Υπάρχουν λύσεις για να ψηφίσουν οι 18αρηδες

Επείγουσα επιστολή προς τον υπουργό Εσωτερικών

Υπάρχουν λύσεις, προκειμένου να ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 οι περίπου 100.000 δεκαοκτάχρονοι, που γεννήθηκαν το 1997, καθώς υπάρχουν εναλλακτικές νομικές διέξοδοι, επισημαίνει ο Συνήγορος του Πολίτη με επείγουσα επιστολή του προς τον υπουργό Εσωτερικών. Το θέμα έχει αναδείξει και επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντας έγκαιρα διάβημα στο υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών.

Η ανεξάρτητη Αρχή προτείνει είτε την έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου είτε την έκδοση εγκυκλίου του υπουργείου Εσωτερικών προς τις Εφορευτικές Επιτροπές, σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένοι θα ψηφίσουν με απλή επίδειξη πιστοποιητικού εγγραφής σε δημοτολόγιο.

Σημειώνει, ότι η επίλυση του προβλήματος αυτού είναι αναγκαία για λόγους στοιχειώδους εντιμότητας του κράτους απέναντι στους νέους εκλογείς.

Κατά τον Συνήγορο, αποκλειστική αιτία του κινδύνου να μην ψηφίσουν όσοι γεννήθηκαν το 1997 είναι μια κραυγαλέα νομοθετική ανακολουθία: ενώ κατ' αρχήν όλοι οι Έλληνες πολίτες αποκτούν δικαίωμα ψήφου την 1η Ιανουαρίου του έτους εντός του οποίου συμπληρώνουν την ηλικία των δεκαοκτώ, η εγγραφή κάθε νέας γενεάς εκλογέων στους οικείους καταλόγους διενεργείται «αυτεπάγγελτα από 1ης μέχρι τέλους Φεβρουαρίου», σαν να μην υπήρχε ποτέ περίπτωση διενέργειας εκλογών κατά τους μήνες Ιανουάριο ή Φεβρουάριο.

Υπό το καθεστώς αυτό, οι αρμόδιοι δήμοι βρίσκονται σε απόλυτη νομική αδυναμία να εγγράψουν εγκαίρως, εν όψει των προσεχών εκλογών, όσους ήδη από 1 Ιανουαρίου 2015 απέκτησαν εκλογικό δικαίωμα.

Δύο εναλλακτικές λύσεις

Ο Συνήγορος του Πολίτη προτείνει δύο εναλλακτικές λύσεις και παραθέτει τα αντίστοιχα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα:

*είτε να τροποποιηθεί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου το άρθρο 10 § 1 π.δ. 26/2012, προκειμένου να επιτραπεί πέραν πάσης αμφισβητήσεως η επίμαχη εγγραφή ακόμη και κατά μήνα Ιανουάριο,

*είτε να παραγγελθεί με ρητή και σαφή εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών προς τις Εφορευτικές Επιτροπές η εφαρμογή, ειδικά για τους δεκαοκταετείς, της επικουρικής διαδικασίας του άρθρου 8 § 4-5 π.δ. 26/2012, σύμφωνα με το οποίο οι παραλειφθέντες εκλογείς ψηφίζουν με απλή επίδειξη πιστοποιητικού εγγραφής σε δημοτολόγιο.

Όπως αναφέρει η Αρχή, πλεονέκτημα της πρώτης λύσης είναι ότι οι νέοι εκλογείς θα εμφανισθούν εγγεγραμμένοι σε επίσημο (γενικό ή ειδικό) εκλογικό κατάλογο και μειονέκτημά της το ενδεχόμενο τεχνικών προβλημάτων τα οποία θα μπορούσαν να παρακωλύσουν τη συμπλήρωση των γενικών καταλόγων (ή την εξ αρχής σύνταξη ειδικών) σε τόσο ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.

Πλεονέκτημα της δεύτερης λύσης είναι η απλότητά της, καθώς θα ενταχθεί σε μια διαδικασία ήδη γνωστή και συνηθέστατη. Μειονέκτημά της είναι ότι καθώς η εκτέλεσή της επαφίεται στις εφορευτικές επιτροπές, κάποιες θα μπορούσαν να διστάσουν ή να εγείρουν ερμηνευτικές αντιρρήσεις.

Επομένως, για την ασφαλή εφαρμογή αυτής της λύσης θα απαιτηθεί ρητή και σαφής εγκύκλιος του υπουργείου προς τις εφορευτικές επιτροπές.

