ΓΙΝΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ-ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

Tο ανεκδοτακι της Παρασκευής

Ένας χωριάτης πάει για πρώτη φορά με γυναίκα σε μπουρδέλο. Αφου ξεντύνονται, η

πουτ@ τον ρωτάει τη στάση θέλει. Τί να πει τώρα αυτός; Απο όλα αυτά

που άκουγε στο καφενείο, του είχε μείνει περισότερο, ο ενθουσιασμός που

μιλούσαν όλοι, για το 69. Έτσι της λέει να κάνουν το 69. Αυτή, τον βάζει

στη κατάλληλη θέση και αρχ...ίζουν. Κάποια στιγμή, η πουτάνα, ελαφρώς

κρυολογημένη, του ρίχνει μια π..δή. Ααα! λέει μέσα του, δεν θα τα πάμε

καλά. Συνεχίζει όμως ακάθεκτος. Μετά από λίγο πάλι το ίδιο. Συγκρατείται

και πάλι, αλλά σε λίγο το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Οπότε γυρίζει και

της λέει:

Ξέρεις τι λέω; Τις υπόλοιπες 66 καλύτερα να τις αφήσουμε!!!

Julia's Song

Τζούλια?Ποιά Τζούλια????

Aus Berlin....‏

κανείς σας όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου!‏

Ας διελέξουμε μόνοι μας ποια Ελλάδα θέλουμε

Υπάρχει η τσόντα της Τζούλιας, υπάρχει ο χωρισμός της Μενεγάκη, υπάρχει το διαζύγιο του Μικρούτσικου, υπάρχουν χίλια δυο σαχλά πράγματα να ασχοληθεί κανείς...

Υπάρχει όμως και η παρακάτω δήλωση:

«Κύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα, κανείς σας όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας το λέω έτσι απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, στον οποίο, εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε τα πάντα»

Η δήλωση ανήκει στον Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Για τον Καραθεοδωρή, δεν μας μίλησε κανείς στο σχολείο. Φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει το περιθώριο να ξεχνά τέτοιους Έλληνες...

Ας αναλάβουμε λοιπόν εμείς οι ίδιοι τις ευθύνες μας. Ας διαλέξουμε εμείς με ποια Ελλάδα θα ασχολούμαστε και ίσως τότε να είμαστε περήφανοι για πολλούς λόγους που είμαστε Έλληνες κι όχι μονάχα για τα πολεμικά έπη του 1821 και του 1940.

Υπάρχει η Ελλάδα του Καραθεοδωρή, του Παπανικολάου, του Εl Greco και δεκάδων άλλων Ελλήνων που δεν βρήκαν θέση στα σχολικά βιβλία. Δεν υπάρχει μόνο η Ελλάδα του Ψωμιάδη, του Καρατζαφέρη και των λοιπών Ελληναράδων...

ΓΙΑ ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΥΣ!!!!!! Η επανάληψη της ιστοριας (ως τραγωδίας, άλλως ως κωμωδίας)‏

"Εις το εξωτερικόν η θύελλα εναντίον της Ελλάδος και του Τρικούπη εμαίνετο κυριολεκτικώς.[.]Τα ελληνικά δάνεια εν Λονδίνω κατρακυλούσαν διαρκώς και είχαν φθάσει εις τον πάτον.Αι ζημίαι των ξένων ομολογιούχων ήσαν τεράστιαι.

Αι κυβερνήσεις Γαλλίας και Αγγλίας είχαν οργισθεί καθ ημών.Η Γερμανική κυβέρνησις άφριζεν από θυμόν,ο Γερμανικός Τύπος μας επερνούσε δεκατέσσερες γενεές,ένα σατυρικόν φύλλον του Βερολίνου εδημοσίευσε μιαν γελοιογραφίαν του βασιλέως Γεωργίου,εφίππου,με στολήν αρματωλού,φέσι,πάλαν και φουστανέλαν,είχε δε ως legende από κάτω:"Der Kleine Klepte",ελληνογερμανικό καλαμπούρι,ο μικρός κλέφτης αλλά και ο μικρός λωποδύτης ταυτοχρόνως.Τα περισσότερα των ελληνικών δανείων ευρίσκοντο εις χείρας γερμανικάς.Ο Κάϊζερ ηπείλει να μας πνίξει."

