Οκτώ χρόνια φυλάκιση και δήμευση του ακινήτου στην Δ. Αρεοπαγίτου επέβαλλε το δικαστήριο στον Ακη Τσοχατζόπουλο

- Η απόφαση δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα
- Είναι η πρώτη δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου και αφορά ανακριβείς δηλώσεις πόθεν έσχες
- Του επιβλήθηκε και πρόστιμο 520.000 ευρώ και 4 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων
- Πολίτες τον αποδοκίμασαν ενώ έβγαινε από το Εφετείο

Οκτώ χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση, πρόστιμο 520.000 ευρώ και δήμευση του ακινήτου του στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, επέβαλλε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, στον πρώην υπουργό Ακη Τσοχατζόπουλο, για την υπόθεση ανακριβούς δήλωσης «πόθεν έσχες». Του επιβλήθηκε επίσης τέσσερα χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Η απόφαση δεν έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.

Νωρίτερα, με το ένα χέρι στην τσέπη και το άλλο να δίνει τον τόνο ο Ακης Τσοχατζόπουλος άρχισε να μιλά όταν τον διέκοψε ο εισαγγελέας. "Παρακαλώ βγάλτε το χέρι από την τσέπη. Δείξτε λίγο σεβασμό στον χώρο", είπε ο εισαγγελέας.
Τότε, αντέδρασε ο κ. Τσοχατζόπουλος και απάντησε ότι ο σεβασμός δεν φαίνεται από το αν έχεις το χέρι στην τσέπη.

Κατά την αγόρευσή του ο εισαγγελέας ήταν καταπέλτης κατά του πρώην υπουργού θεωρώντας ότι με δόλο απέκρυψε περιουσιακά στοιχεία από το πόθεν έσχες του 2006. Ζήτησε ποινή 10 χρόνων.

Οι συνήγοροι υπεράσπισης επικαλέστηκαν την αναλογία δικαίου και αναφέρθηκαν εμμέσως στην υπόθεση Μπακογιάννη - Κούβελου και πως αυτοί απηλλάγησαν.

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος λογοδοτεί για ανακριβείς δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης που αφορούν τα έτη 2006 έως και 2009.

Tο κατηγορητήριο που έχει συνταχθεί σε βάρος του περιλαμβάνει στοιχεία που αφορούν στην παράλειψη δήλωσης το 2006 καταθέσεων, μετοχών και αξιογράφων συνολικής αξίας περίπου 47.000 ευρώ. Αντίστοιχα, την παράλειψη δήλωσης το 2007 ποσών περίπου 33.000 ευρώ από καταθέσεις και επενδυτικά προϊόντα και το 2008 καταθέσεων 20.000 ευρώ.

Τέλος, την παράλειψη δήλωσης το 2009 της αγοράς από την επίσης προφυλακισμένη σύζυγό του Βίκυ Σταμάτη, του ακινήτου στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το οποίο πλέον έχει δεσμευτεί με απόφαση του ανακριτή της υπόθεσης του λεγόμενου «μαύρου πολιτικού χρήματος» για τους εξοπλισμούς.

Ανακοίνωση Σ.Ο.Δ.

Συγκέντρωση της 9ης Μαρτίου 2013, Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 16.00

     Ε Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ Η
        Αγαπητέ  Έλληνα και Αγαπητή Ελληνίδα.

       Τα εν ενεργεία και αποστρατεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων & των Σωμάτων Ασφαλείας κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στις Πολεμικές Σημαίες και τους Ηρωικούς Νεκρούς πολεμικής και ειρηνικής περιόδου.

         Θεωρούμε ότι οι Κυβερνήσεις των Μνημονίων οδηγούν τη Χώρα στη διάλυση και την Εθνική καταστροφή. Πιστοί στις  εντολές της τρόικας φτωχοποιούν και εξαθλιώνουν τους Έλληνες, και προετοιμάζουν το δρόμο για την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας στις ληστρικές ορέξεις του κάθε ξένου και ντόπιου κοτζαμπάση.


     Η Εθνική  Άμυνα και Ασφάλεια στοχοποιούνται και τα στελέχη των ΕΔ & ΣΑ περιφρονούνται οδηγούμενα μεθοδευμένα στην πλήρη οικονομική και ηθική εξαθλίωση.

     Το Σύνταγμα καθημερινά καταλύεται και η Δημοκρατία συστηματικά περιφρονείται με την ψήφιση, καθ’ υπαγόρευση της  τρόικας και των εδώ εκπροσώπων της, πληθώρας αντισυνταγματικών νόμων από τη  βουλή.  

     Το πολιτικό σύστημα και οι βολεμένοι εκπρόσωποί του ζητούν συνεχώς από τους Έλληνες περισσότερες θυσίες ενώ οι ίδιοι ζουν πολυτελώς χωρίς να εννοούν να μειώσουν κανένα από τα προνόμιά τους.

                                                        Για  την ανατροπή όλων  αυτών

      Διαμαρτυρόμαστε έντονα και σε καλούμε να ενώσεις τη φωνή σου με τη φωνή των εν ενεργεία και αποστρατεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων & των Σωμάτων Ασφαλείας.
     
      Ως εδώ η Εθνική ταπείνωση και η διάλυση της Χώρας.

      Λέμε ΟΧΙ στην οικονομική εξαθλίωση και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τη δίκαιη και χωρίς διακρίσεις, έναντι των υπολοίπων Ελλήνων, αντιμετώπιση των στελεχών των ΕΔ & ΣΑ.

      Ζητάμε να εφαρμόζεται το Σύνταγμα και να επανέλθει η Δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.

      Οι θυσίες να ξεκινήσουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ από πάνω προς τα κάτω και οι πολιτικοί να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα.

      Εμείς Υποσχόμαστε:
                                                     «Την Πατρίδα ουκ ελλάσσω παραδώσω»

               
         ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΔΡΑΣΕΩΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΕΛΕΧΩΝ Ε.Δ & ΣΑ

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ

 του Παναγ. Μίγκου Γεν. Γραμματέα ΣΕΕ

ΠΡΟΣ:  τους κ.κ. Ανωτάτους Αξιωματικούς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

Σεβαστοί μου Ανώτατοι,

Υψώνοντας κραυγή αγωνιάς που έχει σκοπό να ακουστεί στις εσχατιές όλης της επικρατείας, από τον Έβρο μέχρι τη Γαύδο και από το Καστελόριζο μέχρι την Κέρκυρα καλώ όλους εσάς, τους άξιους, τους ενάρετους, τους τίμιους τους ταγούς του στρατεύματος, αφού λάβετε υπόψη σας την ευθύνη που σας αναλογεί, να ηγηθείτε στην προσπάθεια μας για την σωτηρία της πατρίδας.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, να ασκήσετε με τις γνωριμίες σας την επιρροή σας προς κάθε κατεύθυνση, να εφαρμόσετε τις γνώσεις σας και να ασκήσετε τις στρατηγικές σας ικανότητες, έτσι ώστε ηγούμενοι του μετώπου να μην επιτρέψετε στο Δ! Ράιχ να καταστήσει την Πατρίδα μας προτεκτοράτο του, όπως σήμερα επιχειρείται και υποστηρίζεται από τους επιόρκους εφιάλτες πολιτικούς μας ηγέτες, οι όποιοι άνοιξαν ήδη την κερκόπορτα της παράδοσης στους διεθνείς τοκογλύφους.

Ενθυμηθείτε τον όρκο που δώσαμε όλοι μας και παρακαλώ να υψώσετε το παράστημα σας μιας και οι καιροί  ου μενετοί. Όλοι έχουμε ορκισθεί μέχρι την τελευταία μας αναπνοή να προστατεύουμε τους Νομούς του κράτους και να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα το όποιο καταστρατηγείται καθημερινά.

Τίποτε δεν θα μας καταστήσει επιόρκους. Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα. Τώρα πρέπει να γίνει η μεγάλη αρχή. Τώρα που υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος πρέπει να γίνει η Αφύπνιση.

Ηγηθείτε  λοιπόν του αγώνα, αποκαταστήσετε την περήφανη πατρίδα μας στην ηγετική θέση που της αξίζει και της ανήκει ως κοιτίδα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Εμπρός λοιπόν σεβαστοί μου Στρατηγοί, Ναύαρχοι, Πτέραρχοι, με εσάς μπροστάρηδες, εμείς βοηθοί σας ακολουθούμε στηρίζοντας σας, για να πετύχουμε όλοι μαζί το όραμα να φτάσουμε την Ελλάδα μας, με την  βοήθεια του θεού, τόσο ψηλά  όσο  της ανήκει.

Μπορείτε και μπορούμε.

Άνευ ημών η Πατρίς Απόλλυται!

                                           Παναγιώτης Μίγκος

                                          Αξιωματικός Π.Ν. εα

Δικαίωμα σύνταξης σε περίπτωση αμετάκλητης ποινικής καταδίκης

ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (Ε.Δ.Δ.Α.):
Ανίσχυρη ως αντίθετη στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ε.Σ.Δ.Α. η διάταξη του άρθρου 62 περ. β΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, σύμφωνα με την οποία το δικαίωμα σύνταξης χάνεται επί αμετάκλητης ποινικής καταδίκης.

