Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - kyo tzo pa eit - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - baroukh haba / brouha aba-a - swaagat / aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - yôkoso - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - 환영합니다 - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam -

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Γερμανικές Αποζημιώσεις: Να πάνε σε ειδικό Ταμείο υπέρ των επομένων γενεών



Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η πρώτη δήλωση Σόιμπλε – «εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα λάθη των Ελλήνων»
- έγινε (νωρίς – νωρίς) στα τέλη Δεκεμβρίου του 2009.

Η απάντηση ήλθε με αυτό που έγινε γνωστό ως «Κείμενο των 66» (τα ονόματά τους στο τέλος του κειμένου), με το οποίο οι βετεράνοι της Εθνικής Αντίστασης αποκαλούσαν τη δήλωση
Σόιμπλε «απαράδεκτη και αλαζονική», δήλωναν πως ούτε και οι Έλληνες μπορούν να συνεχίζουν να πληρώνουν «τα πολύ μεγάλα λάθη-εγκλήματα των Γερμανών πολιτικών», καθώς η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται να καταβάλει τις γερμανικές επανορθώσεις ύψους 7,1 δις δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938, που επιδίκασε στην Ελλάδα η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι ναζί) και το αναγκαστικό δάνειο των 3,5 δις δολαρίων (επίσης αγοραστικής αξίας 1938).

Τότε, οι «66» σκέφθηκαν να «διευκολύνουν» την κυβέρνηση του κ. Σόιμπλε, ώστε, αν δυσκολεύεται να εκταμιεύσει το οφειλόμενο προς την Ελλάδα ποσό, να το αφαιρέσει από τα δάνεια της Ελλάδας προς τη Γερμανία.

Στο μεταξύ, η πρόταση αυτή έχει βελτιωθεί.

Πρώτον επειδή τα δάνεια δεν τα έχουμε λάβει μόνο από τη Γερμανία, αλλά έχουν μεταφερθεί στο
σύνολο των κρατών της ευρωζώνης και δεύτερον επειδή δεν θα ήταν σωστό αυτά τα χρήματα (που πληρώθηκαν με το αίμα του ελληνικού λαού) να έλθουν να καλύψουν τρύπες που προήλθαν από κακοδιαχείριση και διαφθορά.

Επομένως, τα χρήματα που οφείλει η Γερμανία – κυρίως το δάνειο με το οποίο οι ναζί υποχρέωσαν την Ελλάδα, μια κατεχόμενη χώρα, να δανειοδοτήσει την… Γερμανία – πρέπει να επιστραφούν από τη χώρα που δανειοδοτήθηκε και αρχικά κατέβαλε και κάποιες δόσεις, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι αναγνωρίζει την ύπαρξη του δανείου.

Αυτό – δεδομένου ότι η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται την καταβολή του – δεν μπορεί να συμβεί παρά με απόφαση διεθνούς δικαστηρίου.

Και όταν συμβεί, αυτά τα χρήματα πρέπει να μπουν σε ένα ειδικό ταμείο – άλλωστε το μνημόνιο
προβλέπει ότι δεν μπορούν να συμψηφιστούν με νεώτερες οφειλές της Ελλάδας (αποτελεί και αυτό αναγνώριση της ύπαρξης του κατοχικού δανείου) – και να χρησιμοποιηθούν προς όφελος των επομένων γενεών, για χάρη των οποίων πολέμησαν, θυσιάστηκαν και έχυσαν το αίμα τους οι παλαιότεροι.

Όπως δηλαδή τα μελλοντικά έσοδα από τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας θα μπουν σε ειδικό ταμείο –για το ασφαλιστικό σύστημα, για παράδειγμα – έτσι και το ποσό από το αναγκαστικό δάνειο πρέπει,όποτε επιστραφεί (διότι είναι βέβαιο ότι τελικά θα επιστραφεί) να τοποθετηθεί σε ένα ανάλογο Ταμείο – για την υγεία, την παιδεία ή οτιδήποτε άλλο συναποφασιστεί.

Σ’ αυτά τα τρία χρόνια των δυσβάστακτων μνημονίων, το θέμα έρχεται και ξαναέρχεται στο προσκήνιο.

Και κάθε φορά, δηλώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο πως το θέμα για την Ελλάδα δεν έχει κλείσει,
παραμένει ανοικτό και η χώρα μας διατηρεί το δικαίωμά της να επιβάλει την επιστροφή του
αναγκαστικού δανείου.

Δικαστήρια επί δικαστηρίων

ΓΙΑΤΙ, ΕΜΕΙΣ ΑΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΑ ΤΑ ‘’ΦΑΝΕ’’ ΟΙ…ΓΝΩΣΤΟΙ

Τον Ιανουάριο του 2011, η Ελλάδα παρενέβη υπέρ της Ιταλίας στη δικαστική διαφορά της τελευταίας με τη Γερμανία σχετικά με τις γερμανικές οφειλές, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

Τότε, η απάντηση του Βερολίνου ήταν… «πολύ αργά για παρεμβάσεις»!

Το θέμα, βέβαια, αφορούσε μόνο τα θύματα του Διστόμου και όχι όλα τα ελληνικά ολοκαυτώματα, ούτε το σύνολο των οφειλών.

Τον Απρίλιο του 2008, οι κάτοικοι και οι απόγονοι των σφαγιασθέντων στο Δίστομο (10 Ιουνίου 1944) είχαν δικαιωθεί μέσω Ιταλίας και ο ιταλικός Άρειος Πάγος είχε ανάψει το πράσινο φως για κατασχέσεις γερμανικών ακινήτων επί ιταλικού εδάφους, έναντι οφειλομένου ποσού ύψους 60 εκ. ευρώ.

Είχε προηγηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Λιβαδειάς και του ελληνικού Αρείου Πάγου, που
έμειναν στα χαρτιά. Οι 214 δικαιούχοι απευθύνθηκαν αρχικά στην βελγική Δικαιοσύνη και τελικά
βρήκαν το δίκιο τους από την ιταλική Δικαιοσύνη.

Η Γερμανία είχε υποβάλει ένσταση ετεροδικίας, η οποία απορρίφθηκε από το δικαστήριο της
Φλωρεντίας, προσέφυγε κατά της ιταλικής απόφασης και η υπόθεση έφθασε στην Χάγη, όπου η
Γερμανία προσέφυγε τον Νοέμβριο του 2008.

Δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που η Γερμανία προέβαλε ένσταση ετεροδικίας.

