Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ...μάλλον για αυτό...... ενω συμβαινουν τοσα...γύρω μας δεν αντιδράμε...........‏

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, γιός υψηλόβαθμου σοβιετικού αξιωματικού γεννήθηκε το 1939 στην Μόσχα.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Novosti Press και ως πράκτορας στην KGB (Κα Γκε Μπε) αλλά και στο Κεντρικό Κομμουνιστικό Συμβούλιο τα χρόνια της Σοβιετικής Ενώσεως. Ειδικότητα του ήταν η προπαγάνδα.

Λόγω διαφωνίας του με το σοβιετικό καθεστώς, τον Φεβρουάριο του 1970 διέφυγε στη Δύση και μάλιστα από την Αθήνα όπου είχε έρθει ως τουρίστας. Μετά την παραχώρηση ασύλου από την πρεσβεία των ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη χώρα αυτή,

Σε συνέντευξη που έδωσε το 1985 όπως θα δείτε στο βίντεο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφωτιστική ανάλυση των τεχνικών προπαγάνδας που εφάρμοζαν οι σοβιετικοί από την εποχή που υπηρετούσε. Τεχνικές που μέσα από την συνέντευξη, προκύπτει ως οφθαλμοφανές ότι έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα και για την πολύχρονη προετοιμασία της δικής μας κρίσης.

Σκοπός των σοβιετικών κατά τον πράκτορα, ήταν η οικονομική αποσταθεροποίηση της χώρας (ΗΠΑ) και όπως βγαίνει από συνειρμούς με την σημερινή κατάσταση, προφανώς μέσα από τα ίδια σκοτεινά και υπερεθνικά κέντρα αθέατης εξουσίας που την εφήρμοσαν και στην περίπτωση της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

Μερικά χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης, αναφορικά με την τεχνική αυτή του ψυχολογικού πολέμου μέσω χειρισμού των συνειδήσεων, που οι σοβιετικοί έχουν ονομάσει προπαγάνδα :

· Η κύρια δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών καλύπτει μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία την οποία ονομάζουν ιδεολογική υπονόμευση.
· Βασικός στόχος της είναι ο 'εχθρικός' πληθυσμός να αλλάξει την αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς να μην μπορεί να βγάλει λογικά συμπεράσματα για να προστατεύσει τον εαυτό του, τους δικούς του και την χώρα του
· Πρόκειται για μια πολύ αργή διαδικασία πλύσης εγκεφάλου την οποία χωρίζουν σε 4 στάδια

Το 1ο από αυτά λέγεται 'υπονόμευση του ηθικού' και διαρκεί 15 με 20 χρόνια ! Αυτό θεωρήθηκε το ελάχιστο απαιτούμενο διάστημα για να εκπαιδευθεί μια τουλάχιστον γενιά μαθητών ώστε να στραφεί εναντίον της επικρατούσας τοπικής νοοτροπίας και ιδεολογίας.
Μετά την εν λόγω υπονόμευση, το άτομο δεν επηρεάζεται πλέον από την επαφή με γεγονότα που αφορούν πραγματικές
καταστάσεις. Καθίσταται ανίκανο να διακρίνει την πραγματική πληροφορία, έστω και μετά από καταιγισμό αυθεντικών
αποδείξεων και ντοκουμέντων, σε φωτογραφίες ή βίντεο.
Το 2ο στάδιο λέγεται 'Αποσταθεροποίηση' και διαρκεί 2 με 5 χρόνια. Εδώ ο στόχος είναι η Οικονομία, οι Διεθνείς Σχέσεις και τα Αμυντικά Συστήματα. Στο στάδιο αυτό, η αποσταθεροποίηση επέρχεται μέσα από την επιρροή και την επίδραση των
Μαρξιστικών - Λενινιστικών θεωριών της τότε ΕΣΣΔ (εν προκειμένω αναφέρεται στις ΗΠΑ ως στόχο !)
Το 3ο στάδιο είναι η Κρίση η οποία επέρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. (αναφέρεται στις ΗΠΑ του 1985 όπου η κρίση επήλθε μέσα σε 6 μόλις εβδομάδες) !
Το 4ο στάδιο λέγεται 'Εξομάλυνση' με απροσδιόριστη διάρκεια, όπου επιβάλλονται δυσβάστακτα και καταδυναστευτικά μέτρα με σκοπό την δήθεν επαναφορά στο κανονικό επίπεδο ποιότητας ζωής, αλλά με πραγματικό στόχο την απόλυτη οικονομική υποδούλωση.

Έχει σημασία να παρατηρήσουμε ότι η συνέντευξη αυτή, αν και δίδεται πριν από 25 ολόκληρα χρόνια, μοιάζει να αναφέρεται σε καταστάσεις πολύ πρόσφατες για μας τους Έλληνες και οπωσδήποτε πανομοιότυπες με την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.

