Έλεγχοι για ληξιπρόθεσμα με κατασχέσεις και άρση τραπεζικού απορρήτου

Ασφυκτικό "πρέσινγκ" κατά των οφειλετών του Δημοσίου ξεκινά από αύριο Τρίτη ο εισπρακτικός μηχανισμός, ενεργοποιώντας όλα τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, καθώς εκπνέει σήμερα η προθεσμία για υπαγωγή στη ρύθμιση των ληξιπροθέσμων.

Η ανάγκη να καλυφθεί η μαύρη τρύπα των εσόδων και να στηριχθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, οδηγεί το υπουργείο Οικονομικών στο να αυξήσει την πίεση προς τους φορολογουμένους για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να ρυθμίσουν τα χρέη τους.

Είναι αξιοσημείωτο ότι έχει ήδη δοθεί εντολή να κατάσχεται το 25% του μισθού, της σύνταξης ή οποιουδήποτε άλλου βοηθήματος, για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων χρεών, αλλά και να ξεκινήσουν οι κατασχέσεις ενοικίων, αυτοκινήτων, τραπεζικών λογαριασμών, απαιτήσεων από αμοιβές τρίτων, απαιτήσεων πελατών από συγκεντρωτικές καταστάσεις τιμολογίων πελατών - προμηθευτών, καθώς και να προχωρούν οι ελεγκτές σε άμεση είσπραξη πλειστηριασμάτων από τους συμβολαιογράφους και στον εντοπισμό συνυπόχρεων προσώπων.

Από την άλλη πλευρά, εάν το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος, από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων, υπερβαίνει το ποσό των 5.000 ευρώ, το υπουργείο Οικονομικών ζήτησε πρόσφατα να ασκείται άμεσα ποινική δίωξη κατά του οφειλέτη.

Όσον αφορά, πάντως, τις κατασχέσεις μισθών ή συντάξεων, θα πρέπει να αναφερθεί ότι δεν επιτρέπεται η επιβολή κατάσχεσης επί μισθών, συντάξεων ή ασφαλιστικών βοηθημάτων που καταβάλλονται περιοδικώς σε βάρος οφειλετών του Δημοσίου, εφόσον το ποσό αυτών, αφαιρουμένων των υποχρεωτικών εισφορών, είναι μέχρι 1.000 ευρώ μηνιαίως.

Αν όμως ο μισθός, η σύνταξη ή το βοήθημα υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ, λαμβανομένης υπόψη και της περίπτωσης που ο οφειλέτης λαμβάνει τα ανωτέρω από δύο ή περισσότερους φορείς, λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό αυτών και επιτρέπεται η κατάσχεση του 25% αυτών, όμως το εναπομείναν ποσό από το σύνολό τους να μην είναι κατώτερο των 1.000 ευρώ.

Το οικονομικό επιτελείο ζήτησε από τους 40 ειδικούς ελεγκτές, που στελεχώνουν την Επιχειρησιακή Μονάδα Είσπραξης, να δώσουν προτεραιότητα στο κυνήγι των μεγαλοοφειλετών που έχουν την οικονομική δυνατότητα ή διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία για να εξοφλήσουν τα χρέη τους.

Οι ελεγκτές μάλιστα έχουν λάβει ξεκάθαρες εντολές όπως:

* Να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα ή και το εξωτερικό, με τη συνδρομή του ΣΔΟΕ για να προχωρήσουν και στη δέσμευση των καταθέσεων.

* Να κάνουν φύλλο και φτερό την ακίνητη περιουσία των οφειλετών, ελέγχοντας όχι μόνο τα στοιχεία που έχουν συμπεριλάβει στο έντυπο Ε9 της εφορίας, αλλά ξεσκονίζοντας όλα τα υποθηκοφυλακεία της χώρας, για να εντοπίσουν επιπλέον περιουσιακά στοιχεία που έχουν οι μεγαλοοφειλέτες ή οι συνυπόχρεοι αυτών και δεν τα έχουν δηλώσει ή μεταγράψει.

* Να εντοπίσουν περιουσιακά στοιχεία ή επιχειρήσεις που μεταβιβάστηκαν εικονικά, καθώς και περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν από τρίτους με χρηματικούς πόρους του οφειλέτη.