Το κάνει συστηματικά – και στην περίπτωση της Ελλάδας επιτύγχανε τον στόχο της επί δεκαετίες.

Φυσικά, με πολιτική βοήθεια από τη δική μας χώρα.

Το Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, έχει
επανειλημμένα καταγγείλει τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη προσωπικώς, διότι με δική του
παρέμβαση (ακόμη και στις κρίσεις των δικαστών) έδωσε μάχη για να μην δικαιωθεί η Ελλάδα ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Μάλιστα, ο κ. Σημίτης είχε γι’ αυτόν τον σκοπό παρατείνει την θητεία του τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου, Στ. Ματθία.

Με αποτέλεσμα, τον Φεβρουάριο του 2001, ο Άρειος Πάγος να αμφισβητήσει, εμμέσως πλην σαφώς,τη δυνατότητα των ελληνικών δικαστηρίων να εκδικάζουν αγωγές των συγγενών των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.

Το θέμα παραπέμφθηκε προς επίλυση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και τον Σεπτέμβριο του 2002 η ελληνική Δικαιοσύνη έβαλε τέλος στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων μπλοκάροντας τις χρηματικές διεκδικήσεις κατά του γερμανικού δημοσίου.

Ουσιαστικά, με 6 ψήφους έναντι 5, είχε γίνει αποδεκτό το επιχείρημα της Γερμανίας περί ετεροδικίας.

Παράλληλα, κρίθηκε ότι τα θύματα της γερμανικής Κατοχής δεν έχουν δικαίωμα ατομικής αγωγής κατά του γερμανικού δημοσίου και η αποζημίωσή τους είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων.

Το 2006, με οριακή πλειοψηφία, και το Συμβούλιο της Επικρατείας έκλεισε την πόρτα.

Υπάρχει δηλαδή ένα βαρύ δεδικασμένο (και μάλιστα από την ελληνική Δικαιοσύνη) που δυσκολεύει τα πράγματα και δίνει στους Γερμανούς το δικαίωμα να μιλούν για… περσινά ξινά σταφύλια.

Αυτός και ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους, τον Ιούνιο του 2011, η Ιταλία (και επομένως και η Ελλάδα που παρενέβη υπέρ της) έχασαν την μάχη στη Χάγη, παρά την πολύ καλή προετοιμασία όσον αφορά στη νομική υποστήριξη.

Τον Σεπτέμβριο του 2005 παρέμβαση υπέρ της ανάγκης η Γερμανία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της είχε κάνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ενώ το 2007 ο ΟΗΕ είχε βρει προβληματική την διάταξη του ελληνικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που εμποδίζει την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και την αναγκαστική εκτέλεση – εκποίηση περιουσίας αλλοδαπού δημοσίου.

Την ίδια χρονιά (Φεβρουάριος 2007) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι το γερμανικό
δημόσιο απολαύει ετεροδικίας, απορρίπτοντας την αγωγή των οικογενειών των θυμάτων της σφαγής των Καλαβρύτων (13 Δεκεμβρίου 1943), ενώ τον Ιούνιο του 2007 κατασχέθηκαν δύο βίλες ιδιοκτησίας του γερμανικού δημοσίου στην Ιταλία, με σκοπό τα χρήματα να αποδοθούν στους απογόνους των σφαγιασθέντων στο Δίστομο.

Παράλληλα, η Γερμανία καταδικάστηκε να πληρώσει αποζημιώσεις 1 εκ ευρώ για τη σφαγή 200
αμάχων σε χωριό της Τοσκάνης. Τον Νοέμβριο του 2008, τότε που η Γερμανία αποφάσισε να
προσφύγει στην Χάγη, το εφετείο της Φλωρεντίας εξέδωσε την ιστορική απόφαση, που επιτρέπει να αποζημιωθούν οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου μέσω εκποίησης γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία.

Το θέμα επανήλθε με την πρόσφατη οικονομική κρίση, αλλά τον Φεβρουάριο του 2010, ο τότε
πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, έδειξε απροθυμία να το βάλει στο τραπέζι.

Όπως είπε από το βήμα της Βουλής, «ούτε παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας, αλλά και δεν
παρασυρόμαστε από τη συγκυρία και από προβοκατόρικα δημοσιεύματα. Θα τα διεκδικήσουμε την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο. Το θέμα δεν έχει τύχει οριστικού διακανονισμού».

Έσπευσε, όμως, να προσθέσει: «Αν εγείραμε το ζήτημα σήμερα θα στέλναμε το μήνυμα ότι
αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας».

Η πίεση, όμως, καθώς και οι συνεχιζόμενες προκλητικές δηλώσεις των Γερμανών αξιωματούχων,υποχρέωσαν την ελληνική κυβέρνηση να κάνει μερικά βήματα.
Κάτι αρχίζει να κινείται…

Τον Απρίλιο του 2010, με τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης, καταργήθηκε ο νόμος 3933 του 1959 που προέβλεπε την αναστολή δίωξης σε βάρος Γερμανών εγκληματιών πολέμου.

Ο νόμος που καταργήθηκε όριζε ότι αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφαση του δικαστηρίου, δικαστικού συμβουλίου ή άλλη διαδικασία κάθε δίωξη Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, για εγκλήματα που προβλέπονται στη συντακτική πράξη 73/1945 «περί κολασμού και εκδικάσεως των εγκλημάτων πολέμου».

Προέβλεπε επίσης και την κατάργηση των διωκτικών εγγράφων που έχουν εκδοθεί κατά αυτών και την αποστολή αντιγράφων των δικογραφιών στις γερμανικές δικαστικές αρχές.

Τον Ιούνιο του 2011, σε συνάντησή του με τον Μανώλη Γλέζο, ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα
αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι υπάρχει χρέος της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, ξεκαθαρίζοντας ότι… το χρέος είναι μόνο ηθικό!

Στις 6 Ιουλίου 2011, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε κατά πλειοψηφία την
προσφυγή Σουντούρη και τριών άλλων Ελλήνων, που ζητούσαν αποζημιώσεις από την Γερμανία, για τον σφαγιασμό των γονέων τους, το 1944, στο Δίστομο, από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής Waffen-SS. Η απόφαση ήταν τελεσίδικη και δεν επιδέχεται έφεση.

Οι προσφεύγοντες και άλλοι 250 Έλληνες είχαν ασκήσει αγωγή αποζημίωσης κατά της Γερμανίας το 1995 και δύο χρόνια αργότερα δικαιώθηκαν μερικώς.

