Στο "σκαμνί" του ΣΔΟΕ 44 μεγαλοδικηγόροι αλλά και καλλιτέχνες και επιχειρηματίες

Μεγάλες και αδικαιολόγητες διαφορές προέκυψαν στη σύγκριση φορολογικών δηλώσεων σε βάθος 10ετίας και καταθέσεων, 44 μεγαλοδικηγόρων. Στο "στόχαστρο" και οι γνωστοί πελάτες τουςΑποτελέσματα έχουν φέρει οι εντατικοί έλεγχοι του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, καθώς η σύγκριση τραπεζικών καταθέσεων με τις φορολογικές δηλώσεις της τελευταίας δεκαετίας έχουν αποκαλύψει αρκετές "περίεργες" περιπτώσεις.

Στο "στόχαστρο" έχουν μπει μεγάλα ονόματα από τον χώρο της δικηγορίας, της ιατρικής, της σόουμπιζ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ενώ ήδη έχουν αρχίσει να αποστέλλονται οι πρώτες εκθέσεις ελέγχου που συνοδεύονται από τα σχετικά πρόστιμα και διώξεις. Οι υποθέσεις αυτές, σύμφωνα με την εφημερίδα "Πρώτο Θέμα", θα έχουν τελειώσει έως το τέλος του χρόνου.
Πέραν από τις περιπτώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και γνωστού δικηγόρου εργατολόγου Αλέξη Μητρόπουλου και του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων και επίσης γνωστού ποινικολόγου Βασίλη Καπερνάρου, υπάρχουν και άλλοι 44 συνάδελφοι τους, οι οποίοι ελέγχονται, καθώς οι διαφορές που προκύπτουν από τις φορολογικές τους δηλώσεις και τις παραστάσεις που έκοψαν στον Δικηγορικό Σύλλογο τα τελευταία χρόνια, είναι μεγάλες και αδικαιολόγητες.
Παράλληλα όμως με τους ελέγχους στους δικηγόρους προκύπτει ένα άλλο θέμα, αυτό του πελατολογίου τους, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις περιλαμβάνει αρκετά μεγάλα ονόματα της εγχώριας σόουμπιζ αλλά και επιχειρηματίες. Μάλιστα όταν τα ποσά είναι ιδιαίτερα υψηλά, αυτόματα ανοίγει άλλος ένας κύκλος ελέγχων, αυτή τη φορά για το "πόθεν έσχες" των πελατών τους.
Υπάρχει, ωστόσο και άλλη μία κατηγορία πελατών από το λεγόμενο κοινό ποινικό έγκλημα, που κάνει την εμφάνιση της μετά το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών των δικηγόρων. Συνήθως από αυτούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άνθρωποι του υποκόσμου, φαίνεται να κατατίθενται και τα μεγαλύτερα ποσά, αν και όπως υποστηρίζουν οι ελεγκτές, σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως η πληρωμή γίνεται χέρι με χέρι και πάντα σε μετρητά.

Πρόστιμα «φωτιά» για τζάκια που καπνίζουν εκτός ...ωραρίου

Ανάψατε τζάκι ενώ έχει βγει… απαγορευτικό; Θα ευχόσασταν να έχετε αγοράσει δύο τόνους πετρέλαιο θέρμανσης παρά να επωμιστείτε το πρόστιμο που προτίθεται να επιβάλλει το υπουργείο Περιβάλλοντος το ύψος του οποίου ξεπερνά και την ποιο αρρωστημένη φαντασία.

Αν επιβεβαιωθεί το ρεπορτάζ που δημοσιεύει σήμερα η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, τότε οι παραβάτες θα καλούνται να πληρώσουν έως και… 2500 ευρώ. Η υπουργική απόφαση, βάσει του ρεπορτάζ που υπογράφει ο Αργύρης Δεμερτζής, δεν θα αναφέρει συγκεκριμένα πρόστιμα αλλά θα συνδέει τις ποινές με την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας για την ατμοσφαιρική ρύπανση. Ο σχετικός νόμος για «μικρής έκτασης παράνομες δραστηριότητες» προβλέπει ποινή ύψους 2500 ευρώ. Αντίστοιχα, τα πρόστιμα που μπορεί να επιβάλλουν οι περιφέρειες, κυμαίνονται από 200 έως 1000 ευρώ αλλά το πώς ακριβώς προσδιορίζεται το ακριβές ποσό δεν είναι σαφές.
Ποιος υποτίθεται ότι θα κάνει τους ελέγχους; Οι αστυνομικοί οι οποίοι θα κάνουν περιπολίες για να εντοπίσουν από κλέφτες και οδηγούς χωρίς πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας, μέχρι οφειλέτες του δημοσίου και παράνομους χρήστες τζακιού. Πολύ σύντομα θα αποδειχτεί βέβαια ότι το όλο θέμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλή επικοινωνιακή φούσκα. Φαντάζεστε ότι θα υπάρξει αστυνομικός ο οποίος θα ζητήσει εισαγγελική παραγγελία για να εισέλθει στο σπίτι μας και να διαπιστώσει την παράβαση παραμονή Χριστουγέννων;

Το τεστ του... καλού Θεσσαλονικιού!

Δοκιμάστε τις θεσσαλονικιώτικες γνώσεις σας στο παρακάτω κουίζ και στην συνέχεια διαβάστε τις σωστές απαντήσεις με τις αντίστοιχες εξηγήσεις...

1. Ποιος ίδρυσε την Θεσσαλονίκη;

α. Ο Μέγας Αλέξανδρος προς τιμήν της αδελφής του, Θεσσαλονίκης
β. Ο Βασιλιάς των Θεσσαλών, μετά από σημαντική στρατιωτική νίκη κατά των Περσών στην περιοχή
γ. Ο Κάσσανδρος, κατά τα ελληνιστικά χρόνια



2. Τι γίνεται κάθε Νοέμβριο στις αποθήκες του λιμανιού της Θεσσαλονίκης;

α. Το ετήσιο φεστιβάλ της ΚΝΕ
β. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
γ. Η ετήσια γιορτή ψαριού και παραδοσιακής μουσικής


3. Τι λείπει σήμερα από την Ρωμαϊκή Αγορά της Θεσσαλονίκης;

α. Έχει η Θεσσαλονίκη Ρωμαϊκή Αγορά;
β. Σπουδαία αγάλματα που βρίσκονται στο Λούβρο
γ. Η περίφημη Αψίδα του Γαλέριου, που έπεσε σε σεισμό του 19ου αιώνα


4. Ποια θα είναι η βασική γραμμή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, αν ποτέ αυτό ολοκληρωθεί;

α. Σιδηροδρομικός Σταθμός - Καλαμαριά
β. Σιδηροδρομικός Σταθμός - Αεροδρόμιο
γ. Σιδηροδρομικός Σταθμός - Νέα Ελβετία



5. Τι γιορτάζει φέτος η Θεσσαλονίκη;

α. Τους 15 αιώνες από την ίδρυση της πόλης από τον Κάσσανδρο
β. Τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της κατά τον Βαλκανικό πόλεμο
γ. Τα 500 χρόνια του Λευκού Πύργου, ο οποίος θα μετατραπεί σε μουσείο



6. Πώς «γεννήθηκε» ο πατροπαράδοτος φραπές το 1957, που ως γνωστόν είναι... Θεσσαλονικιός;

