Εσύ κρυώνεις σπίτι σου;

Εσύ τα γνωρίζεις καλύτερα από όλους: αυξήσεις στους λογαριασμούς και υπέρογκα ποσά για θέρμανση, αιθαλομίχλη και επιβάρυνση της υγείας, καταστροφή δασών για καυσόξυλα, ενεργειακή φτώχεια.
Και το αποτέλεσμα είναι να κρυώνεις αυτό το χειμώνα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, όπως και εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες σου.
Το πραγματικό πρόβλημα: Τα κτίρια-σουρωτήρια που «καίνε» άσκοπα τα χρήματά μας.
Η πραγματική λύση: Ένα σωστό και αποτελεσματικό πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων, για να σταματήσουμε να υποφέρουμε από το κρύο (ή τον καύσωνα) και να πληρώνουμε υπέρογκες δαπάνες ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.
Πάρε θέση: Ζήτα από τον Υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα να επενδύσει σε ένα μαζικό πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης των κτιρίων.
Να φτιάξει την οικονομία ξεκινώντας από τα σπίτια μας!
ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ ΕΔΩ

"Υπό Διωγμό οι Απόστρατοι", του Απόστολου Παπαπαρίση

     Μετά και τις τελευταίες μειώσεις των συντάξεων τους ακόμη και οι πιο «ρομαντικοί» και δύσπιστοι απόστρατοι πείσθηκαν ότι η κοινωνική τους ομάδα βρίσκεται υπό διωγμό. Ούτε οι κομμουνιστές μετά την ήττα τους δεν υπέστησαν τέτοιας κλίμακας διωγμό από την Ελληνική Πολιτεία. Διαπιστώνοντας ότι η Πολιτεία τους ανταμείβει με περισσή αχαριστία, η οργή τους μεγαλώνει και μην έχοντας «διακόπτες για να κατεβάσουν» (ουδέποτε είχαν), είναι απολύτως σίγουρο ότι θα εκφρασθούν με την ψήφο τους. Κύριοι της ΝΔ, θα τρίβετε τα μάτια σας. Φαίνεται ζηλέψατε τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Ίσως θυμάστε ότι η επίθεση εναντίον μας άρχισε πρωτίστως από τα στελέχη τους. Ο κ. Σαχινίδης 2 ½ χρόνια τώρα, αρνείται πεισματικά να μας συναντήσει. Ο τούρκικος τύπος μας πληροφορεί ότι ο μισθός του δικού τους ΕΠΟΠ είναι μεγαλύτερος από αυτόν του αποστράτου Έλληνα Αντιστρατήγου «Τον Ιανουάριο του 2013, πέρασαν από την τουρκική βουλή, κάποιες ρυθμίσεις επί τα βελτίω για τους συμβασιούχους οπλίτες (ΕΠΟΠ) και οι αποδοχές  γι' αυτούς που υπηρετούν στη ΝΑ Τουρκία ξεπερνούν τις 3.000 ΤΛ ήτοι τα 1.310 ευρώ.».  

            Στην Ελλάδα, από την μεταπολίτευση και μετά, όλες οι πτέρυγες της Βουλής, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο, «κυνήγησαν» τα στελέχη των ΕΔ και των ΣΑ, ανηλεώς. Αρωγός τους, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, που τους κρέμασαν εντέχνως και την ταμπέλα του προνομιούχου Έλληνα. Χρησιμοποίησαν οι πολιτικοί, τη χούντα ως «κολυμπήθρα του Σιλωάμ». Ξέπλυναν τις οικονομικές και όχι μόνο αμαρτίες του παρελθόντος και ορμώμενοι από το εξωτερικό όπου …αγωνίζονταν μεταξύ Παρισιού, Βερολίνου και Νέας Υόρκης, επανήλθαν φορώντας τη στολή του αντιστασιακού (τρομάρα τους!). Όσοι ζούσαν ως ενήλικες την περίοδο εκείνη, γνωρίζουν πολύ καλά ότι χουντικοί υπήρξαν πολλοί – πάρα πολλοί, ποσοστά που τώρα τρομάζουν και ακόμα περισσότεροι ήσαν εκείνοι που το έπαιζαν χουντικοί για να έχουν οφέλη, αλλά η ρετσινιά έμεινε μόνο στους στρατιωτικούς και στους αστυνομικούς.

            Δεν φταίνε όμως μόνον αυτοί (οι πολιτικοί πάντα ίδιοι ήσαν, αχάριστοι), φταίμε κι εμείς. Φταίνε οι ηγεσίες μας, δηλαδή πάλι εμείς. Σε κάθε τάξη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, περίπου 50 έως 70 στελέχη, έχουν λίγο ή πολύ την πιθανότητα να προαχθούν στο βαθμό του Αντιστρατήγου. Γίνονται όσοι από αυτούς, βρίσκονται στην «κατάλληλη» θέση, την «κατάλληλη» περίοδο και σε έναν απ’ αυτούς, δίδεται η τιμή να εκτελέσει τα καθήκοντα του Α/ΓΕΣ. Ξέρετε πόσοι Αντιστράτηγοι, Αντιναύαρχοι, Αντιπτέραρχοι και πόσοι Αρχηγοί πέρασαν τα τελευταία 39 χρόνια; Εκατοντάδες και δεν έκαναν τίποτα (ή σχεδόν τίποτα), για να μειώσουν τα αποτελέσματα του οικονομικού Αρμαγεδδώνα που βιώνει σήμερα το προσωπικό τους. Αδιαμφισβήτητο παράδειγμα το χάλι του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και η απώλεια της Γενικής Τράπεζας, της πάλαι ποτέ «Τράπεζας των Στρατηγών». Οι υπόλοιποι (ή έστω οι περισσότεροι) απλώς δίναμε στους πολιτικούς μεγαλύτερη αξία από αυτή που τους αναλογούσε περιμένοντας ουρά στα γραφεία τους για μια «καλή» μετάθεση, αντί να απαιτούμε εκεί που μας μεταθέτουν να μας περιμένει δωρεάν αξιοπρεπής κατοικία και εργασία για τη σύζυγο μας. Την περίοδο αυτή, κύριοι συνάδελφοι, απλώς «κάνουμε ταμείο». Οι νυν αρχηγοί ανήμποροι για μεγάλες ανατροπές απλώς προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση, έχοντας στην πλάτη τους και το βαρύ φορτίο της διατήρησης του αξιόμαχου των ΕΔ.

            Ο τσάρος της οικονομίας κ. Στουρνάρας, το αγαπημένο παιδί του κ. Σημίτη, μόλις χθες δήλωσε ότι την περίοδο Καραμανλή αυξήθηκε η μέση σύνταξη κατά 80%. Κι αναρωτιόμαστε εμείς που ζούσαμε; Στην Τουρκία; Στις αυξήσεις τελευταίοι, αλλά στις μειώσεις πρώτοι. Όταν οι συντάξεις του υπόλοιπου Δημόσιου τομέα έχουν μειωθεί κατά μέσο όρο λιγότερο από 25% και των αποστράτων περισσότερο από το 50% (στους περισσότερους από εμάς είναι και οικογενειακό εισόδημα), το ΓΛΚ τολμά να υποστηρίζει, εγγράφως, ακόμα και τώρα ότι "η Πολιτεία έχει επιφυλάξει ιδιαίτερη μεταχείριση στους στρατιωτικούς συνταξιούχους". Είναι ή δεν είναι @#%^$^^%$; Μας εμπαίζουν ή όχι; Υπάρχει κυβέρνηση ή απλώς κάποια τσογλάνια με διεστραμμένο μυαλό και μένος εναντίον των στρατιωτικών, αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να μας ...εκδικηθούν; Κυκλοφορούν φήμες τελευταίως ότι είναι σχέδιο στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ (νυν ΣΥΡΙΖΑ) για να χάσει σίγουρες ψήφους η ΝΔ. Αλήθεια ή ψέμα, για εμάς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ(!)

            Οι απόστρατοι, είτε λόγω μιας λανθάνουσας έννοιας του πατριωτισμού, είτε λόγω του μικρόκοσμου που ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια, είτε λόγω ενδόμυχης ανάληψης ενοχών που δεν τους αντιστοιχούσαν, είτε τέλος λόγω υπερβολικής εμπιστοσύνης στην «ανώνυμη» πολιτεία, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν έγκαιρα τι τους ετοιμάζει η …επώνυμη πολιτεία. Όσους προσπαθούσαν να τους αφυπνίσουν και να τους προετοιμάσουν για το τι τους περιμένει τους κοιτούσαν με καχυποψία και τους κρεμούσαν ταμπέλες του «γραφικού», του «υπερβολικού», του «αντισυστημικού», του «άλλου» κόμματος…. Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ, κρούω και πάλι τον κώδωνα του κινδύνου, κραυγάζω, ο ταξικός αυτός διωγμός εναντίον μας θα συνεχισθεί με αμείωτο ρυθμό. Στο μεσοπρόθεσμο υπάρχει μόνον για τα εν ενεργεία στελέχη και τους αποστράτους και άλλη μείωση, που ονομάζεται «νέο μισθολόγιο». Δυστυχώς, για το αυτονόητο, για να αρθούν οι αδικίες και να μην υποστούμε νέες, απαιτείται συστράτευση, απαιτούνται αγώνες, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους. «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ»…  

     του Απόστολου Παπαπαρίση, προέδρου ΕΑΑΣ Λάρισας

Να γίνει η απεργία αντίσταση κι όχι πολιορκία.

Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:Πολιορκία της βουλής κι όχι των εθνικών δρόμων και των λιμανιών.

Το δικαίωμα της απεργίας είναι αδιαπραγμάτευτα και αναντίρρητα ιερό. Είναι ο μοναδικός τρόπος διεκδίκησης δικαιωμάτων, κοινωνικών και εργατικών. Είναι το μοναδικό βήμα που έχει ο πολίτης να διαμαρτυρηθεί, να διεκδικήσει, να περισώσει ότι μπορεί από τα κεκτημένα του.

