Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - kyo tzo pa eit - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - baroukh haba / brouha aba-a - swaagat / aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - yôkoso - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - 환영합니다 - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam -

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Τον Απρίλιο και όχι τον Ιούνιο περικοπές στα ειδικά μισθολόγια!

- Oι μειώσεις θα είναι από 10 έως 12% και θα αφορούν: ένστολους, δικαστικούς, γιατρούς, κληρικούς, καθηγητές πανεπιστημίου

- Βιάζεται η τρόϊκα που "ξεζουμίζει" την Άμυνα

- Προσπαθούν έτσι να καλύψουν τα 325 εκατομμύρια ευρώ
- Μέχρι το βράδυ πρέπει να έχει βρεθεί λύση και για τις επικουρικές!
- Πολύωρη σύσκεψη Βενιζέλου - Κουτρουμάνη - Μιλούν για περικοπές συντάξεων και όχι μόνο επικουρικές!

Δυο μήνες νωρίτερα θα μειωθούν τα ειδικά μισθολόγια σύμφωνα με πληροφορίες και αυτό για να μπορέσουν να εξοικονομηθούν 325 εκατομμύρια ευρώ.

Όμως, πέρα από αυτό οι μειώσεις στις επικουρικές θεωρούνται βέβαιες και επίσης σχεδόν βέβαιο θεωρείται ότι θα μπει μαχαίρι και στις κύριες των υγιών ταμείων! Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Νωρίτερα έγινε σύσκεψη των κυρίων Βενιζέλου και Κουτρουμάνη και μέχρι το βράδυ πρέπει να έχει βρεθεί λύση για όλα!

Έτσι, το κενό των 325 εκατομμυρίων ευρώ θα καλυφθεί με την μείωση της μισθολογικής δαπάνης για τα ειδικά μισθολόγια του Δημοσίου (ιατροί, δικαστικοί, ένστολοι, κληρικοί, καθηγητές πανεπιστημίου) κατά 10% ως 12% και μάλιστα τον Απρίλιο και όχι τον Ιούνιο!

Στο ΥΕΘΑ είναι σε κατάσταση συναγερμού αφού όπως λένε η τρόϊκα επιχειρεί νέα επίθεση στο χώρο της Άμυνας και ειδικά στα στελέχη και το προσωπικό. Οι "τροϊκανοί",σύμφωνα με πληροφορίες απαιτούν κι άλλες περικοπές στην Άμυνα,πέραν των 125 εκατομμυρίων ευρώ που έχουν αποφασιστεί για το 2012!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΔΩ : www.newsit.gr/flash/mnimonio.pdf

Παρατάσεις για το Ε9

Παρατείνεται μέχρι τις 5 Μαρτίου 2012 για τα φυσικά πρόσωπα και έως τις 30 Απριλίου για τα νομικά πρόσωπα έτους 2011, η προθεσμία ηλεκτρονικής υποβολής της δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) καθώς και της διόρθωσης στοιχείων της περιουσιακής κατάστασης, με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου.

Θετικά μηνύματα από Μέρκελ και αγορές

Μέρκελ, Μπαρόζο και Ρεν επέμειναν στην ανάγκη εκπλήρωσης, πριν από το αυριανό Eurogroup, όλων των όρων που έχουν τεθεί στην Αθήνα. Σόιμπλε: Σκοπός δεν είναι να βασανιστούν οι Ελληνες, αλλά να βοηθηθεί η χώρα ώστε να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της

Θετικά μηνύματα προς την Ελλάδα υπήρξαν από τις αγορές μετά την υπερψήφιση του Μνημονίου με άνοδο του ευρώ και των μετοχών, ενώ την ικανοποίησή τους εξέφρασαν Βρυξέλλες και Βερολίνο λέγοντας πως αποτελεί «καθοριστικό βήμα για την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης».

Ομως τόσο η Ανγκελα Μέρκελ όσο και οι Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και Ολι Ρεν επέμειναν στην ανάγκη εκπλήρωσης, πριν από το αυριανό Eurogroup, των υπόλοιπων όρων που έχουν τεθεί στην Αθήνα, καθιστώντας ταυτόχρονα σαφές ότι το δεύτερο πρόγραμμα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τροποποιηθεί.

Μεταρρυθμίσεις
Κατηγορηματική ως προς αυτό εμφανίστηκε η Γερμανίδα καγκελάριος, η οποία απαντώντας στην ερώτηση εάν θα γίνουν αλλαγές στο πρόγραμμα λιτότητας λόγω της κοινωνικής έκρηξης και των διαδηλώσεων στην Αθήνα είπε: «Τροποποίηση του προγράμματος δεν γίνεται να συμβεί και δεν θα συμβεί».

Η κ. Μέρκελ είπε ακόμη ότι η ψήφιση του προγράμματος από την ελληνική Βουλή ήταν εξαιρετικά σημαντική και επέμεινε ότι το πρόγραμμα δεν περιορίζεται στη λιτότητα, αλλά περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούν στο να κάνουν πιο ανταγωνιστική την Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο υπ' αριθμόν 1 υπουργός της, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά τον οποίο σκοπός δεν είναι να βασανιστούν οι Ελληνες, αλλά να βοηθηθεί η χώρα ώστε να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της.

«Πράξεις» από την ελληνική κυβέρνηση, και μάλιστα «τώρα», ζήτησαν και άλλα στελέχη της κυβέρνησης συνασπισμού του Βερολίνου, όπως οι υπουργοί Οικονομίας και Εξωτερικών, Φίλιπ Ρέσλερ και Γκίντο Βεστερβέλε.

Οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών διεμήνυσαν στο μεταξύ ότι η ψήφιση του Μνημονίου ήταν ουσιαστικά μονόδρομος. «Χάος και καταστροφή» θα έφερνε, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, η μη υιοθέτηση του δεύτερου προγράμματος από την ελληνική Βουλή. Επεσήμανε πως η εναλλακτική λύση θα σήμαινε έλλειψη χρημάτων για τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τη δημόσια διοίκηση. «Βεβαίως το πρόγραμμα είναι δύσκολο, αλλά η άλλη επιλογή θα ήταν χειρότερη» είπε χαρακτηριστικά ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Ο Ολι Ρεν υπογράμμισε ότι η απόφαση αυτή αποτελεί την έκφραση αποφασιστικότητας που υπάρχει στην Ελλάδα για να τερματιστεί το «σπιράλ» των μη βιώσιμων δημοσίων οικονομικών και της απώλειας ανταγωνιστικότητας.

Ερωτηθείς αν έχουν εκπληρωθεί όλες οι προϋποθέσεις, ούτως ώστε το Eurogroup να είναι σε θέση να εγκρίνει το δεύτερο πρόγραμμα της Ελλάδας, απάντησε ότι η ψήφος στην ελληνική Βουλή αποτελεί «σημαντικό βήμα προς την έγκριση του προγράμματος».

Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, τις άλλες προϋποθέσεις, ο Ολι Ρεν εξέφρασε την πεποίθηση ότι έως αύριο θα έχουν εξευρεθεί συγκεκριμένα μέτρα, ύψους 325 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα για το θέμα των εγγυήσεων ο εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, Αμαντέου Αλταφάζ, τόνισε ότι η Ευρωζώνη ζητεί σαφείς δεσμεύσεις από τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και ότι, με δεδομένο το εύρος του νέου προγράμματος, απαιτείται ισχυρή πολιτική συναίνεση πριν η χώρα εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. Σημείωσε ότι αυτές οι δεσμεύσεις αφορούν και τον κ. Σαμαρά, ο οποίος βέβαια τόσο ο ίδιος όσο και πολλοί βουλευτές από το κόμμα του υπερψήφισαν το πρόγραμμα.

ΑΓΟΡΕΣ
Ανοδος για το ευρώ

Ανοδικά κινήθηκαν οι μετοχές και το ευρώ μετά την υπερψήφιση από την ελληνική Βουλή του νέου οικονομικού προγράμματος. Το ευρώ εκτινάχθηκε έως και το επίπεδο των 1,3280 δολαρίων, ενώ την ανιούσα πήραν οι τιμές των πρώτων υλών, από το πετρέλαιο έως τα βασικά μέταλλα και τον χρυσό. Οι επενδυτές θεωρούν ότι τώρα η Ελλάδα είναι πλέον πιο κοντά στη διασφάλιση του δανείου, το οποίο είναι απαραίτητο για να αποτραπεί η χρεοκοπία της.

Που κρύβεται ο... διάβολος τις επόμενες βδομάδες

Διαβολοβδομάδες τις χαρακτήρισε ο Παντελής Καψής. Τρεις είναι οι κρίσιμες εβδομάδες και μετά ανοίγει ο δρόμος για τις κάλπες. Ωστόσο ουσιαστικά μέχρι και την ημερομηνία (σχεδόν) των εκλογών οι ημερομηνίες είναι κρίσιμες.Όλα ξεκινούν, αλλά δεν τελειώνουν, αύριο. Το eurogroup θα εξετάσει την έκθεση της τρόικας και θα ορίσει το ύψος του δανείου προς τη χώρα με βάση το οποίο θα προσχωρήσει και το “κούρεμα”.

Αμέσως μετά, την Πέμπτη η Βουλή θα πρέπει να εγκρίνει τη διαδικασία για το κούρεμα και ταυτόχρονα το υπουργείο Οικονομικών να κάνει την πρόσκληση προς τους ιδιώτες δανειστές να συμμετάσχουν στη διαδικασία.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να περάσει από την κυβέρνηση με εφαρμοστικούς νόμους, αρχής γενομένης από αυτή την εβδομάδα όλο το νέο μνημόνιο για εργασιακά κλπ

Από Δευτέρα (27 του μήνα) ξεκινάει ο κύκλος έγκρισης του νέου δανείου στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια με πρώτη και πιο κρίσιμη τη διαδικασία στο Γερμανικό κοινοβούλιο.

Στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, τέλος της ερχόμενης εβδομάδας (Πέμπτη – Παρασκευή) θα γίνει η τελική επικύρωση της νέας συμφωνίας για την Ελλάδα.

Την πρώτη Δευτέρα του επόμενου μήνα (5/3) θα ξεκινήσει επί της ουσίας η ανταλλαγή ομολόγων και τότε αναμένεται να υπάρξει και νέα, προσωρινή υποβάθμιση της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης, ωστόσο αυτό είναι αναμενόμενο.

Στο επόμενο διάστημα των 15 ημερών κρίνονται όλα. Θα πρέπει η ανταλλαγή να προχωρήσει και ταυτόχρονα να εισρεύσουν στη χώρα τα χρήματα από τη νέα δανειακή συμφωνία. Στις 20 του Μαρτίου λήγουν τα ομόλογα ύψους 14,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μέσα στο επόμενο 10ήμερο οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να έχουν καταθέσει το λεγόμενο business plan τους μετά το κούρεμα, ώστε μέσα στον Απρίλιο η Τράπεζα της Ελλάδας να ορίσει τις ημερομηνίες για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Ύφεση έως τις αρχές του 2013 στην Ελλάδα

Την τελευταία έκδοση των Προοπτικών της Παγκόσμιας Οικονομίας που αφορά το πρώτο τρίμηνο του 2012, δημοσιεύει η Deloitte, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα διέρχεται ήδη τον τέταρτο χρόνο βαθειάς ύφεσης και ακόμα και σε περίπτωση που το πρόγραμμα τις ΕΕ και του ΔΝΤ επιτύχει, το χρέος της θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ το 2020.