Τέλος, ο Συνήγορος του Πολίτη, αναφέρει, ότι για την απλούστευση της διαδικασίας, θα μπορούσε ενδεχομένως να προβλεφθεί μόνον ένα εκλογικό τμήμα ανά δημοτικό διαμέρισμα όπου θα ψηφίζουν οι εκλογείς αυτής της κατηγορίας.

Έτσι υπολογίζονται από 1/1/2015 οι συντάξεις

Με ένα «μεικτό» σύστημα υπολογίζονται από την 1^η Ιανουαρίου οι κύριες συντάξεις στο Δημόσιο και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Το τελικό ποσό προκύπτει  από το άθροισμα της «βασικής» και της «αναλογικής» σύνταξης με βάση όσα προβλέπονται στους νόμους 3863/2010 και 3865/2010.

Οι αλλαγές αυτές δεν επηρεάζουν περίπου 150.000 ασφαλισμένους...

που έχουν προλάβει να θεμελιώσουν δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2014. Οι συγκεκριμένοι ασφαλισμένοι θα δουν τη σύνταξή τους να υπολογίζεται με το «παλαιό» σύστημα ανεξαρτήτως του πότε θ ανοίξουν την πόρτα εξόδου. Ωστόσο, θα επηρεαστούν 100.000 άτομα που θα «κλειδώσουν» το συνταξιοδοτικό δικαίωμα την επόμενη διετία.

Διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα από το Έθνος:

Πηγή: Έθνος

Τι θα συμβεί στις καταθέσεις των Ελλήνων σε έναν ενδεχόμενο εσωτερικό δανεισμό

Εσωτερικός δανεισμός, επαχθές χρέος, διακοπή πληρωμής των τόκων των δανείων που έχει πάρει η Ελλάδα. Ποια η σημασία των όρων που ακούγονται τελευταία και τι θα σήμαινε η εφαρμογή τους για την ελληνική οικονομία και ειδικότερα για τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών. Πόσο πιθανή είναι η εκούσια αγορά ομολόγων από Έλληνες καταθέτες. Ποια τα πρακτικά αποτελέσματα μιας ενδεχόμενης αναγκαστικής ανταλλαγής μέρος των καταθέσεών τους με ομόλογα του Δημοσίου.

