Επιστρατεύουν Γερμανούς συνταξιούχους εφοριακούς για την Ελλάδα

Γερμανούς συνταξιούχους εφοριακούς θέλει να επιστρατεύσει το ΔΝΤ θέλει προκειμένου να οικοδομηθεί ένα λειτουργικό φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα, αναφέρει η εβδομαδιαία οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας που μεταδίδει η Deutsche Welle, "σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να οικοδομήσει ένα λειτουργικό χρηματοπιστωτικό σύστημα στην Ελλάδα, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, θέλει να κινητοποιήσει και Γερμανούς συνταξιούχους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκειμένου να δημιουργήσει μια "εσωτερική δεξαμενή ειδικών", αναζητά Γερμανούς εμπειρογνώμονες με μακροχρόνια εμπειρία στο πεδίο της φορολογίας".
"Ήδη από τον Νοέμβριο του προηγούμενου έτους περίπου 170 εμπειρογνώμονες επί των φορολογικών από γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες βρίσκονται σε ετοιμότητα προκειμένου να ενισχύσουν τις ελληνικές φορολογικές αρχές.
Κατά τον υφυπουργό Οικονομικών Χάρτμουτ Κόσικ ωστόσο, μόλις επτά Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποιήθηκαν στην Αθήνα.
Σε διήμερα ή τριήμερα workshops εκπαίδευσαν Έλληνες υπαλλήλους στα πεδία της εφαρμογής, του εξωτερικού ελέγχου αλλά και του τρόπου αντιμετώπισης των μεγάλων επιχειρήσεων και των πλουσίων πολιτών".

Οι πολίτες θα παγώσουν, οι λαθρέμποροι θα οργιάσουν

Την ανάγκη να προχωρήσει η ενοποίηση των δύο τύπων πετρελαίου, κίνησης και θέρμανσης, παράλληλα με την εξίσωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης που ανακοινώθηκε την Παρασκευή επισημαίνουν πηγές της αγοράς καυσίμων, ενόψει της έναρξης της περιόδου θέρμανσης από τις 15 Οκτωβρίου.

Όπως είναι γνωστό, την Παρασκευή ανακοινώθηκε από το υπουργείο Οικονομικών η εξίσωση των ΕΦΚ στους δύο τύπους πετρελαίου ενώ η απόφαση για τις προδιαγραφές του πετρελαίου, αν δηλαδή θα διατηρηθούν οι δύο τύποι ή θα ισχύσουν οι προδιαγραφές του κίνησης για το σύνολο των ποσοτήτων πετρελαίου που θα διακινείται στην αγορά, θα ληφθεί το επόμενο διάστημα.
Πηγές της αγοράς επισημαίνουν ότι οι δύο τύποι πετρελαίου έχουν διαφορετική τιμή διυλιστηρίου, πράγμα που σημαίνει ότι αν διατηρηθούν θα εξακολουθήσει να υπάρχει κίνητρο για λαθρεμπόριο και ανάμειξη των δύο τύπων πετρελαίου.
Το πιο επικίνδυνο όμως, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, είναι ότι οι προδιαγραφές του πετρελαίου θέρμανσης προσιδιάζουν με εκείνες του πετρελαίου ναυτιλίας, το οποίο είναι αφορολόγητο.
Δημιουργείται δηλαδή ο κίνδυνος με τη διατήρηση των δύο τύπων να αυξηθούν τα κρούσματα λαθρεμπορίου με ναυτιλιακό πετρέλαιο που θα διακινείται στην εσωτερική αγορά ως πετρέλαιο θέρμανσης.
Η κυβέρνηση προχωρά εξάλλου, όπως ανακοινώθηκε, στη χορήγηση επιδόματος θέρμανσης με γεωγραφικά και οικονομικά κριτήρια ενώ θα υπάρξει ειδική μέριμνα για ειδικές ομάδες πληθυσμού (π.χ. οικογένειες χωρίς εργαζόμενους) ανεξαρτήτως είδους καυσίμου και τρόπου θέρμανσης.