Επίσης ενδιαφέρον έχει στο τέλος της συνέντευξης, όπου ο πρώην πράκτορας επισημαίνει πως όλοι αυτοί οι φορείς των αριστερών ιδεολογιών στις ΗΠΑ, των ανθρωπιστικών ιδεών του πανεπιστημιακού κατεστημένου και οι 'προστάτες' των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια τέτοια διαδικασία, καθίστανται ακούσια όργανα της υπονόμευσης που αναφέρεται στο 1ο στάδιο, (έπαιξαν άθελα τους δηλαδή το παιχνίδι των σοβιετικών), με μοναδικό σκοπό από πλευράς του 'επιτιθεμένου' την αποσταθεροποίηση του κράτους των ΗΠΑ.

Αν και ο επηρεασμός ενός αποσκιρτήσαντος κατασκόπου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος -με ότι αυτό συνεπάγεται-, μοναδική για μας σημασία έχει η επαλήθευση των λεγομένων του σε κάθε σημείο, σε σχέση με τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας σήμερα.
Εκτός των ποικίλων άλλων παραλληλισμών με την δική μας Κρίση, οι ομοιότητες με την ασύμμετρη 'ανθρωπιστική' υστερία υπέρ των λαθρομεταναστών είναι κάτι παραπάνω από προφανείς.

Η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη στον δημοσιογράφο Γ. Λακόπουλο

Ο Έλληνας υποχωρεί, υποχωρεί έως ότου τον αναγκάσουν να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Τότε μη έχοντας άλλη διαφυγή, θα γίνει είτε ήρωας είτε ραγιάς!

Αγαπητέ μου Γιώργο

Επειδή μου έκανες την τιμή και μου πρόσφερες τη χαρά με την αναφορά σου στην εορταστική συναυλία στον Λυκαβηττό προβάλλοντας και σχολιάζοντας τη φοβερή λέξη «Κατοχή» που εξεστόμισα εκεί, με προκαλείς να εκφράσω δυο-τρεις σκέψεις που δύσκολα βρίσκουν (για ανεξήγητους λόγους εδώ και καιρό) φιλόξενο χώρο στις «καθώς πρέπει» εφημερίδες, με την κρυφή ελπίδα μήπως και η στήλη σου αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.

Δεν είπα όμως μόνο τη λέξη «Κατοχή» αλλά και απηύθυνα προς κάθε κατεύθυνση την προειδοποίηση ότι με βάση την ιστορική πείρα «ο Έλληνας όταν στριμώχνεται, καθώς είναι πολυμήχανος, υποχωρεί, με τη σκέψη ότι τελικά κάτι θα γίνει για να αποφύγει το κόστος της αναμέτρησης. Υποχωρεί, υποχωρεί λοιπόν έως ότου τον αναγκάσουν να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Τότε μη έχοντας άλλη διαφυγή, θα γίνει είτε ήρωας είτε ραγιάς».

Είναι λοιπόν φρόνιμο, για τους εκάστοτε δυνατούς, να μη ξεγελιώνται από την υπομονή, την παθητικότητα και την υποχωρητικότητα του ελληνικού λαού αγνοώντας είτε υποτιμώντας το γεγονός ότι ο ίδιος έχει θέσει λόγω της ιδιομορφίας του χαρακτήρα του την κόκκινη γραμμή, όπου η «σύνεση» μεταβάλλεται σε κείνο το γνωστό ΟΧΙ, χάρη στο οποίο άλλωστε η έννοια «ελληνικότητα» από αρχαιοτάτων χρόνων είναι συνυφασμένη με υπεράνθρωπες θυσίες με καταστροφικές για τον ίδιο συνέπειες, που όμως τελικά μας χαλυβδώνουν το ήθος και μας επιτρέπουν να βαδίζουμε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά. Κι αυτός είναι ο λόγος που αγάπησα με τόσο πάθος την Ελλάδα και τους Έλληνες, ενώ πρέπει να ομολογήσω ότι η καθημερινότητά τους με απωθεί σε σημείο που να αποζητώ την απομόνωση.

Γνωρίζω όμως και κάτι άλλο: ότι ο Έλληνας με τους καλούς γίνεται καλλίτερος, ενώ με τους κακούς χειρότερος. Γι' αυτό και το σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες» τον ομόρφυνε και τον συστράτευσε, γιατί πίσω απ' αυτό έβλεπε ότι κάποιοι δυνατοί θέλουν να παλέψουν μαζί του για κείνο που αγαπά περισσότερο: την εθνική ανεξαρτησία!

