Με νομοσχέδιο εξπρές τα πρώτα 18 μέτρα του 4ου μνημονίου!

Η κυβέρνηση άρον-άρον, με πραξικοπηματικές διαδικασίες εξπρές, σκοπεύει να ψηφίσει σε ένα πολυνομοσχέδιο σκούπα, πριν από το κλείσιμο της Βουλής για το Πάσχα, τη συμφωνία στην οποία κατέληξε με την τρόικα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, η συμφωνία κυβέρνησης – τρόικας περιέχει χοντρικά 18 σημεία, τα οποία θα επιβαρύνουν περαιτέρω τους πολίτες και στην ουσία συνιστούν την αφετηρία διαμόρφωσης, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, του νέου σκληρότατου 4ου μνημονίου, το οποίο στην αρχή θα λάβει τη μορφή επικαιροποίησης του υπάρχοντος!

Ανάμεσα στα 18 μέτρα περιλαμβάνονται άμεσες απολύσεις στο δημόσιο, που θα φθάσουν στις 14.000 το 2013, την είσπραξη του «χαρατσιού» στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ και το 2013 με υποτιθέμενη μείωση του κατά 15%, την θεσμοθέτηση της δυνατότητας να ανοίγουν τα καταστήματα και την Κυριακή, τη γενικευμένη ένταση της δραστηριότητας για την είσπραξη των μέτρων της φοροεπιδρομής κ.λπ. κ.λπ.(βλέπε ρεπορτάζ παρακάτω).
Η πραξικοπηματική προώθηση του νομοσχεδίου «σκούπα» συνοδεύεται από την κυβέρνηση με διοχέτευση στα μέσα, ενέσεων τεχνητής αισιοδοξίας, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα σύμφωνα με το οποίο υποτίθεται ότι τον Μάρτιο και τον Απρίλιο οι προσλήψεις ήταν κατά 19.000 πάνω από τις απολύσεις, πράγμα που κατά τους προπαγανδιστές συνιστά στοιχείο μείωσης της ανεργίας και εκκίνησης της ανακαμψιακής διαδικασίας!!!
ΤΑ 18 ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΤΡΟΙΚΑΣ
Σύμφωνα με δημοσίευμα από το «Βήμα» της Κυριακής (21/4) τα νομοσχέδιο "σκούπα" που θα κατατεθεί προς ψήφιση θα διαμορφωθεί με βάση τα παρακάτω 18 σημεία:
1. Η ενίσχυση της Γενικής Γραµµατείας Εσόδων, η οποία ενισχύεται µε µεταφορά αρµοδιοτήτων από το υπουργείο, το ΣΔΟΕ και από τη Γενική Γραµµατεία Πληροφοριακών Συστηµάτων. Ο κ. Χάρης Θεοχάρης δηλαδή παίρνει όλες τις αρµοδιότητες που έχουν να κάνουν µε φορολογικά και τελωνειακά θέµατα.
Το φορολογικό νοµοσχέδιο για την απλοποίηση του φορολογικού συστήµατος και τον εκσυγχρονισµό των κωδίκων θα κατατεθεί τον Μάιο.
Η ενίσχυση των διαδικασιών είσπραξης µε στοχευµένους φοροελέγχους και ενίσχυση του προσωπικού των εφοριών.
Η γενική ρύθµιση χρεών ως 48 δόσεις. Η ρύθµιση θα είναι ενιαία όσον αφορά την αποπληρωμή δόσεων στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταµεία.
Η βελτίωση της διαδικασίας είσπραξης των εισφορών και ληξιπρόθεσµων οφειλών σε όλα τα Ταµεία.
Ο µηνιαίος έλεγχος των δαπανών και η αυτόµατη περικοπή όπου γίνονται σπατάλες.
Το τέλος ακίνητης περιουσίας θα εισπράττεται για το υπόλοιπο του έτους µέσω της ΔΕΗ, θα µειωθεί 15% µε επέκταση της φορολογικής βάσης, στις κατηγορίες που είχαν εξαιρεθεί, οικόπεδα και µεγάλες αγροτικές περιουσίες.
Ο Νέος Φόρος Ακίνητης Περιουσίας θα ισχύσει από το 2014 και το σχετικό νοµοσχέδιο θα κατατεθεί ως το τέλος Ιουνίου.
Η µείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θα εξεταστεί τον Ιούνιο.
Οι υποχρεωτικές αποχωρήσεις από το Δηµόσιο είναι 15.000 ως το τέλος του 2014 (εκ των οποίων 4.000 φέτος). Για όλες τις υποχρεωτικές αποχωρήσεις θα ισχύσει ο κανόνας «ένας θα φεύγει, ένας θα προσλαµβάνεται».
Η δηµιουργία δικτύου προστασίας για την απασχόληση των νέων µέσω εκπαίδευσης ή επιδότηση ανεργίας µε κονδύλια του κοινωνικού ταµείου αλλά και πρόγραµµα προστασίας σε περιοχές µε υψηλή ανεργία.
Η επανεξέταση των φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις και ανανεώσιµες πηγές.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει ως τα τέλη Απριλίου από τα 50 δισ. τα οποία είναι διαθέσιµα, ώστε τα ελάχιστα κεφάλαια να είναι 9% επί των σταθµισµένων για κίνδυνο στοιχείων ενεργητικού. Ως το τέλος Ιουλίου θα πρέπει να υπάρξει στρατηγική για το σύνολο του τραπεζικού τοµέα, συµπεριλαµβανοµένων των µικρών τραπεζών, σε συνεργασία µε την τρόικα. Ως τότε οι τέσσερις συστηµικές τράπεζες µπορεί να λειτουργούν και ως «ενσωµατωτές» µικρότερων τραπεζών.
Διευκολύνσεις στα υπερχρεωµένα νοικοκυριά µε αναθεώρηση του νόµου Κατσέλη.
Η ενίσχυση του Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας µε προσωπικό και αρµοδιότητες.
Η επέκταση της απελευθέρωσης των επαγγελµάτων, η άρση των εµποδίων στο λιανικό εµπόριο, όπως το ωράριο τις Κυριακές.
Μέτρα για περάτωση υποθέσεων που εκκρεµούν στα δικαστήρια και σχέδιο δράσης κατά της διαφθοράς.
Διακοπή κρατικής βοήθειας σε λιµάνια και ΔΕΣΦΑ και επίσπευση αποκρατικοποίησης.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/04/me-nomosxedio-expres-ta-nea-metra-mnhmonio.html#ixzz2RNiymMug

