Νέα απόφαση της 7μελούς, αυξημένου κύρους, σύνθεσης του Β' Τμήματος του ΣτΕ οδηγεί προς τη... λήθη της παραγραφής τις περίφημες "λίστες" καταθετών εξωτερικού απο τις οποίες όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν προϋπολογίσει κατά καιρούς την εισροή εσόδων πολλών δισ. ευρώ.
Η νέα απόφαση του δικαστηρίου κρίνει, όπως και οι προηγούμενες, τις συνεχείς παρατάσεις παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του δημοσίου. Η ιδιαιτερότητα αυτή της απόφασης είναι πως στέλνει την υπόθεση στην ολομέλεια, η οποία πλέον  θα κρίνει τελεσίδικα και χωρίς επιστροφή το θέμα.
Όπως και οι προηγούμενες αποφάσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο (με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Κωνσταντίνο Νικολάου) έκρινε με την  υπ' αριθμ. 675/2017 απόφασή του, πως η παραγραφή πρέπει να έχει συνολικά εύλογη χρονική διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την συνταγματική αρχή της  αναλογικότητας. Αναφέρουν δε πως οι διαρκής (με νομοθετικές ρυθμίσεις) παράταση του χρόνου παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου, λίγο πριν από την λήξη είτε προ της αρχικής παραγραφής είτε της προηγούμενης παρατάσεως αυτής, είναι αντίθετη στο Σύνταγμα. Έτσι, ο θεσπιζόμενος με το άρθρο 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος κανόνας της 5ετούς παραγραφής δεν έχει πλέον καμία περίπτωση εφαρμογής, ενώ διαφαίνεται αδυναμία οποιασδήποτε πρόβλεψης για τον χρόνο λήξεως της παραγραφής. Απορρίπτουν δε τον ισχυρισμό της πολιτείας ότι υπάρχει συσσώρευση μεγάλου αριθμού φορολογικών υποθέσεων και για τον λόγο αυτό επέρχονται συνεχείς παρατάσεις.
Λόγω σοβαρότητας όμως παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια για να κριθεί η συνταγματικότητα των νόμων 3513/2005, 3697/2008, 3790/2009 και 3842/2010 ως προς το σκέλος εκείνο που παρέτειναν συνεχώς τον χρόνο παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων. Στο ΣτΕ προσέφυγε εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών, στην οποία, έπειτα από έλεγχο στα εισοδήματά της του έτους 2002, ο προϊστάμενος του Διαπεριφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου (ΔΕΚ) Αθηνών επέβαλε σε βάρος της κύριο φόρο 3.986.826 ευρώ και πρόσθετο φόρο 11.102.850 ευρώ, λόγω ανακριβούς δήλωσης. Από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών ακυρώθηκε το από 13.12.2010 φύλλο ελέγχου φόρου για το εισόδημα του 2002 και το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Κι άλλες
Όπως έχει καταγράψει  tο μήνυμα που έχει εκπέμψει εδώ και καιρό το Συμβούλιο Επικρατείας (με απόφαση του Β Τμήματος αλλά και της 7μελούς σύνθεσης στη συνέχεια για την υπόθεση του καθηγητή Αλ. Μητρόπουλου) είναι πως η παράταση των προθεσμιών παραγραφής που επήλθαν με νόμους του ΥΠΟΙΚ, αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που επιβάλλουν τη σαφή διατύπωση των κανόνων δικαίου. Εν ολίγοις θα πρέπει να ξεχάσουμε τις έρευνες για την παρελθούσα φοροδιαφυγή πέραν της δεκαετίας (όταν υπάρχει βέβαια εντολή εισαγγελέα αρα και ερευνώμενο ποινικό αδίκημα), κάτι που σημαίνει απώλεια εκατομμυρίων για το δημόσιο.  Με αυτό τον ξεκάθαρο τρόπο, χιλιάδες (αλλά όχι όλες) φορολογικές υποθέσεις πλουσίων φυσικών προσώπων προερχόμενες από τις γνωστές πλέον λίστες καθώς και πολλές άλλες υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής που βρίσκονται σε εκκρεμότητα οδεύουν πλέον προς παραγραφή.