α. Τυχαία, από έναν υπάλληλο στην Διεθνή Έκθεση που δεν είχε ζεστό νερό
β. Τρεις φοιτητές πειραματίζονταν για καινούριες συνταγές κοκτέιλ, δοκιμάζοντας παραλλαγές με στιγμιαίο καφέ
γ. Το πιο περιζήτητο καφενείο της Άνω Πόλης, αυτό του περίφημου Φραπίδη, το λάνσαρε ως τη νέα του «λιχουδιά» για εκείνο το καλοκαίρι



7. Ως τι χρησιμοποιήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα το Φρούριο του Επταπυργίου στα Κάστρα της Άνω Πόλης;

α. Ήταν το δημαρχείο της πόλης, μέχρι την Μεταπολίτευση, οπότε και το δημαρχείο μεταφέρθηκε στο κέντρο
β. Ήταν το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, λειτουργώντας παράλληλα και ως εκθεσιακός χώρος, μέχρι την κατάργηση του υπουργείου από την κυβέρνηση Παπανδρέου
γ. Ήταν οι φυλακές της πόλης, όταν έπαψε να λειτουργεί ως φυλακή ο Λευκός Πύργος



8. Τι βρισκόταν παλιότερα στην θέση που χτίστηκε η σημερινή Πανεπιστημιούπολη;

α. Εβραϊκό νεκροταφείο
β. Βασιλικό κτήμα, το οποίο δόθηκε στο δημόσιο κατά την Μεταπολίτευση
γ. Ο ιππόδρομος του Γαλέριου, του Ρωμαίου έπαρχου που είχε τα ανάκτορά του εκεί που σήμερα βρίσκεται η πλατεία Ναυαρίνου



9. Πώς πήρε το όνομά του ο Λευκός Πύργος;

α. Προς τιμήν του Λέοντα του Λευκού, Αυτοκράτορα της Άνω-Βυζαντινής Εποχής, που δώρισε το μνημείο στην πόλη
β. Γιατί κάποιος τον έβαψε λευκό
γ. Γιατί αποτέλεσε το κύριο οχυρό κατά την διάρκεια της Λευκής Επανάστασης τον 19ο αιώνα, κατά την οποία οι άρχοντες της πόλης προσπάθησαν να αιχμαλωτίσουν -χωρίς επιτυχία- όσους αδυνατούσαν να πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο


10. Βρίσκεστε στην γωνία Τσιμισκή και πλατείας Αριστοτέλους, από την πλευρά της θάλασσας. Τι σας μυρίζει;

α. Η ελαφριά δυσωδία από τον όχι και τόσο περιποιημένο Θερμαϊκό
β. Η μπουγάτσα του κυρ Στέλιου, που έχει το ονομαστό μπουγατσάδικο της Αριστοτέλους
γ. Κάστανο, από τα τσουρέκια του Τερκενλή



11. Ποιος ηγέτης ξένου κράτους γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη;

α. Ο Νικολά Σαρκοζί, εξ ου και η συμπάθειά του προς την Ελλάδα
β. Ο Κεμάλ Ατατούρκ, εξ ου και το τουρκικό προξενείο
γ. Ο Ταγίπ Ερντογάν, εξ ου και η «κουμπαριά» με τους Καραμανλήδες



12. Τι βρίσκεται απέναντι από την Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης;

α. Το πρώτο gay bar που άνοιξε στην χώρα
β. Το σπίτι του σημερινού δημάρχου, Γιάννη Μπουτάρη
γ. Ο ανδριάντας του πρώην νομάρχη, Παναγιώτη Ψωμιάδη



ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1.Την πόλη της Θεσσαλονίκης την ίδρυσε ο Κάσσανδρος, ένας από τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην θέση της Θέρμας, και την ονόμασε Θεσσαλονίκη προς τιμήν της συζύγου του, της γνωστής ετεροθαλούς αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου (που σύμφωνα με τον μύθο ρωτούσε τους ναυτικούς αν ζει ο αδελφός της). Εκείνη με τη σειρά της, είχε πάρει το όνομά της επειδή γονείς της ήταν ο Φίλιππος Β' και η Θεσσαλή πριγκίπισσα Νικησίπολη, γάμος που συμβόλιζε την νίκη Μακεδόνων και Θεσσαλών ενάντια στο καθεστώς των Φερών.

2.Τον Νοέμβριο, το κέντρο της Θεσσαλονίκης βάζει τα καλά του, οι δρόμοι γεμίζουν αφίσες και το γυάλινο κουβούκλιο έξω από το Ολύμπιον στην πλατεία Αριστοτέλους στήνεται, σηματοδοτώντας την έναρξη του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Μπορεί τα «κεντρικά» να είναι στο Ολύμπιον, αλλά όπως κάθε σινεφίλ ξέρει, οι πιο ενδιαφέρουσες προβολές «κρύβονται» στις αίθουσες του λιμανιού, και τα πιο τρελά πάρτι γίνονται κάθε βράδυ στην Αποθήκη Γ.

3.Όχι, η Αψίδα του Γαλέριου, γερή να ‘ναι, δεν έπεσε από κανένα σεισμό, και στέκεται σήμερα ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία της πόλης, γνωστότερη ως Καμάρα. Αυτό που λείπει από την Ρωμαϊκή Αγορά, η οποία βρίσκεται πάνω από την πλατεία Αριστοτέλους, είναι οι περίφημες «Μαγεμένες». Πρόκειται για συστοιχία κιόνων της Αγοράς, που αποτελούνταν από οκτώ ειδώλια, αυτά της Μαινάδας, του Διονύσου, της Αριάδνης, της Λήδας, του Γανυμήδη, του Διόσκουρου, της Αύρας και της Νίκης. Οι «Μαγεμένες» μεταφέρθηκαν το 1864 στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, όπου βρίσκονται ακόμη και σήμερα.


4.Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς, το μετρό της Θεσσαλονίκης αναμένεται να λειτουργήσει στα τέλη του 2016, ενώ θα είναι ένα από τα πιο σύγχρονα μετρό της Ευρώπης, βασισμένο σε αυτό της Κοπεγχάγης, με σύστημα αυτόματων θυρών στις αποβάθρες. Η βασική γραμμή θα συνδέει τον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό με την περιοχή της Νέας Ελβετίας, με 11 ενδιάμεσους σταθμούς. Σε βάθος χρόνου (πολύ βάθος όμως) έχουν μελετηθεί άλλες πέντε επεκτάσεις και διακλαδώσεις, προς την Ευκαρπία, τον Εύοσμο, την Τούμπα, την Νέα Κρήνη και το Αεροδρόμιο.

5.Ας αρχίσουμε με την βασική διαπίστωση, πως ο Λευκός Πύργος λειτουργεί ήδη, εδώ και πολλά χρόνια, ως μουσείο, και ντροπή σας αν δεν τον έχετε επισκεφτεί. Αυτό που γιορτάζει η Θεσσαλονίκη το 2012 είναι η συμπλήρωση ενός αιώνα από την απελευθέρωση της πόλης, που πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1912, υπό την απειλή ταυτόχρονης βουλγαρικής εισβολής. Η ημέρα συμπίπτει με την γιορτή του πολιούχου Αγίου Δημητρίου και ο δήμος Θεσσαλονίκης ήδη έχει προγραμματίσει πολλές εκδηλώσεις.

