Σύνταξη στα 75;

Αν το προσδόκιμο ζωής μεγαλώνει, τότε πρέπει να παρατείνεται και ο εργάσιμος χρόνος των ανθρώπων και αν οι Σουηδοί θέλουν να διατηρήσουν το επίπεδο των συνταξιοδοτικών τους παροχών, τότε πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται ότι ο συντάξιμος χρόνος πρέπει να πάει στα 75 τους χρόνια και στο ενδιάμεσο ότι μπορεί να χρειαστεί να αλλάξουν καριέρα...

Αυτή ήταν η ανάλυση του (κεντροδεξιού) πρωθυπουργού της Σουηδίας, Φρ. Ράινφελντ, εν όψει της αναθεώρησης του ασφαλιστικού συστήματος - που θα συζητηθεί, τον Απρίλιο, στη σουηδική Βουλή - και που προκάλεσε πάταγο.

Ο κ. Ράινφελντ κάλεσε τους συμπατριώτες του «να αλλάξουν νοοτροπία» - «αν, για παράδειγμα, δεχθούμε ότι χάρη στην επιστήμη ζούμε περισσότερα χρόνια, αλλά θα εξακολουθήσουμε να παίρνουμε τη σύνταξη στα χρονικά όρια που είχαμε θέσει όταν ζούσαμε λιγότερα χρόνια, τότε οι συντάξεις θα μειωθούν – το αποδεχόμαστε;», είπε. Μετριοπαθώς, πάντως, πρότεινε να προβλεφθεί η δυνατότητα παράτασης του εργασιακού βίου ως τα 69 χρόνια (αντί των 67, που ίσχυε ως τώρα) και η πρόωρη συνταξιοδότηση να προβλεφθεί για την ηλικία των 63 ετών.

Ο πρωθυπουργός υποστήριξε ακόμη ότι ένα στα δύο παιδιά της χώρας του μπορεί να ζήσει ως τα 100 του χρόνια και, άρα, θα πρέπει οι Σουηδοί να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται, ως προς τη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους. «Πρόκειται για μια τεράστια δομική αλλαγή, που δεν έχει γίνει απολύτως κατανοητή», παρατήρησε. Υποστηρίζοντας, εξάλλου, τις απόψεις του ανέφερε, ότι ένας εργαζόμενος 55 ετών «μπορεί να είναι ελκυστικός στην αγορά εργασίας, αφού θα έχει την πείρα και την κατάρτιση των χρόνων του, αλλά ο μελλοντικός εργοδότης θα μπορεί να επενδύσει πάνω του για άλλα 20 χρόνια».

Φυσικά, οι πρωθυπουργικές δηλώσεις προκάλεσαν "κατάπληξη", όπως δήλωσαν οι Σοσιαλδημοκράτες. "Για ορισμένους εργαζομένους είναι δύσκολο ακόμη και να φτάσουν στα 65 χρόνια της συνταξιοδότησής τους", παρατήρησαν και σημείωσαν πως αν προτείνεται η "αλλαγή καριέρας" - στα 54 χρόνια, λόγου χάρη - θα πρέπει επίσης να προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης σπουδαστικού δανείου. Εξάλλου, τόνισαν, «δεν είναι εύκολο για έναν εργαζόμενο που δούλεψε για 30 χρόνια σε ένα εργασιακό περιβάλλον να αλλάξει ξαφνικά καριέρα και να βρεθεί στον πάτο μιας λίστας αναμονής». Σε κάθε περίπτωση υπογράμμισαν, η δυνατότητα παράτασης του εργασιακού βίου συναρτάτε με το είδος της εργασίας και δεν μπορεί να οριστεί μία οριζόντια κατεύθυνση.

Το ίδιο θέμα συζητείται, πάντως, σήμερα και στη Γαλλία, όπου το Σοσιαλιστικό κόμμα καλείται να αναμετρηθεί με το "ταμπού" του χρόνου συνταξιοδότησης. Ο Μισέλ Ροκάρ πρότεινε, τις προάλλες, να παραταθεί ο χρόνος των συνταξιοδοτικών εισφορών από τα 41,5 χρόνια στα 43, ενώ στον δημόσιο διάλογο σημειώνεται ότι - συνυπολογιζομένης της αύξησης του προσδόκιμου ζωής - θα πρέπει να επανεξεταστεί η ηλικία συνταξιοδότησης, έτσι ώστε στη ζωή ενός ανθρώπου, τα 2/3 να κατανέμονται στην ενεργό δράση του ως εργαζομένου και το 1/3 ως συνταξιούχου.

Τέλος, πέραν της οικονομικής διάστασης του θέματος, ορισμένοι αναλυτές θέτουν και ένα ζήτημα "γεροντικής μοναξιάς".

Οι συνταξιούχοι, λένε (Guardian), "έχουν πολύ χαλαρή κοινωνική διασύνδεση κι εμπλέκονται λιγότερο στο κοινωνικό γίγνεσθαι επειδή απέχουν από την βασική πηγή κοινωνικότητας, που είναι ο χώρος της εργασίας".

Το γεγονός ότι δεν είναι πια «χρήσιμοι» ενισχύει την αρνητική τους διάθεση στην προσφορά, τη συμβολή, την επίδοση, τη δράση. Και, φυσικά, αυτή η κατιούσα στη «χρησιμότητα» συνοδεύεται από μια κατιούσα στην κοινωνική προσβασιμότητα.

Τελικά, λένε, τα γηρατειά και η σύνταξη φέρνουν μοναξιά. Κι αυτό, είναι αναπόφευκτο.

*******************************************

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vryxellakia&id=22468

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

1. Αν εφαρμοστεί τότε όλοι μας μέχρι το 74,99 έτος θα είμαστε όλοι στο ταμείο ανεργίας (σύνταξη γήρατος 75 ετών)

2. Σχετικά με τις εισφορές θα πάμε σε εισφορές ανταποδοτικές δηλ όσα πλήρωσες θα πάρεις.

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕ ΠΡΩΤΟΣ!

Να μία από εκείνες τις ιστορίες που σου δίνουν μπόϊ. Σε ανεβάζουν. Σε φορτίζουν με κουράγιο και ελπίδα. Δυστυχώς, τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης τις αγνοούν τις ιστορίες αυτές και τις προσπερνούν. Εμείς εδώ, όχι.

 

 

Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής. Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.

 

Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.

 

 

 

Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα - σίγουρο νικητή της κούρσας - σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου, ΄και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!

 

Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.

 

Αμέσως μετα, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:

 

"Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία".

Οι Σύγχρονοι Χατζιαβάτες

του Φαήλου Κρανιδιώτη  (Δημοκρατία 31-3-2013)

Επιεικώς αφελής, όποιος νομίζει ότι οι Γερμανοί… «διασώστες» δεν έχουν ατζέντα επικυριαρχίας. Κι όποιος χαιρέκακα επιχαίρει, «δικαιωμένος» για το τσαλάκωμα της Κύπρου, είναι απλώς κνώδαλο και μην τολμήσει να υποδυθεί ξανά τον δεξιό, τον πατριώτη. Είδα πολλών το βρόμικο μάτι αυτές τις μέρες. Δεν είναι μόνον αυτοί που έχουν ιδεολογικοποιήσει το Μνημόνιο, λες κι είναι το καλύτερο πράγμα μετά το σουβλάκι με πίτα. Είναι κι αυτοί που έχουν πάθει ολική ταύτιση με το Βερολίνο.

Μπορεί στο κατ’ ιδίαν να ψιθυρίζουν και το παλιό βρόμικο «κωλοκύπριοι», ομότιμο του εν Κύπρω «π… καλαμαράδες», που διακινούσαν οι «νεοκύπριοι» ενδοτικοί που εξελίχθηκαν στις μειοψηφικές εκδιδόμενες του Σχεδίου Ανάν, ίδιες με τους εν Ελλάδι τροφίμους των πρεσβειών.