Στην απόφαση του 2011, σημειωνόταν πως ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδος αρνήθηκε να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες εκτέλεσης αυτής της απόφασης κατά της Γερμανίας.

Τα γερμανικά δικαστήρια, στα οποία άσκησαν παράλληλα αγωγή οι ενάγοντες, αναγνώρισαν ότι οι προσφεύγοντες είχαν υποστεί ανυπολόγιστο πόνο αλλά δεν έκαναν αποδεκτή την αξίωσή τους για καταβολή αποζημίωσης, επικαλούμενα τις διεθνείς συμβάσεις και τον γερμανικό νόμο του 1953.

Υπογράμμισαν μάλιστα ότι το 1944 δεν είχε συναφθεί καμία διμερής συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας για το συγκεκριμένο θέμα.

Νωρίτερα, στις 15 Φεβρουαρίου 2006, το Ομοσπονδιακό Γερμανικό Δικαστήριο είχε αρνηθεί να
εξετάσει τη συνταγματική καταγγελία που είχαν υποβάλει οι προσφεύγοντες, οπότε αυτοί κατέφυγαν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, όπου τελικά η προσφυγή τους κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε.

Τον Οκτώβριο του 2011, την Ελλάδα επισκέφθηκε ο αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος, κατά την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με την Ελλάδα, δεν δίστασε να πει:

«Θα είναι μεγάλο εμπόδιο για τη συνεργασία μας αν συνεχίσετε να διεκδικείτε τις κατοχικές οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα…»
Ναι, αλλά με δεδομένο ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται, η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει τις γερμανικές οφειλές ανά πάσα στιγμή, καθώς και την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που έκλεψαν οι ναζί.

Υπάρχει επίσης πάντα η δυνατότητα, μετά από δικαστική απόφαση, η Ελλάδα να προχωρήσει σε  κατασχέσεις γερμανικών περιουσιακών στοιχείων επί ελληνικού εδάφους.

Αλλά για να συμβεί αυτό απαιτείται, βάσει του νόμου, άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης – κάτι που μέχρι στιγμής αποφεύγεται για καθαρά πολιτικούς λόγους και σε μια προσπάθεια να μην διαταραχθούν οι ελληνογερμανικές σχέσεις.

Η εκτέλεση απόφασης για κατάσχεση δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα διατάρασσε αυτές τις σχέσεις, γι’ αυτό και το ιδανικό θα ήταν από μόνη της η Γερμανία (όπως έχουν πράξει η Ιταλία και η Βουλγαρία) να αναγνωρίσει την οφειλή της και, αν επιμείνει να αρνείται, να υπάρξει απόφαση διεθνούς δικαστηρίου που θα την υποχρεώνει.

Άλλωστε, η Γερμανία έχει επιδείξει μια ειδική εμμονή όσον αφορά στην Ελλάδα, αρνούμενη επιλεκτικά να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τη χώρα μας.
Επί καγκελαρίου Σρέντερ και υπουργού Εξωτερικών Φίσερ συμφωνήθηκε να δοθούν συμβολικές αποζημιώσεις (από 5 ως 15 χιλιάδες μάρκα στον καθένα) στο 1,5 εκ. των πρώην κρατουμένων στα ναζιστικά «στρατόπεδα εργασίας».

Το ποσό (περί τα 10 δις μάρκα), καλύφθηκε εξ ημίσεως από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και από τις βιομηχανίες και τις τράπεζες που επωφελήθηκαν από την εργασία των θυμάτων.

Την ίδια ώρα, η Γερμανία – και ο Σρέντερ προσωπικώς – έδιναν μάχη για να μην καταβληθούν οι
επιδικασθείσες αποζημιώσεις στα θύματα της σφαγής του Διστόμου.

Το ίδιο ίσχυσε και για τα Καλάβρυτα και το Κομμένο.

Μια τέτοια μάχη κέρδισε το Βερολίνο στις 3 Φεβρουαρίου 2012 στη Χάγη.

Τα θετικά στοιχεία της Χάγης

Στην απόφασή του, το Δικαστήριο εξέφρασε την άποψη ότι οι πράξεις των γερμανικών δυνάμεων
κατοχής στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αντίθετες στο δίκαιο του πολέμου και παραβίαζαν
πανανθρώπινες αξίες.

Ωστόσο, το Δικαστήριο σημείωσε ότι η συγκεκριμένη υπόθεση αφορούσε τον διαδικαστικό κανόνα της ετεροδικίας των Κρατών και όχι την ευθύνη της Γερμανίας για τις παράνομες ενέργειές της, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επομένως, μπορεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να αναγνώρισε στη Γερμανία το προνόμιο της ετεροδικίας και να αποφάσισε πως η εκτέλεση κατασχέσεων εκ μέρους της Ιταλίας είναι παράνομες πράξεις, αλλά διαπίστωσε παράλληλα πως το γεγονός ότι ένα κράτος απολαύει ετεροδικίας ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ενός άλλου κράτους δεν επηρεάζει το ζήτημα της διεθνούς του ευθύνης και της συνακόλουθης υποχρέωσής του να παράσχει αποζημίωση.

Μάλιστα, η απόφαση κάνει αναφορά και στο ζήτημα της αποζημίωσης των Ιταλών αιχμαλώτων
πολέμου καθώς και άλλων απαιτήσεων Ιταλών πολιτών, οι οποίες δεν έχουν διευθετηθεί, αναφέροντας ότι τα θέματα αυτά θα μπορούσαν να επιλυθούν μέσω διμερών διαπραγματεύσεων και επιβεβαιώνοντας έτσι ότι δεν έχουν κλείσει.

Με λίγα λόγια, στη Χάγη κρίθηκε αποκλειστικά το θέμα της ασυλίας της Γρμανίας και της ετεροδικίας όσον αφορά στην εκτέλεση αποφάσεων εις βάρος ενός κράτους και όχι αν η Γερμανία πρέπει ή όχι να καταβάλει τις οφειλές της.

Γι’ αυτό και από την απόφαση προκύπτει πως Ιταλία και Γερμανία πρέπει να προχωρήσουν σε
συνομιλίες, προκειμένου να καταλήξουν σε μια συμφωνία.

