Η οργή των αποστράτων

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο εθνικός ήρωας της... Ελβετίας!

    Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, πράγμα που για την ελληνική πραγματικότητα αλλά και νοοτροπία, σημαίνει πως όσο αγαπήθηκε, άλλο τόσο τον μίσησαν. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το τραγικό του τέλος.
    Ένα από τα στοιχεία της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια που είναι άγνωστα για τον Έλληνα, είναι πως ο πολιτικός αυτός δεν αγαπήθηκε μόνον εντός Ελλάδος. Όχι, δεν αναφερόμαστε στην Ρωσία στην οποία έκτισε το πολιτικό του όνομα, αλλά για την Ελβετία. Ναι, την Ελβετία, η οποία μάλιστα τον έχει ανακηρύξει και εθνικό της ήρωα.
    Πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται αυτό; Είναι όμως αλήθεια, και έχει και μία πολύ σοβαρή αιτιολόγηση. Δεν πρόκειται για μία αναγνώριση των ικανοτήτων ενός ατόμου ασχέτως εθνικότητος, αλλά για την ευγνωμοσύνη προς τον Ιωάννη Καποδίστρια για την συμβολή του στην γέννηση ενός κράτους-έθνους, αυτού της Ελβετίας.
    Για να τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, το 1817 ο Ιωάννης Καποδίστριας λαμβάνει την ελβετική υπηκοότητα σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
    Το 1798, η Γαλλία εισβάλει και κατακτά την Ελβετία την οποία όμως δεν προσάρτησε αλλά διαμόρφωσε έτσι την διοικητική της μεταρρύθμιση, ώστε να αποτελεί ένα κρατίδιο δορυφόρο. Οι κινήσεις αυτές αλλά και οι διαθέσεις του Ναπολέοντος θορύβησαν την Ρωσία η οποία ήθελε να δει την δράση του να περιορίζεται.
    Τελικά το 1813 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίζεται ως εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία. Ο Καποδίστριας συνέβαλε στην ενότητα και ανεξαρτησία του κράτους της Ελβετίας υπό την νέα της δομή, καθώς ήταν από τους εμπνευστές του διαχωρισμού της, σε 19 αυτόνομα κρατίδια, τα καντόνια. Συνεισέφερε επίσης στην διαμόρφωση του ελβετικού συντάγματος, αλλά και την μετέπειτα ουδέτερη στάση της χώρας.
    Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας.
    Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η ευγνωμοσύνη της Ελβετίας προς το πρόσωπο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, δεν φθάνει μόνο μέχρι την χορήγηση υπηκοότητας, αλλά και πρόσφατα, η πόλη της Λωζάννης προέβη και σε μία ακόμη τιμητική κίνηση.
    Μαζί με την κυβέρνηση της Ρωσίας, η πόλη της Λωζάννης, τον Σεπτέμβριο του 2009, έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Mισελίν Κάλμυ-Ρέυ και της Ρωσίας, Σεργκέυ Λαβρώφ, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Πασκάλ Μπρουλής.
    Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη Βλαντιμίρ Σουρόβτσεφ, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».
    Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Καταστροφή Ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 15.3.2013

Θέμα: Καταστροφή Ελληνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου
    «Άγνωστοι» κατέστρεψαν προχθές τη νύχτα τους τάφους των Ελλήνων στρατιωτών, που έπεσαν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και θάφτηκαν στο Βαλάντοβο των Σκοπίων.
    Η μισαλλοδοξία και το μίσος της κυβέρνησης των Σκοπίων ενάντια σε κάθε τι ελληνικό οδήγησε σ’ αυτή την βάρβαρη πράξη, προσβολή για τους νεκρούς και ασέβεια απέναντι στην ιστορία.
    Η εθνικιστική υστερία της κυβέρνησης των Σκοπίων και του πρωθυπουργού της Γκρουέφσκι, διαμορφώνει το κλίμα για να οδηγήσει τους συνηθισμένους «γνωστούς άγνωστους» των παρακρατικών οργανώσεων σε τέτοιες πράξεις βανδαλισμού, που παρόμοιές τους είχαμε ζήσει και στην Κωνσταντινούπολη.
    Η συγκεκριμένη συμπεριφορά, διαχρονικά αποτελεί ένδειξη ότι μπροστά στην εξυπηρέτηση του αλυτρωτισμού και των επεκτατικών τους σχεδίων, οι Σκοπιανοί δεν διστάζουν ακόμη και να βεβηλώσουν τους τάφους των νεκρών μας. Το οξύμωρον δε είναι, ότι πιθανότατα οι δικοί μας νεκροί να σκοτώθηκαν ταυτόχρονα με δικούς τους, στην ίδια μάχη και για τον ίδιο σκοπό, δεδομένου ότι τότε (το 1917-18) ήμασταν σύμμαχοι και συμπολεμιστές. Έρχονται δε τώρα οι απόγονοι των τότε συμπολεμιστών να βεβηλώσουν και σκυλεύσουν αυτούς που θυσιάστηκαν και για την δική τους πατρίδα, τα Σκόπια, που τότε βέβαια ονομάζονταν αλλιώς, επαρχία Βαρντάσκα Μπανοβίνα, της Σερβίας.
    Τα γεγονότα όμως αυτά δεν είναι τυχαία. Στις γειτονικές μας χώρες και στην κατεχόμενη Κύπρο, οι καταστροφές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ανυπολόγιστες, διότι γνωρίζουν ότι όταν καταστρέφεις τον πολιτισμό ενός λαού, καταστρέφεις την μνήμη του.
    Ως Ύπατος λοιπόν πρόεδρος των Ενώσεων Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου 1916 -1918 (Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Σερβίας, Ρωσίας), καταγγέλλω μετά βδελυγμίας την βέβηλη αυτή πράξη των εθνικιστικών κύκλων της γείτονος χώρας και καλώ την κυβέρνηση να λάβει εκείνα τα δραστικά μέτρα, που θα αποτρέψουν στο μέλλον παρόμοιες ενέργειες, οι οποίες προσβάλουν τα ιερά και όσια της πατρίδας μας, καθώς και την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Ο Ύπατος Πρόεδρος
Ενώσεων Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου 1916-18

