Οι σημερινοί «νονοί» του ποδοσφαίρου και η χυδαιότητά τους

Μόνο όσοι είναι τυφλωμένοι από οπαδικό, φανατικό κρετινισμό δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί την «ποίηση» της σήψης και βρωμιάς…

Όσο σαπίζει ένα καθεστώς, τόσο και πιο βάρβαρα «ξερνιούνται» και αποτυπώνονται τα εκκρίματα του «πολιτισμού» του στο ποδόσφαιρο…

Σε παλιότερες εποχές υπήρχε μια «δημοκρατική» ισορροπία: Η ισορροπία της «δημοκρατικής» απάτης και «εναλλαγής» που ζούσαμε και στον πολιτικό στίβο μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κυβερνητικών παρατάξεων…

Τα δύο «μεγαλομαφιόζικα» σωματεία, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είχαν επιβάλει το καθεστώς του ελέγχου του ποδοσφαίρου, των στημένων παιχνιδιών και ...
της «δημοκρατικής» εναλλαγής στα πρωταθλήματα, με τις ίδιες «εκλογικές» νοθείες που βλέπαμε στα καθεστωτικά κυβερνητικά κόμματα.

Κάπου- κάπου, για άλλοθι, έσπαγε αυτό το «κατενάτσιο» της «διακριτικής» μαφίας των δύο μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης και η επέλαση των μαφιών του χρήματος ισοπέδωσε και αυτές τις «ντροπαλές συστολές», όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στο ποδόσφαιρο.

Η μοχθηρία της νέας, νεοταξικής «δεξιάς» (πασοκικός εκσυγχρονισμός) κυριάρχησε ασύστολα και στο ποδοσφαιρικό ισοδύναμο των οικονομικών και πολιτικών μαφιών.

Οι νέοι «νονοί» του χρήματος, της ρεμούλας και της κερδοσκοπικής αναισχυντίας και απληστίας κυριάρχησαν σε όλους τους τομείς.

Στο ποδόσφαιρο αυτό αποτυπώθηκε πιο γλαφυρά, πιο ανενδοίαστα και πιο μοχθηρά: κατακλύστηκε από «νονούς», από «μπράβους» της νύχτας, από πλυντήρια ξεπλύματος μαύρου χρήματος, από τη χυδαιότητα του τραμπουκισμού…

Το ορόσημο αυτής της ποδοσφαιρικής βαρβαρότητας ήταν ο Κόκκαλης.

Η μοχθηρή, αλλά και η πλέον χυδαία γκριμάτσα αυτής της βαρβαρότητας είναι ο σημερινός πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο Μαρινάκης…

Μόνο ακραία κοινωνικά κατακάθια και «μπράβοι» του χρήματος (όχι κεφαλαιοκράτες, αλλά «μπράβοι» του χρήματος) μπορεί να είναι πρόεδροι των σημερινών ποδοσφαιρικών σωματείων, να συμπεριφέρονται με τέτοια προκλητική και αυθάδη χυδαιότητα και προκλητικότητα, και να χρησιμοποιούν, χωρίς καμία συστολή τη γλώσσα της Τρούμπας…

Στο πρόσωπο του Μαρινάκη αποτυπώνεται όλος ο βόρβορος αυτού του κόσμου των «μαφιών-μεταπρατών» του χρήματος…

Χειρότερο και από αυτή τη δικτατορική αυθάδεια των μαϊμούδων-διαιτητών του ντέρμπυ είναι η χυδαιότητα Μαρινάκη και η ψυχωτική παράνοια που καλλιεργείται στους οπαδικούς στρατούς.

Γιατί είναι ψυχωτική φασιστική αυθάδεια να «μπουκάρουν» τα αλαλάζοντα, ντοπαρισμένα «πρόβατα» των φανατικών και να δέρνουν τους αντιπάλους…

Το διαιτητικό έγκλημα που διαπράχθηκε στο ματς είναι διατεταγμένη εκτέλεση αυτού του μαφιόζικου ποδοσφαιρικού καθεστώτος.

Ο Ολυμπιακός με τη διαιτησία δίπλα του δεν θα έχανε το πρωτάθλημα ούτε με ήττα από τον Παναθηναϊκό, πόσο μάλλον με ισοπαλία.

Δεν χρειαζόταν, συνεπώς να διαπραχθεί τέτοιο ΑΝΟΙΚΤΟ διαιτητικό έγκλημα.

Αλλά, όπως, οι ιμπεριαλιστές γκάνγκστερ των ΗΠΑ, διαλαλούν ΑΝΟΙΚΤΑ την τρομοκρατική τους εξουσία και ΕΠΙΒΟΛΗ, έτσι και οι «γκάνγκστερ» του ελληνικού ποδοσφαίρου διατρανώνουν ανοικτά την τρομοκρατία τους, τη χυδαιότητά τους και τον εξευτελισμό του αντιπάλου…

Φυσικά να μη περιμένει κανείς ότι θα υπάρξουν σοβαρές «κυρώσεις» για αυτόν τον γκανγκστερισμό. Όλο το σύστημα σήμερα λειτουργεί δικτατορικά - γκανγκστερικά…

Και μια τελευταία παρατήρηση: Τώρα φαίνεται καθαρά και το γιατί «αποσύρθηκε» ο Βαρδινογιάννης και ιδιαίτερα οι «νονοί» του χρήματος: Βγενόπουλος και Πατέρας…

Είχανε καθαρή εικόνα του εφετινού ποδοσφαιρικού καθεστώτος και γνώριζαν το τι θα συμβεί…
resaltomag

Πουλάνε, πουλάνε και το χρέος ανεβαίνει. Τρύπια είναι τα χέρια τους;

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, πώληση, εκποίηση, αξιοποίηση: Η πλούσια ελληνική γλώσσα έχει μια λέξη για κάθε (προπαγανδιστική) περίσταση. Και το (κάποτε πλούσιο) ελληνικό κράτος χίλιους τρόπους για να γίνει πιο φτωχό.

Στην χώρα μας, η πικρή ιστορία των αποκρατικοποιήσεων έχει εξελιχθεί σε συνώνυμο της πολιτικής ανικανότητας. Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια πουλάμε, πουλάμε και λεφτά δεν μας μένουν. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ξεπουλάμε. Και πάλι λεφτά δεν μας...
μένουν. Τρύπια είναι τα χέρια τους;

Στην εικοσαετία 1987 – 2006 η Ελλάδα αποδείχθηκε, αναλογικά με το μέγεθος της εγχώριας αγοράς, πρωταθλήτρια στις αποκρατικοποιήσεις τραπεζών. Το ελληνικό Δημόσιο μόνο από τις αποκρατικοποιήσεις τραπεζών εισέπραξε 4,5 δις ευρώ (2,5% του ΑΕΠ). Το 1991 πουλήθηκε η Τράπεζα Πειραιώς και το 1993 η Τράπεζα Αθηνών. Τρύπια ήταν τα χέρια τους;

Τον Ιούλιο του 1993 το νομοσχέδιο για τον ΟΤΕ προέβλεπε πώληση του 35% σε ιδιώτες και του 14% σε στρατηγικό επενδυτή μαζί με το μάνατζμεντ. Ως γνωστόν, έπεσε η κυβέρνηση. Ο Α. Παπανδρέου είχε τότε επισκεφθεί τον ΟΤΕ, οι εργαζόμενοι του οποίου βρίσκονταν σε μεγάλες κινητοποιήσεις, και υποσχέθηκε πως δεν θα δοθεί σε ιδιώτη ούτε μία μετοχή. Τον Οκτώβριο του 1993 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με σύνθημα «Μία μετοχή στον ΟΤΕ και αυτή κρατική».

Φυσικά, και αυτή την φορά δεν κρατήθηκαν οι υποσχέσεις. Τον Μάρτιο του 1994 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ νομοθέτησε την μετοχοποίηση του ΟΤΕ σε ποσοστό 25%.

Το 1996 είχαμε την πρώτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ, με πώληση του 8%. Το 1998 την πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών – η πρώτη απέφερε 20 δις δρχ. και η δεύτερη 82. Την ίδια χρονιά είχαμε την δεύτερη και την τρίτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ, με έσοδα 126 και 302 δις δρχ. αντίστοιχα, από συνολική πώληση του 17% των μετοχών.

Πάλι το 1998 από πώληση μετοχών της Εθνικής Τράπεζας, το κράτος εισέπραξε 63 δις δρχ. Και πάλι το 1998, πουλήθηκε η Τράπεζα Κρήτης στη Eurobank έναντι 22 δις δρχ., η Τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης στην Τράπεζα Πειραιώς έναντι 27,3 δις δρχ., η Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδος στην Εγνατία Τράπεζα έναντι 17,3 δις δρχ.

Την ίδια χρονιά είχαμε την μετοχοποίηση της ΔΕΠ, με έσοδα 35 δις δρχ. , την μετοχοποίηση της Ολύμπικ Κέτερινγκ (2,5 δις δρχ.), της Γενικής Τράπεζας (14 δις δρχ.). Αλλά και την πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση του Χρηματιστηρίου Αθηνών με αντίστοιχα δημόσια έσοδα 22 και 10 δις δρχ.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους το 1998;

Το 1999 τροποποιήθηκε και πάλι ο νόμος για τον ΟΤΕ, ώστε να μπορεί πλέον να δοθεί σε ιδιώτες το 49% μαζί με το μάνατζμεντ. είχαμε την τέταρτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ, με έσοδα 341 δις δρχ., της Εθνικής Τράπεζας (281 δις δρχ.), την τρίτη μετοχοποίηση των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών (127 δις δρχ.), νέα μετοχοποίηση ΔΕΠ (50 δις δρχ.), μετοχοποίηση ΔΕΠΑ (35 δις δρχ.), μετοχοποίηση της ΕΥΔΑΠ (60 δις δρχ.)

Την ίδια χρονιά, πουλήθηκε η Ιονική στην Alpha Bank έναντι 272 δις δρχ. και τα έσοδα από αυτήν την πώληση παίχτηκαν και χάθηκαν στο Χρηματιστήριο! Ακολούθησαν νέα μετοχοποίηση της Ολύμπικ Κέτερινγκ (3 δις δρχ.) και της ΕΤΒΑ (75 δις δρχ.)