Στις 28 Μαρτίου 2012, σε κοινή συνεδρίασή τους, οι Επιτροπές Οικονομικών και Εξωτερικών
Υποθέσεων της Βουλής, αποφάσισαν τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής Επιτροπής, με αντικείμενο την τεκμηρίωση και προώθηση του ζητήματος των γερμανικών κατοχικών οφειλών, μετά από πρόταση 37 βουλευτών όλων των κομμάτων και μετά την ενημέρωση που είχαν από τρεις πανεπιστημιακούς καθηγητές, τον Μανώλη Γλέζο και τον υποδιοικητή της ΤτΕ.

Στη διάρκεια της συνεδρίασης διαπιστώθηκε ότι ο σχετικός φάκελος που υπήρχε πριν από δεκαετίες στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (Διεύθυνση 25) αναζητείται, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος παραπέμπει για το κατοχικό δάνειο στο υπουργείο Οικονομικών κι αυτό με τη σειρά του στην ΤτΕ.

Ο τότε υπουργός των Οικονομικών Φ. Σαχινίδης είχε πει πως «οι υπηρεσίες με ενημέρωσαν πως κανείς την τελευταία 20ετία δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα αυτό»!
Η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε των αξιώσεών της γύρω από το θέμα των γερμανικών
αποζημιώσεων και δεν πρόκειται να το κάνει, διαβεβαίωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Στ. Δήμας.

Στη διάρκεια εκείνης της συνεδρίασης, ο καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών του Παντείου Στ. Περράκης, που είχε εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Χάγη, τόνισε ότι υπάρχουν νομικές δυνατότητες για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων σε διεθνές και εθνικό επίπεδο και εκτίμησε πως στη Χάγη η Ελλάδα κέρδισε το κεκτημένο να συνομιλεί η Γερμανία με τη χώρα, οι υπήκοοι της οποίας είναι θύματα.

Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2012 συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας, προκειμένου να ερευνήσει τα αρχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους όσον αφορά στο θέμα των Γερμανικών Αποζημιώσεων.

Στις 8 του περασμένου Μαρτίου, η έκθεση παραδόθηκε στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα.

Πρόκειται για ένα έργο συλλογής, κωδικοποίησης, καταγραφής, ταξινόμησης και προστασίας του μεγάλου, παλαιού και ιστορικού αρχειακού υλικού, που για πρώτη φορά, πραγματοποιήθηκε, ουσιαστικά και οργανωμένα, εντός του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Η εργασία συνίσταται σε:

Συγκέντρωση του σχετικού αρχειακού υλικού σε χώρο του κεντρικού κτιρίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, όπου θα φυλάσσεται διακριτά.

Ταξινόμηση των φακέλων του αρχείου κατά κατηγορία.

Ηλεκτρονική συνοπτική απεικόνιση των καταγεγραμμένου αρχειακού υλικού.

Καταγραφή 761 τόμων αρχειακού υλικού.

Η έκθεση παραδόθηκε στο υπουργείο των Εξωτερικών και με τη σειρά του ο Δ. Αβραμόπουλος τη διαβίβασε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, προκειμένου να γίνει νομική επεξεργασία, αξιολόγηση και στοιχειοθέτηση των αξιώσεων του Ελληνικού Δημοσίου και να υποβληθεί σχετική γνωμοδότηση.

Στη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Παπούλια, ο κ. Αβραμόπουλος είπε πως η πολιτική βάση της υπόθεσης είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά απαιτείται ισχυρή νομική βάση.

«Νουθεσίες» Σόιμπλε

Όλα αυτά φαίνεται ότι «στρίμωξαν» τη Γερμανία, με αποτέλεσμα, στις 11 Απριλίου, ο Γερμανός
υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε να αντιδράσει και πάλι με προκλητικό τρόπο, λέγοντας (σε
συνέντευξή του στην «Osnabruecker Zeitung») πως δεν βλέπει «καμιά ελπίδα» στο θέμα των
πολεμικών αποζημιώσεων, καθώς, «το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».

Μάλιστα, χαρακτήρισε «ανεύθυνες» τις δηλώσεις για τη διεκδίκηση από την Ελλάδα γερμανικών
αποζημιώσεων και αποφάσισε να μας… ξανανουθετήσει:

«Πολύ πιο σημαντικό από το να οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση, θα ήταν να τους εξηγήσει και να τους διαφωτίσει κανείς σχετικώς με τον δρόμο προς τις μεταρρυθμίσεις και να τους συνοδεύσει σε αυτή την πορεία».

Απαντώντας, ο κ. Αβραμόπουλος είπε πως δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ μεταρρυθμίσεων και γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς πρόκειται για ζήτημα του διεθνούς δικαίου και των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων.

Οι αρχαιολογικοί θησαυροί

Μια υπόθεση που θα μπορούσε ευκολότερα να οδηγηθεί σε αίσιο τέλος είναι το ζήτημα των κλεμμένων από τους ναζί αρχαιολογικών θησαυρών της Ελλάδας στη διάρκεια της Κατοχής.

Σύμφωνα με στοιχεία που είχαν δοθεί στη Βουλή τον Απρίλιο του 2012 από τον τότε υπουργό Δ.
Ρέππα (σε απάντηση ερώτησης του βουλευτή Λευτέρη Αυγενάκη), οι περιοχές που επλήγησαν
περισσότερο από τη δράση των δυνάμεων της κατοχής είναι η Κρήτη, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, η Σάμος και η Θεσσαλία.

Σύμφωνα με το έγγραφο, το 2010, η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών ενημερώθηκε από τον επιστημονικό υπεύθυνο του Pfahlbaumuseum της Γερμανίας, ότι στο συγκεκριμένο μουσείο φυλάσσονται αρχαιότητες, προερχόμενες από την παράνομη ανασκαφή νεολιθικού οικισμού στη Θεσσαλία, η οποία διεξήχθη κατά τη διάρκεια της Κατοχής από τους Γερμανούς. Η Διεύθυνση επικοινώνησε άμεσα με το εν λόγω Μουσείο και τα αρχαία θα επαναπατρισθούν αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η καταγραφή τους.

Τα προηγούμενα χρόνια, εκδόθηκαν δύο εγκύκλιοι από τη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων προς τις Εφορείες Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για την καταγραφή των απωλεσθεισών αρχαιοτήτων, καθώς και όσων επαναπατρίσθηκαν.

Ωστόσο, από τις απαντήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού,διαφαίνεται ότι μικρός μόνο αριθμός αρχαίων επεστράφη. Για τα περισσότερα δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός τους, αφού δεν υπήρχε η αναγκαία φωτογραφική ή σχεδιαστική τεκμηρίωση.