Ε.Δ.Δ.Α.
Υπόθ. Αποστολάκης κατά Ελλάδος
Απόφ. 22.10.2009
Προσφυγή Νο 39574/07
Δικηγόροι: Ιωάννης Πετρόγλου,
Ο. Πατσοπούλου Ν.Σ.Κ., Μ. Βακαλόπουλος Ν.Σ.Κ.
Απόδοση στα ελληνικά: ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΠΑΝΟΥ, Δικηγόρου
Ανίσχυρη ως αντίθετη στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ε.Σ.Δ.Α. η διάταξη του άρθρου 62 περ. β΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, σύμφωνα με την οποία το δικαίωμα σύνταξης χάνεται επί αμετάκλητης ποινικής καταδίκης.
Η εκ του νόμου αυτοδίκαιη στέρηση της σύνταξης ως συνέπεια ποινικής καταδίκης συνιστά προσβολή περιουσιακού δικαιώματος. Τούτο, διότι συνεπάγεται την πλήρη στέρηση του βασικού μέσου διαβίωσης κα-τά την ηλικία συνταξιοδότησης, που είναι η σύνταξη. Η κατά το άρθρο 64 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, μεταβίβαση της σύνταξης του ποινικά καταδικασθέντος στην οικογένεια του δεν αποκαθιστά την απώλεια της σύνταξης.
Το συνταξιοδοτικό δικαίωμα προστατεύεται ως περιουσιακό δικαίωμα, εφόσον χρηματοδοτείται από εισφορές ή η σύντα-ξη παρέχεται από τον εργοδότη στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας.
Το άρθρο 1 Π.Π.Π. Ε.Σ.Δ.Α. δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα σε σύνταξη ορισμένου ύψους.
Η εξάντληση των ένδικων μέσων κατά το εθνικό δίκαιο ως προϋπόθεση του παραδεκτού της προσφυγής ενώπιον του Ε.Δ.Δ.Α. συντρέχει και όταν ο διάδικος ναι μεν δεν προέβαλε ισχυρισμό περί παραβιάσεως της Ε.Σ.Δ.Α. με το ένδικο βοήθημα ή μέσο, πλην όμως αναφέρθηκε στην Ε.Σ.Δ.Α. με το υπόμνημα του, δίνοντας έτσι στα ελληνικά δικαστήρια την ευκαιρία να αποφύγουν ή να αποκαταστήσουν τις επικληθείσες πα-ραβιάσεις της Ε.Σ.Δ.Α.
Επιδίκαση ποσού 23.327 ευρώ για α-ποκατάσταση ζημίας, 1.000 ευρώ για ικα-νοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και 1.700 ευρώ για έξοδα και δαπάνες. Επιδίκαση τόκων υπερημερίας.
Επί του πραγματικού
Ι. Τα περιστατικά της Υποθέσεως
5. Ο προσφεύγων γεννήθηκε το 1938 και κατοικεί στο Νέο Ηράκλειο.
6. Ο προσφεύγων εργάζεται από την ηλικία των δεκαοκτώ ετών σε έναν ασφαλιστικό οργανισμό ελεύθερων επαγγελμάτων, το Ταμείο Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Ελλάδος («Τ.Ε.Β.Ε.»). Ο ίδιος προήχθη στη θέση του Διευθυντή Συντάξεων. Υποχρεώθηκε δε να αποχωρήσει από την υπηρεσία εξαιτίας της κατ’ αυτού άσκησης ποινικής διώξεως, με την κατηγορία της νόθευσης ασφαλιστικών βιβλιαρίων των ασφαλισμένων του Τ.Ε.Β.Ε.
7. Στις 13 Μαρτίου 1998, το Εφετείο Αθηνών κήρυξε τον προσφεύγοντα ένοχο λόγω της (απλής) συνδρομής του, από το 1976 έως το 1986, στη νόθευση, από δύο άλλα άτομα, ασφαλιστικών βιβλιαρίων σε βάρος του Τ.Ε.Β.Ε. Καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης έντεκα ετών. Ο προσφεύγων αποφυλακίστηκε υπό όρο την 11η Δεκεμβρίου 1998, το δε Εφετείο αφαίρεσε το χρονικό διάστημα της προσωρινής κρατήσεώς του από την επιβληθείσα ποινή.
8. Το 1988, αναγνωρίστηκε το συνταξιοδοτικό δικαίωμα του προσφεύγοντος, αναδρομικά από τις 10 Ιουνίου 1987, έπειτα από 30 έτη, 7 μήνες και 5 ημέρες υπηρεσίας. Ωστόσο, μετά την αποφυλάκιση του προσφεύγοντος, ο Διευθυντής Συντάξεων του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων («Ι.Κ.Α.»), με την από 17.12.1999 πράξη του, ανακάλεσε την πράξη κανονισμού συντάξεως του προσφεύγοντα, η οποία είχε ληφθεί το 1988, και μεταβίβασε ένα μέρος του ποσού της εν λόγω συντάξεως στη σύζυγο και την κόρη αυτού, λόγω της καταδίκης του για το ως άνω αδίκημα και σύμφωνα με τα άρθρα 62 και 64 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (κατωτέρω, παράγραφοι 18-19). Ο προσφεύγων διευκρινίζει ότι το συνολικό ποσό της συντάξεως, η οποία του είχε αναγνωριστεί, ανερχόταν στα 617,14 ευρώ ανά μήνα και ότι η σύζυγος και η κόρη του ελάμβαναν 432 ευρώ ανά μήνα. Η στέρηση της συντάξεως του προσφεύγοντος οδήγησε επίσης στη στέρηση του δικαιώματός του στις λοιπές παροχές κοινωνικής ασφάλισης.
9. Κατά της ως άνω αποφάσεως, ο προσφεύγων κατέθεσε ένσταση ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων, η οποία απορρίφθηκε σιωπηρώς.
10. Κατά της εν λόγω σιωπηρής απορρίψεως της ενστάσεώς του, ο προσφεύγων άσκησε έφεση ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Στο υπόμνημά του της 9.9.2002 και της 8.12.2003, επικαλέστηκε, μεταξύ άλλων, το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και την απόφαση την οποία εξέδωσε το Τρίτο Τμήμα του Δικαστηρίου, επί της υποθέσεως Αζίνας κατά Κύπρου (αρ. 56679/00, 20 Ιουνίου 2002). Υποστήριξε, επίσης, ότι η στέρηση της συντάξεώς του έθετε σε κίνδυνο την φυσική και ηθική του υπόσταση και επικαλέστηκε, προς τούτο, παραβίαση των άρθρων 3 και 8 της Συμβάσεως.
11. Το Ελεγκτικό Συνέδριο, με την από 1ης Απριλίου 2004 απόφασή του, έκρινε ότι το άρθρο 62 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων εισήγαγε μία εξαίρεση στον κανόνα, ο οποίος προβλέπει ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης, εφόσον πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις. Η εξαίρεση αυτή βασίζεται σε ένα κριτήριο, το οποίο δεν έχει άμεση σχέση με το αντικείμενο της νομοθετικής ρυθμίσεως, που συνίσταται στην απονομή συντάξεως μετά τη λήξη της υπηρεσίας. Και τούτο, διότι η ποινικώς κολάσιμη συμπεριφορά ενός δημοσίου υπαλλήλου δεν τελεί σε άμεση σχέση με το συνταξιοδοτικό καθεστώς αυτού, ώστε να μπορεί να αποτελεί το κριτήριο, το οποίο δύναται να οδηγήσει στην απώλεια του συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Η απώλεια της συντάξεως, η οποία συνιστά ένα μέτρο ιδιαιτέρως επαχθές για τον απολυθέντα δημόσιο υπάλληλο και τον ακολουθεί μέχρι το πέρας του βίου του, θέτει σε κίνδυνο τη διαβίωσή του, στερώντας από αυτόν τα στοιχειώδη μέσα για την αντιμετώπιση των βιοτικών του αναγκών, σε μία ηλικία κατά την οποία η δυνατότητα αναπλήρωσης της συντάξεως μέσω άλλων πόρων είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη, αν όχι ανύπαρκτη. Επομένως, τα μειονεκτήματα τα οποία περιελάμβανε η ρύθμιση του εν λόγω άρθρου ήταν δυσανάλογα προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, δηλαδή την εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών. Το άρθρο αυτό είναι λοιπόν αντίθετο προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
12. Με την ως άνω κρίση του, το Ελεγκτικό Συνέδριο παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέ-λειά του, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της συνταγματικότητας του άρθρου 62 περ. β΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων.
13. Στο από 6 Ιουνίου 2005 υπόμνημά του, ο προσφεύγων θεμελίωσε το σύνολο των επιχειρημάτων του στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και στην ως άνω απόφαση Αζίνας κατά Κύπρου.
14. Με την απόφαση της 12ης Οκτωβρίου 2005, η Ολομέλεια έκρινε ότι το ανωτέρω άρθρο 62 περ. β΄ δεν αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας. Διευκρίνισε ότι η εν λόγω διάταξη έχει ως σκοπό να αποτρέψει τους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους από την διάπραξη των αδικημάτων, τα οποία αναφέρονται σε αυτή, και τούτο προκειμένου να προστατευθούν τα υλικά και ηθικά συμφέροντα των δημόσιων υπηρεσιών, η εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης καθώς και η αξιοπιστία και η ακεραιότητα αυτής. Για την επίτευξη δε του ανωτέρω σκοπού, ο νομοθέτης δεν θα μπορούσε να διακρίνει αναλόγως του εάν η καταδίκη ενός προσώπου για την τέλεση των ως άνω αδικημάτων λαμβάνει χώρα πριν ή μετά τη συνταξιοδότησή του, διαφορετικά το γεγονός της συνταξιοδοτήσεως θα συντελούσε στην αδυναμία επιβολής κυρώσεων στους δημοσίους υπαλλήλους.
15. Με το από 10 Οκτωβρίου 2006 υπόμνημά του ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο προσφεύγων επικαλέστηκε εκ νέου παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, κάνοντας αναφορά στην ως άνω απόφαση Αζίνας.
16. Με την απόφαση της 15ης Φεβρουαρίου 2007, το Ελεγκτικό Συνέδριο, έκρινε, επί της υποθέσεως του προσφεύγοντος, ότι, λαμβανο-μένων υπόψη των πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως και του ιδιαιτέρως επίμεμπτου χαρακτήρα των αδικημάτων, τα οποία είχε διαπράξει ο προσφεύγων σε βάρος του Τ.Ε.Β.Ε., η κύρωση, η οποία επιβλήθηκε σε αυτόν, ήταν ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο από το άρθρο 62 περ. β΄ σκοπό. Ως εκ τούτου, η σιωπηρή απόρριψη της ένστασης του προσφεύγοντος κατά της αποφάσεως, με την οποία ανακλήθηκε η πράξη κανονισμού συντάξεως σε αυτόν και μεταβιβάστηκε η σύνταξη στην σύζυγο και την κόρη αυτού, ήταν νόμιμη.
17. Με την απόφαση της 17ης Μαρτίου 2008, το Ελεγκτικό Συνέδριο κλήθηκε να αποφανθεί επί της ζημίας που είχε υποστεί το Τ.Ε.Β.Ε. από την πλαστογραφία για την οποία καταδικάστηκε ο προσφεύγων στις 13 Μαρτίου 1998. Το Ελε-γκτικό Συνέδριο αποφάνθηκε ότι ο προσφεύγων όφειλε στο Τ.Ε.Β.Ε. τα ποσά των 1.926.988,17 ευρώ και 148.609,76 ευρώ, για τις χρηματικές απώλειες που υπέστη ο οργανισμός αυτός από το 1985 έως το 1987.
ΙΙ. Το εσωτερικό δίκαιο και η σχετική εσωτερική πρακτική
18. Το άρθρο 62 περ. β΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων προβλέπει ότι το δικαίωμα συντάξεως χάνεται αν ο δικαιούχος καταδικαστεί αμετάκλητα, είτε όταν ήταν εν ενεργεία, είτε ως συνταξιούχος, σε ποινή κάθειρξης για κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, πλαστογραφία, απιστία, παραποίηση ή σε φυλάκιση για δωρο-δοκία ή δωροληψία, εφόσον τα αδικήματα αυτά στρέφονται κατά του Δημοσίου ή κατά νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. Το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 62 περ. β΄ προβλέπει ότι εφόσον παρασχεθεί χάρη στο πρόσωπο που καταδικάστηκε, με άρση των συνεπειών ή εφόσον επέλθει δικαστική αποκατάσταση αυτού, το δικαίωμα συντάξεως αποκτάται και πάλι.
19. Το άρθρο 64 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα προβλέπει ότι η σύζυγος και τα τέκνα του προσώπου που καταδικάστηκε για αδίκημα της περ. β΄ του άρθρου 62, δικαιούνται τη σύνταξη που τους ανήκει, ως αν αυτός που καταδικάστηκε είχε πεθάνει.
20. Η Κυβέρνηση διευκρινίζει ότι η σχετική με το άρθρο 62 περ. β΄ νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων επιδιώκει την αποτροπή τελέσεως, εκ μέρους των δημοσίων υπαλλήλων, αδικημάτων, τα οποία στρέφονται εναντίον του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και την διαφύλαξη των περιουσιακών αγαθών αυτών, της εύρυθμης λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, καθώς και της αξιοπιστίας και της ακεραιότητας των δημόσιων υπηρεσιών.
21. Το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος ο-ρίζει ότι:
«Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύ-νταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».
Επί του νομικού μέρους
Ι. Ως προς την επικληθείσα παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου
22. Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι, η συνεπεία της ποινικής καταδίκης του, στέρηση της συντάξεώς του, η οποία επέρχεται αυτοδίκαια, τον αποστερεί από κάθε μέσο διαβίωσης, παρά το γεγονός ότι είναι 69 ετών και του είναι αδύνατο να ξεκινήσει νέα επαγγελματική δραστηριότητα. Η εν λόγω κύρωση είναι ιδιαιτέρως επαχθής, διότι συνεπάγεται περαιτέρω την στέρηση κάθε παροχής ασφάλισης ασθένειας. Επομένως, επήλθε προσβολή του δικαιώματος σεβασμού της περιουσίας του προσφεύγοντα, η οποία αντίκειται στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, σύμφωνα με το οποίο:
«Παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας αυτού ειμή δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους, υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους.
Αι προαναφερόμεναι διατάξεις δεν θίγουσι το δικαίωμα παντός κράτους όπως θέση εν ισχύϊ νόμους ους ήθελε κρίνει αναγκαίον προς ρύθμισιν της χρήσεως αγαθών συμφώνως προς το δημόσιον συμφέρον ή προς εξασφάλισιν της καταβολής φόρων ή άλλων εισφορών ή προστίμων».
Α. Επί του παραδεκτού
1. Η μη εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων
23. Η Κυβέρνηση επικαλείται, κατά κύριο λόγο, ότι δεν εξαντλήθηκαν τα εσωτερικά ένδικα μέσα. Ο προσφεύγων ουδέποτε προέβαλε ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων τον ισχυρισμό του σχετικά με τον σεβασμό της περιουσίας του, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο εξέτασε το ζήτημα της συμβατότητας του άρθρου 62 με την αρχή της αναλογικότητας, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 του Συντάγματος και πάντως όχι σε σχέση με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου.
24. Το Δικαστήριο σημειώνει, όπως και ο προσφεύγων, ότι σε όλα τα υπομνήματά του ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δηλαδή της 9.9.2002, της 8.12.2003, της 6.6.2005 και της 10.10. 2006, ο προσφεύγων αναφέρθηκε ρητώς στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, καθώς επίσης και στην ως άνω απόφαση Αζίνας κατά Κύπρου. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο, τόσο ως Ολομέλεια όσο και ως Τμήμα, δεν αναφέρθηκε στο εν λόγω άρθρο και ότι στήριξε την αιτιολογία του στις οικείες συνταγματικές διατάξεις, ο προσφεύγων πρόσφερε στα ελληνικά δικαστήρια την ευκαιρία να αποφύγουν ή να αποκαταστήσουν τις επικληθείσες παραβάσεις της Ε.Σ.Δ.Α., ευκαιρία την οποία το άρθρο 35 παρ. 1 εξασφαλίζει στα κράτη - μέλη. Επομένως, ως προς τον ισχυρισμό αυτό, ο προσφεύγων εξάντλησε τα εσωτερικά ένδικα μέσα.
2. Η ασυμβατότητα λόγω αντικειμένου
25. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο προσφεύγων δεν διέθετε «περιουσιακό αγαθό» υπό την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου. Ισχυρίζεται ότι, μολονότι ο προσφεύγων ελάμβανε σύνταξη από τις 10 Ιουνίου 1987, το δικαίωμα της συντάξεως αυτής απονεμήθηκε σε αυτόν υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα καταδικαστεί για το αδίκημα για το οποίο κατηγορήθηκε: την πλαστογραφία ασφαλιστικών βιβλιαρίων. Ο προσφεύγων γνώριζε καλά το άρθρο 62 περ. β΄ του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων και συνεπώς γνώριζε ότι το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα του δεν ήταν οριστικό και ότι, σε περίπτωση καταδίκης του, η απώλεια του δικαιώματος αυτού θα καθίστατο οριστική, ανεξαρτήτως του εάν εκτίσει ή όχι την επιβληθείσα σε αυτόν ποινή.
26. Ο προσφεύγων υπογραμμίζει ότι, με την απόφαση του 1988, ο Διευθυντής του Ι.Κ.Α. προέβη σε κανονισμό συντάξεως σε αυτόν, χωρίς όρους, με αναφορά στο τελευταίο εδάφιο του άρθρου 62 του Κώδικα, καθώς και στην αρχαιότητά του. Τον Δεκέμβριο του 1999, ο ίδιος Διευθυντής ανακάλεσε την ως άνω πράξη και μεταβίβασε ένα μέρος της συντάξεως στη σύζυγο και στην κόρη του. Η ανακλητική απόφαση δεν κά-νει αναφορά σε καμία από τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες απονεμήθηκε η σύνταξη στον προσφεύγοντα. Το γεγονός ότι η σύνταξη μεταβιβάστηκε σε τρίτα πρόσωπα αποδεικνύει ότι υφίσταται ένα άνευ όρων και προϋποθέσεων δικαίωμα επί του περιουσιακού αυτού αγαθού.
27. Το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η Σύμβαση δεν εγγυάται το δικαίωμα στη σύνταξη. Ωστόσο, υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με τη νομολογία των οργάνων της Συμβάσεως, το δικαίωμα στη σύνταξη, το οποίο στηρίζεται στην εργασία, μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να εξομοιωθεί με περιουσιακό δικαίωμα.
28. Τούτο ισχύει στην περίπτωση της καταβολής συγκεκριμένων εισφορών: στην απόφαση Gaygusuz κατά Αυστρίας (απόφαση της 16ης Σεπτεμβρίου 1996, Συλλογή αποφάσεων 1996-IV, §§ 39-41), το Δικαστήριο έκρινε ότι επί κοινωνικής παροχής που χρηματοδοτείται από εισφορές, εφόσον οι εισφορές αυτές έχουν καταβληθεί, δεν είναι δυνατή η άρνηση χορηγήσεως της εν λόγω παροχής στον ενδιαφερόμενο. Η υπόθεση αυτή αφορούσε στο επίδομα επειγουσών καταστάσεων, το οποίο χορηγείται από το Κράτος στα πρόσωπα τα οποία τελούν σε κατάσταση ανάγκης και το οποίο το Δικαστήριο θεώρησε ως περιουσιακό δικαίωμα, υπό την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 14 της Συμβάσεως σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, η οποία συνίσταται στην άρνηση του Κράτους να χορηγήσει το ως άνω επίδομα για λόγους εθνικότητας.
29. Το ίδιο ισχύει στην περίπτωση κατά την οποία, όπως εν προκειμένω, ο εργοδότης ανέλαβε τη γενικότερη υποχρέωση καταβολής συντάξεως, στο πλαίσιο της συμβάσεως εργασίας (Sture Stigson κατά Σουηδίας, αρ. 12264/86, απόφαση της Επιτροπής της 13.7.1988, Αποφάσεις και εκθέσεις 57, σελ. 131). Όσον αφορά στις οικείες νομοθετικές διατάξεις επί των συντάξεων, το Δικαστήριο παρατηρεί ότι με το διορισμό του στο ελληνικό Δημόσιο, ο προσφεύγων απέκτησε ένα δικαίωμα, το οποίο συνιστά «περιουσιακό αγαθό» υπό την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου. Η διαπίστωση αυτή επιρρωνύεται από το άρθρο 64 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, το οποίο προβλέπει ότι ο σύζυγος και τα τέκνα του προσώπου που καταδικάστηκε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 62, έχουν δικαίωμα στη σύνταξη, ως αν αυτός που καταδικάστηκε είχε πεθάνει.
30. Εν όψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο δεν μπορεί να δεχθεί τον ισχυρισμό της Κυβερνήσεως. Παρατηρεί, εξάλλου, ότι η προσφυγή δεν είναι προδήλως αβάσιμη, υπό την έννοια του άρθρου 35 παρ. 3 της Συμβάσεως. Δεδομένου δε ότι δεν διαπιστώθηκε κανείς άλλος λόγος απαραδέκτου, κρίνει ότι πρέπει να κηρύξει την προσφυγή παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
31. Σύμφωνα με την Κυβέρνηση, οι νομοθετικές ρυθμίσεις των άρθρων 62 και 64 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων κρίνονται επιβεβλημένες για λόγους δημόσιας ωφέλειας: για να αποτραπούν, δηλαδή, οι δημόσιοι υπάλληλοι από την τέλεση αδικημάτων που στρέφονται κατά του Κράτους και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και, συνεπώς, να διασφαλιστεί η περιουσία του Κράτους και των Ν.Π.Δ.Δ., η εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, καθώς και η αξιοπιστία και η ακεραιότητα των δημόσιων υπηρεσιών.
32. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τυχόν προσβολή του δικαιώματος του προσφεύγοντος για σεβασμό της περιουσίας του είναι ανάλογη προς τον ανωτέρω νόμιμο σκοπό, λαμβανομένης υπόψη της φύσεως του διαπραχθέντος αδικήματος, της θέσεως του προσφεύγοντος ως Διευθυντή συντάξεων του Τ.Ε.Β.Ε., του ποσού της προκληθείσης ζημίας και της μακράς περιόδου, κατά την οποία ο προσφεύγων πλαστογραφούσε τα βιβλιάρια ασφαλισμένων.
33. Η Κυβέρνηση υπογραμμίζει ότι η παρούσα υπόθεση διαφέρει από την υπόθεση Αζίνας, στην οποία αναφέρεται ο προσφεύγων και στην οποία η απώλεια του δικαιώματος στη σύνταξη επέρχεται αυτοδικαίως, ως συνέπεια της πειθαρχικής ποινής της παύσης, η οποία επιβάλλεται από πειθαρχικό όργανο, ενώ εν προκειμένω, η ποινή αυτή προβλέπεται μόνο για την περίπτωση οριστικής καταδίκης από ποινικό δικαστήριο.
34. Ο προσφεύγων υπογραμμίζει την ομοιότητα της υποθέσεώς του με την υπόθεση Αζίνας, η οποία εξετάστηκε από το Τρίτο Τμήμα του Δικαστηρίου. Υποστηρίζει ότι η προσβολή του δικαιώματός του για σεβασμό της περιουσί-ας του είναι πολύ σοβαρή, λαμβανομένης υπόψη της εντάσεως και της διάρκειάς της. Πρόκειται, επί της ουσίας, για ένα ποινικής φύσεως μέτρο εναντίον του. Πέραν της απώλειας του δικαιώματος σε σύνταξη και στις λοιπές παροχές κοινωνικής ασφάλισης, ο προσφεύγων αναγνωρίστηκε ως οφειλέτης αυθαίρετων και ανακριβώς υπολογισθέντων ποσών, απέναντι στο Τ.Ε.Β.Ε. Τέλος, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το δικαίωμα στη σύνταξη είναι προσωπικό, αυτόνομο και μη μεταβιβάσιμο σε τρίτα πρόσωπα.
35. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, έστω και αν το δικαίωμα στη σύνταξη δεν κατοχυρώνεται στη Σύμβαση, έχει γίνει δεκτό ότι αυτό μπορεί να εξομοιωθεί με περιουσιακό δικαίωμα, εφόσον χρηματοδοτείται από εισφορές (Gaygusuz, ο.π., §§ 39-41), ή παρέχεται από τον εργοδότη στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας (Sture Stigson, ο.π., σελ. 131).
36. Ωστόσο, το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου δεν είναι δυνατό να ερμηνευθεί ότι κατοχυρώνει το δικαίωμα σε σύνταξη ορισμένου ύψους (απόφαση Skórkiewicz κατά Πολωνίας, αρ. 39860/98, 1η Ιουνίου 1999, απόφαση Schwengel κατά Γερμανίας, αρ. 52442/99, 2 Μαρτίου 2000, απόφαση Janković κατά Κροατίας, αρ. 43440/98, Ε.Δ.Δ.Α. 2000-X και απόφαση Laloyaux κατά Βελγίου, αρ. 73511/01, 9 Μαρτίου 2006).
37. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η στέρηση της συντάξεως του προσφεύγοντος συνιστά προσβολή του δικαιώματός του στην περιουσία, καθώς και ότι η στέρηση αυτή δεν αποτελεί ούτε απαλλοτρίωση, ούτε μέτρο ρυθμιστικό της χρήσεως αγαθών. Θα πρέπει, ως εκ τούτου, να εξεταστεί υπό το πρίσμα του πρώτου εδαφίου της πρώτης παραγράφου του άρθρου 1 (απόφαση Banfield κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αρ. 6223/04, 18 Οκτωβρίου 2005). Περαιτέρω, το Δικαστήριο κρίνει σκόπιμο να εξεταστεί εάν εξασφαλίστηκε μία δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις αφενός του γενικού κοινωνικού συμφέροντος και αφετέρου της προστασίας των θεμελιωδών ατο-μικών δικαιωμάτων.