Στην αναφορά που κατήρτισε η Deloitte Research, οι οικονομολόγοι των εταιριών-μελών του δικτύου της Deloitte εξετάζουν το υφιστάμενο αλλά και το μελλοντικό οικονομικό περιβάλλον στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία και τον Καναδά.

Η μελέτη ξεκινά με μία ανάλυση σχετικά με το δημόσιο χρέος, υποστηρίζοντας ότι η βασική αιτία για τη διόγκωσή του είναι η αλλαγή των δημογραφικών στοιχείων και όχι μία βραχυπρόθεσμη επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας. Το συγκεκριμένο άρθρο υπογραμμίζει τις επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους όσοι λαμβάνουν αποφάσεις προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκληση και αναλύει τις επιπτώσεις που ενδέχεται να προκύψουν εάν το δημόσιο χρέος αφεθεί εκτός ελέγχου.

Η τελευταία έκδοση των Προοπτικών της Παγκόσμιας Οικονομίας εμπεριέχει και μια ανάλυση για την παγκόσμια αγορά των πρώτων υλών. Η δυνατότητα συναλλαγών για τις πρώτες ύλες μέσω χρηματοπιστωτικών οχημάτων έχει ενισχύσει την αστάθεια των τιμών, η οποία επηρεάζει τόσο τις μακροπρόθεσμες όσο και τις βραχυπρόθεσμες στρατηγικές αντιστάθμισης κινδύνου για τις πολυεθνικές εταιρίες.

Ανάλυση ανά γεωγραφική περιοχή:

Ευρωζώνη: Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι το 2012 θα αποδειχτεί καθοριστικό έτος για την Ευρώπη. Από τη στιγμή που οι κανόνες της ΕΕ γράφτηκαν εκ νέου με τρόπο που να διευκολύνουν τη δημοσιονομική ενοποίηση, οι αγορές θα εξετάσουν τη δέσμευση της πολιτικής ηγεσίας και των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την καθιέρωση ενός αξιόπιστου χρηματοδοτικού μηχανισμού για την Ευρωζώνη. Εάν οι συνδυασμένες δράσεις επιτύχουν την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών, το 2012 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σημείο καμπής για το μέλλον της Νομισματικής Ένωσης. Πάντως, δεδομένης της αβεβαιότητας που περιβάλει τους νέους κανόνες του παιχνιδιού, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να προετοιμάζουν και εναλλακτικά σενάρια.

Οι προοπτικές ανάπτυξης στις χώρες του Νότου αναμένεται να περιοριστούν εξαιτίας της δημοσιονομικής λιτότητας, της απομόχλευσης στον ιδιωτικό τομέα και της έντονης δομικής ανεργίας. Η Πορτογαλία και η Ελλάδα φαίνεται ότι θα παραμείνουν σε ύφεση μέχρι τα μέσα του 2012 και τις αρχές του 2013. Στην Ιταλία και την Ισπανία η δημοσιονομική προσαρμογή και οι εντεινόμενες πιέσεις στις τράπεζες, θα λειτουργήσουν ως αντιστάθμισμα της -ήδη περιορισμένης- οικονομικής δραστηριότητας.

Το πρόβλημα είναι ότι η λιτότητα θα πρέπει να συνδυάζεται με ένα αξιόπιστο μακροπρόθεσμο πλάνο ανάπτυξης. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, διέρχεται ήδη τον τέταρτο χρόνο βαθιάς ύφεσης και ακόμα και σε περίπτωση που το πρόγραμμα τις ΕΕ και του ΔΝΤ επιτύχει, το χρέος της θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ το 2020 και θα χρειαστεί οικονομική και τεχνική υποστήριξη στην εφαρμογή των δομικών μεταρρυθμίσεων. Χωρίς θετικές μακροπρόθεσμες προοπτικές, θα είναι δύσκολο για οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα να βασιστεί στην υποστήριξη των ανθρώπων της. Το ίδιο ισχύει για την Ισπανία, όπου το ποσοστό ανεργίας έχει ξεπεράσει το 20% και οι μισοί νέοι της χώρας βρίσκονται εκτός εργασίας.

Ο Πρόεδρος της Deloitte Ελλάδος Νίκος Σοφιανός, σχολιάζει και συμπληρώνει: "Παρόλα τα προβλήματα της χώρας και την άνευ προηγουμένου δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, η Ελλάδα διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό με αξιόλογες γνώσεις και δεξιότητες ικανό να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο - με την προϋπόθεση βέβαια ότι η πολιτική ηγεσία θα προχωρήσει με τόλμη στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Σε αυτή την προσπάθεια το πλούσιο ελληνικό κεφάλαιο διανόησης με το αστείρευτο ταλέντο δηλώνει παρών. Ας αξιοποιηθεί κατάλληλα".

ΗΠΑ: Η οικονομία των ΗΠΑ βρίσκεται σήμερα στην κόψη του ξυραφιού. Η πορεία προς την ανάκαμψη παραμένει δύσβατη, καθώς οι καταναλωτές βρίσκονται σε άσχημη οικονομική κατάσταση, επικρατεί ύφεση στο εξωτερικό που θέτει τις εγχώριες τράπεζες σε κίνδυνο και τα μέτρα λιτότητας επηρεάζουν την ανάπτυξη. Αν και η επίδοση της οικονομίας των ΗΠΑ βελτιώθηκε κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2011, η ταχύτητα αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ παραμένει κάτω από 2% από έτος σε έτος. Η αύξηση της απασχόλησης φτάνει, κατά μέσο όρο, περίπου τις 125.000 θέσεις εργασίας το μήνα, αριθμός μικρότερος από το μισό από αυτό που απαιτείται ώστε να στηριχθεί η ανάκαμψη.