Επόμενη Βουλή: Συντακτική ή αναθεωρητική;

Συντακτική ή αναθεωρητική

Του Γιώργου Κατρούγκαλου

"Θα είμαστε το σφυρί ή το αμόνι;"

Ξεκίνησε ήδη η συζήτηση στην «αυγή» γύρω από το χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει η επόμενη βουλή, με την ευκαιρία της πρότασης που έχω διατυπώσει στο πρόσφατο βιβλίο μου «κρίση και διέξοδος» και επανέφερα με την ομιλία μου στην επιτροπή για τις αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 21/2/2013. Το ξεκίνημα δεν έγινε με τους καλύτερους όρους, δεδομένου ότι ο συνάδελφος Δημήτρης Χριστόπουλος στο άρθρο του στα «ενθέματα» της περασμένης Κυριακής (3/3) με τίτλο «η αβάσταχτη ελαφρότητα του συνταγματικού βερμπαλισμού» επέλεξε να αρθρογραφήσει κυρίως με χαρακτηρισμούς (περί «ελαφρότητας», «ανούσιας φλυαρίας» κ.λπ.) παρά με επιχειρήματα.

Προφανώς, καθένας μας διαλέγει το ύφος και το ήθος που θέλει να τον προσδιορίζουν. Φοβάμαι... όμως ότι ο αρθρογράφος δεν έχει καταλάβει την άποψή μου, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει και τι γράφει προς αντίκρουσή της.

«H αναθεωρητική βουλή είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί τη διαδικασία αναθεώρησης που προβλέπει το ισχύον σύνταγμα. Αντιθέτως, στη συντακτική βουλή ο λαός ξαναγίνεται κυρίαρχος και θέτει εξαρχής νέο σύνταγμα, χωρίς καμιά νομική δέσμευση»

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, και για τους αναγνώστες που δεν είναι συνταγματολόγοι. Ποια είναι η διαφορά της αναθεωρητικής από τη συντακτική διαδικασία;

Με απλά λόγια, η αναθεωρητική βουλή είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί τη διαδικασία αναθεώρησης που προβλέπει το ισχύον σύνταγμα. Αυτό συμβαίνει διότι στη «συντεταγμένη» πολιτεία, όλες οι εξουσίες (άρα και η αναθεώρηση) «ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμα». Αντιθέτως, στη συντακτική βουλή ο λαός ξαναγίνεται κυρίαρχος και θέτει εξαρχής νέο σύνταγμα, χωρίς καμιά νομική δέσμευση. Προφανώς αυτό συνιστά εξαιρετικό ιστορικό γεγονός που συμβαίνει μετά από μείζονες πολιτικές κρίσεις, συνήθως - αλλά όχι αναγκαστικά - μετά από επαναστάσεις ή πολέμους. Η δε δημοκρατική νομιμοποίηση του εγχειρήματος ολοκληρώνεται τις περισσότερες φορές με την αποδοχή του νέου συντάγματος με δημοψήφισμα.

Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης όπως η σημερινή το πώς θα χαρακτηριστεί η επόμενη βουλή ένα κυρίως πράγμα σηματοδοτεί: τι χαρακτήρα θα έχει η έξοδος από την κρίση. Θα πρόκειται για τομή ή για συνέχεια; Το δίλημμα «αναθεωρητική ή συντακτική», για παράδειγμα, το είχε αντιμετωπίσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1910. Ελπίζοντας ότι θα κατευνάσει το παλάτι, επέλεξε την αναθεωρητική, χωρίς να αποφύγει όμως έτσι τον εθνικό διχασμό. Αντιστρόφως, το 1975 η τότε βουλή θέσπισε ένα εντελώς νέο σύνταγμα σε σχέση με αυτό του 1952 και ήταν, συνεπώς, συντακτική. Βαφτίστηκε, παρ' όλα αυτά, Δ' αναθεωρητική από τον Κ. Καραμανλή, ώστε να θεωρηθεί η τρίτη ελληνική δημοκρατία ως απλή προέκταση του προδικτατορικού πολιτικού συστήματος, ενόψει και της διάχυτης -και τότε!- προοπτικής ενός ριζοσπαστικού αναπροσανατολισμού της.

Αντιθέτως, ο πρόεδρος Ντε Γκολ (De Gaulle) το 1958, μεσούσης της αλγερινής κρίσης (κατά πολύ ελάσσονος της σοβούσας σήμερα στη χώρα μας), επειδή ακριβώς ήθελε να σηματοδοτήσει τη ριζική αλλαγή σελίδας από την τέταρτη στην πέμπτη γαλλική δημοκρατία, θέσπισε ένα εντελώς νέο σύνταγμα. Για τον ίδιο λόγο, γυρίσματος πολιτικής σελίδας, πλήρους «restart» του πολιτικού συστήματος, ο λαός της Ισλανδίας επέλεξε το 2012 ένα νέο σύνταγμα, ως θεσμική έξοδο από την κρίση.