Στεφανος Στεφανου,"Αι οικονομικαι και πολιτικαι περιπετειαι της Ελλαδος από το 1893 εως το 1897"Ελευθερον Βημα 14.3.1929

-"Το όνομα ημών κατήντησεν αντικείμενον εμπαιγμού και περιφρονήσεως.Απεκαλύξαμεν τας πληγάς μας και τώρα πρέπει,όσον οίον τε ταχύτερον να τας θεραπεύσωμεν.Η δημοσία πίστις εξέλιπεν.Η Ελλάς θεωρείται χρεώκοπος."

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.Ομιλία στην Εθνοσυνέλευση 20.7.1864

Η βιομηχανία της Κομοτηνής περνά στα χέρια των Τούρκων με τις ευλογίες της Ελλάδος...!‏

Η Τουρκία ενδιαφέρεται για την ξεχασμένη από την Ελλάδα ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής την στιγμή που η ανεργία χτυπάει κόκκινο...!
Το ενδιαφέρον Τούρκων επιχειρηματιών για την περιοχή μας, μετέφερε ο πρόξενος Μουσταφά Σαρντίς σε μία ακόμα συνάντηση που είχε με τον Γιώργο Νικολαΐδη πρόεδρο Συνδέσμου Βιομηχάνων Ροδόπης. Μήπως η λύση στην ανεργία και τη συνεχή αποβιομηχάνιση στη Ροδόπη θα μπορούσε να αναζητηθεί στη γειτονική Τουρκία; Το ερώτημα μπαίνει καίριο, αφού τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως για την αποβιομηχάνιση στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής και οι Έλληνες επιχειρηματίες που ευεργετήθηκαν με παχυλές επιδοτήσεις για να επενδύσουν στη Θράκη τις πήραν τελικά και έφυγαν αφήνοντας πίσω τους μόνο κουφάρια, η τουρκική πλευρά δείχνει το ενδιαφέρον της.
Τις πληροφορίες του «Χ» ότι Τούρκοι επιχειρηματίες ενδιαφέρονται να μεταφέρουν μέρος των επενδύσεών τους στην περιοχή μας, επιβεβαιώνεται από μία ακόμα συνάντηση που είχαν ο Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Ροδόπης Γιώργος Νικολαϊδης. Το γεύμα των δύο αντρών έγινε μετά από πρόσκληση του κ. Σαρνίτς, όπου και αναδείχτηκε το ενδιαφέρον επιχειρηματιών της γείτονας για συνεργασία με εργοστάσιο στην Κομοτηνή. Η συμφωνία, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν επήλθε λόγω ασυμφωνίας στο οικονομικό κομμάτι, αλλά η επαφή αυτή είναι ενδεικτική του τουρκικού ενδιαφέροντος. Αξίζει να θυμίσουμε ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός, μόλις δύο μήνες, από την επίσκεψη του Τούρκου προξένου στην βιομηχανική περιοχή, όπου είχε δει τις επιχειρήσεις: Alpha Plast Α.Β.Ε.Π. – ΛΑΪΦ-Τ: Υγρά Λιπάσματα Θράκης Α.Ε., Benjamin Moore Mediterranean Α.Β.Ε.Ε., Ποτοποιία – Οινοποιία Θράκης Α.Β.Ε.Ε., AΛOYKOM Α.Ε.
Το αποτέλεσμα αυτών των επαφών μπορεί να έρθει πιο σύντομα από ότι υπολογίζουν κάποιοι, αφού τη στιγμή που ανάπτυξη στη χώρα μας έχει παγώσει και η ανεργία αυξάνεται, η Τουρκία δείχνει να έχει πάρει μία ανιούσα πορεία. Και η Θράκη είναι πολύ κοντά και όλο και περισσότεροι δείχνουν να αντιλαμβάνονται την κομβική της σημασία στον τομέα των μεταφορών. Και τελικά όταν η ανεργία από το 35 – 40% στη Ροδόπη, όπως την υπολογίζει ο πρόεδρος του συνδέσμου Βιομηχάνων Θράκης ανέβει ακόμα περισσότερο, τότε τι σημασία θα έχει για τους χιλιάδες άνεργους αν ο εργοδότης τους είναι Έλληνας ή Τούρκος; Ας αναρωτηθούν οι φορείς μας και η ίδια η κυβέρνηση.
Πηγή http://ellinikiafipnisis.blogspot.com

Μας πήρε στο μεζέ και το Google!‏

Μάθανε που χρωστάμε (εγώ δηλαδή δεν χρωστάω ούτε μονόλεπτο στο κράτος, κάποιος έκλεψε τα λεφτά που δίνω στην εφορία) πλάκωσε και η Google!

