ΓΚΟΛΑΝΤΙΕΣ Headline Animator
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν τον κομήτη του Χάλει
Μια νέα μελέτη λέει ότι, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που ανακάλυψαν πρώτοι τον κομήτη Χάλει και μάλιστα είχαν κατορθώσει να υπολογίσουν τον περιοδικό του κύκλο.
Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες γνωστές καταγραφές του κομήτη του Χάλεϊ ήταν από κινέζους αστρονόμους, με την πρώτη εξ αυτών να γίνεται το 240 π.Χ. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, οι αρχαίοι Ελληνες κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον μελετήσουν από τον 5ο π.Χ. αιώνα. Ο φιλόσοφος Ντάνιελ Γκράχαμ και ο αστρονόμος του αμερικανικού Πανεπιστημίου Ρrovo Ερικ Γκράχαμ δημιούργησαν μοντέλα της πορείας που ακολουθεί ο κομήτης του Χάλεϊ και στη συνέχεια μελέτησαν καταγραφές για κομήτες από αρχαίους πολιτισμούς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 466 και στο 468 π.Χ. σε μια άγνωστη σήμερα περιοχή της Βορείου Ελλάδος έπεσε ένας μετεωρίτης και μάλιστα το σημείο της πρόσκρουσης αποτέλεσε για περίπου πέντε αιώνες τουριστική ατραξιόν.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Αναξαγόρας που εθεωρείτο μέγας αστρονόμος είχε προβλέψει τη πτώση του μετεωρίτη.
Υπολογίζοντας την πορεία του κομήτη του Χάλεϊ εκείνη την εποχή, οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης αποτελούσε μέρος του κομήτη και έπεσε στον πλανήτη επειδή στο συγκεκριμένο πέρασμά του πλησίασε τη Γη περισσότερο από άλλες φορές. Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαίοι Ελληνες όχι μόνο είχαν εντοπίσει την ύπαρξη του κομήτη, αλλά είχαν διαπιστώσει ότι είναι τακτικός επισκέπτης μας και μάλιστα είχαν καταφέρει να υπολογίσουν χρονικά την εμφάνιση του.
Ο κομήτης του Χάλεϊ, που είναι ο διασημότερος κομήτ
ης, εμφανίζεται περίπου κάθε 75 χρόνια. Πήρε το όνομά του από τον βρετανό αστρονόμο Εντμοντ Χάλεΐ (1656- 1742), ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1682 τον παρατήρησε και τον περιέγραψε. Η εμφάνισή του το 12 π.Χ. παρακίνησε πολλούς ειδικούς να εικάσουν ότι ο Χάλεϊ είναι το Αστρο της Βηθλεέμ που καθοδήγησε τους τρεις μάγους όταν θέλησαν να επισκεφθούν τον νεογέννητο Ιησού. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ο κομήτης θα κάνει την επανεμφάνισή του στη γειτονιά μας στα τέλη της άνοιξης του 2061.
Ο JUAN MANUEL SANCHEZ GORDILLO ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ.
H Marinaleda, μια κοινότητα 2645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα.
"Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες".
Τη Δευτέρα 13 Σεπτέμβρη στις 8 το βράδυ, ο δήμαρχος της αυτόνομης κοινότητας της Μαριναλέντα Juan Manuel Sanchez Gordillo θα μιλούσε στο Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης σε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: "Αυτοοργανωμένη κοινότητα Marinaleda ή αλλιώς... πως η ουτοπία γίνεται πραγματικότητα".
Οι μεγάλες διαφορές
2. Τα σκυλιά δεν παρεξηγιούνται αν τα φωνάξεις με το όνομα άλλου σκύλου.
3. Στα σκυλιά αρέσει να αφήνεις πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.
4. Οι γονείς του σκύλου δεν έρχονται ποτέ επίσκεψη.
5. Τα σκυλιά συμφωνούν ότι για να τα κάνεις να καταλάβουν τι λες πρέπει να τους υψώσεις την φωνή.
6. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένεις τον σκύλο σου να ετοιμαστεί, για να βγεις έξω. Είναι έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο.
7. Τα σκυλιά νομίζουν ότι έχει πλάκα όταν είσαι μεθυσμένος.