«O παλαιοκομματισμός θα αντιδράσει λυσσαλέα στην προοπτική κατάργησης της νομιμοποιητικής βάσης της εξουσίας του. Εδώ βρίσκεται και το πραγματικό στοίχημα: θα γίνει δυνατό το νέο σύνταγμα να θεσπισθεί " από κάτω", με την ευρύτερη συμμετοχή του λαού, όπως στην Ισλανδία;»

Συνεπώς, το βασικό πολιτικό ερώτημα είναι το εξής: βλέπουμε τον εαυτό μας ως συνέχεια του παλαιοκομματικού συστήματος που καταρρέει, ή ως το πολιτικό υποκείμενο για την υπέρβασή του; Θέλουμε να είμαστε εξωραϊστές του παλιού ή δημιουργοί του νέου;

Σε απόκρουση της αυτονόητης απάντησης στο βασικό αυτό ερώτημα (για όποιον θέλει να θεωρείται αριστερός) ο συγγραφέας προβάλλει τα εξής τρία, αλληλένδετα αντεπιχειρήματα:

Πρώτον: το σύνταγμα είναι που φταίει για την κρίση; Αν όχι, γιατί να το αλλάξουμε;

Δεύτερον: δεν είναι δυνατό να προωθηθούν «μια σειρά επιβεβλημένες αλλαγές, στις οποίες συγκατανεύει ένα μείζον τμήμα του πολιτικού συστήματος» χωρίς καν συνταγματική αναθεώρηση;

Τρίτον: δεδομένου του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων και της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, μήπως «πάμε για μαλλί και βγούμε κουρεμένοι»;

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι σαφής. Είναι αλήθεια ότι η κρίση δεν είναι δημιούργημα του συντάγματος. Το αντίθετο: οι μνημονιακές πολιτικές αποτελούν συστηματική καταστρατήγηση του, συνιστούν ένα πραγματικό «παρασύνταγμα». Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι το σύστημα θεσμών που εγκατέστησε το σύνταγμα αυτό, λόγω της γενικευμένης απονομιμοποίησής του, βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία προς την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Δεν έχει περιθώρια βελτίωσης, μόνο ανατροπής.

Το δεύτερο επιχείρημα προβάλλει ανάγλυφα τις πολιτικές διαφορές που έχουμε με τον αρθρογράφο: εγώ, σε αντίθεση με αυτόν, θεωρώ ότι οι αλλαγές στις οποίες «συγκατανεύει το μείζον τμήμα του πολιτικού συστήματος», με άλλα λόγια οι δυνάμεις του παλιού, δεν είναι αυτές που έχουμε ανάγκη. Αντιθέτως, θεσμοί άμεσης δημοκρατίας, αναγκαίοι για τον αναπροσανατολισμό του πολιτεύματος, όπως η ανακλητότητα των βουλευτών, η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία για ψήφιση νόμων ή διεξαγωγή δημοψηφίσματος, δεν χωρούν στη θεσμική μήτρα του συντάγματος του 1975.

Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα είναι ακόμη πιο εύκολη. Μόνο η συμμετοχή στην αναθεωρητική διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε συνταγματική παλινδρόμηση, όχι η πρόταση για συντακτική βουλή. Και τούτο γιατί είναι προφανές ότι η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία όχι απλώς δεν μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για καμιά προοδευτική αλλαγή, αλλά θα επιχειρήσει την πλήρη συνταγματοποίηση του φιλελευθερισμού (καθιέρωση του «χρυσού κανόνα» για τον ασφυκτικό περιορισμό των κρατικών ελλειμμάτων, κατάργηση του άρθρου 16 για την δωρεάν δημόσια παιδεία και του άρθρου 106 για τον κρατικό παρεμβατισμό κ.λπ). Για τον λόγο αυτό και η αριστερά οφείλει να απέχει από τη διαδικασία αναθεώρησης που θα ξεκινήσει τον Ιούνιο, μια που τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει από αυτή.

Αντιθέτως, η συντακτική συνέλευση είτε θα προκύψει κινηματικά, μέσω μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας, με καταλύτη την αριστερά, είτε δεν θα υπάρξει καθόλου. Είναι σαφές ότι ο παλαιοκομματισμός θα αντιδράσει λυσσαλέα στην προοπτική κατάργησης της νομιμοποιητικής βάσης της εξουσίας του, που συνεπάγεται το αίτημα για νέο σύνταγμα. Εδώ βρίσκεται και το πραγματικό στοίχημα: θα γίνει δυνατό, όπως έγινε στην περίπτωση της Ισλανδίας, το νέο σύνταγμα να μη θεσπισθεί «από πάνω», αλλά από κάτω, με την ευρύτερη συμμετοχή του λαού;

«Είναι σωστό πως αλλάζοντας το σύνταγμα, δεν αλλάζει η κοινωνία. Ίσα-ίσα, το αντίθετο: μόνον αλλάζοντας την κοινωνία, οδηγώντας τη να συμμετέχει μαζικά στη συζήτηση για το τι θεσμούς και το τι σύνταγμα θέλουμε, μπορούμε να πετύχουμε συνταγματική αλλαγή»

Ο Δ. Χριστόπουλος υποστηρίζει ότι είναι «αφόρητος ναρκισσισμός και συνάμα επικίνδυνος ιδεαλισμός να νομίσει κανείς ότι δια του συντάγματος αλλάζει η κοινωνία». Πρόκειται ακριβώς για το αντίθετο: μόνο αλλάζοντας την κοινωνία, οδηγώντας τη να συμμετέχει μαζικά στη συζήτηση για το τι θεσμούς και το τι σύνταγμα θέλουμε, μπορούμε να πετύχουμε και την αλλαγή του τελευταίου.