Εγώ θα θυμίσω, για να μείνω στα πρόσφατα μόνο, τους 45.000 Κυπρίους που, χωρίς να έχουν υποχρέωση, στρατεύθηκαν εθελοντικά στον αγγλικό στρατό το 1940 μ’ ένα αγγλικό σύνθημα: «Πολεμήστε για την Ελλάδα».

Θα θυμίσω τον Αυξεντίου, τον Κυριάκο Μάτση, τον Βαγορή, τον Πατάτσο, τους τέσσερις του Αχυρώνα του Λιοπετριού και τους άλλους συντρόφους του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή, του ανθρώπου που με την ΕΟΚΑ γονάτισε μια αυτοκρατορία. Του άντρα που του 'στειλε ενθουσιώδες συγχαρητήριο τηλεγράφημα ο Φιντέλ, που όλες οι φράξιες του IRA έκατσαν προσοχή στην κηδεία του το ’73 και το βιβλίο του για τον ανταρτοπόλεμο το διδάσκονταν από τους αντάρτες του MIR στη Χιλή, ως και στην Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ. Στη μνήμη του κοπρίζουν τις ψευτοπροοδευτικές συκοφαντίες τους οι αγωνιστές των καφενείων και του φουαγκρά. Σήμερα κάποιοι λοιδορούν την πατρίδα του στρατηγού Γρίβα, διότι φοβήθηκαν μώπως το «ΟΧΙ χαλάσει την πιάτσα». Μην ανησυχείτε, το εκδικήθηκαν οι Γερμανοί, που ως γνωστόν είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας.

Θυμίζω επίσης τους χιλιάδες επώνυμους κι ανώνυμους εθνοφρουρούς που έπεσαν πολεμώντας, τραυματίστηκαν ή χάθηκαν στην αιχμαλωσία μαζί με τους «καλαμαράδες». Στο κοιμητήριο της Μακεδονίτισσας και στη Λακατάμια θα τους δείτε ξαπλωμένους τους μαχητές από την Αρκαδία ή την Κερύνεια δίπλα - δίπλα. Εθνική ενότητα στην πράξη.

Οσο ηλίθια είναι η άποψη ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, άλλο τόσο ηλίθια, στα όρια του χατζηαβατισμού, είναι η άποψη ότι όσα συμβαίνουν είναι αποκλειστικά για το καλό μας, ότι δεν είναι ΚΑΙ πράξη τευτονικού τσαμπουκά, ότι η συμπεριφορά προς τον κυπριακό Ελληνισμό ως εάν αποτελείται από εγκληματίες και η ανατίναξη της πανευρωπαϊκής τραπεζικής πίστης είναι αποδεκτή κι αναγκαία πολιτική.

Ναι, φταίμε κυρίως εμείς, Ελλαδίτες και Κύπριοι. Φταίμε για όσους απίθανους επιλέξαμε ενίοτε να μας κυβερνήσουν. Π.χ., το 1999 εκλέξαμε τον Σημιταρά τον Κουρδοφάγο, ο οποίος είχε ήδη στο ενεργητικό του την αθλιότητα των Ιμίων, το όνειδος των S-300, είχε λίγους μήνες πριν ξαποστείλει τον Οτσαλάν μέσω Κένυας στα χέρια των κεμαλικών φασιστών και μόλις είχε ολοκληρωθεί η απίστευτη λεηλασία των Ελλήνων μέσω του Χρηματιστηρίου. Μέχρι φόδρας το φάγανε 100 νοματαίοι το εφάπαξ του παππού. Οι Γερμανοί το 1941-1944 λιγότερα αρπάξανε από τους Ελληνες με τα όπλα απ’ όσα βούτηξαν μια δράκα επιτήδειοι με το αβαντάρισμα της πράσινης καμαρίλας. Ε, λοιπόν τον ξαναψήφισαν μπας και… ξανανέβει το Χρηματιστήριο! Και μετά μας έβαλε στο ευρώ ξεβράκωτους, με τη διαπλοκή να κάνει πάρτι με Ολυμπιακούς Αγώνες και προμήθειες. Κι έτσι τώρα γευόμαστε τους δύσοσμους καρπούς τής τότε κορύφωσης της παρακμής.

Φταίμε γιατί, π.χ., όποια προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας στραγγαλιζόταν. Πώς κι από ποιους; Με τη νομοθεσία και τη φορολογία από τους εκάστοτε υπουργούς Μεταφορών, που ενεργούσαν ως υπάλληλοι των μαντράδων και της γερμανικής, κυρίως, αυτοκινητοβιομηχανίας.

Φταίμε, γιατί πήγαινα στο γυμνάσιο κι άκουγα για την ελληνική βόμβα λέιζερ και το αντιαεροπορικό σύστημα Αρτεμις 30. Τα γένια μου ασπρίσανε αλλά η βόμβα πήγε άπατη, καθότι τα εγχωρίως και κρατικώς παραγόμενα δεν έχουν μίζα, το δε Αρτεμις 30 θα ‘ναι πια ωραίο στο Μουσείο των Καλών Ψόφιων Προθέσεων.

Φταίμε, διότι όλο το μηδενιστικό κοπροσκυλαριό κατσικώθηκε στην παιδεία, άλλαξε τα φώτα στα σχολικά βιβλία και προγράμματα. Κάνεις εθνική αναγέννηση χωρίς εθνικά σκεπτόμενους Ελληνες; Αμ, δεν κάνεις.

Ναι, πρέπει να ολοκληρώσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να χτυπήσουμε τη διαφθορά, να ξανακάνουμε εθνική την παιδεία μας, αποτελεσματικό και νοικοκυρεμένο το κράτος μας και να αναδημιουργήσουμε πολυποίκιλη εθνική παραγωγή. Να θυμόμαστε όμως ότι η Γερμανία έχει μια πολιτική ατζέντα ξεκάθαρα εχθρική στα συμφέροντά μας. Τα δανεικά τους δεν είναι ευεργεσία και χάρισμα. Τα πληρώνουμε με τόκο. Και από πίσω τους ακολουθεί η αλαζονική ηγεμόνευση. Κανείς ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να την δεχτεί, πλην των καθ’ έξιν δούλων. Ενας λόγος παραπάνω για να σταθούμε στα πόδια μας, με κύρια επιδίωξη τη μεγαλύτερη δυνατή αυτάρκεια. Ο,τι δηλαδή υπονόμευσε και περιφρόνησε σειρά αποτυχημένων ηγεσιών…

Τα οικονομικά σκάνδαλα της χούντας

Μια εξωφρενική «μόδα» των τελευταίων ετών τείνει να περιβάλλει με ιδιότυπο φωτοστέφανο τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967! Απόρροια του αναπόφευκτου θυμού, αναμεμειγμένου όμως με άγνοια ή και σκοπιμότητα, η πολιτική (;) αυτή «μόδα» παράγει τη θεωρία ότι κατά την επταετή δικτατορία τέθηκε σε γύψο και… η διαφθορά. Ότι η χούντα φρουρούσε, σαν κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χριστής διοίκησης»…


Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με... επαίνους. «Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»… Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973…

Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.

Εν αρχή μια παρατήρηση: Οι ισχυρισμοί περί «λιτού» βίου των δικτατόρων και περί «αδιάφθορης» χούντας βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην εικόνα παρακμής που εξέπεμπαν αυτοί οι άνθρωποι έπειτα από την αποκαθήλωσή τους. Δεν είναι αυτό επιτομή των εννοιών «αφέλεια» ή «υποκρισία» – κατά περίπτωση;

Παρατήρηση δεύτερη: Όντως, «τα λαμόγια χρειάζονται έναν Παπαδόπουλο»- τουλάχιστον τα εκκολαπτόμενα. Χρειάζονται, για να πάρουν … μαθήματα ταχύτητας, τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη σύναψη καλών «κοινωνικών σχέσεων»…

Προτού καλά- καλά προλάβουν να … ζεστάνουν τις καρέκλες των πολιτικών αξιωμάτων που κατέλαβαν, οι συνταγματάρχες νομοθέτησαν την αύξηση των αποδοχών τους. Σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967.