8. Στα σκυλιά αρέσει το κυνήγι και το ψάρεμα.
9. Ο σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σε ξυπνήσει μες στη νύχτα για να σε ρωτήσει, "Αν πέθαινα, θα έπαιρνες άλλο σκύλο?"
10. Αν το σκυλί σου γεννήσει, απλά βάζεις μια αγγελία στην εφημερίδα και τα δίνεις.
11. Ο σκύλος θα σε αφήσει να του βάλεις κολάρο με καρφιά, χωρίς να σε χαρακτηρίσει ως διεστραμμένο.
12. Αν ο σκύλος σου μυρίσει επάνω σου την μυρωδιά άλλου σκύλου, δεν τρελαίνεται. Απλώς του φαίνεται ενδιαφέρον.
13. Στα σκυλιά αρέσει να κάνουν βόλτες στην καρότσα του φορτηγού.
Και το καλύτερο από όλα:
14. Αν ο σκύλος σου φύγει, δεν παίρνει τα μισά σου υπάρχοντα.
Και για να κάνετε την δοκιμή:
Κλείδωσε στο πορτμπαγκαζ την γυναίκα σου και τον σκύλο σου, για μια ώρα. Άνοιξε και δες ποιος είναι πιο χαρούμενος όταν σε δει.
Υ.Γ. Μετα από ολα αυτά, εύλογα θα πουν και οι γυναικες : ας παντρευόσασταν ένα σκύλο...
ΣΜΥΡΝΗ Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 1922.
Η Σμύρνη πριν την καταστροφή
«Είδα Τούρκους στρατιώτες να βάζουν φωτιά»
Άγνωστες μαρτυρίες έρχονται στο φως για πρώτη φορά και διαλύουν κάθε αμφιβολία για τα δραματικά γεγονότα
Ποιος έκαψε τη Σμύρνη; Πλέον δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το βιβλίο του Βρετανού συγγραφέα Τζάιλς Μίλτον «Ο Χαμένος Παράδεισος, Σμύρνη 1922» βασίστηκε σε, ανέκδοτα μέχρι σήμερα, γράμματα και ημερολόγια Λεβαντίνων της Σμύρνης. Οι μαρτυρίες Αμερικανών, Βρετανών και Γάλλων που είδαν Τούρκους στρατιώτες με βαρέλια γεμάτα πετρέλαιο να ραντίζουν τα κτίρια στην αρμενική συνοικία και να βάζουν φωτιά, δίνουν την πιο κατηγορηματική απάντηση στο ιστορικό ερώτημα. Αναπάντητα όμως συνεχίζουν να παραμένουν τα γιατί μπροστά σε τόσο ανθρώπινο πόνο και παραλογισμό: την ώρα που οι ορχήστρες των βρετανικών πλοίων έπαιζαν για να μην ακούγονται οι κραυγές των προσφύγων, οικογένειες κρύβονταν σε τάφους για να γλιτώσουν.
ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1922.
Οι οδυνηρές σκηνές τις οποίες παρακολούθησε εκείνο το πρωί ο αιδεσιμώτατος Ντόμπσον δεν ήταν τίποτα μπροστά στη σφαγή στην οποία έγιναν μάρτυρες τα μέλη της Πυροσβεστικής της Σμύρνης. Οι πυροσβέστες ήταν Έλληνες και Τούρκοι, ο σταθμός των οποίων χρηματοδοτείτο εν μέρει από ασφαλιστικές εταιρείες του Λονδίνου. Σε αυτές τις εταιρείες είχαν ασφαλιστεί τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της Σμύρνης και έτσι ήταν προς το συμφέρον τους να τα προστατεύσουν από τη φωτιά. Οι πυροσβέστες είχαν ήδη σπεύσει να σβήσουν φωτιές από τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης. Τώρα, στις 10.30 το πρωί, υπήρχαν αναφορές για μια καινούργια φωτιά στην οδό Suyane, στην αρμενική συνοικία.