Θυμίζω, για όσους δεν το ξέρουν, ότι στην Ισλανδία το σχέδιο συντάγματος δεν συντάχθηκε από μια παραδοσιακή συντακτική συνέλευση, αλλά με την ευρύτερη συμμετοχή του λαού, με τη βοήθεια και τη χρήση των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και δικτύωσης, από το πρώτο βήμα (μια λαϊκή συνέλευση αποτελούμενη από χίλιους πολίτες, διαλεγμένους με κλήρο, όπως στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία) ως το τελευταίο (έγκριση με δημοψήφισμα).

Εάν η επόμενη βουλή έχει προοδευτική πλειοψηφία, το θέμα του νέου συντάγματος και η αμεσοδημοκρατική διαδικασία με την οποία αυτό θα συνταχθεί θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο δημοψηφίσματος, ώστε ο λαός κυριαρχικά να αποφασίσει.

Σε μας απομένει να διαλέξουμε τι ρόλο θέλουμε να παίξουμε σε όσα έρχονται. Θα είμαστε το σφυρί ή το αμόνι;

* Ο Γιώργος Κατρούγκαλος διδάσκει συνταγματικό δίκαιο στο δημοκρίτειο πανεπιστήμιο Θράκης

Ταφόπλακα Ν.Ανα(ν)στασιάδη: Απέρριψε πρόταση Gazprom - Ρωσία: "Παίρνουμε τα λεφτά μας"

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε πριν λίγο ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΙΓΜΑ της Κύπρου ο πρόεδρος της Κύπρου Ν.Αναστασιάδηςαπέρριψε την ρωσική πρόταση από την πλευρά της Gazpromπροκειμένου να αποφευχθεί η δήμευση ποσοστού του καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Όπως διέρρευσε από το πρόεδρικό μέγαρο "Ο πρόεδρος δεν πρόκειται να συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο διότι θέλει η λύση να επέλθει μέσα από την Ευρώπη". Στην απόφασή του αυτή έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι θεωρούν πως αποδίδουν οι προσπάθειες πίεσης στους 4-5 βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού που αρνούντο να υπερψηφίσουν την απόφαση του Eurogroup Λίγο μετά την απόρριψη της πρότασης της Gazprom, προχώρησε σε δηλώσεις-ταφόπλακα για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και την κυπριακή οικονομία γενικότερα προχώρησε ο Anatoly Aksakovεπικεφαλής της Ένωσης Περιφερειακών Τραπεζών της Ρωσίας, μέλος του συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας και μέλος της ρωσικής Ένωσης Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών, ο οποίος μιλώντας στο Interfax μετά την συναίνεση της κυβέρνησης Αναστασιάδη στο Eurogroup για την κατάσχεση ποσοστού των τραπεζικών καταθέσεων, χαρακτήρισε το τραπεζικό σύστημα της χώρας "Μη αξιόπιστο πλέον" Μάλιστα είπε ότι "Συμβουλεύω τους Ρώσους πολίτες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους άμεσα από την Κύπρο". «Η πίστη στην Κύπρο ως μέρος όπου είναι βολικό για κάποιον να κρατά τα χρήματά του εκεί θα υπονομευθεί αν ψηφιστεί από την κυπριακή Βουλή η απόφαση του Eurogroup» είπε ο Aksanov για να προσθέσει: «Συμβουλεύω  τους Ρώσους που έχουν τις καταθέσεις τους στην Κύπρο να φέρουν πίσω τα λεφτά τους στη Ρωσία». Στο μέτωπο των πιέσεων των τραπεζών απέναντι στην Κύπρο πολλές ξένες τράπεζες που έχουν υποκαταστήματα στην Κύπρο έχουν απειλήσει ότι πρόκειται να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τις θυγατρικές τους τράπεζες και να τα διοχετεύσουν πίσω στις μητρικές τράπεζες σε μια απόφαση που αναμένεται να περιπλέξει ακόμη περισσότερο την όλη υπόθεση. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η οργή των εν ενεργεία Στρατιωτικών

Υποχρεωτική θητεία στα 18 με διάρκεια 12 μηνών

Του Βελισσάριου Δραγάτση

Η ελλειπής επάνδρωση των μονάδων και η εικόνα χαλαρότητας που επικρατεί αυτό το διάστημα στο Στράτευμα ωθούν τα Επιτελικά Γραφεία και τις διευθύνσεις στρατολογίας όλων των Γενικών Επιτελείων να εισηγηθούν άμεσες και σημαντικές αλλαγές στη στρατιωτική θητεία των κληρωτών.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του “Newsbomb.gr” οι τελικές εισηγήσεις των επιτελών βρίσκονται στη διάθεση του υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου.

Η κεντρική ιδέα είναι η υποχρεωτική στράτευση όλων των αρρένων κληρωτών με την ολοκλήρωση της μαθητείας τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή μόλις συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους. Σ’ αυτό το πλαίσιο θα γίνει επίσης δυσκολότερη η αξιολόγηση κατά βαθμούς ικανότητος ενώ θα γίνει προσπάθεια να μειωθούν στο απολύτως ελάχιστο οι απαλλαγές στρατεύσεως.

Οι εισηγήσεις των επιτελών αναφέρουν ότι αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη η ελαφρά αύξηση της θητείας κατά τρεις μήνες. Ο τελικός χρόνος υπηρεσίας οπλιτών στις Ένοπλες Δυνάμεις θα φθάσει στους 12 μήνες, αν και υπήρξαν επιχειρησιακά στελέχη κυρίως από το Γενικό Επιτελείο Στρατού που ζήτησαν τελικά δεν επικράτησαν.

