Ο χρυσός των κυμάτων

Την ώρα που στις παραωκεάνιες χώρες ετοιμάζονται «φάρμες» κυματογεννητριών, στην Ελλάδα μια πατέντα μοιάζει κομμένη και ραμμένη για τον απαλό παφλασμό των ακτών μας

Το μοντέλο της ελληνικής εφεύρεσης Triton II

Καρφώσαμε τα πανάκριβα φουρφουράκια των Δανών στα βουνά μας, καταξοδευτήκαμε απλώνοντας τα φωτοβολταϊκά Κινέζων και Γερμανών στα χωράφια μας και ετοιμαζόμαστε να μοιράσουμε σε Αμερικανούς, Ρώσους, Νορβηγούς και Ισραηλινούς τα υποθαλάσσια οικόπεδα υδρογονανθράκων μας. Καθ' ότι, αφού άλλοι έχουν το know-how και εμείς τους χρωστάμε το καταπέτασμα, χαλάλι τους!

Τώρα... περπατώντας «στην έρημη γη», κοιτάμε άδειοι και ξέψυχοι τα ασίγαστα κύματα της θάλασσάς μας. Μήπως όμως εκεί κρύβεται ένας θησαυρός ανεξάντλητος, ένα χρυσός που μπορούμε να εκμεταλλευθούμε χωρίς να μας εκμεταλλεύονται; Κάποιοι μάς είπαν πως «ναι»... και «Το Βήμα» βάλθηκε να καταλάβει το «πώς».

Λίκνο ασίγαστο όταν όλοι κοιμούνται

Με αφορμή το άρθρο «Οσα φέρνει ο άνεμος!»ένας αναγνώστης έθεσε μια επιπλέον πτυχή του ζητήματος: «Η διαφορά στην ενεργειακή απόδοση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι η διάρκεια και η ενεργειακή πυκνότητα.  Καθώς η ενεργειακή πυκνότητα του νερού είναι 800 φορές μεγαλύτερη εκείνης του ανέμου, ακόμη και ένας μικρός κυματισμός φτάνει για να ενεργοποιήσει έναν πλωτήρα. Ως προς τη διάρκεια, όταν ο άνεμος σταματήσει ή νυχτώσει, ο κυματισμός στη θάλασσα εξακολουθεί να υπάρχει για πολλές ώρες μετά. Και όσο για το κόστος, για να βγάζεις 1 ΜW χρειάζεσαι ανεμογεννήτρια των 1.200.000 - 1.500.000 ευρώ ή φωτοβολταϊκά υπερδιπλάσιου κόστους. Για να βγάζεις όμως αυτό το μεγαβάτ από τα κύματα, φτάνει και περισσεύει μια επένδυση ύψους 700.000 ευρώ. Γιατί δεν την κάνουμε αυτή την επένδυση; Ο νοών νοείτω!».

Ο αναγνώστης μου μιλούσε για κάτι διόλου άγνωστο. Μιλούσε για την ενέργεια που μπορούμε να πάρουμε από τα κύματα της θάλασσας - μιας θάλασσας που τυλίγει ολόγυρα την Ελλάδα. Είναι κάτι που «ψάχνουν» εδώ και χρόνια στις χώρες με ωκεάνια κύματα, αλλά υπάρχει τόσο εύκολη, αποδοτική και συμφέρουσα λύση και για το δικό μας μεσογειακό αρχιπέλαγος, καταπώς ισχυριζόταν ο συνομιλητής μου; Εκλεισα ραντεβού μαζί του για να δω την εφεύρεση που είπε ότι κατέχει και βυθίστηκα στο διάβασμα των μέχρι τούδε προσπαθειών «δαμασμού των κυμάτων».

Το κυνήγι της ενέργειας των κυμάτων

Η ιδέα της άντλησης ενέργειας από την κίνηση των κυμάτων είναι παλιά όσο και ο... Ναπολέοντας: το 1799 ο μαθηματικός και μηχανικός Pierre Girard κατέθεσε μαζί με τον γιο του μια εφεύρεση που υποτίθεται ότι θα αξιοποιούσε τη δύναμη των κυμάτων. Ωστόσο την ίδια χρονιά ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, ως επικεφαλής της επιστημονικής αποστολής, οπότε τα σχέδιά του έμειναν στα χαρτιά. Για την ιδέα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από τα κύματα χρειάστηκε να περάσει άλλος ένας αιώνας: τον Απρίλιο του 1899 o γερμανός μετανάστης Max Gehre κατέθεσε στον Καναδά την ευρεσιτεχνία του για μια «γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος από τα κύματα». Η ιδέα του ήταν απλή όσο και το θαλάσσιο ποδήλατο: τα κύματα γυρνούν κάποια «πετάλια» και η κινητική ενέργεια μετατρέπεται σε ηλεκτρική.

Το 1910 πολλοί πίστεψαν ότι η νέα αυτή πηγή ενέργειας θα κυριαρχούσε στον καινούργιο αιώνα, όταν είδαν τον Γάλλο Bochaux-Praceique να ηλεκτροδοτεί από τα κύματα το σπίτι του, λίγο έξω από το Μπορντό. Ωστόσο η διάδοση των δικτύων εναλλασσόμενου ρεύματος και οι παγκόσμιοι πόλεμοι έσβησαν το ενδιαφέρον. Ο μόνος που το αναζωπύρωσε στα σοβαρά ήταν ο Ιάπωνας Yoshio Masuda, μεταξύ των ετών 1940 - 1950. Για να φτάσει το θέμα στα ερευνητικά εργαστήρια των πανεπιστημίων, χρειάστηκε να εκδηλωθεί η πρώτη πετρελαϊκή κρίση, το 1973. Η πιο γνωστή εφεύρεση που προέκυψε τότε ήταν του Stephen Salter (1974 - Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου) που μετέτρεπε το 90% της κίνησης των κυμάτων σε ηλεκτρισμό, με απόδοση 81%. Παρά το εντυπωσιακό της απόδοσης, η επακολουθήσασα επίλυση της κρίσης ξαναβύθισε το ενδιαφέρον στο ναδίρ.

Σήμερα η όλη διερεύνηση θυμίζει τον βρασμό που επικρατούσε πριν από 25 χρόνια με τις ανεμογεννήτριες: μυριάδες πατέντες σχετικές με τα κύματα έχουν κατατεθεί, εκατοντάδες δοκιμάζονται στα εργαστήρια και δεκάδες έχουν φθάσει στη δοκιμή σε πλήρη κλίμακα. Κάποιες - όπως εκείνη της Pelamis Wave Power, που ποντίστηκε το 2009 στα νησιά Ορκνεϊ της Σκωτίας - παρήγαγαν ρεύμα που συνδέθηκε με την τοπική ΔΕΗ. Μάλιστα, η ίδια αυτή εταιρεία λειτούργησε και την πρώτη «φάρμα κυματογεννητριών» - στα πέντε χιλιόμετρα βαθιά από την ακτή του πορτογαλικού Οπόρτο -, ώσπου η οικονομική κρίση βούλιαξε τους χρηματοδότες της. Αλλά τα όνειρα δεν έσβησαν παντού: στην Κορνουάλη της Βρετανίας ετοιμάζεται «φάρμα» ισχύος 20 ΜW, στη Βικτόρια της Αυστραλίας άλλη μία των 19 ΜW και στις ακτές του αμερικανικού Ορεγκον άλλη μία του 1,5 ΜW.

H τεχνολογία των κυματογεννητριών

Ξεφυλλίζοντας τις συναφείς πατέντες, διαπιστώνει κανείς ότι οι μηχανές που έχουν σκαρφιστεί οι απανταχού εφευρέτες κατατάσσονται χονδρικά σε τρεις κατηγορίες: α) Επιπλέουσες, δηλαδή... λουκάνικα που στροβιλίζονται στον αφρό των κυμάτων ή ποντισμένες σημαδούρες με πιστόνια που ανεβοκατεβαίνουν. β) Υποβρύχιες, ήτοι γεννήτριες που κάθονται στον βυθό σαν καιροφυλακτούντα καλαμάρια και παράγουν ρεύμα από το τραμπάλισμά τους. γ) Επάκτιες, δηλαδή εγκαταστάσεις καρφωμένες στα βράχια της ακτής, με κινητά μέρη ποντισμένα στη θάλασσα.   

Προκειμένου να δω ό,τι πιο καινούργιο έχει παρουσιαστεί στον τομέα, αναζήτησα τα συμπεράσματα από τη διεθνή έκθεση «Ocean Renewable Energy Conference», που έγινε στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου 2012, στο Πόρτλαντ του Ορεγκον (ΗΠΑ). Οπως έγραψε το γνωστό επιχειρηματικό περιοδικό Forbes, τις εντυπώσεις κέρδισαν η γεννήτρια της Atargis (www.atargis.com), το WaveRoller της AW-Energy (aw-energy.com), το iMEC της Oscilla Power (oscillapower.com) και το WET-NZ της WaveEnergy (www.wavenergy.co.nz).

Από τα τέσσερα, πραγματικά καινοτόμο μού φάνηκε το iMEC, το οποίο αξιοποιεί την «ανήκουστη» ιδέα της αντίστροφης μαγνητόστρεψης (reverse magnetostriction). Τι είναι αυτό; Μαγνητόστρεψη είναι η ιδιότητα των σιδηρομαγνητικών υλικών να συστρέφουν τους πόλους τους εσωτερικά και να αλλάζουν εξωτερικά μορφή ή διαστάσεις, κατά τη διάρκεια του μαγνητισμού τους. Η πιο κοντινή επαφή που έχουμε οι κοινοί θνητοί με αυτό το φαινόμενο είναι το βούισμα που ακούμε όταν πλησιάζουμε σε μετασχηματιστές της ΔΕΗ. Το σημαντικό όμως για τις κυματογεννήτριες τύπου iMEC είναι ότι εκμεταλλεύονται το «μαγνητικό στρίψιμο» των πυρήνων τους από την κινητική ενέργεια των κυμάτων και μεταφράζουν σε ηλεκτρική ενέργεια το «ξεστρίψιμό τους»! Κάτι σαν τους πιεζοηλεκτρικούς αναπτήρες δηλαδή. Η κατάληξη είναι να μη χρειάζονται μεγάλες και πολυδάπανες συσκευές στη θάλασσα, αλλά μόνο ποντισμένες στον βυθό αλυσίδες, που όμως οι «θηλιές τους» είναι... μικρογεννήτριες μαγνητόστρεψης.