Λίγες ημέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ο οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος εξηγεί στο NEWS 247 εάν τρία χρόνια μετά την έναρξη των σχετικών σεναρίων, η Ελλάδα κινδυνεύει ακόμα με έξοδο από την Ευρωζώνη και κατά πόσο έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και αναλύει την οικονομική πολιτική που ενδείκνυται, βάσει των συνθηκών, για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Κύριε Βιλιάρδε, τελευταία ακούγεται ο όρος "εσωτερικός δανεισμός". Το δήλωσε μετά τις ευρωεκλογές ο κ. Γλέζος, ενώ πριν λίγες ημέρες ο κ. Τόλιος είπε, πως εάν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό. Τι είναι ο εσωτερικός δανεισμός και πώς εφαρμόζεται;
Ο εσωτερικός δανεισμός είναι βασικά η αγορά ομολόγων του δημοσίου από τους Πολίτες του, ιδιώτες και επιχειρήσεις - κυρίως φυσικά από τους καταθέτες. Το κράτος εκδίδει ομόλογα, τα οποία προσφέρει στους Πολίτες του, με κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις (επιτόκια, χρόνος διάρκειας). Με δεδομένη όμως την εμπειρία του παρελθόντος, όπου οι τότε Έλληνες ομολογιούχοι υπέστησαν διαγραφή στα πλαίσια του PSI, θεωρώ πολύ δύσκολη την εκούσια αγορά ομολόγων - εκτός εάν είναι επαρκώς εγγυημένα όπως, για παράδειγμα, με δημόσια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα κλπ.).
Υπάρχει δηλαδή διαχωρισμός μεταξύ αναγκαστικού και οικειοθελούς εσωτερικού δανεισμού;
Ο οικειοθελής εσωτερικός δανεισμός είναι αυτός που περιέγραψα προηγουμένως. Με τον αναγκαστικό, το κράτος υποχρεώνει τους καταθέτες να ανταλλάξουν, κατά κάποιον τρόπο, μέρος των καταθέσεων τους με ομόλογα του δημοσίου - κάτι που όμως μοιάζει με κατάσχεση των αποταμιεύσεων, η οποία δημιουργεί προβλήματα στην οικονομία (εκροές χρημάτων στο εξωτερικό πριν εφαρμοσθεί το μέτρο κλπ.). Ελπίζω να μην ήταν αυτό το νόημα των δηλώσεων των στελεχών της αντιπολίτευσης - αν και στην περίπτωση της επιστροφής στη δραχμή, εάν τυχόν υποχρεωνόταν να το κάνει μία κυβέρνηση που θα επέβαλλε μονομερώς τη διαγραφή δημοσίου χρέους, ενώ δεν θα τηρούσε τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις της χώρας, κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον αναπόφευκτο.   
Πρακτικά, τι σημαίνει για τις καταθέσεις των Ελλήνων; Τι θα συμβεί με τα χρήματά τους;
Ο αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός σημαίνει πως οι καταθέτες δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν εκείνο το μέρος των καταθέσεων τους, το οποίο θα δεσμευόταν για την αγορά ομολόγων του δημοσίου.  
Ως εκ τούτου, θα λέγατε ότι είναι δημοκρατική η επιβολή του εσωτερικού δανεισμού; Ποιοι λόγοι μπορεί να την δικαιολογούν;
Ο εκούσιος είναι δημοκρατικός, ενώ φυσικά δεν είναι δημοκρατικός ο ακούσιος εσωτερικός δανεισμός, αφού ταιριάζει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα - τα οποία επιβάλλουν αυτά που θέλουν, χωρίς να προϋποθέτουν τη συμφωνία των Πολιτών τους. Θα μπορούσε να αιτιολογηθεί για λόγους εθνικής ανάγκης - εάν δηλαδή η χώρα δεν ήταν διαφορετικά σε θέση να εξυπηρετήσει κάποιες επείγουσες υποχρεώσεις της. Για παράδειγμα, εάν η ΕΚΤ έπαυε να παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες, το δημόσιο δεν θα μπορούσε να εκδώσει έντοκα γραμμάτια για να εξυπηρετήσει τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις του, αφού δεν θα μπορούσαν να τα αγοράσουν οι τράπεζες - οπότε θα αναγκαζόταν να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους μέτρα τα οποία, όπως πολύ σωστά αναφέρετε, είναι δημευτικής μορφής.  
Εάν επιβληθεί, με ποιον τρόπο μπορεί να αρθεί;
Επιβάλλεται δια νόμου, οπότε αίρεται ανάλογα.
Είναι πρακτική που συνηθίζεται ο εσωτερικός δανεισμός; Υπάρχουν άλλες χώρες, στις οποίες εφαρμόζεται; Αν ναι, σε τι διαφέρουν ή μοιάζουν με την ελληνική οικονομία;