Γεωργία Σταυριανέα

Αναρωτιέμαι ωστόσο αν το δικαίωμα της απεργίας γίνεται αυτόματα δίκαιη ταλαιπωρία - τιμωρία, των πανταχόθεν βαλλόμενων πολιτών, οι οποίοι δεν ξέρουν πλέον που να σταθούν.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πολίτης αυτής της χώρας που να μην αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της απεργίας ως μορφής αγώνα. Όμως μήπως οι περίπλοκοι καιροί και κυρίως η «παχυδερμία» των κρατούντων απαιτεί αλλαγή τρόπων δράσης;
Ποιόν για παράδειγμα επηρεάζει η απεργία των Μέσων μαζικής μεταφοράς; Μόνο τον πολίτη που πάνω στη φτώχεια του, πρέπει να πάρει ταξί,  για να πάει στη δουλειά του. Είδαμε ποτέ κάποιον πολιτικό στο λεωφορείο ή το μετρό εκτός προεκλογικής περιόδου;
Οι απεργίες των γιατρών και των νοσοκομείων; Λέτε να πλήττουν κανέναν από τους αναίσθητους πολιτικούς ώστε να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στα τραγικά προβλήματα των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού;
Τέσσερις μέρες χωρίς πλοία. Αποκλεισμένοι πολίτες στα νησιά χωρίς επικοινωνία με την υπόλοιπη χώρα και κυρίως με ανύπαρκτα νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα χωρίς φάρμακα, γιατρούς, νοσηλευτικό υλικό.
Εχθές μια οικογένεια με άνεργους γονείς και τρία παιδιά που κατοικεί στην Αίγινα υποχρεώθηκε να πληρώσει ταξί, για να περάσει απέναντι το άρρωστο μωρό της που απαιτούσε άμεση υποστήριξη από το νοσοκομείο παίδων. Δεν θέλω να αναφερθώ στο ποιος προσεφέρθει να πληρώσει τα ναύλα και κυρίως στο γιατί.
Επίσης ένας ηλικιωμένος Αιγινίτης που νοσηλευόταν στην Αθήνα και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, παγιδεύτηκε στον Πειραιά και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο σπίτι του υποχρεώνοντας τη συνοδό του, μητέρα δυό μικρών παιδιών να μείνει μαζί του σε ξενοδοχείο μέχρι να αποφασίσει η ΠΝΟ να λήξει την απεργία της.
Αυτά είναι δυό από τα χιλιάδες περιστατικά που συμβαίνουν σε μια καταπονημένη από την κρίση κοινωνία σαν αποτέλεσμα των απεργιών που κατά καιρούς φουντώνουν, όχι άδικα, αλλά αναποτελεσματικά.
Οι απεργίες ταλαιπωρούν τους πολίτες και φέρνουν τις κοινωνικές ομάδες απέναντι, δίδοντας ευκαιρία στους γλοιώδεις σφετεριστές των καταστάσεων να παίζουν τα πολιτικά παιχνίδια τους, κάποιοι προσφέροντας ψηφοθηρική «βοήθεια» στους πολίτες παριστάνοντας τους χρυσούς  εθνοσωτήρες, και κάποιοι ακονίζοντας τα σφυριά και τα δρεπάνια τους στην πλάτη των πονεμένων πολιτών.
Με τη συμμετοχή  στα παιχνίδια των συνδικαλισταράδων που εποφθαλμιούν μια θέση στο κοινοβούλιο, το αποτέλεσμα είναι αντίθετο με τις αγνές προθέσεις των εργαζομένων. Ο σημερινός πολίτης, που καμιά σχέση δεν έχει πλέον με τον πολίτη του χθες, θα  είναι δυναμικά  στο πλευρό του κάθε εργαζόμενου όταν οι συνέπειες της απεργίας στρέφονται μόνο ενάντια στο σάπιο σύστημα και τους υπευθύνους του.
Οι πολιτικοί μας, καθημερινά  μέσα από τα κατινοπαράθυρα της TV  μας υπενθυμίζουν πως «είμαστε σε πόλεμο», παραλείποντας βέβαια  να μας ενημερώσουν ποιος τελικά είναι ο εχθρός, εχθροποιώντας ότι και όποιον κατά καιρούς τους βολεύει.
Η απεργία είναι αγωνιστικό δικαίωμα. Σε αγωνιστικό πλαίσιο  πρέπει λοιπόν να κινούνται οι απεργοί πλήττοντας τα συμφέροντα των υπευθύνων και μόνο. Τρόποι υπάρχουν πολλοί… απόγονοι του πολυμήχανου Οδυσσέα  είμαστε.
«Τα σκουπίδια στα σκουπίδια. Πολιορκία της βουλής κι όχι των εθνικών δρόμων και των λιμανιών. Μέσα μεταφοράς ελεύθερα για το κοινό κι όχι παροπλισμένα…» είναι μερικές από τις πολλές προτάσεις  των πολιτών, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Οι καιροί είναι περίεργοι, κι εμείς πλέον «ψυλλιασμένοι» πολίτες. Δεν έχουμε το παραμικρό περιθώριο να επαναπαυόμαστε στη χώρα των «μακάρων», περιμένοντας τους αποτυχημένους ταγούς να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν.
Δεν υπάρχει εύκολος αγώνας. Ότι αρχίζει με  ΜΗ…( μη μπλέξω, μη χάσω τη δουλειά μου, μη… μη…) και τελειώνει με ΔΕΝ… (δεν μπορώ, δεν γίνεται τίποτα, δεν έχω τη δύναμη… δεν… δεν…)  έχει σαν αποτέλεσμα…  ΜΗΔΕΝ…

«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη»;...Άμε στο διάολο λακέ

Αφιερωμένα ολίγα λόγια από τα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του. Συγγνώμη στρατηγέ, συγγνώμη σ’ ΟΛΟΥΣ όσους πολέμησαν και η Πολιτεία τους έκανε ζητιάνους και τίποτα…

Συγγνώμη που το ξεπούλημα πάει σύννεφο και οι Τούρκοι κάνουν βόλτες στο Αιγαίο σα πλοίο της γραμμής το καλοκαίρι!

«…Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».


Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω,

νοικοκυραίγοι μου.Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

…Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Όταν ο Στρατηγός Μακρυγιάννης βρισκόταν στους Μύλους με τα παλικάρια του και προπαρασκευάζονταν για τη μάχη με τον Ιμπραήμ, τον επισκέφτηκε ο Ναύαρχος Δεριγνί.-Τι κάνετε αυτού; Ρωτά το Στρατηγό.

-Εδώ θα σταματήσουμε το Μπραήμι, απαντά ο Μακρυγιάννης.

-Με μια χούφτα άνδρες;

-Μπορεί να είμαστε λίγοι κι αδύναμοι, μα έχουμε μαζί μας τον Παντοδύναμο Θεό και θα νικήσουμε!!!

-Τρεμπιέν.(Πολύ καλά), απάντησε ο Δεριγνί.

Τον καιρό που ο Κολοκοτρώνης ήταν με το «Μαύρο Στόλο» κι είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κουρσάρων στο Αιγαίο, έζησε καινούργια στέρηση και κινδύνους που τον ατσάλωσαν. Κάποτε που έμεινε μέρες χωρίς να φουμάρει, έσκισε το τσιμπούκι του, έξισε τη νικοτίνη από μέσα κι έφτιαξε μ’ αυτή τσιγάρο. Το αηδίασε:

-Όρσε μωρέ άνθρωπος, φώναξε, που θέλει να λευτερώσει τον τόπο του και δεν μπορεί να λευτερωθει ο ίδιος από ένα συνήθιο. Θεέ μου συγχώραμε.

Πέταξε το τσιμπούκι και το τσιγάρο στη θάλασσα κι από τότε δεν ξανακάπνισε

«Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους(Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνύς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. «Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;» – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν» «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ» Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς»κι όχι στο «εγώ».»

«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.»

«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε»

Το τελευταίο μέρος των ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ αφιερώνεται σε λακέδες Μ. Δυνάμεων, σαν τον Κωλέττη τότε και σαν τους τωρινούς…

«Ἤρθετε ἐσεῖς οἱ μεγάλοι μας πολιτικοὶ νὰ μᾶς λευτερώσετε, ὅταν σηκώσαμεν τὴν ἐπανάστασιν μόνοι μας κι᾿ ἀγωνιζόμαστε τῆς πρῶτες χρονιὲς μὲ τοὺς σημαντικούς της πατρίδος μας πολιτικοὺς – φαίνεται ὁ ἀγώνας ἐκεῖνος κι᾿ ὁ πατριωτισμὸς καὶ ἡ ἀδερφοσύνη ὁποῦ ῾χαμεν ἀναμεταξύ μας. Ὅταν κοπιάσετε ἐσεῖς, μᾶς γυμνάσετε τὴν διχόνοια, μᾶς φέρατε τῆς φατρίες καὶ τ᾿ ἄλλα τ᾿ ἀγαθά· καὶ κακοβάλετε τὸ δυστυχησμένο ἀθῶον ἔθνος.»

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/blog-post_6846.html#ixzz2Jp0i0Eaw

Τεστ κοινωνικής αυτογνωσίας‏

Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο απ' αυτά που ανακαλύπτεις όταν κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου.

Ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, το είπε πρώτος (αν και ορισμένοι το αποδίδουν στο Θαλή, τον Πλάτωνα ή ακόμα και τον Σωκράτη): Γνώθι σεαυτόν. Για να το μάθουν όλοι, μάλιστα, φρόντισε το σόφισμά του αυτό να αποτυπωθεί στην προμετωπίδα του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Δυόμισι χιλιετηρίδες μετά η αυτογνωσία παραμένει ένα από τα βασικά ανθρώπινα ζητούμενα, ειδικά για όσους γνωρίζουν ότι πρόκειται για «δια βίου διαδικασία». Οφείλεις συνέχεια να ψάχνεσαι χωρίς να «καταλήγεις» πουθενά, απλώς για να επιβεβαιώνεις και να οριοθετείς κάθε φορά τη θέση σου στον κόσμο και τη στάση σου απέναντί του. Οτι θα κάνετε τώρα δηλαδή.