Τελικά, ετοιμάστηκα για το ραντεβού μου με τον έλληνα εφευρέτη με ανάμεικτα αισθήματα. Από τη μία, το θεωρητικό δυναμικό των κυμάτων ήταν γεμάτο υποσχέσεις: Η European Ocean Energy Association, στις Βρυξέλλες, το εκτιμά μεταξύ 1 και 10 τεραβάτ, όταν όλες οι πηγές ενέργειας του πλανήτη μαζί παράγουν 13 τεραβάτ ετησίως (1 terawatt = 1 εκατομμύριο kilowatt). Ακόμη και με τις εκτιμήσεις των σκεπτικιστών ως προς την πραγματική απόδοση των κυματογεννητριών, το δυναμικό αυτό δεν είναι μικρότερο από 0,2 τεραβάτ - αριθμός τριπλάσιος εκείνου των συνολικά εγκατεστημένων ανεμογεννητριών στον πλανήτη. Από την άλλη όμως, το σύνολο σχεδόν των κυματογεννητριών που είχα δει πάσχιζαν να εγκατασταθούν σε ακτές με ωκεάνια κύματα. Ενδεικτικά, η κλίμακα κυματικής ενέργειας του πλανήτη γράφει 10 στην Κύπρο, 13 στην Ελλάδα, 70 στην Ιρλανδία, 97 στο Ακρωτήριο Χορν και 100 στη Νότια Νέα Ζηλανδία. Και ύστερα... ο κύριος λόγος που ακόμη δεν έχει εδραιωθεί αυτή η νέα μορφή ανανεώσιμης ενέργειας είναι οι απανωτές βλάβες από τις τρικυμίες σε πανάκριβα μηχανήματα και εγκαταστάσεις. Χώρια το ότι είχα διαβάσει ένα σωρό μελέτες που έλεγαν πως οι γεννήτριες μέσα στη θάλασσα «τρέλαιναν» τα ψάρια... Τι το κατάλληλο και ασφαλές για τις δικές μας θάλασσες θα είχε να προτείνει αυτός ο άγνωστος εφευρέτης;

Η ελληνική έκπληξη

Στο χτύπημα της πόρτας με υποδέχθηκε ένας χαμογελαστός, κομψός και δραστήριος άνθρωπος, ετών... 94! Ο Κώστας Χατζηλάκος με καλωσόρισε στο γραφείο του και έσπευσε να βγάλει από το πλούσιο αρχείο του τους σχετικούς φακέλους. Ωστόσο ο γύρω χώρος με είχε ήδη αιχμαλωτίσει: ήταν ένα ολοζώντανο μουσείο της αεροπορικής ιστορίας της χώρας μας. Ανάμεσα στα δεκάδες μοντέλα πολεμικών αεροσκαφών, έβλεπα φωτογραφίες που θα αποζητούσε κάθε ιστορικό ντοκυμαντέρ: μαχητικά και βομβαρδιστικά μας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο... στην Κορέα... Ο Αϊζενχάουερ στην Ελλάδα... και φυσικά σε αυτές ο ίδιος ο κ. Χατζηλάκος, στις τόσες γεμάτες δεκαετίες της ζωής του. Προτού καν συνέλθω, εμφανίστηκε ο γιος του Θανάσης - αρχιτέκτων -, ο οποίος μεταξύ άλλων τον ενημέρωσε για την ασφάλεια της άδειας οδήγησής του. Οδηγούσε και οδηγεί!

Νιώθοντας ήδη... ντροπή για τα γυαλιά όρασης που χρησιμοποιούσα για διάβασμα, ρώτησα τον αντιπτέραρχο ε.α.: «Πότε αποστρατευθήκατε;».

«Το 1967» μου απάντησε. «Ημουν αεροπορικός ακόλουθος στην πρεσβεία μας στις ΗΠΑ, όταν η CIA μού ζήτησε να μετάσχω στο πραξικόπημα. Αρνήθηκα και με αποστράτευσαν».

«Και... η ιδέα της εφεύρεσης πότε και πώς σας προέκυψε;».

«Μετά τη δικτατορία, το 1977, όταν ο Αγγελόπουλος με έκανε διευθυντή στη Χαλυβουργική. Εκεί έκανα διάφορες πατέντες για να διευκολύνω εργονομικά τις δουλειές των εργαζομένων, οπότε πειραματιζόμουν συνεχώς με σίδερα. Παράλληλα όμως πήγαινα τους επισκέπτες για κανένα ψαράκι στην παραλία και το μάτι μου έπεφτε συνεχώς στα καΐκια που σκαμπανέβαζε και το παραμικρό κυματάκι. Αναλογίστηκα τι ανεξάντλητη δύναμη είναι αυτή και πώς θα μπορούσα να την κάνω χρήσιμη ενέργεια. Το 1978 όμως έγινα τεχνικός σύμβουλος της αμερικανικής κατασκευάστριας αεροσκαφών McDonnell Douglas, οπότε άργησα να ολοκληρώσω τα σχέδιά μου. Εφτασα στο στάδιο της κατάθεσης ευρεσιτεχνίας πριν από μία δεκαετία, αφού πρώτα είχα μελετήσει όλες τις προτεινόμενες τεχνολογίες αξιοποίησης των κυμάτων».  

«Ξέρετε», του είπα, «όλες όσες διάβασα κι εγώ στοχεύουν σε θάλασσες με πολύ μεγαλύτερο κυματισμό. Και όταν ρώτησα στο ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας), μου απάντησαν ότι έχουν ακόμη πολλά προβλήματα...».

Ενας Triton στην ακτή

«Εχουν προβλήματα γιατί σκέφτονται το πολύπλοκο και το ακριβό μέσα στη θάλασσα» απάντησε και μου παρουσίασε έναν παχύτατο τόμο, όπου είχε συλλέξει μεθοδικά όλες τις εφευρέσεις του πλανήτη για κυματογεννήτριες. «Ο Triton όμως που σχεδίασα - και τώρα ο Triton II - τοποθετείται στην ακτή, ακόμη και στον πιο μικρό λιμενοβραχίονα ή αχρησιμοποίητο βράχο, και αποδίδει ακόμη και με τον παραμικρό παφλασμό. Οταν μου έστειλαν από τις ΗΠΑ την εκεί κατοχύρωση της ευρεσιτεχνίας μου, μου είπαν "Genious in its simplicity!" ("Μεγαλοφυές εν τη απλότητί του")».

«Δηλαδή; Τι το διαφορετικό κάνατε από τους άλλους;».

«Απέφυγα οτιδήποτε θα δημιουργούσε προβλήματα στη θάλασσα ή θα επέφερε ενεργειακές απώλειες. Βασίστηκα στον συνδυασμό απλούστατων μηχανισμών. Φανταστείτε ένα πλωτό πιστόνι που ανεβοκατεβαίνει με τη στάθμη της θάλασσας. Μέσω μοχλού καταλήγει σε οριζόντια παλινδρομική κίνηση και μέσω ιμάντα σε μονοκατευθυντήρια περιστροφική, που πανεύκολα μετατρέπεται σε ηλεκτροπαραγωγή. Προσθέστε και έναν μηχανισμό ασφαλείας που ακινητοποιεί τον πλωτήρα (για περιπτώσεις μεγάλης τρικυμίας) και έχετε μια απολύτως αξιόπιστη, λειτουργική, αποδοτική και φθηνή κατασκευή, που παράγει 1 MW σε επιφάνεια εδάφους μόλις 65Χ10 μ. Δείτε την και στο Διαδίκτυο» είπε και μου έδειξε την ιστοσελίδα: www.toswet.com/images/anim640.swf/.

Αναρωτήθηκα πόσοι 94χρονοι παγκοσμίως χειρίζονται τον υπολογιστή με τη δική του άνεση, αλλά... έμεινα στο θέμα: «Την οποία κατασκευή έχετε δοκιμάσει σε πραγματικές συνθήκες;».

«Βεβαίως» απάντησε και μου έδειξε τα πορίσματα μελετών από το 2002 και το 2003. Τα θετικότατα συμπεράσματα υπέγραφαν το ΚΑΠΕ, το ΕΜΠ, το RAMBOLL της Δανίας, το Queens University Belfast της Βρετανίας και το University College Cork της Ιρλανδίας.       

Η iMEC μοιάζει με απλή σημαδούρα. Οι «αλυσίδες της» όμως είναι ευαίσθητες στις δονήσεις μικρογεννήτριες.

Πλεονεκτήματα της επάκτιας λύσης

Συνοπτικά, τα πλεονεκτήματα που καταγράφονταν για την εφεύρεση του κ. Χατζηλάκου ήταν:

• Ο μηχανισμός μετατροπής των κατακόρυφων κινήσεων της επιφάνειας της θάλασσας σε περιστροφικές για κίνηση ηλεκτρογεννήτριας είναι απλής κατασκευής.

• Η επάκτια εγκατάσταση του μηχανισμού εγγυάται υψηλό δείκτη ασφαλείας προσωπικού και μηχανισμών, σε αντίθεση με τις υπεράκτιες εγκαταστάσεις.

• Η δυνατότητα εγκατάστασης του μηχανισμού επάνω σε κυματοθραύστη ή προβλήτα συνεπάγεται διττή χρήση του συστήματος: παραγωγή ενέργειας αφενός, προστασία ακτής ή λιμενικής εγκατάστασης αφετέρου.

• Λόγω της επάκτιας εγκατάστασης η κατασκευή και λειτουργία του μηχανισμού είναι οικονομική. Η διάβρωση περιορισμένη και η πρόσβαση για έλεγχο / συντήρηση / επισκευή πολύ απλή και ασφαλής. 