Τρία στάδια‏

Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο και δεν διαρκεί αιώνια σε αυτή τη ζωή (εκτός απʼ τα πλατάνια).

Τρία χαρακτηριστικά στάδια στην ερωτική σχέση ενός ζευγαριού, όσο περνάει ο καιρός.

Από τον πρώτο μήνα, στον πρώτο χρόνο και αργότερα στα δέκα χρόνια πως ο Βαλεντίνος μεταλλάσσεται σε κτήνος.

 

 

	1ος μήνας	1ος χρόνος	10 χρόνια
Καφές	Κάθε πρωί	Κάθε Κυριακή	Βαρύ γλυκό, για να πάνε τα φαρμάκια κάτω
Πάνε Μαζί	Σινεμά	Διακοπές	Λαϊκή
Της κατεβάζει	Το βρακί	Τις κουρτίνες	Καντήλια
Φιλιά	Με πάθος, στο στόμα	Παιχνιδιάρικα, στη μύτη	Σαν παπάς, στο μέτωπο
Άγγιγμα στο λαιμό	Ανατριχιάζει	Γαργαλιέται	Χασμουριέται
Χάδια	Προκαταρκτικά	Ερωτικά	Μητρικά
Ευαίσθητο σημείο στο κορμί	Ο λοβός του αυτιού	Το στήθος	Το κότσι στο πόδι
Sex	Κολασμένο	Παραδεισένιο	Τηλεπαθητικό
Μασάζ	Ερωτικό	Χαλαρωτικό	Αυχενικό
Βλέμμα	Λάγνο, πολλά υποσχόμενο	Αινιγματικό, γεμάτο απορίες	Απλανές, της αγελάδας
Πονάει	Όλο το σώμα, απʼ το σεξ	Η μέση, απʼ το γυμναστήριο	Το κεφάλι, απʼ τη μουρμούρα
Φαντασίωση	Γιατρός - Νοσοκόμα	Παρτούζα	Με την παρέα στο Φάληρο για ούζα
Ανάβει τσιγάρο	Μετά το σεξ	Κατά τη διάρκεια του σεξ	Μετά το σεξ του γείτονα
Κούνια	Για εναέρια ερωτικά «παιχνίδια»	Για τον ύπνο του μωρού	Που σε κούναγε
Προφυλακτικά	Με γεύσεις	Με ραβδώσεις	Ληγμένα
Εσώρουχα	Δαντελωτά	Μεταξωτά	Ξεχειλωμένα
Κάλτσες	Διχτυωτές	Σοσόνια	Τρύπιες
Προσποιείται	Ότι δεν έχει αναστολές	Ότι έχει οργασμό	Ότι έχει περίοδο
Καίγεται	Από πόθο	Απ' τον πυρετό	Η γούνα του
Τραβάει	Τα μαλλιά στο σεξ	Μαλακία	Μεγάλο ζόρι
Χτυπάει	Τον κώλο στο σεξ	Το χέρι στο τραπέζι	Το κεφάλι στο τοίχο
(του) Δίνει	Και καταλαβαίνει	Λίγη σημασία	Τόπο στην οργή
Πίνει	Σφηνάκια τεκίλα	Σόδα για να χωνέψει	Για να ξεχάσει
Κοιτάει	Επίμονα	Πονηρά	Άλλους
Μυρίζει	Κολόνια	Μπαρούτι	Η αποχέτευση
Ανυπομονεί	Να ανταμώσουν	Να γυρίσει σπίτι	Να εξαφανιστεί για πάντα
Θα σε πάρει	Από παντού	Τηλέφωνο να ρωτήσει τι μαγείρεψες	Και θα σε σηκώσει
Δείπνο	Μύδια σαγανάκι	Τραχανά	Αρχίδια καπαμά
Μετά το φαγητό	Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό	Ανάβει τσιγάρο	Ρεύεται
Αποτρίχωση	Στο μπικίνι	Στη γάμπα	Στο μουστάκι
Στο δρόμο	Χεράκι χεράκι σαν ερωτευμένοι	Αγκαλιά σαν παλιόφιλοι	Αγκαζέ σαν συμπεθέρες
Στον ύπνο	Μουγκρίζει	Ροχαλίζει	Κ.άνει
Τζάκι	Γυμνοί στη φλοκάτη	Παϊδάκια στη θράκα	Ενεργειακό που είναι οικονομικό
Γιορτάζουν	Τον Άγιο Βαλεντίνο	Την ονομαστική τους εορτή	Τις εθνικές επετείους
Βούλωσε	Η μπανιέρα	Η αρτηρία της καρδιάς	Το στόμα σου!
Κλαίει	Από ευτυχία	Από τα κρεμμύδια	Από τα νεύρα
Κάνει	Τα πάντα	Ό,τι προλαβαίνει	Τα στραβά μάτια
Να θυμηθεί	Την επέτειo	Να πληρώσει τη ΔΕΗ	Να ξεχάσει

