Γράφει ο Πάνος Ρασσιάς
Τρεις «θερμοί» μήνες ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα για την κυβέρνηση, καθώς στις 90 ημέρες που ακολουθούν θα κριθεί με βάση το αποτέλεσμα αν απέδωσαν ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου αλλά και οι προσπάθειες των πολιτών τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο οδικός χάρτης σύμφωνα με τον οποίο θα πρέπει να προχωρήσουν τα κυβερνητικά στελέχη είναι συγκεκριμένος και περιλαμβάνει προσεκτικές κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν βήμα – βήμα, καθώς οι εκπρόσωποι των δανειστών και οι Βρυξέλλες έχουν στείλει ήδη το μήνυμα περί συνέχισης των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να συνεχιστεί η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις 

Πρώτο βήμα σε αυτό τον χάρτη είναι η ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων για την εκταμίευση των δόσεων των 2 δις ευρώ, ώστε να συνεχιστεί κανονικά η χρηματοδότηση της χώρας για το επόμενο διάστημα, αλλά και να διευκολυνθεί η συζήτηση για τις όποιες διορθωτικές κινήσεις στην οικονομία.
«Αγκάθια» σε αυτό το βήμα αποτελούν οι διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, που εκφράστηκαν από τους υπουργούς και τα στελέχη της κυβέρνησης που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σπάσιμο της ΔΕΗ και η πώληση της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ» που είχε υπογραφεί από το υπουργικό συμβούλιο εδώ και ένα χρόνο.
Για να σβηστεί η πυρκαγιά που είχε ανάψει η στάση πράσινων βουλευτών, όπως του Πάρη Κουκουλόπουλου, χρειάστηκε η πυροσβεστική παρέμβαση του Μεγάρου Μαξίμου, με τη χθεσινή δίωρη σύσκεψη υπό τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη και με τη συμμετοχή της ηγεσίας του υπουργείου Ενέργειας και αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ, να κλείνει το ζήτημα.

Οι προσωπικές στρατηγικές 

Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν δείχνουν να ανησυχούν για το αν τα νομοσχέδια που αφορούν τα 12 προαπαιτούμενα περάσουν από τα θερινά τμήματα της Βουλής, ωστόσο υπάρχει προβληματισμός για τη συνολική εικόνα της κυβέρνησης και του κυβερνητικού έργου που φαίνεται να κάνει κοιλιά.
Παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός συνεχίζει κανονικά τις επαφές του και για την προσέλκυση επενδύσεων και για την ενίσχυση της θέσης της χώρας στο εξωτερικό, οι προσωπικές στρατηγικές υπουργών της κυβέρνησης των οποίων δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι της υπογραφής τους στο βιβλίο ορκωμοσίας, μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν.
Συνηθισμένοι να ικανοποιούν μόνο την εκλογική πελατεία τους, σε μια λαϊκίστικη λογική, θέτουν σε κίνδυνο τις μεταρρυθμίσεις και τα συμφωνηθέντα με την τρόικα, δυσκολεύοντας την διαπραγμάτευση, τόσο για διορθωτικές κινήσεις στην οικονομία (καθώς εδώ η συμφωνία είναι ότι μπορούν να γίνουν αλλαγές, αρκεί να μην πειραχθεί ο βασικός κορμός του προγράμματος), όσο και για τη λύση που θα πρέπει να δοθεί το φθινόπωρο στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους.

Η τυφλή Δικαιοσύνη 

Στην περίπτωση της Ελλάδας μάλλον ισχύει στο ακέραιο ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, με δεδομένη τη διαφορετική αντιμετώπιση που υπάρχει σε κατηγορίες εργαζομένων. Την ώρα που οι ανώτατοι δικαστικοί του ΣτΕ αποφάσισαν ότι οι καθαρίστριες δεν πρέπει να επιστρέψουν στη δουλειά τους, την ίδια στιγμή το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι οι περικοπές στους συνταξιούχους δικαστικούς είναι άκυρες από το 2012.
Η απόφαση αυτή σε συνδυασμό με κάποιες άλλες, όπως αυτές που έχουν να ένστολους εκτός από το να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, είναι ικανές να τινάξουν στον αέρα και τον προγραμματισμό που έχει γίνει με βάση το πρωτογενές πλεόνασμα, ειδικά όταν εκκρεμεί η εκδίκαση υποθέσεων που αφορούν και άλλους εργαζόμενους με ειδικά μισθολόγια, όπως Πανεπιστημιακούς, διπλωμάτες και διευθυντές γιατρούς του ΕΣΥ.