* Να προχωρήσουν σε κατασχέσεις ακίνητων και κινητών περιουσιακών στοιχείων και στα χέρια τρίτων.

Ποιος ο τρόπος αποπληρωμής

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα υπάγονται υποχρεωτικά όλες οι οφειλές ή δόσεις οφειλών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες, με βάση τις διατάξεις του ΚΕΔΕ, μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου 2012, εφόσον δεν υπερβαίνουν τις 10.000 ευρώ (βασική οφειλή), όταν πρόκειται για φυσικά πρόσωπα, και τις 75.000 χιλιάδες ευρώ (βασική οφειλή), όταν πρόκειται για νομικά πρόσωπα.

Οι υπόχρεοι, που θα υπαχθούν, έχουν δυνατότητα καταβολής των οφειλών τους εφάπαξ ή σε μηνιαίες δόσεις, από δύο έως είκοσι τέσσερις και υπό προϋποθέσεις έως εξήντα, καθώς και απαλλαγή από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής κατά ποσοστό ανάλογα με τον αριθμό των δόσεων της ρύθμισης, εκ των οποίων καθεμία δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 100 ευρώ.

Συγκεκριμένα, οι ρυθμιζόμενες οφειλές καταβάλλονται:

*εφάπαξ, με απαλλαγή ποσοστού 100% των προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής,

*από 2 μέχρι 12 μηνιαίες δόσεις, με απαλλαγή του 90% των προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής,

*από 13 μέχρι 24 μηνιαίες δόσεις, με απαλλαγή του 75% των προσαυξήσεων,

*από 25 μέχρι 36 μηνιαίες δόσεις, με απαλλαγή του 60% των προσαυξήσεων,

*από 37 μέχρι 48 μηνιαίες δόσεις, με απαλλαγή του 45% των προσαυξήσεων,

*από 49 μέχρι 60 μηνιαίες δόσεις, με απαλλαγή του 25% των προσαυξήσεων.

"Στους Έλληνες δεν έφτασε ούτε ένα λεπτό του ευρώ"

Την πλήρη κατανόησή του για τη δυσθυμία των Ελλήνων, οι οποίοι, όπως αναφέρει, καλούνται τώρα να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν, εκφράζει ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων (1970-1983) του ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι.

Ο κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της χώρας, Χάνες Αντρος, σε συνέντευξή του στη μεγάλης κυκλοφορίας, αυστριακή εφημερίδα "Εστεραιχ", σημειώνει ότι όταν ένας δανειστής δανείζει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια Ευρώ, τότε ο δανειστής είναι εξίσου υπεύθυνος εάν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια, ο κ. Αντρος επισημαίνει ότι 170 δισεκατομμύρια Ευρώ δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

Στη συνέντευξή του, ο θεωρούμενος ως ένας από τους σημαντικότερους υπουργούς Οικονομικών της μεταπολεμικής Αυστρίας, προειδοποιεί ότι, όπως η υπερβολική χρήση ενός φαρμάκου μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο, ακριβώς αυτό μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση της υπερβολικής λιτότητας, προσθέτοντας πως χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση.

"Επειδή ένα φάρμακο είναι καλό, δεν σημαίνει ότι το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα" σημείωσε χαρακτηριστικά.

Οι Γερμανοί πρέπει να αλλάξουν

Ο ίδιος τονίζει την ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στάσης, προπάντων από τους Γερμανούς και αυτοί να επιδείξουν, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, περισσότερη αλληλεγγύη, ενώ επισημαίνει πως, αν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί κατά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, όπως οι Γερμανοί κατά την κρίση του Ευρώ, τότε ποτέ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση.

'Οπως λέει, την γερμανική επανένωση πλήρωσαν όλοι και όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου έγινε "ένα προς ένα" με το δυτικογερμανικό, προκάλεσε σε ολόκληρη την Ευρώπη υψηλότερα επιτόκια.

Σύμφωνα με τον Άντρος, το Ευρώ δεν επιτρέπεται να παραμείνει μόνον ένα μέσο πληρωμών, αλλά απαιτείται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, καθώς δεν γίνεται για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες, αλλά χρειάζεται μια Τραπεζική Ενωση με μια πανευρωπαική τραπεζική εποπτεία.