Κοίταξε όμως πόσο παράξενος σκηνοθέτης είναι η ζωή, ώστε ύστερα από τριάντα χρόνια να βρεθεί ένας «κλώνος» εκείνου που ανέμισε το σύνθημα αυτό πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων, να πει το ακριβώς αντίθετο! Ότι δηλαδή είμαστε υποχρεωμένοι να παραχωρήσουμε ένα μέρος από την εθνική μας ανεξαρτησία. Υποχρεωμένοι από ποιους; Και τι είναι η εθνική ανεξαρτησία για να την παραχωρείς και μάλιστα εθελοντικά πιστεύοντας και διαλαλώντας ότι έτσι σώζεις τον λαό;

Όμως η εθνική ανεξαρτησία είναι η ψυχή, η πνοή, η ίδια η ζωή ενός ελεύθερου λαού. Χωρίς αυτήν ο λαός είναι ουσιαστικά νεκρός. Μιας και η ψυχή δεν είναι ένα φτηνό πανί που το κόβεις για να δώσεις ένα κομμάτι εδώ κι ένα κομμάτι εκεί. Είναι ένα ΟΛΟΝ, ομοούσιο και αδιαίρετο. Και μου προκαλεί αληθινό πόνο το γεγονός ότι τόσοι πολλοί και αξιόλογοι, ξεκινώντας από τον Γιώργο Παπανδρέου, λησμόνησαν τις θυσίες αυτού του λαού για την υπεράσπιση της εθνικής του ανεξαρτησίας.

Θα ΄θελα εδώ να υπενθυμίσω ότι ο Ιταλός πρεσβευτής στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ζήτησε από τον Ιωάννη Μεταξά την άδεια να χρησιμοποιήσουν οι Ιταλοί ορισμένα λιμάνια και αεροδρόμια. Και εκείνος είπε ΟΧΙ εκφράζοντας την θέληση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δεν δήλωσε «για να γλιτώσω την χώρα από την καταστροφή ενός ενδεχομένου πολέμου "παραχώρησα ένα μέρος της εθνικής μας ακεραιότητας"». Και ρωτώ: συγκριτικά ποια παραχώρηση είναι πιο σημαντική για την ανεξαρτησία ενός λαού; Ο έλεγχος 2-3 λιμανιών ή η καθολική υποταγή της οικονομίας; Με άλλα λόγια ποια θα ήταν βαρύτερη μορφή ξένης κατοχής; Η πρώτη ή η δεύτερη;

Και κάτι ακόμη: Πιστεύω και μπορώ να το αποδείξω, ότι δεν είναι η οικονομική μας κρίση που οδήγησε την Τρόϊκα στη χώρα μας αλλά ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας με όργανα τρεις Τράπεζες, μια Αμερικανική και δυο Ευρωπαϊκές. Το πώς και το γιατί, όπως φαίνεται, ο ελληνικός λαός θα το δει μόνο όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Και τότε θα πονέσει πολύ. Πάρα πολύ.

Όσο για τον ρόλο του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης θέλω να εκφράσω μόνο μια ευχή: Ότι έχουν πέσει θύματα της πρωτοφανούς συκοφαντικής εκστρατείας που κάποιοι ενορχήστρωσαν κατά της χώρας και του λαού μας με καταστροφικές βλέψεις για το μέλλον μας, που άλλωστε δεν τις κρύβουν και που για ανεξήγητους λόγους δεν φαίνεται να τις έχουν αντιληφθεί ακόμα τόσοι και τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι, των οποίων την ευθύνη και τον πατριωτισμό κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.

Όμως και μόνο το γεγονός αυτό αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη μέγιστη τραγωδία, δεδομένου ότι γίνονται έτσι άθελά τους ο καλλίτερος αγωγός -σε σχέση με την κομματική γεωγραφία της χώρας μας- για να επιβληθεί η πιο σατανική και καταστρεπτική επίθεση από όσες έχει δεχθεί ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα. Γιατί χτυπούν ταυτόχρονα το σώμα και την ψυχή μας αποβλέποντας στην ολοκληρωτική μας διάλυση.

Με θερμούς χαιρετισμούς,

Μίκης Θεοδωράκης

Γιατί πανηγυρίζετε άφρονες;

Πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση, πανηγυρίζουν τα κρατικοδίαιτα παράσιτα, πανηγυρίζουν και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, γιατί επιτύχαμε λέει επιμήκυνση αποπληρωμής των 110 δις ΕΥΡΩ. Και καλά να πανηγυρίζουν τα αφεντικά των ΜΜΕ, αλλά να πανηγυρίζουν και τα μισθοδοτούμενα παπαγαλάκια; Αυτό και αν είναι.

Γιατί όμως πανηγυρίζετε;

Πανηγυρίζετε γιατί δεν καταφέρνει η χώρα μας να....

είναι συνεπής με τους όρους αποπληρωμής του χρέους, όπως προέβλεπε το μνημόνιο; Μα εσείς δεν ήσασταν που και πάλι πανηγυρίζατε γιατί υπογράφηκε το δήθεν σωτήριο μνημόνιο; Όταν όλοι εμείς φωνάζαμε ότι αυτή η σύμβαση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τηρηθεί;

Πανηγυρίζετε γιατί η χώρα μας θα πληρώσει υψηλότερα επιτόκια ακόμα και από εκείνα που προβλέπονταν στο αρχικό μνημόνιο;

Πανηγυρίζετε γιατί η περιουσία της χώρας μας θα εξακολουθήσει για πολλά ακόμα χρόνια να είναι υποθηκευμένη στα κράτη της ΕΕ;

Πανηγυρίζετε γιατί θα εξακολουθήσει η κατάσταση πτώχευσης και ο διεθνής οικονομικός έλεγχος για δεκαετίες ακόμα;

Πανηγυρίζετε γιατί ο λαός θα ζει δεκαετίες στην εξαθλίωση και στην πρέσα μέχρι τον πλήρη αφελληνισμό της χώρας και της επικράτησης των οικονομικών μεταναστών;

Μια λέξη μόνο ακούγεται από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. «ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ».