Μεταξύ εκείνων που εστάλησαν να σβήσουν τη φωτιά ήταν ο αρχιπυροσβέστης Τσορμπάτζης από τους πιο παλιούς στο πυροσβεστικό σώμα της Σμύρνης. Τόσα χρόνια είχαν δει πολλά τα μάτια του, τίποτα όμως δεν τον είχε προετοιμάσει για τον όλεθρο που θα συναντούσε. «Σε όλα τα σπίτια που μπήκα, έβλεπα πτώματα», διηγήθηκε. «Σε ένα σπίτι, ακολούθησα τη γραμμή του αίματος που έφθανε σ´ ένα ντουλάπι. Το άνοιξα και πάγωσα. Μέσα βρισκόταν το νεκρό κορμί μιας κοπέλας με τα στήθη της κομμένα…».
Όταν βγήκε πάλι στον δρόμο, ο Τσορμπάτζης είδε πολλούς Τούρκους φαντάρους. «Παντού κυκλοφορούσαν ένοπλοι στρατιώτες. Κάποιος από αυτούς μπήκε σ´ ένα σπίτι όπου κρυβόταν μια αρμένικη οικογένεια και τους έσφαξε. Όταν βγήκε έξω, το μαχαίρι του έσταζε αίμα. Το σκούπισε στις μπότες του». (…)
Ξεφόρτωναν βαρέλια
Την ίδια στιγμή που ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον προσπαθούσε να απομακρύνει από τη Σμύρνη τους Αμερικανούς υπηκόους, ένας δάσκαλος ονόματι Κρικόρ Μπαγκτζιάν―ο οποίος κρυβόταν στην ταράτσα της Αρμενικής Λέσχης στην οδό Rechidie―παρακολουθούσε κάτι πολύ ανησυχητικό. Στην άκρη του δρόμου μια ομάδα στρατιωτών ξεφόρτωνε μεγάλα βαρέλια. «Δεν είδα το περιεχόμενό τους», έγραψε, «αλλά κρίνοντας από το χρώμα και το σχήμα τους, ήταν ίδια με τα βαρέλια που χρησιμοποιούσε η Ρetroleum Company της Σμύρνης. Κάθε βαρέλι το φυλούσαν 2-3 Τούρκοι στρατιώτες και το μετέφεραν στην άλλη πλευρά του δρόμου προς την αρμενική εκκλησία. Αισθάνθηκα ένα ρίγος στην πλάτη μου καθώς συνειδητοποίησα τον σκοπό όλων αυτών των προετοιμασιών».
Ο Μπαγκτζιάν και οι φίλοι του παρακολουθούσαν από την κρυψώνα τους να ξεφορτώνονται όλο και περισσότερα βαρέλια στην αρμενική συνοικία. «Τα τοποθετούσαν σε απόσταση 200 μέτρων το ένα από το άλλο και όταν τελείωσαν… άκουσα κάτι που μπορώ να περιγράψω ως “ήχους βροχής που πέφτει στη σκεπή”». Οι Τούρκοι στρατιώτες ψέκαζαν τα κτίρια με πετρέλαιο. «Αισθανόμασταν τις σταγόνες να πέφτουν πάνω μας», έγραψε ο Κρικόρ, «καθώς οι στρατιώτες από τον δρόμο έριχναν με κουβάδες πάνω στους τοίχους ένα υγρό. Μόλις το μύρισα στα ρούχα μου, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι ήταν πετρέλαιο».
Ακολούθησαν φωτιές
Από τους πρώτους που τις πρόσεξαν ήταν η Μίνι Μιλς, διευθύντρια του Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων. Μόλις είχε τελειώσει το γεύμα της όταν αντελήφθη ότι ένα από τα γειτονικά κτίρια καιγόταν. Σηκώθηκε όρθια για να παρατηρήσει καλύτερα και εξεπλάγη από το θέαμα: «Είδα με τα μάτια μου έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει σ´ ένα σπίτι κρατώντας τενεκέδες με πετρέλαιο ή βενζίνη και σε λίγα λεπτά το σπίτι είχε παραδοθεί στις φλόγες».
Δεν ήταν η μόνη στο Κολέγιο που είδε το ξέσπασμα της φωτιάς. «Οι καθηγητές μας αλλά και μαθήτριες είδαν Τούρκους με στρατιωτικές στολές, φαντάρους και αξιωματικούς, να χρησιμοποιούν μακριά στειλιάρια με κουρέλια στην άκρη, τα οποία είχαν εμποτιστεί σε ένα δοχείο με υγρό. Έμπαιναν με αυτά σε σπίτια τα οποία σε λίγο καίγονταν».