38. Στην ως άνω υπόθεση Banfield, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απόφαση των βρετανικών δικαστηρίων με την οποία ο προσφεύγων, αστυνομικός, ο οποίος διέπραξε σοβαρά αδικήματα, αποστερήθηκε ενός μέρους της συντάξεώς του, το οποίο αντιστοιχούσε στην κρατική συμμετοχή στο ποσό της συντάξεως αυτής, δεν ανέτρεψε την δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα του προσφεύγοντος και στα συμφέροντα του εργοδότη του και του κοινωνικού συνόλου. Προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό, το Δικαστήριο θεώρησε ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι η απώλεια του συνταξιοδοτικού δικαιώματος δεν έλαβε χώρα κατά τρόπο αυτοδίκαιο βάσει ορισμένης νομοθετικής διατάξεως, αλλά έπειτα από διαδικασία η οποία περιλαμβάνει περισσότερα στάδια, σε κάθε ένα από τα οποία παρέχεται η δυνατότητα δικαστικής προστασίας. Το Δικαστήριο απέδωσε επίσης ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι ο προσφεύγων δεν αποστερήθηκε του συνόλου της συντάξεώς του, αλλά μόνο ενός ποσοστού 65%, το οποίο αντιστοιχούσε στη συμμετοχή του Κράτους στο ποσό της συντάξεως και όχι του ποσοστού που αντιστοιχούσε στις δικές του εισφορές.
39. Αντιθέτως, στην παρούσα υπόθεση το Δικαστήριο σημειώνει, κατ’ αρχάς, ότι ο προσφεύγων, εξαιτίας της καταδίκης του, στερήθηκε, κατά τρόπο αυτοδίκαιο, τη σύνταξή του για το υπόλοιπο της ζωής του. Στην ηλικία των εξήντα εννέα ετών και αδυνατώντας να ξεκινήσει μία νέα επαγγελματική δραστηριότητα, στερήθηκε κάθε μέσο διαβίωσης. Ο προσφεύγων κρίθηκε ένοχος για την τέλεση ορισμένων αδικημάτων, για τα οποία καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης έντεκα ετών. Πλην όμως, κατά την γνώμη του Δικαστηρίου, αυτή η συμπεριφορά του προσφεύγοντος, αν και είναι ποινικώς κολάσιμη, δεν βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με το δικαίωμα στη σύνταξη, το οποίο απέκτησε υπό την ιδιότη-ά του ως ασφαλισμένου.
40. Το γεγονός ότι η σύνταξη μεταβιβάστηκε στην οικογένεια του προσφεύγοντος, βάσει του άρθρου 64 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, δεδομένου ότι αυτός είναι, εν προκειμένω, έγγαμος και έχει παιδιά, δεν αρκεί για να αποκαταστήσει την ως άνω απώλεια. Ως προς τούτο, το Δικαστήριο σημειώνει κατ’ αρχάς ότι η εν λόγω μεταβίβαση έλαβε χώρα, ως αν ο καταδικασθείς είχε πεθάνει, το οποίο σημαίνει ότι το ποσό της μεταβιβασθείσας συντάξεως μειώθηκε στα 7/10 του αρχικού ποσού, σύμφωνα με τον προσφεύγοντα. Όμως, τίποτε δεν εγγυάται ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί στο μέλλον, καθώς ο προσφεύγων μπορεί, για παράδειγμα, να καταστεί χήρος ή διαζευγμένος, οπότε θα απολέσει κάθε μέσο διαβίωσης. Στα πιο πάνω προστίθεται το γεγονός ότι η στέρηση της συντάξεως του προσφεύγοντος είχε ως συνέπεια τη στέρηση του δικαιώματός του σε όλες τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης. Το επιχείρημα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με το οποίο ο προσφεύγων θα μπορούσε να επωφεληθεί από την κοινωνική ασφάλιση της συζύγου και της κόρης του, καθόσον οι ίδιες έχουν αναλάβει την φροντίδα του και συγκατοικούν μαζί του, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι η οικογενειακή κατάσταση υπόκειται σε μεταβολές.
41. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι, στο πλαίσιο της διακριτικής τους ευχέρειας, τα Κράτη δύνανται να εισάγουν στη νομοθεσία τους διατάξεις, οι οποίες προβλέπουν χρηματικές κυρώσεις ως συνέπεια ποινικής καταδίκης. Ωστόσο, μια ανάλογη κύρωση, η οποία θα συνεπαγόταν την πλήρη στέρηση κάθε δικαιώματος στην σύνταξη και στις λοιπές παροχές κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένων και των παροχών α-σφαλίσεως ασθένειας, όχι μόνο συνιστά διπλή ποινή, αλλά και συνεπάγεται την πλήρη στέρηση του βασικού μέσου διαβίωσης ενός προσώπου, το οποίο έφθασε στην ηλικία συνταξιοδοτήσεως, όπως ο προσφεύγων. Πράγματι, ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν είναι σύμφωνο ούτε με την αρχή της κοινωνικής επανένταξης, η οποία διέπει το ποινικό δίκαιο των Κρατών μερών, ούτε με το πνεύμα της Συμβάσεως.
42. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Δικαστήριο εκτιμά ότι ο προσφεύγων υποχρεώθηκε να υποστεί ένα υπερβολικό και δυσανάλογο βάρος, το οποίο ακόμη και αν λάβουμε υπόψη το ευρύ περιθώριο διακριτικής ευχέρειας το οποίο θα πρέπει να αναγνωριστεί στα Κράτη στον τομέα της κοινωνικής νομοθεσίας, δεν είναι δυνατό να δικαιολογηθεί από την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοικήσεως, ούτε από την αξιοπιστία και την ακεραιότητα των δημόσιων υπηρεσιών, τις οποίες επικαλείται η Κυβέρνηση.
43. Επομένως, όσον αφορά στον προσφεύγοντα, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου.
ΙΙ. Ως προς την εφαρμογή του άρθρου 41 της συμβάσεως
44. Σύμφωνα με το άρθρο 41 της Συμβάσεως,
«Εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι υπήρξε παρα-βίαση της Σύμβασης ή των Πρωτοκόλλων της, και αν το εσωτερικό δίκαιο του Υψηλού Συμβαλλόμενου Μέρους δεν επιτρέπει παρά μόνο ατελή εξάλειψη των συνεπειών της παραβίασης αυτής, το Δικαστήριο χορηγεί, εφόσον είναι αναγκαίο, στον παθόντα δίκαιη ικανοποίηση».
Α. Η ζημία
45. Ως προς την περιουσιακή βλάβη, ο προσφεύγων αιτείται το ποσό των 77.759,64 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στη σύνταξη, την οποία θα έπρεπε να λαμβάνει από την 1η Ιανουαρίου 2000. Ως προς την ηθική βλάβη, ζητεί το ποσό των 20.000 ευρώ, με τους νόμιμους τόκους.
46. Η Κυβέρνηση προβάλλει τον ισχυρισμό, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, ότι το αίτημα του προσφεύγοντος ως προς την περιουσιακή βλάβη είναι υπερβολικό και αυθαίρετο και ότι, σε κάθε περίπτωση, το ποσό το οποίο ο ίδιος θα ελάμβανε θα ήταν μειωμένο, εξαιτίας του φόρου εισοδήματος. Περαιτέρω, το ποσό αυτό δεν έχει αναγνωριστεί, ούτε καθοριστεί με απόφαση των εθνικών δικαστηρίων. Σχετικώς με την ηθική βλάβη, η Κυβέρνηση θεωρεί ότι η διαπίστωση ενδε-χόμενης παρανομίας θα συνιστούσε επαρκή δίκαιη ικανοποίηση.
47. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που προσκόμισε ο προσφεύγων και τα οποία δεν αμφισβήτησε η Κυβέρνηση, από την 1η Ιανουαρίου 2000 μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2008, τα 7/10 της συντάξεώς του καταβλήθηκαν στη σύζυγο και την κόρη του, ήτοι 432 ευρώ ανά μήνα. Ο προσφεύγων εμφανίζεται να έχει επίσης επωφεληθεί από το ποσό αυτό. Η πραγματική περιουσιακή βλάβη την οποία έχει ο ίδιος υποστεί και η οποία θα πρέπει, συνεπώς, να αποκατασταθεί, συνίσταται στη διαφορά ανάμεσα στο ποσό αυτό και στο ποσό που αντιστοιχεί στην πλήρη σύνταξή του, ήτοι στο ποσό των 617,14 ευρώ ανά μήνα, το οποίο για την υπό κρίση περίοδο ανέρχεται συνολικώς στο ποσό των 23.327,64 ευρώ, πλέον κάθε ποσού το οποίο είναι δυνατό να οφείλεται ως φόρος. Τέλος, κατ’ αντικειμενική κρίση, το Δικαστήριο επιδικάζει στον προσφεύγοντα το ποσό των 1.000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης.
Β. Έξοδα και δαπάνες
48. Για τα έξοδα και τις δαπάνες, ο προσφεύγων ζητεί 1.700 ευρώ για την διαδικασία ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων και 5.606 ευρώ για την διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου.
49. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο προσφεύγων δεν προσκομίζει τα απαραίτητα δικαιολογητικά, στα οποία θα μπορούσε να στηρίξει τους ισχυρισμούς του. Εκτιμά δε ότι, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα και οι δαπάνες του προσφεύγοντος, θα ήταν εύλογη η επιδίκαση σε αυτόν του ποσού των 1.500 ευρώ.
50. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο προσφεύγων προσκόμισε τα, απαιτούμενα από το άρθρο 60 παρ. 2 του Κανονισμού, ακριβή στοιχεία και δικαιολογητικά, σχετικώς με την διαδικασία ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όχι όμως και σχετικώς με την διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου. Επομένως, επιδικάζει σε αυτόν μόνο το ποσό των 1.700 ευρώ.
Γ. Τόκοι υπερημερίας
51. Το Δικαστήριο κρίνει ότι το ποσοστό των τόκων υπερημερίας θα πρέπει να υπολογιστεί βάσει του επιτοκίου διευκολύνσεως του οριακού δανείου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσαυξημένου κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Βλ. Κυπριανού Χ. Πάνου, Δικηγόρου: Η απώλεια της συντάξεως ως συνέπεια πειθαρχικού ή ποινικού κολασμού και οι πρόσφατες νομολογιακές εξελίξεις των ελληνικών δικαστηρίων και του Ε.Δ.Δ.Α., Ε.Δ.Κ.Α. 2009, σελ. 673.
Στο ως άνω άρθρο ο κ. Κυπριανός Πάνου συγκρίνει τη νομολογία του Ε.Δ.Δ.Α. με τη νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου ως προς τη νομιμότητα της απώλειας της σύνταξης συνεπεία ποινικού κολασμού και εξάγει τα ακόλουθα χρήσιμα συμπεράσματα: Τόσο το Ελεγκτικό Συνέδριο, όσο και το Ε.Δ.Δ.Α. ξεκινούν από την ίδια βάση: τη συμφωνία του μέτρου της στέρησης της σύνταξης συνεπεία ποινικού κολασμού προς την αρχή της αναλογικότητας. Διαφοροποιούνται όμως όσον αφορά στα κριτήρια βάσει των οποίων ελέγχεται η συμφωνία του ως άνω μέτρου με την αρχή της αναλογικότητας. Το Ελεγκτικό Συνέδριο επικεντρώνεται στο βαθμό προσβολής του δημόσιου συμφέροντος (στις συγκεκριμένες περιστάσεις καταδίκης, στη βαρύτητα του αδικήματος), ενώ το Ε.Δ.Δ.Α. στο βαθμό προσβολής του δικαιώματος της σύνταξης ως περιουσιακού δικαιώματος (στον τρόπο και στην έκταση της στέρησης της σύνταξης, στην ύπαρξη ή όχι άλλων μέσων διαβίωσης, στη διατήρηση ή όχι του δικαιώματος υγειονομικής περίθαλψης).
Επιπλέον, στο ως άνω άρθρο ο κ. Κυπριανός Πάνου προβαίνει σε μια επισκόπηση της σχετικής νομολογίας του Ε.Δ.Δ.Α., εκ της οποίας συμπεραίνει ότι καθοριστικής σημασίας για το σχηματισμό της τελικής κρίσης του Ε.Δ.Δ.Α. είναι ο τρόπος της στέρησης της σύνταξης (αυτοδίκαια εκ του νόμου ή δυνητικά στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης;) και η έκταση της στέρησης της σύνταξης (πλήρης ή μερική στέρηση). Κατά τον κ. Κυπριανό Πάνου, από την επισκόπηση της νομολογίας του Ε.Δ.Δ.Α. προκύπτει ότι η αυτοδίκαιη, πλήρης στέρηση της σύνταξης ως συνέπεια ποινικού κολασμού, όπως προβλέπεται στο άρθρο 62 περ. β΄ του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, προσβάλλει την αρχή της αναλογικότητας.
Ως εκ τούτου, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδε-χόμενο μελλοντικής καταδίκης της χώρας μας κρίνεται αναγκαία η τροποποίηση του άρθρου αυτού.
Σχετικά βλ. Ε.Δ.Δ.Α. Υπόθ. Αζίνας κατά Κύπρου, Απόφ. 20.6.2002, Ε.Δ.Κ.Α. 2002, σελ. 896, Ε.Δ.Δ.Α., Υπόθ. Banfield, Απόφ. 18.10.2005.
Βλ. επίσης Ελ.Σ. 2287/2005 (Ολομ.), Ε.Δ.Κ.Α. 2006, σελ. 687, Ελ.Σ. 2347/04 (Ολομ.), Ε.Δ.Κ.Α. 2005, σελ. 138, Ελ.Σ. 1492/02 (Ολομ.), Ε.Δ.Κ.Α. 2002, σελ. 842.

ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ 2347/2004 Ελ  Συνέδριο

Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας

Όλοι έχετε ακούσει πλέον . για Γενική Πολιτική Απεργία. Όμως είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας.
Αυτό οφείλεται σε τέσσερις κύριους λόγους: Πρώτον, γιατί αυτοί που σήμερα οργανώνουν απεργίες, δεν ξέρουν γι αυτήν ή φοβούνται να εμπλακούν με αυτήν την ιδέα. Δεύτερον, γιατί τα μεγάλα συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ. πολύ απλά δεν θέλουν να ξέρει κανείς γι αυτήν. Τρίτον, γιατί σε πρακτικό επίπεδο, η Γενική Πολιτική Απεργία εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την θέση και διάφορες επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας στην κοινωνία. Τέταρτον, γιατί πολύ απλά την συγχέουν με την έννοια της απλής Γενικής Απεργίας.

 Γιατί να κάνω Απεργία; Θέλει και ρώτημα; Ας το δούμε όμως. Οι κυβερνήσεις, παρ όλες τις διαβεβαιώσεις που μας δίνουν συνεχώς, έχουν σχεδόν καταστρέψει τα πάντα. Το χρέος του κράτους, από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα τείνει να διπλασιαστεί. Το Σύνταγμα της Ελλάδας, έχει καταλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εξαφανιστεί. Οι τυπικές Απεργίες αντιμετωπίζονται από το κράτος με την Βία. Οι Συνταξιούχοι έχασαν τις συντάξεις τους. Η Ανεργία καλπάζει στο 30%+ και ανεπίσημα, είναι πολύ παραπάνω. Άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια. Πολυεθνικές και άλλες μεγάλες εταιρείες φεύγουν. Χαράτσια και νέοι φόροι παντού. Αυτοκτονίες καθημερινά. Ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει πετρέλαιο για να ζεσταθεί. Μαγαζιά κλείνουν καθημερινά. Τα νοσοκομεία καταστράφηκαν. Το ίδιο τώρα και με την τριτοβάθμια παιδεία. Τα ταμεία τα άδειασαν. Ξεπουλάνε το νερό, το ρεύμα, τα πάντα είναι στο σφυρί. Η κυριαρχία του Κράτους εξαφανίστηκε. Μας είπαν ψέματα ότι θα λύσουν το πρόβλημα, όλες οι κυβερνήσεις τους μέχρι τώρα. ΚΑΙ ΟΜΩΣ, τα μέτρα που μας έφεραν ως εδώ, τα συνεχίζουν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία. Συνεχίζουν να μας λένε ότι θα μας σώσουν. Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν, καταλαβαίνουν πλέον προς τα που πάει το πράγμα... Και οποιοσδήποτε προσπαθήσει να τους αντισταθεί μεμονωμένα, δέχεται την βίαια καταστολή του Κράτους κατοχής. Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι παραδοσιακοί αγώνες, όσο θεμιτοί και αν είναι, ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ. Θα χρειαστεί μια πραγματική μαζική αντίδραση, πριν τα καταστρέψουν όλα. Εδώ ακριβώς εισέρχεται η έννοια της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και αποκτά νόημα