Φόρος σε όσους μένουν σε ιδιόκτητο σπίτι – Νέου τύπου χαράτσι στην ιδιοκατοίκηση

Η τιμωρία όσων έχουν σπίτι συνεχίζεται. Ένα ακόμη σενάριο φορολόγησης ακίνητης περιουσίας βλέπει το φως και αναμένεται να πονέσει πολύ την τσέπη των Ελλήνων.Πρόκειται για τη νέου τύπου ιδιοκατοίκηση που μελετά το οικονομικό επιτελείο με βάση την οποία θα φορολογείται ως εισόδημα το ποσό που “γλιτώνει” κανείς μένοντας στο δικό του σπίτι.
Τα οφέλη που έχει κάποιος μένοντας σε δικό του σπίτι θα αποτελούν φορολογητέο εισόδημα.
Πως;
Ουσιαστικά θα επιβληθεί φόρος σε εισοδήματα που δεν υπάρχουν. Θα υπολογιστεί ένα ποσό-τεκμήριο που προκύπτει από την ιδιοκατοίκηση.
Σύμφωνα με την εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος” το ποσό αυτό θα υπολογίζεται με 3,5% επί της τιμής ζώνης του ακινήτου και στη συνέχεια επί τα τετραγωνικά, επίσης θα υπολογίζεται η παλαιότητα και τέλος θα υπάρχει ένας ειδικός συντελεστής (ίσως δεν είναι κοινός για όλους) και έτσι θα προκύπτει ένα ποσό το οποίο θα προστίθεται στο εισόδημα του πολίτη και το οποίο φυσικά θα φορολογείται με βάση τις υπάρχουσες φορολογικές κλίμακες.
Για ένα ποσό που ... δεν έχουν λοιπόν οι πολίτες, αλλά το ανακαλύπτει το κράτος θα καλούνται να πληρώσουν φόρο 10% ως και 35%!

Ποιες αποδείξεις ΔΕΝ θα περνάνε – Στο στόχαστρο οι δαπάνες

Ως γνωστό οι φοροαπαλλαγές, όλες οι δαπάνες ουσιαστικά που έχει ένας πολίτης και απαλλάσσονται (κατά ένα μικρό μέρος) από τον φόρο έχουν μπει στο στόχαστρο.Πλέον όμως φαίνεται ότι έρχονται σαρωτικές αλλαγές. Αυτή τη στιγμή οι περισσότερες δαπάνες εκπίπτουν κατά 10%. Για παράδειγμα για μια δαπάνη 1.200 ευρώ το χρόνο ο φορολογούμενος έχει φοροελάφρυνση 120 ευρώ, το ποσό αυτό αφαιρείται δηλαδή από τoν φόρο που πρέπει να πληρώσει.
Στις δαπάνες αυτές υπάγονται τα έξοδα για γιατρούς και εξετάσεις υγείας, η νοσοκομειακή περίθαλψη, οι δωρεές, τα ασφάλιστρα ζωής, ατυχημάτων και ασθένειας, η διατροφή που κατέβαλε ο ένας πρώην σύζυγος στον άλλο, τα ενοίκια για κύρια κατοικία, τα δίδακτρα των παιδιών, αλλά και το ενοίκιο των παιδιών που σπουδάζουν.
Τώρα όλες αυτές οι δαπάνες οδηγούνται προς εξαίρεση απ' τη φοροαπαλλαγή. Μελετάται είτε η πλήρης κατάργηση του ποσοστού 10% επί των δαπανών, είτε η μείωσή του.
Ένα τρίτο σενάριο λέει ότι θα μπει πλαφόν, ακόμη μικρότερο, στο ποσό που εκπίπτει.
Για παράδειγμα να παραμείνει στο 10% το ποσοστό, αλλά το ποσό να μην ξεπερνάει τα 100 ευρώ. Δηλαδή στην παραπάνω περίπτωση όποιος έχει έξοδα 1.200 ευρώ από δαπάνες υγείας αντί να απαλλαγεί από φόρο 120 ευρώ με βάση το 10% θα απαλλάσσεται μόνο για 100 ευρώ.