6.Είναι Φθινόπωρο του '57, και στην ΔΕΘ έχει στήσει το περίπτερό της η Nestle, για να διαφημίσει το νέο της προϊόν για παιδιά, ένα στιγμιαίο σοκολατούχο ρόφημα. Ο Δημήτριος Βακόνδιος, υπάλληλος της εταιρίας, ετοιμαζόταν για το καθημερινό του ζεστό καφεδάκι, όταν συνειδητοποίησε πως δεν έχει ζεστό νερό. Έτσι, αποφάσισε να δοκιμάσει με κρύο νερό, χτυπώντας το μαζί με τον καφέ σε σέικερ. Ο πρώτος φραπέ(ς) της Ιστορίας ήταν γεγονός.

7.Ίσως η τούρκικη ονομασία του επταπυργίου να σας δώσει ένα hint: Γεντί κουλέ. Όντως, ο χώρος μέσα στους επτά βυζαντινούς πύργους αναδιαμορφώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, ώστε να γίνει από οχυρωματικό κάστρο, φυλακή για σωφρονισμό έγκλειστων, ανεξαρτήτως φύλου και εγκλήματος. Μάλιστα, λειτούργησε ως τέτοια μέχρι το 1984, ενώ το 1989 αποδόθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού.

8.Κάτω από την μεγάλη Πανεπιστημιούπολη του σημερινού ΑΠΘ κάποτε βρισκόταν το εβραϊκό κοιμητήριο - όσο μακάβριο κι αν αυτό ακούγεται. Ακόμη πιο μακάβρια όμως είναι η Ιστορία του και ο τρόπος που καταστράφηκε. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί ζήτησαν από την εβραϊκή κοινότητα το κτήμα του κοιμητηρίου (μαζί με μερικά δισεκατομμύρια δραχμές) για να τους απαλλάξουν από καταναγκαστικά έργα. Οι Εβραίοι έδωσαν περισσότερα χρήματα για να γλιτώσουν το κοιμητήριό τους, το οποίο όμως τελικά οι Γερμανοί κατέστρεψαν, και χρησιμοποίησαν τις ταφόπλακες ως οικοδομικό υλικό, ακόμη και για πισίνα. Με το τέλος της Κατοχής, το ελληνικό δημόσιο κατέλαβε το νεκροταφείο ως «ακίνητο που έχει εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του». Λίγοι φοιτητές του Αριστοτελείου γνωρίζουν σήμερα την Ιστορία που κρύβει η περιοχή του Πανεπιστημίου τους.

9.Αν λάβει κανείς υπόψη ότι η Άνω-Βυζαντινή εποχή, ο Λέοντας ο Λευκός και η Λευκή Επανάσταση αποτελούν όλα πλάσματα της φαντασίας του in2life, τι μας μένει; Ότι κάποιος κάποτε έβαψε τον Πύργο άσπρο. Ο Πύργος - που παλιότερα ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, Φρούριο των Γενίτσαρων και Πύργος του Αίματος (Kenli Kule)- αποτελούσε το νοτιότερο άκρο των οθωμανικών τειχών της πόλης, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή βασανιστηρίων και θανατοποινιτών - γι΄αυτό και ο χαρακτηρισμός «του αίματος». Ένας Εβραίος κατάδικος, όμως, είχε την ιδέα να προτείνει να ασβεστώσει ολόκληρο τον Πύργο, σε αντάλλαγμα με την ελευθερία του. Έτσι κι έγινε...

10.Από τα πιο δημοφιλή σημεία συνάντησης στο κέντρο, εκείνη η γωνία μυρίζει κάστανο, ιδιαίτερα αν πλησιάσεις την «σχάρα» του δαπέδου, δίπλα από το ζαχαροπλαστείο του Τερκενλή. Και μέχρι να έρθει το ραντεβού σου, μπαίνεις και τσιμπάς ένα κομμάτι.

11.Στην Άνω Πόλη, ένα ροζ κτίριο πίσω από το τουρκικό προξενείο στεγάζει το Μουσείο Κεμάλ Ατατούρκ, που παραχωρήθηκε από τους Έλληνες στο τουρκικό κράτος, καθώς σε αυτό γεννήθηκε ο μετέπειτα ηγέτης των Τούρκων. Σήμερα, η επίσκεψη των Τούρκων στην Άνω Πόλη έχει πάρει χαρακτήρα προσκυνήματος.

12.Κάποιο ευτυχές παιχνίδισμα της μοίρας, έφερε στην ίδια γειτονιά τον μητροπολίτη Άνθιμο και τον «μεγάλο εχθρό» του, Γιάννη Μπουτάρη. Δεν ξέρουμε αν βγαίνουν καθημερινά στα παράθυρα για να χαιρετηθούν, αλλά σίγουρα η σύμπτωση της γειτνίασης, και μάλιστα δεδομένου ότι το διαμέρισμα του Μπουτάρη είναι... της εκκλησίας, κάνει το σκηνικό της οδού Μητροπόλεως ελαφρώς σουρεαλιστικό.

Οι σωστές απαντήσεις:
1γ, 2β, 3β, 4γ, 5β, 6α, 7γ, 8α, 9β, 10γ, 11β, 12β

0-4 σωστές απαντήσεις: Αποκαλείτε το πιτόγυρο "σουβλάκι", δεν ξέρετε τι διαφορά έχει η μπουγάτσα από την τυρόπιτα, και προφανώς, δεν είστε από την Θεσσαλονίκη. Αν είστε, θα πρέπει να την γνωρίσετε λίγο καλύτερα. Αν δεν είστε, ισχύει το ίδιο.

5-10 σωστές απαντήσεις: Όχι κι άσχημα! Έχετε μια γενική ιδέα της Ιστορίας της πόλης αλλά μάλλον, αν σας δινόταν η δυνατότητα να καθίσετε για καφέ αντί να πάτε μέχρι τα Κάστρα, ή να πιάσετε τραπέζι για φαγητό αντί να κάνετε βόλτες στην πόλη, θα επιλέγατε με βάση το στομάχι σας.


11-12 σωστές απαντήσεις: Γνωρίζετε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πόλης. Ο τίτλος του Θεσσαλο-νικητή σας αξίζει. Ξέρετε, όμως, επίσης, πολύ καλά, πως η Θεσσαλονίκη είναι πολλά περισσότερα από τα παραπάνω. Συνεχίστε να γνωρίζετε και να ζείτε την πόλη.

Φράσεις με ιστορία που "κυκλοφορούν" αιώνες από στόμα σε στόμα

Στον καθημερινό μας λόγο χρησιμοποιούμε διαχρονικές φράσεις λαϊκής σοφίας, την προέλευση των οποίων οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε. Οι φράσεις αυτές κρύβουν...

μία μικρή ιστορία, με άγνωστους σε εμάς πρωταγωνιστές, η οποία αφενός έχει κάτι να μας διδάξει, και αφετέρου απεικονίζει γλαφυρά τον τρόπο ζωής και δράσης των ανθρώπων μίας άλλης εποχής.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων η λαϊκή αυτή σοφία, έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, αποδεικνύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την συνέχεια του Ελληνισμού, εφόσον τις ίδιες φράσεις χρησιμοποιούμε και σήμερα.

Οι άνθρωποι μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές, ταυτόχρονα όμως, εύκολα διαπιστώνει κανείς, πως στην πραγματικότητα μοιραζόμαστε διαχρονικά τα ίδια πάθη, φόβους, ανησυχίες και ελπίδες.