Το νέο σχέδιο θητείας και εκπαιδεύσεων κληρωτών αναφέρει κατανομή των νεοσυλλέκτων σε τέσσερις συνεχόμενες σειρές κατατάξεως (ΕΣΣΟ) σε αντίθεση με το παλαιότερο σχέδιο των έξι σειρών. Έχει γίνει ιδιαίτερη προεργασία όσον αφορά στην εκπαίδευση των στρατιωτών ενώ για πρώτη φορά για στρατιωτικά χρονικά μελετάται σοβαρά ο εκσυγχρονισμός του στρατιωτικού κανονισμού 20-1 ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες του Στρατεύματος.

Να σημειωθεί ότι ο ΣΚ 20-1 αποτελεί το πάγιο και αδιαμφισβήτητο πλαίσιο υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των οπλιτών, το οποίο οφείλουν να σέβονται τόσο η στρατιωτική ιεραρχία, όσο και οι στρατιώτες από τη στιγμή που θα ενδυθούν τη στολή με το εθνόσημο.

Τι αλλάζει στη θητεία

Συγκεκριμένα, οι εισηγήσεις προς τον υπουργό Εθνικής Αμύνης και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ αναφέρουν ότι οι άρρενες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους ή ολοκλήρωσαν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα καλούνται να θητεύσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις υποχρεωτική θητεία 12 μηνών. Για τους υπόχρεους μειωμένης θητείας, ο χρόνος υπηρεσίας θα διαμορφωθεί στους εννέα μήνες υπ’ αυτές τις συνθήκες.

Το σχέδιο αναφέρει ότι το στρατιωτικό έτος για τους κληρωτούς χωρίζεται σε τέσσερις ΕΣΣΟ οι οποίες καθορίζονται όπως περιγράφονται παρακάτω:

• Α’ ΕΣΣΟ: Κατάταξη κληρωτών τον Ιούλιο και απόλυσή τους τον Ιούνιο του επομένου έτους.
• Β’ ΕΣΣΟ: Κατάταξη κληρωτών τον Αύγουστο και απόλυσή τους τον Ιούλιο του επομένου έτους.
• Γ’ ΕΣΣΟ: Κατάταξη κληρωτών τον Σεπτέμβριο και απόλυσή τους τον Αύγουστο του επομένου έτους.
• Δ’ ΕΣΣΟ: Κατάταξη κληρωτών τον Οκτώβριο και απόλυσή τους τον Σεπτέμβριο του επομένου έτους.

Όσον αφορά στους νέους που έχουν επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις σε ιδρύματα ΑΕΙ και ΤΕΙ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η έναρξη των σπουδών τους θα ξεκινά με την απονομή του απολυτηρίου από το Στράτευμα. Εξαιρούνται από το μέτρο οι εισαγόμενοι φοιτητές μόνο στις στρατιωτικές σχολές ενώ όσοι θα επιτυγχάνουν σε σχολές αξιωματικών και αστυφυλάκων της Ελληνικής Αστυνομίας, θα υπηρετούν κανονικά τη στρατιωτική θητεία τους.

Πώς θα γίνει η στρατιωτική εκπαίδευση

Οκτώ εβδομάδες θα παραμένουν οι στρατιώτες στα κέντρα νεοσυλλέκτων. Τις πρώτες 15 ημέρες θα γίνεται προσαρμογή στο στρατιωτικό περιβάλλον και θα ακολουθείται πρόγραμμα σωματικής βελτιώσεως, φυσικής αγωγής και προετοιμασίας για την ορκωμοσία. Το επόμενο διάστημα διάρκειας έξι εβδομάδων στο κέντρο θα καλύψει τις ανάγκες εκπαιδεύσεων των στρατιωτών.

Η εκπαίδευση θα βασίζεται στο νέο πρόγραμμα που ονομάζεται «Βασικό Σχολείο Μαχητού» και προβλέπει φυσική αγωγή με αερόβιες και αναερόβιες ασκήσεις καθημερινώς, διέλευση εμποδίων στίβου μάχης και εμποδίων αυτοπεποιθήσεως, αρχές λειτουργίας, λύση – αρμολόγηση όπλων, εκπαιδευτικές βολές (μία ανά εβδομάδα), ρήψεις χειροβομβίδας, πορείες κατά ημέρα ή νύχτα, ασκήσεις «πυρ και κίνηση» με πραγματικά πυρά και εκπαίδευση στην παροχή πρώτων βοηθειών.

Το σημαντικό είναι ότι από το βάρος των αγγαρειών θα απαλλαγούν οι στρατεύσιμοι Ι1 και Ι2 αφού θα πρέπει να εκπαιδευτούν άρτια. Αντιθέτως όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως (Ι3, Ι4 και ελεύθεροι ασκήσεων) θα αναλάβουν υπηρεσίες θαλαμοφύλαξης, μαγειρείων, καθαριοτήτων.

Επιτέλους, επανέρχεται και η απονομή βαθμών στους οπλίτες. Λοχίες και δεκανείς θα ονομάζονται στρατιώτες που αριστεύουν στην εκπαίδευση και θα εισάγονται αυτομάτως στους Λόχους Υποψηφίων Βαθμοφόρων.

Στρατιωτικές μετακινήσεις – μεταθέσεις

Στις εισηγήσεις των επιτελών αναφέρεται ότι είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η κατάργηση της ειδικότητας του «Γραφέα».