. Γιατί πρέπει να είναι Γενική; Νομίζω ότι η απάντηση είναι πλέον προφανής. Είδαμε τους διάφορους κλάδους να αποζητούν δικαιοσύνη για τα δικά τους θέματα. Είδαμε ακόμα και τις ποιο δυναμικές κινητοποιήσεις να καταστέλλονται με την βία. Είδαμε μέχρι και το το μέτρο της επίταξης να χρησιμοποιείται ενάντια σε εργαζόμενους που απαιτούν τα αυτονόητα. Είναι προφανές λοιπόν, ότι για να γίνουν τα μέτρα καταστολής αδύνατα για το κράτος κατοχής, θα πρέπει η δράσεις των Πολιτών, να είναι μαζικότατες. Είναι τόσο απλό και αυτονόητο, κάτι δηλαδή που ο καθένας μας έχει συλλογιστεί. Γιατί πρέπει να είναι Πολιτική; Οι περισσότεροι απεργοί σήμερα και μέσα στην καταξίωση που ζουν, επιζητούν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Είναι κατανοητό λοιπόν και απολύτως αποδεκτό, να θέλουν να δράσουν κάπως, όπως μπορούν, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό βλέπουμε σήμερα και με τις διάφορες μεμονωμένες απεργίες που ο κάθε κλάδος ανακοινώνει. Όμως, υπάρχουν τρία σοβαρότατα προβλήματα με την μέθοδο αυτή: Τις περισσότερες φορές σήμερα, το κράτος κατοχής δεν υποχωρεί και μάλιστα απαντά στους εργαζόμενους με βίαια μέτρα, μετατρέποντας σχεδόν όλες αυτές τις προσπάθειες τελικά σε αποτυχίες. Ακόμα και αν ένας κλάδος ανάμεσα στους πολλούς καταφέρει να κατακτήσει κάποια από τα αιτήματά του, αυτό δεν σημαίνει ότι σήμερα με την τραγική κατάσταση που ζούμε, ότι λύθηκε το πρόβλημά του ολοκληρωτικά. Νέα μέτρα ψηφίζονται συνεχώς, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν πλέον δόλιες μεθόδους για να εκτελέσουν τις εντολές των αφεντικών τους. Πιο σημαντικά ακόμα, είναι φανερό ότι δεν υποφέρουν πλέον απλά και μόνο μερικοί κλάδοι, αλλά ένας ολόκληρος Λαός. Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, είναι φανερό ότι τα μεμονωμένα συμφέροντα δεν είναι πλέον αρκετός λόγος για να απεργήσει κανείς, γιατί τα προβλήματα της κοινωνίας είναι τόσο τεράστια, που κανένα ιδιαίτερο συμφέρον που έχει επιλυθεί, δεν θα επιφέρει την ανόρθωση της κατάστασης. Είναι λοιπόν φανερό ότι ο χαρακτήρας της Απεργίας, πρέπει πλέον να λάβει Πολιτική φύση και διάσταση. Πρέπει οι λόγοι μας, να μην είναι μόνο και μόνο τα εργασιακά, ή μεμονωμένα θέματα όπως είναι αυτά των αποδοχών, αλλά η απαίτηση όλων των κλάδων, για ριζική επίλυση ΟΛΩΝ των προβλημάτων τους, που πλέον ενώνουν τον Λαό κάτω από τα ίδια συμφέροντα.
Παραδείγματα απαιτήσεων που μετατρέπουν μια Απεργία σε Πολιτική Απεργία είναι τα εξής:
 Η απαίτηση για πραγματική Δημοκρατία.
 Η απαίτηση για Δικαιοσύνη.
 Η απαίτηση για δίκαιο φορολογικό σύστημα για όλους, όπως αναφέρει το Σύνταγμα.
 Η απαίτηση να μας πει το Κράτος ακριβώς πως, πόσα και που χρωστάει.
 Η απαίτηση να σταματήσει να καταλύεται το Σύνταγμα σχεδόν ολοκληρωτικά. Η απαίτηση του απλά να φύγει και να διαλυθεί το κοινοβούλιο, και νέου πολιτεύματος.
 Η μη αναγνώριση της νομιμότητας του Κοινοβουλίου ή/και του Κράτους στην κατάσταση κατοχής που βρίσκεται σήμερα. Και άλλα. Μερικά από τα παραπάνω είναι πολύ πιο σημαντικά από άλλα. Όμως όλα τους, ενώνουν το σύνολο των πολιτών κάτω από κοινά συμφέροντα. Στην κατάσταση που ζούμε σήμερα πλέον, δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε τίποτα το λιγότερο από το κοινό συμφέρον του Λαού, γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνουμε, ούτε τα δικά μας προβλήματα θα λυθούν, αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία της Ελλάδας θα ολισθήσει προς μια κατάσταση απόλυτης καταστροφής όπου τα μεμονωμένα δικαιώματά μας δεν θα έχουν πλέον νόημα. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η μετατροπή της Απεργίας σε Πολιτική, με την έννοια που έδωσα παραπάνω, και όχι απλά μια διεκδίκηση των εργασιακών μας θεμάτων, είναι κάτι που αυτομάτως θα έχει απήχηση και στον υπόλοιπο Λαό. Η Πολιτική φύση της Απεργίας δηλαδή δεν είναι απλά πολιτικό θέμα, αλλά είναι το μέσο και ο λόγος για να ενωθεί ο Λαός σαν μία γροθιά με κοινούς σκοπούς ενάντια στο αυταρχικό Κράτος που θέλει να μας καταστρέψει όλους. Με απλά λόγια, αν η Απεργία λάβει Πολιτική φύση, η πειστικότητα μας και η μαζική συμμετοχή του Λαού είναι πολύ πιο εύκολη από το να καλούμε τον Λαό να υποστηρίξει συγκεκριμένα συμφέροντα, όσο δίκαια και να είναι αυτά.
 Ο δεύτερος σημαντικός λόγος για τον οποίο οι Απεργίες μας πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές, είναι γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον δυνατόν κανένας να απαιτήσει να λυθούν τα δικά του προβλήματα μόνο, χωρίς να απαιτήσει να λυθούν και τα προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα στον Λαό.

