Και λιγο χιουμορ ....

Το Πάσχα των Καθολικών

To 1054 η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ήδη για αιώνες σπασμένη σε δύο κομμάτια. Στην Ανατολική, τη Βυζαντινή: Ήταν η φυσική συνέχεια της αρχικής, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, τη "Νέα Ρώμη", την πόλη που επέλεξε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 330 ως έδρα του όταν η "παλιά" Ρώμη γνώριζε μια μακρόχρονη περίοδο παρακμής και όταν το κέντρο βάρους των πολιτικών και στρατηγικών αποφάσεων για την επιβίωση της αυτοκρατορίας είχε μετακινηθεί προς τα ανατολικά. Και την Δυτική, την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία": Που στην ουσία ήταν η τεχνητή αναβίωση της αρχικής, από Φράγκους και Γερμανούς βασιλείς, με πρωτεύουσες μακριά από τη Ρώμη.
Η αδιαφορία των Βυζαντινών για τη Δύση, (μετά τον Ιουστινιανό, που τον 6ο αιώνα είχε προσπαθήσει -και σε μεγάλο βαθμό καταφέρει- να ενώσει τα παλιά εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), άφησε ένα κενό στην περιοχή, η οποία, όταν πια εκπολιτίστηκαν και τα τελευταία κύματα των βαρβάρων, άρχισε και πάλι να παίζει ένα σπουδαίο γεωπολιτικό ρόλο. Η πιο καλή λύση που είχαν οι Δυτικοί Αυτοκράτοτρες για να επισημοποιήσουν την κυριαρχία τους, ήταν η συμμαχία με τον αρχιεπίσκοπό της Ρώμης, τον Πάπα, τον σημαντικότερο από τους ηγέτες του Χριστιανισμού.
Το Σχίσμα των δύο Εκκλησιών
Το 1054, λοιπόν, όταν επήλθε το τελικό Σχίσμα μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής εκκλησίας, δεν είναι παρά μια συμβολική χρονιά. Οι διαφορές μεταξύ Ανατολής και Δύσης είχαν οξυνθεί με τα χρόνια και το πραγματικό σχίσμα ήταν πραγματικότητα για πολύ καιρό. Όταν ο Πάπας Λέων Θ΄ και ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος αντάλλαξαν μεταξύ τους αναθέματα, απλά επισημοποιήθηκε... Στα χρόνια της καταδίωξης των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους, η πρώιμη Εκκλησία είχε εξελιχθεί με διαφορετικό τρόπο στις διάφορες περιοχές της Αυτοκρατορίας, όπως ήταν λογικό, εξ αιτίας του τεράστιου μεγέθους της. Όταν πια ο Χριστιανισμός έγινε νόμιμη θρησκεία, προέκυψαν τρεις Πατριάρχες, σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές: Ρώμη, Αντιόχεια, Αλεξάνδρεια. Σύντομα προστέθηκαν κι εκείνοι της Ιερουσαλήμ και της Κωνσταντινούπολης. Όταν ο Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας στην Ανατολή, διαιρόντας το κράτος πρακτικά στα δύο, οι τέσσερις τελευταίοι ανήκαν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα να συμμαχουν πολύ συχνά εναντίον εκείνου της Ρώμης. Το 1054, πιεσμένος και από τις πολιτικές φιλοδοξίες των συμμάχων του Φράγκων και Γερμανών, ο Πάπας απαίτησε να έχει εξουσία ανώτερη των τεσσάρων Πατριαρχών της Ανατολής και να ασκεί δικαιοδοσία πάνω τους. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι...
Διαφορές υπήρχαν σημαντικές και μεγάλες στα δόγματα του κάθε πατριαρχείου σχεδόν από πάντα. Ο περίφημος όρος "filioque" (και από τον Υιό), προκαλούσε διαφορετικές ερμηνείες. Στα λατινικά, η λέξη processio αφορά και την αποστολή αλλά και την εκπόρευση. Η αποστολική εκκλησία έλεγε ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, ενώ το Άγιο Πνεύμα "εκπορεύεται" από αυτόν. Επίσης, ότι ο Υιός "εστάλη" στη Γη από τον Πατέρα. Το μπέρδεμα, λοιπόν, με τον λατινικό όρο είναι ότι οι Καθολικοί πρόσθεσα το "filioque" με τρόπο που δείχνει ότι η αποστολή του Αγίου Πνεύματους γίνεται και από τον Υιό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έβλεπε ότι ο Πάπας στην ουσία έλεγε πως υπάρχει μια δομή μέσα στην Αγία Τριάδα και όχι μια μόνο, τριαδική οντότητα. Το 1054, το θέμα έληξε για πάντα. Η Χριστιανική Εκκλησία χωρίστηκε στα δύο οριστικά.
Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο
Όπως είναι λογικό, για να δικαιολογήσπουν στους λαούς τους οι θρησκευτικοί ηγέτες τα διαφορετικά τους δόγματα, χρειάζονταν και διαφορετικά έθιμα. Από το 1582, η Καθολική Εκκλησία άρχισε να υπολογίζει τις γιορτές της βάσει του νέου, του Γρηγοριανού ημερολογίου, όταν η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργούσε με βάση το παλιό, το Ιουλιανό, αυτό, δηλαδή, που είχε υιοθετηθεί από τον Ιούλιο Καίσαρα, και χρησιμοποιείτο όταν εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός. Το "διορθωμένο" Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι αυτό που χρησιμοποιείται παγκοσμίως σήμερα -η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα που το υιοθέτησε, το 1926. Αλλά είναι άλλο πράγμα το πώς γυρίζει ο κόσμος και άλλο το πώς γιορτάζουν τις γιορτές του οι θρησκείες...
Σύμφωνα, λοιπόν, με την παράδοση, το Πάσχα, η Ανάσταση δηλαδή του Χριστού, γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου. Γι' αυτό και φέτος οι Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα τους σήμερα, αφού η πρώτη πανσέληνος μετά την 21η Μαρτίου σημειώθηκε στις 27 του μηνός. Σύμφωνα, όμως, με το Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η εαρινή ισημερία δεν είναι στις 21 Μαρτίου, αλλά στις 3 Απριλίου. Έτσι, ενώ για τους Καθολικούς το Πάσχα έρχεται από τις 22 Μαρτίου ως τις 25 Απριλίου κάθε χρόνο, για τους Ορθόδοξους έρχεται πάντα μία εβδομάδα ή και παραπάνω αργότερα, από τις 4 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου (φέτος το γιορτάζουμε στις 5 Μαΐου).
Ήθη και Έθιμα
Εκτός, όμως, από την ημερομηνία, δεν υπάρχουν πολλές άλλες διαφορές στο πώς γιορτάζεται το Πάσχα των Καθολικών και των Ορθόδοξων. Τελετουργικά, η κάθε Εκκλησία εννοείται ότι ακολουθεί δικές της συνήθειες, όπως με κάθε γιορτή ή καθημερινή ακολουθία άλλωστε. Αλλά τα έθιμα δεν έχουν τόσο να κάνουν με τα θρησκευτικά δόγματα, όσο με τις συνήθειες του κάθε λαού. Το βάψιμο των αυγών, για παράδειγμα, είναι κάτι που συναντά κανείς σε όλες τις βαλκανικές χώρες, αλλά και σε αυτές της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Δηλαδή, δεν τα βάφουμε μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και βαθιά Καθολικοί λαοί όπως οι Πολωνοί, οι Τσέχοι ή οι Κροάτες -ακόμη και οι Προτεστάντες Γερμανοί (σημείωση: Το Πάσχα των Προτεσταντών συμπίπτει με των Καθολικών).
Στον Αγγλόφωνο κόσμο, υπάρχει το έθιμο των σοκολατένιων λαγών και αυγών, που σιγά σιγά πέρασε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Φωτιές ανάβουν σε διάφορα σημεία της Ευρώπης, όπου καίγεται το ομοίωμα του Ιούδα. Αυτό το συναντά κανείς και καθολικά χωριά της Ιταλίας, αλλά και στην ορθόδοξη Κύπρο και Ελλάδα.
Ένα πολύ ιδιαίτερο "έθιμο" είναι αυτό που συναντά κανείς στις σκανδιναβικές χώρες. Όλες οι τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου προγραμματίζονται για τη Μεγάλη Εβδομάδα! Όσον αφορά στο τι τρώγεται στο τραπέζι της Λαμπρής, ο κάθε λαός εννοείται ότι το προσαρμόζει στο μενού του. Δεν θα βρει ποτέ κανείς αρνί, δηλαδή, στον αγγλόφωνο κόσμο ή στο Βορρά. Στην Σουηδία, ας πούμε, προτιμούν τη... ρέγγα. Στη Βραζιλία τρώνε κάτι που μοιάζει με φυστικοβούτυρο. Γενικά, το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο πλουσιοπάροχο, όσον αφορά στο κρέας. Σε όλες τις χώρες η σημασία δίνεται στο γλυκό. Από το ρωσικό Πάσκα, στο ιταλικό Πανετόνε και βέβαια στο δικό μας Τσουρέκι, μερικά από τα πιο γευστικά γλυκά δημιουργούνται τις άγιες αυτές ημέρες.