• Γίνεται εκμετάλλευση της ανάκλασης του κύματος επάνω στον κυματοθραύστη ή στην προβλήτα, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του προσπίπτοντος κυματισμού και αύξηση της ενεργειακής απόδοσης του κύματος περίπου στο διπλάσιο.

• Η απόδοση του ηλεκτρικού ρεύματος είναι άμεση, χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος. 

• Είναι δυνατή και εύκολη η τοποθέτηση σε σειρά πολλών κυματικών μονάδων.

«Ποιο είναι το συνολικό κόστος μιας μονάδας 1 MW;» ρώτησα.

«Με μοναδιαία παραγγελία, αυτή τη στιγμή είναι λιγότερο από 700.000 ευρώ. Αν μπει σε γραμμή παραγωγής, θα υποδιπλασιαστεί. Αλλά, ακόμη και τώρα, σκεφθείτε το διπλάσιο κόστος μιας αντίστοιχης ανεμογεννήτριας ή το πολλαπλάσιο των φωτοβολταϊκών, συν το κόστος γης που επισύρουν. Αλλά υπάρχουν και πλεονεκτήματα που δεν τα σκέφτονται συνήθως όσοι αποφασίζουν για τη χώρα...».

«Τι εννοείτε;» ρώτησα παραξενεμένος.

«Αναλογιστείτε το ενεργειακό τοπίο που προδιαγράφεται με τις έως τώρα επίσημες κατευθύνσεις: ανεμογεννήτριες στα βουνά και στις θάλασσες, φωτοβολταϊκά στα χωράφια, πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου στα πελάγη μας. Και έπειτα σκεφθείτε μονάδες όπως αυτή που προτείνω, σε κάθε λιμάνι ή ακτή της στεριάς μας και των νησιών μας: αλυσίδες ολόκληρες από μικρές μονάδες, που θα παρέχουν αντίστοιχο δυναμικό ηλεκτροπαραγωγής, παραμένοντας αδιόρατες, ακόμη και κάτω από θάμνους. Στην πρώτη περίπτωση έχετε εμφανέστατους και ευάλωτους στόχους σε κάθε σύρραξη, στη δεύτερη δυσδιάκριτους και πανεύκολα επισκευάσιμους». Μιλούσε ο επιτελικός νους, που δεν του αρκούσε η ενεργειακή αυτοτέλεια ως όραμα της χώρας, αλλά απαιτούσε και τη διαφύλαξη της στρατηγικής υποδομής της.  

«Εάν όλα είναι τόσο θετικά, τι κρατάει μια τέτοια εφεύρεση μακριά από την εφαρμογή της σε μεγάλη κλίμακα;».

«Πολλά συμφέροντα και πολλοί απατεώνες» μου απάντησε. Δεν θέλησε να μπει σε στενάχωρες λεπτομέρειες, αλλά μου έδειξε κείμενα που καταδείκνυαν σαφώς ότι είχαν επιχειρήσει ακόμη και να του κλέψουν την πατέντα.

«Οπότε, τώρα, πού βρίσκεστε;».

«Εχω κατοχυρώσει την ευρεσιτεχνία μου σε όλες τις παράκτιες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Βραζιλία, στο Ισραήλ, στη Νότια Αφρική, στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα, στην Αυστραλία και στη Χιλή, και βρίσκομαι σε διαπραγματεύσεις με σοβαρούς έλληνες επιχειρηματίες για την επένδυση. Ελπίζω ακόμη ότι υπάρχουν Ελληνες που μπορούν να κατανοήσουν την αξία τού να έχεις ανεξάντλητη και δωρεάν ενέργεια, χωρίς εξάρτηση από τρίτους και ρυπογόνους υδρογονάνθρακες».

Τον αποχαιρέτησα εμφανώς σαστισμένος. Είχα συναντήσει προφανώς ένα μοναδικό δείγμα Ελληνα. Ευχόμουν να αποδειχθεί η εφεύρεσή του τόσο καταλυτική όσο μου την παρουσίασε. Αλλά ευχόμουν και οι νέοι μας να αποκτήσουν την «άσβεστη νιότη» και την καινοτόμο σκέψη που έχει αυτός ο αιωνόβιος θρύλος των αιθέρων μας.

Το χρέος της χώρας μας συγκριτικά με άλλες χώρες...

Ο παρακάτω πίνακας έγινε από στοιχεία που ο καθένας μπορεί να βρεί εύκολα στη Wikipedia.
Επεξηγηση επικεφαλίδων του πίνακα:
Rank debt per capital =Κατάταξη χρέους/ κεφάλι (το Λουξεμβούργο έρχεται πρώτο με 3.759.174 $)
Country = Κράτος
External debt=Εξωτερικό χρέος
Rank debt %GDP=Κατάταξη χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ
Debt % GDP=Ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ
Population (millions)= Πληθυσμος (σε εκατομμύρια)
GDP (billions)=ΑΕΠ σε δις $
GDP/cap=Κατά κεφαλή ΑΕΠ ($)
rank GDP= κατάταξη κατα μέγεθος ΑΕΠ
rank GDP/cap= κατάταξη κατά μέγεθος ΑΕΠ κατα κεφαλή
Rank Gold=Κατάταξη σε τν αποθέματα χρυσού
Gold (tn)= Τοννοι Χρυσού
Rank gold/reserve= Κατάταξη κάλυψης με αξία χρυσού των συναλλαγματικών αποθεμάτων
% reserves=Ποσοστό κάλυψης των συναλλαγματικων αποθεμάτων με αξια σε χρυσό
gr/cap= γραμμάρια χρυσού κατα κεφαλή.

Ας διαβάσουμε τον πίνακα:

No1 ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ. Η πρωταθλήτρια σε κατά κεφαλή χρέους έρχεται το Λουξεμβούργο με 3.759.174 $ και συνολικό χρέος 1.892 ΔΙΣ δολλάρια.Ερχεται 1η και στην κατάταξη Ποσοστο Χρέους/ΑΕΠ με 3443%. Χρωστάει δηλαδή 34,43 φορες το ΑΕΠ της.Με άλλα λογια ότι θα βγάλει σε 34 χρόνια το χρωστάει τώρα.Με πληθυσμό 0,5 εκατομμύρια (500,000 κόσμος είναι) κατορθώνει να κάνει ΑΕΠ 55 ΔΙΣ $ με κατά κεφαλή ΑΕΠ 109.183$, ερχεται 57η σε κατάταξη ΑΕΠ (σε συνολο 99 χωρων που εγινε ο πίνακας) , 1η σε κατά κεφαλή ΑΕΠ,34η σε αποθέματα χρυσού,έχοντας σχεδόν 2 τν Χρυσού, έρχεται 31η σε κάλυψη των συναλλαγματικών της αποθεμάτων με χρυσό,καλύπτει μόνο το 12% των συναλλαγματικών αποθεμάτων της με Χρυσό και της αναλογούν 4,4 γρ χρυσο κατά κεφαλή.


Νο2  ΙΡΛΑΝΔΙΑ. Χρωστάει 2253 ΔΙΣ $ , κατά κεφαλή χρέος 503.914 $, 2η σε ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ με μόνο 1103% με 4,5 εκατομμύρια πληθυσμό και ΑΕΠ 204 ΔΙΣ $ , με κατά κεφαλή ΑΕΠ 45686 $ , 38η σε σειρά κατάταξης ΑΕΠ,10η σε κατακεφαλή ΑΕΠ,57η σε αποθέματα χρυσού,με 6 τν χρυσού,30η σε κατάταξη κάλυψης των Συναλλαγματικων της Αποθεμάτων με χρυσό,12% καλυπτει τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε χρυσό και αναλογουν σε κάθε Ιρλανδό 1,3γρ Χρυσού.


Νο3 ΟΛΛΑΝΔΙΑ Χρωστάει 3733 ΔΙΣ,225814 $ κατα κεφαλή χρέους,3η σε κατάταξη ποσοστού χρέους προς ΑΕΠ με μόνο 471% (αυτή χρωστάει μόνο 5 χρόνια ΑΕΠ), με πληθυσμό 16,5 εκατομμύρια και ΑΕΠ 793 ΔΙΣ $,κατά κεφαλή ΑΕΠ 47944 $,15η σε κατάταξη ΑΕΠ,8η σε κατα κεφαλή ΑΕΠ,8η σε αποθέματα χρυσού,με 616 τν χρυσού στα θησαυροφυλάκια της,8η στην κάλυψη με χρυσό των συναλλαγματικών της αποθεμάτων,καλύπτοντας το 59% των συναλλαγματικών αποθεμάτων και με αναλογουντα 37,2 γρ χρυσού ανά Ολλανδό.


Νο4 ΕΛΒΕΤΙΑ
Νο5 ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Νο6 ΒΕΛΓΙΟ
Νο7 ΔΑΝΙΑ
Νο8 ΣΟΥΗΔΙΑ
Νο9 ΑΥΣΤΡΙΑ
Νο10 ΓΑΛΛΙΑ
Νο11 ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ
Νο12 ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Νο13 ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Νο 14 ΕΛΛΑΔΑ Με 532,9 ΔΙΣ $ χρέος (Ιούνιος 2010, τωρα τόφτιαξε ό ΓΑΠ παραπάνω) με κατά κεφαλή χρέος 47636$ 12οι σε ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ , με μόλις 174% επί του ΑΕΠ (μόνο 20 μηνες ΑΕΠ χρωστάμε),πληθυσμό στα 11,2 ( εδω βγηκαμε παραπάνω),με 306 ΔΙΣ ΑΕΠ και με κατά κεφαλή ΑΕΠ 27.377$ , 29οι σε απόλυτη κατάταξη σε ΑΕΠ,24οι σε κατά κεφαλή ΑΕΠ,20οι σε αποθέματα χρυσού,με 112 τν (παλιά είχαμε 140τν αλλά κάπου τους δώσαμε) , ερχόμαστε 2οι σε κάλυψη των συναλλαγματικών αποθεμάτων με χρυσό,καλύπτοντας το 79% των συναλλαγματικών αποθεμάτων με χρυσό και αναλογουν και 10γρ χρυσού σε κάθε Έλληνα ( τα σταυρουδακια και οι χρυσες λίρες δεν καταμετρούνται)

Ακόμα και έναν απόφοιτο δημοτικού να βάλεις να διαβάσει τον παραπάνω πίνακα θα αρχίσει να αναρωτιέται αν ζεί ή δεν ζεί στην Ελλάδα που χρεωκοπεί.Μας έχουν ξεσκίσει πάνω από ένα χρόνο τώρα ΟΛΟΙ οι χρεωκοπημένοι.Από την πολιτική ηγεσία μέχρι και τα κράτη 1-13 του Πινακα.Η Φινλανδία πρόσφατα μας επρηξε να ζητάει μετρητά. Κάθε Φινλανδός χρωστάει 68960$ .Καθε Έλληνας μόλις 47636$.Εχοντας μόνο 49τν χρυσού ΘΕΛΟΥΝ και μετρητά.