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Eμείς οι 'Ελληνες έχουμε την τύχη

να έχουμε τήν ομορφότερη πατρίδα.

Ας κάνουμε λοιπόν διακοπές στην

Ελλάδα.Τήν ευλογημένη από το

Θεό καί κατατρεγμένη απο ανθρώπους.

Τώρα πρέπει να τη στηρίξουμε,

γιατί τώρα έχει την ανάγκη.

… Γιατί είσαι πανέμορφη σε κάθε σου γωνιά.

 Γιατί το καλοκαίρι μας ξεμυαλίζεις με ζωηρές εικόνες, μεθυστικά αρώματα, σαγηνευτικούς ήχους, αυθεντικές γεύσεις. Και μας ταξιδεύεις στο όνειρο…

Ικαρία

 

Τήνος

Αλόννησος

Αμοργός

Λακωνία

Μπάλος – Κρήτη

Πάτμος

Σκύρος

Ύδρα

Μεσσηνία

Εύβοια

Χίος

Ζάκυνθος

Σύμη

Ψαθόπυργος

Ζούμε στην πιο ωραία χώρα του κόσμου και όποιος πιστεύει το αντίθετο, ας ψάξει αλλού να βρει το ριζικό του.

Ελλάδα - Κύπρος απούσες από το φόρουμ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Στην εαρινή σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκό­σμιας Τράπεζας, που ολοκληρώνεται σήμερα στην Ουάσιγκτον, έδωσαν το «παρών» 200 υπουργοί Οικονομικών και κεντρικοί τραπεζίτες, εκατοντάδες οικονομολόγοι, αναλυτές, στελέχη ιδιωτικών τραπεζών, παράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας και δημοσιογράφοι.

Απουσίαζαν οι υπουργοί Οικονο­μικών και οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι δύο χώρες, που αντιμετωπίζουν μύρια προβλήματα, αντιπροσωπεύθηκαν από μεσαία στελέχη, που ούτε αποφάσεις μπορούν να λάβουν, πόσω μάλλον να συζητήσουν και να κερδίσουν επενδύσεις. Και στην Ουάσιγκτον αυτές τις μέρες γίνεται ένα μεγάλο οικονομικό παζάρι.

Δεν γνωρίζω ποια δικαιολογία χρησιμοποίησαν για την απουσία τους. Αλλά, ό,τι και να προβάλουν ως επιχειρήματα, ουδείς πρέπει να τους πιστέψει. Το θέμα της εξοικονόμησης χρημάτων από την απόφασή τους να παραμείνουν στην Αθήνα και τη Λευκωσία αντίστοιχα είναι βεβαίως ένας «καλός ισχυρισμός». Αλλά δεν παύει να είναι ισχυρισμός. Αλλωστε τα οφέλη θα ήταν πολύ περισσότερα...

Και ο κ. Στουρνάρας αλλά και ο Κύπριος ομόλογός του έπρεπε να σπεύσουν και να επιδιώξουν οι ίδιοι να κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι, διότι μόνο κέρδη θα είχαν για την Ελλάδα και την Κύπρο. Ιδιαίτερα για τον δεύτερο, που είναι και νέος και αντιμετωπίζει μεγαλύτερο πρόβλημα η πατρίδα του, η παρουσία του στη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν απαραίτητη. Είχε μια μοναδική ευκαιρία να μιλήσει σε υπουργούς Οικονομικών και σε δημοσιογράφους και να διορθώσει τις κάκιστες εντυπώσεις για την Κύπρο. Και θα μπορούσε να έχει συναντήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι επιδεικνύουν έντονο ενδιαφέρον εσχάτως για την Κύπρο.

Δεν το έπραξε και πρέπει να ελεγχθεί για το γεγονός ότι απώλεσε την ευκαιρία να έχει συνομιλίες σε υψηλότατο επίπεδο, αφού και τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ θα συναντούσε και θα μιλούσε σε ινστιτούτα τα οποία μονοπωλούν οι Τούρκοι. Ο υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας έθεσε σε δημοσιογράφους θέσεις και έωλα επιχειρήματα για την Κύπρο, αλλά δεν υπήρχε κανείς από το κυπριακό υπουργείο Οικονο­μικών για να τον αντικρούσει...