Αναφερόμενος στην άσχημη κατάσταση των δημοσιονομικών και του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη, ο κ. Αντρος παραπέμπει στην επίσης άσχημη κατάσταση στις ΗΠΑ, για να επισημάνει συγχρόνως πως η διαφορά έγκειται στο ό, τι εκεί υπάρχει μια από κοινού αντιμετώπιση της κατάστασης και ακριβώς αυτό διαφοροποιεί το δολάριο από το Ευρώ.

Πακέτο σωτηρίας για τις... τράπεζες

Πρόσφατα, σε άλλη συνέντευξή του, ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών είχε καταγγείλει πως "η σωτηρία της Ελλάδας είναι μια σωτηρία των τραπεζών και μέχρι σήμερα στους ίδιους τους Έλληνες δεν έφθασε ούτε ένα λεπτό του Ευρώ", ενώ είχε χαρακτηρίσει το "πακέτο σωτηρίας" για την Ελλάδα ως "απερίσκεπτη θεραπεία" που θα μπορούσε να στείλει τον ασθενή ακόμη και στο θάνατο, καθώς, χωρίς θεραπεία των αιτίων, η "επιβληθείσα, υπερβολική, εξαναγκαστική λιτότητα", δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Σύμφωνα με τον κ. Αντρος, η οικονομία στην Ελλάδα συρρικνώνεται και το κράτος πρέπει να πληρώνει ολοένα και υψηλότερα επιτόκια, κάτι που μπορεί να συγκριθεί με έναν γιατρό ο οποίος γράφει στον ασθενή ένα δραστικό φάρμακο σε δεκαπλάσια δόση, χωρίς να λάβει υπόψη του τις παρενέργειες, ωστόσο, κατά την άποψή του, μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εξαιτίας του κινδύνου μετάδοσης σε άλλες χώρες της, είναι πολύ πιο ακριβή απ΄ ότι η προσπάθεια σωτηρίας.

Η υποτίμηση της δραχμής και η επιστροφή στο '80

Με τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν για έξοδο της χώρας από το ευρώ, εφιαλτικά είναι τα σενάρια για τα επίπεδα του πληθωρισμού και των επιτοκίων στα τραπεζικά δάνεια προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις

Οι προβλέψεις για άνοδο του πληθωρισμού στα επίπεδα του 35%, με εκτίναξη των επιτοκίων σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα, όπως περιγράφεται στη μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, προκαλούν ρίγη ανησυχίας στους δανειολήπτες, καθώς παραπέμπουν σε δραματική αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης των δανείων.

Το χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων διαμορφώνεται σήμερα στα 242,7 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 116,3 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι οφειλές των επιχειρήσεων, 111,3 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι οφειλές των νοικοκυριών από δάνεια και κάρτες και 15 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι οφειλές των ελευθέρων επαγγελματιών.

Το σενάριο της Εθνικής, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα "Καθημερινή", βασίζεται στην εκτίμηση για άμεση υποτίμηση του νέου νομίσματος κατά 40% σε σχέση με το ευρώ –και ονομαστική υποτίμηση της τάξης του 65%– οδηγώντας σε εκτίναξη του πληθωρισμού στο 32%.

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, οι Νομισματικές Αρχές θα υποχρεωθούν να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε επίπεδα υψηλότερα του πληθωρισμού κατά πέντε περίπου μονάδες, διαμορφώνοντας το μέσο επιτόκιο στο 37%.

Το κόστος μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν ανυπολόγιστο για τα δάνεια των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Εθνικής, σε συνδυασμό με το εκτιμώμενο επίπεδο ανεργίας 34%, θα εκτόξευαν τις επισφάλειες σε επίπεδο άνω του ενός τρίτου του συνολικού χαρτοφυλακίου των χορηγήσεων.

Να σημειωθεί ότι σήμερα οι επισφάλειες των ελληνικών τραπεζών ανέρχονται στο 18% του συνολικού χαρτοφυλακίου δανείων, ανεβάζοντας τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται στα 44 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η ένταξη της χώρας στο ευρώ επιτρέπει τη διατήρηση του κόστους εξυπηρέτησης των δανείων σε χαμηλό επίπεδο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των στεγαστικών δανείων και σημαντικό τμήμα των επιχειρηματικών είναι συνδεδεμένο με το επιτόκιο της ΕΚΤ ή το euribor, που διαμορφώνονται στο 1% και στο 0,7% αντίστοιχα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η δόση ενός στεγαστικού δανείου 100.000 ευρώ, με 20ετή διάρκεια και επιτόκιο 5%, διαμορφώνεται σήμερα στα 660 ευρώ περίπου και το ενδεχόμενο εκτίναξης του κόστους δανεισμού σε αυτά τα επίπεδα θα ανέβαζε τη δόση του ίδιου δανείου στις 3.000 ευρώ.