Λίγα λεπτά αργότερα η Κινγκ Μπιρτζ, σύζυγος Αμερικανού ιεραποστόλου, παρατήρησε μια κολόνα καπνού να υψώνεται πάνω από την αρμενική συνοικία. «Ανέβηκα στον πύργο του Αμερικανικού Κολεγίου και με ένα ζευγάρια κιάλια μπορούσα να ξεχωρίσω τις φιγούρες Τούρκων στρατιωτών που έβαζαν φωτιά σε σπίτια».
Αξιόπιστοι μάρτυρεςΕίναι αρκετοί οι αξιόπιστοι μάρτυρες που αργότερα θα κατέθεταν για τον ρόλο των στρατιωτών του Κεμάλ στο ξέσπασμα της φωτιάς. Ο Κλάφλιν Ντέιβις του αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού είδε Τούρκους να ρίχνουν εύφλεκτο υλικό κατά μήκος ενός δρόμου στον οποίο κατευθυνόταν η φωτιά.
Ο μεσιέ Ζουμπέρ, διευθυντής της τράπεζας Credit Foncier στη Σμύρνη, βρήκε το κουράγιο να ρωτήσει μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών τι έκαναν. «Απάντησαν νευρικά ότι εκτελούσαν εντολές να ανατινάξουν και να κάψουν όλα τα σπίτια της περιοχής».
Γάλλος επιχειρηματίας―του οποίου τα συμφέροντα του επέβαλλαν να καταθέσει ανώνυμα―δήλωσε ότι στρατιώτες έβαλαν φωτιά σε όλα τα καταστήματα της οδού Ηadji Stamon, ακολουθώντας τις οδηγίες τού πρώην επικεφαλής της τουρκικής αστυνομίας στο Κορδελιό.
Εύφλεκτο υγρόΚάποιοι από τους κατοίκους της πόλης εγκατέλειψαν τα σπίτια τους πριν η φωτιά τους αποκόψει από τους δρόμους διαφυγής. Οι Αρμένιοι καθολικοί πατέρες του τάγματος Μεχιταριάν εγκατέλειψαν το μοναστήρι τους και κατευθύνθηκαν προς το γαλλικό προξενείο. Στις παρυφές της αρμενικής συνοικίας είδαν πολλές αποδείξεις εμπρησμού. «Καθώς περπατούσαμε, παρατηρήσαμε άδεια δοχεία πετρελαίου και βενζίνης σκορπισμένα εδώ και εκεί και υγρό να τρέχει στους δρόμους», έγραψε ένας εξ αυτών. «Ήταν σίγουρα πετρέλαιο ή βενζίνη. Είδαμε Τούρκους στρατιώτες σε ένα αυτοκίνητο οι οποίοι, με τη βοήθεια μιας αντλίας, ψέκαζαν όλα τα σπίτια από τα οποία περνούσαν με αυτό το εύφλεκτο υγρό».