Θα κάνω μόνο μία επισήμανση για να δώσω το μέγεθος της κοροϊδίας που γίνεται παγκόσμια.Ολα αυτά που οι χώρες χρωστάνε είναι τυπωμένο χρήμα.Η σύνδεση με το χρυσό έχει προ πολλού εξαφανισθεί.Το κόστος εκτύπωσης πχ στο ελληνικό χρέος των 532 Δις $ , στην FED στοιχίζει καποια λεπτά το 100δολλαρο.Αν θεωρήσουμε σαν κοστος εκτύπωσης περι τα 30 cents το 100$ χρωστάμε στη FED κοντά στο 1.6 ΔΙΣ $ που καλύπτεται πλήρως από τα συναλλαγματικά αποθέματα και τον χρυσό της Ελλάδος.

Φράσεις που υπήρχαν παλιά στο λεξιλόγιό μας:

-Πού να βρεις τέτοια ώρα ταξί.
-Με πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο
σπιτιού.
-Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.
-Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά.
-Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.
- Γέμισα τη δεξαμενή πετρέλαιο για όλο το χειμώνα.
- Σήμερα στη δουλειά μας έδωσαν το ετήσιο μπόνους.
- Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή.
- Βρήκα δουλειά!
- Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο κανάλι!
- Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.
- Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.
- Ευτυχώς στην Αθήνα δεν έχουμε αστέγους, όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές
πόλεις.
- Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.
- Αν κόψεις λεφτά από τον Έλληνα θα ξεσηκωθεί. Κανείς δεν θα το τολμήσει να
του περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός. Είναι ατίθασος ο
Έλληνας.  Και υπερήφανος.
- Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το
χορό.
- Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρεις χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση
ανάγκη.
- Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).
- Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο)
- Τι να το κάνω το ποδήλατο;
- Μα, δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει; Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.
- Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)
- Σου έχω αφήσει λεφτά για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.
- Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.
- Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.
- Θα λείψουμε για τριήμερο.
- Ήμουνα σε συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη. Ήταν πολλοί επώνυμοι εκεί.
Είδαμε και τον Μανώλη Καψή.
- Χαθήκαμε, τι έγινε; Έχω πολλή δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.
- Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.
- Ο Κουβέλης είναι σοβαρός πολιτικός.
- Αυτοί του ΚΚΕ, όλο φαντάσματα με καπιταλιστές βλέπουνε!
- Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;
- Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)
- Σε δύο χρόνια βγαίνω στη σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)
- Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. (Η ειρωνεία εδώ και για την πολλή
δουλειά αλλά και για τον αφέντη)

Και:
- Είστε τυχεροί, παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή

Μία, πάντα επίκαιρη όμως:
- 'Ο καιρός έχει γυρίσματα ..' :-;

PEOPLE ARE AWESOME 2013TH EDITION...

Δύσκολη η δουλειά του χάρου

"Dji. Death fails": Μία πολύ ωραία ταινία animation μικρού μήκους στην οποία ο χάρος πρέπει να πάρει τη ψυχή ενός ετοιμοθάνατου άντρα που τραυματίστηκε σε ατύχημα με το φορτηγάκι του.

Πρόγραμμα Υποτροφιών σε μαθητές Λυκείων των δύο τελευταίων τάξεων Κωνσταντινουπολίτικης Καταγωγής στην Ελλάδα

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
Ανακοίνωση
(19-1-2012)
Πρόγραμμα Υποτροφιών σε μαθητές Λυκείων των δύο τελευταίων τάξεων Κωνσταντινουπολίτικης Καταγωγής στην Ελλάδα
Στη συνέχεια της υποβολής των αιτήσεων (2-11-2012), που ανήλθαν στον αριθμό των 90, για το Πρόγραμμα υποτροφιών της Οι.Ομ.Κω για τους μαθητές Κωνσταντινουπολίτικης καταγωγής στην Ελλάδα και την διενέργεια των συνεντεύξεων και των εξετάσεων, ακολούθησε η διόρθωση των γραπτών και η αξιολόγηση των στοιχείων που πρόεκυψαν από τις συνεντεύξεις. Ο μεγάλος αριθμός των αιτήσεων απαίτησε αρκετό χρόνο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο για την αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων χρησιμοποίησε τέσσερεις κατηγορίες κριτηρίων : (α) μέσος όρος σχολικών βαθμών προηγούμενου έτους, (β) αποτέλεσμα αξιολόγησης της συνέντευξης, (γ) βαθμός γραπτής εξέτασης και (δ) τους κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους για κάθε μαθητή. Το Δ.Σ. έχοντας υπόψη τις δυσκολίες που επιβάλλονται από την παρούσα οικονομική κρίση έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στον παράγοντα (δ).
Μετά από ενδελεχή εργασία το Δ.Σ. και εξαντλώντας κατά πολύ τις οικονομικές δυνατότητες που έχει, στην παρούσα φάση αποφάσισε να χορηγήσει τρείς κατηγορίες υποτροφιών:
(α) δωρεάν πρόσβαση στην Εκπαιδευτική Ιστοσελίδα του Κέντρου Σπουδών ΑΡΝΟΣ Αθηνών σε 60 μαθητές μετά από την εξαιρετικά ευγενική χορηγία του αναφερόμενου Κέντρου,
(β) παροχή οικονομικής υποστήριξης με ποσό 1000 Ευρώ σε 5 μαθητές,
(γ) παροχή οικονομικής υποστήριξης με ποσό 500 Ευρώ σε 12 μαθητές.
Για τους σκοπούς υποστήριξης η Οι.Ομ.Κω οργανώνει συναυλία στις 6 Φεβρουαρίου 2012 της οποίας η ανακοίνωση παρατίθεται παρακάτω. Παρακαλούμε την υποστήριξη σας.
Το Πρόγραμμα αυτό αποτελεί επέκταση ανάλογου προγράμματος που έχει εφαρμόσει η Οι.Ομ.Κω εδώ και πέντε χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και αποτελεί έμπρακτη έκφραση της στρατηγικής της Οι.Ομ.Κω ότι η ενίσχυση της Ελληνικής Παιδείας αποτελεί τον σωτήριο παράγοντα για το Γένος όπως έχει συμβεί εδώ και πολλούς αιώνες.
Το Δ.Σ. της Οι.Ομ.Κω

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών σας καλεί στην συναυλία που οργανώνει για την υποστήριξη του προγράμματος υποτροφιών που δίνει για μαθητές Κωνσταντινουπολίτικης καταγωγής στην Ελλάδα

Α θ ή ν α , π ό λ η  ο ν ε ί ρ ο υ ,

Ηβη Ντερμαντζή τραγούδι

Αντώνης Συριανός τραγούδι

Κυριάκος Γκουβέντας βιολί

Ανδρέας Τσεκούρας πιάνο

την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013, ώρα 7 μ.μ.

στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών

(Δημ. Σούτσου 46, Στάση Μετρό Αμπελόκηποι)

Πληροφορίες
Γραμματεία 210 64.64.270 Ελίζα Φερεκύδου 6972847955
Λένα Αναπνιώτη 6972889795 Βέτα Κατάνου 6945177000

Μούφες, πεποιθήσεις, προπαγάνδα και... ο «Μπαμπινιώτης»

Εν αρχή ην ο Λόγος και το Χάος.

Και ο Θεός είπε: Γεννηθήτω φως... (>>fast forward) Και ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο. (>>fast forward) Και το φίδι είπε στην Εύα: «καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί». (>>fast forward) Και οι Πρωτόπλαστοι εξοριστήκανε από τον Παράδεισο (Pause).

Έτσι ξεκινάει η ιστορία της ανθρωπότητας: Με μια απάτη.

Η ερώτηση στο στόμα ενός πεντάχρονου είναι: Γιατί η Εύα πίστεψε τον Εωσφόρο και έφαγε το μήλο; Και τι είχε να κερδίσει ο Εωσφόρος εξαπατώντας την Εύα;

Ας απαντήσουμε στο μικρό μας φίλο ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος.

Ο Εωσφόρος ήταν σαν ένα πολιτικό κόμμα. Και όπως είπε ο Βέμπερ, μόνος στόχος κάθε κόμματος είναι να κατακτήσει την εξουσία.

Μπορεί όσο την κατέχουν να κάνουν και ωραία πράγματα (σπάνιο όσο οι περιπτώσεις του Μπάροουζ και του Σιδηρόπουλου), αλλά χωρίς αυτήν παθαίνουν σύνδρομο στέρησης. Και προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους κάνουν ό,τι μπορούν.

Τα κόμματα είναι τζάνκια της εξουσίας.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των κομμάτων είναι ότι έχουν κάποιες αρχές, μια ιδεολογία, ένα δόγμα. Δεν έχει σημασία κατά πόσο είναι πιστά στις αρχές τους ή αν κάθε τόσο τις τροποποιούν. Οι αρχές υπάρχουν ή φαίνεται ότι υπάρχουν. Ακόμα και το κόμμα των αναρχικών έχει κάποιες αρχές, ένα δόγμα.

Κόμμα χωρίς δόγμα είναι σχήμα του λόγου οξύμωρο.

Για να πάρει την εξουσία –ή μέρος της- κάθε κόμμα μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορες μεθόδους, αλλά η πιο συνηθισμένη (για όλα τα κόμματα) είναι η προπαγάνδα.