Ο ακούσιος εσωτερικός δανεισμός δεν είναι συνηθισμένος, ενώ ο εκούσιος (εθελοντικός) δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Σχεδόν όλες οι χώρες πουλούν τα ομόλογα τους στους Πολίτες τους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν και στην Ελλάδα. Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας είναι πάνω από 90% εσωτερικό, ενώ της Ιταλίας ξεπερνούσε μέχρι πρόσφατα το 50%. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος - η Ιταλία της τάξης του 135% του ΑΕΠ της, ενώ η Ιαπωνία πάνω από 230% του ΑΕΠ της. Οι Έλληνες όμως, σε αντίθεση με τις παραπάνω χώρες, δεν εμπιστεύονται το κράτος τους - ενώ η διαγραφή (haircut) της αξίας των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια του PSI, είναι ακόμη πολύ νωπή.          
Σε αυτές τις οικονομίες, έχει επιτύχει το σύστημα του εσωτερικού δανεισμού;
Το σύστημα έχει πετύχει, ειδικά στην Ιαπωνία (αλλά και στη Γερμανία ή αλλού), επειδή οι Πολίτες, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις τους εμπιστεύονται το κράτος τους - κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει για τους Έλληνες, αιτιολογημένα σε κάποιο βαθμό. Ο εκούσιος εσωτερικός δανεισμός στη βάση του είναι ένα αρκετά θετικό μέτρο, αφού οι τόκοι παραμένουν στη χώρα - ενώ δεν εξαρτάται από τα χρήματα των ξένων (αγορών), τα οποία μπορεί ξαφνικά να σταματήσουν ή να διαφύγουν μαζικά, με βάση την αγελαία συμπεριφορά των αγορών.  
Μετά το "κούρεμα" του χρέους το 2011, ποιοι είναι οι δανειστές της Ελλάδας; Σε ποιους χρωστάμε σήμερα και πόσα;
Χρωστάμε συνολικά 321,7 δις €. Από αυτά, τα 142 δις € στο EFSF (έμμεσα στα κράτη-μέλη), τα 53 δις € στα άλλα κράτη μέλη απ' ευθείας, τα 28 δις € στο ΔΝΤ, τα 10,9 δις € στις ελληνικές τράπεζες (ομόλογα), τα 55 δις € περίπου σε ξένες τράπεζες και επενδυτές, ενώ από τα υπόλοιπα, τα 25 δις € στην ΕΚΤ (ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην κατοχή της) και σε έντοκα γραμμάτια.   
"Επαχθές χρέος", ένας ακόμη όρος που ακούγεται συχνά. Τι σημαίνει; Ποιο χρέος χαρακτηρίζεται επαχθές;
Πρόκειται για χρέος που έχει συναφθεί εις βάρος και εν αγνοία των Πολιτών, χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί προς όφελος τους. Ουσιαστικά χαρακτηρίζει τα δάνεια που λαμβάνονται από δικτατορικές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν έχουν εκλεγεί δημοκρατικά. Το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τέτοιο στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του, με εξαίρεση ίσως αυτό που οφείλεται στην πολιτική διαφθορά. Εν τούτοις σήμερα, μετά το PSI, το δημόσιο χρέος έχει μεταφερθεί σε εντελώς νέους ιδιοκτήτες, ενώ έχει διαγραφεί ένα σημαντικό μέρος του - οπότε δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σε καμία περίπτωση ως επαχθές. 
Άρα, μία νέα ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αρνηθεί, να αναγνωρίσει μέρος του χρέους και κατ' επέκταση να αποπληρώσει μέρος των δανείων, καθώς και τους τόκους αυτών.
Με βάση αυτά που προανέφερα, δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, με την έννοια της θεώρησης του χρέους ως επαχθές. Είναι φυσικά δυνατόν να αρνηθεί μία κυβέρνηση να αποπληρώσει ολόκληρο ή μέρος των δανείων ή/και των τόκων, αλλά αυτό θα ήταν συνώνυμο με τη χρεοκοπία της.
Τι θα συμβεί στην περίπτωση που θα προχωρήσει σε διακοπή πληρωμής, για την οικονομία εν γένει και τους πολίτες ειδικότερα; Πόσο μάλλον για μία χώρα που ανήκει σε ένα ευρύτερο σύνολο, όπως εν προκειμένω η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Η χώρα θα χρεοκοπούσε. Οι συνέπειες τώρα της χρεοκοπίας για τους Πολίτες της είναι μάλλον εφιαλτικές, αφού το βιοτικό τους επίπεδο, μαζί με το κοινωνικό τους κράτος θα κατέρρεαν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα - ενώ οι καταθέσεις τους θα χάνονταν στο συντριπτικό τους μέρος. Όλα τα υπόλοιπα «δεινά» είναι πολύ δύσκολο να τα φαντασθεί κανείς και καλύτερα να μην τα αναφέρουμε.    
Πριν δύο - τρία χρόνια, συζητείτο έντονα το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Έχει διαφύγει αυτόν τον κίνδυνο η χώρα; Βλέπουμε, ότι έχει επανέλθει η συζήτηση περί Grexit.