Ανοίξτε το www.google.com

Πληκτρολογήστε τη λέξη χρέος

και κάντε κλικ στο κουμπί ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ

Τι βγάζει;

Μαθήματα ελληνικής ιστορίας από έναν Βρετανό

By Mark Mazower*

Οι ενδείξεις συμπάθειας προς τους Έλληνες εκλείπουν. Όμως οι Ευρωπαίοι εταίροι τους θα πρέπει να αντιδράσουν με καλύτερο τρόπο και για να το επιτύχουν θα πρέπει να κατανοήσουν τις βαθύτερες αιτίες της δύσκολης θέσης όπου βρίσκεται η Ελλάδα. Δεν αναφέρομαι στην ευρύτατα διαδεδομένη άποψη ότι η χώρα είναι ένας κατ' εξακολούθηση παραβάτης σε επίπεδο ελλειμμάτων. Στην έρευνα (από τον κ. Kenneth Rogoff του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ), από την οποία εξάχθηκε η παραπάνω ιδέα, υποστηρίζεται ότι το ρεκόρ της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών δεν είναι κάποια πρωτοφανής εξαίρεση (η χώρα χρεοκόπησε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, την περίοδο 1931-32, δηλαδή σε μία εποχή που σαφώς δεν ήταν η μοναδική όπου αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες).

Αυτό που παραμένει σταθερό στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας είναι ο υψηλότατος βαθμός ξένων παρεμβάσεων στα εσωτερικά θέματα της χώρας. Ο πρώτος βασιλιάς της (ένας Βαυαρός) της επιβλήθηκε, ενώ τα πρώτα πολιτικά κόμματα δημιουργήθηκαν απλώς από τις τρεις μεγάλες ξένες δυνάμεις που καθόριζαν την τύχη της και είχαν εμπλακεί περισσότερο στα εσωτερικά της ζητήματα.

Η σφοδρότητα της ναζιστικής κατοχής -με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν μέσα σε έναν χειμώνα και εκατοντάδες χωριά να καταστρέφονται- ήταν ένα από τα πλέον ακραία φαινόμενα της συγκεκριμένης περιόδου.

Περισσότερο συνηθισμένες -αλλά λιγότερο γνωστές ευρύτερα- είναι οι παρεμβάσεις Βρετανών και Αμερικανών, οι οποίοι αναζήτησαν τον έλεγχο ελληνικών υπουργείων, μυστικών υπηρεσιών, του στρατού, της βασιλικής αυλής μέσω της διπλωματίας, αποστολών αλλά και συμβούλων. Η αίσθηση αυτού που οι Έλληνες αποκαλούν "ξένο δάκτυλο" έγινε ακόμη πιο οδυνηρά αισθητή στη δικτατορία του 1967. Ένας τρόπος για να κατανοήσει κάποιος τη δημοκρατική σταθεροποίηση που πέτυχε η χώρα μετά την κατάρρευση της δικτατορίας το 1974 είναι πρώτα να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα κράτος που πάνω απ' όλα ήθελε να είναι αυτόνομο. Ένα καθεστώς που δεν το γνώρισε για το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιστορίας του.

Πάντως, η πορεία προς τη δημοκρατική σταθεροποίηση ήταν πολύ καλύτερη απ' ό,τι κάποιος θα φανταζόταν. Για περισσότερα από 20 χρόνια η επικράτηση δύο κομμάτων έχει κυλήσει ομαλά, ενώ ο στρατός δεν καθορίζει πλέον τις πολιτικές καταστάσεις. Όσο για την αντίληψη που ακούστηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, ότι τα άρματα μάχης θα επιστρέψουν στους δρόμους, μάλλον δεν θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ως σοβαρό επιχείρημα.

