ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ

Από το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής το λιμάνι της Θεσσαλονίκης έχει νέα διοίκηση. Η γενική συνέλευση των μετόχων της ΟΛΘ ΑΕ -την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου ελέγχει το Δημόσιο- εξέλεξε το νέο διοικητικό συμβούλιο. Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας ορίστηκε ο νομικός Στέλιος Αγγελούδης. Ενας Θεσσαλονικιός πολύ γνωστός στην πόλη, κυρίως από την πολιτική και κοινωνική του δράση.

Ο Στέλιος Αγγελούδης γεννήθηκε το 1959 στην Ανω Πόλη, στην περιοχή του Κουλέ Καφέ. Εκεί εξακολουθεί να κατοικεί και -όπως λέει ο ίδιος- θα παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος. Εκεί αγάπησε και τον Ηρακλή. Από εκεί ψηλά έβλεπε και το λιμάνι και τα πλοία στη ράδα. Ο πατέρας του, Κώστας, ήταν μάγειρας και, όταν τη δεκαετία του 1970 δημιούργησε στην πλατεία Αθωνος το εστιατόριο «Ο Κώστας», ο μικρός Στέλιος πέρασε μια δεκαετία βοηθώντας στην οικογενειακή επιχείρηση. Ακόμη θυμάται να ζηλεύει όσους φορτωμένοι με πετσέτες, βατραχοπέδιλα και τα άλλα σχετικά περνούσαν από το μαγαζί για να φτάσουν λίγο πιο κάτω, στο σταθμό των ΚΤΕΛ, και να πάρουν το λεωφορείο για κάποια παραλία. Οπως θυμάται με νοσταλγία τους ήχους, τα αρώματα και την ατμόσφαιρα της αγοράς, όταν τον έστελνε στο Καπάνι ο πατέρας του να ψωνίσει για το μαγαζί.

Από τη ΣSΑΣ στη Νομική

Παρ’ όλα αυτά, μεγαλώνοντας ούτε για μια στιγμή δε σκέφτηκε να ασχοληθεί με το μαγαζί του πατέρα. Μετά την αποφοίτησή του από το 7ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή, τη γνωστή ΣΣΑΣ, συνέχισε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και αμέσως μετά πήρε πτυχίο και στο Δημόσιο Δίκαιο. Η δικηγορία τον τραβούσε από μικρό, ίσως διότι ως επιστήμη έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων. Τα χρόνια των σπουδών ήταν για τον Στέλιο Αγγελούδη και τα χρόνια της πολιτικοποίησής του, αφού το 1975 γράφτηκε στην ΚΝΕ και από το 1978 είναι ενταγμένος στο ΠΑΣΟΚ. Πίστευε και εξακολουθεί να πιστεύει ότι η συλλογική δράση είναι ο τρόπος για να πάει η κοινωνία μπροστά και να λύσει προβλήματα. Εκείνα τα χρόνια του πανεπιστημίου γνώρισε τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος είναι δύο χρόνια μεγαλύτερός του. Συνδέθηκαν φιλικά και αργότερα, όταν ο σημερινός υπουργός Εθνικής Αμυνας μπήκε στην ενεργό πολιτική, και πολιτικά. Πρόκειται για μια σχέση την οποία ο Στέλιος Αγγελούδης βρίσκει συνεχώς μπροστά του, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ο ίδιος, πάντως, αποδέχεται τη σύνδεση, αφού θεωρεί τον Β. Βενιζέλο πολύτιμο και ιδιαίτερα χρήσιμο πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα.

Εφυγε τρέχοντας…

Η επαγγελματική πορεία του Στέλιου Αγγελούδη ξεκίνησε από το στρατό. Ως αξιωματικός συνέβαλε στην ίδρυση στις αρχές της δεκαετίας του 1980 του Γραφείου επικοινωνίας κοινού - υπουργείου Εθνικής Αμυνας, κάτι πρωτοποριακό για τα ήθη και έθιμα της εποχής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 παραιτήθηκε από την υπηρεσία του, καθώς κατάλαβε ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ εκείνης της… επαναστατικής περιόδου δεν κατάφερε να αλλάξει τις αυστηρές και άκαμπτες δομές στο χώρο των ενστόλων. Ξεκίνησε να δικηγορεί και μετά το 1993 υπήρξε ειδικός γραμματέας Αθλητισμού για τη Μακεδονία και τη Θράκη (1996), γενικός γραμματέας Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης (1999), σύμβουλος διοίκησης της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» (2001) και πρόεδρος του Ολυμπιακού Μουσείου Θεσσαλονίκης (2004). Ενδιαμέσως είχε εκλεγεί πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χάντμπολ, θέση την οποία κατείχε μέχρι πρόσφατα.

Μάχιμο πόστο

Για τον Στέλιο Αγγελούδη η θέση του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου της ΟΛΘ ΑΕ είναι η πιο μάχιμη με όρους ελεύθερης αγοράς και επιχειρηματικότητας απ’ όσες έχει αναλάβει μέχρι σήμερα. Η σχετική ανακοίνωση του υπουργείου περίπου 45 ημέρες πριν κινητοποίησε τον Αγγελούδη, ο οποίος προσπάθησε να ενημερωθεί, ώστε να μη χαθεί άλλος χρόνος.

Το πρώτο και βασικό του συμπέρασμα είναι ότι το λιμάνι δεν έχει ακόμη συνέλθει από τις απώλειες της διετίας 2007 - 2008, όταν στην ουσία υπολειτουργούσε. Τα πράγματα είναι δύσκολα και λόγω της οικονομικής κρίσης που υπάρχει στην αγορά. Ταυτόχρονα, ο Στ. Αγγελούδης σκοπεύει να συνδέσει την πόλη με το λιμάνι, μέσω της αξιοποίησης των υποδομών της πρώτης και δεύτερης προβλήτας, οι οποίες δε χρησιμοποιούνται πλέον για λιμενικές εργασίες.