Κίνα: Η οικονομία της Κίνας επιβραδύνεται και είναι πιθανό να παρουσιαστεί συγκριτικά μέτρια ανάπτυξη το 2012. Η κινέζικη οικονομία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο από το υψηλό επίπεδο του χρέους που χρηματοδότησε τις επενδύσεις των τριών τελευταίων χρόνων. Επιπλέον, υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι πλησιάζουν. Συγκεκριμένα, τα προβλήματα στην αγορά ακινήτων ενδέχεται να δημιουργήσουν προβλήματα στις τοπικές κυβερνήσεις και, κατά συνέπεια, στις τράπεζες. Από την άλλη πλευρά, μια χαλαρότερη νομισματική πολιτική και περαιτέρω μέτρα θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση στην κινέζικη οικονομία.

Ιαπωνία: Ο περιορισμός της βιομηχανικής δραστηριότητας και η μείωση των λιανικών πωλήσεων και των τιμών σηματοδοτούν την πιθανή επιβράδυνση της ιαπωνικής οικονομίας. Βέβαια, οι μαζικές δαπάνες για την ανοικοδόμηση της οικονομίας θα πρέπει να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη το 2012. Πάντως, το υψηλό δημόσιο χρέος, εξακολουθεί να αποτελεί έναν τομέα ζωτικής σημασίας για τη συγκεκριμένη χώρα.

Ηνωμένο Βασίλειο: Η οικονομική κρίση στην ευρωζώνη μεταβιβάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω τριών κύριων καναλιών. Πρώτον, η διάθεση των βρετανικών επιχειρήσεων να ρισκάρουν έχει μειωθεί, λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης και της αβεβαιότητας που έχει προκαλέσει η κρίση. Δεύτερον, η στασιμότητα της ανάπτυξης στην ευρωζώνη κατά το 2012 θα πλήξει τη ζήτηση στη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου. Τρίτον, η οικονομική πίεση έχει αποδειχθεί μεταδοτική. Οι οικονομικές αντιξοότητες στην Ευρωζώνη είναι πιθανό να ωθήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο σε ήπια ύφεση, αλλά μια πιο επιθετική νομισματική πολιτική μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση ορισμένων από τις αρνητικές της επιπτώσεις.

Ινδία: Η πολιτική της Κεντρικής Τράπεζας για την ανάπτυξη του εμπορίου και τη μείωση του πληθωρισμού φαίνεται να αποδίδει καρπούς. Ωστόσο, η οικονομία της Ινδίας επιβραδύνεται σημαντικά λόγω των εξωτερικών αντιξοοτήτων. Η Ρουπία υποχώρησε απότομα και η στροφή της κυβέρνησης προς την απελευθέρωση της βιομηχανίας λιανικών προϊόντων εντείνει την αβεβαιότητα.

Ρωσία: Πολιτικές διαμαρτυρίες, διαρροή κεφαλαίων και μειωμένη εξωτερική ζήτηση οδηγούν σε αβεβαιότητα στη Ρωσία. Το αδύναμο νόμισμα της χώρας, η μικρότερη ευελιξία της νομισματικής πολιτικής και τα εμπόδια στις επενδύσεις συντελούν στη δημιουργία ενός δύσκολου επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Βραζιλία: Στη Βραζιλία αναμένεται μικρή ανάπτυξη κατά το επόμενο έτος. Μετά από δραματικές αλλαγές πολιτικής που σημειώθηκαν πέρυσι προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, η αύξηση των εξαγωγών περιορίστηκε, αλλά το χρέος κυμαίνεται σε αξιοπρεπή επίπεδα.

Καναδάς: Με φόντο την αδύναμη οικονομία των ΗΠΑ, την κρίση χρέους στην ΕΕ και την αισθητή επιβράδυνση στις αναδυόμενες αγορές, ο Καναδάς μπορεί να δοκιμαστεί κατά το 2012. Η αύξηση του ΑΕΠ αναμένεται να επιβραδυνθεί. Επιπλέον, το 2012, η οικονομία του Καναδά αναμένεται να αναπτυχθεί σε μέτριο βαθμό (2%). Από την άλλη πλευρά, η παγκόσμια ζήτηση για πρώτες ύλες θα μπορούσε να ωφελήσει τον τομέα των εξαγωγών και να βοηθήσει την ανάπτυξη.

«Η Ευρώπη σε κρίση: Η περίπτωση της Ελλάδας-Προοπτικές»

Ομιλία Αλέξη Μητρόπουλου στο Πολεμικό Μουσείο,13-2-2012

Κυρίες, κύριοι,

Ευχαριστώ τον «Σύνδεσμο Επιτελών Εθνικής Αμύνης» και το «Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών-ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», καθώς και τους Προέδρους των Διοικητικών τους Συμβουλίων κ.κ.Μαίρη Μαρούλη-Ζηλεμένου και Λάμπρο Καζάκο, με συμπεριέλαβαν στους ομιλητές αυτής της πολύ επίκαιρης ημερίδας με τίτλο «Η Ευρώπη σε κρίση: Η περίπτωση της Ελλάδας-Προοπτικές».

Προκαταρκτικά, συμφωνώ απόλυτα με την αλληλουχία των εννοιών στην κατάστρωση του τίτλου. Κυρίως θεωρώ εύστοχο το σημείο της στίξης «διπλή τελεία». Υποδηλώνει ότι η περίπτωση της πατρίδας μας δεν είναι κάτι το αυτοτελές, αλλά οργανικό στοιχείο της ευρωπαϊκής κρίσης. Και μπορεί μεν αυτή να μην είχε εκδηλωθεί κατά την περίοδο της πιστωτικής υπερεπέκτασης και της απόλυτης απελευθέρωσης της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας, (κατά τη διάρκεια της οποίας δημιουργούσε -και δυστυχώς ακόμη εξακολουθεί να δημιουργεί- νέα προϊόντα εικονικού χρήματος επί των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης κάθε μεγέθους και κάθε αξίας όλων των αγαθών και υπηρεσιών)˙ πλην όμως, ήταν αναμενόμενο να αποκαλυφθεί με την έκρηξη της κρίσης στα τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια των ΗΠΑ και στην συνδεδεμένη «επενδυτική» αλληλουχία.