Ακόμη κι αν ένα τμήμα του χρέους οδηγείτο σε διαγραφή, μεγάλο μέρος των νοικοκυριών θα οδηγούνταν σε πλήρη αδυναμία αποπληρωμής των δανείων του και ουσιαστικά θα ακυρωνόταν από την εκτίναξη του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους.

Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση της Efg Eurobank, μια τέτοια επιλογή δεν θα αποτελούσε δίκαιη λύση στον βαθμό που το κεφαλαιακό άνοιγμα που θα προκαλούνταν στους ισολογισμούς των τραπεζών θα έπρεπε να καλυφθεί με κρατική χρηματοδότηση και δη από χρήματα των συνεπών δανειοληπτών και των συνεπών φορολογουμένων.

Με δεδομένο ότι μόνο ο μισός πληθυσμός έχει σήμερα δάνεια και περίπου το 80% αυτών εξυπηρετείται εγκαίρως, η χαριστική συμπεριφορά τμήματος των πιστωτών, χωρίς κριτήρια και διαδικασίες, θα οδηγούσε σε μεγάλη ανακατανομή του εισοδήματος και θα δημιουργούσε αδικίες εις βάρος αυτών που δεν έχουν δανειστεί ή όσων είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Ειδικά για τον επιχειρηματικό κλάδο, όπως επισημαίνει η Eurobank, η επίπτωση μιας τέτοιας εξέλιξης θα νόθευε τον υγιή ανταγωνισμό και θα οδηγούσε σε αλυσιδωτές επιπτώσεις στη λειτουργία της οικονομίας, την ανάπτυξη, την απασχόληση και τα συναλλακτικά ήθη.

Η εμπειρία του παρελθόντος που έχει άλλωστε η χώρα μας στις διαγραφές δανείων, μέσα στον έλεγχο των κρατικών τραπεζών, επιβεβαιώνει ότι η παρέμβαση του κράτους έγινε με μη ορθολογικά κριτήρια και με δυσανάλογο κόστος για τους φορολογουμένους.

Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, μετά μία δεκαετία χαμηλών επιτοκίων, η ελληνική οικονομία απειλείται με την επιστροφή δεκαετιών πίσω, τις οποίες "οι παλαιότεροι προτιμούν να ξεχνούν και οι νεότεροι αγνοούν".

Η εποχή που τα επιτόκια στα επιχειρηματικά δάνεια έφταναν το 30%, καθιστώντας τον δανεισμό για τις επιχειρήσεις εκείνης της εποχής απαγορευτικό, δεν είναι πολύ μακριά και συνδέεται με την περίοδο πριν από την είσοδο της χώρας στο ευρώ.

Αδύνατη ήταν τότε και η πρόσβαση των νοικοκυριών στην τραπεζική χρηματοδότηση, καθώς η στεγαστική πίστη αρχίζει να αναπτύσσεται δειλά το 1990 με αρχικά επιτόκια, που άγγιζαν την περίοδο εκείνη το 20% και χαρακτηρίζονταν ελεύθερα διαπραγματεύσιμα, αφού οι τράπεζες διατηρούσαν το δικαίωμα της μονομερούς αναπροσαρμογής τους.

Τα καταναλωτικά δάνεια άρχισαν να αναπτύσσονται μετά την απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης το 1997 και τα επιτόκια είχαν σημείο εκκίνησης την περίοδο εκείνη το 25%, ενώ οι κάρτες που έκαναν την εμφάνισή τους αρκετά νωρίτερα και δη στη δεκαετία του 1990 προωθήθηκαν με επιτόκια της τάξης του 35% για να σταθεροποιηθούν στα επίπεδα του 15% από το 2000 και μετά.

Παραιτείται των αποδοχών του ο Π. Πικραμμένος

Με επίσημη δήλωσή του, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμμένος γνωστοποιεί ότι παραιτείται των μηνιαίων αποδοχών του.

«Δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να λάβω κατά το χρόνο άσκησης των καθηκόντων μου τις προβλεπόμενες για τη θέση μου μηνιαίες αποδοχές από τη λήψη των οποίων και παραιτούμαι», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση που εξεδόθη από το Γραφείο του Πρωθυπουργού.

«Οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν»

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας και σήμερα κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της χώρας, Χάνες Αντρός, των κυβερνήσεων (1970-1983) του ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι, υποστήριξε σε συνέντευξή του πως «οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν».

Συγκεκριμένα σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα "Εστεραιχ", σημείωσε πως όταν ένας δανειστής δανείζει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε ο δανειστής είναι εξίσου υπεύθυνος εάν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια. Παράλληλα επεσήμανε ότι 170 δισεκατομμύρια ευρώ δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

Στη συνέντευξή του, ο θεωρούμενος ως ένας από τους σημαντικότερους υπουργούς Οικονομικών της μεταπολεμικής Αυστρίας, προειδοποιεί ότι «όπως η υπερβολική χρήση ενός φαρμάκου - επειδή ένα φάρμακο είναι καλό - δεν σημαίνει ότι το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα, μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο, ακριβώς αυτό μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση της υπερβολικής λιτότητας», προσθέτοντας πως «χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση».

Επίσης τόνισε την ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στάσης, προπάντων από τους Γερμανούς και αυτοί να επιδείξουν, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, περισσότερη αλληλεγγύη, ενώ επισημαίνει πως, αν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί κατά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, όπως οι Γερμανοί κατά την κρίση του Ευρώ, τότε ποτέ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση.

«Την γερμανική επανένωση πλήρωσαν όλοι και όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου έγινε ένα προς ένα με το δυτικογερμανικό, προκάλεσε σε ολόκληρη την Ευρώπη υψηλότερα επιτόκια. Το ευρώ δεν επιτρέπεται να παραμείνει μόνον ένα μέσο πληρωμών, αλλά απαιτείται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, καθώς δεν γίνεται για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες, αλλά χρειάζεται μια Τραπεζική Ενωση με μια πανευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία», υπογράμμισε ο πρώην υπουργός.

Αναφερόμενος στην άσχημη κατάσταση των δημοσιονομικών και του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη, ο κ. Αντρός παραπέμπει στην επίσης άσχημη κατάσταση στις ΗΠΑ, για να επισημάνει συγχρόνως πως η διαφορά έγκειται στο ό, τι εκεί υπάρχει μια από κοινού αντιμετώπιση της κατάστασης και ακριβώς αυτό διαφοροποιεί το δολάριο από το Ευρώ.

Όταν ο Μάνος Χατζηδάκις έγραφε για το νεοναζισμό

Ένα κείμενο του Μάνου Χατζηδάκι είχε δημοσιευθεί το 1993 στην Ελευθεροτυπία με αφορμή μια εκδήλωση κόντρα στο νεοοναζισμό. Το κείμενο είναι τόσο διαχρονικό και επίκαιρο που αξίζει να το διαβάσετε.

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.

(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.

Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

Διάσωση χωρίς μνημόνιο

Η Ισπανία υπέκυψε τελικά στις διεθνείς πιέσεις και γίνεται η τέταρτη χώρα της ευρωζώνης που προσφεύγει στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης.Την ικανοποίησή τους εκφράζουν Σόιμπλε και Ρέσλερ.

Η προσφυγή της Ισπανίας συνιστά διπλή πρεμιέρα.Αφενός, για πρώτη φορά προσφεύγει στους μηχανισμούς στήριξης μια από τις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης, αφετέρου, και σε αντίθεση με τις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, θα δοθεί για πρώτη φορά στοχευμένη βοήθεια για τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Με τον τρόπο αυτό η Μαδρίτη αποφεύγει αυτό που πάση θυσία προσπαθούσε να αποκλείσει η κυβέρνηση Ραχόι: αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις και έξωθεν έλεγχο του προϋπολογισμού της. Ωστόσο η Ισπανία οφείλει να μεταρρυθμίσει τον τραπεζικό της τομέα και να δρομολογήσει άμεσα την εξυγίανση των αδύναμων χρηματοπιστωτικών της ιδρυμάτων.Στη χειρότερη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να σημαίνει και κλείσιμο μεμονωμένων ιδρυμάτων.