Και προτού αρχίσετε να διαρρηγνύετε τα ιμάτια σας ας δούμε στο λεξικό τι σημαίνει η λέξη “προπαγάνδα”.

«Προπαγάνδα: (η) ουσ. [<λατιν. φρ. de propaganda fide = για τη διάδοση της πίστης] συστηματική προσπάθεια για διάδοση ιδεών, αρχών, δογμάτων.»

Η προπαγάνδα ως έννοια έχει πλέον αποκτήσει αρνητικό περιεχόμενο. Προπαγάνδα κάνουν μόνο οι «κακοί», οι «άλλοι», αυτοί που προσπαθούν να εξαπατήσουν με τα ψέματα τους. Ενώ «εμείς», οι «καλοί», προσπαθούμε να δείξουμε στους ανθρώπους την αλήθεια.

Η προπαγάνδα όμως, όπως είδαμε, δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο των ιδεών -που διαδίδονται συστηματικά.

Κάθε κόμμα προπαγανδίζει τη δικιά του άποψη της αλήθειας, της αλήθειας που ουσιαστικά δεν υπάρχει.

Το να υποστηρίζεις ότι η δική σου πολιτική αλήθεια είναι η μόνη αλήθεια, δε διαφέρει καθόλου απ’ το να λες ότι ο δικός σου Θεός είναι ο αληθινός. Ουσιαστικά είναι ένα ψέμα –ή τουλάχιστον ανακρίβεια.

«Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», έλεγε ο Πρωταγόρας.

«Δεν υπάρχει καλό και κακό», έλεγε ο Νίτσε, «αλλά ο άνθρωπος τα κάνει τέτοια».

Δεν υπάρχει καλή και κακή προπαγάνδα, ο άνθρωπος την πιστεύει ως τέτοια, ανάλογα αν συμφωνεί ή όχι με τις υπόλοιπες πεποιθήσεις του.

Φανταστείτε ένα κόμμα χωρίς δόγμα, χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς τοποθέτηση. Αυτό είναι αδύνατο να συμβεί γιατί τα κόμματα απαρτίζονται από ανθρώπους και ψηφίζονται από ανθρώπους.

Και λυπάμαι αν θα σας στεναχωρήσω αλλά πρέπει να σας το πω:

Οι άνθρωποι είναι τζάνκια των πεποιθήσεων.

Ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει σε κάτι για να συνεχίζει να ζει, ακόμα κι αν αυτό το κάτι είναι η πίστη ότι καμία πίστη δεν έχει αξία. Ακόμα και ο μηδενισμός είναι –ισμός, είναι μια πεποίθηση.

Αυτό μας φέρνει στο πρώτο σκέλος της ερώτησης του πεντάχρονου: Γιατί η Εύα πίστεψε το φίδι; (Ξεχάστε τα σεξιστικά στερεότυπα και τις φροϋδικές ερμηνείες).

Πριν μερικές μέρες αναρτήθηκε στο μπλοκ του Γελωτοποιού ένα σατιρικό κείμενο για μια υποθετική τηλεοπτική συνέντευξη του Μπαμπινιώτη. (Παρέμβαση Μπαμπινιώτη για την κατάληψη της «βίλα Αμαλίας» - http://sanejoker.blogspot.gr/2013/01/blog-post_14.html).

Και ενώ είναι εξωφρενικά εξωπραγματικό (ο ακαδημαϊκός και πρώην υπουργός να λέει στον αέρα «και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος» ή «Όλοι το ξέρουν, κύριε Τσίμα, ότι είσαστε ρουφιάνοι») πολλοί το πίστεψαν ως αληθινό.

Όχι οι συνδαιτυμόνες του Συμποσίου του Γελωτοποιού (ήτοι οι φίλοι με τους οποίους αμπελοφιλοσοφούμε στο μπλοκ), γιατί εκείνοι είχαν επίγνωση του πλαισίου αναφοράς, αλλά πολλοί από εκείνους που το διάβασαν σε άλλα μπλοκ ή το έλαβαν ως email.

Γιατί συνέβη αυτό;

Την απάντηση –ή τουλάχιστον μια πιθανή απάντηση- μου την έδωσε ένας σχολιαστής: «Ήθελα να πιστέψω ότι είχε συμβεί αληθινά. Ότι κάποιος αναγνωρισμένος [sic] θα έλεγε έξω από τα δόντια όλα αυτά που θέλουμε να τους πούμε κι εμείς.»

Αυτό ακριβώς έπαθε και η Εύα: Ήθελε να πιστέψει ότι θα γινόταν θεός.

Επιπλέον: «nihil volitum quin praecognitum». Δε επιθυμούμε κάτι αν δεν το γνωρίζουμε από πριν.

Η καινούρια πεποίθηση πρέπει να συμφωνεί με τις υπόλοιπες πεποιθήσεις μας.

Αν πιστεύουμε ότι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι (δεν το σχολιάζω αυτό), τότε θα δεχτούμε άκριτα οποιαδήποτε νέα πληροφορία σχετικά με τη διαφθορά τους: Ο Βενιζέλος έχει ένα εκατομμύριο δολάρια σε off shore εταιρία των νήσων Κάιμαν. Θα το πιστεύατε;

Και θα δεχόσασταν με την ίδια ευκολία την είδηση ότι ο Μανώλης Γλέζος έχει ένα εκατομμύριο σε off shore;

Οι πρότερες πεποιθήσεις ευνοούν τη δημιουργία νέων και σχετικών.

Ο πανικός που δημιουργήθηκε από τις ραδιοφωνικές φάρσες των Ουέλς και Νοξ («Οι Αρειανοί του Όρσον Ουέλς - Η πιο «επιτυχημένη» φάρσα στην ιστορία των ΜΜΕ» http://sanejoker.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1240.html   και  «Εξοργισμένοι άνεργοι καταστρέφουν το κοινοβούλιο - ραδιοφωνικό τρολάρισμα εν έτει 1926» http://sanejoker.blogspot.gr/2013/01/blog-post_23.html) στηριζόταν στις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις, όπως ότι οι Κόκκινοι θέλουν να καταστρέψουν την ειδυλλιακή ζωή των Άγγλων ή ότι υπάρχουν Αρειανοί και ότι ο υπουργός εσωτερικών (με τη φωνή του Ρούζβελτ) ποτέ δε θα έλεγε ψέματα.

 

Τεράστιο, φυσικά, ρόλο παίζει και η εγκυρότητα του μέσου, η οποία είναι μία ακόμα πεποίθηση: «Το BBC και το CBS είναι έγκυροι σταθμοί, δεν μπορεί να μεταδίδουν μια ψευδή είδηση».

Το πόσο παραπλανητική μπορεί να είναι μια τέτοια πεποίθηση φαίνεται από το ρόλο που παίζουν τα media στη διαμόρφωση της δημόσιας γνώμης. Όπως είπε και ο «Μπαμπινιώτης», τα ΜΜΕ είναι τόσο αμερόληπτα όσο πράσινος είναι ο κώλος της μαϊμούς.

Και αυτό δεν είναι μια πεποίθηση του Γελωτοποιού, αλλά φυσιολογική απόρροια του status των ΜΜΕ.

Τηλεοπτικό σταθμό, για παράδειγμα, μπορούν να έχουν μόνο όσοι «κατέχουν». Όσοι κατέχουν πλούτο, πολιτικές γνωριμίες και διασυνδέσεις. Ο ιδιοκτήτης του σταθμού πρέπει να προστατέψει τον πλούτο του και τις γνωριμίες του.

Πως μπορεί, λοιπόν, να είναι αμερόληπτος αφού εκ των πραγμάτων βρίσκεται στην κορυφή της μεροληψίας –εκείνο το περίφημο 1%.

(Από αυτή την απλή σκέψη μπορούμε να οδηγηθούμε στον ακόλουθο αφορισμό: Ηλίθιος δεν είναι ο κάθε Τσίμας ή Πρετεντέρης. Ηλίθιος είναι όποιος περιμένει οτιδήποτε άλλο από αυτούς.)

Όμως η συνέντευξη του «Μπαμπινιώτη» δε βγήκε στην τηλεόραση ούτε δημοσιεύτηκε σε έγκριτη εφημερίδα, παρά μονάχα σε περιφερειακά μπλοκ ή στάλθηκε με προσωπικά ηλεκτρονικά μηνύματα. Γιατί έγινε πιστευτή;

Ας πούμε πρώτα ότι η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στα «παλαιά μέσα» και στο διαδίκτυο είναι η δημοκρατικότητα του νέου μέσου.

Για να πάρεις μέρος στη διακίνηση ιδεών και ειδήσεων μέσω ίντερνετ το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένας υπολογιστής.

Αυτή ακριβώς τη δημοκρατικότητα προσπαθούν να αφανίσουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Κίνας με απροκάλυπτες παρεμβάσεις (για την «ασφάλεια του καθεστώτος») και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της δυτικής «ΤΙΝΑ» (There Is No Alternative) με υποχθόνιες παρεμβάσεις -που συνήθως έχουν να κάνουν με την «ασφάλεια των πολιτών».

Αλλά και η δημοκρατικότητα του ίντερνετ ενέχει παγίδες.

Εξαιτίας του όγκου των πληροφοριών και της έλλειψης φιλτραρίσματος (ή λογοκρισίας) καθημερινά δεχόμαστε πολλά μεγαμπάιτ δεδομένων. Δεν προλαβαίνουμε καν να τα αφομοιώσουμε, πόσο μάλλον να τα επεξεργαστούμε και να τα διασταυρώσουμε.

Επιπλέον επειδή πιστεύουμε –όχι αδίκως όπως είδαμε- ότι ο Θεός-TV μας κρύβει πράγματα, μια εξωφρενική είδηση που έρχεται από τον Εωσφόρο-Ίντερνετ μπορεί να γίνει πιστευτή χωρίς να χρειάζεται διασταύρωση.