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/04/apopsis-ignatiou-ellada-kypros-apouses-apo-to-forum.html#ixzz2RNU35vlf

«Ο καπετάν Αντρέας Ζέπος: ένας γλεντζές, φιλάνθρωπος και θυμόσοφος ψαράς στην παραλία του Φαλήρου» του Ευάγγελου Αθηναίου

γράφει ο Βασίλης Σ. Ε. Τσίχλης, Δικηγόρος Πειραιώς  
(Αναδημοσιεύεται χάρις την άδεια του συγγραφέα τον οποίο και ευχαριστώ προσωπικά.  Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό «Δικηγορική Επικαιρότητα», έκδοση Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, τ. 116, 1^ο τρίμηνο 2013)

"ο Καπετάν Αντρέας Ζέπος"

Παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Αθηναίου, «Ο καπετάν Αντρέας Ζέπος: ένας γλεντζές, φιλάνθρωπος και θυμόσοφος ψαράς στην παραλία του Φαλήρου», εκδόσεις Μουρούσια, Πειραιάς 2012.

«Όλοι καλάρουνε / μα δε πιάνουν ψάρια, / καλάρ’ ο Ζέπος / και πιάνει καλαμάρια…». Ακούγοντας το όμορφο νησιώτικο τραγούδι του μικρασιάτη Γιάννη Παπαϊωάννου (1913-1972), πίστευα ότι ο Ζέπος ήταν ο πιο τυχερός ψαράς! Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ την καταπληκτική ιστορία του, ότι ψάρευε στο Νέο Φάληρο ή ότι σύχναζε «στου Μπελαμί το ουζερί» (κεφ. 23) στην Παναγιά τη Μυρτιδιώτισσα, εκεί που και εγώ πήγα σχολείο. Όλα αυτά καταγράφει με εξαιρετική ενάργεια και νοσταλγική διάθεση ο Ευάγγελος Αθηναίος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νέο Φάληρο ενώ είχε την τύχη να γνωρίσει και να συναναστραφεί από κοντά, όχι μόνον τον καπετάν-Αντρέα αλλά και όλη την παρέα του. Ας ακολουθήσουμε, όμως, τη ζωή του καπετάνιου, όπως την αφηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, που συνοδεύεται από όμορφη εικονογράφηση.

Βίος και πολιτεία 

Στο τέλος του 19^ου αιώνος, η περιοχή του Νέου Φαλήρου είχε μετατραπεί σε κοσμική λουτρόπολη με εντυπωσιακά ξενοδοχεία. Ακριβώς την ίδια περίοδο, στην άλλη άκρη του Αιγαίου πελάγους, στο Αϊβαλί, οι εύποροι Έλληνες δημιούργησαν και αυτοί μια λουτρόπολη έξω από την πόλη τους που επίσης ονόμασαν Νέο Φάληρο, κατ’ απομίμηση του πειραϊκού· εκεί συναντούμε τον μικρό Αντρέα Ζέπο. Ο πατέρας του Στράτος, ήταν έμπορος, αλλά μια μέρα ήρθαν οι Τούρκοι, του έσπασαν το μαγαζί και τον πήραν μαζί με άλλους Έλληνες· δεν τον ξαναείδαν πια. Η μητέρα του, η

κυρά-Παρασκευή, έγκυος κιόλας, μάζεψε ό,τι μπορούσε, πήρε από το χέρι και τον Αντρέα και κατέφυγαν σε ένα σπίτι με μποστάνι που είχαν έξω απ’ την πόλη για ασφάλεια. Η κυρά-Παρασκευή γέννησε λίγο αργότερα κορίτσι που βαφτίστηκε Στρατούλα, αλλά η ζωή κυλούσε δύσκολα. Ο Αντρέας βρέθηκε, λοιπόν, μούτσος στον «Ταξιάρχη», στο καΐκι του καπετάν-Στέλιου, συγγενή της μητέρας του. Ο «Ταξιάρχης» ήταν από τα μεγαλύτερα ψαράδικα της περιοχής και ο καπετάν-Στέλιος μεγάλος δάσκαλος και καλός άνθρωπος. Έλεγε αργότερα ο καπετάν-Αντρέας: 

«Την πρώτη φορά που πήρα το μερτικό μου απ’ το ψάρεμα, λίγες μπαγκανότες στη χούφτα κι ένα διχτάκι ψάρια, σε λίγα λεπτά έκανα τη σχετικά μεγάλη απόσταση από το λιμάνι στο σπίτι μου. Κυριολεκτικά πετούσα… Τόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου που πήγαινα για πρώτη φορά στη μάνα λίγα λεφτά και ένα διχτάκι ψάρια. Νόμιζα ότι είχα γίνει άντρας. Εκείνο που πρέπει να σας πω ξεχωριστά… είναι η χαρά που πήρα μόλις τ’ αφεντικό μου [ο καπετάν-Στέλιος] με πλήρωσε. Η χαρά μου όμως δεν ήταν ότι θα ξόδευα αυτά τα χρήματα για τον εαυτό μου… αλλά γιατί θα τα πήγαινα προσφορά στη μάνα μου» (σελ. 20). 