 Γιατί πρέπει να είναι Διαρκείας; Και πάλι εδώ έχουμε ένα ερώτημα που πολλοί έχουν αναρωτηθεί και δικαίως. Είναι πλέον φανερό ότι κανένας απεργιακός αγώνας που έχει διεξαχθεί τελευταία, δεν είχε ξεκάθαρα θετικό αποτέλεσμα. Οι 24ωρες και 48ωρες Απεργίες είναι φανερό ότι δεν απασχολούν το κατοχικό κράτος ούτε στο ελάχιστο. Μόλις τελειώσουν οι Απεργίες, αμέσως συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο της καταστροφής. Στα λίγα παραδείγματα που είχαμε, όπου οι απεργίες ήταν σχετικά μακράς διάρκειας, το κράτος αμέσως απάντησε με βία, καταστολή ή επίταξη. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι μακράς διάρκειας απεργίες, προκαλούν το κράτος να συλλογιστεί και να δράσει. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι οι επαναλαμβανόμενες κατά διαστήματα 24ωρες και 48ωρες απεργίες, όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προκαλούν και μια άρρωστη εκτόνωση η οποία αφήνει τον οποιονδήποτε αγωνιστή σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Είναι καλύτερα να κάνουμε τις εργασίες μας σωστά και όπως λέει και ο Λαός μας, "μιά και καλή", παρά να ταλαιπωρούμαστε με πολλαπλές μικρές αποτυχίες. Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δράσουμε για πολύ χρόνο, όσο χρειάζεται δηλαδή για να γονατίσει το κράτος μπροστά στα δίκαια αιτήματά μας. Συμφωνώ, μπορούμε να αρχίσουμε τώρα;
 Η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, διαφέρει από την συμβατική απεργία, στο ότι χρειάζεται οργάνωση. Μερικά από τα πράγματα που απαιτούν από εκτεταμένη έως και μικρή προετοιμασία πριν αρχίσει η Γ.Π.Α., είναι τα εξής: Πρέπει να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς σημαίνει Γ.Π.Α. Θα χρειαστεί να γίνει ενημέρωση και του τελευταίου συνδικαλιστικού , και της τελευταίας ομάδας, ένωσης κλπ, για όλα τα θέματα που αναφέρονται το κείμενο αυτό αλλά και άλλα. Θα πρέπει να ενημερωθούν όλοι ότι η συμμετοχή δεν σημαίνει απλά "δεν εργάζομαι", αλλά ότι πολλοί κλάδοι θα εργαστούν κανονικά και θα δείξουν την συμμετοχή τους με άλλους τρόπους. Εφ όσον η συμμετοχή θα είναι μαζική, θα πρέπει να υπάρχουν όλα τα απαραίτητα ώστε να μην υποφέρει κάποιος στην οικογένειά μας, στην γειτονιά μας, και γενικότερα στην χώρα όσο ο Λαός εκφράζει την θέλησή του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ενημερώσουμε όλους να προετοιμαστούν για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωση στους κατά τόπους χώρους εργασίας, στις γειτονιές και στους λίγους Δήμους και άλλους δημόσιους οργανισμούς που έχουν απομείνει όπου μπορεί να υπάρχουν ηγεσίες που να είναι συνεργάσιμες. Αν θέλετε να αρχίσετε τώρα, θα πρότεινα να πάτε παρακάτω στην ερώτηση: "Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;" και να κάνετε όσο πιο πολλά αναφέρονται εκεί και ότι άλλο σκεφθείτε που να συμφωνεί με την έννοια της Γ.Π.Α. Στο ερώτημα δηλαδή, αν μπορούμε να αρχίσουμε τώρα, η απάντηση είναι, ναι αλλά μόνο στον βαθμό που έχουμε κτίσει την ενημέρωση και κατανόηση που απαιτείται και την οργάνωση και προετοιμασία που θα χρειαστεί.
 Τι δράσεις απαιτεί η Γενική Πολιτική Απεργία; Η Γενική Πολιτική Απεργία αποτελεί πρώτα και κύρια την απαίτηση κοινών συμφερόντων για όλο τον Λαό και όχι μεμονωμένα συμφέροντα, όπως είναι τα εργασιακά. Όμως, επιπρόσθετα, είναι η Απεργία εκείνη που σκοπεύει να κάνει απολύτως κατανοητό στο κράτος που μας τυραννά ότι ΔΕΝ το αποδεχόμαστε πλέον στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται. Και ως εκ τούτου, δεν αποδεχόμαστε τα παράνομα και ανήθικα μέτρα και νόμους που έχουν περάσει. Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της λοιπόν είναι ότι όλοι οι συμμετέχοντες, άσχετα από τις επί μέρους δράσεις που μπορεί να είναι διαφορετικές, σταματούν άμεσα να δέχονται το κράτος κατοχής ως νόμιμο κράτος και εξουσία. Αυτό το δείχνει κανείς με πολλούς τρόπους, αλλά πρώτα και κύρια με την άρνηση πληρωμής φόρων και χαρατσιών, την άρνηση παραλαβής και έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το παραπάνω ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή, αλλά ένας από τους ύστατους τρόπους αντίστασης στην καταστροφή που μας φέρνει καθημερινά η δωσιλογική εξουσία. Σε καιρούς πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, οι πληρωμή των φόρων αποτελεί ιερό χρέος μας ως πολίτες και είναι αυτό που στηρίζει την κοινωνία. Σήμερα όμως δεν έχουμε πλέον Δημοκρατία, και οι φόροι που καλούμαστε να πληρώσουμε, ούτε θα λύσουν την κρίση, ούτε ανταποδοτικοί είναι, αλλά χάνονται στις αποπληρωμές των παράνομων δανείων που έχουν επιβληθεί στην χώρα.
 Οι υπόλοιπες δράσεις που απαιτούνται στην Γ.Π.Α., διαφέρουν σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την εργασία που έχει ή δεν έχει κανείς στην κοινωνία. Μερικές από αυτές είναι:
  Οι λειτουργικές καταλήψεις
. Η κλασική απεργία
. Η έμπρακτη στήριξη των απεργών, είτε αυτοί κάνουν κλασική απεργία, είτε κάνουν λειτουργική κατάληψη
. Οι μαζικότατες διαδηλώσεις. Και άλλα
 Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία; Όπως αναφέραμε και πριν, ο σκοπός δεν είναι να πατάξουμε τους συμπολίτες μας, που υποφέρουν μαζί μας. Ο σκοπός είναι να φέρουμε το κράτος κατοχής στα γόνατα και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο, που ρεαλιστικά μπορεί να γίνει μόνο αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό ολοκληρωτικά, και στην συνέχεια με αλαγή προς νέο πολίτευμα. Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποφέρει ο Λαός. Νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα βασικών αγαθών, φαρμακεία κλπ. πρέπει σε κάθε περίπτωση να λειτουργούν κανονικά για τον Πολίτη, αλλά την ίδια στιγμή να έχουν καταστείλει τελείως την επικοινωνία με τον Κράτος Κατοχής. Άλλες υπηρεσίες, όπως π.χ. οι Εφορίες, που σήμερα αποτελούν το μέσο καταδυνάστευσης του Λαού με ολοκληρωτικά άδικα και αντισυνταγματικά μέτρα, θα πρέπει να σταματήσουν να εφαρμόζουν το καταστροφικό τους έργο μέχρι να αλλάξει το καθεστώς και η Δημοκρατία να έχει επιστρέψει στην χώρα και ως εκ τούτου το φορολογικό να είναι πλέον δίκαιο. Όμως, ακόμα και οι εφορίες του σήμερα, όπως και πολλές άλλες υπηρεσίες του κράτους, παρέχουν υπηρεσίες στου πολίτες. Για να γίνει πραγματικότητα αυτός ο τρόπος αντίστασης, θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτό που λέγεται "λειτουργικές καταλήψεις". Στην λειτουργική κατάληψη, οι υπάλληλοι καταλαμβάνουν σύσσωμος την υπηρεσία όπου εργάζονται και σταματούν και πάλι σύσσωμοι να εφαρμόζουν τα μέτρα καταστροφής που μας έχει επιβάλει το καθεστώς χούντας που όλοι μας ζούμε. Αλλά είναι επίσης τι ίδιο σημαντικό να ΜΗΝ σταματά να εργάζεται σε όποιον τομέα έχει ανάγκη ο συμπολίτης του. Παράλληλα, ενημερώνουν τον κάθε πολίτη με πολλαπλά μέσα ότι η υπηρεσία λειτουργεί υπό καθεστώς λειτουργικής κατάληψης λόγω της Γενικής Πολιτικής Απεργίας η οποία έχει ως στόχο την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα βρείτε κανένα πολίτη να σας εναντιωθεί, εκτός από τους λίγους που έχουν απομείνει και με κάποιον τρόπο επωφελούνται από το σημερινό καθεστώς... Παραδείγματα: Τα νοσοκομεία δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν τους πολίτες. Τα μέσα μεταφοράς, δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν χρεώνουν εισιτήρια. Οι εφορίες παρέχουν έγγραφα, χρήσιμα και δίκαια παράβολα αλλά δεν χρεώνουν τον πολίτη πλέον με τους καταχρηστικούς και καταστροφικούς φόρους που φέρνουν την απίστευτα τρομακτική ύφεση που ζούμε σήμερα. Κ.ο.κ. Συνοπτικά, η λειτουργική κατάληψη είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να κτυπηθεί αλύπητα το καθεστώς που τόσο καιρό μας καταστρέφει αλλά και την ίδια στιγμή να φέρνει κοντά και να συσπειρώνει τον Λαό σε μαζική αντίδραση μέχρι την ανατροπή.
 Μα δεν θα έχουμε χάος, αν προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο; Εφ όσον ο Λαός οργανωθεί, ενημερωθεί, δράσει μαζικά και ενωμένα με κοινούς στόχους, και οι δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες που παρέχουν στον Λαό δεν σταματήσουν να λειτουργούν, όχι.
 Δεν θα καταρρεύσει το Κράτος αν κάνουμε κάτι τέτοιο; Αυτό που θα πρέπει να μας διακατέχει είναι ότι αν ΔΕΝ κάνουμε κάτι, τότε είναι που θα καταρρεύσει το Κράτος, και μάλιστα άτακτα. Η κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε άλλους τομείς, για όποιο το έχει ψάξει, είναι τόσο δραματικά κακή, που η κατάρρευση είναι πλέον 100% σίγουρη, και μάλιστα με άτακτο τρόπο. Όσο εμείς οι πολίτες το αφήνουμε, τόσο αυτή η άτακτη κατάρρευση που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια και θα καταστρέψη την χώρα μας, έρχεται πιο κοντά. Το Κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες, και αν κάνουμε την απεργία με σωστό τρόπο, όπως αναφέρεται  δεν θα καταρρεύσει. Το Κράτος Κατοχικής Χούντας, όμως θα καταρρεύσει. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Το τι θα ακολουθήσει θα είναι μόνο για το καλό της Χώρας, αφού θα έχει επιτέλους καθαρίσει το πεδίο και ο Λαός θα μπορεί να αποφασίσει τι θέλει, με πραγματικούς Δημοκρατικούς τρόπους. Είναι κάτι τέτοιο νόμιμο; Βεβαίως! Όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι και δικαιώματα, διεθνείς συμβάσεις, αλλά και το Σύνταγμα μας, το κάνουν απολύτως νόμιμο. Αυτό που δεν είναι νόμιμο, σε καμία περίπτωση είναι το σημερινό καθεστώς, το οποίο έχει καταλύσει αμέτρητα ανθρώπινα δικαιώματα και το Σύνταγμά μας. Όσοι ακόμα δεν ξέρουν τι γράφει το άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδας, να ξέρουν ότι όχι μόνο είναι νόμιμο και δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε την εξουσία και δικαιώματα που μας δίνει το ίδιο το Σύνταγμα, αλλά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ.
 Δηλαδή απλά δεν θα δουλεύω μέχρι να φύγουν; Όχι δεν είναι τόσο απλό. Το αν θα εργαστεί κανείς, εξαρτάται από τον ρόλο που έχει στην κοινωνία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην μαχόμαστε ενάντια στον συμπολίτη, αλλά ενάντια στην εξουσία που καταστρέφει την χώρα μας με χίλιους δυο τρόπους και όχι μόνο με τα εργασιακά. Ένας από τους έμμεσους τρόπους για να σηκωθούν και οι υπόλοιποι πολίτες μαζί μας, θα πρέπει να είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι είμαστε μαζί τους, και όχι ενάντια τους. Ο άλλος έμμεσος τρόπος για να σηκωθεί ο Λαός μαζί μας, είναι να καταλάβουν ότι αγωνιζόμαστε και γι αυτόν, για τα δικά του βασικά δικαιώματα, που έχει πλέον χάσει. Σε γενικές γραμμές δηλαδή, ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι να πληγεί σοβαρότατα το κράτος δωσιλογικής κατοχής και τα διάφορα συμφέροντα που μας καταδυναστεύουν, Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, αρχίζει να γίνεται φανερό, το αν θα δουλέψει κανείς, ή θα λάβει μέρος σε άλλες δράσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό του, για να καταλάβει το πως πρέπει να δράσει: Αν δεν εργαστώ, θα πλήξω τον συμπολίτη μου; Αν εργαστώ θα πλήξω τον συμπολίτη μου; Είναι η λειτουργική κατάληψη η καλύτερη δράση για την δική μου περίπτωση; Η δράση που έχω επιλέξει, βλάπτει τον συμπολίτη μου ή είναι αγώνας ενάντια του κατοχικού κράτους; Κ.ο.κ.
 Μα τα Συνδικάτα δεν είναι υπεύθυνα για τις Απεργίες; Σε καμία περίπτωση. Τα παραδοσιακά συνδικάτα συνδικαλιστών, στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν ηγεσίες, που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αλλάξει δραματικά το καθεστώς, γιατί τους συμφέρει να υπάρχει η κατάσταση που υπάρχει τώρα. Ειδικότερα, τα μεγάλα συνδικάτα, κάνουν ότι μπορούν για να μην κάνουν καμία απολύτως δράση ενάντια στο καθεστώς που μας καταστρέφει, ή στην καλύτερη των περιστάσεων, οργανώνουν απεργίες που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να κάνουμε σχεδόν ολοκληρωτική επανασύσταση του συνδικαλισμού, από τα κάτω προς τα πάνω, αρχίζοντας με την παράκαμψη των ξεπουλημένων συνδικάτων, που κρατούν με νύχια και με δόντια τον κόσμο μακριά από κάθε αντίσταση που θα είχε αποτέλεσμα.
 Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενημερώσουμε όσους πιο πολλούς συμπολίτες μας, και μικρές ομάδες, έτσι ώστε επιτέλους να μπορέσουμε να παρακάμψουμε τα καθεστωτικά συνδικάτα και να δράσουμε σαν ενωμένος Λαός, ενάντια στην επιχείρηση αποτέφρωσης που επιτελείται κατά του Λαού και της Χώρας.
 Πως θα επιβιώσω αν δεν πληρώνομαι;
 Η αξία μιας σωστά οργανωμένης Γενικής Πολιτικής Απεργίας, είναι στο ότι από την φύση της, δεν επηρεάζεται ο Λαός αρνητικά, αλλά μόνο το καθεστώς που μας έχει επιβάλει Δικτατορία. Η επιβίωσή μας δηλαδή δεν θα αποτελέσει κανένα πρόβλημα, στον βαθμό που έχουμε οργανωθεί. Η αλληλεγγύη και η γενικότερη βοήθεια του κάθε συμπολίτη που συμμετέχει με κάθε μέσο που διαθέτει ο καθένας, είναι το κλειδί για μια επιτυχή Γενική Πολιτική Απεργία. Να θυμάστε πάντα ότι ο στόχος της Γ.Π.Α. είναι ένα πολύ καλύτερο αύριο, και ότι το θέμα επιβίωσης τίθεται σε πολύ τρομακτικότερο βαθμό, για την περίπτωση που ΔΕΝ δράσουμε μαζικά για την ανατροπή του καθεστώτος.
 Είμαι Δημόσιος υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;
 Αν δουλεύετε στο Δημόσιο, είναι σημαντικό να δείτε αν στην περίπτωσή σας, η λειτουργική κατάληψη ή η κλασική απεργία διαρκείας είναι η πιο σωστή κίνηση για τον Λαό. Δείτε και το ερώτημα: "Τι είναι οι Λειτουργικές καταλήψεις και τι σχέση έχουν με την Γενική Πολιτική Απεργία;" Το βασικότερο πράγμα που να θυμάται ο κάθε Δημόσιος Υπάλληλος κατά την διάρκεια της Γ.Π.Α. είναι το πως θα κάνει την ζωή του δωσιλογικού κράτους κατοχής, των τραπεζιτών δανειστών μας, και των άλλων εκμεταλευτών μας ΚΟΛΑΣΗ, και πως θα κάνουν την ζωή του συμπολίτη τους όσο πιο εύκολη γίνεται.
 Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, πως θα συμμετάσχω;
 Εδώ σε μερικές περιπτώσεις μπορεί η κατάσταση να είναι δύσκολη, ειδικά αν δουλεύετε σε μεγάλη εταιρεία. Η ιδανική περίπτωση είναι να συμφωνεί ο εργοδότης σας με την ιδέα της Γ.Π.Α. και να απεργήσετε μαζί, (εκτός και αν παρέχετε βασικές ανάγκες στον πολίτη). Όμως ακόμα και στην περίπτωση που σας εξαναγκάσουν να εργαστείτε, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορείτε να κάνετε πολύ σημαντικά πράγματα:
 1) Την κοινή δράση όλων, που είναι η ολοκληρωτική στάση πληρωμών προς το Κράτος.
 2) Την έμπρακτη εμψύχωση όλων αυτών που απεργούν είτε με τον κλασικό τρόπο είτε με λειτουργική κατάληψη.
 3) Την έμπρακτη αλληλεγγύη προς όλους τους απεργούς. Έχω μικρή ή μικρομεσαία εταιρεία, ή κατάστημα, πως θα συμμετάσχω; Αν είστε σε αυτήν την κατηγορία, τότε να ξέρετε ότι η ύφεση και η καταστροφή που μας έχουν επιβάλει οι εντός δωσίλογοι και οι έξωθεν εκμεταλλευτές της Ελλάδας, ΣΥΝΤΟΜΑ θα αγγίξει και εσάς. Αναλογιστείτε λοιπόν τις συνέπειες της μη συμμετοχής σας. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν παρέχετε υπηρεσία που κρίνετε ότι είναι απαραίτητη στου πολίτες, τότε να δουλέψετε. Αλλά σε κάθε περίπτωση να συμμετέχετε στην ολοκληρωτική άρνηση αποδοχής της νομιμότητας του κατοχικού κράτους που θα μας κατασπαράξει όλους για λογαριασμό των δανειστών και αφεντικών τους. Αυτό βεβαίως σημαίνει και την πλήρη στάση πληρωμών προς το κράτος. Αναφέρω και πάλι, ότι σε αυτήν την ύστατη στιγμή, αυτή η δράση ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή αλλά απολύτως νόμιμη αντίσταση στην βίαιη κατάλυση του Συντάγματος. Σε εποχές πραγματικής Δημοκρατίας και ευνομούμενου κράτους, η αποπληρωμή δίκαιων φόρων είναι ιερό χρέος όλων μας.
 Είμαι άνεργος, εγώ πως θα συμμετάσχω; Αν είστε άνεργοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε άνεργος, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος. Είμαι Συνταξιούχος, εγώ πως θα συμμετάσχω;
 Αν είστε συνταξιούχοι, μπορείτε και πάλι να συμμετάσχετε σε διαδηλώσεις, σε δράσεις αλληλεγγύης, υποστήριξης (ψυχολογικής και άλλης) προς τους απεργούς που κάνουν δράσεις. Επίσης μπορείτε να βοηθήσετε στην ενημέρωση όσο περισσότερων συμπολιτών μας μπορείτε. Και φυσικά αν σας χρεώνουν ανήθικους φόρους, χαράτσια, τέλη κλπ, παρ όλο που είστε συνταξιούχους με πενιχρή σύνταξη, κάντε και εσείς στάση πληρωμών προς το κράτος. Εάν έχετε παιδιά που προετοιμάζονται η σκέπτονται να συμμετάσχουν στην Γενική Πολιτική Απεργία, εμψυχώστε τους και προτρέψτε τους να συμμετάσχουν.
 Μα δεν είναι ταλαιπωρία όλα αυτά; Κανένας αγώνας για Δικαιοσύνη, πραγματική Δημοκρατία, και τα βασικά δικαιώματα του Ανθρώπου δεν ολοκληρώνονται επιτυχώς χωρίς τουλάχιστον λίγο ταλαιπωρία ή θυσίες. Όμως οι θυσίες αυτές δεν είναι ούτε ένα στο εκατομμύριο αυτές που θα καλεστούμε εμείς και τα παιδιά μας να πληρώσουμε αν αφήσουμε την κατάσταση χωρίς να αντιδράσουμε.
 Πως θα οργανωθεί; (Η πώς θα γίνει;) Τίποτα δεν θα "οργανωθεί" ή θα "γίνει" μόνο του. Πρέπει εμείς οι πολίτες σύσσωμοι, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να σηκωθεί και να βάλει το λιθαράκι του σε όποιον τομέα μπορεί να συνεισφέρει. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Πρέπει όλοι μας, μα όλοι μας, στους χώρους που ζούμε, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, να αρχίσουμε συστηματικά και επιμελώς να ενημερώνουμε όλους τους συμπολίτες που γνωρίζουμε, να προετοιμαστούν και να μάθουν τα βασικά: 1) Τι μας ενώνει αυτήν την στιγμή ως Λαό: (Το επερχόμενο Χάος για ολόκληρη τη Χώρα, και όχι μόνο τα εργασιακά μας θέματα) 2) Γιατί ακριβώς πρέπει επιτέλους οι απεργίες να μετατραπούν σε Γενική Πολιτική Απεργία για την διεκδίκηση και την απαίτηση των αυτονόητων. 3) Το πως και γιατί η λειτουργική κατάληψη πρέπει να είναι η δράση επιλογής για μερικούς, η στάση πληρωμών προς το κράτος για όλους. 4) Το ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχουμε αν θέλουμε να αποφύγουμε τον ερχόμενο όλεθρο. Όλα αυτά πρέπει βέβαια να τα ξέρουμε εμείς πρώτα πριν προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε σε άλλους. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ: Ετοιμαστείτε ομαδικά σε κάθε τομέα που νομίζει ο καθένας ότι θα χρειαστεί, για να είμαστε έτοιμοι να σταθούμε ακλόνητοι όλοι μαζί και να είμαστε αλληλέγγυοι. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟΙ: Ενημέρωση προς ομάδες, συλλογικότητες. Συμμετοχή σε ανοικτές συνελεύσεις όπου θα αναφέρουμε ότι οι απεργίες πρέπει να μετατραπούν σε Πολιτικές , Γενικές και όπου χρειάζεται η δράση πρέπει να είναι η λειτουργική κατάληψη.
 Τι μπορώ να κάνω ΤΩΡΑ;
 Ακολουθούν μερικές ιδέες για το τι μπορεί κανείς να κάνει τώρα, άμεσα για να οργανωθεί μια μαζική Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας: "Χαρτογραφήστε" την περιοχή σας ή/και τον χώρο εργασίας σας, και μάθετε ποιες συλλογικότητες, ποιες ομάδες, οργανώνονται σε αντίσταση κατά του κατοχικού καθεστώτος. Εντοπίστε ανοικτές συνελεύσεις, και πάρτε τον λόγο και αναφέρετε όλα όσα μάθατε περί Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Μιλήστε και προετοιμάστε το έδαφος στον χώρο εργασίας, στην γειτονιά. Εφ όσον έχετε ενημερώσει συνανθρώπους σας, κάνετε ομάδες και συνελεύσεις, και ανοιχτείτε σε γειτονικές ή σχετικές ομάδες και ανθρώπους, ώστε να υπάρχει συντονισμός και γνώση πάνω στο θέμα, ώστε όταν η σπίθα ανάψει να είστε έτοιμοι να δράσετε.
 Τελικά αξίζει τον κόπο;
 Εσείς πόσο αξία δίνετε στην Δικαιοσύνη, την Δημοκρατία και την Ελευθερία σας; Οι πρόγονοί μας, είπαν Ελευθερία ή Θάνατος, όταν αποφάσισαν να ελευθερωθούν και το έκαναν πράξη. Εμείς έχουμε μπροστά μας ένα διαφορετικό τέρας, το οποίο όμως θα μας επιβάλλει τελικά τα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Εμείς τι θα πούμε;
http://thermaikosoramiden.blogspot.gr/2013/02/blog-post_20.html