Ανακούφιση όμως για ποιον;

Για το λαό που θα ζει στη μιζέρια και στην εξάρτηση του κάθε λαμόγιου ή ανακούφιση για το καθεστώς, που παίρνει ανάσα από την άμεση κατάρρευση; Δηλαδή των πολιτικών οικογενειών, των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων, των καθεστωτικών ΜΜΕ και της κατ’ ευφημισμόν «πνευματικής» ελίτ του τόπου;

Ποιος λοιπόν νιώθει ανακούφιση;
http://www.epirus-our-homeland.com/

Νέες αποκαλύψεις φωτιά για όλους και για όλα από το Wikileaks

Η Ελλάδα ζητά από την Ουάσιγκτον να σταματήσει τη δημοσίευση των απόρρητων πληροφοριών σχετικά με τις ελληνο-σκοπιανές σχέσεις.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας έστειλε το απόγευμα χθες σημείωμα διαμαρτυρίας προς τον αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα, Ντάνιελ Σμιθ, και παρότρυνε την Ουάσιγκτον να κάνει τα πάντα ώστε να εμποδίσει τη δημοσίευση των μυστικών εγγράφων που θα μπορούσαν να βλάψουν τα ελληνικά συμφέροντα, όπως πληροφορήθηκε το «Канал 5 Телевизија» από ανεπίσημες διπλωματικές πηγές στην Αθήνα.

Εξάλλου ο πρόεδρος του αλβανικού κόμματος DPA , Μεντούχ Τάτσι, δήλωσε χθες ότι τις επόμενες ημέρες θα ανακοινώσει έγγραφα του Wikileaks που επιβεβαιώνουν την ελληνική ανάμειξη , καθώς και πρόσωπα, στην σύγκρουση της Βαρντάσκας το 2001.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλήθηκαν από τη διαρροή των αμερικανικών μυστικών εγγράφων, ο Φίλιπ Γκόρντον υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ανέφερε στους συμβούλους του Σαρκοζί, ήδη, από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ότι στην Ελλάδα θα έρθει άλλη κυβέρνηση που επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία στην ελληνοσκοπιανή διαφορά.

Ο Γκόρντον, μάλιστα, συμφώνησε ότι καμία άλλη κυβέρνηση, εκτός του ΠΑΣΟΚ, δεν θα ήταν τόσο ευέλικτη στις διαπραγματεύσεις του ελληνοσκοπιανού ζητήματος.

Σύμφωνα με την έκθεση Γκόρντον, υπήρχε αισιοδοξία ότι εάν η διεθνής κοινότητα μπορούσε να πείσει τα Σκόπια να διοργανώσουν ένα δημοψήφισμα, ώστε η Ελλάδα να εγκαταλείψει την επιμονή της στην αλλαγή των σκοπιανών διαβατηρίων, τότε θα υπήρχε πρόοδος στο θέμα του ονόματος.

Ευαίσθητες πληροφορίες για τη διεθνή τρομοκρατία, τη διασπορά πυρηνικών όπλων και τις δράσεις ξένων ηγετών φέρνουν στο φως τα δεκάδες χιλιάδες απόρρητα διπλωματικά έγγραφα, που αποκαλύφθηκαν από τον ιστότοπο WikiLeaks.

Μεταξύ άλλων, αποκαλύπτονται πιέσεις από αραβικές χώρες για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν, ανησυχίες για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν και αμερικανικές οδηγίες για κατασκοπεία σε βάρος του ΟΗΕ. Το Wikileaks φαίνεται πως έχει έγγραφα για όλα, και μέσα σε αυτά εμπλέκεται και η Κύπρος, σε ότι αφορά την παρεμπόδιηση της ένταξης της τουρκίας στην ΕΕ.

Εμπλέκουν και την Κύπρο…

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό τα έγγραφα σημειώνουν ότι η Τουρκία ζητούσε μεγαλύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ. Τούρκος Υφυπουργός Εξωτερικών ανέφερε σε Αμερικανό ομόλογο του πως η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ παρεμποδίζεται από τις αντιρρήσεις, που κρύβουν πολιτικά κίνητρα, αρκετών κρατών-μελών, κυρίως της Κύπρου, της Γαλλίας και της Αυστρίας.

Δεν ανησυχεί το Ιράν

Το Ιράν θεωρεί ότι τα χιλιάδες αμερικανικά έγγραφα που διέρρευσαν από τον ιστότοπο Wikileaks είναι «άνευ αξίας» και δεν πρόκειται να έχουν επιπτώσεις στις σχέσεις της Τεχεράνης με τις αραβικές χώρες.