Θα αντικατασταθεί από την ειδικότητα «Χειριστού Υπολογιστού» ενώ ιδιαίτερο ρόλο θα έχουν σε μείζονες σχηματισμούς, σε διευθύνσεις και Επιτελικά Γραφεία προγραμματιστές, web-designers και ειδικοί του διαδικτύου. Επιχειρησιακός αξιωματικός επισήμανε μάλιστα στο “Newsbomb.gr” ότι σε σχηματισμούς επιπέδου Συντάγματος είναι περιζήτητοι εξειδικευμένοι στρατιώτες με γνώσεις στο διαδίκτυο, στον εντοπισμό λέξεων – κλειδιών (keywords) σε μηχανές αναζήτησης αλλά και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Όσον αφορά στις μεταθέσεις αλλάζει πλήρως το καθεστώς. Οι τοποθετήσεις θα γίνονται αναλόγως με τις ανάγκες των μονάδων και την εγγύτητα στον τόπο διαμονής. Μόνο όσοι στρατιώτες που θα υπηρετούν σε μονάδες με απόσταση 20 χιλιομέτρων από τα σύνορα ή θα ανταποκρίνονται σε κοινωνικά κριτήρια, θα έχουν δικαίωμα μεταθέσεως. Όλα τα άλλα καταργούνται, όπως και οι αποσπάσεις οπλιτών (λόγου χάρη σε Λέσχες Αξιωματικών ή σε θέσεις «λούφας»).

Επίσης διαλύονται οι αποκαλούμενες «βυσματικές μονάδες» και τα τάγματα «στρατιωτών VIP». Δηλαδή τα τάγματα ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ, οι θέσεις κληρούχων στη διοίκηση του ΓΕΝ, η Μοίρα ΓΕΑ που βρίσκονταν στο στρατόπεδο «Παπάγου» (εντός του Παπάγου) θα αποτελέσουν παρελθόν. Το ίδιο θα γίνει με ξεχασμένες μονάδες όπως το «Κέντρο Εκπαιδεύσεως Γυναικών» κλπ. Στο υπουργείο θα υπηρετούν αυστηρώς και μόνο σε βοηθητικές θέσεις στη Μονάδα Υποστηρίξεως 63 στρατιώτες, 10 σμηνίτες και 5 ναύτες.

Κέντρα εκπαιδεύσεως

Οι εισηγήσεις των επιτελών προβλέπουν την εκπαίδευση των νεοσυλλέεκτων στα εξής κέντρα: Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού (ΚΕΠΒ στη Θήβα), Κέντρο Εκπαιδεύσεως Διαβιβάσεων (ΚΕΔΒ στην Καλαμάτα), Κέντρο Εκπαιδεύσεως Εφοδιασμού & Μεταφορών (ΚΕΕΜ στη Σπάρτη), Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ιππικού – Τεθωρακισμένων (ΚΕΤΘ στον Αυλώνα), Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ειδικών Δυνάμεων (ΚΕΕΔ στο Μεγάλο Πεύκο), Κέντρο Εκπαιδεύσεως Υλικού Πολέμου (ΚΕΥΠ στη Λαμία), 586 Τάγμα Πεζικού (Γρεβενά), 2/93 Σύνταγμα Πεζικού & Εκπαιδεύσεως (στο Μεσολόγγι), 124 ΠΒΕ (στην Τρίπολη). Αναλόγως με τις ανάγκες που θα προκύψουν εξετάζεται η επανενεργοποίηση του πρώην κέντρου νεοσυλλέκτων στη Σύρο. 

 http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/289294/ypohreotiki-thiteia-sta-18-me-diarkeia-12-minon#ixzz2NulYuavK

Αρχισε η αντίστροφη μέτρηση ?

ΛΙΝΚΟΛΝ ΚΑΙ ΚΕΝΕΝΤΙ. Δολοφονήθηκαν γιατί τα έβαλαν με τις τράπεζες;

