ΓΚΟΛΑΝΤΙΕΣ Headline Animator
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΣΤΟ ΧΑΡΕΜΙ
Απορώ πώς «μέθυσε με τ’ αθάνατο κρασί του ’21» ο κ. Βερέμης, αφού -σύμφωνα με νεώτερες αναστοχαστικές έρευνες- ήταν λεμονάδα!..
Επίσης, αφού από τους τέσσερις σκοτεινούς αιώνες της τουρκικής κατοχής, οι πρώτοι τρεις ήταν τόσο φωτεινοί, γιατί πήγαιναν οι γκιαούρηδες ρωμιοί, βλάχοι, αρβανίτες και γραικοί από εξέγερση σε εξέγερση κι από σηκωμό σε επανάσταση; Λεμονάδες πίνανε κι αγριεύονταν;
Από τον «συνωστισμό» στη Σμύρνη............................................................................................
στη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου.
Συγκοινωνούντα δοχεία! (όχι θερινής νυκτός! αλλά άγριας τοιαύτης και μακράς. Οπως η νύχτα των σκοτεινών αιώνων της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα).
Πάντως μικρό το κακό! Η (ως φαίνεται, κατά λάθος) σκλαβιά του Γένους στην (πολυπολιτισμική Οθωμανική Αυτοκρατορία) αποτυπώνεται στη φιλόδοξη ιστορική παραγωγή του ΣΚΑΪ, «1821», με όλη την επιστημονική ενάργεια που διαθέτουν οι δημοφιλέστατες άλλωστε στους Ελληνες τούρκικες σαπουνόπερες.
Αχ τζάνουμ, βάι-βάι, όπως στα σεβντά μελό τώρα, έτσι και στην Τουρκιά τότε, πήγαιναν οι μικτοί γάμοι σύννεφο – έπαιρνε ο φτωχός ρωμιός την κόρη του Πασά γυναίκα, κάνανε κι έναν – δυο γενίτσαρους, να το και το παιδομάζωμα. Εχουν γράψει για αυτά σπουδαίοι ιστορικοί, ο Φίνλεϋ, ο Κόκκινος και κυρίως ο Χομπσμπάουμ, όταν έβλεπε στον ξεριζωμό των Ελλήνων απ’ τη Μικρασία το «τέλος 3.000 χρόνων αδιάσπαστης ιστορίας του Ελληνισμού στην Ανατολία».
Οχι – όχι! μια χαρά τα λέει ο ΣΚΑΪ για τους Οθωμανούς τότε (και ο Economist, που είχε ένθετο χθες η «Καθημερινή» για τους νεο-Οθωμανούς σήμερα).
Κολίγοι δούλευαν τότε οι ρωμιοί στους κοτζαμπάσηδες (χριστιανούς) και τους αγάδες (μουσουλμάνους), για ένα πιάτο φαΐ
κολίγοι δουλεύουν και σήμερα ορισμένοι στον «Ομιλο Αλαφούζου», αν κρίνουμε από το εκκαθαριστικό που έλαβαν κάποιοι συνάδελφοι εκεί ύψους 215 ευρώ μηναίως – όχι, Δαίμων δεν είναι λάθος! 215 ευρώ τον μήνα.
Διότι ο πρωτοπόρος στα εργασιακά αυτός όμιλος (στον οποίον, ειρήσθω εν παρόδω, εργάζεται πλήθος εκλεκτών συναδέλφων και φίλων) εκτός από τις επιχειρησιακές συμβάσεις έχει βάλει μπροστά και την εκ περιτροπής εργασία
κολίγοι τότε (επί Οθωμανών), ραγιάδες σήμερα (επί Νεοφιλελεύθερων).
Ευτυχώς όμως π0υ τότε τουλάχιστον μαθαίνανε τα παιδιά γράμματα. Οχι σε «κρυφά σχολειά» κι άλλες «αφηγήσεις», αλλά στα φανερά, στα σχολειά εκείνα για τα οποία ξελαρυγγιάστηκε ο Κοσμάς ο Αιτωλός (κατά λάθος παπάς κι αυτός) ότι πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους οι Ελληνες (οι ποιοι;), ώσπου αποκεφαλίσθηκε (για να πάψει να ξελαρυγγιάζεται)
σε μιαν ατυχή στιγμή της λαμπράς Οθωμανικής Διοικήσεως Ιωαννίνων Αρτας και περιχώρων, τον 17ον αιώνα.