Υπό τη θέαση αυτή, οι εξελίξεις ήταν αναπόφευκτες. Τα κράτη και οι κοινωνικοί προϋπολογισμοί της Ευρώπης κλήθηκαν, κάτω από συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων, να αναπληρώσουν με κρίσιμους αναπτυξιακούς και κοινωνικούς πόρους τις αστοχίες και τις τολμηρές και ασύδοτες «επενδυτικές» δραστηριότητες της «οικονομίας-καζίνο».

Στην πρωτοφανή όμως επέκταση παγκοσμίως της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας ενυπήρχε η σοβούσα κρίση κέρδους του κεφαλαίου, δηλαδή η πτωτική τάση της απαλλοτριούμενης υπεραξίας, κυρίως λόγω της ραγδαίας αύξησης της οργανικής σύνθεσης των επενδυτικών κεφαλαίων που προκαλεί ο αδυσώπητος ανταγωνισμός (για να θυμηθούμε και την κλασική εξίσωση του Κάρολου Μαρξ στο τρίτο βιβλίο του «Κεφαλαίου»).

Ως προς την Ευρώπη, η κρίση ακολούθησε πολλαπλασιαστικούς ρυθμούς λόγω της ανορθολογικής και ανολοκλήρωτης πολιτικής του ενιαίου νομίσματος και του αυστηροποιούμενου πλέον Συμφώνου Σταθερότητας. Η ΕΕ έχει προ πολλού αφήσει την σχετικά εξισορροπημένη πολιτική της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς του ordoliberalismus[1] και, αρχικά με την ενιαία πράξη, εν συνεχεία δε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, υιοθέτησε πλήρως ως σύστημα γενικής και οικονομικής διακυβέρνησης τον νεοφιλελευθερισμό και κατ’ακολουθίαν τον δημοσιονομικό μονεταρισμό,[2] παρά τα αντιθέτως διατυμπανιζόμενα.

Στην ευρωπαϊκή υπερεθνική «κοινωνία των ιδιωτών», ένα κυρίαρχο οικονομικά τμήμα της, πέτυχε να χειραφετηθεί[3] και να επιβάλλει τις επιλογές του πάνω σε όλη την ευρωπαϊκή κοινωνία.

Έκτοτε και τα ευρωπαϊκά όργανα (κυρίως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή) αντιστοιχήθηκαν σ’αυτή την καθοριστική και απολύτως ταξική (όπως θα έλεγε ο Γκράμσι και όπως σχετικά πρόσφατα χαρακτήρισε ο αείμνηστος Καστοριάδης[4]) συγκρότηση και λειτουργία της ΕΕ. Είχε προηγηθεί η παταγώδης αποτυχία εφαρμογής ενός ριζοσπαστικού Κεϋνσιανισμού από τους Εργατικούς στη Βρετανία (1976), το Ενιαίο Μέτωπο στη Γαλλία υπό τον Μιτεράν (1983), τον ιστορικό συμβιβασμό στην Ιταλία, αλλά και από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στις χώρες της Νότιας Ευρώπης,[5] που ανήλθαν με μεγάλη πλειοψηφία στην εξουσία.

Επειδή τα μέτρα των εθνικοποιήσεων και των αυξήσεων στις αμοιβές της εργασίας, των θεσμικών διατιμήσεων στην αξία της εργατικής δύναμης και των διευρυνόμενων παροχών του Κοινωνικού Κράτους δεν μπορούσαν να απαντήσουν στην κρίση του ’70 με τις κλασικές παλιές συνταγές, όλες οι προοδευτικές κυβερνήσεις πολύ γρήγορα «ανέκρουσαν πρύμναν» και, προκειμένου να καταστήσουν ανταγωνιστικές τις εθνικές επιχειρήσεις και να αυξήσουν την παραγωγικότητα της οικονομίας, άρχισαν την κατεδάφιση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων. Δηλαδή κατέληξαν στο αντίθετο από αυτό που επαγγέλθηκαν.

Το διεθνές κλίμα είχε αλλάξει. Οι υπερεθνικές επιχειρήσεις είχαν αλώσει και μεταβάλλει την παραγωγική βάση, είχαν διαρρήξει κάθε περιορισμό στην κίνηση αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών και με τη βοήθεια των διεθνών Οικονομικών Οργανισμών, αλλά και ακραιφνών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων σε μεγάλες χώρες του κόσμου, επέβαλαν τις επιδιώξεις τους και ως πολιτικό πρόγραμμα.

Βλέποντας αυτά, υποστήριζα ήδη από το 1989, όταν μετά από πρόταση του Χαρίλαου Φλωράκη ηγήθηκα της Εθνικής Επιτροπής κατά του Μάαστριχτ, την άποψη ότι «ο ασταθής πολιτικο-οικονομικός ελληνικός σχηματισμός θα υποστεί σε λίγα χρόνια έναν καταλυτικό σεισμό με πολλές παρενέργειες και ασύλληπτες εκ των προτέρων εξελίξεις…».[6]

Την ίδια περίοδο υποστήριζα επίσης ότι «…οι δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου που προωθούν την Ενιαία Αγορά, το ευρωπαϊκό νόμισμα, την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, έχουν σχεδιάσει ενόψει του 1992 και μετά μια νεοσυντηρητική, νεοφιλελεύθερη πολιτική παρέμβαση σε βάρος των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου».[7]

Όσοι, ως εκ τούτου, είχαμε διαβάσει τα νεότερα κείμενα των Συνθηκών και βλέπαμε ότι δεν είναι καθόλου ουδέτερα ιδεολογικά, είχαμε προειδοποιήσει και είχαμε απορρίψει την «ελιτίστικη» ή αριστοκρατική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής και του ευρύτατου εγχώριου βρυξελληνικού ρεύματος.