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 1999;

Το 2001 ζήσαμε σειρά νέων μετοχοποιήσεων: Της Εταιρίας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (10 εκ ευρώ), του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (20 εκ ε), του ΟΠΑΠ (90 εκ ε). Την ίδια χρονιά τροποποιήθηκε και πάλι ο νόμος για τον ΟΤΕ, οπότε επιτρέπεται πλέον η χωρίς όριο μετοχοποίησή του και διανέμεται σε διάφορους επενδυτές το 62% των μετοχών του Οργανισμού.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2001;

Το 2002: Η ΕΤΒΑ (για την οποία από επίσημα χείλη υψηλόβαθμου στελέχους της ακούσαμε πως ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τράπεζα) πουλήθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς έναντι 511 εκ ευρώ. Από νέα μετοχοποίηση του ΟΤΕ το κράτος εισέπραξε 652 εκ ευρώ και από τη νέα μετοχοποίηση του ΟΠΑΠ, 508 εκ ε. Εκείνη τη χρονιά, η πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση της ΔΕΗ απέφερε 814 εκ ευρώ, ενώ από πώληση στην Κρεντίτ Αγκρικόλ πακέτου 2,3% μετοχών που είχε η Εμπορική Τράπεζα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, εισπράχθηκαν 56 εκ ε.

Πάντα το 2002, χρονιά μεγάλων αποκρατικοποιήσεων (και χρονιά της Ισχυρής Ελλάδας, για να μην ξεχνιόμαστε), πουλήθηκε το 58% της Ολύμπικ Κέτερινγκ έναντι 18 εκ ευρώ, το 49% του Ελληνικού Καζίνου Πάρνηθας στην Κοινοπραξία Χάγιατ έναντι 170 εκ ευρώ, ενώ η γερμανική HDW απέκτησε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Παράλληλα, από την μακροχρόνια μίσθωση των Ακτών Αττικής, το κράτος τσέπωσε άλλα 32 εκ ευρώ.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2002;

Φθάνουμε έτσι στο 2003 (επίσης χρονιά Ισχυράς Ελλάδας και ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ), οπότε: Έχουμε την τρίτη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, έναντι 636 εκ ευρώ, πώληση πακέτου 11% της Εθνικής Τράπεζας έναντι 490 εκ ευρώ, δημόσια εγγραφή Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς έναντι 55 εκ ε, πώληση του 33,4% της Ελληνικά Χρηματιστήρια έναντι 89 εκ ε, τρίτη μετοχοποίηση (24,61%) του ΟΠΑΠ έναντι 736 εκ ε, πώληση πακέτου 16,65% των ΕΛΠΕ έναντι 326 εκ ε, πώληση πακέτου 40% των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών έναντι 174 εκ ε.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2003;

Το 2004 πουλήθηκε πακέτο 8,21% των ΕΛΠΕ έναντι 180 εκ ευρώ και 7,46% της Εθνικής Τράπεζας έναντι 562 εκ ε.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2004;

Μέχρι το 2005, μόνο από τις επτά μετοχοποιήσεις του ΟΤΕ (19 Απριλίου 1996, 16 Ιουνίου 1997, 28 Απριλίου 1998, 30 Οκτωβρίου 1998, 2 Ιουλίου 1999, 13 Ιουνίου 2002, 7 Σεπτεμβρίου 2005), το κράτος είχε εισπράξει 4,5 δις ευρώ.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2005;

Από το 2004 ως το 2006 οι πωλήσεις και οι μετοχοποιήσεις συνεχίστηκαν: Από τα ΕΛΠΕ το κράτος εισέπραξε (Αύγουστος 2004) 192 εκ ε. Από το 7,46% της Εθνικής (Νοέμβριος 2004) 562 εκ ευρώ. Από το 16,44% του ΟΠΑΠ (Ιούλιος 2005) 1.266 εκ ε. Από το 10% του ΟΤΕ (Σεπτέμβριος 2005) 835 εκ ε. Από το 7,18% της Αγροτικής (Μάιος 2006) 328 εκ ε. Από το 34,84% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (Μάιος 2006) 1.012 εκ ε. Από το 11,01% της Εμπορικής (Αύγουστος 2006) 364,4 εκ ε. Τελικά, η πώληση του 70% της Εμπορικής στην Κρεντίτ Αγκρικόλ φέρνει 2 δις ευρώ και κερδίζει τον τίτλο της «μεγαλύτερης ξένης επένδυσης στη χώρα».

Ειδικά όσον αφορά στο Τ.Τ. το 2006, από τη κεφαλαιακή του αναδιάρθρωση και μετοχική συνεργασίας με τα ΕΛΤΑ, εισπράχθηκαν 436 εκ ε, ενώ από την εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο Αθηνών και τη διάθεση του 34,84% των μετοχών του Τ.Τ. εισπράχθηκαν άλλα 612 εκ ε.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2006;

Το 2007 (Ιούλιος) το Δημόσιο εξασφάλισε έσοδα άνω των 500 εκ ε από τη νέα μετοχοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, όταν πουλήθηκε το 20%, γεγονός που οδήγησε σε μείωση της συμμετοχής του κράτους στο 45% (σήμερα 34,04%). Τον ίδιο μήνα, από την διάθεση του 10% του ΟΤΕ το κράτος άρπαξε 1,1 δις ευρώ. Και από την διάθεση του 11,01% των μετοχών της Εμπορικής Τράπεζας (που τελικά εξαγοράστηκε από την Κρεντίτ Αγκρικόλ), άλλα 364 εκ ε.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2007;

Τον Μάιο του 2008 είχαμε την συμφωνία με την Ντόιτσε Τέλεκομ για τον ΟΤΕ για την πώληση του 25%, με το κράτος να κερδίζει επιπλέον 150 εκ ευρώ, καθώς και 442 εκ ε για την παραχώρηση του μάνατζμεντ.

Επίσης το 2008, η αποκρατικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, απέφερε άλλα 1.600 εκ ε (1,6 δις).

Τον Νοέμβριο του 2008 υπογράφηκε η συμφωνία-μαμούθ ύψους 4,3 δις ε μεταξύ του ΟΛΠ και της κινεζικής εταιρίας COSCO

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2008;

Τον Μάιο του 2009 πουλήθηκε η Ολυμπιακή έναντι 177,2 εκ ε, ενώ το πακέτο παροχών προς τους 8.000 εργαζομένους για εργασιακή και ασφαλιστική κάλυψη που αναλαμβάνει το Δημόσιο αγγίζει το 1,3 δις ε. Πωλείται επίσης το 66% των μετοχών της Ολυμπιακής Εταιρίας Καυσίμου ΑΕ έναντι 7 περίπου εξ ευρώ, ενώ ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών αποκτά το 17% των μετοχών της Εταιρίας Αγωγού Καυσίμου Αεροδρομίου Αθηνών ΑΕ, ιδιοκτησίας της ΟΑ-Υπηρεσίες, έναντι 2,3 εκ ευρώ περίπου.

Ειδικά η περίπτωση της Ολυμπιακής με τις διάφορες άγονες διαδικασίες πώλησης και «εξυγίανσης» αποτελεί την διαχρονική απόδειξη πολιτικής ανικανότητας.

Τον Ιούλιο του 2009 αποφασίζεται η πώληση επιπλέον 5% του ΟΤΕ στην Ντόιτσε Τέλεκομ και ως τον Οκτώβριο το κράτος εισπράττει άλλα 674 εκ ευρώ.

Τρύπια ήταν τα χέρια τους και το 2009; Διότι οι πωλήσεις, μετοχοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις – όπως θέλετε πέστε τις – κατέληγαν κάθε φορά σε αύξηση του δημόσιου χρέους.

Συμπέρασμα: Χωρίς σοβαρή περικοπή των κρατικών δαπανών (και όχι των εισοδημάτων), τα χέρια συνεχίζουν να είναι τρύπια και το φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, γύρω από το οποίο έχει ξεκινήσει το νέος καυγάς, κινδυνεύει να καταλήξει – μαζί με τα όποια έσοδά του – στο γνωστό απύθμενο πηγάδι. Για την ακρίβεια, σε ένα από τα γνωστά απύθμενα πηγάδια…

Το νέο παραλήρημα του Θεόδωρου Πάγκαλου

"Ιδιωτική συζήτηση", κουβεντούλα δηλαδή, έτσι για να περνάει η ώρα ευχάριστα, χαρακτήρισε πριν από λίγο ο Πάγκαλος, την συμφωνία Παπανδρέου-Στρος Καν, τον Δεκέμβριο του 2009, για την επέμβαση του ΔΝΤ στην ελληνική οικονομία!!!

Απαξιώνοντας, σύμφωνα με την συνήθη τακτική του, την νοημοσύνη μας και τις έγκυρες πληροφορίες που από χθες είδαν το φως της δημοσιότητας, ο Πάγκαλος συνεχίζει να προκαλεί μπροστά στην αμηχανία των Καμπουράκη- Οικονομέα, που τον άφησαν να παίζει μπάλα, προβάλλοντας για άλλη μια φορά το "εγώ" του και κάνοντάς μας να πιστέψουμε πως χρήζει ιατρικής βοήθειας...

Αφού μας προέτρεψε να έχουμε χαμηλά το κεφάλι, να δουλέψουμε και...
να το βουλώσουμε με λίγα λόγια,
αγνοούσε ακόμη και τα σπρεντ, αφού συνεχώς επαναλάμβανε την λέξη σπρέι, μέχρι να τον διορθώσει ευγενικά ο Καμπουράκης....παρουσίασε και την νέα οικονομική θεωρία, σε παγκόσμια πρώτη δηλώνοντας πως "η ελληνική οικονομία είναι δυνατή και ο ρυθμός της ανάπτυξης της είναι ο ρυθμός μείωσης της ύφεσης...." Μάλιστα λέω, αυτό είναι νέο οικονομικό μοντέλο, που μας λέει απλά ότι όταν δεν υπάρχει ίχνος ανάπτυξης, τότε το "ανακαλύπτουμε" και ονομάζουμε πρόοδο την μείωση του χρέους...Εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι ανάπτυξη είναι οι ανοδικοί δείκτες της οικονομίας και τα έργα, οι επενδύσεις και ευρωστία των επιχειρήσεων. Μάλλον έκανα λάθος. Κάτι θα ξέρει περισσότερο ο Θόδωρος που αγν

Τι μάθαμε σήμερα; ότι ο Πάγκαλος έχει μια θεία την Αγλαΐα, που πέθανε και του άφησε 65 ακίνητα, πάλι καλά δηλαδή, γιατί πριν από αυτό οι καταθέσεις του ήταν μόνο 300 ευρώ, ότι οι απεργοί είναι και αυτοί "γνωστοί- άγνωστοι", ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μην τα έχει φάει, πάρει, διοριστεί παράνομα και εν ολίγοις ότι για όλα φταίμε εμείς, διότι σύμφωνα με την ψυχαναλυτική του προσέγγιση, γιατί εκτός από οικονομολόγος είναι και ψυχίατρος, "η κοινωνία έχει εγγενείς τάσεις και προϋποθέσεις για να έχει τέτοια ηγεσία..."

