Αλαλούμ με τους τόκους και νέα ταλαιπωρία για την κατάθεση της δήλωσης – Νέα πρόστιμα από 300 ως 2.000 ευρώ για “λάθη” στην Εφορία

- Λάθος στοιχεία για τους τόκους των φορολογούμενων έστειλαν οι τράπεζες στο TAXIS
- Ως και διπλάσιο φόρο για τόκους που δεν πήραν κινδυνεύουν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι
- Νέα αυξημένα πρόστιμα για όσους δεν υποβάλουν δήλωση Βροχή έπεσαν τα λάθη στο taxis με ευθύνη των τραπεζών. Δυσάρεστη έκπληξη περίμενε χιλιάδες φορολογούμενους όταν αποφάσισαν να “τσεκάρουν” τα στοιχεία που είχαν αποστείλει οι τράπεζες και είχαν “περάσει” στο σύστημα.
Κάποιες τράπεζες δεν ακολούθησαν τη διαδικασία που έπρεπε με αποτέλεσμα να εμφανίζονται λάθος στοιχεία.
Σε πολλές περιπτώσεις οι πολίτες είδαν αναρτημένα στο taxis πολύ μεγαλύτερα ποσά τόκων από αυτά που είχαν λάβει και έτσι θα καλούνταν να καταβάλουν μεγαλύτερο φόρο.
Οι πολίτες πρέπει τώρα ουσιαστικά να “τσεκάρουν” τα ποσά που έχουν αναρτηθεί με τη βεβαίωση που έχουν λάβει από την τράπεζα ώστε να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις και να μην πληρώσουν επιπλέον φόρο.
Υπολογίζεται ότι με τα λάθος στοιχεία που έχουν στείλει οι τράπεζες τα λάθη αυτή τη στιγμή είναι περίπου 2,5 εκατομμύρια και φυσικά πρέπει να διορθωθούν.
Ήδη έχει ζητηθεί από το υπουργείο να αποσταλεί από τις τράπεζες νέα λίστα με τα διορθωμένα και σωστά αυτή τη φορά στοιχεία, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές.
Μέσα σε όλα αυτά και ενώ όσοι θέλουν να είναι συνεπείς και να υποβάλλουν κανονικά τη δήλωσή τους ταλαιπωρούνται, το υπουργείο αλλάζει προς το αυστηρότερο το ποινολόγιο για όσους “ξεχνούν” να υποβάλλουν δηλώσεις.
Έτσι γίνονται πιο αυστηρά τα πρόστιμα που προβλέπονται και έτσι για όσους δεν υποχρεούνται να τηρούν λογιστικά βιβλία το πρόστιμο πλέον είναι 300 ευρώ, στα 1.000 ευρώ ανεβαίνει το πρόστιμο για όσους είναι υποχρεωμένοι να τηρούν βιβλία και στοιχεία με βάση απλοποιημένα λογιστικά στοιχεία και 2.000 ευρώ εάν ο φορολογούμενος είναι υπόχρεος τήρησης βιβλίων και στοιχείων με βάση πλήρη λογιστικά πρότυπα.