Αυτό το ρεύμα, που κυριαρχεί ακόμη στο θεσμικό εποικοδόμημα, λοιδορούσε τον γνήσιο ευρωπαϊσμό, τη δημοκρατία των πολιτών μέσω των δημοψηφισμάτων και το κοινωνικό μοντέλο που κυριαρχεί στις Αγορές.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με πρωτοφανή οικονομικό ανορθολογισμό, δεν κατάλαβε πώς μπορεί να λειτουργήσει ο εσπευσμένος και χωρίς στοιχειώδη προετοιμασία εγκλεισμός τού ήπιου εργατικού, κοινωνικού, αλλά και χαλαρού, ελληνικού «ποιμενικού» στο ίδιο «χρυσό κλουβί» με το γερμανικό «ντόπερμαν».

Έτσι η Ελλάδα, αποστερημένη των νομισματικών και δημοσιονομικών μεθόδων, της -έστω τεχνητής- ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της, παρακολουθούσε μοιραία την αποσυγκρότηση του πρωτογενούς και δευτερογενούς-μεταποιητικού τομέα, που η πρωτόγνωρη λειτουργία του ατελούς ή «κολοβού» νομίσματος υπαγόρευε. Οι αναπτυξιακές δυνατότητες που παρέχει το εθνικό νόμισμα, παρά τις αίολες προσδοκίες του Μιτεράν και του Ντελόρ, δεν μεταφέρθηκαν σε ενωσιακό επίπεδο, ούτε υποκαταστάθηκαν με διαρκείς και ελεγχόμενες μεταβιβάσεις και αναπτυξιακές ροές προς τον Νότο, που θα άμβλυναν εν μέρει τον νομισματικό ακρωτηριασμό. Το ενδοευρωπαϊκό εμπόριο απέβη εις βάρος της. Ταυτόχρονα υπέγραψε την απελευθέρωση των Αγορών, όχι μόνο από τις χώρες της Ευρώπης και τις συνδεδεμένες με προτιμησιακές συμφωνίες χώρες, αλλά μέσω της GATT, του ΠΟΕ και της ΕΕ, με όλες τις χώρες του κόσμου.

Έτσι, εισάγονται προϊόντα και υπηρεσίες, ομοειδή προς τα ελληνικά και μάλιστα στην αιχμή της ελληνικής παραγωγής. Τα εισαγόμενα που παράγονται σε οικονομίες κλίμακας από τις πολυεθνικές του είδους, με ελαχιστοποιημένο κόστος παραγωγής, σε σύγκριση με αυτό του κατακερματισμένου ελληνικού κλήρου ή της μικρής και πολύ μικρής επιχείρησης, αποβάλλουν τα ελληνικά από τις Αγορές. Παράλληλα, οι παραδοσιακοί Έλληνες έμποροι και επιτηδευματίες εκτοπίστηκαν από την εισβολή των οργανωμένων πολυκαταστημάτων και των ομίλων του λιανικού εμπορίου.

Έτσι, η οριστική απόκλιση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ ήταν θέμα χρόνου και θα εκδηλωνόταν όταν η ευωχία της πιστωτικής υπερεπέκτασης με το ισχυρό μεν, αλλά υπερτιμημένο για τους Έλληνες ευρώ, που διασκέδασε και τη ραγδαία ανισοκατανομή, θα έκλεινε τους κρουνούς της. Τότε αποκαλύφθηκε ο αρνητικός ρόλος του υπέρογκου δανεισμού, που το ισχυρό ευρώ διευκόλυνε.

Τον ίδιο ακριβώς ρόλο έπαιξε και η παγίδα των επιδοτήσεων και των ΜΟΠ, που, όπως και το σχέδιο Μάρσαλ, καταναλώθηκαν από τον μεταπρατικό και ανίσχυρο να δημιουργήσει θέσεις εργασίας ιδιωτικό τομέα, κατά την περίοδο της δημοσιονομικής έκρηξης των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Έτσι αυτή η ευκολία δανεισμού, κυρίως για καταναλωτικές δαπάνες εισαγωγικού προσανατολισμού, μετέθεσε για το αόριστο μέλλον το ζήτημα της αυτοδύναμης ανάπτυξης.

Κυρίες, κύριοι,

Στην Ελλάδα, ποτέ και από κανέναν κυρίαρχο πολιτικό σχηματισμό δεν διατυπώθηκε βιώσιμο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Τα ελπιδοφόρα προεκλογικά σχέδια του ΠΑΣΟΚ πνίγηκαν στις υποκειμενικές αδυναμίες[8] του πολιτικού υποκειμένου και στις απαγορεύσεις του διεθνούς περιβάλλοντος. Η συστημική και οικονομικά ενσωματωμένη διανόηση και επιστήμη ποτέ δεν μόχθησε για να προτείνει αναπτυξιακό σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης. Η ουσιαστικά κρατικοδίαιτη και ευρωκεντρική οικονομική θεωρία πλημμύρισε μεν τα Πανεπιστήμια με πληθώρα νεοφιλελεύθερων ανορθολογισμών, ποτέ όμως δεν προέταξε την ιστορικότητα και την ιδιαιτερότητα της χώρας μας.