Στα πλαίσια αυτά έχει αξία και ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η γνώση της λαϊκής αυτής σοφίας. Η παρουσίαση θα γίνει ανά χρονική περίοδο, αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Τουρκοκρατία, Νεώτεροι χρόνοι.

Χτύπα ξύλο.

«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων.

Αυτή η συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί...

Ο Πάνας με νύμφες του δάσους

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, προέρχεται από τον μύθο του Αισώπου, «Ανήρ κομπαστής», και χρησιμοποιείται για όσους καυχιούνται για κάτι και το υποστηρίζουν, αλλά αδυνατούν να αποδείξουν τα λεγόμενά τους. Σύμφωνα με τον μύθο, ένας αθλητής που βρισκόταν στην Αθήνα καυχιόνταν συνέχεια ότι σε αγώνες στην Ρόδο είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Καθώς δεν τον πίστευε κανείς, αυτός έλεγε στους Αθηναίους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν τους θεατές των αγώνων. Τότε ένας Αθηναίος πήγε στο σκάμμα, και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη «Ρόδος».

Κατόπιν γύρισε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα», το οποίο έχει μείνει ως «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Το προφανές νόημα είναι ότι ο καθένας έχει οποτεδήποτε την δυνατότητα να αποδείξει τις δυνατότητές του και δεν χρειάζεται η επίκληση μυθικών προγόνων, κατορθωμάτων κτλ।

Τα κρέμασε στον κόκορα।

Οι αρχαίοι αγαπούσαν και αυτοί τα τυχερά παιχνίδια, όπως τα κότσια। ( ζάρια), αλλά και τα στοιχήματα στις κοκορομαχίες (αλεκτρυονομαχίαι). Όπως συμβαίνει και σήμερα κυρίως στην Ασία, έβαζαν δύο κοκόρια να μαλώσουν και άρχιζαν τα στοιχήματα, για τον νικητή. Έτσι, πάνω στα κοκόρια στοιχηματίζοντας, κρεμούσαν πολλές φορές ακόμα και ολόκληρες περιουσίες. Στον κόκορα κρεμούσαν τα χρήματά τους και όπως συμβαίνει συνήθως με τους παίχτες, τα έχαναν. Από τα αρχαία λοιπόν χρόνια, και από τις κοκορομαχίες, μας έμεινε και η φράση «τα κρέμασε στον κόκορα », που λέμε μέχρι και σήμερα με την ίδια σημασία.

Δε μύρισα τα νύχια μου.

Στην αρχαία Ελλάδα πριν αθλητές μπουν στο στίβο, πολλοί από τους θεατές έβαζαν μεγάλα στοιχήματα, για τον νικητή, όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα. Πολλοί ακόμη πήγαιναν στα διάφορα μαντεία, για να μάθουν το νικητή. Οι «μάντισσες», «βουτούσαν» τότε τα νύχια τους σ ένα υγρό, από δαφνέλαιο, ύστερα τα έβαζαν κοντά στη μύτη τους κι έπεφταν σ ένα είδος καταληψίας. Τότε ακριβώς έλεγαν και το όνομα του νικητή. Από το περίεργο αυτό γεγονός έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: «δε μύρισα τα νύχια μου», που τη λέμε συνήθως, όταν μας ρωτούν για κάποιο γνωστό συμβάν, το οποίο εμείς δεν έχουμε μάθει.

Μη μου τους κύκλους τάραττε.

Όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν τις Συρακούσες το 212 π.Χ., μετά από τριετή αντίσταση των Ελλήνων, κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι του Αρχιμήδη, και τον βρήκαν να σχεδιάζει κύκλους στο έδαφος. Ο Αρχιμήδης τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να τελειώσει τη λύση κάποιου σπουδαίου προβλήματος που τον απασχολούσε, εξού και οι κύκλοι στο έδαφος. Για αυτό και τους είπε το γνωστό «μη μου τους κύκλους τάραττε». Ο Ρωμαίος στρατιώτης όμως δυστυχώς και τους κύκλους του χάλασε, και τον Αρχιμήδη σκότωσε...!!!! Η φράση όμως έμεινε...

ο Αρχιμήδης, Domenico Fetti

Κοράκιασα από τη δίψα.

Φράση που προέρχεται από έναν αρχαιοελληνικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, σε κάποια μικρή ορεινή πόλη της αρχαίας Ελλάδας, οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια θυσία στο θεό Απόλλωνα. Το νερό όμως που θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες , βρίσκονταν ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια. Έπρεπε λοιπόν για αυτή τη σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή, για να φέρει το «ιερό» νερό. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή από ένα δέντρο εκεί κοντά. Ήταν η φωνή ενός κόρακα ο οποίος προσφερόταν να αναλάβει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Παρά την έκπληξη που ένιωσαν οι κάτοικοι ακούγοντας τη φωνή του κόρακα, αποφάσισαν να του αναθέσουν την αποστολή, μιας και με τα φτερά του θα έφτανε γρήγορα και εύκολα στην πηγή που έτρεχε το «ιερό» αυτό νερό.Έδωσαν λοιπόν, οι άνθρωποι στον κόρακα μια μικρή υδρία, αυτός την άρπαξε με τα νύχια του και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή. Ο κόρακας έφτασε γρήγορα στην πηγή. Πλάι της αντίκρισε μια συκιά γεμάτη σύκα, και λιχούδης καθώς ήταν άρχισε να δοκιμάζει μερικά σύκα. Τα σύκα όμως ήταν άγουρα, και ο κόρακας αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας όμως την αποστολή που είχε αναλάβει για λογαριασμό των ανθρώπων. Περίμενε τελικά δύο ολόκληρες μέρες ώσπου τα σύκα ωρίμασαν. Έφαγε πολλά μέχρι που κάποια στιγμή θυμήθηκε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε έρθει στην πηγή. Άρχισε να σκέφτεται λοιπόν, πώς θα δικαιολογούσε την αργοπορία του στους κατοίκους της πόλης. Τελικά γέμισε με νερό τη μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι το οποίο διέκρινε να κινείται κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη. Όταν ο κόρακας έφτασε στην πόλη, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν το λόγο για τον οποίο άργησε να επιστρέψει με το νερό από την πηγή. Ο κόρακας αφού άφησε κάτω την υδρία και το φίδι, και ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φίδι ρουφούσε το νερό από την πηγή, με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να ξεραίνεται. Έπειτα τους είπε πως όταν το φίδι αποκοιμήθηκε, αυτός γέμισε την υδρία με το νερό και γράπωσε και το φίδι για να το παρουσιάσει στους κατοίκους.Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι χτυπώντας το με πέτρες και ξύλα. Όμως, το φίδι αυτό ήταν του θεού Απόλλωνα, και ο θεός του φωτός οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του. Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Κράτησε πολύ καιρό το μαρτύριο αυτό της δίψας του κόρακα, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστέρι στον ουρανό. Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε τη φράση « Κοράκιασα από τη δίψα ». Και αυτή η φράση έχει παραμείνει ως τις μέρες μας...

Ο κλέψας του κλέψαντος.

Αρχαία ελληνική έκφραση, (Αλωπεκίζειν προς ετέρα αλώπεκα). Παροιμία που λεγόταν για τους απατεώνες και μάλιστα σε περιπτώσεις που κάποιος εξ αυτών, επιχειρούσε να εξαπατήσει άλλον απατεώνα.

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας.