Οι παρακάτω ερωτήσεις δεν είναι επιστημονικές, αλλά εμπειρικές. Απαντώνται με «ναι» ή «όχι». Απαντήστε τίμια, κρατήστε σκορ και τα λέμε στο τέλος.

1. Οποιαδήποτε είδηση διαβάζεις, ακούς ή βλέπεις σ' απασχολεί πνευματικά το ίδιο, δηλαδή σχεδόν καθόλου ή για ελάχιστα δευτερόλεπτα;

2. Έχεις παρατηρήσει ότι οι κακές/δυσάρεστες ειδήσεις (ακόμα και οι προσωπικές) δεν σου προκαλούν την συναισθηματική αντίδραση που θα προκαλούσαν στο εγγύς παρελθόν, αλλά σχεδόν «περνάνε και δεν ακουμπάνε», σαν να μη σε αφορούν αλλά σαν να τις παρατηρείς από απόσταση;

3. Κρίνεις ότι το γεγονός πως συχνά ψάχνεσαι για να δεις «κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων» καλύπτει τις πνευματικές σου ανάγκες;

4. Θεωρείς πως η συμμετοχή σου σε συζητήσεις για «τα αίτια της κρίσης», «αυτά που μας έφεραν ως εδώ» και «αυτά που πρέπει να κάνουν οι κυβερνώντες αλλά δεν κάνουν» σου δίνουν άλλοθι ικανό για το γεγονός ότι μένεις βιδωμένος στην καρέκλα σου;

5. Πιστεύεις πως για τα περισσότερα από τα δεινά που βλέπεις να εκτυλίσσονται γύρω σου φταίνε κάποιοι άλλοι;

6. Αξιολογείς τη γνώμη σου ως σπουδαιότερη/εμβριθέστερη/υπέρτερη των περισσότερων με τους οποίους συναναστρέφεσαι;

7. Περιμένεις με άγρια χαρά ένα ευρύ κοινωνικό ξέσπασμα, στο οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συμμετάσχεις ενεργά;

8. Βρίζεις και καταριέσαι ανθρώπους με μεγαλύτερη ευκολία και συχνότητα απ' ότι στο παρελθόν;

9. Παρότι τα δεδομένα της καθημερινότητάς σου σού φωνάζουν το αντίθετο, μέσα σου πιστεύεις ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα τη σκαπουλάρεις τελευταία στιγμή επειδή «αυτό σου αξίζει»;

10. Είσαι έτοιμος να θυσιάσεις μέρος της ελευθερίας σου για λίγη περισσότερη ασφάλεια;

Αν απάντησες περισσότερα «ναι»: Η flatline είναι κοντά. Εφόσον κι εσύ το αναγνωρίζεις, ξέρεις ότι χρειάζεσαι άμεσα «format». Καλή επιστροφή.

Αν απάντησες περισσότερα «όχι»: Είσαι ακόμα πάνω στις ράγες. Δεν ξέρουμε που πάμε, ωστόσο κρατήσου γερά.

Παράδοση: Τροφός του μέλλοντος

«Οι άνθρωποί θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θα’ χουν αγάπη στα δένδρα» Άγιος Κοσμάς ο Αίτωλός
Παραπέμπω, εν πρώτοις, σ’ ένα έξοχο κείμενο του τροπαιούχου Νομπελίστα μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Έλεγε το 1936:
«Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα, πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα, που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό». Κι αν αυτά λέγονται λίγο πριν από το ένδοξο ’40, όπου οι Έλληνες μπορούσαν ακόμη να «μεθύσουν» από «το αθάνατο κρασί του Είκοσιένα», τι να πούμε για το σήμερα;
Σήμερα η νοσταλγία έγινε θλίψη ανείπωτη, θρηνωδία ασίγαστη για τον ξεσπεσμό της Πατρίδας μας.
Όμως «το πιο πυκνό σοκτάδι, είναι λίγο πριν ξημερώσει ο Θεός», έλεγε ο Κολοκοτρώνης. «Το Γένος μας και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά ιδού ζώμεν». Όταν έπεσε η βασιλεύουσα Πόλη, «η χαρά και ελπίδα των Ελλήνων», ο λαός μας δεν ζητεί παρηγοριά από την Θεομάνα μας, την Παναγία, αλλά σπεύδει και την παρηγορεί, ρίχνοντας συγχρόνως και τον σπόρον της ανάστασης του Γένους.
«Σώπασε κυρά-Δέσποινα κα μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά σου θα’ναι».
Και σήμερα αυτό πρέπει να κάνουμε, για να ξεπεράσουμε την στενωπό της κρίσης, να στραφούμε πίσω «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω», έλεγε ο αθηναιογράφος Δημήτρης Καμπουρόγλου (1852-1942).
Πόλεμοι, αστυφιλία, φτώχεια, μανιώδες κυνήγι του εύκολου και άκοπου πλουτισμού απομάκρυναν τον λαό μας από τα ευλογημένα χωριά μας. Συνωστιζόμαστε στις τσιμεντουπόλεις, τις απρόσωπες και απάνθρωπες, γεγονός με τραγικές συνέπειες στο ήθος κα τον χαρακτήρα μας.
Μακριά από την φύση, την γη, το «λίαν καλό» έργο του Δημιουργού, θαμπωθήκαμε από τα πρόσκαιρα και μηδαμινά έργα των χειρών μας, τις πολύχρωμες βιτρίνες και ξεχάσαμε τον Κτίστη, πέσαμε σε απιστία. Μα «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού».
Κλείσαμε, κλειδώσαμε και τα παιδιά μας στα πανέμορφα παιδικά δωμάτια τους, στερώντας τα από το σημαντικότερο πράγμα για την υγιή ανατροφή τους το παιχνίδι.
(«Το σπουδαιότερο πράγμα που κάνει ένα παιδί είναι το παιχνίδι» έλεγε ο Ελύτης)
Αντί να ανατρέφουμε αυτούς, που θα πετούν ψηλά και θα αγναντεύουν το πέλαγος, φυλακίσαμε τα παιδιά σε «χρυσά κλουβιά».
Τα παιδιά, όμως για να «ανθίσουν», θέλουν γη, χώμα, να απολαύσουν και να χαρούν το ατίμητο δώρο του Θεού, την ελευθερία. Αυτό ισχύει για όλους μας. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός πως η κατοχή γής- ιδιοκτησίας τονώνει ακόμη ακόμη το εθνικό αίσθημα λόγω προσωπικού γοήτρου και αλληλεγγύης προς την Πατρίδα. Τροφοδοτεί δεσμούς, που κινούν τα ζωτικά νεύρα της ανθρώπινης υποστάσεως, σε αντίθεση με την «πολυκατοικημένη» συνοίκηση, όπου ανθεί η δυσαρέσκεια, η νευρικότητα, μειώνεται, εν τέλει, και η αγάπη προς την Πατρίδα. Και ακόμη «αυτός που δεν έχει έδαφος κάτω από τα πόδια του, δεν έχει μήτε Θεό, κι όποιοι αρνείται την Πατρίδα του, αρνείται το θεό» γράφει ο Ντοστογιέφσκι.
Και αυτό ισχύει περισσότερο για εμάς τους Έλληνες, για τούτο το «ένδοξο καλυβάκι», που μας δώρισε ο Θεός. Η συχνότατη επωδός του Μακρυγιάννη «πίστη και Πατρίδα μου», ήταν για όλους εκείνους, που μας παρέδωσαν αυτό τον τόπο, ως «τζιβαϊρικόν πολυτίμητο» ένα δίδυμο, αλλά αδιαίρετο χρέος ιστορικής υπάρξεως.
Η κρίση, που ταλανίζει τους λαούς μας, είναι απότοκος και της απομάκρυνσής μας από την πατρώα γή. Διασώζει η ελληνική μυθολογία μιας βαθιάς έννοιας και λεπτότητας αλληγορία: Τον γιο του Ποσειδώνα και της Γης, τον τρομερό και δυσπολέμητο γίγαντα Ανταίο, που αντλούσε την δύναμη του από την γη. Όσο την πατούσε ήταν ανίκητος. Τον φόνευσε ο Ηρακλής ανασηκώνοντας τον από το χώμα «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία», μια προτρέπει ο ποιητής Μ.Κατσαρός. Και αυτό το νερό είναι η παράδοση. Οι νέοι πρέπει να μάθουν, ότι δεν είμαστε χθεσινοί, ότι ερχόμαστε από πολύ μακριά και έχουμε χρέος να πάμε πιο μακριά. Και αυτή η εθνική αυτογνωσία γίνεται με την επιστροφή στο σπίτι, όπου γεννηθήκαμε.