Μέχρι τις 2 το μεσημέρι, το μεγαλύτερο μέρος της αρμενικής συνοικίας είχε παραδοθεί στις φλόγες: οι εκκλησίες του Αγίου Στεφάνου και της Αγίας Παρασκευής, το αρμενικό νοσοκομείο και εκατοντάδες σπίτια, καφενεία και καταστήματα. Η αρμενική συνοικία έπρεπε να έχει αντισταθεί περισσότερο στις φλόγες. Πολλά από τα κτίρια είχαν ξανακτιστεί στο τέλος του 19ου αιώνα και οι δρόμοι είχαν διαπλατυνθεί ώστε να μη μεταδίδεται η φωτιά από το ένα τετράγωνο στο άλλο. Όμως αυτό θα προστάτευε την περιοχή σε άλλες περιπτώσεις, όχι τώρα που τα σπίτια είχαν καταβρεχθεί με πετρέλαιο. «Οι φλόγες θέριευαν συνεχώς», έγραψε ο Οράν Ράμπερ, τουρίστας που είχε φθάσει στη Σμύρνη λίγες ημέρες νωρίτερα. Στα σύγχρονα χρονικά, δεν υπάρχει πιθανώς κάτι που να μπορεί να συγκριθεί με εκείνη τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη». [SUΝDΑΥ ΤΙΜΕS]
Αδιάψευστα στοιχεία
“Το βιβλίο του Τζάιλς Μίλτον «Ρaradise Lost, Smyrna 1922. Τhe Destruction of Ιslam’s City of Τolerance» (Ο Χαμένος Παράδεισος, Σμύρνη 1922. Η καταστροφή της ισλαμικής πόλης της ανοχής), εκδόσεις Sceptre, έγινε δεκτό με εγκωμιαστικές κριτικές από τις μεγαλύτερες βρετανικές εφημερίδες. Για «δυνατή και συγκινητική αφήγηση» έγραψαν οι ‘Sunday Τimes’ κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον «αιματηρό κατακερματισμό της πολυπολιτισμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Μίλτον έχει γράψει ένα αξιομνημόνευτο βιβλίο για ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ξεκαθαρίζει, άπαξ διά παντός, ποιος έκαψε τη Σμύρνη, προβάλλοντας αδιάψευστα στοιχεία για τη μεταφορά χιλιάδων βαρελιών πετρελαίου από τους Τούρκους στρατιώτες σε όλες τις περιοχές της πόλης εκτός από την τουρκική συνοικία.
Οι Τούρκοι περιέλουσαν όλα τα σπίτια με πετρέλαιο και άναψαν φωτιές, με την πλήρη έγκριση του Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος ήταν αποφασισμένος να δώσει την τελική λύση στο “πρόβλημα των μειονοτήτων” προκειμένου να εξασφαλίσει τη μελλοντική σταθερότητα της νεόκοπης Τουρκικής Δημοκρατίας.
Ένα σχετικά ομοιογενές τουρκικό κράτος πράγματι δημιουργήθηκε, όμως όπως δείχνει ο Μίλτον, το κόστος ήταν αφάνταστο σε μία από τις πιο τρομερές ανθρωπιστικές καταστροφές του 20ού αιώνα». [Ιndependent]
Το στομάχει σφίγγεται
«Η συναρπαστική καταγραφή των γεγονότων από τον Μίλτον για την καταστροφή της Σμύρνης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ανέκδοτα μέχρι τώρα γράμματα και ημερολόγια που προέρχονται από μέλη εύπορων “λεβαντίνικων” οικογενειών της πόλης. Οι μαρτυρίες της σφαγής από αυτόπτες μάρτυρες κάνουν το στομάχι σου να σφίγγεται καθώς διαβάζεις…»
«Οι εντολές μας είναι να κάψουμε τα σπίτια»
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι Τούρκοι επιμένουν στον ισχυρισμό ότι η φωτιά―που σύντομα θα έπαιρνε τρομακτικές διαστάσεις―αποτελούσε πράξη σαμποτάζ από την πλευρά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Όμως υπάρχουν πολλές αμερόληπτες περιγραφές που αποδεικνύουν ότι ο τουρκικός στρατός σκόπιμα έβαλε φωτιά στη Σμύρνη. Κάποιοι από τους μάρτυρες ανήκαν στο πυροσβεστικό σώμα της Σμύρνης. Αργότερα εκλήθησαν να καταθέσουν ενόρκως σε βρετανικό δικαστήριο σε δίκη που ξεκίνησε η ασφαλιστική εταιρεία Guardian.
Ένας από αυτούς ήταν ο αρχιπυροσβέστης Τσορμπάτζης, που έφτασε από τους πρώτους στον τόπο απ´ όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά. Καταφθάνοντας στην οδό Τchoukour ανέβηκε σε μια σκεπή προκειμένου να εκτιμήσει το μέγεθος της φωτιάς. «Μετά κατέβηκα σ´ ένα από τα δωμάτια όπου συνάντησα έναν πάνοπλο Τούρκο στρατιώτη. Έβαζε φωτιά στο εσωτερικό ενός συρταριού. Με κοίταξε άγρια αλλά έφυγε. Στα ρουθούνια μου ήρθε η έντονη μυρωδιά του πετρελαίου».