Γερμανικές αντιδράσεις

Με ανακούφιση αντέδρασε η γερμανική κυβέρνηση. Ο υπ. Οικονομίας Φ. Ρέσλερ έκανε λόγο για ένα «σωστό και αναγκαίο βήμα» ενώ σε παρόμοιο ύφος ο υπ. Οικονομικών Β. Σόιμπλε σχολίασε ότι χάρη σε ήδη δρομολογηθείσες μεταρρυθμίσεις οι μεγαλύτερες ισπανικές τράπεζες ξεπέρασαν την κρίση. Ένα μέρος του χρηματοπιστωτικού τομέα όμως θα πρέπει να ξεπεράσει τις συνέπειες της ισπανικής φούσκας των ακινήτων, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Βέβαιος ότι η βοήθεια αυτή θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα εμφανίστηκε και ο πρόεδρος της γερμανικής Bundesbank Γενς Βάιντμαν. «Έχω εμπιστοσύνη στην ισπανική κυβέρνηση η οποία έχει προχωρήσει ήδη σε δραστικές διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας.Αλλά θα πρέπει να συνεχίσει σε αυτό το δρόμο», όπως είπε.

Πηγή Deutsche Welle

"Τα 45 δισ. ευρώ το χρόνο φτάνει η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα"

«Συμφωνώ απολύτως με την κ. Λαγκάρντ!», δηλώνει ο διευθυντής ελέγχων του ΣΔΟΕ Νίκος Λέκκας, σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας "Die Welt", αναφερόμενος στα σχόλια της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα.

Στη συνέντευξή του το στέλεχος του ΣΔΟΕ αναφέρεται στην αλλαγή κουλτούρας των φορολογικών ελέγχων, στα αποτελέσματα της υπηρεσίας του, αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη συνεργασία με τις τράπεζες, ή όταν οι ελεγχόμενοι είναι πολιτικοί.

«Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα φτάνει το 12- 15% του ΑΕΠ. Αυτό είναι 40- 45 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Εάν θα μπορούσαμε από αυτά να εισπράξουμε μόνον τα μισά, τότε το πρόβλημα της Ελλάδας θα είχε λυθεί», τονίζει ο κ. Λέκκας.

Ο κ. Λέκκας πάντως θεωρεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μέχρι τώρα υπήρξε η διαφθορά των ίδιων των υπαλλήλων των φορολογικών υπηρεσιών και εκτιμά ότι η χρήση του νέου λογισμικού "Elenxis", που δοκιμάζεται ήδη, μπορεί να δώσει σε αυτό ένα τέλος.

Ο διευθυντής ελέγχων του ΣΔΟΕ κάνει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση που οι ελεγχόμενοι είναι αιρετοί, π.χ. βουλευτές. «Έχουν ασυλία. Εάν ανακαλύψουμε κάτι, πρέπει να διαβιβάσουμε την υπόθεση στη Βουλή. Τέλος της ιστορίας», λέει και κάνει λόγο για κάποιον πολιτικό, ο οποίος «εξοργίστηκε για το γεγονός ότι είχαμε δει τους λογαριασμούς του στη Σουηδία».

Δάνεια προς τα πολιτικά κόμματα: Μηνυτήρια αναφορά του Συλλόγου κατά των διοικήσεων της Αγροτικής Τράπεζας

Ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, υλοποίησε παλαιότερη δέσμευσή του και κατέθεσε σήμερα στην Εισαγγελία Αθηνών, μηνυτήρια αναφορά (Γ2012/1722) κατά παντός υπευθύνου στελέχους της διοίκησης της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (η μηνυτήρια αναφορά αναφέρεται τόσο στα στελέχη της παρούσας διοίκησης, όσο και στα στελέχη παλαιότερων διοικήσεων), με την οποία καλεί τον Εισαγγελέα να ερευνήσει την ύπαρξη ευθυνών στελεχών της Τράπεζας, σχετικά με την υπόθεση δανεισμού πολιτικών κομμάτων.

Μηνυτές είναι ο Σύλλογος (εκπροσωπώντας τα μέλη του) και ο κ. Γιάννης Σιάτρας (ως φορολογούμενος πολίτης και ως μέτοχος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας). Τη νομική πλευρά της υπόθεσης χειρίζεται ο δικηγόρος Αθηνών και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου, κ. Χρήστος Κλειώσης.

Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής: Εδώ και μερικά χρόνια, τα πολιτικά κόμματα, αδυνατώντας να περιορίσουν τις εξαιρετικά υψηλές δαπάνες τους, ξεκίνησαν την πρακτική του δανεισμού από τις τράπεζες.
Στις αρχές του 2011, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες (οι οποίες ουδέποτε διαψεύσθηκαν) ότι τα πολιτικά κόμματα όφειλαν σε διάφορες τράπεζες περί τα 220 έως 225 εκατομμύρια ευρώ. Από τα χρήματα αυτά, αναφέρθηκε ότι ποσό περίπου 205 εκατομμύρια όφειλαν τα (τότε) δύο μεγαλύτερα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) στην Αγροτική Τράπεζα.

Ήταν προφανές! Τα δύο μεγάλα κόμματα, διόριζαν τις διοικήσεις στην Αγροτική Τράπεζα και στη συνέχεια, η Αγροτική Τράπεζα δάνειζε τα κόμματα, σε μία “αγαστή” συμφωνία...

Και τί εγγυήσεις έπαιρνε για τα δάνεια αυτά η Αγροτική Τράπεζα; Την εγγύηση της ...κρατικής χρηματοδότησης! Και μάλιστα, έλαβε την εγγύηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα, έως το 2017! Αλλά ποιά κρατική χρηματοδότηση; Αυτή που θα έπαιρναν τα κόμματα, εάν αυτά πετύχαιναν τα εκλογικά αποτελέσματα που είχαν πετύχει το 2009 (όταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είχαν αθροιστικά πετύχει ποσοστό 77% των συνολικών ψήφων) και εάν η κρατική χρηματοδότηση διατηρούνταν στα ίδια επίπεδα (1% επί των προϋπολογιζόμενων τακτικών εσόδων του Προϋπολογισμού).
Βεβαίως, σήμερα, οι εγγυήσεις αυτές έχουν μηδενική αξία. Η κατάρρευση των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, σημαίνει ότι τα δύο τέως μεγάλα κόμματα θα λαμβάνουν πολύ χαμηλότερη κομματική χρηματοδότηση, σε σχέση με το παρελθόν. Και πώς θα πληρώσουν τα δάνειά τους, όταν ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια, με μεγαλύτερη χρηματοδότηση και δανεισμό και πάλι έβγαιναν στο “κόκκινο”;

Ο υπερβολικός και χωρίς καμία λογική δανεισμός των κομμάτων από την Αγροτική Τράπεζα, πέραν του ότι είναι άδικος (για τα υπόλοιπα κόμματα), ενδεχόμενα παραβιάζει το νόμο περί χρηματοδότησης των κομμάτων και προκαλεί αθέμιτο “ανταγωνισμό” μεταξύ των πολιτικών κομμάτων (αφού οι αυξημένες δαπάνες προβολής που είχαν τα δύο κόμματα με αυτό τον τρόπο, ή οι δαπάνες μετακίνησης οπαδών, ενδεχόμενα οδηγούσαν σε επηρεασμό του φρονήματος των εκλογέων). Όμως, περισσότερο απ’ όλα, προκαλεί κίνδυνο μεγάλων ζημιών στην ίδια την Τράπεζα και συνεπώς, στους μετόχους της, αλλά και στους Έλληνες φορολογούμενους, οι οποίοι τελικά καλούνται να πληρώσουν -μέσω αυξήσεων κεφαλαίων- τις ζημιές που κάθε έτος εμφανίζει η Τράπεζα.