Ο κίνδυνος δυστυχώς επανήλθε, ενώ η Ευρωζώνη είναι πολύ καλύτερα οχυρωμένη, με μεγαλύτερες πιθανότητες να τον αντιμετωπίσει. Η διάχυση όμως της κρίσης στις υπόλοιπες χώρες, κυρίως στην Ιταλία και στην Ισπανία, δεν μπορεί να αποκλεισθεί - γεγονός που θα σήμαινε ενδεχομένως τη διάλυση της Ευρωζώνης, ο μηχανισμός της οποίας (ESM), διαθέτοντας μόλις 500 δις €, είναι αδύνατον να διασώσει χώρες αυτού του μεγέθους (μόνο η Ιταλία χρωστάει πάνω από 2,2 τρις €) . Επομένως, η Κομισιόν θα είναι προσεκτική, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως θα έπρεπε να υπερεκτιμήσουμε τις διαπραγματευτικές μας δυνατότητες.     
Είναι η Ελλάδα πράγματι αναντικατάστατο μέλος της Ευρωζώνης ή μπορεί η Ένωση και χωρίς εμάς;
Η έξοδος μίας χώρας από την Ευρωζώνη δεν είναι νομικά εφικτή - η ιδιότητα του μέλους είναι αμετάκλητη. Ο μοναδικός δρόμος είναι η εκούσια έξοδος από την ΕΕ, η οποία θα σήμαινε την αντίστοιχη από την Ευρωζώνη - αφού δεν μπορεί κάποιο κράτος που δεν ανήκει στην ΕΕ να είναι μέλος της Ευρωζώνης. Αναντικατάστατη δεν είναι σίγουρα η Ελλάδα. 
Εκτιμάτε, ότι η Ευρώπη και οι δανειστές της Ελλάδας, έχουν έκτοτε, από το 2011 - 2012, προετοιμαστεί, για να αντιμετωπίσουν αυτό το ενδεχόμενο;
Έχουν ασφαλώς προετοιμασθεί για να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο - ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μετά την υπογραφή του PSI η Ελλάδα είναι υποθηκευμένη, αδυνατεί να μετατρέψει το εξωτερικό χρέος της σε ενδεχόμενο δικό της νόμισμα, ενώ οι δανειακές συμβάσεις είναι δρακόντειες και τα ομόλογα αγγλικού Δικαίου.  
Μετά από τόσα χρόνια λιτότητας και θυσιών από τους Έλληνες πολίτες, η χώρα μας έχει διαφύγει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας;
Τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα επιδείνωσαν κατά πολύ την οικονομική της θέση - κυρίως επειδή τα ελλείμματα μειώθηκαν μέσω της αύξησης των φόρων, καθώς επίσης της μείωσης των εισοδημάτων των Ελλήνων, παράγοντας 1.500.000 ανέργους και αποψιλώνοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Ο κίνδυνος χρεοκοπίας λοιπόν είναι εκθετικά μεγαλύτερος από το παρελθόν - αν και μία χώρα που αδυνατεί να προσφύγει στις αγορές για να χρηματοδοτηθεί, διατηρούμενη στον ορό από τους θεσμικούς δανειστές της, θεωρείται ήδη αθεράπευτα χρεοκοπημένη.
Για μία οικονομία όπως η ελληνική, με δημόσιο χρέος, υψηλή ανεργία, πάγωμα νέων επενδύσεων και άρα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και παράλληλη υψηλή φορολογία, ποιες άλλες επιλογές "σωτηρίας" υπάρχουν πέραν των προγραμμάτων λιτότητας;
Τα προγράμματα λιτότητας, τα οποία όμως θα στηρίζονται κυρίως στη μείωση της κρατικής σπατάλης και όχι στους φόρους ή στις συνεχείς μειώσεις των μισθών, είναι αναπόφευκτα. Εάν όμως δεν συνοδεύονται από αναπτυξιακά μέτρα, είναι θανατηφόρα για την Οικονομία.  
Πιο συγκεκριμένα, ποια θεωρείτε ως ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση;
Απαιτείται η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων μας, με επιτόκια ίσα με αυτά της ΕΚΤ, καθώς επίσης με ευρωπαϊκά αναπτυξιακά μέτρα - έτσι ώστε να είναι βιώσιμη η εξυπηρέτηση του χρέους, βασιζόμενη κυρίως στην αύξηση του ΑΕΠ. Η λήψη των σωστών διαρθρωτικών μέτρων (επιτάχυνση της απονομής Δικαίου, περιορισμός της γραφειοκρατίας, λειτουργικό επιχειρηματικό πλαίσιο, ορθολογικό και απλό φορολογικό σύστημα, μείωση της κρατικής σπατάλης, αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων κλπ.), θα έπρεπε να είναι η δική μας συμβολή στην όλη διαδικασία. Πιθανότατα όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα απαιτήσουμε επιτυχώς από την Ευρωζώνη - ενδεχομένως μαζί με μία ακόμη μείωση του χρέους, σε λογικά πλαίσια.
* Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Δραστηριοποιήθηκε για σχεδόν 20 χρόνια στο εξωτερικό, με ιδιόκτητη επιχείρηση. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Ελλάδα ως Εκδότης και Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Ποιοί είναι οι σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo και τα διασήμοτερα σκίτσα τους