Μάριος Πλωρίτης, 1995: Η προφητεία ενός Ναζί…

 

Ήταν Τρίτη 9 Μαΐου 1995 όταν ο εκλιπών διανοούμενος Μάριος Πλωρίτης, συνεργάτης τότε της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», δημοσίευε το κάτωθι εκπληκτικό κείμενο…

Όσο και να το διαβάζουμε μας φαίνεται τόσο πολύ επίκαιρο και θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο το οποίο θα είχε γραφτεί σήμερα…

Σε 15 ημέρες χάθηκαν τα κέρδη του 2013

 

ΣΤΟ 4,26% ΟΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

    Mέσα σε 15 ημέρες, το ελληνικό χρηματιστήριο έχασε όσα είχε κερδίσει από την αρχή του χρόνου. Η κυπριακή κρίση οδήγησε σε υποχώρηση της τάξης του 12% σε επίπεδα Γενικού Δείκτη και πολύ περισσότερα στον Tραπεζικό Δείκτη ο οποίος επέστρεψε κοντά στα επίπεδα Ιουνίου 2012.
Το ανοδικό σερί επτά μηνών στο Χ.Α. σταμάτησε τον Μάρτιο και η κυπριακή κρίση οδήγησε στις μεγαλύτερες μηνιαίες απώλειες μετά τον Μάιο του 2012. Ο Γενικός Δείκτης μειώθηκε κατά 13,77% και ο Τραπεζικός 26,58%. Η ολοκλήρωση του α΄χρηματιστηριακού τριμήνου, βρήκε τον Γενικό Δείκτη να σημειώνει απώλειες 4,26% και τον Τραπεζικό Δείκτη απώλειες 44,22%, ενώ η μέση μεικτή αξία συναλλαγών διαμορφώθηκε στα 66 εκατ. ευρώ. Η άνοδος της Πέμπτης, αν και πραγματοποιήθηκε με χαμηλές συναλλαγές, έδειξε ότι ο Γενικός Δείκτης μπορεί να κινηθεί προς τα επίπεδα των 900 μονάδων. Tην Πέμπτη ο Γενικός Δείκτης έκλεισε στις 869,19 μονάδες με άνοδο 2,30%. Κατά τη συνεδρίαση φάνηκε ότι εκτονώθηκαν οι πιέσεις στις περισσότερες τραπεζικές μετοχές που κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης, ενώ αποκαταστάθηκε και η ισορροπία στα μη χρηματοοικονομικά blue chips όπως ο ΟΤΕ ο οποίος εκτοξεύθηκε κατά 8,51%.
    Σύμφωνα με την έκθεση της Emporiki Bank, για τις επόμενες εβδομάδες, θεωρείται ότι θα αποτελέσει αρνητική έκπληξη η καθοδική διάσπαση της ισχυρής ζώνης στήριξης των 820 - 760 μονάδων Γενικού Δείκτη Πιθανή εκτιμούν μια παλινδρόμηση σε ένα εύρος 100 περίπου μονάδων, σε μια προσπάθεια δημιουργίας βάσης τιμών.
    Στην περιοχή των 820 μονάδων ολοκληρώθηκε διορθωτική κίνηση περίπου 40%, της συνολικής ανοδικής κίνησης, από τα χαμηλά του Ιουνίου του 2012 μέχρι τα ψηλά του Φεβρουαρίου 2013. Υπενθυμίζουμε ότι το (συνηθέστερο και στις περισσότερες περιπτώσεις το ελάχιστο δυνατό) ποσοστό διόρθωσης 33%, προσδιοριζόταν στις 860 μ. Ποσοστό διόρθωσης 50% (το οποίο συνήθως είναι το μέγιστο δυνατό σε αγορές που υπάρχει αξιόλογη ανοδικό momentum μεσομακροπρόθεσμα) προσδιορίζεται στις 760 μ. και ταυτίζεται με κομβική στήριξη.
    «Από τις αρχές Φεβρουαρίου (με κορυφή τις 1.052 μονάδες) ο Γ.Δ. έχει διαμορφώσει πτωτική τάση. Οι όποιες ανοδικές αντιδράσεις δεν ξεπερνούν τις πλησιέστερες αξιόλογες αντιστάσεις, οι οποίες στη παρούσα φάση εντοπίζονται στις 935 μ. (όριο καθοδικής trendline) και 973 μ. (η δεύτερη δύσκολα θα προσεγγισθεί)».