Με την ίδια ρύθμιση αυξήθηκαν οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών, από τις 22.400 στις 35.000 δρχ. Θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δρχ για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς.

Ομολογίες δια στόματος Σάββα Κωσταντόπουλου…

Είναι γνωστό ότι ο Παπαδόπουλος είχε στη διάθεσή του βίλα στο Λαγονήσι, στην οποία διέμενε αντί αστείου ενοικίου. Η βίλα ανήκε στον Αριστοτέλη Ωνάση. «Σύμπτωση»: Ο Παπαδόπουλος στήριζε τον Ωνάση στη διαμάχη που είχε με άλλους «Κροίσους» της εποχής, με «μήλο της έριδος» το περιβόητο τρίτο διυλιστήριο της χώρας. Επειδή όμως σε θέματα διαπλοκής είναι αναγκαίος κάποιος … πλουραλισμός, το άλλο «πρωτοπαλίκαρο» του καθεστώτος, ο Νίκος Μακαρέζος, τάχθηκε στο πλευρό του Νιάρχου.

Τσάμπα οι – ενίοτε άγριες – διαμάχες που μαίνονταν επί χρόνια, για το θέμα αυτό, στο εσωτερικό της «αδιάφθορης» χούντας: Τελικά, το 1972, ο Ωνάσης αποσύρθηκε και το τρίτο διυλιστήριο ανέλαβαν οι Ανδρεάδης – Λάτσης. Ένα ακόμη δόθηκε στο Βαρδινογιάννη.

Προτού «μιλήσουν» τα αποδεδειγμένα στοιχεία, ας δοθεί ο λόγος στον ίδιο τον προπαγανδιστικό … στυλοβάτη της χούντας: Τον εκδότη της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», Σάββα Κωσταντόπουλο. Η δικτατορία είχε συμπληρώσει μισό έτος ζωής, όταν ο Κωσταντόπουλος γνωστοποίησε – με επιστολή- στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ορισμένες διαπιστώσεις του:

«Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία. Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή και ούτω κάθε εξής)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος).

Τα ίδια και χειρότερα τόνιζε στον Κ. Καραμανλή ο ακραιφνής χουντικός Κωσταντόπουλος, το Δεκέμβριο του ’73. Αναφερόταν στην περίοδο Παπαδόπουλου, τον οποίο είχε ήδη ανατρέψει (25 Νοεμβρίου ’73) ο λεγόμενος «αόρατος δικτάτορας», Δημήτρης Ιωαννίδης. Τόνιζε λοιπόν:

«Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος)

Η αλήθεια είναι ότι για πολλά από αυτά τα σκάνδαλα … δυνάμεθα μια χαρά να «γνωρίζωμεν» λεπτομέρειες, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ας προτάξουμε όμως τα πιο «light» κρούσματα, προτού παραδοθούμε στον ίλιγγο τον οποίο «εγγυώνται» τα οικονομικά μεγέθη ορισμένων ιστορικών …ξαφρισμάτων.

«Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών». Πολλά μπορεί να εννοούσε ο Κωσταντόπουλος, αλλά ας περιοριστούμε στην οικογενειοκρατία, όπως την τίμησε η κορυφαία «τριανδρία» της χούντας. Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος.

Ο βολέψας, του βολέψαντος- αδέλφια, γαμπροί, κουνιάδοι…


Ο αρχηγός Παπαδόπουλος έκανε τον έναν αδελφό του, τον Κωνσταντίνο, στρατιωτικό ακόλουθο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και «υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ». Ο άλλος αδελφός, ο Χαράλαμπος, προφανώς ανεχόταν λιγότερες σκοτούρες. Αρκέστηκε στη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, στην οποία αναρριχήθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Τέτοια άλματα στην υπαλληλική ιεραρχία, θα τα ζήλευε και ο φημισμένος αθλητής του επί κοντώ, ο Χρήστος Παπανικολάου, o οποίος – ειρήσθω εν παρόδω- το 1967 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες, στην Τύνιδα.

Το Στέλιο Παττακό, πάλι, τον ενθουσίαζαν οι κατασκευές- όπως δείχνει και η ψύχωσή του με … το μυστρί. Αποφάσισε λοιπόν να αναθέσει στο γαμπρό του, τον Αντρέα Μεϊντάση, διάφορες επικερδείς δουλειές με το Δήμο Αθηναίων. Κατασκευή υπόγειου γκαράζ στην πλατεία Κλαυθμώνος, τεχνικές μελέτες, κλπ. Πρακτικά πράγματα, πολλά χρήματα…

Ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου, υπουργό Γεωργίας και – αργότερα- Βόρειας Ελλάδας. «Αι βέβαιοι μικρολοβιτούραι του Ματθαίου» συμπεριλαμβάνονταν στα πολλά συμπτώματα διαφθοράς του καθεστώτος, που διέγνωσε και κοινοποίησε με επιστολή του στον Κ. Καραμανλή ο γνωστός «γεφυροποιός», Ευάγγελος Αβέρωφ (Οκτώβριος 1968). Κατά τα φαινόμενα, όμως, ο Ματθαίου ήταν … περιστεράκι εν συγκρίσει προς δυο άλλους «εθνοσωτήρες». Τον Ιωάννη Λαδά και το Μιχάλη Ρουφογάλη.

Ο Λαδάς απέκτησε το σκωπτικό προσωνύμιο «κύριος καθαρά χέρια», χάρη στη ροπή του προς τα … θαλασσοδάνεια. Ο Ρουφογάλης, αρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, έγινε διάσημος για δυο βασικές συνήθειές του. Η πρώτη: Με τη γυναίκα του Ντέλλα, φωτομοντέλο που νυμφεύθηκε το ’73, επιδόθηκαν σε «θορυβώδεις δεξιώσεις, δημοσίας εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξιν πλούτου» (εκφράσεις του Σάββα Κωσταντόπουλου). Η άλλη συνήθεια: Η εξασφάλιση δανειοδοτήσεων σε «ημετέρους», φυσικά με επιβάρυνση των κρατικών τραπεζών. Στην πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1974, το περιοδικό «Ταχυδρόμος» αποκάλυψε δυο σχετικά έγγραφα του Ρουφογάλη. Μια κατηγορία δανείων αναφερόταν ως «χαριστικά και επισφαλή». Στα «χορηγηθέντα» δάνεια καταγραφόταν ποσό άνω του 1,5 δισεκατομμυρίου και στα «υπό έγκρισιν» πάνω του 1,6 δισεκατομμυρίου δρχ.

Προτού καν κλείσουν ένα μήνα στην εξουσία…

Ας δούμε όμως, με κάποια χρονική σειρά, μερικά από τα χουντικά … κατορθώματα. Προτάσσουμε επτά κινήσεις τους- όλες, σκέτα …ορόσημα.

Πρώτο «ορόσημο»: Σαν …έτοιμοι από καιρό, οι «εθνοσωτήρες» υπέγραψαν την πρώτη τους τερατώδη σύμβαση, προτού καν συμπληρωθεί μήνας από το πραξικόπημα – ναι, τέτοια αδημονία είχαν! Τη Δευτέρα, 15 Μαΐου 1967 ανέθεσαν στην αμερικανική εταιρεία Litton το ακαθόριστο έργο της παροχής«υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως», κάπου στην Κρήτη και τη Δυτική Πελοπόννησο.