Η ειρωνεία πάντως είναι ότι η ένταξη στην Ε.Ε. από τη μία πλευρά βοήθησε αλλά από την άλλη εμπόδισε τη χώρα. Ενίσχυσε τα επίπεδα διαβίωσης και βοήθησε την ομαλή αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Όμως, η εισροή κεφαλαίων επέτρεψε στους Έλληνες να αγνοήσουν τα δομικά οικονομικά τους προβλήματα. Η παροχή ξένης βοήθειας δεν αποτέλεσε πρόβλημα: στα τέλη της δεκαετίας του '40 η Ελλάδα πήρε περισσότερα χρήματα κατά κεφαλήν από το Σχέδιο Μάρσαλ από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Αποτέλεσμα της βοήθειας ήταν η αύξηση της παραγωγής, η ενίσχυση της μεταποίησης και η στήριξη της ανάπτυξης.

Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του '80 το εργατικό κόστος και το ξένο χρέος ενισχύθηκαν σε υψηλό επίπεδο. Τ διάστημα 1979-85 το συνολικό χρέος της χώρας αυξήθηκε από το 8% στο 42% του ΑΕΠ.

Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά το 1974 υπογράμμισε την αχίλλειο πτέρνα του ελληνικού κράτους: τη χρόνια έλλειψη δημοσιονομικής σταθερότητας. Από την ανεξαρτησία της χώρας το 1830 τα δημοσιονομικά στηρίχτηκαν στους υψηλούς έμμεσους φόρους, στα "αθέατα" κέρδη και στη λήψη δανείων. Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες γι' αυτήν την κατάσταση, πιθανώς και η εμπειρία της οθωμανικής κατοχής. Αλλά με ελάχιστες αξιοπρόσεκτες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί έχουν συνεχίσει να διευρύνουν το εργατικό δυναμικό στον δημόσιο τομέα, χρησιμοποιώντας το όλο θέμα ως πατρονάρισμα.

Η Ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Οι πολιτικές προκλήσεις είναι ισχυρές και όσοι στην Ελλάδα αντιδρούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας έχουν αρκετές ιστορικές μνήμες για να βασιστούν. "Καλύπτοντας" τις περισσότερο ευαίσθητες εξ αυτών, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος όταν ερωτήθηκε σχετικά με ποιον τρόπο οι Γερμανοί μπορούν να διδάξουν τους Έλληνες ηθική απάντησε ότι πρώτα απ' όλα θα πρέπει να εκπληρώσουν την ιστορική τους ευθύνη και να δώσουν στην Ελλάδα τις αποζημιώσεις που της οφείλουν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (θα μπορούσε επίσης να προσθέσει ότι μέρος των αποζημιώσεων που δόθηκε στη χώρα πριν από 50 χρόνια δόθηκε υπό τη συμφωνία ότι η Ελλάδα θα "ξεχνούσε" τις δικαστικές προσφυγές ενάντια σε ναζιστές εγκληματίες). Η πικρία είναι πραγματική, ακόμη και αν τόσο το επιχείρημα όσο και ο χρόνος που εκφράστηκε δεν πείθουν.

Η κρίση έχει πλήξει την εικόνα της Ευρώπης σε μία χώρα που είναι κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκή και πιστή στην Ε.Ε. Σε αυτήν τη δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, η Ευρώπη εμφανίζεται υπέρμαχος όχι της κοινωνικής αγοράς, της δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας ή της ειρήνης αλλά του κοινού νομίσματος και της δημοσιονομικής πειθαρχίας που το στηρίζει.

Οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι πιθανώς να πρέπει να συνηθίσουν στις περικοπές μισθών και σε περισσότερα χρόνια εργασίας. Όμως, η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν πιο εύκολο να τους πείσει (να συνηθίσουν) εάν η Ευρώπη σταματούσε να μοιάζει με μία ακόμη μεγάλη δύναμη πρόθυμη να ελέγξει τις τύχες της Ελλάδας. Στο παρελθόν, η υπόσχεση ένταξης στην Ε.Ε. βοήθησε ώστε να υπάρξει ενίσχυση της Δημοκρατίας τόσο στον ευρωπαϊκό Νότο όσο και στην πρώην κομμουνιστική Ανατολή. Όμως, και γι' αυτές τις χώρες θα πρέπει να αναζητηθεί ένας καλύτερος τρόπος επικοινωνίας. Δεν μπορεί η πολιτική αυτονομία να θυσιαστεί στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας του ευρώ.

* Ο κ. Μark Mazower είναι καθηγητής ιστορίας στο Columbia University και ειδικός επί θεμάτων βαλκανικής και ελληνικής ιστορίας.

ΘΥΣΙΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ...