Wolinski
Όσοι διάβαζαν βαβέλ και παρα 5 έχουν σίγουρα δει τα σκίτσα του. Για τους Γάλλους όμως, ο Ζωρζ Βολινσκι είναι μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του σατυρικού (και σατιρικά ερωτικού) σκίτσου. Ήταν 80 ετών

• 
  Οι ερωτικές συνήθειες των Γάλλων ήταν ένα από τα αγαπημένα του μοτίβα. Του άρεσε να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται για τις ερωτικές επιθυμίες, τα ταμπού αλλά και την αγαρμπιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
• 
  Ήμουν ένας βρωμερός φαλλοκράτης
• Το Μάιο του 68, συνιδρύει με τον Σινέ το περιοδικό L'Enragé (ο οργισμένος)
  
• Από τότε συχνά αυτοσαρκαζόταν για τη συνήθεια του να επαναπαύεται στις «επαναστατικές δάφνες» του παρελθόντος.
  
  -Όταν σκέφτομαι ότι πριν 40 χρόνια ήμουν στα οδοφράγματα... - Προσπάθησε να το ξεπεράσεις μπαμπά
• Σκίτσο για την γαλλική ακροδεξιά και την «ανοχή» που επιδεικνύει η γαλλική αστυνομία
  
  Αστυνομικός: Πιο αργά, γιατί θα υποχρεωθούμε να τους συλλάβουμε Δράστης: Πιο γρήγορα γιατί θα υποχρεωθούν να μας συλλάβουν
• Cabu
  
  O Καμπύ ήταν επίσης ιστορική μορφή του γαλλικού σκίτσου. Ξεκίνησε να σκιτσάρει όταν ήταν στρατιώτης στην Αλγερία. Εκδίδει τότε την «κόρη του Συνταγματάρχη», που κυκλοφορεί σε συνέχειες. Ο Cabu δηλώνει αντιμιλιταριστής και αναρχικός. Έχει περάσει από όλα τα ιστορικά γαλλικά περιοδικά, τον «οργισμένο», το Hara Kiri, το canard enchaine.
• Δεν έκανε μόνο κόμιξ και γελοιογραφίες.
  
  O Cabu ήταν αυτός που σχεδίασε τα σκίτσα για την ταινία traffic του Τατί
• Σατύριζε ανελέητα όχι μόνο το Ισλάμ αλλά και την ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
  
  Ο θεός δεν υπάρχει...
• 
  Εδώ καυτηριάζει τις αποκαλύψεις για την παιδοφιλία ανώτερων κληρικών της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας
• 
  O αγαπημένος του ήρωας, ήταν ένας 17άρης μαθητής λυκείου. O grand Duduche.
• O Charb
  
  Ήταν ο διευθυντής του Charlie Hebdo, κι ένας από τους πιο χαρισματικούς, προκλητικούς και συχνά εξοργιστικούς σκιτσογράφους της γενιάς του.
• Ο Charb αρνούνταν πεισματικά και πολλές φορές οριακά, κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας.
  
  «Μα ποιοι θέλουν τους Άγγλους στην Ευρώπη;»
• Είχε προκαλέσει την μήνη των γάλλων μουσουλμάνων από το 2006, όταν επέλεξε να αναδημοσιεύσει τα σκίτσα για τον Μωάμεθ, του Δανού σκιτσογράφου
  
  Το Νοέμβριο 2011 το περιοδικό κυκλοφορεί με αλλαγμένο ακόμα και τον τίτλο: Αντί για τον «εβδομαδιαίο Τσάρλι» κυκλοφορεί ως «εβδομαδιαία σαρία», με πρωτοσέλιδο και πάλι μια γελοιογραφία του Μωάμεθ. Δέχεται απειλές και κυκλοφορεί με αστυνομική προστασία. Σε συνέντευξη του μάλλιστα στη Monde λέει πως μιας και δεν έχει παιδιά, σκυλιά, δεν τον απασχολεί αν θα του επιτεθούν, «καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός». Πριν από κάποιους μήνες, ο Charb κυκλοφόρησε αυτό το προφητικό σκίτσο, με τίτλο «δεν έχουν γίνει ακόμα επιθέσεις στη Γαλλία και τον μαχητή να απαντάει «περιμένετε μέχρι το τέλος Ιανουαρίου»
• Ο Charb αρνούνταν πεισματικά και πολλές φορές οριακά, κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας. Είχε κατηγορηθεί ως ρατσιστής γιατί προκαλούσε συστημ
  
  Όταν στην γαλλική επικαιρότητα κυριαρχούσε το θέμα του γάμου των ομοφυλόφιλων, ο Charb ζήτησε γάμο για όλους.
• 
  Σε αυτό το σκίτσο μιλά για τον τσιγγάνικο κίνδυνο. «Ήρθαν να κλέψουν τα γαλλικά φρύδια»
• Tignous
  
  O Tignous, ήταν ο πιο παθιασμένος με την επικαιρότητα και το πολιτικό σκίτσο. Ήταν 47 ετών.
• 
  Ένα από τα αγαπημένα του θύματα ήταν ο Σαρκοζί, για τον οποίο εδώ γράφει «5 χρόνια Σαρκοζί,βλάπτουν σοβαρά την υγεία»
• Τα σκίτσα του ήταν πάντα εξαιρετικά δεικτικά, όπως όταν «σχολίαζε» τα αστυνομικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Ρίο για το Μουντιάλ
  