    Ο καπετάν-Στέλιος, μια μέρα που πήγε να πουλήσει ψάρια στη Σμύρνη, κατάλαβε ότι η κατάσταση δεν ήταν καλή. Επιστρέφοντας στο Αϊβαλί μαζεύει τη γυναίκα του, την κυρά-Ζωή, την οικογένεια Ζέπου και φεύγουν το βράδυ. Βάζουν πλώρη για Πειραιά αλλά όταν φτάσαν στον Σαρωνικό, ο καιρός τους έριξε στην Αίγινα. Στην Αίγινα άφησαν τις γυναίκες σε ένα μοναστήρι που φιλοξενούσε

Καπετάν Ανδρέας Ζέπος

πρόσφυγες, και ο καπετάν-Στρατής με τον Αντρέα ξεκίνησαν στον «Ταξιάρχη» να αναγνωρίσουν τα νερά. Σύντομα κατάφεραν να βγάζουν γερό μεροκάματο και νοίκιασαν ένα παλιό μικρό σπιτάκι με δύο δωμάτια κοντά στην παραλία όπου ζούσαν όλοι μαζί:

«Δεν πέρναγε μέρα χωρίς η κυρά-Παρασκευή να μην γονατίσει στην εικόνα της Παναγιάς που έφερε απ’ την πατρίδα. Προσευχόταν και ευχαριστούσε για το πόσο γρήγορα και καλά τακτοποιήθηκαν» (σελ. 57). 

    Η κυρά-Ζωή όμως, που ήταν πάντα ασθενική, πέθανε λίγο αργότερα, και ο καπετάν-Στέλιος σύντομα την ακολούθησε. Στην κυρά-Παρασκευή παραχωρήθηκε ένα μικρό διαμέρισμα στις προσφυγικές πολυκατοικίες του Τουρκολίμανου και έτσι ο καπετάν-Αντρέας βρέθηκε στον Πειραιά. Πούλησε τον «Ταξιάρχη», που ήταν ακατάλληλος για ψάρεμα στο Φάληρο, και αγόρασε ένα δυνατό τρεχαντήρι, τέτοιο που κανείς άλλος δεν είχε στην περιοχή αφ’ ου μπορούσε να ψαρεύει βαθύτερα και να καλάρει τουλάχιστον δύο φορές περισσότερες από τους άλλους ψαράδες. Δυστυχώς, με τον θάνατο της κυρά-Παρασκευής λίγο αργότερα, χάνει και τον έλεγχο του ποτού. 

    Γρήγορα γίνεται ο πρώτος ψαράς του όρμου του Φαλήρου, τα κονόμησε και απέκτησε μεγάλη φήμη ως ένας από τους διασημότερους γλεντζέδες· όσα έβγαζε, κάθε βράδυ τα ακούμπαγε. Σύχναζε στην ταβέρνα του Καούδη στις Τζιτζιφιές, όπου τραγουδούσε ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Άφηνε μάλιστα αρκετά χρήματα, ώστε ο Παπαϊωάννου, που «χαιρόταν όταν τον έβλεπε», έγραψε γι’ αυτόν στην κατοχή το πασίγνωστο τραγούδι λόγω του οποίου τον θυμόμαστε και εμείς σήμερα. Φαντάζομαι τον καπετάν-Αντρέα να σηκώνεται να χορέψει το τραγούδι του, και από κάτω να χειροκροτούν και να φωνάζουν: «άιντα λεβέντη καπετάνιο, να ζήσεις!»

Ο καπετάνιος υπήρξε μεγάλος γλεντζές και πότης· όταν οι άλλοι έπιναν καφέ, αυτός έπινε ούζο. Γρήγορα κατέληξε αλκοολικός, και ο ίδιος ποτέ δεν προσπάθησε να το κρύψει ή να δικαιολογηθεί. Άσωτος όμως, ο καπετάνιος δεν ήταν· ούτε χαρτόπαιζε, ούτε εκμεταλλεύτηκε κανέναν, ούτε ήταν χασικλής, ούτε γυναικάς – μόνον πότης και γλεντζές. Αγαπούσε τους ανθρώπους και δεν ξέχασε ποτέ ότι και ο ίδιος ήταν πρόσφυγας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τον θυμόμαστε μόνον ως γλεντζέ, αλλά και ως φιλάνθρωπο. Πάντρεψε πολλές ορφανές κοπέλες που δεν είχαν κουμπάρο να τις στεφανώσει, βάφτισε πολλά αβάπτιστα που λόγω της φτώχειας δεν είχαν τα απαραίτητα για το μυστήριο, τάισε τη χήρα και το ορφανό· ακόμη και στις γάτες έδινε τα πατημένα ψάρια για να φάνε (σελ. 277-278). Κυρίως όμως, στη μεγάλη πείνα της κατοχής, βοήθησε κόσμο και ντουνιά. 

 

    Το 1941 οι Γερμανοί βομβαρδίζουν τον Πειραιά και οι κάτοικοι αναγκάζονται να καταφύγουν στην Αθήνα. Περνώντας απ’ το Φάληρο, πολλοί ηλικιωμένοι έμειναν εκεί διότι δεν μπορούσαν άλλο να περπατήσουν. Ο καπετάν-Αντρέας δίνει αλεύρι στον φούρνο απ’ τ’ απόθεμά του, και μοιράζει ψωμί.