«Το σπίτι που γεννήθηκα

κι ας το πατούν οι ξένοι

στοιχείο είναι και με προσκαλεί

ψυχή και με προσμένει»,

γράφει ωραιότατα ο Παλαμάς. Οι μπαζωμένες πόλεις κουράστηκαν. Τα «ρόδινα ακρογιάλια της Πατρίδας μας», τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» περιμένουν τους ανθρώπους τους. Ο άνθρωπος, όταν τα ποτίζει με τον τίμιο ιδρώτα του, τα ημερώνει. Έγραφε με πίκρα ο Φώτης Κόντογλου για «τη ζάλη και την αηδία», που τον έπιανε στις γυάλινες πολιτείες με τους γυάλινους ανθρώπους: «Θαρρώ πως βρίσκομαι σε καμμιά βρώμικη φυλακή, χάνω το κέφι μου και θέλω γρήγορα να φύγω μακρυά, ν’ απομείνω με τον εαυτό μου. Συζητήσεις ατελείωτες και μπερδεμένες, δουλειές, επιχειρήσεις, θέατρα, βιβλία, πολιτική αγωνία, αδιαντροπιά, λεφτά, λεφτά…Ο ιδρώτας τρέχει από πάνω μου. Μηχανές λογής-λογής μουγκρίζουνε γύρω μου. Οι άνθρωποι τρέχουνε σαν να’ναι στο φρενοκομείο.
Φεύγω μακριά. Τρέχω, σαν να ξέφυγα από ληστές.
Δεν πιστεύω τα μάτια μου πως βρίσκουμαι μακρυά από την κόλαση! Ησυχία! Κάθομαι σε μια πέτρα. Κοιτάζω τα βουνά, τα δέντρα, το χώμα, τα σύννεφα, κι αναστενάζω. Βλογημένη πλάση του Θεού. Αγαπημένο καταφύγιο…» (Μυστικά Άνθη, σελ. 223).
Αυτό το ευλογημένο καταφύγιο, την γη μας, την ιθαγένεια μας, να ξαναβρούμε.
Την ταπεινή ομορφιά του τόπου μας, τα πρόσωπα των εν Χριστώ αδελφών μας, τα αρώματα, τις γνώσεις της Πατρίδας μας, να ζεσταθεί πάλι ή καρδιά μας, που είναι ξυλιασμένη από την παγωνιά της «μεθυσμένης» πολιτείας.
Και ας ανοίξουμε το στόμα μας για να πούμε αυτό που έλεγαν οι παλιοί, οι Ρωμιοί, όταν τους όρισκαν «περιστάσεις και θλίψεις και συμφορά του βίου».«Την πάσαν ελπίδα μας είς σε ανατίθεμεν Μήτερ του Θεού φύλαξον μας υπό την σκέπη σου»

Προκαλεί ο Στουρνάρας: 215.000 ευρώ οι ετήσιες αποδοχές της Α. Σακελλαρίου στο ΤΧΣ

    Πέρα από κάθε… φαντασία και λογική διαμορφώνονται οι αμοιβές της νέας διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας την οποία επέλεξε η κυβέρνηση καθ΄υπόδειξη της τρόικας.
Γράφει: Ρόη Χάικου
    Ο διορισμός της νέας διοίκησης του Ταμείου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ και είναι πρόκληση οι αποδοχές, τις οποίες υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, όταν η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται τόσο σκληρά.
    Τα… golden boys and girls της τρόικας θα λαμβάνουν ως μικτές ετήσιες αποδοχές τα εξής:
-Πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου: εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ
ββ. Μέλη Γενικού Συμβουλίου: τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ
γγ. Διευθύνουσα Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: διακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες (215.000) ευρώ
ββ. Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες (185.000) ευρώ
γγ. Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες (165.000) ευρώ
    Οι ανωτέρω αποδοχές δεν συνοδεύονται από επιπλέον παροχές ή άλλα προνόμια και καταβάλλονται σε 12μηνη βάση
    Οι αποδοχές αυτές ξεπερνούν και τις αμοιβές του Πρωθυπουργού και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γιώργου Προβόπουλου, ο οποίος πλέον λαμβάνει περί τις 7.000 ευρώ το μήνα.
Με βάση το ΦΕΚ, μέλη του Γενικού Συμβουλίου είναι οι
Paul Koster, Πρόεδρος
Αντρέας Μπερούτσος, μέλος
Pierre Mariani, μέλος
Γεώργιος Μέργος (Α.Δ.Τ.: Τ 066369), εκπρόσωπος του Υπουργείου Οικονομικών, μέλος
Ευθύμιος Γκατζώνας, εκπρόσωπος της Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος
Μέλη Εκτελεστικής Επιτροπής:
Αναστασία Σακελλαρίου, Διευθύνουσα Σύμβουλος
Μάριος Κολλιόπουλος, αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος
Αναστάσιος Γάγαλης, μέλος
Η θητεία των μελών των ανωτέρω οργάνων αρχίζει την 1/2/2013 και λήγει στις 30 Ιουνίου 2017.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ- ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Όλοι έχετε ακούσει πλέον τα καλέσματα για Γενική Πολιτική Απεργία. Όμως είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Αυτό οφείλεται σε τέσσερις κύριους λόγους:
 

• Πρώτον, γιατί αυτοί που σήμερα οργανώνουν απεργίες, δεν ξέρουν γι αυτήν ή φοβούνται να εμπλακούν με αυτήν την ιδέα.
• Δεύτερον, γιατί τα μεγάλα συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ. πολύ απλά δεν θέλουν να ξέρει κανείς γι αυτήν.
• Τρίτον, γιατί σε πρακτικό επίπεδο, η Γενική Πολιτική Απεργία εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την θέση και διάφορες επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας στην κοινωνία.
• Τέταρτον, γιατί πολύ απλά την συγχέουν με την έννοια της απλής Γενικής Απεργίας.
  

Σε αυτό το κείμενο, θα επιχειρήσω να απαντήσω διεξοδικά σε όλα τα ερωτήματα που μου έχουν ερωτηθεί από διάφορους κατά την διάρκεια συζητήσεων, αλλά και που έχω επισημάνει γενικότερα ότι χρειάζονται απάντηση.

Ας αρχίσουμε λοιπόν:

Γιατί να κάνω Απεργία;
Θέλει και ρώτημα; Ας το δούμε όμως. Οι κυβερνήσεις, παρ όλες τις διαβεβαιώσεις που μας δίνουν συνεχώς, έχουν σχεδόν καταστρέψει τα πάντα. Το χρέους του κράτους, από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα τείνει να διπλασιαστεί. Το Σύνταγμα της Ελλάδας, έχει καταλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά.  Τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εξαφανιστεί. Οι τυπικές Απεργίες αντιμετωπίζονται από το κράτος με την Βία. Οι Συνταξιούχοι έχασαν τις συντάξεις τους. Η Ανεργία καλπάζει στο 30%+ και ανεπίσημα, είναι πολύ παραπάνω. Άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια, Πολυεθνικές και άλλες μεγάλες εταιρείες φεύγουν. Χαράτσια και νέοι φόροι παντού. Αυτοκτονίες καθημερινά. Ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει πετρέλαιο για να ζεσταθεί. Μαγαζιά κλείνουν καθημερινά. Τα νοσοκομεία καταστράφηκαν. Το ίδιο τώρα και με την τριτοβάθμια παιδεία. Τα ταμεία τα άδειασαν. Ξεπουλάνε το νερό, το ρεύμα, τα πάντα είναι στο σφυρί. Η κυριαρχία του Κράτους εξαφανίστηκε. Μας είπαν ψέματα ότι θα λύσουν το πρόβλημα, όλες οι κυβερνήσεις τους μέχρι τώρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ, τα μέτρα που μας έφεραν ως εδώ, τα συνεχίζουν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία. Συνεχίζουν να μας λένε ότι θα μας σώσουν.  Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν, καταλαβαίνουν πλέον προς τα που πάει το πράγμα... Και οποιοσδήποτε προσπαθήσει να τους αντισταθεί μεμονωμένα, δέχεται την βίαια καταστολή του Κράτους κατοχής.

Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι παραδοσιακοί αγώνες, όσο θεμιτοί και αν είναι, ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ. Θα χρειαστεί μια πραγματική μαζική αντίδραση, πριν τα καταστρέψουν όλα. Εδώ ακριβώς εισέρχεται η έννοια της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και αποκτά νόημα.

Γιατί πρέπει να είναι Γενική;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι πλέον προφανής. Είδαμε τους διάφορους κλάδους να αποζητούν δικαιοσύνη για τα δικά τους θέματα. Είδαμε ακόμα και τις ποιο δυναμικές κινητοποιήσεις να καταστέλλονται με την βία. Είδαμε μέχρι και το το μέτρο της επίταξης να χρησιμοποιείται ενάντια σε εργαζόμενους που απαιτούν τα αυτονόητα.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι για να γίνουν τα μέτρα καταστολής αδύνατα για το κράτος κατοχής, θα πρέπει η δράσεις των Πολιτών, να είναι μαζικότατες. Είναι τόσο απλό και αυτονόητο, κάτι που ο καθένας μας έχει συλλογιστεί.

Γιατί πρέπει να είναι Πολιτική;
Οι περισσότεροι απεργοί σήμερα και μέσα στην καταξίωση που ζουν, επιζητούν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Είναι κατανοητό λοιπόν και απολύτως αποδεκτό, να θέλουν να δράσουν κάπως, όπως μπορούν, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό βλέπουμε σήμερα και με τις διάφορες μεμονωμένες απεργίες που ο κάθε κλάδος ανακοινώνει.

Όμως, υπάρχουν τρία σοβαρότατα προβλήματα με την μέθοδο αυτή:

1. Τις περισσότερες φορές σήμερα, το κράτος κατοχής δεν υποχωρεί και μάλιστα απαντά στους εργαζόμενους με βίαια μέτρα, μετατρέποντας σχεδόν όλες αυτές τις προσπάθεια τελικά σε αποτυχίες.
2. Ακόμα και αν ένας κλάδος ανάμεσα στους πολλούς καταφέρει να κατακτήσει κάποια από τα αιτήματά του, αυτό δεν σημαίνει ότι σήμερα με την τραγική κατάσταση που ζούμε, ότι λύθηκε το πρόβλημά του ολοκληρωτικά. Νέα μέτρα ψηφίζονται συνεχώς, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν πλέον δόλιες μεθόδους για να εκτελέσουν τις εντολές των αφεντικών τους.
3. Πιο σημαντικά ακόμα, είναι φανερό ότι δεν υποφέρει πλέον απλά και μόνο μερικοί κλάδοι, αλλά ένας ολόκληρος Λαός. Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, είναι φανερό ότι τα μεμονωμένα συμφέροντα δεν είναι πλέον αρκετός λόγος για να απεργήσει κανείς, γιατί τα προβλήματα της κοινωνίας είναι τόσο τεράστια, που κανένα ιδιαίτερο συμφέρον που έχει επιλυθεί, δεν θα επιφέρει την ανόρθωση της κατάστασης.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο χαρακτήρας της Απεργίας, πρέπει πλέον να λάβει Πολιτική φύση και διάσταση. Πρέπει οι λόγοι μας, να μην είναι μόνο και μόνο τα εργασιακά, ή μεμονωμένα θέματα όπως είναι αυτά των αποδοχών, αλλά η απαίτηση όλων των κλάδων, για ριζική επίλυση ΟΛΩΝ των προβλημάτων τους, που πλέον ενώνουν τον Λαό κάτω από τα ίδια συμφέροντα.