Δημόσιο: 70.000 υπάλληλοι στο στόχαστρο για διαθεσιμότητα

- Ακόμη και εάν μπήκαν με διαγωνισμό οι υπάλληλοι κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα
- Εάν δεν βρεθεί νέα θέση στο δημόσιο κινδυνεύουν με απόλυση
- Στο στόχαστρο υπάλληλοι δήμων, πανεπιστημίων, εταιρειών του δημοσίουΟ διάβολος, λένε, κρύβεται στις λεπτομέρειες και οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά. Έτσι εάν προσέξει κανείς την πρόβλεψη στο πολυνομοσχέδιο για τους δημόσιους υπάλληλους φαίνεται ότι υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ όσων προσελήφθησαν στο δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ και όσων όχι.
Είναι όμως άλλο η πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ και άλλο η έγκριση ενός διαγωνισμού από το ΑΣΕΠ. Έτσι πλέον μπαίνουν στο στόχαστρο όλοι οι υπάλληλοι που βρέθηκαν με μια θέση στο δημόσιο μετά από διαγωνισμό, όμως όχι μέσω διαγωνισμού που προκήρυξε η Ανεξάρτητη Αρχή, αλλά μέσω διαγωνισμού που προκηρύχθηκε από κάποιον φορέα.
Με λίγα λόγια μπαίνουν στο στόχαστρο περίπου 70.000 υπάλληλοι ΟΤΑ, πανεπιστημίων και ΝΠΙΔ του Δημοσίου.
Για να εξαιρεθεί από τη διαθεσιμότητα ένας υπάλληλος θα πρέπει:
Να έχει προσληφθεί στο δημόσιο μέσω γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ
Να έχει προσληφθεί με τη διαδικασία των μορίων, μόνον όμως εφόσον οι διαδικασίες πλήρωσης θέσεων με σειρά προτεραιότητας έγιναν εξ ολοκλήρου από το ΑΣΕΠ.
Καθώς είναι χιλιάδες οι... υποψήφιοι για διαθεσιμότητα υπάλληλοι αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες εξόδου ενός υπαλλήλου από το δημόσιο με απόλυση καθώς προβλέπεται ότι για να εξευρεθεί μια νέα θέση θα ακολουθηθεί νέα αξιολόγηση, πιθανότατα θα ληφθούν υπόψη και κάποια κριτήρια και έτσι πολλοί είναι οι υπάλληλοι που δεν θα εξασφαλίσουν μια νέα θέση εντός του 8μηνου που προβλέπει ο νόμος.

Βαρουφάκης: Σε τι διαφέρει η πτώχευση του Ντιτρόιτ την Ελλάδα

Για την πτώχευση του Ντιτρόιτ και τα κοινά που έχει με την κατάσταση της Ελλάδας γράφει ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος ωστόσο διαπιστώνει δύο διαφορές ανάμεσα στις δύο οικονομίες: Η πρώτη είναι όσον αφορά τη χορήγηση του δανείου και η δεύτερη είναι οι βασικές ανάγκες των πολιτών.

Σε κείμενο του με τίτλο «Το νόημα του Ντιτρόιτ» ο γνωστός οικονομολόγος αναφέρει πως «όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, το Ντιτρόιτ χρεοκόπησε επειδή, κάποια στιγμή, η ροή επενδύσεων στην τοπική οικονομία, που έως τότε κρατούσε τον Δήμο εν ζωή, σταμάτησε – περί τα 2009, κι ως αποτέλεσμα της ίδιας ακριβώς κρίσης που έφερε την ένδεια και την απόγνωση και στην πατρίδα μας».
Ωστόσο, ο κ. Βαρουφάκης διαπιστώνει δύο βασικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ντιτρόιτ. Η πρώτη όπως αναφέρει, είναι ότι «στην Αμερική ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί συμφωνούν σε κάτι που δεν έχει, δυστυχώς, γίνει ''κτήμα'' των ευρωπαίων πολιτικών – ότι δεν αποτελεί πακέτο διάσωσης ένα μεγάλο δάνειο που δίνεται υπό τον όρο να μειωθούν τα έσοδα της πολιτείας, του δήμου, του κράτους (κάτι που προκύπτει αβίαστα από την σκληρή λιτότητα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία κλπ)», τονίζει χαρακτηριστικά.
Η δεύτερη βασική διαφορά που διαπιστώνει «είναι ότι οι βασικές ανάγκες των κατοίκων δεν θα βαρύνουν την υπό πτώχευση αρχή. Τα επιδόματα ανεργίας θα τα πληρώνει η Ουάσινγκτον. Το ίδιο ισχύει για τις ελάχιστες συντάξεις των ηλικιωμένων καθώς και για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Έργα υποδομών θα συνεχίσουν να γίνονται και πάλι με ομοσπονδιακά κονδύλια τα οποία βέβαια δεν θα προστίθενται στο χρέος της δοκιμαζόμενης τοπικής κοινωνικής οικονομίας. Όπερ μεθερμηνευόμενον, οι φόροι δεν εκτοξεύονται στα ύψη σε μια απέλπιδα προσπάθεια (α λα ελληνικά) να πιαστούν οι «στόχοι», να αποπληρωθούν οι πιστωτές κλπ κλπ.».
Κλείνοντας, ο κ. Βαρουφάκης επισημαίνει πως σε αντίθεση με τις χώρες της Ευρωζώνης στο Ντιτρόιτ παρά τις θυσίες που θα γίνουν «υπάρχει ελπίδα» και αυτό γιατί «οι ιθύνοντες είχαν την σοφία να πουν την αλήθεια: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», και που όπως αναφέρει δεν έγινε ποτέ στις χώρες της Ευρωζώνης και δεύτερον «επειδή οι ΗΠΑ διαθέτουν έναν πολιτικό μηχανισμό ανακύκλωσης οικονομικών ζημιών και πλεονασμάτων που υπερβαίνει την αγορά»