Ο συνάδελφος του αρχιπυροσβέστη Τσορμπάτζη, Εμμανουήλ Κατσαρός, είχε μια παρόμοια εμπειρία. Κατάβρεχε την Αρμενική Λέσχη με νερό σε μια προσπάθεια να εμποδίσει την προέλαση της φωτιάς όταν είδε δύο Τούρκους στρατιώτες να μπαίνουν στο κτίριο με τενεκέδες γεμάτους πετρέλαιο. Διαμαρτυρήθηκε όταν τους είδε να τους αδειάζουν στο πάτωμα. «Από τη μία προσπαθούμε να σταματήσουμε τις φωτιές και από την άλλη τις ανάβετε», τους είπε. «Εσύ έχεις τις δικές σου εντολές», του απάντησε ο ένας στρατιώτης, «και εμείς έχουμε τις δικές μας. Το κτίριο είναι αρμενική ιδιοκτησία. Οι εντολές μας είναι να το κάψουμε».
Σε άλλα μέρη, οι πυροσβέστες ανακάλυψαν ότι δεν μπορούσαν να παλέψουν με τις φλόγες επειδή οι μάνικές τους είχαν κοπεί. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να περιμένουν να σβήσει η φωτιά από μόνη της. Όμως αυτό φαινόταν όλο και πιο απίθανο μια και ο άνεμος―που ήδη ήταν δυνατός―ενισχυόταν από τα ανατολικά. Οι τρεις διαφορετικές φωτιές που είχαν εντοπιστεί από τους μάρτυρες γύρω στις 12 το μεσημέρι είχαν, κατά τη 1.30 μ.μ., ενωθεί σε μια μεγάλη πυρκαγιά που μαινόταν σε όλη την αρμενική συνοικία. Όταν ο Γκαραμπέντ Χατσεριάν σκαρφάλωσε στη σκεπή του σπιτιού της οικογένειας Βερκίν, σκέφτηκε ότι η πυρκαγιά ήταν εκτός ελέγχου. «Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού απλωνόταν πάνω από τη συνοικία», έγραψε. «Η φωτιά εξαπλωνόταν προς δύο κατευθύνσεις, απόδειξη ότι είχε εσκεμμένα ξεκινήσει από διάφορα σημεία ταυτόχρονα». Ο Χατσεριάν κατάλαβε ότι τα πράγματα θα δυσκόλευαν αφού η πυρκαγιά εξανάγκαζε χιλιάδες ανθρώπους να βγουν στους δρόμους.
«Τρεις τρόποι για να πεθάνεις» Η προκυμαία της Σμύρνης έγινε το σκηνικό της ανθρώπινης εξαθλίωσης Χιλιάδες άνθρωποι που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις φλόγες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στραφούν προς την προκυμαία. Όπως έγραψε ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον, «καθώς η πυρκαγιά εξαπλωνόταν προς την παραλία, το κύμα των ανθρώπων που κατευθύνονταν στην προκυμαία όλο και μεγάλωνε: ηλικιωμένοι, νέοι, γυναίκες, παιδιά, άρρωστοι. Όσοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν μεταφέρονταν σε φορεία ή στους ώμους των συγγενών τους». Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιος γνωστός του πρόξενου, ένας ηλικιωμένος Έλληνας γιατρός ονόματι Αργυρόπουλος, ο οποίος δεν μπόρεσε να αντέξει την όλη κατάσταση. Υπέστη καρδιακό επεισόδιο και πέθανε στην προβλήτα.