Στη Γενική Συνέλευση της Αγροτικής Τράπεζας της 29ης Απριλίου 2011, παρέστη και ο Πρόεδρος του Συλλόγου ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, εκπροσωπώντας μέλος του Συλλόγου, μέτοχο της Τράπεζας.Η παρέμβαση αυτή αναφέρεται και στα επίσημα Πρακτικά της Συνέλευσης της Τράπεζας: “Επίσης, ο κ. Ιωάννης Σιάτρας, με την ιδιότητά του ως Αντιπρόσωπος της Μετόχου EuroCapital ΑΕΛΔΕ, έλαβε το λόγο και κατέθεσε για να καταχωρηθεί στα Πρακτικά, στα οποία και καταχωρείται, η από 28/4/2011 έγγραφη δήλωσή του, με την οποία εκφράζεται η αντίθεσή του όσον αφορά στην δανειοδότηση πολιτικών κομμάτων από την Τράπεζα και ζήτησε στοιχεία για το ύψος των δανειοδοτήσεων αυτών, το υφιστάμενο υπόλοιπό τους, την εξυπηρέτησή τους και την εν γένει διαδικασία χορηγήσεώς τους.
Παρά τη δέσμευση του Προέδρου της ΑΤΕ κ. Θ. Πανταλάκη, ουδεμία ενημέρωση μας δόθηκε. Απάντηση δε δόθηκε

Όμως, η ουσία είναι συγκεκριμένη:
Η Αγροτική Τράπεζα, διοικούμενη από κομματικές διοικήσεις, παρουσιάζει εξαιρετικά μεγάλες ζημιές: 481 εκατομμύρια κατά το 2009, 395 εκατομμύρια κατά το 2010 και 1.030 εκατομμύρια έως το Σεπτέμβριο του 2011 (οι τελικές ζημιές της τράπεζας για το 2011 αναμένεται να υπερβούν τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ)

Στο ίδιο διάστημα (2009-2011), το Ελληνικό Δημόσιο έχει συμμετάσχει σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας (οι οποίες έγιναν για να καλυφθούν οι ζημιές), πληρώνοντας 1.910 εκατομμύρια ευρώ! Παράλληλα, κατά την ίδια περίοδο, το Ελληνικό Δημόσιο έχει δώσει επιπλέον εγγυήσεις προς την Αγροτική Τράπεζα, ύψους 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ!

Μέσα σ’ αυτό το χάος ζημιών και κακοδιαχείρισης, η Διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας, θεώρησε ως “σπουδαία” επιχειρηματική ευκαιρία, να δανειοδοτήσει τα πολιτικά κόμματα! Και παραβίασε κάθε κανόνα λογικής, αλλά και κάθε κανόνα χρηματοδότησης, τους οποίους δεσμεύεται να ακολουθεί, ενώ ενδεχόμενα εξώθησε και τα αρμόδια τμήματα της Τράπεζας (Διεύθυνση Διαχείρισης Κινδύνων, Διεύθυνση Εσωτερικού Ελέγχου κλπ) σε παραβίαση των βασικών πιστωτικών κανόνων.

Οι πράξεις και οι παραλήψεις των Διοικήσεων της Αγροτικής Τράπεζας, που είτε οφείλονται σε βαριά αμέλεια, είτε σε δόλο, έβλαψαν τα συμφέροντα της Τράπεζας και των μετόχων της και επαγωγικά και τα συμφέροντα των ελλήνων φορολογούμενων.
(Βεβαίως, και χωρίς να κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε ότι προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε, γιατί να στεναχωρηθεί ο Διοικητής της Τράπεζας; Οι αμοιβές του που υπερέβησαν τις 300.000 ευρώ κατά το 2010 (πλέον των λοιπών παροχών) δεν πειράχθηκαν).

Οι πολίτες αυτού του τόπου, οι Έλληνες Φορολογούμενοι, δεν ανεχόμαστε τη διατήρηση αυτών των άθλιων πρακτικών που οι πολιτικές συμμορίες διαμόρφωσαν και επέβαλαν, παραβιάζοντας πιστωτικούς κανόνες, νόμους, αλλά και κανόνες ηθικής.
Ήρθε η ώρα για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι. Αυτοί που εξέθρεψαν τις νοσηρές καταστάσεις του παρελθόντος. Αυτοί που διαχειρίστηκαν με τόση ελαφρότητα τα χρήματα των φορολογούμενων και που συνέβαλαν στο να έρθει η χώρα μας στο σημερινό της χάλι. Επιτέλους. Ήρθε η ώρα για να πληρώσουν οι υπεύθυνοι. Και για να αλλάξουμε την ηθική της πολιτικής, αλλά και της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος στη χώρα μας.

Η μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε σήμερα ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, εμπεριέχει ένα συμβολισμό: Οι πολίτες είμαστε υπεύθυνοι για την τύχη μας. Και πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε την επιβολή του δικαίου και το σεβασμό στους Θεσμούς