«Φράσεις που χάνονται»: Η νέα «τρέλα» που σαρώνει στο twitter

Την αλλαγή που έχει φέρει η οικονομική κρίση στον τρόπο ζωής στην Ελλάδα αλλά και τις μεγάλες ανακατατάξεις στην πολιτική σκηνή της χώρα αποφάσισαν να σατιρίσουν οι χρήστες του twitter, οι οποίοι ένα hashtag με τίτλο «φράσεις που χάνονται», όπου περιλαμβάνονται φράσεις από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

Από το hashtag #fraseis_pou_xanontai δε θα μπορούσαν να λείψουν οι αλλαγές που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση στις ζωές των Ελλήνων πολιτών, η όλο και αυξανόμενη ανεργία, αλλά και οι αλλαγές στην πολιτική ζωή της χώρας, θυμίζοντας στους χρήστες του διαδικτύου την -σχετικά ήρεμη περίοδο- που επικρατούσε στην Ελλάδα πριν την οικονομική κρίση.
Μερικές από τις «φράσεις που χάνονται»:

• Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό

• Ο Συνασπισμός θα δώσει μάχη για να μπει στη Βουλή

• Μην ανησυχείς ξέρω έναν γραμματέα του Τσοχατζόπουλου, θα το κανονίσει αυτός

• Σιγά ρε μ@@@@α σε λίγο θα μου πεις πως θα κάνουν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ

• ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα δύο μεγάλα κόμματα

• Εδώ βλέπω ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ

• Δεν μπορώ ρε, δουλεύω αύριο

• Σήμερα κερνάω εγώ

• Δεν χρωστάω, τα έχω όλα πληρωμένα

• Σε επίπεδα πληθωρισμού και φέτος οι αυξήσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

• Γίνε δάσκαλος να βολευτείς

• Ένα κιλό κρέας παρακαλώ. -είναι ενάμιση να το αφήσω? - Ναι βρε άστο...

• Φίλε μου, να αγοράσεις ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Εγγύηση.

• Μπες στο δημόσιο, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει θα πέφτει ο μισθός

• Πήγαινε επαλ παιδί μου να μάθεις μια τέχνη

• Αντε αγόρι μου να μπεις στο δημόσιο να εξασφαλιστείς κι εσύ

Καταρρέουν οι τιμές στα ακίνητα-Σπίτια με 10.000 ευρώ στην Αττική

Η δραματική υποχώρηση των τιμών των ακινήτων έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, κυρίως όσον αφορά στα παλιά διαμερίσματα, που ουσιαστικά χάθηκε ένα μεγάλο μέρος των αποταμιεύσεων των Ελλήνων.

Η κατάσταση είναι τέτοια στην κτηματαγορά που υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες πωλητήρια σε τιμές ακόμη και κάτω από 100 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας. Μάλιστα πρόκειται για  διαμερίσματα 30-40 ετών που μπορούν να κατοικηθούν άμεσα.
Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες τους τα βγάζουν στο σφυρί προκειμένου να απαλλαγούν από τα φορολογικά βάρη αλλά και τα έξοδα συντήρησης. Η αδυναμία εύρεσης ενοικιαστών, οι οποίοι θα πληρώνουν στην ώρα τους και δεν θα δημιουργήσουν μεγάλα «φέσια» έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο απόθεμα απούλητων κατοικιών που υπολογίζεται συνολικά από 200 έως 270 χιλιάδες.
Ειδικοί της αγοράς επισημαίνουν ότι κυρίως για τις παλιές κατασκευές που δε μισθώνονται, η απαξίωση είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά για τα συγκεκριμένα ακίνητα. Ούτε 5.000 ευρώ δεν διαθέτει κάποιος για να αποκτήσει ένα σπίτι που πιθανότατα αγοράστηκε με κόπους μιας ζωής.
Παράλληλα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχουν φύγει χιλιάδες ξένοι, κυρίως μετανάστες αλβανικής καταγωγής, που είχαν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Τα διαμερίσματα στα οποία έμεναν έχουν σήμερα μηδενική αξία αφού  δεν υπάρχει ζήτηση.