''Εξανεμίζεται η αισιοδοξία στην ευρωζώνη''

''Ούτε έληξε η κρίση ούτε πέρασε η χειρότερη φάση της'' εκτιμούν οι Financial Times, που ρίχνουν τις ευθύνες στην Μέρκελ και την Γερμανία.
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο : Το come back της κρίσης στην ευρωζώνη
''Εχετε προσέξει ότι η επιφυλακτική αισιοδοξία για την ευρωζώνη εξανεμίζεται; Πριν μόλις τρεις εβδομάδες ο διοικητής της ΕΚΤ Mario Draghi, ανακοίνωσε τις «άμεσες νομισματικές μεταβιβάσεις» του, ένα πρόγραμμα αγορών κρατικών ομολόγων χωρίς προδιαγεγραμμένο όριο. Τα πράγματα έδειχναν ότι με εκείνη την ανακοίνωση έληξε η κρίση ή τουλάχιστον η χειρότερη φάση της.
Την περασμένη εβδομάδα οι επενδυτές -και οι Ισπανοί δημοσιογράφοι- ανακάλυψαν ξαφνικά με φρίκη ότι οι Γερμανοί εντέλει δεν θα επιτρέψουν στην Ισπανία να ξεφορτωθεί το ρίσκο των τραπεζών της και να τον φορτώσει στον μηχανισμό διασώσεων European Stability Mechanism (ESM).
Ήταν κάτι που έμοιαζε αντιφατικό με την ανακοίνωση της 29ης Ιουνίου από την σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης, η οποία ανέφερε ότι «είναι απαραίτητο να σπάσει ο φαύλος κύκλος ανάμεσα στις τράπεζες και τις κρατικές οικονομίες». Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν φτάσει σε εκείνη την συμφωνία νωρίς το ίδιο πρωί, μετά την διπλωματική ενέδρα που έστησαν οι πρωθυπουργοί Ιταλίας και Ισπανίας.
O,τι κι αν συμφωνήθηκε εκείνο το πρωινό, έγινε διαφορετικά αντιληπτό στην Ισπανία και την Γερμανία. Η ισπανική ερμηνεία ήταν ότι η ΕΕ θα υιοθετήσει μια τραπεζική ενοποίηση στις αρχές του επόμενου έτους. Αυτό αυτόματα θα προκαλούσε μετάθεση του βάρους της ανακεφαλαίωσης του ισπανικού τραπεζικού κλάδου από την Ισπανία στον ESM.
Όμως η γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel και ο υπουργός Οικονομικών της Wolfgang Schäuble, το κατάλαβαν διαφορετικά. Τις τελευταίες ημερες ξεκαθάρισαν την τραπεζική ένωση που θέλουν. Και ορίστε πώς συνοψίζω εγώ την γερμανική θέση:
Πρώτον, στην πραγματικότητα δεν θέλουμε καθόλου τραπεζική ενοποίηση αλλά, αν είναι απαραίτητη, θα προτιμούσαμε να περιορίσουμε τα όρια της πανευρωπαϊκής εποπτείας σε λίγες μεγάλες διασυνοριακές τράπεζες.
Δεύτερον, θα ήταν ιδανικό να μην είναι η ΕΚΤ ο επόπτης. Αν πρέπει να είναι η ΕΚΤ, τότε να υπάρχουν θεματοφύλακες, πιο δυνατοί από εκείνους που προτείνονται, για να διασφαλίζουν ότι η νομισματική πολιτική παραμένει ανεξάρτητη από την τραπεζική εποπτεία.
Τρίτον, δεν θα υπάρχει κοινή ασφάλιση καταθέσεων.
Τέταρτον, η τραπεζική ένωση δεν θα αναλάβει παλαιούς κινδύνους, παρά μόνο προβλήματα που τυχόν προκύψουν στο μέλλον. Το ισπανικό τραπεζικό πρόγραμμα παραμένει ένα ισπανικό τραπεζικό πρόγραμμα.
Πέμπτον, ο ESM να μην μπορεί να αναλάβει άμεσες τραπεζικές ανακεφαλαιώσεις μέχρι να εφαρμοστεί πλήρως η τραπεζική ενοποίηση. Κι αυτό θα χρειαστεί πολλά χρόνια.
Είτε το θεωρείτε αυτό τραπεζικη ενοποίηση, είτε ανατροπή της συμφωνίας της 29ης Ιουνίου, δεν έχει καμία σχέση.
Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να προωθηθεί μια τραπεζική ενοποίηση, κόντρα στην ξεκάθαρη βούληση της κυβέρνησης, του κοινοβουλίου, των πολιτών και της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας. Υποπτεύομαι ότι η ΕΕ εντέλει θα συμφωνήσει σε μια «νερωμένη» εκδοχή. Αλλά δεν θα έχει σχέση με την επίλυση της κρίσης.
Ο Jens Weidmann, διοικητής της Bundesbank, την περασμένη εβδομάδα είπε ότι η τραπεζική ένωση ήταν ένας μεταμφιεσμένος μηχανισμός πληρωμών. Σε αυτό το σημείο, έχει δίκιο. Μια τραπεζική ένωση θα ανακεφαλαιώσει τις ισπανικές τράπεζες εις βάρος των φορολογούμενων Βορειοευρωπαίων. Αυτό είναι και το νόημα της ύπαρξής της. Θα ήταν ατιμία να το αρνηθούμε. Μια τραπεζική ένωση, που θα κατασκευαστεί σωστά, συνιστά έτσι δημοσιονομική ενοποίηση. Δεν είναι κάτι που θα γίνει μέχρι τα Χριστούγεννα ή με μια οδηγία.
Εγραψα παλαιότερα ότι μια τραπεζική ένωση είναι ακόμη μεγαλύτερη υπόθεση από ένα ομόλογο ευρωζώνης. Μπορείς να δημιουργήσεις ομόλογο ευρωζώνης χωρίς πολλούς θεματοφύλακες. Υπάρχουν προτάσεις στο τραπέζι, που θα μπορούσαν να μετατρέψουν ένα ομόλογο ευρωζώνης σε εργαλείο επιβολής λιτότητας –τα αποκαλούμενα ομόλογα μείωσης χρέους. Θα προτιμούσα να υπάρχει τραπεζική ενοποίηση χωρίς ευρωομόλογα, παρά το αντίθετο. Και θα προτιμούσα το "τίποτα" παρά ομόλογα μείωσης χρέους.
Αν κρίνω από την πολιτική διαμάχη, η Γερμανία δεν είναι έτοιμη για κανένα είδος μηχανισμού δημοσιονομικών πληρωμών. Ειδικότερα, η Γερμανία δεν είναι έτοιμη για τραπεζική ένωση. Η κα Merkel ποτέ δεν προώθησε πολιτικά την ιδέα της τραπεζικής ένωσης στην Γερμανία. Το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να διασκεδάσει τις επιπτώσεις.
Θα συμβούλευα τους αναγνώστες να μην πέσουν στην παγίδα να σκεφτούν ότι οι εκλογές στην Γερμανία το επόμενο έτος θα εξαλείψουν όλα τα εμπόδια. Όλα τα ποικίλα πιθανά αποτελέσματα ευνοούν την συνέχιση της τρέχουσας στρατηγικής.
Η μείωση της πιθανότητας για τραπεζική ένωση φέρνει σε δύσκολη θέση τον κ. Draghi. Για να αποδώσει το πρόγραμμά του χρειάζεται τραπεζική ενοποίηση. Τα μαξιλάρια ρευστότητας της ΕΚΤ εγγυώνται για τις τράπεζες, μέχρι στιγμής. Οι άμεσες νομισματικές μεταβιβάσεις εγγυώνται για το κρατικό χρέος. Όταν αυτά τα προγράμματα τελειώσουν, που κάποτε θα γίνει κι αυτό, η ευρωζώνη θα χρειαστεί να έχει ένα θεσμικό πλαίσιο για να αντιμετωπίσει τους δύο αλληλένδετους κινδύνους των τραπεζών και των οικονομιών.
Μια τραπεζική ενοποίηση θα λήξει αυτόν τον φαύλο κύκλο. Ακόμη όμως και αν έχει τραπεζική ενοποίηση, η ευρωζώνη θα αντιμετωπίζει τους εξίσου πανίσχυρους φαύλους κύκλους της λιτότητας και της ύφεσης. Ο δυναμισμός της ύφεσης είναι πολύ ανησυχητικός.
Κάθε φορά που βοηθά η ΕΚΤ, η πολιτική διαδικασία επιβραδύνεται. Αυτή είναι η πραγματική τραγωδία της διαχείρισης της κρίσης της ευρωζώνης. Έχουμε πλέον επιστρέψει στο σημείο εκείνο, πριν ανακοινώσει ο κ. Draghi το πρόγραμμά του, όπου οι δηλωμένες στρατηγικές δεν συνάδουν με την επιβίωση της ευρωζώνης''.