Έτσι, και μετά το τέλος του πολιτικού πατερναλισμού, το δευτερεύον ελληνικό πολιτικό προσωπικό ήταν αδύνατον να αναπτύξει πρωτογενή σκέψη. Αναλώθηκε σε δημόσιες σχέσεις και κινήσεις περιστασιακής ωφελιμότητας, εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή του, καταστρέφοντας τις όποιες ελπιδοφόρες νησίδες του κρατικού μορφώματος και δημιουργώντας εν τέλει το τεμαχισμένο «ιδιωτικό κράτος», που δεν είναι το κυρίαρχο δημιούργημα της Πολιτικής Λειτουργίας και του δημοκρατικώς δρώντος λαού, αλλά το λάφυρο στους οικονομικούς πάτρωνες. Η συντήρηση της κομματικής και πελατειακής βάσης συμπλήρωνε δευτερευόντως την κυρίαρχη ως άνω φύση του.

Έτσι, δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα η άποψη ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είδε την ΕΕ όχι ως μηχανισμό ανασυγκρότησης της οικονομίας και της Κοινωνίας, αλλά ως «πειρατική» (αρπακτική), συγκυριακή επιχείρηση αναπαραγωγής τού ήδη χρεοκοπημένου μοντέλου. Αντί να επιδιώξει την πραγμάτωση του οράματος της δημοκρατικής Ευρώπης, προσχώρησε στον θρίαμβο της συντηρητικής αντεπανάστασης των Αγορών, που νίκησαν τη δημοκρατία.[9]

Σήμερα που οι δανειστές ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και κατέλυσαν ουσιαστικά το πολίτευμα, το Μνημόνιο στην ουσία αποτελεί την πιο λεπτομερή και μακροπρόθεσμη μορφή διακυβέρνησης που είχε ποτέ η χώρα. Ο ετεροπροσδιορισμός αυτός, που έλαβε τη μορφή μόνιμου υπερΣυντάγματος, περιλαμβάνει τα πάντα: από την πλέον ασήμαντη δημοσιονομική λεπτομέρεια μέχρι τη ριζική αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος!! Η φράση π.χ. του νέου Μνημονίου ότι «…θα απαλειφθεί το αποτύπωμα του κράτους στην οικονομία», που υπενθυμίζει τις πιο ανατριχιαστικές νεοφιλελεύθερες λεηλασίες, συνοδεύεται από τη ρητή απαγόρευση της ανάπτυξης και των επενδύσεων μέσω χρημάτων του κρατικού προϋπολογισμού και δανείων, όπως την διακήρυξε η κα Μέρκελ.

Αντιλαμβάνεστε τι θα γίνει στη χώρα με την αίολη προσδοκία της προσέλκυσης «άμεσων ξένων επενδύσεων» όταν, κατά την περίοδο της αναπτυξιακής έκρηξης που προανέφερα (όπου υπήρχαν ρυθμιστικοί κανόνες και προστατευτισμός των εγχώριων προϊόντων, αλλά και η νομισματική ευελιξία), ποτέ η Ελλάδα δεν οικοδόμησε έναν δυναμικό αυτοτροφοδοτούμενο και βιώσιμο ιδιωτικό τομέα οικονομίας!!

Άλλωστε, η πρόσφατη έκθεση της Διαρκούς Συνόδου του ΟΗΕ «Για την Ανάπτυξη και το Εμπόριο» (UNCTAD), όπου προεδρεύει ο επιφανής Γερμανός οικονομολόγος Χάινερ Φλάσμπεκ, που είπε πρώτος ότι τα πλεονάσματα του Βορρά και της χώρας του (της Γερμανίας) είναι τα ελλείμματα του Νότου (και της Ελλάδας), αναφέρει ότι την άμαξα της ανάπτυξης της διεθνούς οικονομίας σέρνουν οι κρατικές πολυεθνικές, που, ενώ αποτελούν το 1% επί του συνόλου τους, διενεργούν το 11% των άμεσων ξένων επενδύσεων παγκοσμίως.

Κυρίες, κύριοι,

Η κρίση της πατρίδας μας, το «ασύμμετρο» αυτό «σοκ» που θα έλεγε και ο Κέυνς, είναι σύνθετο και πολλαπλό: χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας, αναξιόπιστη και διαψευσμένη οικονομική θεωρία, αφερέγγυα συστημική διανόηση, υπηρετική δημοσιολογία του «δόγματος του σοκ» χωρίς ορθολογικό και πλήρη συλλογισμό, κατακερματισμένη Αριστερά που δεν μπορεί (ίσως και να μη θέλει) να παρουσιάσει, από τις πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις οικονομικών ακτιβιστών και διανοουμένων, μιαν έκτακτη και επείγουσα ενωτική πρόταση εξόδου από την κρίση σε μιαν αμήχανη και τρομοκρατημένη κοινωνία…

Και ναι μεν όλοι πλέον, και οι έντιμοι οπαδοί της κλασικής οικονομικής θεωρίας, προειδοποιούν ότι αυτή η βίαιη και ατέρμονη ανταγωνιστική υποτίμηση των αμοιβών της εργασίας, των παροχών του Κοινωνικού Κράτους και των δημόσιων ή ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων, οδηγεί σε πλήρη εθνική καταστροφή, η πορεία όμως της διαρκούς απόκλισης δεν είναι αντικείμενο αυτοκριτικής του επιπόλαιου, κυρίαρχου ακόμη στο εποικοδόμημα, εξουσιαστικού προσωπικού και των συμμάχων του- τεχνοκρατών.