Με τις μικρές και ασήμαντές μου γνώσεις στην θεωρία της συμπεριφοράς, αυτό που κατάλαβα σήμερα το πρωί, είναι πως ο Πάγκαλος ζει σε άλλη χώρα, σε άλλη διάσταση και είναι τόσο εμποτισμένος με το εξουσιαστικό σύνδρομο, που πλέον του είναι αδύνατον να κατανοήσει οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα. Απαξιώνει όλες τις κοινωνικές αντιδράσεις και τους αγώνες μας, μας τσουβαλιάζει όλους στην ίδια κατηγορία, μας θεωρεί αυτουργούς της οικονομικής κατάστασης και η μοναδική λέξη που άρθρωνε κάθε δεύτερη πρόταση ήταν το "εγώ".

Αμήχανοι μπροστά σε αυτό το μεγαλομανές παραλήρημα, Καμπουράκης και Οικονομέας έθεταν απλά τα ερωτήματα, χωρίς να καταφέρουν να πιέσουν καθόλου τον Πάγκαλο, που για άλλη μια φορά ικανοποίησε τον εξουσιαστικό του εγωισμό και έπαιξε μπάλα μόνος του.

Ξενερώνω και ντρέπομαι! – Θέλει πειραιώτικη λεβεντιά να παραδεχθείς τα λάθη σου!

- Ο Πέτρος Φιλίππου θυμίζει πως συμπεριφέρονται οι μεγάλες ομάδες

- Να ζητήσει ο Ολυμπιακός να ξαναγίνει το παιχνίδι

- Ο Πέτρος Φιλίππου θυμίζει πως συμπεριφέρονται οι μεγάλες ομάδες- Να ζητήσει ο Ολυμπιακός να ξαναγίνει το παιχνίδι

Οι παίκτες της Άρσεναλ δεν εφάρμοσαν το fair play κι έβαλαν γκολ. Την επομένη ο Βενγκέρ ζήτησε από την Αγγλική ομοσπονδία την επανάληψη του αγώνα.

Αιτιολόγησε την πρότασή του λέγοντας πως η Άρσεναλ σαν μεγάλη ομάδα, που επηρεάζει εκατομμύρια ίσως ανθρώπων, έχει υποχρέωση όχι μόνο να προσφέρει καλό θέαμα αλλά και να συμβάλλει στην κοινωνική διαπαιδαγώγηση, κυρίως στην τήρηση κανόνων, όπως το fair play, που αποσκοπούν στην ανάδειξη αθλητικών και όχι οπαδικών χαρακτηριστικών του ποδοσφαίρου.

Η Ομοσπονδία το απεδέχθη, ο αγώνας επαναλήφθηκε, η Άρσεναλ ξανακέρδισε και οι οπαδοί της ένοιωσαν πως ο εκπρόσωπός τους τιμά διπλά και πολλαπλά το όνομα και τη φανέλα της ομάδας τους. Και κυρίως πως σέβεται το δικό τους ψυχισμό.

Από το 2004 έχω διαρκείας στο Καραϊσκάκης. Και πρωτοπήγα πριν το 1960. Το προχθεσινό πεδίο μάχης δεν το έχω ξαναδεί. Καπνογόνα και κροτίδες άνευ λόγου και αιτίας που οι παίκτες- και του Ολυμπιακού- χοροπήδαγαν για να τα αποφύγουν.

Ο καπνός από παντού ώστε να χρειαστεί περίπου πεντάλεπτο για να καθαρίσει λίγο η ατμόσφαιρα.
Στην είσοδο μας έκαναν δήθεν έλεγχο και μάζευαν τους αναπτήρες. Η αποθήκη πυρομαχικών, το container με τις φωτοβολίδες από πού πέρασε;
Το κυνηγητό των παικτών του Παναθηναϊκού στο τέλος, σε ένα αγώνα που η ομάδα σου δεν αδικήθηκε καν, που στην ουσία πήρες πρωτάθλημα, πως και από τι δικαιολογείται;
Τα λάθη του διαιτητή -πέναλτι Τοροσίδη, γκολ Κατσουράνη- τα είδα αργότερα στην τηλεόραση. Όμως οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού τα ήξεραν ήδη όταν έκαναν δηλώσεις της πλάκας.

Οι παίκτες της Άρσεναλ δεν εφάρμοσαν το fair play κι έβαλαν γκολ. Την επομένη ο Βενγκέρ ζήτησε από την Αγγλική ομοσπονδία την επανάληψη του αγώνα.

Δεν με ενδιαφέρει τι γράφουν τα βρωμόφυλλα που ονομάζονται αθλητικές εφημερίδες. Ζουν από την καλλιέργεια των πληβειακών ενστίκτων όλη τη βδομάδα και μόλις κάτσει η στραβή σηκώνουν αυστηρά το εισαγγελικό τους δάκτυλο για να πουλήσουν στους απέναντι.

Δεν με ενδιαφέρει αν οι βάζελοι βρήκαν ευκαιρία και βγήκαν στα κεραμίδια για το πρωτάθλημα που δήθεν έχασαν. Με όσα έγιναν έχουν όλα τα δίκια.

Θα περίμενα από τον εκπρόσωπο πρόεδρο, τον κ.Μαρινάκη νάχει την λεβεντιά, που εμείς την λέμε Ολυμπιακή, αλλά και την κοινωνική συνείδηση, που εμείς την λέμε Πειραιώτικη, να ζητήσει το ματς να ξαναγίνει, να παραιτηθεί από τη Λίγκα και να ξεβρωμίσει την θύρα 7.

Γιατί με τις δηλώσεις του ξενερώνω και ντρέπομαι. Εγώ ξέρω και δεν είμαι από Κολλέγιο, πως έτσι ο Πειραιάς δεν γα..ει, γα..έται!

ΠΗΓΗ: www.newsit.gr

ΥΠΟΦΗΦΙΟΤΗΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΑΑΣ

Βιογραφικό Ιωάννη Σ. Κοτσαρίδη (Σχη ε.α)
Στρατιωτικού Οικονομολόγου ε.α - Φοροτεχνικού Α΄-

Μέλους Ο.Ε.Ε

Δνση Γραφείου: Βουτσινά 87, Χολαργός

Τηλ-ΦΑΞ Γραφείου:2110125501,

site:www.militaryconsultant.gr,

e-mail:kotsaridisi@yahoo.gr, e-mail:kotsaridisi@militaryconsultant.gr

Προσωπική - Οικογενειακή κατάσταση:

Ο Ιωάννης Σ. Κοτσαρίδης Σχης ε.α, κατάγεται από τα Λευκόγεια - Κ. Νευροκοπίου του Νομού Δράμας, γεννηθείς το έτος 1964 και είναι έγγαμος με δύο κόρες.

Γνώσεις:

- Είναι απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ).

- Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος της ΝΟΕ του Αριστοτέλειου

Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

- Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο ΑΠΘ στο αντικείμενο <<Οργανωσιακή Συμπεριφορά και Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού>>.

- Έχει παρακολουθήσει, με αρίστευση, όλα τα σχολεία εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης της ειδικότητάς του, καθώς και αντίστοιχα σεμινάρια.

- Έχει αποφοιτήσει με επιτυχία από το ΣOEK/Ειδικών Δυνάμεων και τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών.

- Μιλάει Ελληνικά και Αγγλικά.

Εμπειρία:

- Από το 1986 – 1989 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Διαχειριστή Χρηματικού του 8^ου Κεντρικού Ταμείου Στρατού (Ιωάννινα).

- Από 1989 – 1991 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Τμηματάρχη Λογιστηρίου στο Δ΄ Κεντρικό Ταμείο Στρατού (Ξάνθη).

- Από το 1991 – 1992 ανάλαβε την εφαρμογή του πιλοτικού νέου σχεδίου συγκεντρωτικού χρηματικού ανεφοδιασμού της XVI Μεραρχίας Πεζικού (Διδυμότειχο).

- Από το 1992 – 1995 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Τμηματάρχη και Προϊσταμένου Ελέγχου - Εκκαθάρισης Δημοσίων Δαπανών και Χρηματικών Ενταλμάτων Προπληρωμής του Β΄ Ελεγκτηρίου Δαπανών (Βέροια).

- Από το 1995 – 1998 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Διευθυντή του 98^ου Κεντρικού Ταμείου Στρατού (Μυτιλήνη).

- Από το 1998 – 2001 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Προϊσταμένου Εκκαθάρισης του Ελεγκτηρίου Υλικού Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη).

- Από το 2001 – 2002 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Διευθυντή Οικονομικού στη 13^η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (Αθήνα).

- Από το 2002 – 2004 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Επιτελή στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (Αθήνα), με ευθύνη και αρμοδιότητα την εφαρμογή των δημοσιολογιστικών και δημοσιονομικών διατάξεων από το σύνολο του Στρατού Ξηράς σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, την συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών για θέματα και διατάξεις που αφορούσαν στο Δημόσιο Λογιστικό, καθώς και την ενσωμάτωση και εφαρμογή των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου (Διαγωνισμοί, συμβάσεις, φόροι, ΦΠΑ, κλπ.).

- Το 2004 τοποθετήθηκε στο επιτελείο του Γενικού Γραμματέα της ΓΓΟΣΑΕ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, με ευθύνη την εφαρμογή του προβλεπόμενου από το Δημόσιο Λογιστικό Προληπτικού Ελέγχου και την οργάνωση του προβλεπόμενου από τον ΚΟΛ Εσωτερικού Ελέγχου της ΓΓΟΣΑΕ.

- Από το 2004 – 2005 εκτέλεσε τα καθήκοντα του Επιτελή Του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, με ευθύνη και αρμοδιότητα τον προγραμματισμό και υλοποίηση του Ενιαίου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Αμυντικών Επενδύσεων (ΕΜΠΑΕ) και κατόπιν συνεργασίας με το Υπουργείο Οικονομικών, καθιερώθηκε νέα διαδικασία προγραμματισμού - πληρωμής των αντιστοίχων συμβάσεων.