Όσον αφορά στις επιστροφές, στο έγγραφο του κ. Ρέππα, γίνεται ενδεικτική μνεία στο μαρμάρινο γυναικείο άγαλμα, κλαπέν από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, επιγραφές από την Αμφίπολη, το άγαλμα της Φιλίππης, μια λακωνική κύλικα και τρία κιβώτια με αρχαία από τη Σάμο (Μουσείο
Βαθέως), χάλκινος τράγος (μουσείο Θέρμου), ανάγλυφο με παράσταση θράκα ιππέα (Έδεσσα),
μαρμάρινη κεφαλή θεραπαινίδος από το επιτύμβιο μνημείο (Παιανία).

Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού δια της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας
Πολιτιστικών Αγαθών επιχείρησε, το 2011, να αποσαφηνίσει ποιες αρχαιότητες έχουν επαναπατρισθεί
και να καταγράψει αναλόγως και ποια βυζαντινά/μεταβυζαντινά μνημεία είχαν αρπαγεί ή καταστραφεί.
Οι απαντήσεις των αρμοδίων Εφορειών Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών συγκεντρώθηκαν και
δημιουργήθηκε ένας κατάλογος μνημείων, τα οποία είχαν υποστεί λεηλασίες ή καταστροφές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις πρόσφατα, στις 29 Μαρτίου, οι κληρονόμοι ενός Εβραίου τραπεζίτη, του
Πολ φον Μέντελσον-Μπαρτόλντι, τα περιουσιακά στοιχεία του οποίου είχαν λεηλατηθεί από τους Ναζί
ζήτησαν ενώπιον των αμερικανικών δικαστηρίων την επιστροφή ενός έργου του Πάμπλο Πικάσο με
τίτλο «Κυρία Σολέρ», που σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Μονάχου και η αξία
του υπολογίζεται στα 100 εκ. δολάρια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι απόψεις του Γερμανού ιστορικού και καθηγητή στο London
School of Economics Αλμπρεχτ Ρίχλ, σύμφωνα με τον οποίο, «το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά
τον Πόλεμο, οφείλεται στη μη αποπληρωμή των χρεών της χώρας του μετά από δύο Παγκοσμίους
πολέμους».
Σύμφωνα με τον Ρίχλ, το 1929, το εξωτερικό χρέος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ανερχόταν στο 75%-
80% του ΑΕΠ της, εξαιτίας των αποπληρωμών των αποζημιώσεων για τον Πρώτο Πόλεμο.

Μετά το 1945, για να διασφαλίσει μια γρήγορη ανάταξη της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, νέου
συμμάχου τους έναντι των Σοβιετικών, αλλά και για να αποφύγουν επανάληψη του φαινομένου της
Βαϊμάρης, οι ΗΠΑ επέβαλαν στα κράτη που επωφελούνταν από το Σχέδιο Μάρσαλ να μην ζητήσουν
αμέσως τις οφειλές των Γερμανών.

Κατά συνέπεια, το 1953, οι συμφωνίες του Λονδίνου προέβλεπαν να εξοφληθούν τα χρέη του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου -περίπου το 100% του γερμανικού ΑΕΠ, το 1938, χωρίς να υπολογίζονται οι
αποζημιώσεις, για τις οποίες δεν δόθηκαν νούμερα- μόνο μετά την ενδεχόμενη επανένωση των δύο
Γερμανιών.
«Παραδόξως, δεν έγινε αναφορά στο ζήτημα αυτό, κατά τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην
επανένωση της Γερμανίας, από καμιά άλλη χώρα πλην της Ελλάδος», σημειώνει ο Ρίχλ.

Ο δε Χέλμουτ Κολ είχε πει, αυτοπροσώπως, ότι αν χρειαζόταν οι πιστωτές του 1945 να απαιτήσουν τις
οφειλές τους, η χώρα του θα χρεοκοπούσε. Συνεπώς, η Γερμανία δεν πλήρωσε.

Τέλος, στο οπλοστάσιο της Ελλάδας μπορεί να συμπεριληφθεί και η δήλωση Μέρκελ της 26ης
Ιανουαρίου 2013, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της (ενόψει της επετείου της ανόδου του Χίτλερ
στην εξουσία, στις 30 Ιανουαρίου 1933) σύμφωνα με την οποία η Γερμανία έχει «μια διαρκή ευθύνη για
τα εγκλήματα του εθνικοσοσιαλισμού».

Τα ονόματα των «66» αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης

1. Αβδούλος Σταύρος, 2. Αγαθαγγελίδης Κώστας, 3. Αδάμης - Κατερίνης Παν., 4. Αλεξανδρίδου
Δήμητρα, 5. Αντωνίου Αντώνης, 6. Αρσένη Ζωή, 7. Αρώνης Παναγιώτης, 8. Βαρδινογιάννης Βαρδής, 9.
Βασίλα Αθηνά, 10. Βούλτεψης Γιάννης, 11. Γιατρουδάκης Στέλιος, 12. Γλέζος Μανώλης, 13. Γουριώτης
Ν., 14. Δαμιανάκου Βούλα, 15. Δημητρίου Πάνος, 16. Ζαμάνος Στέλιος, 17. Ζαμάνου Αριστέα, 18.
Ζωντανός Παναγιώτης, 19. Θανασέκου Βάσω, 20. Καβαρδίνη Ελευθερία, 21. Καβαρδίνης Γιώργος, 22.
Καραθάνος Δημήτρης, 23. Καλαφάτης Αρτέμης, 24. Καραγιώργη Μαρία, 25. Κατσούλη Άννα, 26.
Κατσούλης Αλέξης, 27. Κορναράκη Πόπη, 28. Κύρκος Λεωνίδας, 29. Λάζου Έλλη, 30. Λιάκου Λίτσα,
31. Λιναρδάτος Κώστας, 32. Λιναρδάτου Γιούλια, 33. Λιναρδάτου Ζωή, 34. Μαγκάκης Α. Γεώργιος, 35.
Μάνος Παναγιώτης, 36. Μαντουβάλου Αλίκη, 37. Μαυροειδής Λευτέρης, 38. Μαχαίρας Ευάγγελος, 39.
Μιχαηλίδης Νίκος, 40. Μπαρτζώκας Αντρέας, 41. Μπέικου Μαρία, 42. Μπενά Ελένη, 43. Μπενάς
Τάκης, 44. Μπουριάζος Αχιλλέας, 45. Μπρακατσούλας Βασίλης, 46. Παλαιολογόπουλος Δημήτρης, 47.
Παπαβασιλείου Κώστας, 48. Παπαβλασόπουλος Φίλιππος, 49. Παπαδόπουλος Βίκτωρας, 50.
Παπανικολάου Κώστας, 51. Παπατριανταφύλλου Μαρία, 52. Πασαλάρης Χρήστος, 53. Πέττα Γεωργία,
54. Πρωτογερέλλη Χρυσή, 55. Πρωτογερέλλης Φρίξος 56. Ρούπας Χαράλαμπος, 57. Σάντας
Απόστολος, 58. Σιδέρης Γιάννης, 59. Σκούρτης Σταμάτης, 60. Σοφιανόπουλος Τάσος, 61. Στεφανίδης
Σωκράτης, 62. Τσιτσίμης Νικόλαος, 63. Τσουκνίδας Λ. Θανάσης, 64. Φραντζεσκάκη Βαγγελιώ, 65.
Χριστοδουλάκης Γιώργος, 66. Ψαλτίδου Στέλλα.

ΑΝΕΡΓΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΤΑΙΖΕΙ 3.000 ΠΛΗΓΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    Ο Κώστας Πολυχρονόπουλος είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση Έλληνα. Κάθε μέρα στήνει το πρόχειρο κουζινάκι του σε διαφορετικό σημείο της Αθήνας και προσφέρει εντελώς δωρέαν φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη....
    «Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, ελεημοσύνη ή κάποιου είδους συσσίτιο. Όχι, αυτό που κάνουμε εδώ λέγεται αλληλεγγύη...» λέει στη Lifo, ο εμπνευστής της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».
    Ξεκίνησε την ανιδιοτελή δράση του τον Δεκέμβριο του 2011, έπειτα από ένα περιστατικό που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τον στιγμάτισε. «Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο της διαφήμισης και του μάρκετινγκ ως στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρεία.
   Τον Σεπτέμβριο του 2009 έχασα τη δουλειά μου και έως σήμερα παραμένω άνεργος. Το πρώτο διάστημα ήταν σκληρό. Αναγκάστηκα να μετακομίσω και σε ηλικία 47 ετών επέστρεψα στο πατρικό μου, όπου μένω πλέον με τη μητέρα μου. Έκανα πολλές προσπάθειες να βρω δουλειά, όμως όλες έπεσαν στο κενό. Κι εγώ με τη σειρά μου σε πολύμηνη κατάθλιψη. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, ήμουν μονίμως χαμένος στις σκέψεις μου.
    Συνολικά έκανα ένα εξάμηνο να βγω από το σπίτι. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να κάνω έναν περίπατο για να καθαρίσει κάπως το μυαλό μου από την κλεισούρα. Και τότε συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισα δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14 ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο. Χτυπούσαν με μανία το ένα το άλλο, προσπαθώντας να το πάρουν. Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε. Γυρίζοντας σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη. Δέχτηκε και την επόμενη μέρα φτιάξαμε μερικά σάντουιτς και πήραμε τους δρόμους.
    Στην αρχή οι περαστικοί, ακόμα και οι άποροι, μας αντιμετώπιζαν με δισταγμό – παρότι προσφέραμε εντελώς δωρεάν φαγητό, κανείς δεν το έπαιρνε. Έτσι, τα πρώτα σάντουιτς αναγκαστήκαμε να τα φάμε εμείς. Όμως, δεν το βάλαμε κάτω. Ξαναβγήκαμε λίγες μέρες μετά και αυτήν τη φορά τα πράγματα πήγαν καλύτερα. Σήμερα, η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ταΐζει 3.000 ανθρώπους τον μήνα, δηλαδή περίπου 90-100 άτομα την ημέρα».
    Για τον Κώστα αυτό το κατόρθωμα δεν είναι παρά μια συλλογική νίκη, γιατί με τον καιρό ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έσπευδαν να τον βοηθήσουν, προσφέροντας φαγητό. «Καμιά φορά ακούω να λένε ότι ο Έλληνας είναι απαθής προς τον συνάνθρωπό του, πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του. Από την εμπειρία μου και μόνο θα σου πω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα πλήθος ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις προσφέρθηκε να βοηθήσει, ο καθένας με τον τρόπο του. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα, τα οποία με συγκίνησαν για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Το πρώτο είναι ο ορισμός της αλληλεγγύης.
    Πέρσι, ένα μεσημέρι μαγείρευα στο Πεδίον του Άρεως, όταν ξαφνικά με πλησιάζει ένας ηλικιωμένος άντρας και με ρωτά τι κάνω εκεί. Από τα ρούχα του φαινόταν φτωχός άνθρωπος και πίστεψα ότι ήθελε να μου ζητήσει φαγητό. Όταν του εξήγησα τι έκανα, ξέσπασε σε λυγμούς και δεν μπορούσα να τον συνεφέρω με τίποτα! Και τότε ο παππούς έκανε κάτι που μου έσκισε την καρδιά στα δύο. Έβγαλε από μία σακούλα μια φραντζόλα ψωμί και την έκοψε στη μέση. Κλαίγοντας μου είπε: "Λεβέντη μου, λεφτά δεν έχω, ούτε φαγητό να σου δώσω, μονάχα αυτήν τη φραντζόλα ψώνισα σήμερα. Σου δίνω τη μισή για να φάνε κι άλλοι άνθρωποι. Πάρ' τη, σε παρακαλώ, αυτό που κάνεις είναι πολύ σημαντικό".
    Τρελάθηκα! Το βράδυ σκεφτόμουν το περιστατικό και κατέληξα πως αυτό ακριβώς είναι η αλληλεγγύη. Να προσφέρεις κάτι από το υστέρημα, όχι από το περίσσευμά σου. Το άλλο παράδειγμα αφορά μια κυρία της καλής κοινωνίας, η οποία είναι σύζυγος πολύ γνωστού εφοπλιστή και μου φέρνει πολύ συχνά, μόνη της πάντα, δεκάδες σακούλες με φαγητό, για να έχω αποθέματα και να μην ξεμένω. Μόνο μία χάρη μου έχει ζητήσει. Να μη μάθει ποτέ κανείς το όνομά της».
    Κατά καιρούς έχουν προσεγγίσει τον Κώστα αρκετοί φορείς αλλά και μεγάλα σούπερ μάρκετ, για να τον βοηθήσουν στο έργο του. Ουδέποτε αποδέχτηκε κάποια από τις προτάσεις τους. «Υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από αυτού του τύπου τις "βοήθειες" και δεν θέλω να τους κάνω τη χάρη. Θα προχωρήσω μόνος μου, συντροφιά αποκλειστικά και μόνο με ανθρώπους που στέκονται δίπλα μου από καρδιάς.
    Οι εταιρείες, η Εκκλησία ή άλλοι φορείς πιστεύουν ότι οι άποροι είναι ζώα που θα τους πετάξουν λίγο φαγητό και αυτοί θα τρέξουν να τους γλείψουν το χέρι. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη κάτι περισσότερο. Κάποιον να τους ακούσει, να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί τους την ώρα που μοιράζονται ένα πιάτο φαΐ. Αυτό είναι που τους λείπει, όχι η ελεημοσύνη της κακιάς ώρας».
    Την ώρα που συζητάμε με τον Κώστα το συνεργείο του γαλλικού Canal Plus –που έχει φτάσει στο μεταξύ– τραβάει πλάνα από την αυτοσχέδια κουζίνα του. Μια μεσόκοπη περαστική κυρία ρωτά τη γαλλόφωνη δημοσιογράφο Αγγελική Κουρούνη και τον καμεραμάν Χριστόφορο Γεωργούτσο από πού είναι. Όταν της απαντούν «από τη Γαλλία», εκείνη αρχίζει να φωνάζει: «... Δείξτε τα, δείξτε, να δουν τα χάλια μας». Ο Κώστας παρεμβαίνει ευγενικά: «Όχι, κυρία μου, δεν είναι εδώ για να δείξουν τα χάλια μας, αλλά την αλληλεγγύη μας. Το ξεχασμένο μας φιλότιμο που ξυπνά και πάλι έπειτα από 20 χρόνια χειμερίας νάρκης».
    Πίσω, ένα ζευγάρι Γερμανών τουριστών συλλέγει πληροφορίες για την κουζίνα. Όταν μαθαίνουν ότι ο Κώστας είναι άνεργος και, παρ' όλα αυτά, προσφέρει δωρεάν φαγητό σε άπορους, δείχνουν έκπληκτοι. Ο άντρας ρωτά πώς μπορούν να βοηθήσουν κι εκείνοι. «Πείτε στη φράου Μέρκελ να μη μας ζορίζει τόσο πολύ...» λέει κομματάκι ειρωνικά μια κυρία, η οποία συχνά-πυκνά φέρνει τρόφιμα στον Κώστα. «Αυτό, μάλλον, πρέπει να το πει ο πρωθυπουργός σας...» απαντά ο ετοιμόλογος Γερμανός, ανταποδίδοντας με ένα χαμόγελο. Δειλά-δειλά οι πρώτοι «θαμώνες» της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» κάνουν την εμφάνισή τους στο πλακόστρωτο του Θησείου. Το μενού σερβίρει σήμερα κοτόπουλο με μανέστρα.