Το καΐκι του έφερε μεγάλα ψάρια, διότι είχαν σκοτωθεί από τις εκρήξεις και επέπλεαν στο νερό και, αντί να τα πουλήσει, τα βράζει και τα μοιράζει συσσίτιο (σελ. 77-79).

    Στην κατοχή έσωσε πολύ κόσμο:

«Την παλάντζα και το καντάρι τα χρησιμοποιούσε μόνο όταν πουλούσε στους ψαρέμπορους της αγοράς και στους μανάβηδες-μεταπράτες. Όταν είχε εκεί στην αμμουδιά τις ατέλειωτες σειρές των πεινασμένων που είχαν στο χέρι τους ένα τσίγκινο πιάτο, μια κατσαρολίτσα ή ένα μαστραπά, ποτέ δεν ζύγιζε. Είχε μπροστά του το τελάρο και δίπλα του ένα καλάθι. Κανονισμένες δύο χούφτες διπλές έβαζε στο κάθε πιάτο, λες και ήταν συσσίτιο. Ο κόσμος έριχνε ό,τι κατοχικά λεφτά είχε, αν είχε, στο καλάθι…» (σελ. 281). 

    Στα Δεκεμβριανά, διεξήχθησαν μεγάλες μάχες μεταξύ Άγγλων και Ελασιτών στο Νέο Φάληρο. Κάθε μεσημέρι, που γινόταν μια άτυπη ανακωχή, ο καπετάν-Αντρέας μαζί με δύο-τρία παλικάρια μάζευαν τους τραυματίες Ελασίτες (οι Άγγλοι μάζευαν τους δικούς τους) και τους πήγαιναν σε ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο. Τους νεκρούς Άγγλους που έβρισκαν, τους πήγαιναν έξω από τον στρατώνα τους, και τους Ελασίτες στην παραλία όπου τους έθαβαν φτωχικά, αλλά αξιοπρεπώς (κεφ. 15). Οι ευεργεσίες του καπετάνιου, δεν μπορούν να εξαντληθούν σε λίγες γραμμές ενώ το βασικότερο, ότι έδινε ελπίδα σε όλους τους δυστυχισμένους και πεινασμένους, δύσκολα περιγράφεται – και ακόμη δυσκολότερα ανταποδίδεται.

Μετά την κατοχή, η έντονη εκβιομηχάνιση και αστικοποίηση της περιοχής είχε ως συνέπεια τη μόλυνση των φαληρικών υδάτων και το ψάρεμα, πλέον, ήταν αδύνατο. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να επιστρέψει στο Τουρκολίμανο και να ψαρεύει στα ανοικτά, αλλά το ψάρεμα εκεί ήταν πολύ δύσκολο, πολύ κουραστικό και δεν απέφερε πάντα κέρδος· απ’ το πολυπληθές τσούρμο του, κράτησε μόνον

δύο-τρία παλικάρια. Τα χρόνια όμως είχαν περάσει, ο καπετάνιος είχε βαρύνει (χώρια που ήταν και αλκοολικός) ενώ μεροκάματο δεν έβγαινε· δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο αυτή τη δουλειά. Περί το 1955 αποφασίζει να δουλέψει ως μανάβης, να παίρνει ψάρια από τα καΐκια και να γυρίζει να τα

πουλήσει. Αντί να γυρνάει τις γειτονιές όμως, αξιοποίησε τις γνωριμίες του και πήγαινε ψάρια σε όλες τις ταβέρνες και τα εστιατόρια. Ούτε πάλι, όμως, έβγαζε μεροκάματο γιατί οι ταβέρνες δεν πλήρωναν. Του ’λεγαν «έλα τη Δευτέρα μετά το Σαββατοκύριακο που θα ’χουμε δουλειά» αλλά ούτε τη Δευτέρα πλήρωναν γιατί «δεν ήρθε κόσμος». Όμως, και ο ίδιος ο καπετάνιος δεν είχε πια τη δύναμη να γυρίζει την πόλη με τα πόδια και τα βαριά καλάθια· είχε μεγαλώσει. 

 

    Παίρνει, λοιπόν, ένα καλάθι ψάρια, και στέκεται έξω από τον ηλεκτρικό στο Φάληρο. Βγάζει μικρό μεροκάματο αλλά η πληρωμή γίνεται τουλάχιστον τοις μετρητοίς και όχι όπως στις ταβέρνες. Όταν τελειώνει νωρίς, ψαρεύει μόνος του χταπόδια και τα πουλά την επομένη. Έβαλε μάλιστα και μια ταμπέλα: «Ψάρια απ’ τον καπετάν-Αντρέα Ζέπο». Τα λεφτά δεν έφταναν όμως, και η γυναίκα του, η κυρά Κατίνα, αναγκάζεται να ξενοδουλέψει. Τυχερή στην ατυχία της, την παίρνει βοηθό στο σπίτι της η Φανή, η γυναίκα του λογοτέχνη Κώστα Σούκα. Η Φανή ευεργετήθηκε από τον καπετάνιο όταν στην κατοχή της έδινε, μαζί με τόσους άλλους, από μια χούφτα ψάρια και επιβίωσαν. Γρήγορα ο καπετάνιος συνδέθηκε με τη φιλολογική συντροφιά του Σούκα, η οποία τον δέχθηκε με σεβασμό και αγάπη· εκεί τον γνώρισε και ο Ευ. Αθηναίος. Απ’ αυτούς τους ανθρώπους βρήκε μια αναγνώριση για όσα έκανε στην κατοχή. Εντυπωσίαζε μάλιστα τη συντροφιά, με την έντονη φιλοσοφική του διάθεση, εκείνη την εποχή των γηρατειών του, όταν σκεπτόταν τα παλιά: 