- Το 2005 - 2008 τοποθετήθηκε στην στρατιωτική αντιπροσωπεία της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο, με ευθύνη και αρμοδιότητα τις εμποροοικονομικές σχέσεις του ΓΕΣ και ΓΕΝ στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και την εφαρμογή του λογιστικού συστήματος των Ακολούθων Άμυνας.

- Το 2008 υπέβαλε την παραίτησή του από το Οικονομικό Σώμα του Στρατού Ξηράς και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη.

- Αμέσως μετά την παραίτησή του, εργάστηκε από τη θέση του Γενικού Διευθυντή σε όμιλο LOGISTICS, όπου συνεχίζει ως σύμβουλος Διοίκησης.

- Από τον Ιαν.2010 λειτουργεί και δικό του γραφείο ως Στρατιωτικός Οικονομολόγος ε.α - Φοροτεχνικός Α΄.

- Από το 1986 έως το 2008, παράλληλα με τα κύρια καθήκοντα του στις Ένοπλες Δυνάμεις όπως αυτά περιγράφονται παραπάνω, πραγματοποίησε και τις προβλεπόμενες Τακτικές και Έκτακτες Διοικητικές Επιθεωρήσεις Οικονομικού και Οικονομικούς Ελέγχους (άνω των 800) με επί τόπου επίσκεψη στην έδρα των Μονάδων, Υπηρεσιών και Γραφείων, τα οποία ασκούσανε Οικονομική Δραστηριότητα και διαχειριζόντουσαν Δημόσιο Χρήμα και Υλικό, ελέγχοντας για την άσκηση της εν λόγω Οικονομικής Δραστηριότητας, σύμφωνα με τις κείμενες από το Δημόσιο Λογιστικό διατάξεις.

Συστάσεις – Επιστολές:

- Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ανέλαβε την εφαρμογή πιλοτικών συστημάτων και πρότεινε νέες καινοτόμες λύσεις σε αντικείμενα της ειδικότητάς του, οργάνωσε νέες μονάδες του Οικονομικού Σώματος, με αποτέλεσμα την λήψη πολλών προφορικών και γραπτών ευχαριστηρίων επιστολών σε επίπεδο Σχηματισμού, ΓΕΣ, ΥΠΕΘΑ.

- Αντίστοιχα έχει λάβει ευχαριστήριες επιστολές από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Μ. Βρετανίας, τις εταιρίες ROLLS ROYS, SPECTRO, κλπ, για την αναβάθμιση των οικονομικών σχέσεων και δοσοληψιών τους με το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Μέλος – Συμμετοχή:

- Μέλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Αθηνών

- Ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Αποφοίτων ΣΣΑΣ

- Μέλος της Ένωσης Ποντίων Αθηνών

- Μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου Κ. Νευροκοπίου - Ν. Δράμας

Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα με Στρος-Καν και βία στα γήπεδα

Σοφία Βούλτεψη
21/02/2011

Ιανουάριος 2010, συνέντευξη Γ. Παπανδρέου στην «Ουόλ Στρητ Τζέρναλ»: «Η Ελλάδα δεν έχει συζητήσει το ενδεχόμενο διάσωσης με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ή το ΔΝΤ. Η χώρα μας θα τα καταφέρει μόνη της. Δεν υπάρχει Σχέδιο Β για Διάσωση»!

Νέα πτώση από τα σύννεφα είχαμε το σαββατοκύριακο που πέρασε, με την αποκάλυψη της «Καθημερινής» και της δημοσιογράφου Κατερίνας Σώκου, σχετικά με τις δηλώσεις Στρος-Καν στην εκπομπή του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου Canal Plus που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα και στο πλαίσιο της «αγιοποίησης» του επικεφαλής του ΔΝΤ, ενόψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Νέα πτώση από τα σύννεφα είχαμε και λόγω του αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, με τα γνωστά επεισόδια, τις αβρότητες, τα σεξιστικά υπονοούμενα και τις καταγγελίες. Όπως και με την οικονομία, έτσι και με την βία στα γήπεδα έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ και τόσο υψηλά ιστάμενοι, που πιστέψαμε πως όλα πλέον πήγαιναν κατ’ ευχήν.

Βίοι παράλληλοι για την ελληνική πολιτική ζωή και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με την πολιτική ζωή εντελώς ποδοσφαιροποιημένη και το ποδόσφαιρο εντελώς πολιτικοποιημένο.

Βίοι παράλληλοι, διότι και στους δύο αυτούς χώρους, που ασκούν επιρροή στο μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, παρουσιάζονται τα ίδια ακριβώς φαινόμενα:

Όπως αποδεικνύεται αυτό που κυνηγούν και τα δύο στρατόπεδα είναι το έπαθλο. Για τους παράγοντες της πολιτικής έπαθλο είναι η εξουσία. Και την επιδιώκουν με κάθε μέσο και κυρίως με οχήματα το ψέμα και την παραπλάνηση. Η πολιτική ως μέσο για να γίνεται καλύτερη η ζωή του λαού, απλώς δεν τους ενδιαφέρει.

Για τους παράγοντες του ποδοσφαίρου, έπαθλο είναι το κύπελλο. Και το επιδιώκουν με κάθε μέσο και κυρίως με οχήματα τον φανατισμό και την βία. Ο αθλητισμός ως μέσο άσκησης και άμιλλας, απλώς δεν τους ενδιαφέρει.

Για να πετύχουν τον σκοπό τους, όλοι τους λένε διάφορα. Και κυρίως κάνουν ότι δεν βλέπουν την πραγματικότητα. Οι παράγοντες της πολιτικής παριστάνουν ότι δεν βλέπουν τα καταστροφικά αποτελέσματα της ενασχόλησής τους με αυτήν και οι παράγοντες του ποδοσφαίρου παριστάνουν ότι δεν βλέπουν την βία στα γήπεδα. Το βλέπουμε αυτό ξεκάθαρα στις δηλώσεις και των δύο πλευρών.

Αν προσέξετε, κατά καιρούς χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις: «Δίνουμε μάχη για να καταπολεμήσουμε το φαινόμενο» (της διαφθοράς, της βίας, της διαπλοκής). «Υπάρχει πρόβλημα οικονομικής ασφυξίας, αλλά φταίνε οι άλλοι» (οι φοροφυγάδες, το κράτος που δεν δίνει τις επιχορηγήσεις και τα μπόνους).

Και όλοι μαζί ασχολούνται με την φούστα του Σισέ και όχι με την φουστανέλα του Κολοκοτρώνη.

Και όλοι μαζί ειρωνεύονται τις φούστες – μπλούζες, ενώ γνωρίζουν ότι το ράσο δεν κάνει τον παπά. Και πως οι φούστες των δρεπανηφόρων της Μάνης αποδείχθηκαν πολύ πιο γενναίες από τα πανταλόνια των κοτζαμπάσηδων.

Οι βίοι είναι παράλληλοι και για έναν ακόμη λόγο. Μάλιστα επί του προκειμένου, το ποδόσφαιρο βρέθηκε ένα βήμα πιο μπροστά από την πολιτική: Μπορεί από τον Μάιο του 2010 στην Ελλάδα να νομοθετεί ο Στρος-Καν του ΔΝΤ, αλλά ήδη πέντε χρόνια νωρίτερα είχε νομοθετήσει ο Μπλάτερ της FIFA! Δεν αντιδράσαμε τότε, το βρήκαμε φυσιολογικό. Οπότε, γιατί κοπτόμαστε για την σημερινή συμπεριφορά της τρόικας;

Ο κ. Στρος – Καν, λοιπόν, στην προσπάθειά του να υπογραμμίσει για άλλη μια φορά την προσωπική συμβολή του στη διάσωση της Ελλάδας, αλλά και την εμπιστοσύνη που τρέφει για το πρόσωπό του ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, υποστηρίζει στην εκπομπή πως ο κ. Παπανδρέου έθεσε υπ’ όψιν του την ιδέα προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ τον Δεκέμβριο (ίσως και τον Νοέμβριο) του 2009. Και πως ο Στρος Καν κολακεύθηκε μεν από την πρόταση, αλλά επισήμανε στον κ. Παπανδρέου ότι κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν αποδεκτό από την ΕΕ, καθώς θα επρόκειτο για μονομερή ανάμιξη του ΔΝΤ σε χώρα της ευρωζώνης.

Όλα αυτά, ο κ. Στρος Καν τα λέει για να αποδείξει – πάντα ενόψει γαλλικών προεδρικών εκλογών – και την διορατικότητά του, καθώς υπογραμμίζει ότι η εκτίμησή του επιβεβαιώθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 11ης Δεκεμβρίου 2009 (γι’ αυτό και πιθανολογείται ότι η συζήτηση Παπανδρέου – Στρος-Καν μπορεί να έγινε ακόμη και τον Νοέμβριο του 2009). Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, ο κ. Παπανδρέου έθεσε τότε το θέμα στους ομολόγους του και εισέπραξε την κατηγορηματική τους άρνηση, ζητώντας μάλιστα και διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών.

Επί του προκειμένου, μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί η ποιότητα των πληροφοριών που λαμβάνουμε από τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, καθώς, όπως τουλάχιστον μας πληροφορεί ο Στρος-Καν, το θέμα ετέθη τότε, αλλά εμείς εδώ δεν μάθαμε τίποτε. Αντίθετα, αυτό που καλλιεργείτο ήταν κλίμα κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ.

Ο κ. Παπανδρέου επανήλθε στο θέμα και στο Συμβούλιο του Μαρτίου, υπό την μορφή απειλής και πίεσης προς την ΕΕ, προκειμένου οι ηγέτες της να συναινέσουν για την είσοδο της Ελλάδας σε μηχανισμό στήριξης, ανάλογο με αυτόν που είχε εφαρμοστεί στην Ουγγαρία. Άλλωστε, όπως έχουμε ξαναπεί, ήδη από τον Νοέμβριο του 2008, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε αποφασίσει να ανατεθεί στο ΔΝΤ κεντρικός ρόλος για την πρόληψη των κρίσεων, αλλά με ευρωπαϊκή συμμετοχή. Και επομένως, ο «οδικός χάρτης» ήταν γνωστός και αποφασισμένος. Μόνο του το ΔΝΤ δεν θα μπορούσε να δράσει στην ΕΕ. Αλλά ούτε και η ΕΕ μπορούσε να δώσει λύσεις από μόνη της.