Η πολεμική βιομηχανία κι οι πεθαμενατζήδες

του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Οι γιατροί έχουν μια σαφέστατη διαφορά από τους πεθαμενατζήδες. Θεραπεύουν. Ασχολούνται, πλην των ιατροδικαστών, μόνο με ζωντανούς και προσπαθούν να τους διατηρήσουν ζωντανούς. Αν ασχολείσαι μόνο με πεθαμένους, τότε δεν είσαι γιατρός αλλά πεθαμενατζής, γραφείο κηδειών «Ο χλοερός τόπος».
Φαίνεται πως στο οικονομικό επιτελείο έχουν μπερδέψει αυτές τις δύο ιδιότητες.
Βασική τους αποστολή είναι να συνεισφέρουν, ως επαΐοντες, στη διάσωση της χώρας και της παραγωγικής της βάσης με έναν ορθολογικό τρόπο κι όχι με διαιώνιση ή αύξηση χρεών και ελλειμμάτων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Όχι να την θάψουν.
Απ’ ότι έχουμε αντιληφθεί, όλοι όσοι ξέρουμε γραφή κι ανάγνωση, ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, με τον Υπουργό Άμυνας να υπερθεματίζει, είναι η εν λειτουργία εξυγίανση της πολεμικής βιομηχανίας. ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ, να συμμαζευτούν, να γίνουν με αγώνα πλεονασματικές, ώστε σιγά – σιγά να ξεπληρώσουν τα χρέη τους και να περάσουν, έστω τώρα, στον 21^ο Αιώνα σύγχρονες κι ανταγωνιστικές, κατέχοντας την κεντρική θέση, μαζί με τις όμορες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, στον σκληρό βιομηχανικό και τεχνολογικό πυρήνα της οικονομίας. Όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες, φέρνοντας πρωτοποριακή τεχνολογία, θέσεις εργασίας, κέρδη, αληθινό ζεστό χρήμα στη χώρα.
Το σε ποιο ποσοστό θα τις ιδιωτικοποιήσεις και με ποιο τρόπο θα διατηρήσεις κρατικό έλεγχο ή εποπτεία, είναι ένα τεχνικό ζήτημα προς επίλυση. Πάντως ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου είναι μόνο ιδιωτική, η πολεμική βιομηχανία ταυτίζεται με το κράτος και τις επιδιώξεις του. Πάνε χέρι –χέρι. Διότι δεν φτιάχνει μανταλάκια. Ο νοών νοείτω …
Και να γίνει σαφές πως δεν μιλάμε απλά για εργαλειομηχανές και ντουβάρια. Σημαντικά και αυτά και μαθαίνω τα ντουβάρια και τα οικόπεδα τα λιγουρεύονται διάφοροι επιτήδειοι. Περιμένουν πάνω στο κλαδί για ενδεχόμενο φαγοπότι πάνω στο «πτώμα», αν επέλθει το μοιραίο.
Από κοντά τρέχουν τα σάλια στους ατζέντηδες κι όσους λιγουρεύονται ν’ αρπάξουν πελατεία, αποθέματα κλπ.
Κυρίως όμως είναι συσσωρευμένη ανθρώπινη εμπειρία, πολύτιμο εξειδικευμένο επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό δυναμικό.
Κάτω από τις ανίκανες πολιτικές και επιχειρηματικές ηγεσίες δεκαετιών, τους ταβλαδόρους που έχωναν μέσα οι πολιτευτάδες, κάτω από τις στοιβάδες του ρουσφετιού, της κακοδιαχείρισης, των χρεών και των ελλειμμάτων ή μάλλον παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αληθινών εργαζομένων. Από επιστήμονες και τεχνικούς, ως δεινούς εργάτες παραγωγής, που είναι ικανοί για θαύματα.