Παραδείγματα απαιτήσεων που μετατρέπουν μια Απεργία σε Πολιτική Απεργία είναι τα εξής:

• Η απαίτηση για πραγματική Δημοκρατία.
• Η απαίτηση για Δικαιοσύνη.
• Η απαίτηση για δίκαιο φορολογικό σύστημα για όλους, όπως αναφέρει το Σύνταγμα.
• Η απαίτηση να μας πει το Κράτος πως και που χρωστάει.
• Η απαίτηση να σταματήσει να καταλύεται το Σύνταγμα σχεδόν ολοκληρωτικά.
• Η απαίτηση του απλά να φύγει και να διαλυθεί το κοινοβούλιο, και νέου πολιτεύματος.
• Η μη αναγνώριση της νομιμότητας του Κοινοβουλίου ή/και του Κράτους στην κατάσταση κατοχής που βρίσκεται σήμερα.
  
• Και άλλα.
  

Μερικά από τα παραπάνω είναι πολύ πιο σημαντικά από άλλα. Όμως όλα τους, ενώνουν το σύνολο των πολιτών κάτω από κοινά συμφέροντα. Στην κατάσταση που ζούμε σήμερα πλέον, δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε τίποτα το λιγότερο από το κοινό συμφέρον του Λαού, γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνουμε, ούτε τα δικά μας προβλήματα θα λυθούν αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία της Ελλάδας θα ολισθήσει προς μια κατάσταση απόλυτης καταστροφής όπου τα μεμονωμένα δικαιώματά μας δεν θα έχουν πλέον νόημα.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η μετατροπή της Απεργίας σε Πολιτική, με την έννοια που έδωσα παραπάνω, και όχι απλά μια διεκδίκηση των εργασιακών μας θεμάτων, είναι κάτι που αυτομάτως θα έχει απήχηση και στον υπόλοιπο Λαό. Η Πολιτική φύση της Απεργία δηλαδή δεν είναι απλά πολιτικό θέμα, αλλά είναι το μέσο και ο λόγος για να ενωθεί ο Λαός σαν μία γροθιά με κοινούς σκοπούς ενάντια στο αυταρχικό Κράτος που θέλει να μας καταστρέψει όλους. 

Με απλά λόγια, αν η Απεργία λάβει Πολιτική φύση, η πειστικότητα μας και η μαζική συμμετοχή του Λαού είναι πολύ πιο εύκολη από το να καλούμε τον Λαό να υποστηρίξει συγκεκριμένα συμφέροντα, όσο δίκαι και να είναι αυτά.

Ο δεύτερος σημαντικός λόγος για τον οποίο οι Απεργίες μας πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές, είναι γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον δυνατόν κανένας να απαιτήσει να λυθούν τα δικά του προβλήματα μόνο, χωρίς να απαιτήσει να λυθούν και τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα στον Λαό.

Γιατί πρέπει να είναι Διαρκείας;
Και πάλι εδώ έχουμε ένα ερώτημα που πολλοί έχουν αναρωτηθεί και δικαίως. Είναι πλέον φανερό ότι κανένας απεργιακός αγώνας που έχει διεξαχθεί τελευταία, δεν είχε ξεκάθαρα θετικό αποτέλεσμα. Οι 24ωρες και 48ωρες Απεργίες είναι φανερό ότι δεν απασχολούν το κατοχικό κράτος ούτε στο ελάχιστο. Μόλις τελειώσουν οι Απεργίες, αμέσως συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο της καταστροφής.

Στα λίγα παραδείγματα που είχαμε, όπου οι απεργίες ήταν σχετικά μακράς διάρκειας, το κράτος αμέσως απάντησε με βία, καταστολή ή επίταξη. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι μακράς διάρκειας απεργίες, προκαλούν το κράτος να συλλογιστεί και να δράσει. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι οι επαναλαμβανόμενες κατά διαστήματα 24ωρες και 48ωρες απεργίες, όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προκαλούν και μια άρρωστη εκτόνωση η οποία αφήνει τον οποιονδήποτε αγωνιστή σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Είναι καλύτερα να κάνουμε τις εργασίες μας σωστά και όπως λέει και ο Λαός μας, "μιά και καλή", παρά να ταλαιπωρούμαστε με πολλαπλές μικρές αποτυχίες.

Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δράσουμε για πολύ χρόνο, όσο χρειάζεται δηλαδή για να γονατίσει το κράτος μπροστά στα δίκαια  αιτήματά μας.

Συμφωνώ, μπορούμε να αρχίσουμε τώρα;
Η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, διαφέρει από την συμβατική απεργία, στο ότι χρειάζεται οργάνωση. Μερικά από τα πράγματα που απαιτούν από εκτεταμένη έως και μικρή προετοιμασία πριν αρχίσει η Γ.Π.Α., είναι τα εξής:

Πρέπει να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς σημαίνει Γ.Π.Α.Θα χρειαστεί να γίνει ενημέρωση και του τελευταίου συνδικαλιστικού , και την τελευταίας ομάδας, ένωσης κλπ, για όλα τα θέματα που αναφέρονται το κείμενο αυτό αλλά και άλλα.
Θα πρέπει να ενημερωθούν όλοι ότι η συμμετοχή δεν σημαίνει απλά "δεν εργάζομαι", αλλά ότι πολλοί κλάδοι θα εργαστούν κανονικά και θα δείξουν την συμμετοχή τους με άλλους τρόπους.
Εφ όσον η συμμετοχή θα είναι μαζική, θα πρέπει να υπάρχουν όλα τα απαραίτητα ώστε να μην υποφέρει κάποιος στην οικογένειά μας, στην γειτονιά μας, και γενικότερα στην χώρα όσο ο Λαός εκφράζει την θέλησή του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ενημερώσουμε όλους να προετοιμαστούν για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωση στους κατά τόπους χώρους εργασίας, στις γειτονιές και στους λίγους Δήμους και άλλους δημόσιους οργανισμούς όπου μπορεί να υπάρχουν ηγεσίες που να είναι συνεργάσιμοι.

Αν θέλετε να αρχίσετε τώρα, θα πρότεινα να πάτε παρακάτω στην ερώτηση: "Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;" και να κάνετε όσο πιο πολλά αναφέρονται εκεί και ότι άλλο σκεφθείτε που να συμφωνεί με την έννοια της Γ.Π.Α.

Στο ερώτημα δηλαδή, αν μπορούμε να αρχίσουμε τώρα, η απάντηση είναι, ναι αλλά μόνο στον βαθμό που έχουμε κτίσει την ενημέρωση και κατανόηση που απαιτείται και την οργάνωση και προετοιμασία που θα χρειαστεί.

Τι δράσεις απαιτεί η Γενική Πολιτική Απεργία;
Η Γενική Πολιτική Απεργία αποτελεί πρώτα και κύρια την απαίτηση κοινών συμφερόντων για όλο τον Λαό και όχι μεμονωμένα συμφέροντα, όπως είναι τα εργασιακά.

Όμως, επιπρόσθετα, είναι η Απεργία εκείνη που σκοπεύει να κάνει απολύτως κατανοητό στο κράτος που μας τυραννά ότι ΔΕΝ το αποδεχόμαστε πλέον στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται.
Και ως εκ τούτου, δεν αποδεχόμαστε τα παράνομα και ανήθικα μέτρα και νόμους που έχουν περάσει.

Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της λοιπόν είναι ότι όλοι οι συμμετέχοντες, άσχετα από τις επί μέρους δράσεις που μπορεί να είναι διαφορετικές,  σταματούν άμεσα να δέχονται το κράτος κατοχής ως νόμιμο κράτος και εξουσία. Αυτό το δείχνει κανείς με πολλούς τρόπους, αλλά πρώτα και κύρια με την άρνηση πληρωμής φόρων και χαρατσιών, την άρνηση παραλαβής και έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων.

Πρέπει αν σημειωθεί εδώ ότι το παραπάνω ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή, αλλά ένας από τους ύστατους τρόπους αντίστασης στην καταστροφή που μας φέρνει καθημερινά η δωσιλογική εξουσία. Σε καιρούς πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, οι πληρωμή των φόρων αποτελεί ιερό χρέος μας ως πολίτες και είναι αυτό που στηρίζει την κοινωνία. Σήμερα όμως δεν έχουμε πλέον Δημοκρατία, και οι φόροι που καλούμαστε να πληρώσουμε, ούτε θα λύσουν την κρίση, ούτε ανταποδοτικοί είναι, αλλά χάνονται στις αποπληρωμές των παράνομων δανείων που έχουν επιβληθεί στην χώρα.

Οι υπόλοιπες δράσεις που απαιτούνται στην Γ.Π.Α., διαφέρουν σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την εργασία που έχει ή δεν έχει κανείς στην κοινωνία. Μερικές από αυτές είναι:

• Οι λειτουργικές καταλήψεις.
• Η κλασική απεργία.
• Η έμπρακτη στήριξη των απεργών, είτε αυτοί κάνουν κλασική απεργία, είτε κάνουν λειτουργική κατάληψη.
• Οι μαζικότατες διαδηλώσεις.
• Και άλλα

Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;
Όπως αναφέραμε και πριν, ο σκοπός δεν είναι να πατάξουμε τους συμπολίτες μας, που υποφέρουν μαζί μας. Ο σκοπός είναι να φέρουμε το κράτος κατοχής στα γόνατα και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο, που ρεαλιστικά μπορεί να γίνει αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό ολοκληρωτικά, και στην συνέχεια με νέο πολίτευμα.

Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποφέρει ο Λαός. Νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα βασικών αγαθών, φαρμακεία κλπ. πρέπει σε κάθε περίπτωση να λειτουργούν κανονικά για τον Πολίτη, αλλά να έχουν καταστείλει τελείως την επικοινωνία με τον Κράτος Κατοχής.