Το ζήτημα που τίθεται είναι για ποιον λόγο ο κ. Παπανδρέου θέλησε να συζητήσει πρώτα το θέμα με τον Στρος-Καν και δεν επεδίωξε μια λύση που θα συναποφασιζόταν στο πλαίσιο της ΕΕ.

Σε όλο αυτό το διάστημα των συζητήσεων για το πώς και τι – και μέχρι τις 25 Μαρτίου 2010, οπότε και συμφωνήθηκε ο μηχανισμός και ακούσαμε το «Καλό Κουράγιο» του Όλι Ρεν – η προπαγάνδα ότι «θα τα καταφέρουμε με τις δικές μας δυνάμεις» οργίαζε.

Το ουσιώδες πάντως είναι ότι ενώ ο κ. Παπανδρέου γνώριζε και έκανε διάφορες κινήσεις, προσπαθούσε συγχρόνως να κερδίζει χρόνο για να περάσει ο καιρός (κάτι που αποδείχθηκε μοιραίο), ώστε να βρεθεί σε απόσταση ασφαλείας από τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Επιγραμματικά θυμίζω:

Τον Νοέμβριο του 2009 ο πρωθυπουργός εμφανίσθηκε να χορεύει σάλσα στην Δομινικανή Δημοκρατία, στο περιθώριο της συνεδρίασης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δεν ήταν εικόνα ανήσυχου ανθρώπου αυτή. Τον ίδιο μήνα, η κυβέρνησή του έχανε τον χρόνο της με καυγάδες για την απόσυρση των αυτοκινήτων και την… εκτροπή του Αχελώου και για το αν θα ψηφίζουν ή όχι οι μετανάστες. Ξέσπασε τότε και ένας καυγάς περί παγώματος μισθών στα 2.000 ευρώ, με απόσυρση της σχετικής τροπολογίας.

Τον Δεκέμβριο του 2009, προσωπικά ο κ. Παπανδρέου έθεσε τέρμα στα περί παγώματος μισθών, με την περίφημη δήλωσή του «Δεν συζητώ πάγωμα μισθών» (συζητούσε, όμως, όπως αποδεικνύεται, με το ΔΝΤ). Και αντί να λάβει μέτρα, οργάνωσε συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την διαφθορά, ανακοίνωσε… πέντε νέες λεωφορειολωρίδες, έβαζε «σκιές» στα υπουργεία (παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού σκιώδεις κυβερνήσεις σχηματίζουν οι αντιπολιτεύσεις), συγκαλούσε το (live ακόμη) υπουργικό συμβούλιο με θέμα την ψήφο των μεταναστών, παρουσία του αρχιεπισκόπου, και δήλωνε: «Δεν θα πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί. Το πώς θα το κάνουμε είναι δικό μας ζήτημα».

Αλλά, ο κ Παπανδρέου είχε αφήσει ένα παράθυρο ανοιχτό - αν και πάλι δεν δώσαμε σημασία. Στις 30 Δεκεμβρίου του 2009, είχε πει συγκεκριμένα στο «Βήμα» για το ενδεχόμενο ανάμιξης του ΔΝΤ: «Μπορεί να σου προτείνουν κάτι που εσύ δεν είχες σκεφθεί και να το δεχθείς»!

Και μετά ξανάπιασε το βιολί του: «Ορθοπεταλιές» ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 2010 από το Ζάππειο για τις 100 ημέρες της κυβέρνησής του, αποκλείοντας παράλληλα ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ ή εξόδου από την ευρωζώνη και φθάνοντας στο σημείο να πει «δεν έχω καμιά εισήγηση για αύξηση του ΦΠΑ, δεν αντιμετωπίζεται τέτοιο ενδεχόμενο»!

Κι’ ακόμη, επτά ώρες συζήτηση με τους «σοφούς» για την οικονομία και «θα διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες» (υπουργικό συμβούλιο) και «δεν χρειαζόμαστε έκτακτη ενίσχυση από την ΕΕ» (Νταβός) και «δεν υπάρχει Σχέδιο Β» (όλοι μαζί εν χορώ).

Υπενθυμίζουμε ότι στις 25 Ιανουαρίου 2010, μέσα σε τρεις ώρες οι επενδυτές πρόσφεραν στην Ελλάδα 25 δις ευρώ, έγιναν αποδεκτά μόνο τα 8 και ακριβώς επειδή δεν έγιναν δεκτά όλα το επιτόκιο των πενταετών ομολόγων διαμορφώθηκε μεσοσταθμικά στο ληστρικό 6,2%.

Φθάσαμε έτσι στον Φεβρουάριο του 2010 με όλους μαζί πάλι να δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ» και τον κ. Παπανδρέου να διακηρύσσει από το αεροπλάνο της επιστροφής του από την Ινδία ότι «θα πληρώσουν οι έχοντες, δεν μπορεί να πέσουν τα βάρη στον απλό κόσμο». Και στην εκδήλωση της ΟΚΕ στο Ζάππειο: «Θα αποδείξουμε στην πράξη ότι λεφτά υπάρχουν. Ούτε ήπια προσαρμογή, ούτε σκληρά μέτρα. Δεν θα γίνω εκκαθαριστής της πτώχευσης». Τότε ακριβώς πάγωσαν και οι μισθοί (αν και τον Νοέμβριο είχε δώσει την ακριβώς αντίθετη εντολή).

Τα υπόλοιπα, τα γνωρίζετε. Μηχανισμός στήριξης τον Μάρτιο (το περίστροφο στο τραπέζι), η πρωθυπουργική δήλωση από το βήμα της Βουλής (16 Απριλίου) «το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ» και προσφυγή σε ΔΝΤ και λοιπούς στις 23 Απριλίου 2010 από το Καστελόριζο («ασφαλές καταφύγιο», «τα αντανακλαστικά μου τα σοσιαλιστικά ήταν να προστατέψω την πατρίδα»).

Αλλά αφού ασχολούμεθα πότε με την κουτουλιά του Ζιζού και πότε με την φούστα του Σισέ και αφού ανεχθήκαμε τις (νομοθετικές) παρεμβάσεις του Μπλάτερ και της FIFA, η πορεία προς το ΔΝΤ ήταν προδιαγεγραμμένη…

ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΖΕΨΩ 50 ΔΙΣ. ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ

Από το : Έθνος της Κυριακής

«Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πρέπει να επιδιώξει την αναδιάταξή του, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Ενθαρρύνουμε την ενίσχυσή του»...

Συνέντευξη στον Χρήστο Μαχαίρα

Βετεράνοι και νεότεροι επιμένουν ότι η πολιτική ήταν και παραμένει ένα σπορ συλλογικό. Πάντοτε; Οχι, φυσικά. Κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Υπάρχουν στιγμές που η μοναξιά του πολιτικού μοιάζει με τη μοναξιά του τερματοφύλακα μπροστά στο πέναλτι...

Την προπερασμένη Παρασκευή το απόγευμα, μετά τη γνωστή συνέντευξη της τρόικας, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ένιωσε να βρίσκεται μόνος στο χαράκωμα, έχοντας να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα πυρά της αντιπολίτευσης, αλλά και τις ενστάσεις, τα μισόλογα, τους υπαινιγμούς, ακόμα και τις ανοιχτές επιθέσεις ορισμένων άσπονδων φίλων και συναδέλφων του.

Τι είχε πάει στραβά; Δέκα ημέρες αργότερα, με τη σκόνη του δημόσιου ποδοβολητού να έχει κάτσει πλέον στο έδαφος, ο ίδιος παραδέχεται ότι, εκ μέρους της κυβέρνησης, δεν πήγαν όλα όπως έπρεπε. Κατανοεί ακόμα και τις εξ οικείων αντιδράσεις, λέγοντας ότι «όταν δημιουργούνται παρόμοια προβλήματα, υπάρχουν και εύλογα παράπονα». Σπεύδει να ξεκαθαρίσει, ωστόσο, ότι τις περίφημες συνεντεύξεις της τρόικας θα πρέπει να τις ξεχάσουμε, ενώ βλέποντας προς τα μπροστά, εξηγεί αναλυτικά πώς το υπουργείο και ο ίδιος φαντάζονται ότι μπορεί να προσεγγίσουμε τα 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.

Η ζωή, άλλωστε, ασχέτως επιβεβαιώσεων ή διαψεύσεων, ούτως ή άλλως συνεχίζεται. Την ώρα που συζητάμε, για παράδειγμα, αν η επαναγορά χρέους -που ο υπουργός δηλώνει ευθέως ότι διεκδικεί- συνιστά μορφή αναδιάρθρωσης ή τη στιγμή που επιχειρούμε να καταλάβουμε αν οι συνταγές του μνημονίου υπονομεύουν μακροπρόθεσμα τις προοπτικές της Κεντροαριστεράς, «σκάει» η είδηση των διαπραγματεύσεων για τη συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank.

«Αν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για μεγάλη κίνηση», του λέω. «Αλλάζει το τραπεζικό τοπίο...»

Ενας υπουργός Οικονομικών, ακόμα κι αν το θέλει, δεν εκδηλώνει τα αισθήματά του. Προσέχοντας τις λέξεις του και αφού πρώτα υπογραμμίσει ότι «η υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος προφανώς αφορά τις ίδιες τις τράπεζες», υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση επανειλημμένα έχει επισημάνει ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πρέπει να επιδιώξει την αναδιάταξή του, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, να παίξει τον ρόλο του στη σημερινή συγκυρία, στη χορήγηση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και στην ανάπτυξη». «Δηλαδή», επιμένω, «ενθαρρύνετε τις συγχωνεύσεις». «Φυσικά», είναι η απάντηση. «Ενθαρρύνουμε παρόμοιες πρωτοβουλίες, οι οποίες αποβλέπουν στην ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος».

Αλλά, καλύτερα, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Εν αρχή, άλλωστε, ην η τρόικα...