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:“Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.”
Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν;
Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. (!!)
Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.
Και όλοι γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λίνκολν λίγο καιρό μετά. Δολοφονήθηκε. Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολν το 1865 κανένας άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να αρνηθεί να δανειστεί η χώρα από τους τραπεζίτες και να μη τους πληρώνει τόκο.
Ή για να ακριβολογούμε, ένας ακόμα Πρόεδρος των ΗΠΑ τόλμησε 100 χρόνια μετά τον Λίνκολν να το ξανακάνει, δηλαδή να μη δανειστεί η χώρα από τις τράπεζες αλλά να εκδώσει χρήμα χωρίς τόκο, και ο οποίος και αυτός είχε την ίδια κατάληξη με τον Λίνκολν. Δολοφονήθηκε και αυτός λίγο καιρό μετά την απόφασή του. Ήταν ο Τζον Κένεντι. Αλλά για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας πώς ακριβώς οι μεγαλοτραπεζίτες καταδυναστεύουν τις χώρες και τις οικονομίες πρέπει να τους εξηγήσουμε τα παρακάτω απίστευτα (ΝΑΙ – ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ) αλλά απόλυτα αληθινά πράγματα.
Ενώ το Σύνταγμα των ΗΠΑ δίνει το δικαίωμα στο Κογκρέσο να εκδίδει χρήμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση έχει μεταφέρει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος και μάλιστα με επιτόκιο στο ‘Federal Reserve’ το οποίο δεν είναι κρατικό αλλά ένα όργανο των μεγάλων τραπεζών που είναι και οι μέτοχοί του. Έτσι λοιπόν το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τυπώνει στα πιεστήριά του το χρήμα που χρειάζεται η χώρα. Αμέσως μετά το δίνει στο ‘Federal Reserve’ δηλαδή στους τραπεζίτες, το οποίο Federal Reserve το δανείζει πίσω στο Αμερικανικό κράτος με τόκο(!!!)
Έτσι για να καταλάβετε: Μόνο ο τόκος που πληρώνουν οι ΗΠΑ στις τράπεζες του Federal Reserve για το Αμερικανικό χρέος φθάνει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια !!!
Προσέξτε: Πληρώνουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι 400 δισεκατομμύρια δολάρια τόκο στους τραπεζίτες για χρήματα που έχει τυπώσει το Αμερικανικό κράτος και τα έχει δώσει δωρεάν στους τραπεζίτες (και οι οποίοι τους τα δανείζουν πίσω με τόκο) (!!!) Βλέποντας ο Πρόεδρος Κένεντι αυτήν την εξόφθαλμη αδικία για τον Αμερικανικό λαό, αποφασίζει το 1963 με το νόμο Νο:11110 να πάρει πίσω τις εξουσίες του ‘Federal Reserve’ και να τυπώσει και διανείμει χρήμα το ίδιο το κράτος παρακάμπτοντας τους τραπεζίτες.
Τύπωσε δισεκατομμύρια δολάρια για τα οποία το Αμερικανικό Δημόσιο δεν πλήρωνε κανένα τόκο στο Federal Reserve. Μάλιστα τα χαρτονομίσματα του Κένεντι έγραφαν επάνω UNITED STATES NOTE αντί του FEDERAL RESERVE NOTE που γράφεται πάντα. Αυτά τα UNITED STATES NOTE χαρτονομίσματα αποτέλεσαν θανάσιμη απειλή για το Federal Reserve System και τους τραπεζίτες αφού τους αφαιρούσαν δισεκατομμύρια δολάρια τόκους. Πέντε (5) μήνες μετά το τύπωμα των άτοκων δολαρίων ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε.
Μετά την δολοφονία του Κένεντι κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να κάνει χρήση του νόμου Κένεντι παρ’ότι ο νόμος αυτός ισχύει μέχρι σήμερα.(!!) Δηλαδή με το νόμο του Κένεντι θα μπορούσαν οι ΗΠΑ τα περίπου 3 τρισεκατομμύρια δολάρια που τύπωσαν τα τελευταία 4 χρόνια να τα τύπωναν και να τα χρησιμοποιούσαν χωρίς καθόλου τόκο. Αντίθετα όμως τα τύπωσαν, τα έδωσαν στο Federal Reserve (δηλαδή στους τραπεζίτες), για να τα δανειστούν στη συνέχεια με τόκο (!!!!)
Και για όσους είναι ακόμα δύσπιστοι ας μάθουν τι έλεγε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός Πρόεδρος, ο Τόμας Τζέφερσον (από τους δημιουργούς του Αμερικανικού θαύματος – του τότε, του αληθινού): “Εάν ποτέ στο μέλλον ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει στους τραπεζίτες να ελέγξουν την έκδοση του χρήματος, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί που θα γιγαντωθούν, πρώτα με πληθωρισμό και μετά με ύφεση, θα στερήσουν από τους ανθρώπους την ιδιοκτησία τους έως ότου τα παιδιά τους ξυπνήσουν άστεγα στη γη που οι πατεράδες τους κατέκτησαν».
Και για την ιστορία: Οι δολοφόνοι και του Λίνκολν (John Wilkes Booth) και του Κένεντι (Lee Harvey Oswald) δολοφονήθηκαν και οι δυο πριν προλάβουν να δικαστούν.

Τέλος οι συντάξεις στις οικογένειες των πεσόντων Ελλήνων - Ηλιάκης, Αναστασάκης στη λίστα!

Χωρίς καμιά ντροπή και αίσθηση ευθύνης προς τις οικογένειες των πεσόντων, οι κυβερνώντες έχουν αναλάβει να δείξουν στην Τρόικα ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους δεν έχουν πρόβλημα να κόψουν χωρίς καμία απολύτως σκέψη τις συντάξεις συγγενών στρατιωτικών που έχουν πέσει στο καθήκον!

Όπως έγραψε η εφημερίδα Δημοκρατία και σύμφωνα με το onalert.gr, τις πολεμικές συντάξεις τις δικαιούνται μόλις 130 οικογένειες.

Η πρόεδρος του Συλλόγου Πεσόντων της Αεροπορίας Μιράντα Παπασταύρου, μιλώντας στην εφημερίδα είπε ότι “από το 1992 η Πολιτεία έχει κόψει το μερίδιο που λάμβαναν οι γονείς στρατιωτικού μας που έχανε τη ζωή του εν ώρα υπηρεσίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά του αδικοχαμένου ήρωα σε περίπτωση που πεθάνει η μητέρα τους.

Οσο για τις περικοπές που έγιναν, αγγίζουν τα 400 ευρώ (!) σε τιμητικές συντάξεις που έφταναν τα 1.700 ευρώ. Δηλαδή, στη γυναίκα που έχασε τον άνδρα της και έχει να μεγαλώσει δυο παιδιά η Πολιτεία αφήνει 1.300 ευρώ, τα οποία έρχεται στη συνέχεια να τα φορολογήσει και από πάνω, μειώνοντας τα ακόμη περισσότερο!”

Κι όπως πολύ σωστά επισημαίνει “εάν δεν επιστραφούν τα μαύρα χρήματα από την Ελβετία και τις offshore, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μας ζητάει να γίνουμε εμείς, οι οικογένειες των πεσόντων, τα εξιλαστήρια θύματα των ασυνειδήτων που τόσα χρόνια έκλεβαν τη χώρα.