Φράση που χρησιμοποιείται για να υποδείξει δολιότητα. Κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, O Λαοκόων ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, προειδοποίησε τους συμπατριώτες του Τρώες, (μάταια) να μη δεχθούν το δώρο που πρόσφεραν οι Έλληνες -οι Δαναοί- στους Τρώες, όταν υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τερματίσουν την πολιορκία τους. To προκείμενο δώρο ήταν, εννοείται, ο Δούρειος ίππος. Δώρο που αποδείχθηκε θανάσιμο και καταστροφικό για τους Τρώες, και την αγαπημένη τους πόλη, την Τροία.

ο Αχιλλέας περιφέρει το άψυχο κορμί του Έκτωρα

Καβάλησε το καλάμι.

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).

Σε τρώει ή μύτη σου, ξύλο θα φας.

Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ο «κνησμός», η φαγούρα, δηλαδή, του σώματος, ήταν προειδοποίηση των Θεών. Πίστευαν πως όταν ένας άνθρωπος αισθανόταν φαγούρα στα πόδια του, θα έφευγε σε ταξίδι. Όταν πάλι τον έτρωγε η αριστερή του παλάμη, θα έπαιρνε δώρα. Η πρόληψη αυτή έμεινε ως τα χρόνια μας. «Με τρωει το χέρι μου χρήματα θα πάρω», συνηθίζουμε να λέμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι αρχαίοι όμως, θεωρούσαν γρουσουζιά, όταν αισθανόταν φαγούρα στην πλάτη, στο λαιμό, στα αφτιά και στη μύτη. Κάποτε για παράδειγμα, ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγις, ενώ έκανε πολεμικό συμβούλιο με τους αρχηγούς του, είδε ξαφνικά κάποιον από αυτούς να ξύνει αφηρημένος το αφτί του. Αμέσως σηκώθηκε πάνω και διέλυσε το συμβούλιο.- Θα έχουμε αποτυχία οπωσδήποτε. Οι θεοί προειδοποίησαν τον Αρίσταρχο. Ας αναβάλουμε για αργότερα την εκστρατεία...Οι Σπαρτιάτες πίστευαν ακόμη ότι τα παιδιά που αισθάνονταν φαγούρα στη μύτη τους, θα γινόντουσαν κακοί πολεμιστές. Έτσι, όταν έβλεπαν κανένα παιδί να ξύνει τη μύτη του, το τιμωρούσαν, για να μην την ξαναξύσει άλλη φορά. Από την πρόληψη αυτή βγήκε η φράση : «η μύτη σου σε τρώει, ξύλο θα φας».

Πράσσειν άλογα.

Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λεει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: « Τί είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα»...Το «πράσσειν άλογα» λοιπόν, δεν είναι πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση...Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρέμφατου του ρήματος «πράττω» ή/και «πράσσω» (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το «πράττειν» ή/και «πράσσειν» και του «άλογο» που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό «λόγος» που σημαίνει λογική (σε μία από τις έννοιες του) με το α στερητικό μπροστά. Α-λογο το παράλογο, δηλαδή ,Πράσσειν άλογα, το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα...

Ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη.

Σ' έναν από τους μύθους του Αισώπου διαβάζουμε, πως ένας άσωτος και σπάταλος νέος, αφού έφαγε όλη του την περιουσία, δεν του είχε απομείνει παρά ο καινούριος του χονδρός εξωτερικός μανδύας. Κάποια μέρα, λοιπόν, που τυχαία είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του, φαντάστηκε πως ο χειμώνας είχε περάσει και πως ήρθε πια η άνοιξη. Πούλησε τότε και το μανδύα σαν αχρείαστο. Αλλά το χειμωνιάτικο κρύο είχε άλλη γνώμη και ξαναγύρισε την άλλη μέρα πιο τσουχτερό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη φράση αυτή με τα λόγια: « μία χελιδών έαρ ου ποιεί». Κατά τον Αριστοτέλη: «Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα». Επίσης, συγγενική είναι η φράση: «Μ' ένα χελιδόνι, καλοκαίρι δεν κάνει, ούτε μια μέλισσα μέλι» και «μ' ένα λουλούδι καλοκαίρι δε γίνεται».

Κροκοδείλια δάκρυα.

Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται και βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο παιδάκι και τρέχουν να το βοηθήσουν... Ο κροκόδειλος τότε επιτίθεται ξαφνικά και σκοτώνει το θύμα του. Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος, οι Έλληνες όμως έμαθαν για αυτόν από τους Φοίνικες εμπόρους, που τους γέμιζε με τρόμο και θαυμασμό για την δύναμη και την πανουργία του κροκόδειλου . Έτσι λοιπόν, παρόλο που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι' αυτούς που ψευτόκλαινε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική.

Άρες μάρες κουκουνάρες.

Η Έκφραση προέρχεται από αρχαίες Ελληνικές κατάρες. Στον ενικό η λέξη είναι Κατάρα Κατ-άρα Με την πάροδο των χρόνων για λόγους καθαρά εύηχους και μόνο προσετέθη και το «Μ». Δηλαδή: Κατ-άρα-μάρα. Και έτσι στη νεότερη ελληνική έγινε -αρα-μάρα, άρες μάρες, έβαλαν και την «κούφια» ομοιοκατάληκτη λέξη κουκουνάρες (κούφια δεν είναι τα κουκουνάρια;)και δημιουργήθηκε αυτή η καινούρια φράση! την λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως ακούσαμε κάτι χωρίς νόημα και χωρίς ουσία!

Ο 'Υλας και οι Νύμφες John William Waterhouse

Αναγκαίο κακό.

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ' ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος «...εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, άλλ' αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν». Σ' ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα παραπάνω- την εξής περικοπή: «Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν». Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή». Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό

Κατά φωνή κι ο γάιδαρος।

Στην αρχαιότητα , όταν ένας γάιδαρος φώναζε πριν αρχίσει μια μάχη, νόμιζαν ότι οι θεοί τους προειδοποιούσαν για τη νίκη. Κάποτε ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν και τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι. Τότε αποφάσισε ν' αναβάλει για μερικές μέρες την επίθεση, ώσπου να του στείλουν τις επικουρίες, που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι. Πάνω, όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά τη φωνή ενός γαϊδάρου από το στρατόπεδο του. - Κατά φωνή κι ο γάιδαρος! έκανε ενθουσιασμένος ο Φωκίωνας. Και διέταξε ν' αρχίσει η επίθεση, με την οποία νίκησε τους Μακεδόνες. Από τότε ο λόγος έμεινε, και τον λέμε συχνά, όταν βλέπουμε ξαφνικά κάποιο φίλο μας, που δεν τον περιμέναμε.

Δεν ιδρώνει τ' αυτί του.

Την φράση αυτή την χρωστάμε στον πατέρα της Ιατρικής τον Ασκληπιό. Όταν κάποια νεαρή τον ρώτησε, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον νεαρό που της άρεσε να την αγαπήσει, αυτός απάντησε : «Να τον κλείσεις σ' ένα πολύ ζεστό δωμάτιο, την συμβούλευσε, και αν ιδρώσουν τ αφτιά του, θα σ αγαπήσει. Αν δεν ιδρώσουν, μην παιδεύεσαι άδικα». Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «δεν ιδρώνει τ' αυτί του», που τη λέμε συνήθως, για τους αναίσθητους και αδιάφορους.