"THE GOOD, THE BAD AND THE UGLY"

Εάν είστε φαν του Κλιντ Ίστγουντ ...

Αναρωτηθήκατε ποτέ, πώς έκαναν την πρωτότυπη μουσική
για το φιλμ "The Good, The Bad & The Ugly" ;
Είναι ευκαιρία, να το δείτε πώς έγινε μετά από τόσα χρόνια σε ένα βίντεο 4 λεπτών.
Μερικοί από εσάς μπορεί να μην είναι αρκετά μεγάλοι,
για να θυμούνται αυτό το κλασικό έργο από τη δεκαετία του '60.  Είναι φανταστικό!  Απολαύσετε το.

Για όσους τυχόν εξακολουθούν να ψάχνουν στα βινίλια του 60....
αυτή είναι η απάντηση στο πώς δημιουργήθηκε αυτή η υπέροχη μελωδία...

Με τα φωνητικά, τα ηχητικά και το κλασικό σφύριγμα. Εξαιρετικό ...!
Δείτε το μέχρι το τέλος !

Πλειστηριασμοί ακινήτων: Νέα... φάμπρικα μπαίνει στη ζωή μας

Το όνειρο κάθε Έλληνα για ένα σπίτι γίνεται εφιάλτης και είμαστε μόνο στην... αρχή

Πριν λίγα χρόνια η τεράστια εμφανής ταμπέλα «Ενεχυροδανειστήριο» με τα μεγάλα φωτεινά γράμματα ακριβώς απέναντι στο Καζίνο Λουτρακίου μου είχε προκαλέσει δέος , παρ’ ότι ο χώρος που βρισκόταν δικαιολογούσε καλώς ή κακώς την ύπαρξη της.

Γεωργία Σταυριανέα

Αργά – αργά και μεθοδικά, η θέα των πινακίδων «Αγοράς Χρυσού» και «Ενεχυροδανειστήριο», που σαν μανιτάρια φυτρώνουν καθημερινά στις γειτονιές μας, στη θέση των μαγαζιών που μας μεγάλωσαν και που λόγω της κρίσης παραδόθηκαν στους παντός είδους νόμιμους και παράνομους τοκογλύφους, έγινε οικεία , σε πολλούς μάλιστα συνανθρώπους μας ευεργετική.
Οι «αγορές χρυσού» μπήκαν ανενδοίαστα ακόμα και μέσα σε γνωστή αλυσίδα Σούπερ Μάρκετ όπου φτωχοποιημένοι πολίτες καταθέτουν τις μνήμες και τα ενθύμια τους, προκειμένου να αγοράσουν τρόφιμα για την οικογένεια τους.
Οι σύγχρονοι «μαυραγορίτες», με την πλήρη ανοχή του κράτους διαφημίζουν κατά κόρον από την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα τις υπηρεσίες τους, ξοδεύοντας τεράστια διαφημιστικά κονδύλια που αυτό από μόνο του αποδεικνύει πόσο επικερδής «μπίζνα» είναι η συγκεκριμένη.
Στο email μου όμως κατέφθασε σήμερα η πιο κάτω (ανατριχιαστική) διαφήμιση από πασίγνωστη επιχείρηση που για τους ευνόητους λόγους δεν αναφέρω το όνομα της.
«Σας παρουσιάζουμε τη νέα υπηρεσία: Πλειστηριασμοί Ακινήτων σε συνεργασία με την X…….
Η εγγραφή στην υπηρεσία σας εξασφαλίζει πλήρη και αξιόπιστη αποδελτίωση για όλους τους πλειστηριασμούς ακινήτων Αθηνών και Πειραιώς.
Ενδεικτικά αποστέλλονται 5.500 πλειστηριασμοί το χρόνο με μέσο όρο 300 την εβδομάδα!
Πλειστηριασμοί ακινήτων
Μια νέα «Φάμπρικα», καθ’ όλα νόμιμη, ανατέλλει με αυθάδεια στην πολύπαθη πατρίδα μας.
Κάποιοι ακονίζουν τα μαχαίρια τους πανέτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία.
Είναι οι «γνωστοί- άγνωστοι» κερδοσκόποι , που από καταβολής κόσμου εποφθαλμιούν τον μόχθο των συνανθρώπων τους.
Η εν λόγω εταιρεία, για να κάνει τη στιγμή αυτή την «καμπάνια» της αναζητώντας πελατεία ,προφανώς έχει πληροφορηθεί για το «μακελειό» που έρχεται.
Πολίτες σε απόγνωση ή σε πολιτική ομηρεία ;
Λεηλατημένοι μισθοί και συντάξεις, ανεργία, αβάσταχτη φορολογία… ίσον κατάσχεση περιουσίας - φυλακή.
Σύμφωνα με το δόγμα του «Σόκ», αυτή είναι μια απλή εξίσωση, ισοπεδωτική και αδιέξοδη.
Τι θα φέρουν οι επόμενες μέρες ;
Άραγε τι θα έρθει μαζί με την Άνοιξη και τα χελιδόνια;
Η συνταγή δυστυχώς είναι δοκιμασμένη και το αποτέλεσμα αναμενόμενο.
Μένει σε μας η ευθύνη να τους χαλάσουμε αυτή τη συνταγή.