Κύριε Παπακωνσταντίνου, η κυβέρνηση βρέθηκε στο κέντρο ενός κυκλώνα αντιδράσεων, που πυροδότησε η γνωστή συνέντευξη των εκπροσώπων της τρόικας. Νιώθετε ότι, από την πλευρά σας, συλλογικά και προσωπικά, πήγαν όλα όπως έπρεπε;

Προφανώς, όχι, κύριε Μαχαίρα. Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι. Ούτε εγώ ούτε η κυβέρνηση μπορούμε ή θα έπρεπε να καθορίζουμε το περιεχόμενο της αξιολόγησης από τους τρεις ανεξάρτητους οργανισμούς που συγχρηματοδοτούν το Πρόγραμμα της Ελλάδας. Αυτή είναι και η δύναμη αυτών των αξιολογήσεων, ότι δίνουν την έξωθεν καλή μαρτυρία για τις πραγματικές προσπάθειες και την πραγματική πρόοδο που έχει επιτύχει η χώρα μας σε ελάχιστους μήνες. Εδώ, όμως, δεν έγινε αυτό. Για πρώτη φορά, ξεπέρασαν την αναφορά στην αξιολόγηση των πεπραγμένων και έγιναν αναφορές σε δεδομένα που ξεπερνούν κατά πολύ τις αποφάσεις και τον πραγματικό προγραμματισμό της κυβέρνησης. Γι’ αυτό και εκφράσαμε, σε όλους τους τόνους, τη δυσαρέσκειά μας για τον τόνο και το περιεχόμενο που επέλεξαν να δώσουν. Προφανώς, αυτό το μοντέλο επικοινωνίας αποδείχτηκε προβληματικό και γι’ αυτό θέλουμε να αλλάξουμε αυτό που, μέχρι σήμερα, θεωρούνταν δεδομένο. Δεν θα ξανασυμβεί, συνεπώς, κάτι παρόμοιο.

Υπήρξε η γνωστή δήλωση Πεταλωτή, τα ξημερώματα του Σαββάτου. Εχω δύο ερωτήματα: το ένα είναι αν η δήλωση υπήρξε καθυστερημένη και το δεύτερο αν πιθανώς έπρεπε να την είχατε κάνει εσείς.

Ο κύριος Πεταλωτής εκφράζει την κυβέρνηση, άρα όλους μας. Και το θέμα δεν αφορούσε απλά το υπουργείο Οικονομικών. Η δήλωση του εκπροσώπου της κυβέρνησης ήρθε ως απάντηση στη συνέντευξη Τύπου, αλλά και στις αντιδράσεις που ακολούθησαν εκείνη την ημέρα. Ηταν, πιστεύω, ξεκάθαρη και αυτό φάνηκε από τις εξηγήσεις που δόθηκαν την επομένη από τους τρεις οργανισμούς. Δική μου ανακοίνωση υπήρξε ως αντίδραση στις συνεντεύξεις της Κυριακής.

Ας δούμε το θέμα λίγο επί της ουσίας: αυτά τα περίφημα 50 δισ. προκύπτουν ως κοστολογημένο σχέδιο ή συνιστούν απλώς στόχο που θα θέλατε να προσεγγίσετε;

Χαίρομαι που θέλετε να μπούμε στην ουσία, γιατί, εν τέλει, αυτό θα μείνει. Τα 50 δισ. ευρώ αποτελούν έναν στόχο που θέτει η κυβέρνηση για τα οφέλη από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε βάθος πέντε ετών ?δηλαδή πέρα από τη χρονική διάρκεια του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής και του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας. Δεν είναι συνεπώς «μνημονιακός στόχος».

Και πώς θα συμβεί αυτό; Εδώ, υπό το βάρος των αντιδράσεων, δεσμευτήκατε ότι θα απαγορευτεί διά νόμου η πώληση δημόσιας γης... Με τι μέσα θα προσεγγίσετε τον στόχο των 50 δισ.;

Κύριε Μαχαίρα, η άμεση πώληση γης είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους είσπραξης εσόδων από περιουσία και όχι απαραίτητα ο πλέον πρόσφορος τις περισσότερες φορές. Φυσικά, υπάρχουν και οι μετοχοποιήσεις και πωλήσεις συμμετοχών σε εταιρείες του Δημοσίου, όμως, οι μεγαλύτερες παρεμβάσεις προς όφελος των δημοσίων οικονομικών και της ανάπτυξης έχουν γίνει, κυρίως, με άλλες μορφές αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, που προσέλκυσαν και ιδιωτικά κεφάλαια, όπως είναι τα έργα παραχώρησης -το «Ελευθέριος Βενιζέλος», η Αττική Οδός και το Μετρό της Αθήνας- αλλά και εκμετάλλευσης δημόσιων πόρων, όπως το φάσμα συχνοτήτων για την παροχή αδειών κινητής τηλεφωνίας. Και οι δυνατότητες δεν σταματούν σε αυτά. Εχουμε, ήδη, ανακοινώσει τις πρώτες αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων και Αναδιαρθρώσεων για τη δημιουργία ενιαίου φορέα διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου με τη μορφή Γενικής Γραμματείας, τη δημιουργία της «Ελληνικό Α.Ε.» για την αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αερολιμένα Αθηνών και τη δημιουργία -σε επόμενη φάση- μιας εταιρείας συμμετοχών ακινήτων του Δημοσίου. Πέρα από τη δυνατότητα πώλησης ακινήτων, για τη γη υπάρχει η δυνατότητα μακροχρόνιας μίσθωσης, που προτιμούν και πολλοί επενδυτές.

Ναι, αλλά με υποχρεώνετε να σας πω ότι από το ένα (1) δισ. που εγγράψατε ως έσοδα από αποκρατικοποιήσεις στον προϋπολογισμό του 2010 δεν εισέρρευσε στα δημόσια ταμεία ούτε ευρώ. Γιατί να συμμεριστούμε την αισιοδοξία σας;

Κύριε Μαχαίρα, αποκρατικοποιήσεις σε μία χρονιά στην οποία δεν ήταν σαφές αν η χώρα θα γλίτωνε τη χρεοκοπία ή όχι, δεν ήταν εύκολο να γίνουν. Ομως, κάναμε βήματα προετοιμασίας. Για το 2011 ο στόχος που έχουμε είναι ένα δισ. ευρώ και πιστεύουμε ότι θα τον ξεπεράσουμε.

Με ποιες προτεραιότητες;

Στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων και αναδιαρθρώσεων αποφασίστηκαν και προχωρούν οι προσλήψεις συμβούλων για την επέκταση της παραχώρησης του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, την αξιοποίηση της συμμετοχής του Δημοσίου σε ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, την αναζήτηση στρατηγικού εταίρου στα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα». Εχει αποφασιστεί να προχωρήσουμε με αναζήτηση στρατηγικών επενδυτών σε περιφερειακά αεροδρόμια, την αξιοποίηση της περιουσίας του ΟΣΕ και της συμμετοχής του Δημοσίου στην «ΤΡΑΙΝΟΣΕ», την επέκταση συμβάσεων παραχώρησης στην Αττική Οδό και «Εγνατία Οδό», την είσοδο στρατηγικού επενδυτή στα ΕΛΤΑ, την αξιοποίηση του Φάσματος Συχνοτήτων και του Ψηφιακού Μερίσματος, αλλά και την προώθηση συμβάσεων παραχώρησης σε περιφερειακούς λιμένες και την αξιοποίηση άλλων συμμετοχών του Δημοσίου σε επιχειρήσεις όπως ΛΑΡΚΟ, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, καζίνο, αλλά και τη μετοχοποίηση στα κρατικά λαχεία.

Συντροφικά Μαχαιρώματα

«Οι ιστορίες με τα ζευγάρια που τσακώνονται έχουν κουράσει»

Κύριε Παπακωνσταντίνου, ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα, βάλλεστε από συναδέλφους σας υπουργούς, που υποστηρίζουν ότι δεν τους ενημερώνετε. Τα ίδια παράπονα εκφράζει και ένα μέρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός σας. Τι απαντάτε;

Οτι αυτές είναι εντυπώσεις, που επιχειρεί να δημιουργήσει μια μερίδα των Μέσων. Θυμίζω απλώς ότι έχουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα Υπουργικό Συμβούλιο ? και απολύτως ανοικτές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στον βαθμό που το επιτρέπουν το κοινό συμφέρον και η ασφάλεια της χώρας. Τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μας, ειδικά αυτά που συμμετέχουν στους Κοινοβουλευτικούς Τομείς Εργασίας της αρμοδιότητας του υπ. Οικονομικών, θα σας πουν ότι μάλλον έχουν βαρεθεί να βλέπουν και εμένα, αλλά και τους δύο υφυπουργούς στους χώρους της Βουλής. Αλλά, προφανώς, όταν δημιουργούνται προβλήματα, όπως αυτά της περασμένης Παρασκευής, υπάρχουν ?και εύλογα? παράπονα.

Να το ερωτήσω λίγο γενικότερα: Η αλήθεια είναι ότι με δύο - τρεις ακόμα συναδέλφους σας έχετε επωμισθεί το κύριο βάρος των κυβερνητικών πολιτικών. Είστε ικανοποιημένος από τον βαθμό συνοχής των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου;

Νομίζω ότι η διατύπωση αυτή αδικεί. Τα ζητήματα που κατά προτεραιότητα κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε είναι οικονομικά και αυτό, ίσως, έδωσε ιδιαίτερο βάρος στις πλάτες των λεγόμενων παραγωγικών υπουργείων. Και το υπουργείο Οικονομικών εκ του ρόλου του ?άχαρος συχνά? είναι συνήθως στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

[Του θυμίζω ότι, πριν από δύο εβδομάδες, η Λούκα Κατσέλη μου είπε ότι ακόμα κι όταν διαφωνούσε μαζί του υπήρχε ένα κλίμα αμοιβαίας εκτίμησης. «Αλήθεια, διαφωνείτε τακτικά μαζί της;», του λέω... Χαμογελά. «Κοιτάξτε, κύριε Μαχαίρα... Νομίζω πως αυτή η δημοσιογραφική ιστορία με τα ''ζευγάρια που τσακώνονται'' (και με τη Λούκα Κατσέλη είμαστε πάντα προσφιλές δίδυμο) έχει αρχίσει να κουράζει. Οχι, δεν διαφωνώ τακτικά με την κ. Κατσέλη. Ακούω, μάλιστα, με ενδιαφέρον την άποψή της και ενσωματώνω σχόλια και παρατηρήσεις της στη δουλειά που κάνουμε στο υπουργείο Οικονομικών. Αλλά προσέξτε: οι διαφωνίες μεταξύ των μελών της κυβέρνησης είναι τόσο τακτικές, όσο χρειάζεται για να υπάρχει ένας δημιουργικός διάλογος».]