Υποτίθεται ότι η εταιρεία θα φρόντιζε να γίνουν επενδύσεις ύψους 840 εκατομμυρίων δολαρίων για 12 χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο της έδωσε ως προκαταβολή 1,2 εκ. δολάρια και ανέλαβε τις εξής υποχρεώσεις: Να καλύψει όσα έξοδα θα έκανε η Litton για να «αναπτυξιακό της έργο» συν 11% ως ποσοστό κέρδους, αλλά να εξασφαλίσει και προμήθεια 2% επί της αξίας κάθε επένδυσης, από αυτές που θα «έφερνε» η εταιρεία.

Ίδια, περίπου, ρύθμιση για τη Litton είχε προωθήσει στη Βουλή το 1966 μια από τις «κυβερνήσεις των αποστατών» – εκείνη του Στεφανόπουλου. Οι αντιδράσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων, όμως, ακύρωσαν το εγχείρημα, το Σεπτέμβριο του έτους εκείνου. Για την ακρίβεια, το ανέβαλαν για οκτώ μήνες.

Τι έκανε στην ουσία η Litton, αξιοποιώντας την προσφορά της χούντας προς αυτήν; Δεν προσέλκυε επενδυτές, δήλωνε όμως έξοδα και πληρωνόταν από το ελληνικό κράτος! Εμπράκτως η ίδια η χούντα αναγνώρισε το φιάσκο της ανάθεσης, τερματίζοντας την ισχύ της σύμβασης, την Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 1969 (ΦΕΚ 1969/Α/268). Όμως – όλα κι όλα- η Litton πήρε και το επιπρόσθετο 11% επί των δηλωθέντων εξόδων της!

Η επίσημη εξήγηση του καθεστώτος για λύση της σύμβασης; «Αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν»…

Αυτό που η χούντα ομολόγησε εμπράκτως, νωρίτερα το είχε δηλώσει ευθαρσώς στο περιοδικό «Ramparts» ο Ρόμπερτ Αλαν, υπεύθυνος του γραφείου της εταιρείας στην Αθήνα: «Τα κέρδη μας είναι ασφαλώς μεγάλα, διότι ουσιαστικά δεν κάνουμε εμείς επενδύσεις».

Ο Αλαν είχε κάθε λόγο να συμπαθεί το δικτατορικό καθεστώς και ουδέποτε έκρυψε αυτή του την …αγάπη. Όταν κάποτε κλήθηκε να σχολιάσει τα βασανιστήρια και τις διώξεις σε βάρος των αντιφρονούντων, είπε: «Οι περισσότεροι εξόριστοι και φυλακισμένοι ζουν σε νησιά, όπως είναι η Καταλίνα (σ.σ. θέρετρο στην Καλιφόρνιας). Είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν και να έρχονται. Αναπνέουν καθαρό αέρα, βρίσκονται κάθε μέρα σε ωραίο ηλιόλουστο περιβάλλον και απλώς δεν έχουν επικοινωνία με τον έξω κόσμο».

Αυτό δεν ήταν «Τάμα», ήταν … θάμα

Δεύτερο «ορόσημο»: Το Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 1968, ο Παπαδόπουλος ανακοίνωσε ότι κατέφθασε η ώρα να εκπληρώσει η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» μια υπόσχεση, την οποία είχε δώσει προς τον Θεό η …Δ΄ Εθνοσυνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Άργος το 1829: Την ανέγερση ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος. Ως τόπος ορίστηκαν τα Τουρκοβούνια. Το «Τάμα», όπως καθιερώθηκε να λέγεται, αντιπροσώπευε στο έπακρο τη μεγαλομανία του καθεστώτος. «Θα αποτελέσει, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασσικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό», έγραφε η «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» τον Ιούνιο του 1973. Μέχρι τότε, δεν είχαν γίνει καν τα οριστικά σχέδια του έργου. Κι ούτε θα γίνονταν ποτέ…

Τι ακριβώς συνέβαινε με το «Τάμα»; Γιατί … δεν χτιζόταν τίποτα, επί χρόνια; Από τη δύση του ’68 η χουντική προπαγάνδα είχε αρχίσει να διαφημίζει περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι κατέθεταν για αυτόν τον «ιερό σκοπό» τον οβολό τους. Τον Μάιο του ’69 συγκροτήθηκε και μια «Ανώτατη Επιτροπή», με πρόεδρο τον πρωθυπουργό Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και πέντε υπουργούς. Ανάμεσά τους, ο Παττακός (Εσωτερικών) και ο Μακαρέζος (Συντονισμού). Εν ολίγοις, ολόκληρη η κορυφαία χουντική «τριανδρία» επέβλεπε τα του έργου, έχοντας την αρωγή – πέραν των άλλων υπουργών- και ενός «Γνωμοδοτικού Συμβουλίου», που το απάρτιζαν πρυτάνεις, ακαδημαϊκοί, ο δήμαρχος Δημ. Ρίτσος και άλλοι παράγοντες. Από τον Ιούνιο του ’69 επέβλεπαν και το «Ειδικό Ταμείο» που συστάθηκε τότε, για την οικονομική διαχείριση του έργου.

Μυστήριο κάλυπτε τα του «Τάματος», μέχρι τον Ιανουάριο του ’74. Τότε δημοσιεύθηκε ο απολογισμός του «Ειδικού Ταμείου». Αυτό δεν ήταν «Τάμα», ήταν …θάμα. Στο «Ταμείο» είχαν εισρεύσει 453,3 εκατομμύρια δρχ, εκ των οποίων είχαν εξαφανιστεί τα 406 εκατομμύρια! Όλα αυτά δαπανήθηκαν – υποτίθεται- για απαλλοτριώσεις, «προπαρασκευαστικά έργα», «μελέτες», εργασίες «διοικήσεως και λειτουργίας»…

Από τη συνολική «αποταμίευση» των 453,3 εκατομμυρίων, τα 230 ήταν δάνεια. Τα 180 προήλθαν από εισφορές και δωρεές, τμήμα των οποίων κάλυψαν φορείς του Δημοσίου – πχ η Αγροτική Τράπεζα έδωσε 10 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 43,3 εκατομμύρια ήταν «επιχορήγηση» από τον τακτικό προϋπολογισμό.

Την αχαλίνωτη διασπάθιση δημοσίου χρήματος την υπογραμμίζει ένα ακόμη στοιχείο: Στην τριετία 1970 -73 έγιναν τρεις διαγωνισμοί για «προσχέδια» του «Τάματος». Απέτυχαν παταγωδώς και κηρύχθηκαν άγονοι.

Ελάχιστοι αρχιτέκτονες ενδιαφέρθηκαν και κατέθεσαν προτάσεις, μολονότι τα αντίστοιχα χρηματικά βραβεία ήταν άκρως χορταστικά. Συνολικά, στην τριετία υποβλήθηκαν 73 προτάσεις, καμία όμως δεν κρίθηκε ικανοποιητική. Κι όμως, μοιράστηκε – μαζί με τους επαίνους για τις σχετικές προσπάθειες- το ποσό των 3.650.000 δρχ. Ποσό που υπερέβαινε … 900 φορές το μέσο μισθό ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα.

Η μεγάλη ευεργεσία προς τον κύριο Μακντόναλντ

Ήταν αδύνατον φυσικά να υπολογιστεί πόσοι … αστέρες του καθεστώτος έλαβαν μέρος – με τους ευνοούμενούς τους- σε αυτό το τρομακτικών διαστάσεων φαγοπότι. Την «επίβλεψη» πάντως την είχε – όπως προείπαμε- σύσσωμη η … αφρόκρεμα του καθεστώτος. Εάν υποτεθεί ότι το «Τάμα» κλήθηκε να άρει … μια εκκρεμότητα 139 ετών (1829 – 1968), τότε το ποσό που εξαφάνισαν τα αρπαχτικά της χούντας αντιστοιχεί σχεδόν σε τρία εκατομμύρια δρχ για κάθε χαμένο χρόνο! Καθόλου άσχημα…

Κάποιοι ενδεχομένως διερωτώνται πώς «βγήκαν στη φόρα» τα οικονομικά στοιχεία του «Τάματος», προτού καταρρεύσει η χούντα. Η απάντηση είναι απλή: Είχε ήδη αποκαθηλωθεί – προ δυο μηνών- ο Παπαδόπουλος κι ο Ιωαννίδης δεν είχε κανένα λόγο να κρύβει τη «φαυλοκρατία» των «άλλων».

