Tου Βασιλη Αγγελικοπουλου
Εθνικόν έθος. • Ο διχασμός. • Και τώρα αυτός ο κρετινικός • σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». • Εξυπακούεται ότι το δεύτερο το κολλάμε οι ίδιοι υπερηφάνως στο πέτο μας • διαλαλώντας την οργή και την αγανάκτησή μας, • ενώ το «μνημονιακός» σου το καρφιτσώνουν οι άλλοι • όπως οι ναζί στους Εβραίους. <
Φυσικό. • Με τα δεινά που συσσωρεύονται • φυσικό κατάντησε να σε θεωρούν ύποπτο εσχάτης προδοσίας • -«γερμανοτσολιά» που λέει κι ένας φιλίστωρ φίλος- • όχι μόνο αν δηλώσεις «μνημονιακός», • αλλά έστω κι αν προσπαθείς να εκφράσεις μια άλλη άποψη • που πάει πέρα και πάνω από τον κρετινικό • (και υποβολιμαίο) • διαχωρισμό που λανσάρουν όσοι διαβουκολούν απελπισμένους. • (Για να μαζεύουν ψήφους και να μπάζουν στη Βουλή την «ανανέωση» που βλέπουμε). • Εχουμε στήσει γαϊτανάκι γύρω από το «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» • και μας απασχολεί ελάχιστα η ανάγκη να δούμε τα λάθη μας και να χαράξουμε άλλη πορεία. <
«Το μόνο που ενδιαφέρει εδώ τους ανθρώπους είναι πώς να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα, • πώς να ξεπεράσουν την κρίση, • πώς να επιστρέψουν στον τρόπο ζωής που ακολουθούσαν πριν» • δήλωσε στο γαλλικό AFP (σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας») ο συγγραφέας του «Πεθαίνω σα χώρα» Δημήτρης Δημητριάδης • που έργο του παίζεται πάλι στο Παρίσι. • «Οι Ελληνες δεν θέλουν να αντικρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. • Αυτό που αποκαλούμε «γνώθι σαυτόν» δεν λειτουργεί καθόλου. • Κι αυτή η έλλειψη αυτογνωσίας, λέει, είναι ένας από τους λόγους που η Ελλάδα δύο αιώνες τώρα παραμένει μπλοκαρισμένη. • «Πάντα φταίνε οι άλλοι για τις δυστυχίες μας». • Ανάγκη πάσα όμως να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αναλογιστούμε τις ανάγκες του σήμερα • -«να βρούμε έναν καινούργιο τρόπο συνύπαρξης με τον υπόλοιπο κόσμο» καταλήγει ο Δημητριάδης. <
Αλλά για τους μαινόμενους «αντιμνημονιακούς» κάτι τέτοια δεν χωρούν. • Ή είσαι κατά του μνημονίου ή γερμανοτσολιάς. • Αυτά τα τρία τελευταία χρόνια ένιωσα βαθύτερα πόσο τραγική ήταν στον Εμφύλιο η θέση όσων δεν συντάσσονταν με το ένα ή με το άλλο άκρο. • Κι είναι γνωστό πόσα αθώα θύματα υπήρξαν εξαιτίας της μη «στράτευσής» τους στη μία ή στην άλλη τύφλα. <
Θρηνούν ορισμένα δημοσιεύματα ότι «οι Ελληνες δεν διαβάζουμε βιβλία». • Εγώ πάλι απορώ πού το βρήκαν αυτό: • Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου • οι Ελληνες που δεν διαβάζουν κανένα βιβλίο ξεπερνούν το 40%, • όσοι διαβάζουν μόνο βιβλία σχετικά με τις σπουδές ή τη δουλειά τους είναι 17%, • ενώ αυτοί που διαβάζουν από ένα ώς εννιά βιβλία τον χρόνο φτάνουν στο 34% • και 8% είναι μόνο όσοι διαβάζουν πάνω από δέκα βιβλία τον χρόνο. • «Μόνο»; • Δηλαδή υπάρχουν 800.000 Ελληνες που διαβάζουν πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο • κι άλλα 3,5 εκατομμύρια που διαβάζουν από ένα ώς εννιά; • Και – καλά… • και γκρινιάζουμε; • Εγώ αν είναι αυτά αλήθεια • και υπάρχουν τω όντι κοντά τεσσεράμισι εκατομμύρια Ελληνες που διαβάζουν τόσα βιβλία • μέχρι που αυτοκρεμιέμαι στο Σύνταγμα. • Αφού πρώτα με μαστιγώσει φιλαναγνώστης δήμιος κραδαίνων γάτα με τις εννιά ουρές. <
Το άλλο, μάλιστα, να το δεχτώ: • Ενώ η βιβλιοπαραγωγή μειώθηκε από το 2008 ώς και 30%, • αυξήθηκε εντούτοις η παραγωγή ελληνικών μυθιστορημάτων • (ροζ, ζαχαρί ή μπλαβί, ανεξαρτήτως) • και έκρηξη σημειώνεται • -για πες!- • στις ποιητικές συλλογές, όπου άλλωστε ο Ελλην επιδίδεται αναντάμ παπαντάμ. • Ψωμί και σκόρδο θα φάει • αλλά την ποιητική του πνοή θα την εκδώσει. • Καμιά πεντακοσοπενηνταριά τον χρόνο, σου λέει. • Γνώθι σαυτόν όχι αστεία.

Σύμφωνα με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία “η
απόφαση που αναμένεται να δημοσιευθεί τις προσεχείς ημέρες, αν και έχει
γνωμοδοτικό χαρακτήρα, δεν είναι δηλαδή δεσμευτική για την κυβέρνηση,
θα αποτελέσει «ισχυρό χαρτί» στη δικαστική μάχη που θα δοθεί ενώπιον του
Συμβουλίου της Επικρατείας ανάμεσα στο Δημόσιο και τις συγκεκριμένες
επαγγελματικές κατηγορίες που έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις, βάσει του
Μνημονίου ΙΙΙ.