«Οι χώρες της περιοχής έχουν όλες φιλικές σχέσεις μεταξύ τους. Αυτός ο θόρυβος δεν θα έχει επιπτώσεις στις σχέσεις των χωρών. εν παίρνουμε αυτά τα έγγραφα στα σοβαρά και δεν θα έχουν επιπτώσεις στις σχέσεις μας», υποστήριξε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην Τεχεράνη ο Ιρανός πρόεδρος, Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ.

Αποφεύγει να επιβεβαιώσει η Γαλλία τις «Wiki-διαρροές» Γάλλων διπλωματών

Το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι «δεν επιβεβαιώνει καμία από τις δηλώσεις που αποδίδονται στις γαλλικές Αρχές και τους Γάλλους διπλωμάτες» στα έγγραφα που διέρρευσαν στον ιστότοπο Wikileaks. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου, Μπερνάρ Βαλερό, εξέφρασε τη λύπη της γαλλικής κυβέρνησης για τη «σκόπιμη και ανεύθυνη κοινοποίηση της αμερικανικής διπλωματικής αλληλογραφίας», υποστηρίζοντας ότι η δημοσιοποίηση τέτοιων εγγράφων αποτελεί «πλήγμα για την κυριαρχία των κρατών και το απόρρητο της αλληλογραφίας τους».

Η γαλλική προεδρία δεν αντέδρασε επισήμως στη διαρροή των εγγράφων. Σε ορισμένα από τα τηλεγραφήματα, η αμερικανική πρεσβεία στο Παρίσι φέρεται να χαρακτηρίζει τον Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί, «εύθικτο και αυταρχικό». Γίνεται επίσης αναφορά σε συνομιλία που είχε ο διπλωματικός σύμβουλος του Σαρκοζί, Ζαν-Νταβίντ Λεβίτ, με υψηλόβαθμο Αμερικανό αξιωματούχο. Σε αυτήν ο Λεβίτ φέρεται να χαρακτήρισε «τρελό» τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, και άνθρωπο που ετοιμάζεται να μετατρέψει τη χώρα του σε «άλλη Ζιμπάμπουε», ενώ χαρακτηρίζει και «φασιστικό κράτος» το Ιράν.

Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η ΔΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ν’ ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Ο τρόπος της αντιμετώπισης της πρωτόγνωρης ομολογουμένως οικονομικής κρίσης δια της επιβολής αμφιβόλου συνταγματικότητας μέτρων, της υπογραφής μίας λεόντειας δανειακής σύμβασης που οι παράμετροί της δεν έχουν αποκαλυφθεί πλήρως και της ουσιαστικής ανάθεσης της διακυβέρνησης -που ενίοτε μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για τους εκλεγμένους κυβερνώντες μας- σε μία εξωγενή και εξωθεσμική «τριανδρία» («τρόικα» στην ρωσική), φέρνει για πρώτη φορά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους σε αμφισβήτηση την εθνική μας κυριαρχία. Σε πείσμα όσων υπαγορεύουν την αδυναμία επιλογής αλλά και προβληματισμού λόγω της δεινής μας θέσης, οφείλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα:

Δυστυχώς προτού αλέκτωρ φωνήσαι τρις, αποδείχθηκε ότι οι εκ του βήματος της Βουλής τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού περί εκχωρήσεως κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, δεν ήσαν απλά ρητορικά σχήματα. Η δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε η χώρα μας -ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας-, αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη), μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα), δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή), κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι), σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται σε παρόμοια οικονομική συγκυρία. Και το 1898 μετά από την πτώχευση της χώρας μας (1893) και την επαίσχυντη ήττα από τους Τούρκους του 1897, τεθήκαμε υπό διεθνή έλεγχο των έξι τότε μεγάλων δυνάμεων, προκειμένου ν’ αποπληρωθεί το δάνειο που λάβαμε (170.000 χρυσά φράγκα) αφενός για την καταβολή πολεμικής αποζημίωσης 4.000.000 λιρών Τουρκίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σύμφωνα με την 22-11/4-12 1897 συνθήκη ειρήνης που υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη και αφετέρου ν’ αντιμετωπισθεί σχετικώς το υψηλό έλλειμμα.

Η πολιτική συγκυρία, όμως την εποχή εκείνη ήταν τελείως διαφορετική. Τότε η αγωνία ήταν για τη διαφύλαξη την κρατικής μας οντότητας. Αν και ηττημένοι διατηρήσαμε σχεδόν στο ακέραιο τα σύνορά μας. Σήμερα, υποτίθεται παινευόμασταν για την «ισχυρή Ελλάδα» της πετυχημένης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, το μέλος της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ. Η δε ανάγκη δανεισμού προήλθε από την ανικανότητα των κυβερνώντων και την πρόσκαιρη μείωση της οικονομικής ρευστότητας, και όχι από μία συντριπτική ήττα στο πεδίο των μαχών.