Τρίτο «ορόσημο»: Το 1969 φαίνεται πως οι … μίζες της Litton είχαν ξεκοκαλιστεί. Ήταν λοιπόν ώρα για μία ακόμη μεγάλη, αποικιοκρατική σύμβαση, απ” αυτές που όταν υπογράφονται τρία τινά μπορεί να «μαρτυρούν» για τους διαχειριστές δημόσιου χρήματος: Αν δεν είναι ηλίθιοι, αν δεν νιώθουν – για κάποιο λόγο- εξαναγκασμένοι, τότε σίγουρα κάτι άλλο περιμένουν. Οι δυο τελευταίες εκδοχές φυσικά μπορούν να συνυπάρξουν…

Ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, από τις ΗΠΑ, σύμβαση για την κατασκευή της Εγναντίας Οδού (ΦΕΚ 1969/Α/15). Ποια ήταν η κατάληξη; Ο Αμερικανός πήρε τα μπογαλάκια του κι έφυγε, ενώ το Δημόσιο είχε επιβαρυνθεί σε βαθμό απίστευτο.

Μοιραίο ήταν να συμβεί αυτό. Το έργο υπολογίστηκε στα 150 εκ. δολάρια, εκ των οποίων σχεδόν το 1/3 θα το κάλυπτε το ελληνικό κράτος. Οι … χακί φύλαρχοι της στρατοκρατούμενης ελληνικής Μπανανίας, όμως, δεν χαλιναγώγησαν τη γαλαντομία τους. Εγγυήθηκαν τα δάνεια του Μακντόναλντ, τον «διευκόλυναν» με αμέτρητα ομόλογα, του έδωσαν 4,5 εκ. δολάρια ως προκαταβολή και όρισαν την αμοιβή του επί των εξόδων, συνυπολογίζοντας σε αυτά τη χρηματοδότηση του … Δημοσίου!

Το φοβερό ήταν ότι θα διεκπεραίωναν το έργο γηγενείς υπερεργολάβοι – ο Αμερικανός απλώς θα μεριμνούσε για μελέτες και δάνεια.Εάν ο Μακντόλαντ διαπίστωνε πως δεν επαρκούσαν τα 150 εκ. δολάρια, είχε δυο επιλογές. Να ψάξει για περισσότερα ή «να θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις 150 εκ. δολάρια».

Ο Μακντόναλντ δεν εξασφάλισε καμία χρηματοδότηση – ίσως να μην είχε και λόγους να το κάνει. Αποχαιρέτησε, λέγοντας ίσως νοερά κάποιο «thanks folks» για τα 4,8 εκ. δολάρια συν τα 33,4 εκ. σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου που πρόλαβε να τσεπώσει.

«Στεγαστική αποκατάστασις» και θεσμοθέτηση ατιμωρησίας

Τέταρτο «ορόσημο»: Το 1970 οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τη στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα. Διότι, καλοί οι μισθοί, καλά τα αξιώματα και τα ρουσφέτια, αλλά αν δεν είχες – βρε αδελφέ- ένα εγγυημένο, καλό κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, κινδύνευες. Θα σε πετύχαινε ο αναρχο- κομμουνισμός «ασκεπή» και θα σου άνοιγε το κεφάλι…

Πέμπτο «ορόσημο»: Περίοδος εορτών ήταν, οι «εθνοσωτήρες» αποφάσισαν – ίσως εν όψει πρωτοχρονιάς – να κάνουν άλλο ένα καλό δώρο στον εαυτό τους. Καλό και ωφέλιμο στο … διηνεκές – έτσι τουλάχιστον ήλπιζαν.

Την Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου 1970, νομοθέτησαν τα «περί ευθύνης υπουργών». Μεταβατική διάταξη (παρ. 48) του ΝΔ 802 όριζε ότι δεν μπορούσε να ασκηθεί δίωξη εναντίον υπουργού ή υφυπουργού της δικτατορίας, παρά μόνο εάν το αποφάσιζαν οι … συνάδελφοί του.

Για να έχουν απολύτως ήσυχο το κεφάλι τους, οι συνταγματάρχες συμπεριέλαβαν κάτι ακόμη στη ρύθμιση: «Παρέγραψαν» όλα τα εγκλήματα, «δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» κάποιας Βουλής, μελλοντικής.

Εάν επιτύγχανε το κατοπινό εγχείρημα της λεγόμενης «φιλελευθεροποίησης», με τον Μαρκεζίνη και τις ελεγχόμενες εκλογές, κατά πάσα βεβαιότητα θα επιβίωνε αυτή η ασυλία που πρόσφεραν στην αφεντιά τους οι συνταγματάρχες. Δυστυχώς για αυτούς, έπειτα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου κατέστη ανέφικτη η «μετάσταση» τέτοιων χουντικών θεσμών στο κοινοβουλευτικό τοπίο.

Έκτο «ορόσημο»: Ήταν Μάιος του 1972, όταν η χούντα απάλλαξε τον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72).

Αυτό ήταν το δεύτερο χατίρι των συνταγματαρχών προς τον Πάππας. Το πρώτο – πιθανότατα και το μεγαλύτερο – είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα (ΦΕΚ 1968/Α/201). Ήταν το «πράσινο φως» για τα εργοστάσια εμφιάλωσης της Coca- Cola, το οποίο είχαν αρνηθεί να «ανάψουν» οι προδικτατορικές κυβερνήσεις, θεωρώντας το συγκεκριμένο σχέδιο του επιχειρηματία άκρως ανταγωνιστικό προς την εγχώριο παραγωγή αναψυκτικών.

Ο Πάππας είχε απασχολήσει και για άλλο λόγο, εντονότατα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πριν από το πραξικόπημα: Η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ είχαν καταγγείλει ως προνομιακούς … μέχρι αηδίας τους όρους της επένδυσης που είχε κάνει στη Θεσσαλονίκη, με το διυλιστήριο της ESSO, το ’62. Το φθινόπωρο του ’64, μάλιστα, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου επέβαλλε στον Πάππας τροποποίηση της συγκεκριμένης σύμβασης.

Χρηματοδότησαν και την εκστρατεία του … Νίξον!

Ο Τομ Πάππας ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής της χούντας. Τόσο γρήγορα συντελέστηκε η μεταξύ τους οικονομική – πολιτική διαπλοκή, ώστε το 1967, στην κυβέρνηση Κόλλια , διορίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης ένας προσωπάρχης του επιχειρηματία, ο Παύλος Τοτόμης. Στη συνέχεια ο Τοτόμης ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της ΕΤΒΑ. Ο Τομ Πάππας ήταν παράλληλα υποστηρικτής και βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον, για τις αμερικανικές εκλογές του 1968.

«Παράλληλα»; ….Όχι ακριβώς. Κατά τα φαινόμενα ο Πάππας βρήκε τρόπο να ενώσει τις δυο μεγάλες … συμπάθειές του, την ελληνική χούντα και το Νίξον. Με δεσμούς … χρήματος. Κάτι πολύ ενδιαφέρον κατέθεσε στο αμερικανικό Κογκρέσο ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζούσε στην Ουάσιγκτον: Ότι η χούντα ενίσχυσε το ταμείο της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον με 549.000 δολάρια. Μετρητά, ζεστά- ζεστά… Είχαν «ζεσταθεί» από τη συνεχή κίνηση!