Αλλά, εγείρεται το ερώτημα: πώς ο Πατροκοσμάς γνώριζε το 1640 ότι είναι Ελληνας, αφού η κυρία Πόπη Διαμαντάκου μάς διαβεβαίωσε χθες στην τηλεκριτική της για το «1821» του ΣΚΑΪ, ότι το «Ελληνικόν έθνος γεννήθηκε το 1821»! Τόμπολα-
-και τζάμπα το έφαγε το κεφάλι του (γδαρμένο και πολυπολιτισμικά παλουκωμένο) ο Πατροκοσμάς για μια χαζή ιδέα, ότι ήταν ρωμιός κι ότι τα ρωμιόπουλα έπρεπε να μαθαίνουν ελληνικά.
Ελληνικά ίσως όχι τόσον καλά, όσον του κ. Παπαχελά ο οποίος στη νεκρολογία του για τον αείμνηστον καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο («Καθημερινή» 26-1-2011) δήλωνε ότι «οφείλει (σ.σ. ο νεκρός) να γίνει θετικό πρότυπο»…
***
Οπως και να ‘χει, ίσως τώρα, έστω και αργά, να καταλαβαίνουν ορισμένοι τι έκανε νιάου νιάου στα κεραμίδια, όταν η υφιστάμενη της κυρίας Γιαννάκου κυρία Ρεπούση έγραφε για «συνωστισμούς», ή όταν χορηγούσε ο κ. Σόρος πολιτικώς ορθές ιστορικές αφηγήσεις – με ευρώ τις χορηγούσε
κι όποιος τα πήρε να βγει να το πει,
όπως με ευρωλιροδολάρια χορηγήθηκαν και ορισμένοι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν- ένα Μνημόνιο κι αυτό Συνεκμετάλλευσης της Κύπρου απ’ τους πάντες
εκτός απ’ τον λαό της, Τούρκους κι Ελληνες…
Ύμνος από τον Στάθη, στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής.
Τιμώντας τους ηρωες-φιλους-συναδέλφους των Ιμίων...
Παναγιώτη ελπίζω να περνας καλά εκει πάνω .....και εις το επανιδειν φιλε μου...
Γ.Α.
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ
Χ. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ - Π. ΒΛΑΧΑΚΟΣ - Ε. ΓΙΑΛΟΨΟΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Σε θυμάμαι….Δεκαπεντάχρονα παιδιά ήμασταν θαρρώ….Γέλια, φωνές,τρεξίματα, όνειρα…
Σε περιμέναμε τις Κυριακές που θα έμπαινες στην σχολή, πρωτοετής ήσουνα, νομίζω…
Να σε δούμε με την στολή….Σε θυμάμαι….Πάντα με το χαμόγελο…Σε θαυμάζαμε….
Ήσουν το πρότυπο μας…σαν και τον Χριστόδουλο θα γίνουμε λέγαμε…. Παιδικά όνειρα…
Και εσύ ερχόσουν καμιά φορά και μας μίλαγες….Να μπαίναμε και εμείς στις σχολές….