Ελλαδάρα! Φόροι πολυτελείας και για τα μικρομεσαία Ι.Χ.!

www.pinnokio.gr
Το έστειλε ο Δημήτρης Θέμελης
    Κάτι πίνουν εκεί στο Μαξίμου και δες μας δίνουν. Δεν γίνεται ο εκάστοτε υφυπουργός να παίρνει νέα μέτρα, σε μια προσπάθεια να κλείσει η μαύρη τρύπα των εσόδων από τον τομέα του αυτοκινήτου.
    Έτσι, σύμφωνα με τις τελευταίες ειδήσεις που έχουν βγει από το υπουργείο Οικονομικών, ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης, θέλοντας να αντιμετωπίσει τις απώλειες κρατικών εσόδων από τις μαζικές καταθέσεις πινακίδων, ετοιμάζει νομοσχέδιο που προβλέπει να φορολογούνται τα αυτοκίνητα όχι βάσει του κυβισμού τους, αλλά βάσει της εργοστασιακής αξίας τους.
    Το χτύπημα προβλέπεται να είναι διπλό καθώς πολλοί ιδιοκτήτες θα κληθούν να πληρώσουν και την έκτακτη εισφορά «πολυτελείας», αλλά και αυξημένο φόρο εισοδήματος λόγω τεκμηρίων.
    Στο δόκανο της εφορίας αναμένεται να πιαστούν πρώτα τα «οικολογικά» Ι.Χ. με turbo κινητήρες και χαμηλές εκπομπές ρύπων, τα αυτοκίνητα που κινούνται με πετρέλαιο και υγραέριο και τα αυτοκίνητα νέας τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένων των υβριδικών.
    Έτσι το κράτος υπολογίζει να εισπράξει τα διπλάσια χρήματα από όσα θα εισέπραττε μόνο από τον φόρο πολυτελείας, ο οποίος θα επιβάρυνε ιδιοκτήτες μεγάλων αυτοκινήτων. Από το νέο σχέδιο θα επιβαρυνθούν πολύ περισσότεροι ιδιοκτήτες, ακόμη και Ι.Χ. των 1200 κυβικών!
    Γι’αυτό δεν πρόκειται ποτέ αυτή η χώρα να ορθοποδήσει. Όχι γιατί σαν λαός δεν θέλουμε να βγούμε μέσα από αυτόν τον βούρκο που μας έχουνε ρίξει οι “300″, όχι του Λεωνίδα, αλλά επειδή έχουμε μπλέξει με άτομα που μάλλον δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τη πραγματικότητα.      Ζούνε σε ένα δικό τους, ουτοπικό κόσμο, που το μόνο που έχει σημασία γι’αυτούς, είναι το πως θα ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της Τρόικας.