Τα χρήματα αυτά τα είχε διοχετεύσει η CIA στην ΚΥΠ, με σκοπό να «αναβαθμιστεί» η δράση της ελληνικής Υπηρεσίας, να γίνει πιο αποτελεσματικό το αντικομουνιστικό της έργο, κλπ. Στη συνέχεια, κατ” εντολή Παπαδόπουλου και με μοχλό το Ρουφογάλη, γινόταν η «ανακύκλωση» και τα χρήματα όδευαν προς το Νίξον.

Έβδομο «ορόσημο»: Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 1972. Ο Παττακός έδωσε εντολή να «διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα κρέατα. Ποια κρέατα; Της Αργεντινής. Αυτά που «μαύριζαν», αυτά που θα «ξέμεναν». Τα γνωστά και ως «κρέατα Μπαλόπουλου». Μαζί με το «Τάμα», ίσως το πιο … εμβληματικό σκάνδαλο της χούντας!

Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος ήταν υφυπουργός Εμπορίου. Αυτός κι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, κάθισαν στο εδώλιο για το σκάνδαλο των κρεάτων. Σκάνδαλο … πολυεπίπεδο, με κατηγορητήριο πλούσιο!

Η σοβαρότερη κατηγορία σε βάρος των δυο, ήταν πως χρηματίζονταν «κατά συρροήν» από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας που επεδίωκαν να αποκτήσουν μονοπωλιακά προνόμια στην εισαγωγή κρέατος. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αδειών εισαγωγής σε χέρια λίγων ήταν οι ανατιμήσεις στις τιμές του κρέατος – ίσως, ακόμη, οι ευνοημένοι έμποροι να ήθελαν έτσι να καλύπτουν και τα έξοδα των δωροδοκιών…

Απαγορεύτηκε, επίσης, για κάποιο διάστημα η διάθεση ντόπιου κρέατος, ώστε να προωθηθούν στην αγορά τα προβληματικά, εκείνα της Αργεντινής. Η προαναφερθείσα εντολή του Παττακού ήταν γραπτή και αναγνώστηκε στο δικαστήριο.

Ο Μπαλόπουλος έγινε σλόγκαν και … στα γήπεδα

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε τον Ιούνιο του ’74 σε ποινή φυλάκισης 3,5 ετών, η οποία μειώθηκε σε 14 μήνες το 1976. Το σκάνδαλο των κρεάτων ήταν το μοναδικό που «έστειλε» στο εδώλιο αξιωματούχους της χούντας, προτού καταρρεύσει η χούντα. Η εξήγηση είναι η ίδια με εκείνη, για τη δημοσιοποίηση των ατασθαλιών του «Τάματος»: Ο Ιωαννίδης επιθυμούσε να καταδείξει ότι ήταν αναγκαία, από ηθικής πλευράς, η ανατροπή του Παπαδόπουλου.

Κάπως έτσι έμεινε στην … Ιστορία το όνομα του Μπαλόπουλου, τον οποίον περιέβαλαν επίσης επίμονες φήμες για ατασθαλίες στον ΕΟΤ, όταν ήταν γραμματέας του οργανισμού.

Το σκάνδαλο των κρεάτων ενέπνευσε και τους … φιλάθλους. Εάν κάποιος ποδοσφαιριστής δεν απέδιδε καλά, η κερκίδα τον αποκαλούσε με ευκολία«βόδι Αργεντινής» ή «κρέας του Μπαλόπουλου».

Μέσα σε αυτή τη … θύελλα των σκανδάλων, φάνταζαν «παρωνυχίδες» ήσσονος σημασίας οι απ” ευθείας αναθέσεις – χωρίς διαγωνισμούς- έργων σε διάφορες εταιρείες. Όσο για τη «λιτή» ζωή που έκαναν οι συνταγματάρχες και οι δικοί τους άνθρωποι, θα άξιζε τον κόπο να διαβάσει κανείς τις εξιστορήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, τόσο για τη δική της ντόλτσε βίτα, όσο και για τη χλιδή της διαμονής της ίδιας και της Δέσποινας Παπαδοπούλου στο Παρίσι, όταν – κάποια στιγμή- το επισκέφθηκαν οι δύο τους.

Για την συνηθισμένη εν Ελλάδι ζωή της, η Ντέλλα Ρουφογάλη έχει πει:

«Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κομπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους καινούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977»).

«Χαβιάρι Περσίας και παγωμένα καβούρια Αλάσκας»


Υπήρχαν όμως και τα .. έκτακτα περιστατικά, όπως οι αρραβώνες της με το Ρουφογάλη. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ” όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω».

Για την Ιστορία: Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν προβεβλημένοι επιχειρηματίες, όπως οι Λάτσης και Κιοσέογλου. Στο γάμο τους; Το … αδιαχώρητο. Θυμάται η Ντέλλα: «Ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων “Τιτάν” με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία».

Αυτή ήταν λοιπόν η … αδιάφθορη δικτατορία! Αναμφιβόλως, η χούντα μετέφερε … πολύ μακριά τη σκυτάλη της διαφθοράς, την οποία – για να είμαστε ακριβείς- παρέλαβε από τα προγενέστερα χρόνια.

Υπενθυμίσεις επιγραμματικές: Σκάνδαλο «Siemens» που προκάλεσε και τη ρήξη στις σχέσεις του Παπάγου με τον Μαρκεζίνη, το 1954. Άφθονα… κλέη της οκταετίας (1955- 63) Καραμανλή, από τα «βραχώδη οικόπεδα της Φιλοθέης» και τα φουσκωμένα κέρδη εργολάβων, μέχρι την ηλεκτροδότηση της «Πεσινέ» με όρους σκανδαλωδώς ευνοϊκούς. Απόφαση της Βουλής, τον Φεβρουάριο του 1965, να παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο τους Κ. Καραμανλή, Π. Παπαληγούρα και Ν. Μάρτη για την «Πεσινέ». Επτά εν συνόλω υπουργοί και δυο υφυπουργοί του «εθνάρχη» που αντιμετώπισαν – σε κοινοβουλευτικό επίπεδο- κατηγορίες περί βλάβης του δημοσίου συμφέροντος και περί παράνομης διάθεσης μυστικών κονδυλίων. (Προτείνει κανείς να εκλάβουμε ως απόδειξη αθωότητας το «κουκούλωμα» που – κατά τα ειωθότα- ακολούθησε; ). Εξαγορές βουλευτών στην περίοδο της αποστασίας, το 1965.

Ακόμη κι ο ελληνικός κινηματογράφος των middle 60ς κατοχύρωσε ως σήμα κατατεθέν της εποχής τα … αρπακτικά του Μαυρογιαλούρου. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε…

Εάν λοιπόν όλα αυτά στιγμάτισαν την εικοσαετία 1954- 1974, γιατί σήμερα τόσα στόματα πιπιλίζουν μονότονα την «καραμέλα» πως η διαφθορά και το ρουσφέτι γεννήθηκαν το …’74 και είχαν μαμά τη Μεταπολίτευση; Ας δώσει ο καθένας την απάντηση που θεωρεί σωστή..