Έλληνες, όπως Εβραίοι το 1938

newsbomb)
    Όνειδος ή αναίσχυντη προαναγγελία πογκρόμ κατά των Ελλήνων;
    Μόνο φρίκη προκαλεί το γκαιμπελικό αφιέρωμα του περιοδικού Spiegel που παρουσιάζει τον «τεμπέλη Έλληνα» πάνω στο γαϊδουράκι με τα καλάθια γεμάτα χρήμα, ενώ στο κεντρικό σημείο της ιστοσελίδας του έχει φωτογραφία της Μέρκελ, ( ΧΙΤΛΕΡΜΕΡΚΕΛ ) που θέλουν να την κρεμάσουν οι «κακοί Έλληνες» με τίτλο «Φτωχή Γερμανία»!
    Αυτό το γκαιμπελικό κακούργημα δεν έχει λάβει απάντηση από Ελληνικής πλευράς, παρά το ότι παραπέμπει στις ναζιστικές αφίσες όπου οι Εβραίοι παρουσιάζοντο ως «βρωμεροί με γεμάτες τσέπες» που ζούσαν παρασιτικά εις βάρος των Γερμανών, ενώ συγχρόνως ως φίδια προσπαθούσαν να στραγγαλίσουν την Γερμανία!
    Ποιοι είναι αυτοί που καλλιεργούν το Ελληνικό ολοκαύτωμα και ποιοι τους ανέχονται;
Την ώρα που στην Ελλάδα τα τρία κόμματα μιλούν για δήθεν ανακούφιση των ασθενέστερων το επόμενο διάστημα, στη Γερμανία στήνεται σκηνικό επιδρομής στο Νότο.
    Μέσω του περιοδικού Der Spiegel, κύκλοι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ( ΓΚΑΙΡΙΓΚΣΟΙΜΠΛΕ )προσπαθούν να δημιουργήσουν την εικόνα μιας Ελλάδας που κρύβει τα εισοδήματά της και μίας φτωχής Γερμανίας που έχει πληρώσει ακριβά την ανάπτυξη της.
    Στόχος του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών είναι το επόμενο διάστημα να ζητήσει υψηλότερη φορολόγηση των Ελλήνων και για το λόγο αυτό επιχειρεί να πείσει για μία δημιουργία θύμα των Νοτίων που ξοδεύουν ασύδοτα. Στο παιχνίδι μάλιστα, έχουν επιστρατευτεί δημοσιογράφοι - παπαγαλάκια της γραμμής του Σόιμπλε, οι οποίοι στο τελευταίο τεύχος του Spiegel μάλιστα, παρουσιάζουν οικονομικά στοιχεία για το μεσογειακό Νότο, προ κρίσης, θέλοντας να δείξουν την πλούσια ζωή των Ελλήνων και άλλων λαών εις βάρος της Γερμανίας.
    Τα μηνύματα δεν ξέρουμε αν τα έχουν πάρει στο Υπουργείο Οικονομικών, ωστόσο σίγουρα δεν πρόκειται να πάρουν άλλα από τους φορολογούμενους, που πλέον αδυνατούν ακόμα και να τα βγάλουν πέρα.

Από σήμερα η απόκτηση του κωδικού για τα μηχανογραφικά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Στην τελική ευθεία της διαδικασίας των πανελλαδικών εξετάσεων, μπήκε το υπουργείο Παιδείας, με εγκύκλιο που εξέδωσε και στην οποία δίδονται οδηγίες στους υποψηφίους για το πώς θα αποκτήσουν κωδικό ασφαλείας (password) για την υποβολή μηχανογραφικού δελτίου, οδηγίες για την απόκτηση Δελτίου Εξεταζομένου, καθώς και τα δικαιολογητικά προκειμένου να υπαχθούν στις ειδικές περιπτώσεις για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι εισαγωγικές εξετάσεις αρχίζουν στις 17 Μαΐου, ενώ τα μαθήματα λήγουν στις 15 Μαΐου. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην εγκύκλιο του υπουργείου:

ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΦΑΠΑΞ (ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ)

                       .