  Το Μουντιάλ τελείωσε, το ίδιο και το απαρτχάιντ

Δημοσκόπηση GPO: Στις 3,2 μονάδες η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ! "Σφαγή" 4 κομμάτων για την 3η θέση. Το Κίνημα δεν μπαίνει στη Βουλή

Στο χορό των δημοσκοπήσεων, άλλη μια μέτρηση δείχνει την τάση του εκλογικού αποτελέσματος 18 μέρες πριν την κάλπη. Στα πρώτα συμπεράσματα στη δημοσκόπηση της GPO για το MEGA, βλέπουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το προβάδισμα, αν και η διαφορά μοιάζει να μειώνεται, ενώ τα μικρότερα κόμματα μοιάζουν να συμπιέζονται από την έντονη πόλωση των δύο πρώτων κομμάτων.

ΣΥΡΙΖΑ 28,5%
ΝΔ 25.3%
ΠΟΤΑΜΙ 5,8%
ΚΚΕ 5,7
ΧΑ 5,4
ΠΑΣΟΚ 5,0
ΑΝΕΛ 2,7
ΚΙΔΗΣΟ 2,6
ΛΑΟΣ 2,0
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,0
Άλλο Κόμμα 2,0
Άκυρο, Λευκό 0,9
Αναποφάσιστοι 13,1
Το 17,5% των ερωτηθέντων δηλώνουν πως δεν είναι σίγουροι τώρα για την ψήφο τους και το 13,5% δηλώνουν ότι θα αποφασίσουν την τελευταία εβδομάδα ή και την τελευταία ημέρα πριν από τις εκλογές, γεγονός που μαρτυρά πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό.
Καταλληλότερος πρωθυπουργός θεωρείται ο Αντώνης Σαμαράς καθώς συγκεντρώνει ποσοστό 40,3%, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας λαμβάνει 34,9%. "Κανένας από τους δύο" απαντά το 23,5% των ερωτηθέντων.
Στην ερώτηση εάν θεωρούν ότι η χώρα μας πρέπει να παραμείνει πάση θυσία στην Ευρωζώνη, θετικά (ναι και μάλλον ναι) απαντά το 75,7% των ερωτηθέντων και αρνητικά (όχι και μάλλον όχι) το 22,3% των ερωτηθέντων. Δεν ξέρω/Δεν απαντώ δηλώνει το 2%.
Στην ίδια ερώτηση, οι ψηφοφόροι της ΝΔ απαντούν θετικά (ναι και μάλλον ναι) σε ποσοστό 95,2% και αρνητικά (όχι και μάλλον όχι) σε ποσοστό 4,4%, ενώ οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν θετικά (ναι και μάλλον ναι) σε ποσοστό 66% και αρνητικά (όχι και μάλλον όχι) σε ποσοστό 30%.
Στην ερώτηση εάν πιστεύουν ότι ο κίνδυνος να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη έχει περάσει οριστικά, η πλειονότητα των ερωτηθέντων, ποσοστό 59,2%, απαντά αρνητικά (όχι και μάλλον όχι). Για το 35,4% των ερωτηθέντων ο κίνδυνος έχει περάσει οριστικά, ενώ "Δεν ξέρω/Δεν απαντώ" δηλώνει το 5,4%.
Στην ερώτηση "τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση σε σχέση με το χρέος;", οι συμμετέχοντες στην έρευνα απαντούν:
Να κάνει νέα διαπραγμάτευση και νέα συμφωνία: 53,7%
Να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χρέους: 20,5%
Να ζητήσει την παράταση της σημερινής συμφωνίας: 12,6%
Να αναζητήσει δάνειο από άλλες χώρες: 7,1%
Δεν ξέρω/Δεν απαντώ: 6,1%

«Για τη Βίβιαν»: Την κοπέλα που αγωνίστηκε για όσους υποφέρουν από κυστική ίνωση και «έφυγε» τα Χριστούγεννα