Κάτι ανατρεπτικό (όπως η «συνέντευξη Μπαμπινιώτη») ποτέ δε θα αναφερόταν στα κανάλια και τις εφημερίδες, έτσι δεν είναι;

Ένα τελευταίο ερώτημα είναι γιατί ο Γελωτοποιός ή κάθε «γελωτοποιός» θέλει να γίνει «Εωσφόρος».

Η αλήθεια είναι ότι ο Γελωτοποιός έγραψε το κείμενο του «αριστεριστή Μπαμπινιώτη» για την προσωπική του απόλαυση, χωρίς να περιμένει ότι θα γίνει η «τρολιά της βδομάδας».

Πριν μερικούς μήνες είχε επιχειρήσει μια «παραχάραξη της αλήθειας» όταν δημοσίευσε ένα κάλπικο κείμενο σχετικά με τα αντιδεοντολογικά ψυχολογικά πειράματα κάποιου δρ. Τζόνσον.

(«Κατασκευάζοντας μια είδηση: Τα αντιδεοντολογικά πειράματα του Τζόνσον» - http://sanejoker.blogspot.gr/2012/08/blog-post_19.html )

Όμως αυτό δεν έτυχε της ίδιας διασποράς και αποδοχής, για τον απλό λόγο ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα συμπεράσματα ενός υποθετικού καθηγητή ψυχολογίας, στην Αμερική, τη δεκαετία του εξήντα.

Γιατί έκανε, όμως, εκείνη την εωσφορική προσπάθεια; Ο λόγος είναι πολύ απλός: Για να παίξει.

Ο εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψέμα, είναι η πεποίθηση...

Άσε που η «αλήθεια» είναι μόνο μια λέξη.

Όπως είπε και ο Βίτγκενσταϊν: «Η γλώσσα αποκτά σημασία όχι λόγω της ικανότητας της να αποκαλύπτει, να επισημαίνει ή να περιγράφει νοητικές καταστάσεις, αλλά λόγω της λειτουργίας της στην κοινωνική αλληλεπίδραση.»

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Αμήν.  

http://sanejoker.blogspot.gr/2013/01/blog-post_25.html

Μια ιστορία του Ισκαντάρ Ρασκόλνικ με αφορμή τα τελευταία νέα για τους αναγκαστικούς δότες οργάνων