«Είμαι από κείνους τους ανθρώπους που δεν ξεχνούν να θυμούνται το καλό που τους έκαναν. Δεν είμαι σαν κάποιους άλλους, που θυμούνται πάντα να ξεχνούν» (σελ. 287).

    Αλλά είχε πια μεγαλώσει: «περί το τέλος του 1969 ο καπετάν-Αντρέας άνοιξε τα πανιά του και έφυγε».

Ας ολοκληρώσουμε με δύο πληροφορίες που συλλέξαμε γράφοντας αυτό το κείμενο.

    Το καΐκι του, που είχε το όνομα της γυναίκας του, η «Αικατερίνη», εξακολουθεί να ταξιδεύει. Στη σειρά ντοκυμαντέρ της Ν.Ε.Τ. «Αιγαίο νυν και αεί», στο επεισόδιο «Αέρας στα πανιά μας», βλέπουμε με αρκετές λεπτομέρειες την «Αικατερίνη», που πλέον ονομάζεται «Ζέπος». Ακούμε μάλιστα και τον

Παπαϊωάννου να μιλάει για τον καπετάν-Αντρέα. Ο Παπαϊωάννου δεν ξέχασε τον φίλο του, και αμέσως μετά τον θάνατό του, του αφιέρωσε ένα ακόμη τραγούδι, το «Ο Ζέπος εκουράστηκε», ένα ζεϊμπέκικο σε πένθιμο ρυθμό, που τραγούδησε ο Βαγγέλης Περπινιάδης: «Τα ταβερνάκια γύρισε / για τη στερνή του τσάρκα / και καπετάνιος μπάρκαρε / στου Χάροντα τη βάρκα…».

Το τραγούδι 

Ακόμη και όσο ζούσε ο καπετάν-Αντρέας, το τραγούδι του Παπαϊωάννου ήταν πασίγνωστο· μάλιστα, ο Μάνος Χατζηδάκης διασκεύασε ορχηστρικά τον «Ζέπο» στον δίσκο του «Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» το 1962. Προσωπικά, χωρίς να έχω ιδιαίτερες μουσικές γνώσεις, πάντα πίστευα ότι ο «Ζέπος» είναι παραδοσιακός νησιώτικος χορός. Επί πλέον, διαβάζοντας το βιβλίο του Ευ. Αθηναίου, συνειδητοποίησα ότι οι στίχοι του είναι αυθεντικά λαϊκοί με την έννοια ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στίχοι δημοτικού τραγουδιού αφ’ ου διασώζει (και μάλιστα με συνοπτική ακρίβεια) την ιστορία ενός υπαρκτού προσώπου, όπως συνήθως συμβαίνει στα δημοτικά μας τραγούδια.

    Ας μελετήσουμε, λοιπόν, το τραγούδι, σε συνάρτηση με τις πληροφορίες του βιβλίου:

«Μια ψαροπούλα / είναι αραγμένη / μπρος στ’ ακρογιάλι / το Ζέπο περιμένει»

    Τις «ψαροπούλες», τα ψαροκάικα δηλαδή, τις αράζουν βέβαια μπροστά στην ακρογιαλιά. Ο καπετάν-Αντρέας όμως, την άραζε ακόμη και μπροστά στην άμμο του μαγαζιού που έπαιζε ο Παπαϊωάννου (σελ. 196).

«Καπετάν-Αντρέα Ζέπο / χαίρομαι όταν σε βλέπω»

    Ο Ζέπος επισκεπτόταν το μαγαζί του Παπαϊωάννου και άφηνε αρκετά χρήματα, γι’ αυτό και ο Παπαϊωάννου «χαιρόταν όταν τον βλέπει». Μάλιστα, συχνά τραγούδαγε: «καπετάν-Αντρέα Ζέπο / βαλ’ το χέρι στο γελέκο» διότι ο Ζέπος έβγαζε από τη τσέπη του γιλέκου χρυσές λίρες (σελ. 73).

«Όλοι καλάρουνε / μα δε πιάνουν ψάρια, / καλάρ’ ο Ζέπος / και πιάνει καλαμάρια»

    Ο Ζέπος αγόρασε ένα ευέλικτο τρεχαντήρι με μηχανή ντίζελ, την «Αικατερίνη», που έκανε τέσσερις με πέντε καλάδες την ημέρα μέχρι 1.200 μέτρα απ’ τ’ ακρογιάλι, όταν οι υπόλοιπες βάρκες (με τα κουπιά) έκαναν δύο καλάδες την ημέρα μέχρι 400 μέτρα απ’ το γιαλό (σελ. 60-61). Οι άλλες βάρκες, που είχαν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, δεν έπιαναν πάντα καλό μεροκάματα. Ο καπετάν-Αντρέας όμως, καθώς ψάρευε μόνος του, πάντα γέμιζε τον σάκο.