Δίνω τόπο στην οργή.

Δώσε τόπο της οργής», φράση που την βρίσκουμε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (718): «είκε θυμώ και μετάστασιν δίδου». Αυτά τα λόγια λεει ο Αίμωνας στον πατέρα του τον Κρέοντα , που επιμένει να τιμωρήσει την Αντιγόνη, γιατί δεν υπάκουσε στη διαταγή του και έθαψε τον αδελφό της Πολυνείκη. «Είκε» σημαίνει υποχώρησε, «θυμώ και» αντί «και θυμώ μετάοτασιν δίδου» , δηλαδή, και άλλαξε γνώμη, δηλαδή, δώσε τόπο στην οργή. Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου (847) λεει η θεά Αθηνά στο Χορό (των Ευμενίδων): «οργάς ξυνοίσω σοι γεραιτέρα γαρ ει». Η λ έξη οργή έχει και τη σημασία: διάθεσης, των αισθημάτων, όπως κι εδώ «θα δώσω τόπο στην οργή», θα υποχωρήσω και θα ανεχθώ τις διαθέσεις σου (ξυνοίσω που σημαίνει συνοίσω , μέλλων του συμφέρω, εδώ ανέχομαι, συγχωρώ, υπομένω), γιατί είσαι γεροντότερη (Ευριπ. Ελ. 80, Απόσπ. 31) «οργή είκειν» κ.ά.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Όταν ο Σωκράτης, σε περασμένη πια ηλικία αποφάσισε να μάθει κιθάρα, τον πείραξαν οι φίλοι του, λέγοντας του: «Γέρων ών κίθαριν μανθάνεις;...». Κι ο Σωκράτης τότε απάντησε: «Κάλλιον οψιμαθής ή αμαθής (παραμένειν)».

ο θάνατος του Σωκράτη, Jacques-Louis David

Του πήρε τον αέρα..

Η έκφραση αυτή έχει παραμείνει από την αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα από τις ναυμαχίες που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες. Οποίος μπορούσε να εκμεταλλευτεί καλύτερα τον αέρα μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα άρα και να νικήσει. Έτσι οποίος έπαιρνε τον αέρα ήταν και ο νικητής.

Αέρα!

Στην αρχαία Ελλάδα, όταν άρχιζε κάποια μάχη, οι πολεμιστές έπεφταν πάνω στον αντίπαλό τους, φωνάζοντας «αλαλά», λέξη που δεν είχε κανένα νόημα, αλλά ήταν απλώς πολεμική κραυγή. Απ' αυτό, ωστόσο, βγήκε η λέξη «αλαλάζω» και η αρχαία φράση «ήλόλαζον την νίκην». Ο αλαλαγμός χρησιμοποιήθηκε και στους νεότερους πολέμους, τόσο για εμψύχωση των πολεμιστών, ιδίως στις εφόδους, όσο και σαν επωδός της νίκης, αφού αντικαταστάθηκε η λέξη «Αλαλά» με τη λέξη «Aέρα». Αλλά ποιο ήταν πάλι το γεγονός εκείνο που έκανε τη λέξη «Αέρα» να επικρατήσει σαν πολεμική κραυγή;Κατά την πολιορκία των Ιωαννίνων (1912-13), οι οβίδες του εχθρού, που χτυπούσαν εναντίον των οχυρωματικών θέσεων του στρατού μας, δεν έφερναν σχεδόν κανένα αποτέλεσμα, εκτός από το δυνατό αέρα, που δημιουργούσαν ολόγυρα οι εκρήξεις. Σε κάθε τέτοια, λοιπόν, αποτυχημένη βολή, οι Έλληνες στρατιώτες -προπαντός όμως οι θρυλικοί Τσολιάδες- φώναζαν όλοι μαζί «Αέρα!», θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εκδηλώσουν τη χαρά τους για την εχθρική αποτυχία (ειπώθηκε για πρώτη φορά από εύζωνα του 1/38 Συντάγματος Ευζώνων). Η λέξη, όμως, «Αέρα» έγινε ένα πραγματικό σύμβολο κατά τον πόλεμο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Τα τσούξαμε.

Στην αρχαιότητα, υπήρχαν πολλές γυναίκες, που έπιναν πολύ κρασί, ανακατεύοντας το ποτό τους με μια ειδική σκόνη, που έκανε το κρασί να γίνεται πιο πικάντικο. Απ' αυτό βγήκε και η φράση «τα τσούξαμε».

οι γυναίκες της Άμφισσας, Lawrence Alma-Tadema

Ες αύριον τα σπουδαία.

Αυτή η παροιμιακή φράση είναι του Πλουτάρχου, από το βίο του Πλουτάρχου που αναφέρεται στον Πελοπίδα. Ανήκει στον Θηβαίο στρατηγό Αρχία (4ος αι. π.Χ.), φίλο των Σπαρτιατών, όταν σε ένα συμπόσιο κάποιος του πήγε ένα γράμμα, που περιείχε την πληροφορία ότι κινδύνευε από τους δημοκρατικούς και τον Πελοπίδα που είχε επιστρέψει στη Θήβα από την Αθήνα κρυφά. Βρισκόμαστε στο 379 π.Χ. Ο Αρχίας, πάνω στο γλέντι και μέσα στη χαρά του, πάνω στη μέθη της δύναμής του και της εξουσίας, αμέλησε να το ανοίξει. Αντί να ανοίξει την επιστολή και να τη διαβάσει, την έβαλε στην άκρη λέγοντας «εις αύριον τα σπουδαία», δηλαδή αύριο 8α διαβάσω τα σημαντικά πράγματα που περιέχει αυτή η επιστολή. Αυτό ήταν και το λάθος του. Σε λίγο δολοφονήθηκε και αυτός και οι φίλοι του.

Από μηχανής θεός.

Με την φράση «από μηχανής θεός» χαρακτηρίζουμε ένα πρόσωπο ή ένα γεγονός, που με την απροσδόκητη εμφάνισή του, δίνει μια λύση ή μια νέα εξέλιξη σε περίπτωση αμηχανίας ή διλήμματος. Η καταγωγή της έκφρασης αυτής, ανάγεται στην αρχαία ελληνική δραματική ποίηση και ειδικότερα στην τραγωδία. Συγκεκριμένα, σε αρκετές περιπτώσεις ο τραγικός ποιητής οδηγούσε σταδιακά την εξέλιξη του μύθου σ' ένα σημείο αδιεξόδου, με αποτέλεσμα η εξεύρεση μιας λύσης να είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Τότε, προκειμένου το θεατρικό έργο να φτάσει σε ένα τέλος, συνέβαινε το εξής: εισαγόταν στο μύθο ένα θεϊκό πρόσωπο, που με την παρέμβασή του έδινε μια λύση στο αδιέξοδο και το έργο μπορούσε πλέον να ολοκληρωθεί ομαλά. Η έκφραση «ο από μηχανής θεός» καθιερώθηκε, επειδή αυτό το θεϊκό πρόσωπο εμφανιζόταν στη σκηνή του θεάτρου με τη βοήθεια της «μηχανής», δηλαδή ενός ξύλινου γερανού, ώστε να φαίνεται ότι έρχεται από ψηλά, ή καμιά φορά από καταπακτή, εάν επρόκειτο για θεό του Άδη . Ουσιαστικά, δηλαδή, πρόκειται για μια περίπτωση επιφάνειας (θεϊκής δηλαδή εμφάνισης στους θνητούς), που συνέβαινε στο τέλος μιας τραγωδίας, διευκολύνοντας τον τραγικό ποιητή να δώσει μια φυσική λύση στο μύθο του έργου του.