«Ήταν μια σκηνή τρόμου και ανθρώπινων δεινών χωρίς προηγούμενο», έγραψε ο Χόρτον. «Όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι ήταν στριμωγμένοι σε έναν στενό δρόμο ανάμεσα στην πόλη που καιγόταν και στα βαθιά νερά του κόλπου». (…) Η προκυμαία της Σμύρνης έγινε το σκηνικό της ανθρώπινης εξαθλίωσης. Μήκους περίπου 3 χιλιομέτρων και πολύ φαρδιά, ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να φιλοξενήσει εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους. Η μετατροπή της σε αυτοσχέδιο προσφυγικό καταυλισμό ήταν γρήγορη και δραματική. Λίγες ημέρες νωρίτερα, η προκυμαία ήταν τόπος χαράς. Τώρα, την ευθυμία είχε αντικαταστήσει η εξαθλίωση. Την ώρα που έπεφτε το σκοτάδι εκείνη την τρομερή Τετάρτη, στην προκυμαία της Σμύρνης βρίσκονταν περίπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες. Κινδύνευαν να καούν ζωντανοί, καθώς οι φλόγες πλέον είχαν πλησιάσει τη θάλασσα. Επικρατούσε μια φοβερή ζέστη που μεταδιδόταν από κτίριο σε κτίριο. Η ζέστη ήταν τόσο έντονη, ώστε οι κάβοι που έδεναν τα πλοία στην αποβάθρα είχαν αρχίσει να καίγονται. Όλα τα σκάφη απομακρύνθηκαν περίπου 250 μέτρα από την προκυμαία.
«Οι φλόγες θέριευαν συνεχώς», έγραψε ο Οράν Ράμπερ, τουρίστας που είχε φθάσει στη Σμύρνη λίγες ημέρες νωρίτερα. «Οι κραυγές του απεγνωσμένου πλήθους στην αποβάθρα ακούγονταν ένα μίλι μακριά. Είχαν να επιλέξουν μεταξύ τριών ειδών θανάτου: τη φωτιά πίσω τους, τους Τούρκους που παραμόνευαν στα σοκάκια και τον ωκεανό μπροστά τους…. Στα σύγχρονα χρονικά, δεν υπάρχει πιθανώς κάτι που να μπορεί να συγκριθεί με εκείνη τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη».
Καθ’ ένας με τον πόνο του
Μετά από 2 ώρες αναμονής έρχεται η σειρά του. Μπαίνει στο ιατρείο, και εξηγεί στο γιατρό το πρόβλημα του.
- Βγάλε τα ρούχα σου να σε εξετάσω, του λέει ο γιατρός.
Μόλις τα βγάζει και μένει με το σώβρακο, χτυπά το τηλέφωνο ...
- Επείγον περιστατικό και πρέπει να φύγω. Θες να περιμένεις ή να φύγεις και να έρθεις αύριο;
- Όχι γιατρέ μου πονάω και θα μείνω, εξάλλου περίμενα δύο ώρες στη σειρά μου.
- Εντάξει τότε, κάθισε και περίμενέ με να γυρίσω ...
Ο μηχανικός σκέφτηκε να μείνει γδυτός μέχρι να ξανάρθει ο γιατρός, μη τυχόν και ξαναφύγει με κανένα άλλο έκτακτο περιστατικό.
Όμως άρχισε να κρυώνει, οπότε βάζει πρόχειρα πάνω του μια φόρμα του γιατρού που υπήρχε εκεί αφημένη και περίμενε.
Σε λίγο χτυπά η πόρτα. Αυτός κάνει το κορόιδο. Τι να πεί και τι τον έννοιαζε άλλωστε.
Το κτύπημα στην πόρτα επαναλαμβάνεται πιό έντονο. Τίποτα αυτός.
Ξανακτυπάνε ακόμα πιό έντονα, όποτε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα φουριόζος ένας άλλος ασθενής.
- Καλημέρα γιατρέ, κτυπούσα τόση ώρα ...
- Δεν είμαι γιατρός, αλλά μηχανικός αυτοκινήτων, ήρθα και εγώ να εξεταστώ.
- Γιατρέ άστα αυτά - μη παίζεις μαζί μου, έχω τρομερούς πόνους.
Και συνέχισε επιτακτικά, οπότε του λέει: Έχω το εξής πρόβλημα: Όταν γα...ω με καίνε τα αρχ... μου ...
Ο μηχανικός σκέφτηκε ότι δεν πέρνει από λόγια ...
- Νερό πίνεις όταν γα...ς;
- Όχι.
- Έ, τότε τα έκαψες ....
Καλή σχολική χρονιά σε όλους...