Αν ηλιθιωδώς αυτό το «σκοτώσουμε», αν τους σκορπίσουμε αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους στους τέσσερις ανέμους της ανεργίας και αφήσουμε αυτή την βιομηχανία να λεηλατηθεί, δεν ξαναφτιάχνεται εύκολα. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν παραγγελίες και πεδίον δόξης λαμπρόν για τους τολμηρούς.
Η επιλογή διάσωσης κι εξυγίανσης της πολεμικής βιομηχανίας είναι μια πολιτική απόφαση με στρατηγική σημασία. Δεν ανήκει σε τεχνοκράτες. Ανήκει στα πολιτικά αντικείμενα που απαιτούν υπερβατική σκέψη και την παίρνουν πολιτικοί και όχι δοσατζήδες.
Αν μετράς τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, δεν μπορείς να κατανοήσεις και πολύ περισσότερο να υποστηρίξεις μια επιλογή που αφορά την εθνική στρατηγική.
Οι περικοπές στο προσωπικό της πολεμικής βιομηχανίας το έχουν μειώσει σχεδόν στο 1/3, οι δε αποδοχές τους έχουν μειωθεί 50% και είναι στο ενιαίο μισθολόγιο, χωρίς κανένα προνόμιο.
Το ότι παρήγαγαν ελλείμματα και χρέη δεν ήταν ευθύνη των εργαζομένων, ούτε αποτέλεσμα της ανυπαρξίας κερδοφόρου μέλλοντος κι αντικειμένου εργασίας για τις εταιρείες. Φταίνε οι ποικιλόχρωμες ηγεσίες, κυρίως με βαθύ πράσινο χρώμα, αλλά και οι δικές μας, που έβλεπαν τον χώρο ως ευκαιρία για ρουσφέτια ή ανέβαλαν την εξυγίανση του για τις 32 του μηνός.
Το Μέγαρο Μαξίμου σταθερά έχει την ορθή θέση. Ξεκάθαρος στο ζήτημα και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Μαθαίνω όμως, πως παρά την εκπεφρασμένη θέση της κυβέρνησης, των κατεξοχήν αρμοδίων για θέματα εθνικής στρατηγικής και Άμυνας, για την εξυγίανση και διάσωση της πολεμικής βιομηχανίας, το οικονομικό επιτελείο απεργάζεται συγχώνευση ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και …ΛΑΡΚΟ. Αν υπήρχε και κανά πατσατσίδικο υπό κρατικό έλεγχο, θα το βάζανε κι αυτό στην συγχώνευση, υποθέτω. Η σε βάθος χρόνου θέση της πολεμικής βιομηχανίας υπό μια διοικητική ομπρέλα είναι ένα άλλο ζήτημα από την διάλυση δια της συγχωνεύσεως με άσχετα νομικά πρόσωπα.
Ο στρατηγικός οικονομικός στόχος είναι η μείωση των ελλειμμάτων και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, όχι να εκτελέσουμε κομμάτι – κομμάτι την ελληνική οικονομία.
Ναι, παρήγαγαν χρέη και ελλείμματα, λόγω πολιτικών ευθυνών με ονοματεπώνυμο.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν, κύριε Στουρνάρα και λοιποί: κάντε πλεονασματική την ελληνική πολεμική βιομηχανία. Θεραπεύστε τη, όχι θάψτε τη.
Το να «εξυγιαίνω» κατεβάζοντας ρολλά, το ‘κανα κι εγώ που είμαι του Κλασσικού. Regina rozas amat κλπ. Εσείς όμως;
Να ξαναθυμίσω δε, πως το Μνημόνιο είναι μια σύμβαση κι όχι το Ευαγγέλιο. Η Τρόϊκα είναι άνθρωποι, με δυο χέρια και δυο πόδια. Όχι η Αγία Τριάδα. Μην «μασάτε» τόσο, βρε αδερφέ…
(δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”)