Άλλες υπηρεσίες, όπως π.χ. οι Εφορίες, που σήμερα αποτελούν το μέσο καταδυνάστευσης του Λαού με ολοκληρωτικά άδικα και αντισυνταγματικά μέτρα, θα πρέπει να σταματήσουν να εφαρμόζουν το καταστροφικό τους έργο μέχρι να αλλάξει το καθεστώς και η Δημοκρατία να έχει επιστρέψει στην χώρα και ως εκ τούτου το φορολογικό θα είναι πλέον δίκαιο. Όμως, ακόμα και οι εφορίες του σήμερα, όπως και πολλές άλλες υπηρεσίες του κράτους, παρέχουν υπηρεσίες στου πολίτες.

Για να γίνει πραγματικότητα αυτός ο τρόπος αντίστασης, θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτό που λέγεται Λειτουργικές καταλήψεις. Στην λειτουργική κατάληψη, ο υπάλληλος καταλαμβάνει σύσσωμος την υπηρεσία όπου εργάζεται και σταματά και πάλι σύσσωμος να εφαρμόζει τα μέτρα καταστροφής που μας έχει επιβάλει το καθεστώς χούντας που όλοι μας ζούμε. Αλλά είναι επίσης τι ίδιο σημαντικό να ΜΗΝ σταματά να εργάζεται σε όποιον τομέα έχει ανάγκη ο συμπολίτης του. Παράλληλα, ενημερώνουν τον κάθε πολίτη με πολλαπλά μέσα ότι η υπηρεσία λειτουργεί υπό καθεστώς λειτουργικής κατάληψης λόγω της Γενικής Πολιτικής Απεργίας η οποία έχει ως στόχο την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα βρείτε κανένα πολίτη να σας εναντιωθεί, εκτός από τους λίγους που έχουν απομείνει και με κάποιον τρόπο επωφελούνται από το σημερινό καθεστώς...

Παραδείγματα:

• Τα νοσοκομεία δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν τους πολίτες.
• Τα μέσα μεταφοράς, δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν εισιτήρια.
• Οι εφορίες παρέχουν έγγραφα, χρήσιμα και δίκαια παράβολα αλλά δεν χρεώνουν τον πολίτη πλέον με τους καταχρηστικούς και καταστροφικούς φόρους που φέρνουν την απίστευτα τρομακτική ύφεση που ζούμε σήμερα.
• Κ.ο.κ.

Συνοπτικά, η λειτουργική κατάληψη είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να κτυπηθεί αλύπητα το καθεστώς που τόσο καιρό μας καταστρέφει αλλά την ίδια στιγμή να φέρνει κοντά και να συσπειρώνει τον Λαό σε μαζική αντίδραση μέχρι την ανατροπή.

Μα δεν θα έχουμε χάος, αν προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο;
Εφ όσον ο Λαός οργανωθεί, ενημερωθεί, δράσει μαζικά και ενωμένα με κοινούς στόχους, και οι δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες που παρέχουν στον Λαό δεν σταματήσουν να λειτουργούν, όχι.

Δεν θα καταρρεύσει το Κράτος αν κάνουμε κάτι τέτοιο;

Αυτό που θα πρέπει να μας διακατέχει είναι ότι αν ΔΕΝ κάνουμε κάτι, τότε είναι που θα καταρρεύσει το Κράτος, και μάλιστα άτακτα. Η κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε άλλους τομείς, για όποιο το έχει ψάξει, είναι τόσο δραματικά κακή, που η κατάρρευση είναι πλέον 100% σίγουρη, και μάλιστα με άτακτο τρόπο. Όσο εμείς οι πολίτες το αφήνουμε, τόσο αυτή η άτακτη κατάρρευση που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια και θα καταστρέψη την χώρα μας, έρχεται πιο κοντά.

Το Κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες, και αν κάνουμε την απεργία με σωστό τρόπο, όπως αναφέρεται σε αυτό και άλλα κείμενα ή ομιλίες του Ε.ΠΑ.Μ. δεν θα καταρρεύσει. Το Κράτος Κατοχικής Χούντας, όμως θα καταρρεύσει. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Το τι θα ακολουθήσει θα είναι μόνο για το καλό της Χώρας, αφού θα έχει επιτέλους καθαρίσει το πεδίο και ο Λαός θα μπορεί να αποφασίσει τι θέλει, με πραγματικούς Δημοκρατικούς τρόπους. 

Είναι κάτι τέτοιο νόμιμο;
Βεβαίως! Όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι και δικαιώματα, διεθνείς συμβάσεις, αλλά και το Σύνταγμα μας, το κάνουν απολύτως νόμιμο. Αυτό που δεν είναι νόμιμο, σε καμία περίπτωση είναι το σημερινό καθεστώς, το οποίο έχει καταλύσει αμέτρητα ανθρώπινα δικαιώματα και το Σύνταγμά μας. Όσοι ακόμα δεν ξέρουν τι γράφει το άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδας, να ξέρουν ότι όχι μόνο είναι νόμιμο και δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε την εξουσία και δικαιώματα που μας δίνει το ίδιο το Σύνταγμα, αλλά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ.

Δηλαδή απλά δεν θα δουλεύω μέχρι να φύγουν;
Όχι δεν είναι τόσο απλό. Το αν θα εργαστεί κανείς, εξαρτάται από τον ρόλο που έχει στην κοινωνία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην μαχόμαστε ενάντια στον συμπολίτη, αλλά ενάντια στην εξουσία που καταστρέφει την χώρα μας με χίλιους δυο τρόπους και όχι μόνο με τα εργασιακά.

Ένας από τους έμμεσους τρόπους για να σηκωθούν και οι υπόλοιποι πολίτες μαζί μας, θα πρέπει να είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι είμαστε μαζί τους, και όχι ενάντια τους.

Ο άλλος έμμεσος τρόπος για να σηκωθεί ο Λαός μαζί μας, είναι να καταλάβουν ότι αγωνιζόμαστε και γι αυτόν, για τα δικά του βασικά δικαιώματα, που έχει πλέον χάσει.

Σε γενικές γραμμές δηλαδή, ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι να πληγεί σοβαρότατα το κράτος δωσιλογικής κατοχής και τα διάφορα συμφέροντα που μας καταδυναστεύουν,

Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, αρχίζει να γίνεται φανερό, το αν θα δουλέψει κανείς, ή θα λάβει μέρος σε άλλες δράσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό του, για να καταλάβει το πως πρέπει να δράσει:

• Αν δεν εργαστώ, θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
• Αν εργαστώ θα πλήξω τον συμπολίτη μου;
• Είναι η λειτουργική κατάληψη η καλύτερη δράση για την δική μου περίπτωση;
• Η δράση που έχω επιλέξει, βλάπτει τον συμπολίτη μου ή είναι αγώνας ενάντια του κατοχικού κράτους;
• Κ.ο.κ.
  

Μα τα Συνδικάτα δεν είναι υπεύθυνα για τις Απεργίες;
Σε καμία περίπτωση. Τα παραδοσιακά συνδικάτα συνδικαλιστών, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν ηγεσίες, που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αλλάξει δραματικά το καθεστώς, γιατί τους συμφέρει να υπάρχει η κατάσταση που υπάρχει τώρα. Ειδικότερα, τα μεγάλα συνδικάτα, κάνουν ότι μπορούν για να μην κάνουν καμία απολύτως δράση ενάντια στο καθεστώς που μας καταστρέφει, ή στην καλύτερη των περιστάσεων, οργανώνουν απεργίες που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να κάνουμε σχεδόν ολοκληρωτική επανασύσταση του συνδικαλισμού, από τα κάτω προς τα πάνω, αρχίζοντας με την παράκαμψη των ξεπουλημένων συνδικάτων, που κρατούν με νύχια και με δόντια τον κόσμο μακριά από κάθε αντίσταση που θα είχε αποτέλεσμα.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενημερώσουμε όσους πιο πολλούς συμπολίτες μας, και μικρές ομάδες, έτσι ώστε επιτέλους να μπορέσουμε να παρακάμψουμε τα καθεστωτικά συνδικάτα και να δράσουμε σαν ενωμένος Λαός, ενάντια στην επιχείρηση αποτέφρωσης που επιτελείται κατά του Λαού και της Χώρας.

Πως θα επιβιώσω αν δεν πληρώνομαι;
Η αξία μιας σωστά οργανωμένης Γενικής Πολιτικής Απεργίας, είναι στο ότι από την φύση της, δεν επηρεάζεται ο Λαός αρνητικά, αλλά μόνο το καθεστώς που μας έχει επιβάλει Δικτατορία. Η επιβίωσή μας δηλαδή εν θα αποτελέσει κανένα πρόβλημα, στον βαθμό που έχουμε οργανωθεί. Η αλληλεγγύη και η γενικότερη βοήθεια του κάθε συμπολίτη που συμμετέχει, με κάθε μέσο που διαθέτει ο καθένας, είναι το κλειδί για μια επιτυχή Γενική Πολιτική Απεργία. 

Να θυμάστε πάντα ότι ο στόχος της Γ.Π.Α. είναι ένα πολύ καλύτερο αύριο, και ότι το θέμα επιβίωσης τίθεται σε πολύ τρομακτικότερο βαθμό, για την περίπτωση που ΔΕΝ δράσουμε μαζικά για την ανατροπή του καθεστώτος.

Είμαι Δημόσιος υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;
Αν δουλεύετε στο Δημόσιο, είναι σημαντικό να δείτε αν στην περίπτωσή σας, η λειτουργική κατάληψη ή η κλασική απεργία διαρκείας είναι η πιο σωστή κίνηση για τον Λαό. Δείτε και το ερώτημα: "Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;"

Το βασικότερο πράγμα που να θυμάται ο κάθε Δημόσιος Υπάλληλος κατά την διάρκεια της Γ.Π.Α. είναι το πως θα κάνει την ζωή του δωσιλογικού κράτους κατοχής, των τραπεζιτών δανειστών μας, και των άλλων εκμεταλευτών μας, ΚΟΛΑΣΗ, και πως θα κάνουν την ζωή του συμπολίτη τους όσο πιο εύκολη γίνεται.

Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;
Εδώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί η κατάσταση να είναι δύσκολη, ειδικά αν δουλεύετε σε μεγάλη εταιρεία.
Η ιδανική περίπτωση είναι να συμφωνεί ο εργοδότης σας με την ιδέα της Γ.Π.Α. και να απεργήσετε μαζί, (εκτός και αν παρέχετε βασικέ ανάγκες στον πολίτη).
Όμως ακόμα και στην περίπτωση που σας εξαναγκάσουν να εργαστείτε, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορείτε να κάνετε πολύ σημαντικά πράγματα:

1) Την κοινή δράση όλων, που είναι η ολοκληρωτική στάση πληρωμών προς το Κράτος.
2) Την έμπρακτη εμψύχωση όλων αυτών που απεργούν είτε με τον κλασικό τρόπο είτε με λειτουργική κατάληψη.
3) Την έμπρακτη αλληλεγγύη προς όλους τους απεργούς.

Έχω μικρή ή μικρομεσαία εταιρεία, ή κατάστημα, πως θα συμμετάσχω;

Αν είστε σε αυτήν την κατηγορία, τότε να ξέρετε ότι η ύφεση και η καταστροφή που μας έχουν επιβάλει οι εντός δωσίλογοι και οι έξωθεν εκμεταλλευτές της Ελλάδας, ΣΥΝΤΟΜΑ θα αγγίξει και εσάς. Αναλογιστείτε λοιπόν τις συνέπειες της μη συμμετοχής σας. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν παρέχετε υπηρεσία που κρίνετε ότι είναι απαραίτητη στου πολίτες, τότε να δουλέψετε. Αλλά σε κάθε περίπτωση να συμμετέχετε στην ολοκληρωτική άρνηση αποδοχής της νομιμότητας του κατοχικού κράτους που θα μας κατασπαράξει όλους για λογαριασμό των δανειστών και αφεντικών τους. Αυτό βεβαίως σημαίνει και την πλήρη στάση πληρωμών προς το κράτος.

Αναφέρω και πάλι, ότι σε αυτήν την ύστατη στιγμή, αυτή η δράση ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή αλλά απολύτως νόμιμη αντίσταση στην βίαιη κατάλυση του Συντάγματος. Σε εποχές πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, η αποπληρωμή δίκαιων φόρων είναι ιερό χρέος όλων μας.

Είμαι άνεργος, εγώ πως θα συμμετάσχω;
Αν είστε άνεργοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε άνεργος, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος.

Είμαι Συνταξιούχος, εγώ πως θα συμμετάσχω;
Αν είστε συνταξιούχοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε συνταξιούχους με πενιχρή σύνταξη, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος. Εάν έχετε παιδιά που προετοιμάζονται η σκέπτονται να συμμετάσχουν στην Γενική Πολιτική Απεργία, εμψυχώστε τους και προτρέψτε τους να συμμετάσχουν.

Μα δεν είναι ταλαιπωρία όλα αυτά;
Κανένας αγώνας για Δικαιοσύνη, πραγματική Δημοκρατία, και τα βασικά δικαιώματα του Ανθρώπου δεν ολοκληρώνονται επιτυχώς χωρίς τουλάχιστον λίγο ταλαιπωρία ή θυσίες. Όμως οι θυσίες αυτές δεν είναι ούτε ένα στο εκατομμύριο, σε σχέση με αυτές που θα καλεστούμε εμείς και τα παιδιά μας να πληρώσουμε αν αφήσουμε την κατάσταση χωρίς να αντιδράσουμε.

Πως θα οργανωθεί; (Η πώς θα γίνει;)
Τίποτα δεν θα "οργανωθεί" ή θα "γίνει" μόνο του. Πρέπει εμείς οι πολίτες σύσσωμοι, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να σηκωθεί και να βάλει το λιθαράκι του σε όποιον τομέα μπορεί να συνεισφέρει.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Πρέπει όλοι μας, μα όλοι μας, στους χώρους που ζούμε, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, να αρχίσουμε συστηματικά και επιμελώς να ενημερώνουμε όλους τους συμπολίτες που γνωρίζουμε, να προετοιμαστούν και να μάθουν τα βασικά:

1) Τι μας ενώνει αυτήν την στιγμή ως Λαό: (Το επερχόμενο Χάος για ολόκληρη τη Χώρα, και όχι μόνο τα εργασιακά μας θέματα)
2) Γιατί ακριβώς πρέπει επιτέλους οι απεργίες να μετατραπούν σε Γενική Πολιτική Απεργία για την διεκδίκηση και την απαίτηση των αυτονόητων.
3) Το πως και γιατί η λειτουργική κατάληψη πρέπει να είναι η δράση επιλογής για μερικούς, η στάση πληρωμών προς το κράτος για όλους.
4) Το ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχουμε αν θέλουμε να αποφύγουμε τον ερχόμενο όλεθρο.

Όλα αυτά πρέπει βέβαια να τα ξέρουμε εμείς πρώτα πριν προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε σε άλλους.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:

Ετοιμαστείτε ομαδικά σε κάθε τομέα που νομίζει ο καθένας ότι θα χρειαστεί, για να είμαστε έτοιμοι να σταθούμε ακλόνητοι όλοι μαζί και να είμαστε αλληλέγγυοι.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟΙ:

Ενημέρωση προς ομάδες, συλλογικότητες. Συμμετοχή σε ανοικτές συνελεύσεις όπου θα αναφέρουμε ότι οι απεργίες πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές , Γενικές και όπου χρειάζεται οι δράση πρέπει να είναι η λειτουργική κατάληψη.

Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;
Ακολουθούν μερικές ιδέες για το τι μπορεί κανείς να κάνει τώρα, άμεσα για να οργανωθεί μια μαζική Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας:

• "Χαρτογραφήστε" την περιοχή σας ή/και τον χώρο εργασίας σας, και μάθετε ποιες συλλογικότητες, ποιες ομάδες, οργανώνονται σε αντίσταση κατά του κατοχικού καθεστώτος. 
• Εντοπίστε ανοικτές συνελεύσεις, και πάρτε τον λόγο και αναφέρετε όλα όσα μάθατε περί Γενικής Πολιτικής Απεργίας. 
• Μιλήστε και προετοιμάστε το έδαφος στον χώρο εργασίας, στην γειτονιά.
• Εφ όσον έχετε ενημερώσει συνανθρώπους σας, κάνετε ομάδες και συνελεύσεις, και ανοιχτείτε σε γειτονικές ή σχετικές ομάδες και ανθρώπους, ώστε να υπάρχει συντονισμός και γνώση πάνω στο θέμα, ώστε όταν η σπίθα ανάψει να είστε έτοιμοι να δράσετε.  

Τελικά αξίζει τον κόπο;
Εσείς πόσο αξία δίνετε στην Δικαιοσύνη, την Δημοκρατία και την Ελευθερία σας;
Οι πρόγονοί μας, είπαν Ελευθερία ή Θάνατος, όταν αποφάσισαν να ελευθερωθούν και το έκαναν πράξη.
Εμείς έχουμε μπροστά μας ένα διαφορετικό τέρας, το οποίο όμως θα μας επιβάλλει τελικά τα ίδια τραγικά αποτελέσματα.
Εμείς τι θα πούμε;

Σ. Κατσούλης

ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ: Τετάρτη 13-02-2013 και ώρα 10:30 ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

Στις 14.01.2013 η δικηγόρος Ντορα Κρητικοπούλου κατάθεσε στη Γ.Α.Δ.Α. (Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας / Τμήμα Προστασίας Πολιτεύματος με αριθμό πρωτοκόλλου 1016/53/12), αίτηση περί Εφαρμογής της υπ’ αριθ. 4 / 2012 Εγκύκλιου του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για την σύλληψη των βουλευτών που θα υπέγραφαν εκείνη την ήμερα την άνευ όρων παράδοση της χώρας μας στους δανειστές με την κύρωση της ΠΝΠ (“Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου”). Κατόπιν τουτού η κ Κρητικοπούλου απεύθυνε έκλυση στους πολίτες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της και να καταθέσουν στους εισαγγελείς ή στα αστυνομικά τμήματα την ίδια αίτηση. Δείτε σχετικά την ανάρτηση ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ! Διαβάστε και κοινοποιήστε με κάθε τρόπο !! ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ! Με το κάλεσμα της ενώσαμε και εμείς την φωνή μας με αποτέλεσμα να κατατεθούν όχι μόνο οι σχετικές αιτήσεις αλλά και τουλάχιστον 3 μηνύσεις με τις οποίες ζητήθηκε η σύλληψη πολιτικών Δείτε σχετικά Ένστολος και πολίτες ζητούν τη σύλληψη πολιτικών
Ως συνέχεια αυτής της πρωτοβουλίας και επειδή η Αρχές δεν ενεργοποιήθηκαν, η κ   Κρητικοπούλου απευθύνει καινούργιο κάλεσμα προς τους πολίτες να καταθέσουν Αίτημα / Έκκληση προς τη Δικαιοσύνη για να ζητήσουν την έγγραφη τοποθέτηση / απάντηση των δικαστικών λειτουργών, φορέων και εκπρόσωπων της Δικαιοσύνης για τη θέση τους απέναντι στα κατ ́εξακολούθηση εγκλήματα, κακουργηματικής μορφής, που διαπράττονται από βουλευτές σε βάρος της χώρας και του Ελληνικού Λαού. 
Τεταρτη 13-02-2013 ωρα 10:30 θα καταθέσουμε το αίτημα / έκκληση στον Αρειο Παγο

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ  :  