Πηγή: Τα απίστευτα οικονομικά σκάνδαλα της χούντας (Για να κλείνουν μερικά στόματα) - RAMNOUSIA

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων της ΣΣΑΣ μας ενημερώνει σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει με το εργασιακό των απόστρατων

Συζητείται από την 27/3/2013 (1η ανάγνωση), στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και τη βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του Υπουργείου Οικονομικών», που συμπεριλαμβάνει και το άρθρο για το εργασιακό των αποστράτων. Θα ακολουθήσουν και... άλλες συζητήσεις για να φθάσει και να ψηφιστεί στην Ολομέλεια της Βουλής. Κατά τη συζήτηση της περασμένης Τετάρτης, δεν προέκυψε κάποια τροποποίηση στο εισαγόμενο νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο: 1. Αναστέλλεται η σύνταξη σε εργαζόμενους αποστράτους κάτω των 47 ετών. 2. Μετά τα 47 έτη επιτρέπεται η εργασία σε όσους αυτοαπασχολούνται αλλά περικόπτεται το ποσό που υπερβαίνει τα 60 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη προσαυξημένο κατά 6 ημερομίσθια για κάθε τέκνο ανήλικο ή κάτω των 24 που σπουδάζει. 3. Επιτρέπεται χωρίς καμία επίπτωση η εργασία ως υπαλλήλου ή αυτοαπασχολούμενου, αποστράτου κάτω των 47 ετών, που έφυγε με υπαιτιότητα της υπηρεσίας. 4. Ισχύς των ανωτέρω αλλαγών, για όσους ήδη εργάζονται από 1/1/13, ενώ για όσους αναλάβουν εργασία, μετά την ψήφιση του ν/σ. Υπενθυμίζεται επίσης πως σύμφωνα με το άρθρο 63 του Ν. 2676/1999, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 16 του Ν. 3863/2010, ισχύουν επίσης τα ακόλουθα: α. Συνταξιούχοι λόγω γήρατος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή άλλων φορέων κύριας ασφάλισης που αναλαμβάνουν μισθωτή εργασία, προβλέπεται αναστολή καταβολής τόσο της κύριας όσο και της επικουρικής σύνταξης για τους ανωτέρω συνταξιούχους, μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους. Μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας, τα ανωτέρω πρόσωπα λαμβάνουν το ποσό της μηνιαίας ακαθάριστης κύριας σύνταξης ή κύριων συντάξεων που αντιστοιχεί σε τριάντα ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, όπως διαμορφώνονται κάθε φορά και ισχύουν την 31 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, ενώ το ποσό της μηνιαίας ακαθάριστης κύριας σύνταξης ή των κυρίων συντάξεων που υπερβαίνει τα τριάντα ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη καταβάλλεται μειωμένο κατά 70%. β. Αξιοποίηση χρόνου ασφάλισης από τον απασχολούμενο συνταξιούχο. Σύμφωνα με την περ.3 της παρ. 1 του άρθρου 16 του Ν. 3863/2010 ο χρόνος ασφάλισης του απασχολούμενου συνταξιούχου αξιοποιείται είτε για την προσαύξηση της σύνταξής του είτε για θεμελίωση νέου συνταξιοδοτικού δικαιώματος, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις περί διπλοσυνταξιούχων. Επισημαίνεται ότι η αξιοποίηση του χρόνου ασφάλισης γίνεται πλέον σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο στην περίπτωση αναστολής της σύνταξης. Στην περίπτωση αξιοποίησης του χρόνου ασφάλισης στο φορέα από τον οποίο ο συνταξιούχος λαμβάνει σύνταξη ο υπολογισμός για την προσαύξηση της ήδη καταβαλλόμενης σύνταξης γίνεται με ποσοστό 1,714% επί των συντάξιμων αποδοχών οι οποίες δεν μπορεί να υπερβαίνουν το 25πλάσιο του ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη για κάθε έτος συντάξιμης υπηρεσίας ή 300 ημέρες εργασίας. γ. Εξαιρούμενα από τη ρύθμιση πρόσωπα. Σύμφωνα με την περ. 6 της παρ.1 του άρθρου 16 του Ν. 3863/2010 οι διατάξεις του άρθρου 63 του Ν. 2676/99, όπως ισχύει, δεν έχουν εφαρμογή: Α) στον επιζώντα των συζύγων Β) στους συνταξιούχους του ΟΓΑ Γ) στους πολύτεκνους των οποίων το ένα τουλάχιστον των τέκνων είναι ανήλικο ή σπουδάζει σε ανώτερη ή ανώτατη σχολή και έως τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας του ή είναι ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία. Δ) στα πρόσωπα για τα οποία ισχύουν οι διατάξεις των Καν.( ΕΟΚ) 1408/71 και 574/72 και των διμερών συμβάσεων εργασίας Ε) στα πρόσωπα που συνταξιοδοτήθηκαν με τις διατάξεις του άρθρου 27 παρ. 6, 7, 8 και 9 του Ν. 3185/2003 (ιπτάμενοι χειριστές καθώς και ιπτάμενοι συνοδοί και φροντιστές της Ολυμπιακής Αεροπορίας και Ολυμπιακής Αεροπλοΐας) μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους. Γιάννης Αντωνιάδης Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Σ.Σ.Α.Σ. http://staratalogia.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1.html

H Toυρκία ναυπηγεί πλωτά νοσοκομεία με στόχο το Αιγαίο

MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ 

Ο Υπουργός Υγείας της Τουρκίας Μεχμέτ Μουεζίνογλου, ο οποίος κατάγεται από την Κομοτηνή, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του στη χώρα μας, αποκάλυψε πως η Τουρκία θα ναυπηγήσει πλωτά νοσοκομεία.
Ο τούρκος υπουργός τόνισε πως στην επίσκεψη του στις ΗΠΑ θα επισκεφθεί τα πλωτά νοσοκομεία που διαθέτουν οι αμερικανοί «για να ναυπηγηθούν παρόμοια στην Τουρκία».
Ο Μουεζίνογλου ισχυρίστηκε πως η ναυπήγηση των νοσοκομείων σε πλοίο είναι αναγκαία «σε μια χώρα σαν την Τουρκία που περικλείεται από θάλασσες και έχει μεγάλο ρίσκο σεισμού. Όπου υπάρχει πρόβλημα με σεισμό θα ελλιμενίζουμε το πλοίο μας» τόνισε ο ίδιος.

Όμως υπάρχουν υποψίες πως τα τουρκικά πλωτά νοσοκομεία θα μπορούν να περιπολούν γύρω από τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο με στόχο να παρεμβαίνουν στα έκτακτα περιστατικά κυρίως στα μικρά νησιά που οι υπηρεσίες υγείας είναι ανύπαρκτες. Η Άγκυρα με τα πλοία αυτά θα μπορεί επίσης να παρέχει υπηρεσίες υγείας σε σκάφη σε σκάφη αναψυχής που για κάποιο λόγο οι επιβάτες τους εμφανίζουν αιφνιδιαστικά προβλήματα υγείας, προσφέροντας έτσι ουσιαστικές και πιο άμεσες υπηρεσίες από αυτές της Ελλάδας...
O Mουεζίνογλου στην ομιλία του σε συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης πρότεινε και τη διακομιδή ασθενών από την δυτική Θράκη στην Τουρκία!
« Εχουμε πολλές βοήθειες που μπορούμε να παρέχουμε στον τομέα υγείας προς τη δυτική Θράκη. Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αδριανούπολης έχει ιστορία 32 ετών. Στον έλληνα ομόλογο μου όπως κι στον έλληνα Υπουργό Εσωτερικών, είπα να ανοίξουμε τις υπηρεσίες μας στην Ελλάδα που αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει δυσκολίες. Το νοσοκομείο της Κομοτηνής δεν παρέχει σωστές υπηρεσίες υγείας. Γι’αυτό και εγώ προτείνω να το νοσοκομεία στην Κεσσάνη με το νοσοκομείο της Κομοτηνής να αδελφοποιηθούν».
Ο Μουεζίνογλου πέρυσι, πριν γίνει υπουργός, είχε προτείνει στους Μουσουλμάνους της δυτικής Θράκης να παρέχεται υγειονομική ασφάλιση , με ένα μικρό τίμημα που θα πληρώνουν στην τουρκική τράπεζα Ziraat Bankası.
Ο ίδιος ως βουλευτής Αδριανούπολης ήταν παρών σε όλες τις επισκέψεις τούρκων αξιωματούχων στη δυτική Θράκη.

ΟΡΓΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΘΑ! ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ)

EperotisiNikolopoyloyRoysfeti8000Euro

http://staratalogia.blogspot.gr/

Kρατική χρηματοδότηση κομμάτων 2013

Παρακάτω όλο το έγγραφο της σχετικής Υπουργικής Απόφασης
http://et.diavgeia.gov.gr/f/min-interior/ada/%CE%92%CE%95%CE%94%CE%A3%CE%9D-353

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΓΕΝ. Δ/ΝΣΗ ΟΙΚΟΝ. ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ
ΓΕΝ. Δ/ΝΣΗ ΑΝΑΠΤ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ

Πληροφορίες : Θ. Φλώρος, M. Τζιβάκη
Τηλέφωνα : 213 136 1131, 213 136 1673
Φαξ : 213 136 1140
E-mail : th.floros@ypes.gr, mtzivaki@ypes.gr

Αθήνα 12 Μαρτίου 2013 Αριθ. πρωτ.: 9739

ΘΕΜΑ: Κατανομή κρατικής οικονομικής ενίσχυσης έτους 2013 στα δικαιούχα πολιτικά κόμματα

ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 3 και 4 του ν. 3023/2002 «Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το Κράτος. Έσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων βουλευτών» (ΦΕΚ 146 Α ́).
2. Το ν. 2362/1995 «Κώδικας Δημόσιου Λογιστικού, έλεγχος των δαπανών του Κράτους και άλλες διατάξεις», όπως αυτός τροποποιήθηκε από τον ν. 3871/2010 (ΦΕΚ 141 Α ́) «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη» και ειδικότερα τις διατάξεις του άρθρου 23 αυτού.
3. Το ν. 3861/2010 «Ενίσχυση της διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση νόμων και πράξεων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο «Πρόγραμμα Διαύγεια» και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 112 Α ́).
4. Το ν. 4095/2012 «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2013» (ΦΕΚ 226 Α ́).
5. Τις διατάξεις του ν. 4093/2012 «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013−2016 − Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013−2016». (ΦΕΚ 222 Α ́).

ΑΔΑ: ΒΕΔΣΝ-353

6. Τις 1/2009 και 2/2012 αποφάσεις Ανώτατης Εφορευτικής Επιτροπής με τις οποίες κατανεμήθηκαν οι έδρες που ανήκουν στα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Εθνικό Κοινοβούλιο αντίστοιχα και από τις οποίες προκύπτει το ποσοστό εγκύρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν τα πολιτικά κόμματα που συμμετείχαν στις αντίστοιχες εκλογές.
7. Τις διατάξεις του Π.Δ. 185/2009 «Ανασύσταση του Υπουργείου Οικονομικών (ΦΕΚ213 Α ́) .
8. Τις διατάξεις του π.δ. 86/2012 «Διορισμός Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών» (ΦΕΚ 141 Α ́).
9. Την αριθ. Υ48/9.7.2012 Απόφαση του Πρωθυπουργού περί καθορισμού αρμοδιοτήτων του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα (ΦΕΚ Β ́ 2105/9.7.2012).
10. Το από 17.7.2012 συμφωνητικό των κομμάτων που συγκροτούν τον συνασπισμό «δημιουργία, ξανά!».
11. Το με αριθ. πρωτ. 5360/22-2-2013 έγγραφό μας προς το Γενικό Λογιστήριο το Κράτους με το οποίο ζητήθηκε η αύξηση ποσοστού στο 100% της εγκεκριμένης πίστωσης στον ΚΑΕ 2595 του Ε.Φ. 07-130.
12. Η με αριθ 2/22199/00007000030/01.03.2013 Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών με την οποία δίνεται ποσοστό διάθεσης 50% της εγκεκριμένης πίστωσης στον ΚΑΕ 2595 του Ε.Φ. 07-130.
13. Το γεγονός ότι με την ανωτέρω Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών διατίθεται το ποσό των δέκα εκατομμυρίων εννιακοσίων δέκα τριών χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ (10.913.500,00 €), που θα καλυφθεί από τις εγγεγραμμένες πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου Εσωτερικών, οικονομικού έτους 2013 και ειδικότερα τον Κ.Α.Ε. 2595 του Ειδ. Φορέα 07−130, αποφασίζουμε:

Α ́. Προσδιορίζουμε
τα πολιτικά κόμματα που εμπίπτουν στις κατωτέρω κατηγορίες, ως ακολούθως:

Α1. Στην κατηγορία της περίπτωσης α ́ της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 3023/2002: 
1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Ν.Δ.),
2. ΣΥΡΙΖΑ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
3. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
4. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ – ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ 5. ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
6. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
7. ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

2

ΑΔΑ: ΒΕΔΣΝ-353

Α2. Στην κατηγορία της περίπτωσης β ́της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 3023/2002: 
1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Ν.Δ.),
2. ΣΥΡΙΖΑ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
3. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
4. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ – ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ 5. ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
6. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
7. ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
8. ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (ΛΑ.Ο.Σ.) 9. Οικολόγοι Πράσινοι
Α3. Στην κατηγορία της περίπτωσης γ ́ της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 3023/2002: 1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Ν.Δ.),
2. ΣΥΡΙΖΑ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
3. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
4. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ – ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ 5. ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
6. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
7. ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
8. ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (ΛΑ.Ο.Σ.) 9. Οικολόγοι Πράσινοι
10. δημιουργία, ξανά! (δημιουργία ξανά!-Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία)

Β ́. Κατανέμουμε
το ανωτέρω διατιθέμενο ποσό για την τακτική χρηματοδότηση και την οικονομική ενίσχυσή τους για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς, στα παραπάνω δικαιούχα
κόμματα, ως εξής:

ΑΔΑ: ΒΕΔΣΝ-353

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ	ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ		ΣΥΝΟΛΑ
	ΤΑΚΤΙΚΗ	ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ
NEA ΔHMOKPATIA (NΔ)	2.717.961,36	266.466,80	2.984.428,16
ΣΥΡΙΖΑ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ	2.483.744,03	243.504,32	2.727.248,35
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)	1.248.581,20	122.409,92	1.370.991,12
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ	845.146,00	82.857,45	928.003,45
ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ	795.158,15	77.956,68	873.114,83
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ	738.749,90	72.426,46	811.176,36
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ	590.698,86	57.911,65	648.610,51
ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (ΛΑ.Ο.Σ.)	209.825,03	20.571,08	230.396,11
Οικολόγοι Πράσινοι	209.825,03	20.571,08	230.396,11

δημιουργία, ξανά! (δημιουργία ξανά!- Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία)	99.390,80	9.744,20	109.135,00
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛO	9.939.080,36	974.419,64	10.913.500,00

3

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ

Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ

Κοινοποίηση:
- Βουλή των Ελλήνων
Γραφείο κ. Γ ́ Αντιπροέδρου Επιτροπή Ελέγχου
Τ.Κ. 100 21 Αθήνα

ΑΔΑ: ΒΕΔΣΝ-353

Γ ́. Το ανωτέρω ποσό της τακτικής χρηματοδότησης, καθώς επίσης και της οικονομικής ενίσχυσης για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς που αντιστοιχεί στο συνασπισμό κομμάτων «δημιουργία, ξανά! (δημιουργία ξανά!-Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία)», κατανέμεται μεταξύ των κομμάτων που τον συγκροτούν σύμφωνα με την, αναφερόμενη στην παρ. 10 της παρούσας, μεταξύ τους συμφωνία.
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

4

Εσωτερική διανομή:

1. Γρ. κ. Υπουργού
   
2. Γρ. κ. Γενικού Γραμματέα
   
3. Γεν. Δ/ση Οικονομικών Υπηρεσιών
   
4. Γεν. Δ/νση Αναπτ. Προγραμμάτων
   
5. Διεύθυνση Εκλογών (5 αντίγραφα)
   
6. Διεύθυνση Οικονομικού
   

ΑΔΑ: ΒΕΔΣΝ-353

5