Να σας πω ένα παράδειγμα για το τι συμβαίνει - και δεν είμαι η μοναδική περίπτωση. Από την Εφορία το 2011 πήρα επιστροφή 300 ευρώ. Ξέρετε πόσα μου ζήτησαν για το 2012; 2.236 ευρώ! Πώς θα τα πληρώσω; Πήγα στην Εφορία, καρκινοπαθής, στάθηκα στην ουρά για να προσπαθήσω να κάνω ρύθμιση να πληρώνω λίγα λίγα. Τρέμω για το τι θα γίνει φέτος. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Ξέρουν τι έχουμε περάσει;»

Ο Ν.Ελευθερόγλου που υπογράφει το ρεπορτάζ της Δημοκρατίας μας υπενθυμίζει και τους πεσόντες της τελευταίας δεκαετίας, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνετε και ο Κώστας Ηλιάκης.

Αυτή είναι η λίστα των πεσόντων:

1. Κωσταντίνος Ηλιάκης
Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά, το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν λίγο αργότερα, επιβεβαιώνοντας το τραγικό αυτό συμβάν. Ο σμηναγός ήταν πατέρας δύο παιδιών, ενάμιση και πέντε χρονών αντίστοιχα.

2. Καραθάνος Κωνσταντίνος
Στις 15 Ιουλίου 2004, ενώ βρισκόταν σε διατεταγμένη αποστολή υπεραυξημένου κινδύνου, κατέπεσε και συνετρίβη στην ορεινή περιοχή Κελάρια Παρνασσού, με αεροσκάφος F-4, στο οποίο επέβαινε μαζί με τον υποσμηναγό Σεβαστάκη Εμμανουήλ. Ο επισμηναγός (Ι) Καραθάνος Κωνσταντίνος ήταν έγγαμος με δύο παιδιά.

3. Στέφανος Κουρελιάς
Στις 24 Αυγούστου 2003 προήχθη στον βαθμό του αντισμηνάρχου χωρίς να προλάβει να ενημερωθεί για την προαγωγή του, αφού την επόμενη μέρα, στις 25 Αυγούστου, έχασε τη ζωή του εξαιτίας της πτώσης του πυροσβεστικού αεροσκάφους στην προσπάθεια κατάσβεσης δασοπυρκαγιάς στο δάσος της Αχλαδερής Λέσβου. Ηταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, του Κωνσταντίνου και της Αννας – Μαρίας.

4. Παντελής Γκέλης
Στις 14 Απριλίου 2006, εκτελώντας διατεταγμένη πτήση με αεροσκάφος Mirage-2000EG, κατέπεσε στην περιοχή του Ακραίφνιου Βοιωτίας κοντά στην Ιερά Μονή γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) στο Πτώο όρος. Ηταν παντρεμένος, πατέρας δύο τέκνων.

5. Δημήτρης Στοιλίδης - Χατζούδης Ιωάννης
Σκοτώθηκαν στις 23 Ιουλίου του 2007, στην επαρχιακή οδό Στείρων - Παλαιοποτάμου στη νότια Εύβοια, έπειτα από συντριβή αεροσκάφους, στο οποίο επέβαιναν ως κυβερνήτης και συγκυβερνήτης, κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως. Οι δυο τους ήταν πλήρωμα σε ένα από τα τέσσερα αεροσκάφη της 383 Μοίρας Αεροπυρόσβεσης. Κατά πληροφορίες, το Canadair πραγματοποίησε χαμηλή πτήση, έκανε τη ρίψη νερού και στη συνέχεια ο πιλότος προσπάθησε να του δώσει ύψος, όμως το αεροσκάφος έπεσε πάνω σε ορεινό όγκο, με αποτέλεσμα να συντριβεί. Ο κυβερνήτης, ο 34χρονος σμηναγός Δημήτρης Στοϊλίδης, ήταν συνάδελφος με τη σύζυγό του, αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας με ειδικότητα ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, πατέρας δύο αγοριών.

6. Μπατσαράς Αθανάσιος
Στις 5/12/2007, έπεσε υπέρ της πατρίδος κοντά στη Ν. Ψαθούρα στο Αιγαίο. Στις 13/4/2008 γεννήθηκε ο γιος του στη Λάρισα.

7. Κωτούλας Στέργιος
Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, όταν το αριστερό πτερύγιο του αεροσκάφος PZL M-18, στο οποίο επέβαινε, προσέκρουσε σε καλώδια της ΔΕΗ και συνετρίβη στην περιοχή Κατελειό Αργοστολίου, στις 27 Αυγούστου 2010. Ο 55 ετών σμήναρχος Κωτούλας Στέργιος ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Η συνολική πτητική του εμπειρία ήταν 4.025 ώρες σε μαχητικά, μεταγωγικά και ψεκαστικά αεροσκάφη, εκ των οποίων 524 ώρες στα αεροσκάφη PZL.

8. Αναστάσιος Μπαλατσούκας - Ιωσήφ Αναστασάκης
Ο σμηναγός (Ι) Αναστάσιος Μπαλατσούκας, 33 ετών, έγγαμος, με σύνολο ωρών πτήσεως 1.202, εκ των οποίων οι 580 ώρες σε F-16. Σκοτώθηκε στις 26 Αυγούστου του 2010, σε αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, επιβαίνοντας στο υπ’ αριθμ. 522 μονοθέσιο F-16C αεροσκάφος, το οποίο αφίχθη στην Ελλάδα την 25η Φεβρουαρίου 2004 και είχε συμπληρώσει περίπου 1.315 ώρες πτήσεως. Κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, δυτικά της νήσου Χρυσή, συγκρούστηκε στον αέρα με ένα διθέσιο F-16D που συμμετείχε στην άσκηση, στο οποίο επέβαινε ο σμηναγός (Ι) Ιωσήφ Αναστασάκης, που ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.