Η ΒΕΡΑ ΗΞΕΡΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ…

του Ισκαντάρ Ρασκόλνικ *
.
Η Βέρα τραβήχτηκε μακριά από το όμορφο κοιμισμένο κορμί. Η αρχική αποστροφή υποχωρούσε σιγά-σιγά τώρα, μπροστά σε μια αδιόρατη συμπάθια. Το ρεύμα χάιδευε την ελαφριά βαμβακερή κουρτίνα, ο ήλιος έσβηνε μακριά, μέσα στο πέλαγος. Της είχε αφήσει μια πικρή γεύση στο στόμα η ιστορία του Αμπντούλ.
Η Μίρνα είχε γεννηθεί στην Υεμένη, θετή κόρη ευσεβών μουσουλμάνων γονιών. Όταν ο πατέρας της ο Χασάν και η Υιέσρα, η γυναίκα του, σκοτώθηκαν σε έναν βομβαρδισμό του εμφυλίου πολέμου μεταξύ των Βορείων και των Νοτίων, η αδελφή του Χασάν που δεν μπορούσε να κάνει δικά της παιδιά, χωρίς δεύτερη σκέψη υιοθέτησε τη νεογέννητη Μίρνα που από ένα αστείο της τύχης βρέθηκε να κοιμάται άθικτη δίπλα στα συντρίμμια από σοβάδες κι άψητα τούβλα και τα κομματιασμένα κορμιά των γονιών της. Το αλαβάστρινο κορμί της, δεκαέξι χρόνια μετά, ήταν σκεπασμένο από αιγυπτιακό βαμβάκι βαμμένο στο χρώμα του κατραμιού που έρεε στο γειτονικό σουλτανάτο. Μια μάσκα καλυμμένη με φύλλα χρυσού, άφηνε τα υγρά αμυγδαλωτά της μάτια να εξερευνούν τον θετό μικρόκοσμο του πατρικού κύκλου.
Ο Ομάρ, ήταν ένας μακρινός εξάδελφος από τη Νότια Υεμένη, αξιωματικός του στρατού που είχανε κάποτε εκπαιδεύσει οι Σοβιετικοί. Είχε έρθει με ειδική μακροχρόνια άδεια για να δει τον παππού του που αργοπέθαινε μασουλώντας χατ, το ναρκωτικό χόρτο του τόπου τους.
Ένα ζεστό απόγευμα εκείνου του Δεκεμβρίου, ο Ομάρ αγάπησε τα μάτια της Μίρνας και η Μίρνα αναπάντεχα ανατρίχιασε από την αρσενική ομορφιά του Ομάρ. Έτσι γεννήθηκε ο Αμπντούλ. Αλλά οι κανόνες ήταν γραμμένοι από αιώνες και όλοι ήξεραν τι επιτάσσει η Σαρία, ο θρησκευτικός νόμος που κυριαρχούσε στον Βορά, εκεί που οι φύλαρχοι πάντα κρατούσαν ανοιχτούς τους δίαυλους επικοινωνίας με τους μουλάδες και τα θησαυροφυλάκια των Σαούντ.
Η Μίρνα έκρυβε την κοιλιά όπως μπορούσε κάτω από τη φαρδιά αμπάγια αλλά η μάνα της, αν και άμαθη από εγκυμοσύνες, είχε αρχίσει να υποψιάζεται. Ο εμφύλιος πόλεμος, σαν από μηχανής θεός ξέσπασε καθώς ο Ομάρ συνειδητοποιούσε ότι ο χρόνος του είχε τελειώσει. Ήταν καλοκαίρι του 1994. Δε χρειάστηκε να το σκεφτεί δεύτερη φορά, την ώρα που όλα κατέρρεαν γύρω τους και πριν προλάβουν να τον ειδοποιήσουν ότι είχε ανακληθεί η άδειά του, ο Ομάρ άρπαξε τη Μίρνα και εξαφανίστηκαν μαζί χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους. Οχτώ βδομάδες αργότερα περπατούσαν στις απότομες ακτογραμμές της Σομαλίας, ανάποδα από τον προορισμό τους, προς το νότο, για να αποφύγουν δυσάρεστα ανταμώματα.
Ο Αμπντούλ γεννήθηκε πρόωρα, ανάμεσα στις καυτές πέτρες μιας ακρογιαλιάς του Τζιμπουτί. Η Μίρνα στηριγμένη στο μπράτσο του Ομάρ, ξεπλύθηκε με θαλασσινό νερό. Εδώ και μέρες δεν σταματούσε να κλαίει με δυνατούς λυγμούς. Ήταν μια γρήγορη κι εύκολη γέννα.
Ο Ομάρ δεν έβλεπε την ώρα να φτάσουν στο Κάιρο μαζί με τον νεογέννητο γιο τους, στο σπίτι καλών φίλων που είχαν ειδοποιηθεί και τους περίμεναν. Δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής. Όταν θα γινόταν γνωστό ότι ήταν ο παράνομος εραστής της τρίτης του εξαδέλφης κανείς δε θα μπορούσε να τον σώσει ούτε αυτόν ούτε εκείνη από την παντοδύναμη γιαγιά Σαρία. Ο θετός πατέρας της Μίρνας θα πουλούσε χωρίς καθυστέρηση τα ταφταδένια προικιά και τα βόδια που λογάριαζε στο μερδικό της μοναχοκόρης του για να χρηματοδοτήσει το ανθρωποκυνηγητό τους.
Ο Ομάρ, που κρατούσε τον γιο του τυλιγμένο σ’ ένα άσπρο βαμβακερό μαντήλι με γαλάζιες κεντιές, άκουσε καθαρά το ξερό «κλικ» μόλις πάτησε τη νάρκη. Ο Αμπντούλ εκτοξεύθηκε αγκαλιασμένος σφιχτά στα ακρωτηριασμένα χέρια του πατέρα του και προσγειώθηκε με δύναμη πάνω σ’ ένα φουντωτό θάμνο, παράξενα φουντωτό μέσα στην ανελέητη ξηρασία. Οι κραυγές της Μίρνας σκέπασαν τις συνεχόμενες αντηχήσεις της έκρηξης. Ο Ομάρ είχε ήδη ανακαλύψει, κι αν μπορούσε να αισθανθεί ή να μιλήσει θα το επιβεβαίωνε, ότι δεν υπήρχε μετά θάνατον ζωή.
Από ένα παιχνίδι παρόμοιο μ’ εκείνο που είχε παίξει η τύχη στη μητέρα του όταν ήταν κι εκείνη βρέφος, ο Αμπντούλ είχε χύσει πολλά δάκρυα, αλλά ούτε μια σταγόνα αίμα. Η Μίρνα αποκόλλησε τα αγκιστρωμένα ζεστά χέρια του Ομάρ και πήρε τον τυλιγμένο στο μαντήλι, πιτσιλισμένο με τους καφέ λεκέδες του ήδη ξεραμένου από τη ζέστη αίματος, γιο της, στην αγκαλιά της. Κάθισε στη σκιά ενός μυτερού βράχου κι έδωσε το βαρύ στήθος της στα χέρια του Αμπντούλ. Με τα χεράκια του εντόπισε τη μητρική θηλή και βυθίστηκε στην απόλαυση. Μια ακτίνα του σκληρού ήλιου ξέφευγε από τη σκιά του βράχου και χαράκωνε το όμορφο πρόσωπο της Μίρνας με τα στεγνωμένα αμυγδαλωτά μάτια.
Η Μίρνα τουρτούριζε νηστική μέσα στη νύχτα όταν ο Αμπτνούλ ξύπνησε από τον ξαφνικό θόρυβο που έκαναν οι πεταλωμένες οπλές των μουλαριών πάνω στις πέτρες καθώς περνούσαν κάπου πολύ κοντά. Άρχισε να κλαίει γοερά. Έτσι, τρόπος του λέγειν, σώθηκαν η Μίρνα και ο Αμπντούλ από μια ορδή νομάδων Βεδουίνων, άθεων ληστών και δουλεμπόρων.
Ο Αμπντούλ δε θυμόταν τον πατέρα του τον Ομάρ, αλλά νόμιζε ότι θυμόταν εκείνες τις καυτές πέτρες. Πανομοιότυπες και παρόμοιες καυτές πέτρες με εκείνες που ανάμεσα τους είχε γεννηθεί. Και τις έβλεπε, όταν έκλεινε τα μάτια του, πασαλειμμένες με τα εντόσθια του πατέρα του. Έτσι νόμιζε. Ο Αμπντούλ νόμιζε ότι θυμόταν αυτές τις καυτές πέτρες.
Όμως οι περισσότερες μνήμες ήταν από εκείνο το άσπρο κτίριο που βυθιζόταν μέσα στις πρασινάδες που τάιζε ο Νείλος στα περίχωρα του Καἱρου. Μάθαινε αραβικά και γαλλικά πιπιλίζοντας σκληρές γυναικείες θηλές και δοκιμάζοντας τις γεύσεις από ερεθισμένες ανδρικές βαλάνους. Γλυκά σταφύλια και ζουμεροί χουρμάδες. Η μυρωδιά του χασίς τον ζάλιζε περισσότερο από τα κροταλίσματα της φωτογραφικής μηχανής και τις αστραπές του φλας.
Γυναίκες ντυμένες με κολλητά τζιν παντελόνια, τυλιγμένες με χρωματιστά μαντήλια στους γλουτούς και το κεφάλι, με κάτασπρα δόντια και αναπνοή που μύριζε μάνγκο, γύμνωναν τους μαστούς τους και άφηναν τον Αμπντούλ να τις χαϊδεύει.
Πολλοί διαφορετικοί φωτογράφοι και διάφοροι χοντροί κύριοι που χάιδευαν το γυμνό παιδικό του κορμί χωρίς ποτέ να τον πονάνε. Μίλαγαν σε γλώσσες διαφορετικές που ο Αμπντούλ δεν τις καταλάβαινε. Μετά ήρθε στο σπίτι και η Φεδιγιέ, μια αραπινούλα στις αρχές της άγουρης εφηβείας της. Αυτή καμιά φορά έκλεγε γιατί οι κύριοι την έκαναν να πονάει… Του Αμπντούλ, που καθισμένος παραδίπλα χάζευε τα συμπλέγματα, του άρεσε να χαϊδεύεται και αργότερα όταν σιγά-σιγά άρχιζε να πλησιάζει στην εφηβεία, ένοιωθε μια πολύ γλυκιά ευχαρίστηση καθώς έτριβε το μεγαλωμένο και σκληρό πουλί του. Τότε οι φωτογράφοι άφηναν στην άκρη τη Φεδιγιέ και τα άλλα κορίτσια και πιάνονταν να φωτογραφίζουν τον ίδιο. Πρέπει να είχαν τραβηχτεί δεκάδες, ίσως, εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες του Αμπντούλ μέχρι την ηλικία των δεκατριών χρονών που ένα αραιό μαύρο χνούδι άρχισε να πυκνώνει πάνω από το χείλι του.
Ήταν αυτήν την εποχή που ένας ξερακιανός έλληνας επισκέπτης, ο Ελισαίος, μέτριου αναστήματος με αραιό αξύριστο γένι και πολλά χρυσά δόντια του χαμογέλασε. Η αναπνοή του μύριζε αράκ. Του εξήγησε στα γαλλικά ότι ήταν πια πολύ μεγάλος για να μένει σ’ εκείνο το μέρος κι ότι θα έκαναν μαζί ένα μακρινό ταξίδι πάνω σε ένα καράβι. Η Φεδιγιέ είχε ήδη εξαφανιστεί από καιρό. Κι άλλα τόσα και τόσα αγόρια και κορίτσια διερχόμενα. Είχε έρθει η σειρά του. Ο Αμπντούλ, είχε δει γκραβούρες καραβιών, είχε ξεφυλλίσει τις ιστορίες του Σεβάχ του Θαλασσινού σε μια δερματόδετη περσική έκδοση με όμορφες χρωματισμένες ξυλοτυπίες, αλλά δεν καταλάβαινε τι ακριβώς είναι η Θάλασσα… Οι ακτές του Τζιμπουτί δεν αποτελούσαν καν ανάμνηση. Ούτε ο πατέρας ο Ομάρ. Ούτε η μάνα η Μίρνα.
Η θαλαμηγός “Querele” είχε πολλά μέτρα μήκος. Ακούγονταν μεθυσμένα γέλια, δυνατές φωνές και που και που δυνατά κλάματα από τις διπλανές καμπίνες. Ο Αμπντούλ ξύπνησε στο μισοσκόταδο και έβγαλε έναν μικρό λυγμό τρόμου από την πρωτόγνωρη αίσθηση που του δημιουργούσε το κούνημα της θάλασσας. Η Σελήνη έμπαινε στην 27η μέρα της και χάιδευε από το φινιστρίνι το πρησμένο από τον ύπνο πρόσωπό του. Κόλλησε τη μύτη του στο χοντρό θολωμένο από την εξωτερική αλμύρα τζάμι. Η νύχτα ήταν τόσο φωτεινή, αλλά τα μάτια του δεν μπορούσαν να διαπεράσουν το απέραντο σκοτάδι. Μόνο οι αφροί από τα κύματα που ξεσήκωνε ο “Querele” διασχίζοντας τα μαύρα νερά άστραφταν στη φεγγαροφώτιστη θάλασσα. Αυτή είναι λοιπόν η Θάλασσα! Η ανάσα του θόλωνε περισσότερο το φινιστρίνι.
Λίβανος. Μια έπαυλη δίπλα στη θάλασσα. Μια βαριεστημένη γεροντοκόρη από πλούσια γέννα. Τον είχε παραδώσει στην αρμένισσα μαγείρισσα με την εντολή να του σπάσει τα κόκαλα αν δεν ήταν υπάκουος. Αυτή άρχισε να χτυπάει τον Αμπντούλ από την πρώτη μέρα με μια ανεξήγητη ευχαρίστηση. Η αρμένισσα όλη τη μέρα τον ξεπάτωνε στις αγγαρείες, αλλά δεν τον άφηνε να κοιμηθεί αν δε διάβαζε προηγουμένως μια σούρα από το Μεγάλο Βιβλίο και μια στροφή από κάποιο ποίημα, από μια ογκώδη έκδοση της Γαλλικής Ακαδημίας. Ένας δερματόδετος τόμος που πάντα τον τακτοποιούσε στο ντουλάπι που φύλαγε τα μυρωδικά της κουζίνας της. Κάποιες βραδιές, άτακτα, χωρίς κανένα προσχεδιασμό, η γριά έβαζε την αρμένισσα να τον πλένει, να τον πασαλείβει με αιγυπτιακό λάδι από ροδοπέταλα και να τον ντύνει με τη λευκή του κελεμπία. Εκείνες τις βραδιές τον καλούσε στο δωμάτιό της και τον έβαζε να της διαβάζει σούρες από το Κοράνι μέχρι το πρώτο ξημέρωμα. Το περιβόλι ήταν γεμάτο πορτοκαλιές, λεμονιές και ροδιές. Οι καρποί έδεναν στα καταπράσινα δένδρα, καθώς τελείωνε εκείνο το φθινόπωρο. Πουλιά κελαηδούσαν ανάμεσα στα κλαριά των δένδρων και πίσω από τους ψηλούς τοίχους ακουγόταν μια βοή. Ήταν η βοή της Βηρυτού που έσφυζε από ζωή. Αλλά κι εδώ τον ακούμπησαν τον Αμπντούλ οι κατάρες των προγόνων του. Η έκρηξη από το δρούζικο κανόνι που γκρέμισε τον ψηλό τοίχο της έπαυλης ήταν το σινιάλο για τη νέα φυγή.
Αυτή τη φορά επιβιβάσθηκαν στο ποστάλι που έφευγε κάθε δεύτερη Τρίτη για την Κύπρο. Η γριά, που είχε πόντους στο καράβι, είχε κρύψει τον Αμπντούλ σ’ ένα μεγάλο μπαούλο επενδυμένο με κοκκινωπό δέρμα. Ένας ναύτης, μιλημένος από τον καπετάνιο, βοηθούσε την αρμένισσα να κουμαντάρει τις αναρίθμητες αποσκευές της γριάς.
Οι σειρήνες του ακτοπλοϊκού ξέσκισαν τη γαλήνη της νύχτας. Οι λιμενοφύλακες πλησίαζαν με τη μηχανή του περιπολικού σκάφους στο ρελαντί και τα δάχτυλα στη σκανδάλη. Μετά λίγες βδομἀδες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια του με ακατανόητη κινηματογραφική ταχύτητα, ο Αμπντούλ βρέθηκε μαζί με άλλους, άγνωστους του ανθρώπους σε ένα πρόχειρο κατάλυμα σε άγνωστο τόπο. Ήταν παλαιότερα αίθουσα τέχνης κι ακόμα πιο παλιά δημαρχείο, κατάλαβε να εξηγούν οι εθελοντές που μοίραζαν κρύα σάντουιτς και γλυκό ζεστό τσάι. Μιλούσαν στα ελληνικά που τα καταλάβαινε λίγο από την εποχή που είχε ταξιδέψει για το Λίβανο με συνοδό τον Ελισαίο.
Ο γιατρός που ήρθε να τον εξετάσει εκείνο το απόγευμα τον διαβεβαίωσε στα γαλλικά και γεμάτος χαρά ότι το νεανικό του κορμί ξεχείλιζε από υγεία. Άνοιξε το μοναδικό συρτάρι του μεταλλικού γραφείου που συμπλήρωνε την επίπλωση του πρόχειρα στημένου ιατρείου και έβγαλε ένα χαρτί με τη φωτογραφία του Αμπτούλ καρφιτσωμένη στην πάνω αριστερή γωνιά του. Με κεφαλαία γράμματα σημειωνόταν ο τίτλος: «Δωρητής Σώματος». Ο γιατρός του χαμογέλασε σκύβοντας το πρόσωπό του προς τον Αμπντούλ απέναντί του.
Η αναπνοή του μύριζε πολύ άσχημα όταν του μίλησε, υποδεικνύοντάς του να υπογράψει τη δήλωση. Ο Αμπντούλ δεν θα καταλάβαινε τι σημαίνει «Δωρητής Σώματος» ακόμα κι αν ήξερε να διαβάσει αλλά ούτε ενδιαφερόταν να μάθει τι υπογράφει. Υπέγραψε στα αραβικά. Ο Γιατρός σήκωσε το τηλέφωνο και πληκτρολογώντας τρεις φορές το πλήκτρο με το νούμερο «7», απάντησε αδιάφορα στη φωνή που ανταποκρίθηκε από την άλλη άκρη: «Έτοιμος κι αυτός».
Ένας μεσήλικας, κοντός και χοντρός άνθρωπος μέσα σε ένα κουστούμι ραμμένο για κάποιον άλλο, χτύπησε την πόρτα και μπήκε χαμογελώντας κάτω από ένα παχύ γκρι μουστάκι. Συνόδευσε τον Αμπντούλ έξω από το ιατρείο στο σκονισμένο δρόμο. Τους περίμενε ένα άσπρο τζιπ με σκούρα τζάμια. Ο φθινοπωρινός ήλιος ήταν δυνατός, ψηλά στον ουρανό.
Η Βέρα είχε πληρωθεί για να φιλοξενήσει απόψε, που ήταν η τελευταία βραδιά που ζούσε, τον Αμπντούλ. Σε λίγο που θα νύχτωνε για τα καλά, θα τον έπαιρναν για το γειτονικό ιδιωτικό γηροκομείο. Στο υπόγειο του γηροκομείου υπήρχε ένα πλήρως οργανωμένο χειρουργείο. Μέχρι το επόμενο πρωί όλα τα ζωτικά όργανα του Αμπντούλ θα είχαν φθάσει στα χέρια θεραπόντων γιατρών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Οι λήπτες είχαν ήδη ενημερωθεί. Όλοι τους ευκατάστατοι άνθρωποι, ικανοί να εκτιμήσουν πόσο ακριβό αγαθό είναι η υγεία. Η Βέρα ήξερε καλά. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της αστυνομίας, ο Αμπντούλ μαζί με άλλα τρία αγόρια και δύο κορίτσια, είχαν ξεφύγει της προσοχής των δεσμοφυλάκων τους και είχαν δραπετεύσει από το κατάλυμα που πρόχειρα και προσωρινά φιλοξενούνταν, προς άγνωστη κατεύθυνση. Οι έρευνες ανεύρεσής τους βρίσκονταν σε εξέλιξη. Κατά το στάδιο της προανάκρισης οι δεσμοφύλακες είχαν τεθεί σε προσωρινή διαθεσιμότητα ενώ είχε διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση για τη διερεύνηση των συνθηκών απόδρασης.
Η Βέρα ήξερε καλύτερα: έξι διάσημα καρδιοχειρουργικά κέντρα στη Μόσχα, το Παρίσι, τη Ρώμη και την Ουψάλα, βρίσκονταν σε ετοιμότητα… Το ίδιο και πολλά άλλα νοσοκομεία…
.
Ο Αλέξανδρος Ρασκόλνικ γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης από μητέρα Σέρβα και πατέρα Κροάτη. Εξαιτίας της δουλειάς του τριγυρνάει στον κόσμο. Όπου γης και πατρίς. Αυτόν τον καιρό ζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι οι Αιγύπτιοι φίλοι του τον φωνάζουν Ισκαντάρ. Αργά η γρήγορα θα ξεκινήσει για αλλού. Αγαπάει την ελληνική του παιδεία και στον ελεύθερο χρόνο του, όταν δεν παίζει με το φωτοσόπ, γράφει τις σκέψεις του στην ελληνική γλώσσα.