Το ΣτΕ
Είναι χαρακτηριστική η απόφαση ΣτΕ 1623/2016 (7μελής Συνθ.) η οποία διατυπώνει την εξής άποψη:
"Η παραγραφή αυτή πρέπει επίσης, να έχει, συνολικά, εύλογη διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας, ώστε, […] να μην αφήνει τους μεν φορολογουμένους έκθετους σε μακρά περίοδο ανασφάλειας δικαίου -που αποτελεί παράγοντα αποτρεπτικό για την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, γενικότερα, και της εθνικής οικονομίας- και στον κίνδυνο να μην είναι πλέον σε θέση, μετά την παρέλευση μακρού χρόνου από το γεγονός που γεννά τη φορολογική υποχρέωση και την κτήση του διαφυγόντος τη φορολογία περιουσιακού οφέλους, να αμυνθούν προσηκόντως έναντι σχετικού ελέγχου, το δε Δημόσιο έκθετο στον κίνδυνο αδυναμίας είσπραξης τυχόν βεβαιουμένων ποσών προστίμων".
Νέα απόφαση και 5ετία

Αυτό έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις από τα Διοικητικά δικαστήρια με χαρακτηριστική επίσης απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, σύμφωνα με την οποία στις υποθέσεις που έχει εκδοθεί εισαγγελική παραγγελία εντός του 2014 η παραγραφή επήλθε στις 31-12-2013. Δηλαδή η εντολή του 2014 έχει εκδοθεί για παραγεγραμμένες υποθέσεις. Όμως ανάλογη απόφαση με ιδιαίτερη δυναμική εκδόθηκε και στις αρχές Δεκεμβρίου από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες θεωρεί ότι είναι άκυρες οι εισαγγελικές εντολές ελέγχου (άρα και τη διακοπή της παραγραφής) για τις περισσότερες -αν όχι όλες- λίστες, επειδή εκδόθηκαν μαζικά και αναφέρονται συλλήβδην σε ολόκληρο το περιεχόμενο κάποιων CD και όχι ονομαστικά κατά περίπτωση, σε κάθε έναν ξεχωριστά από τους συνολικά 1,3 εκατομμύρια ελεγχόμενους.
Τι σημαίνει 
Για να γίνει κατανοητό αυτό πρέπει να γίνει ένας βασικός διαχωρισμός για τον τρόπο που ξεκινά μια έρευνα: 
-Αν ξεκινήσει με εντολή ελέγχου από τον επικεφαλής μιας ΔΟY για διοικητική και όχι ποινική παράβαση τότε η παραγραφή ρητά (και με βούλα όλων των δικαστηρίων) είναι πενταετής
-Αν ξεκινήσει με εντολή εισαγγελέα (και για) για ποινικό αδίκημα , όπως φοροδιαφυγή, ξέπλυμα κλπ τότε η παραγραφή φτάνει ακόμα και από 10-20 χρόνια. 
Τι είπε το Δικαστήριο; Εφόσον θεωρεί άκυρες τις μαζικές εισαγγελικές εντολές τότε η παραγραφή πέφτει στα 5 χρόνια! Πληροφορίες αναφέρουν πως τα στοιχεία που επικαλείται η Εφορία ως "νεότερα" ή "συμπληρωματικά" (οπτικός δίσκος - CD) το δικαστήριο τα θεωρεί "παλιά" (υπόλοιπα τραπεζικών καταθέσεων) και άρα, αφού δεν τα αξιοποίησε τόσα χρόνια και δεν εξέδωσε ποτέ πιο πριν εντολή ατομικού ελέγχου, ισχύει και για τους ελεγχόμενους της λίστας Λαγκάρντ το δικαίωμα 5ετούς παραγραφής (2008 και πριν), όπως και για όλους τους υπόλοιπους φορολογούμενους που δεν έχουν υποστεί έως τώρα κανέναν φορολογικό έλεγχο.