Σημαντική πτώση του ευρώ τόσο έναντι του δολαρίου όσο και έναντι του ιαπωνικού γεν και 400 δισεκατομμύρια άμεσες απώλειες για τους ξένους οι συνέπειες εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ σύμφωνα με τον αμερικανικό επενδυτικό οίκο JP Morgan. Η JP Morgan παρουσιάζει σε έκθεσή της μία πρώτη ποσοτικοποίηση των επιπτώσεων που θα προκύψουν σε περίπτωση που η Ελλάδα επιλέξει το δρόμο της αποχώρησης.
Το ευρώ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σύμφωνα με τους αναλυτές της, θα υποχωρήσει ακόμη και στα 1,10 δολάρια, ενώ έναντι του ιαπωνικού νομίσματος προβλέπει πτώση στα 88 γεν. Επισημαίνεται ότι το ευρώ διαπραγματεύεται στα 1,2846 δολάρια, ενώ άγγιξε τη Δευτέρα άγγιξε χαμηλό 4 μηνών, στα 1,2814 δολάρια.
Στο σενάριο επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή εντός των 12 επόμενων μηνών δίνουν πιθανότητα κάτω του 50%, επισημαίνοντας ότι μία τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτήσει ανησυχίες για το τι μέλλει γενέσθαι σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Οι συνέπειες εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι καθαρά αρνητικές, αν όχι καταστροφικές, όπως αναφέρει η JP Morgan.
Υψηλός πληθωρισμός, έλλειψη αποθεμάτων, μεγάλη μείωση του βιοτικού επιπέδου, κοινωνικές εντάσεις, διεθνής πολιτική απομόνωση. Γι’ αυτούς τους λόγους οι πιθανότητες εξόδου της χώρας από το ευρώ είναι κάτω από το 50%.
Οι κύριες άμεσες απώλειες θα είναι τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ ελληνικού χρέους που διακρατείται από τους ξένους πιστωτές, με περίπου 130 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον που είναι η έκθεση του ευρωσυστήματος μέσω του προγράμματος TARGET2 και επιπλέον 25 δισεκατομμυρίων ευρώ των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Αν και τον περασμένο χρόνο οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να πείσουν τις αγορές ότι η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση, κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές αναταραχές σε Ιταλία και Ισπανία.
Η εμπειρία των προηγούμενων μηνών δείχνει ότι τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα λειτουργούν ως οιωνός για το τι πρόκειται να γίνει στις υπόλοιπες αδύναμες χώρες της ευρωζώνης.
Τα προβλήματα θα είναι μεγάλα αν αναλογιστεί κανείς τα 800 δισεκατομμύρια ευρώ ιταλικών και ισπανικών ομολόγων που διακρατούνται από ξένους επενδυτές, προσθέτοντας και τα περίπου 500 δισεκατομμύρια ιταλικών και ισπανικών τραπεζικών τίτλων.