1. Τυπωσε σε δυο αντιγραφα το εντυπο Αίτημα / Έκκληση προς τη Δικαιοσύνη

26.01.2013 – ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΠΡΟΣ
Τους κ.κ. Διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Πλημμελειοδικών και Εφετών της χώρας
o Την κ. Πρόεδρο του Αρείου Πάγου
o Τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
o Τους κ.κ. Εισαγγελείς / Αντεισαγγελείς της χώρας
o Την Ένωση Δικαστών & Εισαγγελέων
o Την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδας
o Τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
ΑΙΤΗΜΑ / ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Του/Της …………………………………………………………………………………………..,
κατοίκου …………………………………………………………………………………………
Για την έγγραφη τοποθέτηση / απάντηση των ανωτέρω λειτουργών, φορέων και εκπροσώπων της Δικαιοσύνης για τη θέση τους απέναντι στα κατ ́εξακολούθηση εγκλήματα, κακουργηματικής μορφής, που κατά την αξιολόγησή μας διαπιστώνουμε ότι διαπράττονται από βουλευτές σε βάρος της χώρας και του Ελληνικού Λαού.
Στις 14.01.2013 ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων από 166 βουλευτές η Σύμβαση Τροποποίησης της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης που υπεγράφη στις 07.12.2012 μεταξύ δανειστών και Ελλάδας (ΦΕΚ 240/2012).
Νομιμοποιήθηκαν έτσι όλοι οι όροι των μέχρι σήμερα επιβληθέντων Μνημονίων, παρά την κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), του Διεθνούς Δικαίου, της Συνθήκης των Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ειδικότερα, απέκτησε νομοθετική κάλυψη η παράδοση της χώρας μας στις ξένες οικονομικές δυνάμεις, με την εκχώρηση σε αυτές της εθνικής μας κυριαρχίας, δεδομένου ότι συμφωνήθηκε ως όρος δανεισμού ότι σε περίπτωση μη δυνατότητας αποπληρωμής του χρέους:
Δημιουργήθηκε από Nτόρα Κρητικοπούλου26.01.2013 – ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ- Σελίδα 1 28/1/2013
«Ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης».

Είναι πλέον από βέβαιο ότι η χώρα μας δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει το υπέρογκο ποσό του χρέους (άραγε ποιο είναι αυτό και πώς δημιουργήθηκε;).
Στην περίπτωση λοιπόν αυτή, η χώρα μας δεν έχει καμία προστασία έναντι των ξένων οικονομικών κατακτητών/δανειστών, καθόσον οι 166 ΒΟΥ ΛΕΥΤΕΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ, ψηφίζοντας την παραπάνω ΠΝΠ (ΦΕΚ 240/2012), τη δέσμευση του συνόλου της περιουσίας της χώρας προς όφελος των ξένων οικονομικών δυνάμεων, παραιτούμενοι εν γνώσει τους από κάθε δυνατότητα αξιοποίησης αυτής προς όφελος των Ελλήνων, και τη μελλοντική και άνευ οιουδήποτε περιορισμού κατάσχεση κάθε περιουσιακού στοιχείου του Κράτους.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, ΟΙ 166 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΠΛΗΡΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (δεδομένου ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας λειτουργεί προς όφελός του), ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΙΣ 14.01.2013, ΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΝΑ ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΗ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ που επιχειρήθηκε και συντελέσθηκε.

Οι 166 βουλευτές, που ψήφισαν αντισυνταγματικό νόμο και δη την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας (ΦΕΚ 240/2012) -τα ονόματά τους παρατίθενται παρακάτω- επιχείρησαν και διέπραξαν, με σφετερισμό της ιδιότητάς τους, την κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, καθόσον προσέβαλαν ευθέως θεμελιώδεις αρχές του (άρθρ.134α Π.Κ. περ.(στ): η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και περ.(η): η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα), βομβαρδίζοντας συγχρόνως τη βάση της Δημοκρατίας που είναι η λαϊκή βούληση και κυριαρχία. α
Σύμφωνα με τα άρθρα 134§2&134 Π.Κ., η αλλοίωση/κατάργηση/απενεργοποίηση του Πολιτεύματος συνιστά το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ που είναι αυτόφωρο.
Σύμφωνα με την υπ ́αριθμ. 4/2012 Εγκύκλιο του κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς τους Διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Εφετών της χώρας, και σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο δράστης αυτόφωρου κακουργήματος πρέπει να συλλαμβάνεται αμέσως, να οδηγείται στον αρμόδιο Εισαγγελέα, και στην περίπτωση που ο δράστης είναι βουλευτής, δεν απαιτείται έγκριση ή άδεια της Βουλής για την ενέργεια αυτή. Συγκεκριμένα αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Επιτρέπεται η φυσική παρεμπόδιση του επιτιθέμενου βουλευτή με τα συνήθη αποτρεπτικά μέσα που εφαρμόζονται στους παρανομούντες κοινούς πολίτες, εκ μέρους των Οργάνων της πολιτείας τα οποία έχουν την ευθύνη για την αποτροπή των εγκλημάτων». Επίσης, σύμφωνα με την παραπάνω Εγκύκλιο, ο κ.Εισαγγελέας του Α.Π. επισημαίνει προς τους κ.κ.Διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Εφετών της χώρας ότι οφείλουν να παραγγείλουν στους Εισαγγελείς Πρωτοδικών και εκείνοι στη συνέχεια προς τις Αστυνομικές Διευθύνσεις και τους αστυνομικούς υπαλλήλους, ότι: «Σε περίπτωση που κάποιος από τους συμμετόχους είναι βουλευτής, επί κακουργηματικών αυτοφώρων πράξεων, να προβαίνουν στη σύλληψή του», καθώς επίσης και ότι «πρέπει να εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία με την παραπομπή των δραστών στα ακροατήρια για την άμεση εκδίκαση των
Δημιουργήθηκε από Nτόρα Κρητικοπούλου26.01.2013 – ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ- Σελίδα 2 28/1/2013 εγκλημάτων, δεδομένου ότι η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας οδηγεί στην άμεση αποκατάσταση της προσβολής της εννόμου τάξεως».

Κατά τις οδηγίες, επομένως, του κ.Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όφειλαν οι Διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Εφετών της χώρας να προβούν άμεσα στις ενέργειες που με σαφήνεια αναφέρονται και παραγγέλλονται με την υπ ́αριθμ. 4/2012 Εγκύκλιο, ώστε να συλληφθούν οι βουλευτές που διέπραξαν το αυτόφωρο κακούργημα της εσχάτης προδοσίας στις 14.01.2013.
Και οι Εισαγγελείς δεν ενεργοποιήθηκαν.
Με την από 13.01.2013 αίτηση της Ντορας Κρητικοπουλου που κατέθεσε στις 14.01.2013 στη Γ.Α.Δ.Α./Υπηρεσία Κρατικής Ασφάλειας-Τμήμα Προστασίας Πολιτεύματος, στην Εισαγγελία του Α.Π., την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών και την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών, ζήτησε με την ιδιότητά της ως Ελληνίδα πολίτης και για την προστασία του Έθνους και των δικαιωμάτων της, την εφαρμογή της ανωτέρω Εγκυκλίου. Την ίδια αίτηση κατέθεσαν εκατοντάδες Έλληνες και Ελληνίδες στα Αστυνομικά Τμήματα όλης της χώρας.
Και οι Εισαγγελείς δεν ενεργοποιήθηκαν.
Έλληνες πολίτες σε όλη την επικράτεια συνεχίζουν σε καθημερινή βάση να καταθέτουν την παραπάνω αίτηση στα αστυνομικά τμήματα της περιοχής τους, ζητώντας την εφαρμογή των Νόμων, του Συντάγματος, της Εγκυκλίου του κ.Εισαγγελέα του Α.Π., καθόσον το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας είναι διαρκές έγκλημα και ως τέτοιο μπορεί να κινηθεί η διαδικασία του αυτόφωρου ανά πάσα στιγμή.
Και οι Εισαγγελείς ακόμη δεν έχουν ενεργοποιηθεί.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

1. Οι Εισαγγελικές Αρχές γιατί δεν ενεργοποιούνται στη συγκεκριμένη περίπτωση;
2. Κρίνετε ότι η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας που επιχειρήθηκε και συντελέστηκε με την ψήφιση του ΦΕΚ 240/2012 (ΠΝΠ -κύρωση στις 14.01.2013) δεν προσβάλλει την έννομη τάξη;
3. Το έγκλημα αυτό δεν συνιστά αυτόφωρο κακούργημα;
4. Θεωρείτε ότι για κάποιους λόγους οι βουλευτές που διαπράττουν αυτόφωρακακουργήματα πρέπει να εξαιρούνται από τις διατάξεις του ΠΚ και του ΚΠΔ;
5. Πιστεύετε ότι ο Ελληνικός Λαός συναινεί ή εγκρίνει την παραχώρηση τηςπατρίδας του στις ξένες οικονομικές κατακτητικές δυνάμεις;
6. Εφαρμόζετε επιλεκτικά τις Εγκυκλίους του κ.Εισαγγελέα του Α.Π.;

Αξιότιμοι Κύριοι Εισαγγελείς,
Η Δικαιοσύνη αποτελεί την τελεία αρετή (Αριστοτέλης). Χωρίς αυτήν, υπάρχει το χάος. Αποτελεί το ανάχωμα σε κάθε παρεκβατική, παράνομη συμπεριφορά.
Έχετε επιλέξει αυτό το λειτούργημα γιατί πιστεύετε στο θεσμό της δικαιοσύνης που έχετε ορκιστεί να υπηρετείτε.
Έχετε ορθώσει το ανάστημά Σας σε -πρόσφατες μάλιστα- προσπάθειες κυβερνητικής παρέμβασης. Συνεχίστε έτσι.

Μην διστάζετε. Από Εσάς και γενικά το νομικό κόσμο περιμένει ο Ελληνικός Λαός τη σωτηρία του.

Είστε το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας!
Η παραχώρηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αφορούν όλους μας. ΚΑΙ ΕΣΑΣ.
Εφαρμόστε την υπ ́αριθμ. 4/2012 Εγκύκλιο του κ.Εισαγγελέα του Α.Π.
Εκτός και αν η Εγκύκλιος αυτή εφαρμόζεται μόνο στην περίπτωση που βουλευτές επιτίθενται σε αλλοδαπούς μετανάστες, και όχι όταν επιτίθενται στο Δημοκρατικό Πολίτευμα.