Τα σπάσαμε.

Οι αρχαίοι Κρήτες την παραμονή του γάμου τους, συγκέντρωναν σε ένα μεγάλο δωμάτιο διάφορα πήλινα βάζα κι ενώ τραγουδούσαν και χόρευαν, τα έσπαζαν ένα ένα. Η συνήθεια αυτή με τον καιρό, γενικεύτηκε σε όλη την Ελλάδα. Από αυτή την συνήθεια βγήκε η φράση «τα σπάσαμε» που τη λέμε μετά από κάθε διασκέδαση.

Τρωει τα νύχια του για καυγά.

Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη. Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο.Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατσουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, κάτι που δεν ήταν εύκολο, καθώς τα νύχια των σκλάβων, ήταν μεγάλα και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν.Γι' αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρωει τα νύχια του για καβγά».

Οι μονομάχοι, Gerome Jean Leon

Για ψύλλου πήδημα.

Από τον πρώτο αιώνα η επικοινωνία των Ρωμαίων με τον ασιατικό κόσμο, είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή πληθώρας γελοίων και εξευτελιστικών δεισιδαιμονιών, που κατέκλυσαν όλες τις επαρχίες της Ιταλίας. Εκείνοι που φοβόντουσαν το μάτιασμα, κατάφευγαν στις μάγισσες, για να τους ξορκίσουν μ' ένα πολύ περίεργο τρόπο: Οι μάγισσες αυτές είχαν μερικούς γυμνασμένους ψύλλους, που πηδούσαν γύρω από ένα πιάτο με νερό. Αν ο ψύλλος έπεφτε μέσα και πνιγόταν, τότε αυτός που τον μάτιασε ήταν εχθρός. Αν συνέβαινε το αντίθετο -αν δεν πνιγόταν δηλαδή-τότε το μάτιασμα ήταν από φίλο, πράγμα που θα περνούσε γρήγορα. Κάποτε μια μάγισσα υπέδειξε σ' έναν πελάτη της ένα τέτοιο εχθρό με τ' όνομα του. Εκείνος πήγε, τον βρήκε και τον σκότωσε. Έτσι άρχισε μια φοβερή «βεντέτα» ανάμεσα σε δύο οικογένειες, που κράτησε πολλά χρόνια. Ωστόσο, από το δραματικό αυτό επεισόδιο, που το προξένησε μια ανόητη πρόληψη, βγήκε και έμεινε παροιμιακή η φράση: «Για ψύλλου πήδημα».

Του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι.

Με τη φράση αυτή εννοούμε ότι κάποιον τον διώχνουμε, τον απολύουμε από τη δουλειά του για διάφορους λόγους. Αυτή η έκφραση ξεκίνησε από ένα παλιό έθιμο, που είχε την πρώτη εφαρμογή του στη Βαβυλωνία. Όταν ο βασιλιάς ήθελε να αντικαταστήσει έναν άρχοντα, είτε γιατί ήταν ανεπαρκής, είτε γιατί με κάποια σφάλματά του είχε πέσει στη δυσμένειά του, του έστελνε ένα ζευγάρι από παλιά παπούτσια με γραμμένο από κάτω το όνομα αυτού που το λάβαινε. Το έθιμο αυτό το πήραν από τους Βαβυλώνιους και οι Βυζαντινοί και το διατήρησαν ως τα τελευταία χρόνια της αυτοκρατορίας. Σχέση έχει και η άλλη φράση που λέμε: «σε γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια». Δηλαδή δεν σε υπολογίζω, δε σου δίνω αξία, σημασία, σε αγνοώ.

"Εκτός ευρώ Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία"

Τις αιρετικές του ιδέες για έξοδο χωρών από το ευρώ -με προεξάρχουσα την Ελλάδα- επανέλαβε ο κορυφαίος γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν, προτείνοντας την ευρώ-έξωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας.

Ο πρόεδρος του γερμανικού Ινστιτούτου Ifo, μιλώντας στην Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το χρέος, τόνισε ότι προκειμένου να σωθεί η νομισματική Ένωση θα πρέπει να αποχωρήσουν οι χώρες του νότου.

Σε συνάντηση με τον νομπελίστα Γιόζεφ Στίγκλιτς, ο Ζιν είπε ότι οι χώρες αυτές θα μπορούν να κόψουν εγχώριο νόμισμα σε ισοτιμία που θα αποτυπωθεί με βάση την αναμενόμενη υποτίμηση έναντι του ευρώ.

Από την πλευρά του, ο Στίγκλιτς τόνισε ότι είναι αναγκαία μια πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση αν κάποιος θέλει να διατηρήσει την νομισματική ένωση.

Θέλουν να κάνουν την Αγιά Σοφιά τζαμί

Αποτελεί το διαχρονικό σύμβολο της Ορθοδοξίας και την πιο χαρακτηριστική εικόνα του βυζαντινού πολιτισμού. Ο λόγος για το ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικής αντιπαράθεσης στην Τουρκία.

Οι ενδείξεις ότι κάποιοι επιχειρούν να καλλιεργήσουν στην κοινή γνώμη, άμεσα ή έμμεσα, την ιδέα επαναλειτουργίας του μουσείου, σήμερα, ως μουσουλμανικού τεμένους (τζαμιού), πυκνώνουν.
Μερίδα σκληροπυρηνικών μουσουλμάνων κληρικών και εθνικιστές Τούρκοι πολιτικοί ασκούν πίεση στην κυβέρνηση Ερντογάν να προχωρήσει στην επαναλειτουργία του ιστορικού οικοδομήματος ως μουσουλμανικού τεμένους.
Χθες, το κόμμα Εθνικιστικής Δράσης προχώρησε ένα βήμα πιο μακριά και κατέθεσε στην τουρκική εθνοσυνέλευση σχετική πρόταση νόμου. Σύμφωνα με αναλυτές, η πρόταση φαίνεται πως έχει στόχο να «στριμώξει» πολιτικά την τουρκική κυβέρνηση που δεν αποφασίζει κάτι τέτοιο.
Την πρόταση νόμου κατέθεσε ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Γιουσούφ Χαλάτσογλου. Στο κείμενο της πρότασης ο Χαλάτσογλου υποστηρίζει πως η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου του 1935, η οποία μετέτρεψε την Αγία Σοφία από τζαμί σε μουσείο, «δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της κυβερνήσεως. Μια απόφαση που δεν επικυρώνεται από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως είναι άκυρη. Δεν είναι νόμιμη. Εδώ υπάρχει μια ξεκάθαρη παρανομία».
Ο Χαλάτσογλου καταλήγει και τονίζει πως «η πρόταση νόμου κατατέθηκε με σκοπό την λειτουργία της Αγίας Σοφίας ως τζαμί καθώς έμεινε όρθια επί 481 χρόνια με τις προσευχές του μουεζίνι και είναι ένα σύμβολο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης». Το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης και στο παρελθόν είχε καταθέσει παρόμοιες προτάσεις νόμου.
Αντίστοιχο αίτημα είχε εκφράσει προ λίγων εβδομάδων και ο μουεζίνης της Κωνσταντινούπολης. Ο μουεζίνης στην ομιλία του στο Μπλέ Τζαμί μετά την προσευχή του Μπαϊραμιού είχε δηλώσει πως «η Αγία Σοφία κλαίει. Η Αγία Σοφία ψάχνει τους προσκυνητές της. Πόσα ακόμη πακέτα εκδημοκρατισμού θα περιμένουμε για να λειτουργήσει η Αγία Σοφία ως τζαμί; Γιατί δεν χωρά η Αγία Σοφία στα πακέτα αυτά;. Mε την άδεια του Θεού μια μέρα, όλοι μαζί θα προσευχηθούμε κάποιο μπαϊράμι στην Αγία Σοφία».
Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, περισσότερο γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, (τουρκικά Ayasofya, λατινικά Sancta Sophia ή Sancta Sapientia), γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή απλά Η Μεγάλη Εκκλησία, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης, με εξαίρεση την περίοδο 1204 - 1261 κατά την οποία ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε τέμενος, μέχρι το 1934 και αποτελεί σήμερα μουσειακό χώρο (τουρκικά Ayasofya Müzesi).