"Τα παιδιά του κόσμου είναι πιο έξυπνα απ΄ τα παιδιά της βασιλείας του Θεού"

Λίγοι πολιτικοί καταλύουν τη δημοκρατία και τη νομιμότητα των πολλών και κανείς δεν μπορεί να τους εμποδίσει;

Η δύναμη και το θάρρος των λίγων έγκειται στο ότι πιστεύουν πως αν κάποιος από αυτούς κινδυνέψει, οι άλλοι θα τον υπερασπιστούν.

Η αδυναμία κι η δειλία των πολλών βρίσκεται στο ότι καθένας από τους πολλούς πιστεύει πως αν κάνει κάτι, θα μείνει μόνος κι αβοήθητος.

Αυτός είναι ο λόγος που λίγοι κακοποιοί ενωμένοι μπορούν να εξουδετερώσουν πολλούς, οι οποίοι δεν έχουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους.

Τα κόμματα κι ο συνδικαλισμός ζημίωσαν την Ελλάδα διότι έπληξαν την ενότητα και την αμοιβαία εμπιστοσύνη των πολιτών.

Η Ελλάδα ζει τώρα την κομμουνιστική της περίοδο με την αμοιβαία καχυποψία που επικρατεί παντού.

Οι αρχαίοι για να θωρακίσουν τη δημοκρατία διατύπωσαν τις ρήτρες πολιτισμού, μεταξύ των οποίων σπουδαία θέση κατέχει η Καλή Πίστις!

Αληθινοί ηγέτες με πολιτική ωριμότητα και ανώτερο ήθος, θα εμπνεύσουν την καλή πίστη στο λαό, για να βγει η Ελλάδα από το τέλμα. Αυτό θα αρχίσει από την Παιδεία και ειδικότερα από τους φιλολόγους, οι οποίοι θα διδάξουν τους νέους να εμβαθύνουν στα ονόματα.

Η παρακμή της Ελλάδας άρχισε με την υποβάθμιση του κύρους του φιλολόγου καθηγητή και τον διωγμό της γλώσσας με την κατάργηση των πνευμάτων και των προθέσεων, για να μην μπορεί ο ανεπτυγμένος νους να συνθέσει τα νοήματά του.

moschoblog.blogspot.gr

Πόσοι από εσάς, και πόσοι «Βουλευτές», και πόσοι επιχειρηματίες, ξέρατε ότι οι εκλογές στην ...Σαξονία επηρέασαν το μέλλον σας;

Το θέμα δεν είναι η «είδηση», αυτήν την μάθαμε: Τα δικαιώματα άνθρακα βούλιαξαν και τα δύο λόμπυς οι βιομήχανοι, αφ' ενός, και οι αεριάδες και οι αεριτζήδες (και οι πυρηνικοί) αφ' ετέρου, διαφωνούν για το πρακτέο. Το θέμα είναι ότι οι εκλογές στην Κάτω Σαξονία (τι και πού είναι η «Κάτω Σαξονία»;) θα επηρεάσουν εμένα, την τσέπη μου, την ΔΕΗ, την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας μου κλπ. Με συγχωρείτε, αλλά από πού κι ως πού;

Επικράτησε οριακά κάποιος Philipp Rösler (ποιός είναι πάλι αυτός; εγώ τον ξέρω μόνο επειδή ήθελε να μας χώσει φωτοβολταϊκά με το Helios), που σημαίνει ότι δεν θα παραιτηθεί από Υπουργός Οικονομικών (μα ο Στουρνάρας δεν είναι;) και επειδή είναι κατά της διοικητικής απόσυρσης δικαιωμάτων άνθρακα (έεε...; τι είναι αυτά;), αυτό με κάνει ενστικτωδώς να συμπαθώ το FDP, μόνο που δεν μου πέφτει λόγος γιατί εγώ ζω στο Περιστέρι, και δεν έχουμε FDP στο μενού μας, και η θεία μου η Ζαχάρω στο χωριό, που κρυώνει γιατί είναι άφραγκη, δεν έχει καν ιδέα για το όλο θέμα.

Και είμαι σίγουρος ότι όχι μόνο η θεία μου στο χωριό δεν έχει ιδέα, αλλά και η πλειοψηφία των «βουλευτών» της λεγόμενης Βουλής, ούτε έχει ιδέα, ούτε έχει άποψη, για να μην πω για όσους εστιάζονται σε μετανάστες, σκύλους και γάτες (ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος).

Προφανώς κάποια κλίκα στην Ελλάδα ξέρει, και ήξερε, τι γίνεται. Κάτι τυπάκοι που εμφανίστηκαν σε Διοικητικά Συμβούλια Μουσείων και Ιδρυμάτων και ΜΚΟ (που είχαν χορηγίες από την Ζήμενς ή την Όσραμ), κάτι επιχειρηματίες και πολιτικοί που πάνε σε δήθεν μυστικιστές Λέσχες, σίγουρα 3-4 εκλεκτοί του Ελληνογερμανικού επιμελητηρίου, ίσως και κανένας γλείφτης Ευρωβουλευτής. Αλλά δεν μου το είπαν, και θα έλεγα το απέκρυψαν, γιατί ξέρω ποιοί δεν τα είχαν καταλάβει όλα αυτά, είτε επειδή ντρεπόταν, ή θεώρησαν ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει (μα πώς είναι δυνατόν να μην μας νοιάζει ένας φόρος που πέρα από τα προσωπικά, αποτελειώνει την εγχώρια βιομηχανία;), ή το πιθανότερο έκαναν λίγο insider trading έμμεσο ή άμεσο επί του θέματος, και «έκριναν» ότι δεν χρειάζεται να ξέρουμε, αν και εμείς θα είχαμε τον λογαριασμό! Ίσως για αυτό!

Ήμουν αδιάφορος για το Ευρωπαϊκό εγχείρημα μέχρι που είδα ότι πουλάει κοροϊδία, είναι εντελώς αντι-Δημοκρατικό, με κάθε ερμηνεία της λέξης, αριστερή ή δεξιά (λάθος και αποπροσανατολιστικοί αυτοί οι όροι, πλέον), η Πράσινη Απάτη να' ναι καλά, που μού άνοιξε τα μάτια. Εκτός εάν γίνω τηλεοπαδός του FDP, για να παριστάνω ότι ανήκω και εγώ κάπου, όπου δεν ψηφίζω.