Και τότε τεθήκαμε υπό Διεθνή Έλεγχο, προκειμένου να φανούμε συνεπείς στις δανειακές μας υποχρεώσεις. Η αποπληρωμή του δανείου προβλεπόταν ότι θα γίνει από συγκεκριμένες προσόδους κρατικών πλουτοπαραγωγικών πηγών (π.χ. μονοπώλιο άλατος, πετρελαίου, δικαιώματα επί του καπνού, τέλη χαρτοσήμου, παιγνιόχαρτα, σπίρτα κ.α.) με ιδιαίτερα επαχθείς όρους. Αλλά τότε ουδείς διανοήθηκε, έστω και ως ενδεχόμενο, να επιτρέψει τον εκπλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

Περαιτέρω σε περίπτωση αμφισβητήσεως κατά την εκτέλεση της σύμβασης, τότε τα μέρη (Ελληνική Κυβέρνηση – Διεθνής Επιτροπή) θα προσέφευγαν σε διαιτησία που εξασφάλιζε εχέγγυα ίσης δικονομικής μεταχείρισης, ενώ αν υπήρχε ασυμφωνία θα οριζόταν επιδιαιτητής που θα τον επέλεγαν είτε από κοινού είτε ο αμέτοχος στο δάνειο Πρόεδρος της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Σήμερα, ορίζεται (άρθρο 14) ότι εφαρμόζοντας αγγλικό δίκαιο η όποια διαφορά υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), όπου η συντριπτική πλειονότητα των δικαστών ορίζονται από τα κράτη – δανειστές μας. Με άλλα λόγια την όποια διαφορά θα την επιλύσουν οι ίδιοι οι δανειστές μας. Η δε σύμβαση, αν και με αναγκαστικό τρόπο, τότε ψηφίστηκε από τη Βουλή (Νόμος ΒΦΙΘ/1898), ενώ σήμερα αρκούμαστε στην υπογραφή της από τον Υπουργό Οικονομικών.

Είμαστε ενεργοί πολίτες και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ το αυτονόητο: ένα δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο τα όργανα των τριών συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), στις βάσεις που έθεσε ο Αριστοτέλης και συμπλήρωσε ο Μοντεσκιέ θα λειτουργούν ισοσκελισμένα, εξισορροπιστικά και ισοδύναμα, ελέγχοντας η μία την άλλη. Μόνο έτσι, έχει από την ιστορία αποδειχθεί ότι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του Κράτους και τα δικαιώματα των Πολιτών του, μέσα στα όρια του Συντάγματος και των Διεθνών Κανόνων Δικαίου. Δεν νοείται η εξουσία σ’ ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ν’ ασκείται από εξωτικούς παράγοντες, που στερούνται τη στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη λαϊκή κυριαρχία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος ν’ ασκούνται από τους Έλληνες δια των νομίμων εκλεγμένων Κυβερνήσεων, οι οποίες αναλαμβάνουν την εξουσία με αυτή ως πρώτιστη υποχρέωση. Η συνεπής άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που θα προασπίζεται στο τραπέζι της διπλωματίας τα εθνικά μας θέματα, προϋποθέτει η εσωτερική πολιτική να καθορίζεται αυτόνομα από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Για να παράγεται, όμως αξιόπιστη πολιτική είναι αναγκαίο να λειτουργούν ορθά οι δημοκρατικοί θεσμοί που συνεχώς απαξιώνονται και παραγκωνίζονται.

Δεν είμαστε ενάντιοι σε όποια προσπάθεια στήριξης της χώρας, ούτε στόχος μας είναι να υπονομεύσουμε τον ως φαίνεται αναγκαίο δανεισμό της χώρας. Σαφώς και δεν επιζητούμε τη συντήρηση του σημερινού κράτους τέρας – Λεβιάθαν (όπως το περιγράφει ο Χομπς), το οποίο αφανίζει τους πολίτες του, αλλά συγχρόνως καταστρέφει το ίδιο του τον εαυτό, όπου επικρατεί η αναποτελεσματικότητα και η διαφθορά που οδηγούν σε αναπότρεπτη ηθική, κοινωνική και πολιτισμική παρακμή. Αντιθέτως εκεί πρωτίστως θα αναμέναμε την ρυθμιστική πρωτοβουλία, ώστε να επιτευχθεί η περιστολή της σπατάλης και εξάλειψη της κακοδιοίκησης για ένα αύριο αντάξιο των γενεών που μας έδωσαν το δικαίωμα να είμαστε ανεξάρτητοι.

Ωστόσο αυτό το κράτος το οποίο και πάλι συμβάλλεται και εξ αυτού του λόγου λαμβάνονται τα όποια επαχθή μέτρα, είναι αυτό που δημιούργησε το χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε (δανειζόμενοι εκ νέου). Αυτονόητο, λοιπόν, είναι να πληροφορηθούμε από τι συντίθεται το εν λόγω χρέος, ποιες οι όποιες παλαιότερες συμβατικές υποχρεώσεις, ποια η εν γένει νομιμότητα των όρων που είχαν στο παρελθόν συμφωνηθεί. Εν τέλει πρέπει να μάθουμε ποιο το πραγματικό χρέος που σήμερα δια της Δανειακής Σύμβασης αναγνωρίζουμε.