Την συνάντησα πριν δύο μήνες στον σταθμό του τρένου στα Πετράλωνα. Μου είχαν πει πως είναι πολύ ωραίο κορίτσι. Ήρθε πρώτα μία στενή της φίλη για να την βάψει. Δεν χρειαζόταν καθόλου. Η Βίβιαν ήταν πολύ όμορφη.
Είχε αυτή την παρουσία που αναδεικνύει έναν εσωτερικό κόσμο τόσο δυνατό, τόσο γενναιόδωρο, τόσο εύθραυστο και τόσο όμορφο. Δεν έβηχε σχεδόν καθόλου. Είχε κάνει καλά τις φυσικοθεραπείες της το πρωί για να μπορέσει να πραγματοποιήσει την συνέντευξη. Οι πνεύμονές της, την δυσκόλευαν στην ομιλία αλλά δεν κόμπιασε και δεν σταμάτησε καθόλου.
Όταν ήταν μικρή δεν είχε καταλάβει ότι τα άλλα παιδιά ζουν διαφορετικά, το έμαθε στην εφηβεία, απότομα, από μία νοσηλεύτρια, ότι πάσχει από κυστική ίνωση, μία κληρονομική νόσο που προσβάλλει σταδιακά τα ζωτικά όργανα του οργανισμού και κυρίως τους πνεύμονες. Μια θανατηφόρο νόσο, με προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα τα 20 με 25 χρόνια.
Όταν το πρωτοέμαθε κλείστηκε σπίτι της και για μία εβδομάδα, δεν έβγαινε. Μετά όμως αποφάσισε να το παλέψει. Να το παλέψει θέτοντας στόχους και προκλήσεις στην ζωή της. Ο πατέρας της, την στηρίζει πιο πολύ απ όλους και την κάνει να πιστεύει πως ότι βάλει στόχο θα το πετύχει. Φεύγει από την πόλη της, την Λαμία και έρχεται στην Αθήνα. Δουλεύει αρχικά σε μπαρ για να βγάλει χρήματα, παρόλο που η κάπνα και το ξενύχτι επιβαρύνουν την υγεία της. Δίνει Πανελλήνιες, χωρίς να χρησιμοποιήσει το ποσοστό αναπηρίας, που δικαιούται και μπαίνει σε σχολή.
Ξεκινά να βοηθά άλλους ασθενείς, τους βλέπει να πεθαίνουν και σκέφτεται «Πότε εγώ;»
Έχουν έρθει στα Πετράλωνα να μας βρουν δύο φίλοι της. Πάσχουν και εκείνοι από την ίδια νόσο. Βήχουν και απομακρύνονται για να μην μας ενοχλούν. «Κάποιος δεν έκανε τις ασκήσεις του το πρωί», μου λέει.
Μπαίνω στην παρέα τους και βρίσκομαι σε μία κατάσταση που ακούω νέα παιδιά, πολύ νέα, που ζουν με μία θανατηφόρο νόσο, που γνωρίζουν ότι δεν έχουν πολύ χρόνο ζωής, να μιλούν για την ανάγκη της συμμετοχής και της δράσης του καθένα μας στην κοινωνία. Έχουν φτιάξει μόνοι τους έναν Σύλλογο Κυστικής Ίνωσης στην Ελλάδα για να καταφέρουν να έχει η χώρα μας εξειδικευμένους γιατρούς, εξειδικευμένες μονάδες σε νοσοκομεία, για να μαζέψουν χρήματα για ασθενείς που επιλέγουν να κάνουν μεταμόσχευση πνευμόνων και να ζήσουν λίγα χρόνια παραπάνω.
Παλεύουν μόνοι τους, μόνοι τους, με το κράτος, με ό,τι δύναμη έχουν οι πνεύμονές τους. Τόσο παράλογο!
Κι όμως η νόσος είναι η πιο διαδεδομένη κληρονομική νόσος και κάθε εβδομάδα γεννιέται ένα παιδί, που ασθενεί ,γιατί οι γονείς δεν έκαναν τον κατάλληλο προγεννητικό έλεγχο.
Ήταν τόσο συγκινητικά έντονο στα Πετράλωνα το πόσο δεμένα είναι όλα αυτά τα παιδιά μεταξύ τους.
«Κάθε μου ανάσα και πιο κοντά στα όνειρά μου» επαναλαμβάνει η Βίβιαν. Το σύνθημα της καμπάνιας του Συλλόγου. «Για μένα είναι πρόκληση και το να ανέβω στην Ακρόπολη περπατώντας, αν το καταφέρω είναι δύναμη.»
Η Βίβιαν «έφυγε» τα Χριστούγεννα. Ήταν 23 χρονών. «Το ότι κάθε μέρα ξυπνάμε και αναπνέουμε είναι σημαντικό», έλεγε. Ήθελε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.
Δείτε εδώ την εκπομπή 360μοίρες, της Σοφίας Παπαϊωάννου