Η κυβέρνησή σας προωθεί ένα πακέτο μέτρων που αλλάζει ριζικά το τοπίο, με ταχύτητες πρωτόγνωρες. Οι πολιτικές αυτές, ωστόσο, κινητοποιούν κοινωνικές ομάδες, που αποτελούσαν ιστορικά τη ραχοκοκαλιά της κοινωνικής και εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Δεν σας φοβίζει αυτό το διαζύγιο;

Το ΠΑΣΟΚ παραμένει πάντα σταθερό στις αξίες του. Αλίμονο, όμως, αν τα εργαλεία και οι πολιτικές που χρησιμοποιούμε έμεναν αναλλοίωτα στον χρόνο. Η κοινωνία αλλάζει κι εμείς μαζί της.

Ναι, αλλά εάν η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα καταστεί συνώνυμη πολιτικών τυπικά νεοφιλελεύθερων -όπως είναι, για παράδειγμα, η αναζήτηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της συμπίεσης του εργατικού κόστους-, τότε τα αποτελέσματα στη φυσιογνωμία του κόμματός σας θα είναι μακροπρόθεσμα.

Απορρίπτω απολύτως αυτόν τον χαρακτηρισμό και δεν θα κουραστώ να το λέω ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα ήταν πιο σοσιαλιστική, αν είχε αφήσει τη χώρα στο έλεος της χρεοκοπίας.

Διεκδικούμε επαναγορά του χρέους

Ας γυρίσουμε σελίδα. Η Ευρώπη, υπό τη γερμανική καθοδήγηση, μοιάζει να αναζητά μια νέα οικονομική αρχιτεκτονική. Το γερμανικό σχέδιο σε αδρές γραμμές είναι γνωστό. Το ερώτημά μου είναι αν το σχέδιο αυτό έχει σχέση με τον στόχο της ενοποίησης.

Ναι, η Ευρώπη αναζητά μια νέα αρχιτεκτονική. Η «ελληνική κρίση» αποτέλεσε παράλληλα μια ευκαιρία, για να δούμε ανάγλυφα τις αδυναμίες του θεσμικού οικοδομήματος. Σήμερα έχουμε φύγει από τη φάση της πυρόσβεσης και είμαστε στη διαδικασία ολοκλήρωσης του οικοδομήματος της οικονομικής αρχιτεκτονικής. Αυτή δεν μπορεί να είναι απόρροια των θέσεων μόνο μίας χώρας. Είναι προφανές ότι θα χρειαστεί να συγκεράσει διαφορετικές λογικές και προσεγγίσεις - πράγμα όχι εύκολο.

[Συζητάμε για τη «συνταγματοποίηση» των μηχανισμών ελέγχου του χρέους. Επισημαίνω ότι, αν εφαρμοστεί, ανακύπτουν ζητήματα δημοκρατίας; «Είναι δυνατόν», τον ερωτώ, «να φορτώσουμε το Σύνταγμα με μέτρα διαχείρισης τρεχουσών αναγκών; Τότε για ποιο πράγμα θα ψηφίζουμε; Η γνώμη του είναι ότι το Σύνταγμα εκφράζει τη συλλογική μας βούληση για τον τρόπο που θέλουμε να οργανώνεται και να λειτουργεί η πολιτεία μας. Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι το ζήτημα δεν είναι αν θα γίνει συνταγματικός κανόνας ο έλεγχος του χρέους, αλλά αν ως κοινωνία έχουμε τη βούληση να χτίσουμε μια πιο δίκαιη και πιο έντιμη σχέση μεταξύ των γενεών. «Στην πράξη», λέει, «αυτό που δεν συνειδητοποιούμε είναι ότι όσο επιτρέπουμε την ύπαρξη διαρκών ελλειμμάτων, και άρα τη διόγκωση του χρέους, αυτό που κάνουμε είναι να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας και των επόμενων γενεών.»]

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαπραγμάτευση. Το γαλλογερμανικό σχέδιο είναι στο τραπέζι, αλλά η πλειοψηφία των χωρών-μελών διαφωνεί. Η συστατική ιδέα της Ενωσης είναι ο φεντεραλισμός, η διαφορετικότητα. Πώς θα υπάρξει ένα κοστούμι για όλους;

Κατ' αρχάς πρέπει να γίνει σαφές ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ?δεν έχει κατατεθεί? μια συγκεκριμένη πρόταση από τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Ολα όσα ακούγονται είναι μια σύνθεση ιδεών που απέχουν πολύ από μια ολοκληρωμένη πρόταση. Παρ' όλα αυτά, η μεγαλύτερη εναρμόνιση των οικονομικών πολιτικών και η ύπαρξη ενιαίων κανόνων σε τομείς όπως η φορολόγηση του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, ή η αντιμετώπιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, ή η ύπαρξη κοινών μηχανισμών αντιμετώπισης των κρίσεων, δεν θεωρώ ότι αλλοιώνει την εθνικότητα ή αναιρεί τη διαφορετικότητα. Λειτουργούμε ήδη σε μια σχεδόν ανοικτή αγορά, έχουμε κοινό νόμισμα, αλλά τελικά ο τρόπος που η κάθε χώρα υποστηρίζει αυτές τις σχέσεις παραμένει εθνικός και αυτό δημιουργεί και προβλήματα, αλλά και διαφορετικές ταχύτητες και ανταγωνισμό, που μπορεί να βαίνει σε βάρος κάποιων χωρών ανάλογα με τη συγκυρία. Η οικονομική ενοποίηση είναι μια διαδικασία την οποία ως παράταξη υποστηρίξαμε και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή δεν έρχεται σε σύγκρουση με την εθνική φυσιογνωμία.

Ας επιστρέψουμε στα τρέχοντα: η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί είναι ότι -αργά, αλλά σταθερά- η κυβέρνηση έχει αρχίσει να προωθεί ένα σχέδιο ήπιας αναδιάρθρωσης. Η επίσημη κυβερνητική θέση είναι ότι η χώρα επιδιώκει μόνο την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους, αλλά εσείς ο ίδιος δεν αποκλείετε το σενάριο επαναγοράς ομολόγων. Δεν είναι αυτό μια μορφή αναδιάρθρωσης;

Ως κυβέρνηση έχουμε αποκλείσει οτιδήποτε παραπέμπει σε αναίρεση υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα απέναντι στους κατόχους ελληνικών ομολόγων και, άρα, την οικονομική περιθωριοποίησή μας. Είμαστε, όμως, ανοικτοί, υποστηρίζουμε και διεκδικούμε αποφάσεις που σχετίζονται με καλύτερους όρους δανεισμού και διαχείρισης του δημόσιου χρέους μας, και σε αυτές περιλαμβάνεται και η επέκταση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας, που έχει, ήδη, συμφωνηθεί, αλλά και καλύτεροι όροι δανεισμού από το Ευρωπαϊκό Ταμείο, και δυνατότητα επαναγοράς μέρους του χρέους.

[Παρατηρώ ότι μιλάει τακτικά για την «επανεκκίνηση της οικονομίας». Πώς, άραγε, θα συμβεί αυτό, τη στιγμή που και οι μισθοί πέφτουν και οι τιμές των προϊόντων ανεβαίνουν; Τακτοποιεί τις σημειώσεις του και με αυτό το γνώριμο στακάτο ύφος που είχε εγκαινιάσει από εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ λέει: «Η επανεκκίνηση δεν θα μπορούσε να έρθει σε μια οικονομία που βρισκόταν ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία. Καταφύγαμε σε περιοριστικά μέτρα, για να μαζέψουμε το έλλειμμά μας. Καταφέραμε να το μειώσουμε από τα 36 δισ. ευρώ στα 22 δισ. ευρώ μέσα στο 2010, ενώ το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ?χωρίς τόσο περιοριστικά μέτρα πλέον, όπως αυτά του 2010? βρίσκεται σε μια καλή πορεία, γεγονός που βελτιώνει την εμπιστοσύνη απέναντι στην ελληνική οικονομία. Αυτή η εμπιστοσύνη ήταν αναγκαία και βασική προϋπόθεση για να αρχίσει πάλι η επένδυση και να βελτιωθούν οι προσδοκίες». «Σύμφωνοι, αλλά η ''επανεκκίνηση'' πού είναι;» επιμένω... «Παρά την ύφεση», λέει με σιγουριά, «έχουμε μερικά πρώτα θετικά σημάδια: οι εξαγωγές έχουν αυξηθεί σημαντικά το τελευταίο τρίμηνο του 2010, ο ρυθμός μείωσης του ΑΕΠ από τρίμηνο σε τρίμηνο περιορίζεται δημιουργώντας περισσότερες προσδοκίες για ανάκαμψη και από το τέλος αυτού του έτους, προχωρούν διαρθρωτικές αλλαγές που, αν και δεν έχουν άμεση απόδοση στο εισόδημα, δημιουργούν ένα θετικό κλίμα στην οικονομία». Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει: «Δεν ήταν εύκολο από την κατάσταση που βρεθήκαμε, πέρυσι, να περιμένουμε ανάκαμψη μέσα σε τόσο λίγους μήνες. Υπάρχουν όμως θετικά δείγματα από τις πολιτικές μας και είμαι αισιόδοξος ότι η ανάκαμψη πράγματι θα αρχίσει από το τέλος του έτους».]

Κύριε Παπακωνσταντίνου, αυτή τη στιγμή, μετά τον πρωθυπουργό, είστε πιθανόν ο γνωστότερος Ελληνας διεθνώς. Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της χώρας έχετε πάρει πάνω σας πολιτικές, οι οποίες, αν μη τι άλλο, είναι αντιδημοφιλείς. Πώς εισπράττετε προσωπικά αυτήν την αντίφαση;

Είτε βρίσκομαι στο εξωτερικό είτε βρίσκομαι στο εσωτερικό της χώρας, το μόνο που σκέφτομαι είναι να κάνω τη δουλειά που μου έχει ανατεθεί όσο μπορώ καλύτερα. Εχω πλήρη επίγνωση της ευθύνης που έχει ένα στέλεχος μιας κυβέρνησης που πρέπει να αντεπεξέλθει με επιτυχία σε πολύ μεγάλες προσδοκίες, σε μία από τις δυσκολότερες στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας της χώρας.