Επειδή, έχουμε μάθει να λειτουργούμε ως ο νόμος ορίζει, αυτό ακριβώς ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Όσο λεγόμαστε κράτος, να λειτουργεί το πολίτευμά μας, όπως το Σύνταγμά μας επιβάλλει, και στο πλαίσιο αυτού, τόσο κατά τον τύπο όσο και την ουσία, να ενεργούν οι Κυβερνώντες.

Γι’ αυτό είναι αναγκαία η απάλειψη από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, όλων εκείνων των όρων που θίγουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το χρέος πρέπει να τεθεί στην πραγματική του βάση, ώστε να αναγνωρισθούν και ν’ αποπληρωθούν οι πραγματικές οφειλές των δανειστών μας.

Το δημοκρατικό μας Σύνταγμα, προϊόν του Δυτικού Πολιτισμού, όπως διαμορφώθηκε από τις αρχές του Διαφωτισμού, που ανέδειξε ως πυρήνα του την προστασία της αξίας του ανθρώπου, προβλέπει θεσμούς, ώστε να διασφαλίζεται το Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας. Καμία οικονομική κρίση δεν δικαιολογεί εκπτώσεις από τις συγκεκριμένες αρχές και αξίες, οι οποίες μόνο αυτές μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια για την σταθερή και σίγουρη ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Πιστοί, λοιπόν, στη συνταγματική νομιμότητα, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ όλους τους συνειδητοποιημένους ενεργούς πολίτες, για να διαφυλάξουμε τον πολιτισμό μας, τη δημοκρατία μας, την ίδια την ανεξαρτησία του κράτους μας. Γιατί μέσα στην κρίση, που βιώνουμε, εφόσον παραμείνουμε πιστοί στις πανανθρώπινες αξίες και στους δημοκρατικούς θεσμούς, τελικά υπάρχει η ΕΛΠΙΔΑ, για ένα καλύτερο ΜΕΛΛΟΝ για τα παιδιά μας, για μια καλύτερη ΖΩΗ, για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Μυομοιχίδιον 2ον : Κομματόσιτα, παράσιτα, γυνανδρείκελα.

Του Κώστα Ζουράρι

Διαμηνύουν ἀνάστατοι, συνάδελφοι ἐπιστήμονες ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, φίλοι καὶ μή:

– Γιατί αὐτοκτονεῖτε; ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες, μ’ αὐτὸ τὸ γενοκτονίας Μνημόνιο; Εἴχατε, πέρυσι, στὰ χέρια σας τὸ ἀπόλυτο πυρηνικὸ ὅπλο: τὴν χρεωκοπία! Γιατί δὲν τὸ χρησιμοποιήσατε; Γιατί ἐσεῖς δὲν ἐκβιάσατε τὴν διεθνῆ τοκογλυφία ἀντὶ νὰ σᾶς δέσει χειροπόδαρα αὐτή; Οἱ πανάσχετοι κυβερνῆτες σας δὲν ἤξεραν ὅτι οἱ τοκογλυφοτραπεζίτες ἔτρεμαν, αὐτοί, κι ὄχι ἐσεῖς, γιὰ ἕνα χρεωστάσιο πληρωμῶν τῆς Ἑλλάδας;

Ναί, ἔτσι εἶναι, δηλαδὴ χειρότερα… Τὰ κομματοπαράσιτα τοῦ δικομματισμοῦ, ποὺ μᾶς κυβερνοῦν, ἐδῶ καὶ ἄειντε ἀπὸ τὴν Μεταπολίτευση τοῦ ’74, δὲν εἶναι ἁπλῶς πανάσχετα. Εἶναι καὶ ἀνδρείκελα ἀνεπίξεστα. Στὴν δουλοπρέπειά τους καὶ τὴν συνοικιακή τους δειλία… Διότι, τόσο σωτῆρες! Ἔτσι! Ὅσα δισεκατομμύρια ἀπομύζησαν μέχρι τώρα ἀπὸ τὴν φτωχολογιά μας, τὰ δίνουν, ὡς ἀνδράποδα πειθήνια, στοὺς διεθνεῖς τοκογλύφους. Καὶ τὸ χρέος –γιὰ τὰ παιδιά μας– μεγαλώνει μέρα τὴν μέρα.

Γιατί αὐτὰ τὰ παράσιτα-κομματόσιτα τοῦ δικομματισμοῦ δὲν ἔπραξαν τὸ νομισματο-δημοσιονομικῶς αὐτονόητον; Δῆλα δή.

1ον. Ἀμέσως, δηλαδή, πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅταν εἶδαν πὼς τὸ κηφηνῶδες μιζαδόρικό τους διόγκωνε τὸν «δανεισμὸ» ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους, ἔπρεπε νὰ δημιουργήσουν ἕνα δικό μας, ἑλληνικὸ «κυριαρχικὸ ταμεῖο» (sovereighn fund).