Η απαλλοτρίωση με διαδικασίες αδιαφανούς ρευστοποίησης του άυλου και υλικού εθνικού πλούτου, προβάλλεται ως λυτρωτική διέξοδος. Και παρ’όλα αυτά η αποδόμηση του αντικοινωνικού, αντιαναπτυξιακού και κυρίως αντεθνικού Μνημονίου, δεν γίνεται ακόμη συστηματικά από ένα αμέτοχο της κρίσης πολιτικό υποκείμενο. Αυτό το υποκείμενο, που μακάρι να έρθει γρήγορα, πρέπει να θέσει στην Ευρώπη και τους Έλληνες το μοναδικής δραστικότητας δίλημμα: Αν το ευρώ και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δεν μπορούν να αποτρέψουν την καταστροφή ενός κράτους-μέλους και τη δυστυχία 11 εκατομμυρίων κατοίκων, τότε ή πρέπει να αλλάξει δομικά ή δεν έχει λόγο ύπαρξης. Τότε μάλλον ο εγωιστικός ορθολογισμός των Αγορών του χρήματος ίσως πειθαναγκάσει και τους Ευρωπαίους να αλλάξουν την πορεία της ΕΕ.

Όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας νέας εθνικής και κοινωνικής επανεκκίνησης, αλλά ούτε ο εξοργισμένος λαός, ούτε η Αριστερά, μπορεί ακόμη να σχηματίσει το νέο συμμετοχικό και -κατά το δυνατόν- αμεσοδημοκρατικό όραμα της παραγωγικής και της αυτοδύναμης θεσμικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, που θα σταθεί ισότιμα στην ΕΕ.

Σ’αυτόν τον νέο καταστροφικό, αλλά οπωσδήποτε και ενδιαφέροντα, γύρο της ελληνικής τραγωδίας, όλα τα ζητήματα είναι (και πρέπει να είναι) ανοικτά και προς συζήτηση χωρίς προκαταλήψεις, δογματισμούς και δομοκρατικές αντιλήψεις, χωρίς απολυτότητες, ανορθολογισμούς και ιστορικά αδιέξοδα.

Όλοι πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η οποιασδήποτε φύσης ιδεοκρατική αντίληψη, ακόμη και αυτή που εκπορεύεται από το εκβιαστικό σήμερα και βαθιά αντι-ευρωπαϊκό βρυξελληνικό πνεύμα, κατακερματίζεται και εξαχνώνεται έναντι της κυρίαρχης κοινωνικής κινητικότητας και αναταραχής, που, αν δεν βρει άμεσα βιώσιμη, αναπτυξιακή και φιλολαϊκή διέξοδο, μπορεί να φτάσει μέχρις ακραίων καταστάσεων.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.-



[1] Κυριαρχούσε ως αντίληψη διακυβέρνησης στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, με την ελεύθερη οικονομία και το ισχυρό κράτος, που εξασφάλιζε την κοινωνική οικονομία της Αγοράς και εν πολλοίς διατρέχει τη Συνθήκη της Λισσαβόνας.

[2] Βλέπε Νότη Μαριά: «Το Μνημόνιο της χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος. Πειραματόζωον η Ελλάς», Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2011.

[3] Για την έννοια της ηγεμονίας του πολιτικού υποκειμένου, βλέπε Αντόνιο Γκράμσι: «Παρελθόν και παρόν», τόμος Γ’, Εκδόσεις Στοχαστής, β’ έκδοση, Αθήνα 1974.
[4] Βλέπε Κ.Καστοριάδη: «Μια κοινωνία που παραπαίει», Λεβιάθαν 14/1993-1994, σελ. 94.
[5] Βλέπε Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Τσακαλώτου: «Από τον Κέυνς στη Θάτσερ. Χωρίς επιστροφή. Καπιταλιστικές κρίσεις, κοινωνικές ανάγκες, Σοσιαλισμός», Εκδόσεις ΚΨΜ, Αθήνα 2011.
[6] Βλέπε το βιβλίο μου: «Η Κρίση της Πολιτικής στην Ελλάδα (1985-1989)», Εκδόσεις Αφοι Τολίδη, Αθήνα 1989, σελ. 88 επόμ.

[7] Βλέπε το βιβλίο μου: «Το 1992 και το Εργατικό Κίνημα», Εκδόσεις Αφοι Τολίδη, Αθήνα 1989, σελ. 68 επόμ.

[8] Βλέπε το βιβλίο μου: «ΠΑΣΟΚ: Από την 3η του Σεπτέμβρη στο ΔΝΤ», Εκδοτικός Οίκος Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2011.

[9] Βλέπε Λουτσιάνο Κάμφορα: «Κριτική της δημοκρατικής ρητορείας», Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2005.


tweeter

Our Banner

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ

Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - / brouha aba-a - aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam - benvegnûi - boyeyi bolamu - sveiki atvykę - welkum - wëllkom - dobredojde - tonga soa -selamat datang - swagatham - merħba -haere mai - miawezon -tavtai morilogtun (Тавтай морилогтун) - ne y waoongo - namaste - velkommen - benvenguts - khosh âmadid (formal) / khoshumadi (informal) -witaj (sing.) / witajcie (pl.) -bem-vindo - mishto-avilian tú - bine ai venit (sing.) / bine aţi venit (pl.) - добро пожаловать - afio mai, susu mai ma maliu mai - benènnidu / beni benìu - fàilte - dobrodošli - karibu - wauya (plural: mauya) - bhali karay aaya -aayuboovan - vitame vás / vitajte - dobrodošel (to a man) - zupinje z te videtite - bienvenido - karibu - välkommen - härzliche wöikomme -maligayang pagdating - maeva / manava - nal-varravu -rahim itegez - swagatham -ยินดีต้อนรับ - malo e lelei - hosgeldiniz - gazhasa oetiśkom - laskavo prosymo -khush amdeed - hush kelibsiz - chào mừng - bénvnou (bénvnowe) / wilicome -croeso -bel bonjou - dalal ak diam - ékouabô / ékabô

(Ιf you want, you can use our website translator)