Είναι προφανές ότι αυτήν την περίοδο δίνετε μια δύσκολη μάχη. Εχετε σκεφτεί κάποια στιγμή τον εαυτό σας εκτός υπουργείου Οικονομικών, σε κάποιο πιο απάνεμο πόστο;

Θα σας εξέπληττε αν σας έλεγα ότι παρόμοιες αποφάσεις παίρνει μόνον ο πρωθυπουργός; Σίγουρα όχι. Ναι, η δουλειά που μου έχει ανατεθεί, και την οποία προσπαθώ να φέρω σε πέρας μαζί με τους συναδέλφους, είναι δύσκολη. Η πρόκληση είναι μεγάλη και η τιμή ακόμα μεγαλύτερη.

Αλλαγή συστήματος

«Δεν τελειώσαμε ακόμα με τα φορολογικά...»

Τι θα γίνει, τελικά, κύριε υπουργέ, με τη φοροδιαφυγή; Μήπως καλλιεργήσατε μεγάλες προσδοκίες και τώρα προσγειώνεστε;

Και καλλιεργήσαμε και θέλουμε να διατηρούμε μεγάλες προσδοκίες για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Παρά τις δυσκολίες, παρά τις αδυναμίες του μηχανισμού, αλλά με πολλή δουλειά και προσπάθεια έχουμε ήδη καταφέρει σημαντικά βήματα σε αυτόν τον τομέα. Αλλάξαμε ριζικά το σύστημα φορολόγησης, επεκτείναμε τα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου, το ΣΔΟΕ λειτουργεί εντατικά, αξιοποιούμε πληροφορίες από το εξωτερικό και με το νέο νομοσχέδιο που θα καταθέσουμε αυτές τις μέρες στη Βουλή κάνουμε ακόμη ένα μεγάλο βήμα για τη ριζική αναδιοργάνωση του συστήματος ελέγχων, την αυστηροποίηση των ποινών, την επιτάχυνση των διαδικασιών επίλυσης φορολογικών διαφορών. Δεν έχουμε τελειώσει τη δουλειά μας, αλλά πιστεύω ότι φαίνονται ήδη πολύ καλύτερα αποτελέσματα από αυτήν την προσπάθεια και, όσο προχωράμε, θα μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι εννοούμε απόλυτα αυτά που έχουμε πει μέχρι σήμερα.

Ναι, αλλά η κοινή γνώμη αντί να δει κάποιους φοροφυγάδες να λογοδοτούν, βλέπει περαιώσεις και διευκολύνσεις. Είναι δυνατόν να εμπεδωθεί έτσι αντίληψη φορολογικής δικαιοσύνης;

Δεν θα αποφασίζαμε ποτέ την περαίωση ?παρ' όλο που κατάφερε να φέρει στα ταμεία του Δημοσίου περίπου δύο δισ. ευρώ? αν δεν συνέτρεχαν δύο βασικές προϋποθέσεις: η ριζική αλλαγή του συστήματος ελέγχων που καταργεί την ομηρεία των ανέλεγκτων χρήσεων βασίζεται, κυρίως, σε κριτήρια κινδύνου και πλήρη αξιοποίηση ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και η επιλογή μας να θέσουμε όρους στη δυνατότητα να προχωρήσει κανείς σε περαίωση, αποκλείοντας για παράδειγμα νομικά και φυσικά πρόσωπα που έχουν υποπέσει σε σημαντικά φορολογικά αδικήματα, επιχειρήσεις με μεγάλους τζίρους και φυσικά πρόσωπα με μεγάλη ακίνητη περιουσία. Οσο για τη λογοδοσία των φοροφυγάδων, είναι γεγονός η αδυναμία που υπήρχε στο σύστημα να προχωρήσει στη γρήγορη απόδοση φορολογικής δικαιοσύνης, αλλά σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης προχωρήσαμε σε σημαντικές παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της φορολογικής δίκης και με το νέο νομοσχέδιο προχωράμε ακόμη πιο μπροστά με τη δημιουργία θέσης Οικονομικού Εισαγγελέα.

Πηγή...

O Kαθηγητής Αλ.Μητρόπουλος στο Ναυπλιο

Ερχεται η σειρα των Επικουρικών Ταμειων

ΔΗΛΩΣΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ

Ένας άνδρας πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του προκειμένου να δηλώσει εξαφάνιση της συζύγου του.

Άνδρας: Κύριε αστυνόμε έχω χάσει τη σύζυγο μου.

Αστυνόμος: Τι ύψος έχει;

Άνδρας: Δεν θυμάμαι ακριβώς.

Αστυνόμος: Λεπτή ή γεμάτη;

Άνδρας: Όχι λεπτή, θα έλεγα μάλλον γεμάτη.

Αστυνόμος: Χρώμα ματιών;

Άνδρας: Δεν θυμάμαι ακριβώς.

Αστυνόμος: Χρώμα μαλλιών;

Άνδρας: Τα αλλάζει ανάλογα με τη μόδα και την εποχή.

Αστυνόμος: Τι φορούσε;

Άνδρας: Δεν θυμάμαι ακριβώς.

Αστυνόμος: Ήταν κάποιος μαζί της όταν εξαφανίστηκε;

Άνδρας: Ναι, είχε μαζί της τον Ρομέο, το λαμπραντόρ μου, δεμένο με χρυσή αλυσίδα, ύψος περίπου 75 εκατοστά, υγιέστατος, γαλανά μάτια, τρίχωμα καστανό προς το μαύρο, το νύχι του αριστερού του ποδιού ήταν λίγο σπασμένο, φορούσε χρυσή λαιμαριά διακοσμημένη μα μπλε χάντρες, δεν γαυγίζει ποτέ, δεν είναι χορτοφάγος, τρώμε μαζί, κάνουμε τζόκινγκ μαζί…… ο άνδρας δεν αντέχει άλλο, καταρρέει και αρχίζει να κλαίει με λυγμούς.

Αστυνόμος: Ησυχάστε κύριε, ηρεμήστε, όλα θα πάνε καλά.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να ψάχνουμε το σκύλο σας και ας ελπίσουμε μαζί μ’ αυτόν να βρούμε και τη …….. σύζυγο σας !!!!!!!!!

Kαι ειναι μονο η αρχή....

Η διαμαρτυρία των οπαδών του Π.Α.Ο.
Η προγραμματισμένη διαμαρτυρία των φιλάθλων του Παναθηναϊκού ξεκίνησε λίγο πριν τις 22.00, με περισσότερους από 2.000 οπαδούς να βρίσκονται μπροστά από τα γραφεία της ΕΡΤ.

Με το "ραντεβού" τους έξω από το Ραδιομέγαρο της κρατικής τηλεόρασης οι φίλοι των "πρασίνων" επιθυμούσαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για τη μετάδοση του ντέρμπι στο "Γ. Καραϊσκάκης".

Ισχυρή αστυνομική δύναμη βρέθηκε στο χώρο, ενώ οι οπαδοί του "τριφυλλιού" απέκλεισαν τα δύο ρεύματα της Μεσογείων.

Λίγο πριν τις 22.00 έφτασαν οι πρώτοι φιλάθλοι του Παναθηναϊκού μπροστά από τα γραφεία της ΕΡΤ με την προσέλευση να συνεχίζεται για τα επόμενα λεπτά με αμείωτο ρυθμό.

Αποτέλεσμα ήταν περισσότεροι από 2.000 φίλου του τριφυλλιού να συγκεντρωθούν έξω από το Ραδιομέγαρο στη Μεσογείων, να κλείσουν τα δύο ρεύματα και τις αστυνομικές δυνάμεις να βρίσκονται σε εγρήγορση προκειμένου να μην υπάρξουν έκτροπα.

Τα υβριστικά συνθήματα κατά του Ολυμπιακού και της ΕΡΤ δεν έλειψαν με το: "Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός, γαμ.... η ΕΡΤ και ο Ολυμπιακός", να... κυριαρχεί.

Στη συνέχεια, αντιπροσωπεία των οπαδών διαπραγματεύτηκε την είσοδο στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τους επικεφαλείς του αθλητικού τμήματος, συνομίλησαν με τον διευθυντή επικοινωνίας της ΕΡΤ, Νίκο Μπίστη, του ζήτησαν να ζητηθεί δημόσια συγνώμη από τους φίλους του τριφυλλιού και να παιχτούν όλα τα στιγμιότυπα του ντέρμπι, με τον τελευταίο να δεσμεύεται ότι θα μεταφέρει τα αιτήματά τους.

Το αίτημα έγινε δεκτό λίγο αργότερα και αντιπροσωπεία των φίλων του Παναθηναϊκού ανέβηκε στο κτήριο και το μήνυμα προς την ΕΡΤ είναι ξεκάθαρο: "Τώρα έχουμε έρθει ειρηνικά, αλλά αν η κατάσταση δεν διορθωθεί, θα έρθουμε εδώ 30.000 άτομα...".

Λίγο πριν τις 00.00 οι οπαδοί του Παναθηναϊκού μίλησαν σε κάμερα της ΕΡΤ, εξέφρασαν τα αιτήματα τους και ζήτησαν να παιχτούν οι δηλώσεις τους στον αέρα και όταν αυτό έγινε άρχισαν ν' αποχωρούν.

Σε λιγο κοντα σας...

Διαφημιση

Κανταφι;

Τουρισμος στην Νεα Υορκη

Κανει τσισακι...

Jayne Mansfield

Jimmy Hendrix

Gary Cooper and Clark Gable

Το γουρουνακι...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ ΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Έφαγε τον Δαλούκα γιατί δεν του είχε κάνει την δουλίτσα το καλοκαίρι στο Ισραήλ.
Συμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει από παραγοντικούς κύκλους,ο Δαλούκας είναι πολύ φίλος με τον Ιταλό διαιτητή της αναμέτρησης Μακάμπι Ολυμπιακός.
Ο Μαρινάκης είχε προσπαθήσει να πιέσει τον Δαλούκα να μεσολαβήσει ώστε να παίξει "όμορφα" τον Ολυμπιακό στο Ισραήλ.
Η δουλειά δεν έγινε και χάλασε τα σχέδια του Μαρινάκη,με αποτέλεσμα με την πρώτη στραβή να τον τελειώσει.
Αυτοί είναι οι Έλληνες μεγαλοπαράγοντες,του ΠΟΚ.
Και για αυτό όχι μόνο η διαιτησία δεν θα φτιάξει ποτέ,αλλά ούτε και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Τους αρέσει να είναι βρώμικο,γιατί έτσι κάνουν καλύτερα τις δουλειές τους οι πιο πλούσιες και πιο διαπλεκόμενες ομάδες.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=201366&cid=122