Την ώρα που ο μέσος Ελληνας αναρωτιέται αν τα δημόσια ή τα «μη κρατικά» πανεπιστήμια είναι καλύτερα για το μέλλον του παιδιού του και οι πολιτικοί εμφανίζονται διχασμένοι, στην πράξη τα προβλήματα αυτά δείχνουν λυμένα. Κι αυτό διότι όσοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε ονομαστά πανεπιστήμια του κόσμου «(...) μακριά από τον ορυμαγδό των καταλήψεων και την απραξία των απεργιών στα δημόσια ΑΕΙ», όπως έγραψε πρόσφατα και ο καθηγητής Κ. Μπέης, το κάνουν. *Τα παιδιά της Ντόρας Μπακογιάννη πήγαν επίσης στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη, η Αλεξία, σπούδασε Επικοινωνία στη Σορβόνη και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Ο γιος της, Κώστας Μπακογιάννης, Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και έχει κάνει μεταπτυχιακά (Δημ. Διοίκηση) στο καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, το Χάρβαρντ. *Η κόρη του Π. Ευθυμίου(!) Σελήνη έφυγε απευθείας μετά το λύκειο για σπουδές στο Λονδίνο. Στο Κολέγιο είναι επίσης μαθητής του Δημοτικού ο γιος του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου. Στο ίδιο σχολείο και τα δύο παιδιά του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου (η κόρη του στο Δημοτικό, ο γιος του στο Λύκειο). *Οι κόρες του Κ. Σημίτη έχουν περάσει και οι δύο από το Λονδίνο. Η Φιόνα, που είναι ζωγράφος, έκανε μεταπτυχιακά στην Ιστορία της Τέχνης και η Μαριλένα (έχει σπουδάσει στο Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών) έκανε μεταπτυχιακά στο Columbia της Νέας Υόρκης και στο London School of Economics, όπου έκανε και το διδακτορικό της. *Σπουδές σε ιδιωτικά ιδρύματα ή απευθείας στο εξωτερικό έκαναν και τα παιδιά των ηγετών της αριστεράς(!!!). Η κόρη της Αλέκας Παπαρήγα, Βασιλεία, επέλεξε το Deree, για να σπουδάσει Οικονομικά, ενώ οι δυο κόρες του Αλ. Αλαβάνου προτίμησαν τα βρετανικά πανεπιστήμια για να σπουδάσουν Κοινωνική Ανθρωπολογία και Καλές Τέχνες. και ο κατάλογος συνεχίζεται...
Στο «κατεστημένο» ανήκει, φυσικά, και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι που διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας(!) (Γ. Αρσένης, Π. Ευθυμίου, Γ. Παπανδρέου...) δεν εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους στη δημόσια εκπαίδευση, ούτε καν στην πρωτοβάθμια.
Στα Εκπαιδευτήρια των Κωστέα-Γείτονα πηγαίνει, στο Nηπιαγωγείο, ο γιος της υφυπουργού Ανάπτυξης Αννας Διαμαντοπουλου. Στα Πρότυπα Eκπαιδευτήρια στη Θεσσαλονίκη είναι μαθήτρια στο Δημοτικό η κόρη του υπουργού Πολιτισμού Ευ. Βενιζέλου.
*Ο γιος του Γ. Παπανδρέου, ο Αντρίκος, αφού αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών, πήγε στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης για να σπουδάσει Οικονομικά. Στη συνέχεια, πήγε στη Νορβηγία για μεταπτυχιακές σπουδές, τις οποίες συνεχίζει σήμερα στο Λονδίνο. Στις ΗΠΑ θα σπουδάσει και η Μαργαρίτα Παπανδρέου, η κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι στην Γ' λυκείου προετοιμάζεται κι εκείνη για το ΙΒ.
*Για την Αγγλία έφυγαν και τα δίδυμα της Μαρίας Δαμανάκη: ο γιος της σπουδάζει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του York και η κόρη της στο Leicester.
Αν το Facebook υπήρχε πριν πολλά-πολλά χρόνια…
Η φαντασία κάποιων δεν έχει προηγούμενο… Έτσι, έφτιαξαν τα status updates που θα υπήρχαν στο δημοφιλές social network αν υπήρχε πριν πολλά πολλά χρόνια.. Τόσα πολλά, όσα και ο πλανήτης μας δηλαδή…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)