Υπολογίζαμε τα χρόνια μήπως και σε είχαμε στην τελευταία τάξη…. Να φοράγαμε και εμείς
την τιμημένη στολή του Έλληνα αξιωματικού… Άλλος ιπτάμενος, άλλος Δόκιμος, άλλος
Εύελπις…Να γινόμασταν σαν εσένα…. Όνειρα εφηβικά. άλλα πραγματοποιήθηκαν, άλλα
σκόρπισαν…. Σίγουρα τα σημερινά παιδιά σκέπτονται άλλα θέματα πιο σοβαρά ίσως…
Τα χρόνια πέρασαν…. Τα παιδιά γινανε άντρες… Και ήρθε εκείνη η νύχτα…Δεν θα την
ξεχάσω ποτέ… Με ξυπνήσανε ξημερώματα… << Σήκω το ελικόπτερο έπεσε…>> Η καρδιά
μου πάγωσε… Η θλίψη με καλημέρισε… Δάκρυα στα μάτια… Μετά μάθαμε ποιοι ήταν
μέσα.. κοιταζόμασταν με την αδελφή μου και δεν πιστεύαμε…<< Ποιος Καραθανάσης λέγαμε… δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο συμμαθητής της στο σχολείο έπεσε…δεν ήθελα να πιστέψω ότι το πρότυπο των παιδικών μας χρόνων ήταν νεκρός…Στην κηδεία σου απέραντη Θλίψη.. Βαριά η καρδιά μας… δάκρυα στα μάτια μας…δάκρυα και ο ουρανός…. Τα χρόνια περάσανε… Τα μαλλιά άρχισαν να γκριζάρουν… Ακούσαμε σε μια εκπομπή κάποιον να λέει ότι ήσουν άρρωστος… Καρδιά είπανε και έπεσε το ελικόπτερο….Γελάσαμε πικρά. Αυτός είναι ήρωας είπαμε…Δεν μπορείτε να αμαυρώνετε έτσι τον χαμό του… φωνάξαμε…κλάψαμε…βρίσαμε… Μετά μάθαμε ότι ήσουν αντιπαραγωγικός… έτσι σε είπε κάποιος… εσένα και τους χιλιάδες που φοράνε την Ελληνική στολή… Αυτός ο κάποιος είπε να πουν ότι την σημαία την πήρε ο άνεμος…Δεν είναι δυνατόν είπαμε…Μα αυτός είναι ήρωας έπεσε για την πατρίδα…Τι πιο παραγωγικό έργο από αυτό…για το πανί που εσύ και οι σύντροφοι σου ορκιστήκατε και χαθήκατε… Η καρδιά μας μαγκώθηκε… Δεν ακούμε καλά είπαμε…Τώρα τελευταία ακούσαμε ότι τα παιδιά μας διδάσκονται στα σχολειά ότι την περιοχή στην οποία πέσατε εσείς, την διεκδικούμε από τους απέναντι… Δεν είναι δυνατόν είπαμε…Μα αυτοί πεσαν εκείνο το βράδυ επειδή εκείνη η γη ήταν Ελληνική…Κάποτε πριν αιώνες είπαν το << Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω· αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών· την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω... >> Τι μεγάλη διαφορά στα νοήματα!!!. Και εσύ φυσικά ακολούθησες αυτό το παράδειγμα. Αυτό που ακολουθούν όλοι οι ήρωες…
Πίκρα στην καρδιά μας…Οργή και θλίψη τα μέσα μας….Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι
αισθάνομαι υπερήφανος που ζω σε αυτό το προάστιο που μεγάλωσες και εσύ και το στόλιζες με την
παρουσία σου… Αισθάνομαι θλίψη όταν περνώ από κει που τώρα αναπαύεσαι… Στο βουνό…
Να ξέρεις ότι κάποιοι σου αποδίδουν τον στρατιωτικό χαιρετισμό είτε φορανε καπέλο είτε όχι…
Αισθάνομαι απέραντη θλίψη για σένα και για τα άλλα δύο παλικάρια που χαθήκατε στα ιερά νερά
του Αιγαίου μας…
Μας οδηγείς όμως… να κάνουμε το καθήκον μας προς την Πατρίδα….Εσύ και οι άλλοι που πέσατε
Για τα ιερά μας… Μας οδηγούν ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός, ο Ηλιάκης, ο Σαλμας και τόσοι άλλοι….
Δυστυχώς τόσοι πολλοί…
Αισθάνομαι υπερήφανος που υπήρξες το παράδειγμα για μας τα τότε παιδιά…Αισθάνομαι υπερήφανος
που είσαι το παράδειγμα για τους σημερινούς άντρες….
Εκεί ψηλά που είσαι να μας βλέπεις και να χαμογελάς όπως τότε….όταν ήμασταν ακόμα παιδιά….
Χ. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ Π. ΒΛΑΧΑΚΟΣ Ε. ΓΙΑΛΟΨΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)