«Έγια μόλα έγια λέσα / έχει ο σάκος ψάρια μέσα»

    Το «έγια μόλα έγια λέσα» είναι παράγγελμα όταν τραβάμε κουπί. Ο σάκος πέφτει στη θάλασσα και σ’ αυτόν συγκεντρώνονται τα ψάρια, οπότε πρέπει να κωπηλατήσει το πλήρωμα για να τραβήξει η τράτα τον σάκο και να μαζευτούν τα ψάρια. Ο Ζέπος είχε μηχανοκίνητη βάρκα, αλλά επειδή στην κατοχή η βενζίνη σπάνιζε, ίσως σε κάποια σημεία του ψαρέματος το πλήρωμα κωπηλατούσε. Δεν αποκλείεται, βέβαια, ο Παπαϊωάννου να χρησιμοποιεί το ναυτικό αυτό παράγγελμα απλώς για να προσδώσει εντονότερα το θαλασσινό στοιχείο στο τραγούδι του.

«Μέσα στο τσούρμο του / ειν’ όλοι οι πότες / εξ ειν’ απ’ την Κούλουρη / κι εξ’ Αϊβαλιώτες»

    Η απόδοση «ειν’ όλοι ιππότες» που τραγουδιέται συχνά, φαίνεται λανθασμένη, καθώς η λέξη «ιππότες» είναι άσχετη· αντιθέτως, η λέξη «πότες» ταιριάζει επακριβώς…

    Πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, στο Φάληρο ψάρευαν Κουλουριώτες (Σαλαμίνιοι) – η γυναίκα του Ζέπου καταγόταν από μια απ’ αυτές τις οικογένειες. Μετά κατοίκησαν στο Τουρκολίμανο πρόσφυγες από τ’ Αϊβαλί που δούλευαν στις τράτες του Φαλήρου (σελ. 66-68). Το τσούρμο των δώδεκα ατόμων ίσως φαίνεται υπερβολικό· εν τούτοις, χρειάζονταν οκτώ με δώδεκα ναύτες για να βγάλουν την ψαροπούλα στη στεριά (σελ. 65), ξέχωρα το πλήρωμα στην τράτα.

«Αστακούς και καραβίδες / που’ ναι για τους μερακλήδες / έγια μόλα έγια λέσα / έμπα στη βαρκούλα μέσα».

    Ο Ζέπος, ό,τι εκλεκτότερο έπιανε στην καλάδα (μεγάλες γαρίδες, καλαμάρια κτλ.), δεν το πούλαγε αλλά το ’τρωγε μαζί με τους φίλους του (σελ. 88, πρβλ. 268). Πάντως, οι δύο πρώτοι στίχοι της τελευταίας στροφής ίσως είναι μεταγενέστεροι, γιατί δεν υπάρχουν στην πρώτη εκτέλεση του Παπαϊωάννου το 1946. Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Περπινιάδης τραγούδαγε: «καλαμάρια και γαρίδες / που τα τρων’ οι μερακλήδες». Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι δύο αυτοί στίχοι φαίνονται ασύνδετοι με το υπόλοιπο τραγούδι αλλά δεν αποκλείεται να τους προσέθεσε ο ίδιος ο Παπαϊωάννου αργότερα σε κάποια άλλη περίσταση.

    Είναι εντυπωσιακό ότι όλοι οι στίχοι του τραγουδιού ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα χωρίς υπερβολές, όπως σαφώς συνάγεται από τα χωρία του βιβλίου στα οποία παραπέμπουμε. Όσα αναφέραμε συνοψίζει με τον καλλίτερο τρόπο ο Μίκης Θεοδωράκης: όταν άκουσε για πρώτη φορά τον «Ζέπο», εξόριστος στην Ικαρία, εντυπωσιάστηκε από τον καθαρό λαϊκό στίχο που μπορεί να έχει ένα τραγούδι για μπουζούκι (σελ. 188). Στο σημείο αυτό έγκειται η έμπνευση του Παπαϊωάννου και η διαχρονικότητα του τραγουδιού.

Ο συγγραφέας 

Ο Ευάγγελος Ν. Αθηναίος είναι Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής, υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία επαγγελματικά και επιστημονικά με σωρεία δημοσιεύσεων, αλλά αφιερώθηκε στην εκπαίδευση καθώς ίδρυσε και λειτουργεί μαζί με τη σύζυγό του Ελένη Γκάτσου τα γνωστά εκπαιδευτήρια «Παιδαγωγική Birds».

    Έχει γράψει επίσης: «Το δίκαιον της προεπαναστατικής ναυτιλίας των Ελλήνων» (πρώτο βραβείο Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών), «Θαλάσσια περιήγησις (cabotage): ιστορική, νομική, κοινωνική θεώρησις», «Σύμβαση ναυτολόγησης: ναυτεργατικές διαφορές».