                                                                         ΑΦΙΕΡΩΜΑ Ε.Τ 

Ο Σόιμπλε ετοιμάζει νέα «βόμβα» κατά της Ελλάδας...


Μέσω του (γνωστού για τον ρόλο του σε αυτές τις περιπτώσεις) περιοδικού «Der Spiegel», o προκλητικός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προετοιμάζει το έδαφος για επιβολή ακόμη «υψηλότερης φορολογίας» στους Έλληνες «που είναι πλουσιότεροι από τους Γερμανούς». 
Ταυτόχρονα θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο για αρπαγή της ακίνητης περιουσίας των ήδη φτωχοποιημένων Ελλήνων πολιτών, καθώς το άρθρο διαπερνάται από την προτροπή προς τους Γερμανούς ότι τώρα έχουν την ευκαιρία να πάρουν τα σπίτια των προβληματικών χωρών του Νότου…

Ο,τι δεν κατάφερε η ναζιστική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’40, με τα στούκας και τα πάντσερ, επιχειρεί να το επιβάλει τώρα το Βερολίνο με οικονομικούς όρους, έχοντας ως νέο στόχο να πάρουν κυριολεκτικά τα πάντα από τους νότιους «εταίρους» – σπίτια, περιουσίες, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής.
Στο τεύχος που κυκλοφορεί σήμερα το περιοδικό «Der Spiegel» έχει στο εξώφυλλό του έναν Ευρωπαίο, καβάλα σε γαϊδουράκι – υπό τον τίτλο «Το ψέμα της φτώχειας» και υπότιτλο «οι υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης κρύβουν τις περιουσίες τους». 
Ενας από τους συντάκτες του άρθρου είναι μάλιστα εκείνος που μεταφέρει κατά κανόνα τη «γραμμή» Σόιμπλε με δημοσιεύματα τα οποία ύστερα από ένα μικρό διάστημα γίνονται επίσημη πολιτική του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, φέρνοντας κάθε φορά νέα δεινά στη χώρα μας.
Με έναν άκομψο, σχεδόν (γερμανικά) χοντροκομμένο τρόπο, το περιοδικό προσπαθεί να πείσει (ή και να «ντοπάρει») την κοινή γνώμη της Γερμανίας για την ύπαρξη μιας «φτωχής Γερμανίας», η οποία, όπως γράφει, είναι το «θύμα» (!) και ακόμη πληρώνει τα «σπασμένα» δύο Παγκόσμιων Πολέμων, στους υπόλοιπους Ευρωπαίους και επιπλέον κατηγορείται ότι τους κλέβει με την οικονομική πολιτική που χαράζει.
Το «ρεπορτάζ» παραθέτει τα στατιστικά που βολεύουν το Βερολίνο, σύμφωνα με τα οποία το μέσο γερμανικό νοικοκυριό έχει κατά πολύ λιγότερα περιουσιακά στοιχεία από ό,τι τα νοικοκυριά στις άλλες χώρες. Το περιοδικό βέβαια υποβαθμίζει το γεγονός ότι στηρίζεται σε προ κρίσης στοιχεία της ΕΚΤ.
Μνημειώδης είναι επίσης και η σπέκουλα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της φορολογικής πολιτικής σε χώρες του Νότου, οδηγώντας στη σκέψη «γιατί δεν φορολογούν ακόμη πιο σκληρά τους Ελληνες;»
Το «Spiegel» επικαλείται και τον Γκούντραμ Βολφ του think tank Bruegel των Βρυξελλών, ο οποίος σχολιάζει ότι «χωρίς τη μείωση των δαπανών και την εισαγωγή νέων φόρων τα περισσότερα κράτη υπό κρίση δεν θα καταφέρουν να πετύχουν την αλλαγή». 
Οσο για τον Λαρς Φελντ, έναν από τους πέντε «σοφούς» της γερμανικής κυβέρνησης, προσθέτει ότι «όταν οι φορολογικοί νόμοι πάψουν να υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, τότε η Ελλάδα θα μπορέσει από μόνη της να διώξει τις αμφιβολίες που υπάρχουν για τη βιωσιμότητα του χρέους της».
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, άλλωστε, η εισαγωγή του άρθρου έχει τίτλο «Φτωχή Γερμανία!» και τονίζει ότι «είναι επιβεβλημένη η συζήτηση για την αναδιανομή των βαρών», αφού «οι πολίτες των χωρών που δανείζονται είναι πιο πλούσιοι από τους πολίτες των χωρών που δανείζουν». 
Και στον επίλογο γράφει ότι «η σωτηρία του ευρώ θα ήταν παράδοξη αν οι Γερμανοί συνεχίσουν να διασώζουν τους Ελληνες πλουσίους από υψηλότερους φόρους»…
http://kefalokleidomata.blogspot.gr/2013/04/blog-post_546.html

tweeter

Our Banner

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ

Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - / brouha aba-a - aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam - benvegnûi - boyeyi bolamu - sveiki atvykę - welkum - wëllkom - dobredojde - tonga soa -selamat datang - swagatham - merħba -haere mai - miawezon -tavtai morilogtun (Тавтай морилогтун) - ne y waoongo - namaste - velkommen - benvenguts - khosh âmadid (formal) / khoshumadi (informal) -witaj (sing.) / witajcie (pl.) -bem-vindo - mishto-avilian tú - bine ai venit (sing.) / bine aţi venit (pl.) - добро пожаловать - afio mai, susu mai ma maliu mai - benènnidu / beni benìu - fàilte - dobrodošli - karibu - wauya (plural: mauya) - bhali karay aaya -aayuboovan - vitame vás / vitajte - dobrodošel (to a man) - zupinje z te videtite - bienvenido - karibu - välkommen - härzliche wöikomme -maligayang pagdating - maeva / manava - nal-varravu -rahim itegez - swagatham -ยินดีต้อนรับ - malo e lelei - hosgeldiniz - gazhasa oetiśkom - laskavo prosymo -khush amdeed - hush kelibsiz - chào mừng - bénvnou (bénvnowe) / wilicome -croeso -bel bonjou - dalal ak diam - ékouabô / ékabô

(Ιf you want, you can use our website translator)