“Επιτέλους”!

Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια ! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση;

Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης. Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά;

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :

* Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας εισόδημα (των εργαζομένων) δεν αυξήθηκε καθόλου. ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ;

* 30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει Έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα ‘ναι...

* Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007.

Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €.

Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκ. €.

* Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια.

* Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις ( τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων).

* Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 - 10 δις.

* Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.

* Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως (από ποιους … τους μισθωτούς, που καλούνται να πληρώσουν «το μάρμαρο»;).

* Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο και άγνωστο ποσό από μη καταβληθείσες εργοδοτικές εισφορές (πρόκειται για τα ένσημα των εργαζομένων) στο ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία.

* Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας (να μην μιλήσουμε για το πώς ένα υγιές ταμείο όπως το ΝΑΤ βούλιαξε, χρηματοδοτώντας με μορφή δανείου την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πλοία Ελλήνων εφοπλιστών -από τον Κων. Καραμανλή κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης- και φυσικά οι εφοπλιστές δεν έχουν επιστρέψει δεκάρα ως τώρα από τα χρωστούμενα και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και πατριωτικής συνείδησης αφελλήνισαν τα πλοία τους από Έλληνες ναυτικούς με αποτέλεσμα το ΝΑΤ να βουλιάξει σχεδόν οριστικά).

* Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ.

Ο Θόδ. και Γιάννα Αγγελοπούλου πούλησαν τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασαν ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατομ. $.

Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων αξίας πάνω από 100 εκατ.$.

Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα.

Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκ. , του Κούστα 60 εκ. , του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ.

Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 € τη μέρα !

* Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού ).

Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV)

Ο Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900)

Ο M. Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ.

Ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θοδ. κι η Γ. Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι.

Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. € !

* Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκ. € κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκ. για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκ. για να επαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για ν’ αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ).

* Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκ. € και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκ. χτίζοντας βίλες σε αυτό.

* Έρευνα του Hotels.com (καλοκαίρι 2009) έδειξε πως η ακριβότερη σουίτα στον κόσμο νοικιάζεται 50.000$ και είναι του Grand Resort στο Λαγονήσι Αττικής!

* Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, από το Μάρτη του 2005 ως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο (Ν. 3290/04) 1790 επενδύσεις ξενοδόχων προϋπολογισμού 5,7 δις € και επιδοτήθηκαν με 2,5 δις €. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά.

Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι κρατική επιχορήγηση (τα δικά μας λεφτά από τους φόρους) και δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες.

* Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις €, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.

* Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης Χρηματιστηριακή» κλπ) γιατί είναι γνωστά.

Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».

* Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.

Μήπως παρατηρήσατε ότι το ποσόν του κρατικού ελλείμματος (περίπου 500 δις €) είναι ισόποσο με τα ανακοινωμένα υπερκέρδη των τραπεζών τα τελευταία χρόνια; Μήπως πρόκειται για τα ίδια λεφτά;

Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά μας κατάντησαν να είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι.

Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα μας σπρώχνουν σε δυο κόσμους μέσα στην ίδια χώρα.

Από τη μια ο κόσμος μας:

Ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, υπερεργασία χωρίς αμοιβή, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, μισθοί των 700 € για τους νέους, συντάξεις των 400 € για τους γέροντες μια και η σύνταξη θα δίνεται στα 67, δάνεια και κάρτες, φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 €, οι μισθοί που κόβονται, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απειλή κλεισίματος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων λόγω του εξοντωτικού ανταγωνισμού ή η πώλησή τους σε εξευτελιστική τιμή για να καλυφθούν τα υψηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες (όπου οδηγήθηκαν ή θα οδηγηθούν από τον φαύλο κύκλο –μείωση μισθών, ανεργία, μείωση αγοραστικής δύναμης, μείωση πωλήσεων, δανεισμός και κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων), ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.

Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους:

Τραπεζίτες, βιομήχανοι κι εφοπλιστές, επενδυτές, golden boys, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζετ, θαλαμηγοί, χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member.

Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής, σαπίλας και παρακμής.

Τελικά λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας αλλά δεν είναι για μας.

Εμείς τα «γεννήσαμε» αλλά δε μας ανήκουν.

Φταίμε όμως κι εμείς γιατί όπως λέει κι η παροιμία:

«Εαν δεν εγονάτιζε η καμήλα δεν την εφορτώνανε».