Τζαμιά οι ναοί της Αγίας Σοφίας σε Νίκαια και Τραπεζούντα
Είναι γνωστό ότι μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πολλοί ήταν οι ναοί που μετατράπηκαν από τους Οθωμανούς σε τεμένη. Ωστόσο, μετά την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, το 1923, σταδιακά μετατράπηκαν σε μουσεία, όπως συνέβη και με την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης το 1934.
Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία δυο ακόμα ναοί-σύμβολα της Ορθοδοξίας άλλαξαν χαρακτήρα και μετατράπηκαν από μουσεία σε τζαμιά. Η αρχή έγινε με τον Ναό της Αγίας Σοφίας Νικαίας και ακολούθησε εκείνος της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας.
Και οι δύο, κατόπιν πρόσφατων αιφνιδιαστικών αποφάσεων των αρμόδιων πολιτικών Αρχών, επαναλειτούργησαν σαν τζαμιά, μετά από πολλές δεκαετίες λειτουργίας ως μουσειακοί χώροι.
Ο ναός της Αγίας Σοφίας στη Νίκαια της Βιθυνίας είναι στενά συνδεδεμένος με τη χριστιανική πίστη. Μέσα στην εκκλησία διεξήχθη η ιστορική πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας, διάρκειας δύο μηνών. Είχε συγκληθεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα στις 20 Μαΐου του 325. Εξέδωσε 20 κανόνες, συμπεριλαμβανομένου του Συμβόλου της Νίκαιας (α’ μέρος του Συμβόλου της Πίστεως), και κανόνισε την ημέρα εορτασμού του Πάσχα. Η Σύνοδος διακήρυξε την ομοουσιότητα του Υιού με τον Πατέρα.

Εκεί, διεξήχθη και η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία είχε συγκληθεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον ΣΤ’ και τη μητέρα του την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, το 787. Αποφάσισε την αναστύλωση των εικόνων, καταδικάζοντας την Εικονομαχία και την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδας. Εκεί εκφράσθηκε το δόγμα ότι η εικονογράφηση του Χριστού και των Αγίων εδράζεται στην ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας και διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη.
Η Αγία Σοφία είχε πρωτομετατραπεί σε τζαμί μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς το 1331 με την ονομασία Ayasofya cami, για να διακοπεί η λειτουργία του τεμένους όταν έφθασε ο ελληνικός στρατός κατά την εκστρατεία στη Μικρά Ασία μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1922 είχε καεί και από τότε και μέχρι σήμερα η εκκλησία δεν λειτουργούσε ούτε ως μουσουλμανικό τέμενος, ούτε ως χριστιανικός ιερός χώρος, αλλά είχε μετατραπεί σε μουσείο, μέχρι το 2012, όταν και επαναλειτούργησε ως μουσουλμανικό τέμενος.
Το Ιούλιο του 2013 και ο ναός της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα ακολούθησε αντίστοιχη πορεία. Η βυζαντινή εκκλησία, που χρονολογείται από την εποχή των Κομνηνών, λειτουργούσε από το 1961 ως μουσείο. Πρόσφατα, η δικαιοδοσία του ναού μεταβιβάστηκε με δικαστική απόφαση από το υπουργείο Τουρισμού στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων, το οποίο με τη σειρά του αποφάσισε την επαναλειτουργία του ως τζαμί, έπειτα από περίπου μισό αιώνα.

Η πρώτη προσευχή έγινε, αφού τα ψηφιδωτά του δαπέδου καλύφθηκαν με χαλιά και οι εικονογραφίες στους τοίχους με σύστημα κουρτινών.

Στο μικροσκόπιο οι φόροι υπέρ τρίτων. Στην πρέσα επικουρικές, εφάπαξ

Μέχρι τέλος του χρόνου θα αποφασιστεί ποιοι θα καταργηθούν. Οικονομική «αιμορραγία» δισεκατομμυρίων για 23 Ταμεία Η πίεση της τρόικας να προχωρήσει άμεσα η κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων επισπεύδει τις αποφάσεις της κυβέρνησης σε βάρος των ήδη χειμαζόμενων ασφαλιστικών ταμείων. Με απόφαση του... αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα συστήνεται 11μελής ομάδα εργασίας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με σκοπό τον «εξορθολογισμό των μη ανταποδοτικών χρεώσεων υπέρ τρίτων». Η ομάδα καλείται να ολοκληρώσει τις εργασίες της το αργότερο έως το τέλος του έτους, ώστε από την επόμενη χρονιά να ξεκινήσει η εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων. Έργο της είναι η αξιολόγηση των στοιχείων για τα μη ανταποδοτικά τέλη-χρεώσεις υπέρ τρίτων που έχουν συγκεντρωθεί από διάφορους φορείς και υπουργεία και η προετοιμασία εισήγησης προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών σχετικά με τον βαθμιαίο εξορθολογισμό τους με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, ξεκινώντας από τον προϋπολογισμό του 2014. Μεγάλοι χαμένοι της κατάργησης και της μη αναπλήρωσης των εκατοντάδων φόρων, τελών και κρατήσεων τα ασφαλιστικά ταμεία, κύρια και επικουρικά. Τα έσοδα που θα χάσουν 23 ασφαλιστικά ταμεία, μεταξύ των οποίων το ΙΚΑ, ο ΕΔΟΕΑΠ, το ΝΑΤ, το Ταμείο Εμπόρων, Συντάξεων Νομικών, Στρατού, Ναυτικού, Ξενοδόχων, Εθνικής Άμυνας θα ξεπεράσουν τα 2 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά οι φόροι υπέρ τρίτων που κατευθύνονται και σε άλλους φορείς (υπουργεία, ΟΤΑ, Σύλλογοι κ.λπ.) υπερβαίνουν τα 4 δισ. ευρώ. Οι πόροι αυτοί που ισοδυναμούν με πρόσθετες παροχές για τους ασφαλισμένους των Ταμείων, επικουρική σύνταξη ή εφάπαξ, αν δεν αντικατασταθούν θα δημιουργήσουν μεγάλα ταμειακά προβλήματα, σε βαθμό που να απειλούνται ακόμη και οι συντάξεις. Μόνο το ΝΑΤ θα χάσει έσοδα που προέρχονται από 26 διαφορετικούς φόρους υπέρ τρίτων, το Ταμείο Νομικών από 24 και τα Ταμείο Λιμενικών από 10.