Πῶς; Συνενώνοντας τὸ Ταμεῖο Παρακαταθηκῶν καὶ Δανείων, τὸ Ταχυδρομικὸ Ταμιευτήριο (100% ἑλληνικῆς ἰδιοκτησίας) καὶ τὸ ποσοστὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα καὶ τὴν Ἀγροτικὴ Τράπεζα (50 καὶ ἄνω τοῖς ἑκατό). Ἔτσι, ἡ πρὸς τὰ ἐκεῖ φυσικὴ ροὴ τῶν ἀσφαλιστικῶν μας Ταμείων θὰ ἔδινε – ἀσχέτως τῆς ἐπιβαλλομένης «πατάξεως τῆς διαφθορᾶς» – τὰ δισεκατομμύρια, ποὺ μᾶς «δανείζουν» οἱ ξένοι ἐκδοροσφαγεῖς. Οἱ Ἕλληνες θὰ δάνειζαν στὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο, χωρὶς τοκογλυφικὸ ἐπιτόκιο. Ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τόσα ἄλλα κυριαρχικὰ καὶ ὄχι ἀνδραποδώδη κράτη στὸν κόσμο. Ναί, Ἑλληνικὸ Ταμεῖο κυριαρχίας (Fond souverain).

2ον. Δήμευση! Δεκατέσσερα ἢ πόσα δισ. «ληξιπρόθεσμα» χρέη ἀπὸ τὸ ἐγχώριο κεφαλαιοκρατικὸ ἀληταριό; Δήμευση!

3ον. Κομμισσάριοι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, στὶς «ἑλληνικὲς» τραπεζικὲς ληστοσυμμορίες. Στὴν Μέκκα τοῦ καπιταλισμοῦ, ὁ Ὀμπάμα γιατί τόλμησε αὐτὸ ποὺ δὲν τολμᾶ ὁ ἐδῶ «σοσιαλιστής» μας Georgakis; Γιὰ νὰ ὑπάρξει ρευστὸ στὴν ἀγορά;

4ον. Γιατί τὰ ξεφτέρια μας δὲν ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸ ἀνδρείκελο Τρισὲ τῆς ΕΚΤ νὰ ἀγοράζει καὶ νὰ ἐγγυᾶται τὰ ὁμόλογα τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀπ’ εὐθείας κι ὄχι μέσω τῶν ἑλληνοξενικῶν «Τραπεζῶν»;

Καὶ κάτι γιὰ τὴν κυβερνῶσα παρασιτικὴ ἀσχετίλα:

1ον. Ἐκεῖνος ὁ φὸν Σάχλας, ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν Τεμενάδων, ποὺ ἔγραφε, τότε, πραγματείαν ὑπὲρ τοῦ Ναὶ στὸ σχέδιο Ἀνάν –συνωδὰ τῷ Ναιναίκῳ Georgakis (τότε)–, γιατί δὲν πάει νὰ μάθει γράμματα; Ἢ γιὰ βλίτα, ὡς γνήσιος φὸν βλιτομάμας;

2ον. Ὁ ἀνεπιξέστως ἄξεστος ἰχθυέμπορος παριστάνει τὸν ὑπουργὸ γιὰ τὸν «Ἑλληνικὸ Πολιτισμό»!!! Ἐρώτηση: Ἀπαγορεύεται; Ἀπάντηση: Βεβαίως ὄχι! Κάθε ἰχθυέμπορος μπορεῖ νὰ γίνεται ὑπουργὸς περὶ τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν. Ὡς ἑξῆς: νὰ ἔχει γράψει τέσσερεις χιλιάδες σελίδες γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμὸ (ὅσες καὶ τὰ χρόνια του) καὶ νὰ διαβάζει στὸ πρωτότυπο, παρακαλῶ, τὴν Ἰλιάδα, τὸν «Ἀκάθιστο Ὕμνο» καὶ τὴν Ὀδύσσεια τοῦ Καζαντζάκη. Ἀλλοιῶς, θυρωρὸς στὴν Ἀμερικάνικη Πρεσβεία. Μπρούμυτα.

πηγή Το Ποντίκι

από το http://koukfamily.blogspot.com/2010/11/2_27.html

Sisemania...

Το SportAlien, δημιούργησε μια εικόνα με τον Σισσέ (στον οποιο οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού θα έπερεπε να του χτίσουν άγαλμα) και σας την παρoυσιαζουμε....

Εμεις "φαγαμε" μονο 3 !!!!!

Μόνο… πέντε!

Ένα μεγάλο μάθημα στην νεόκοπη Ρεάλ του Ζοσέ Μουρίνιο έδωσε απόψε το βράδυ η Μπαρτσελόνα. Οι πρωταθλητές Ισπανίας διέλυσαν με 5-0 τους «μισητούς» αντίπαλους τους στην Βαρκελώνη, τους υποχρέωσαν στην πρώτη ήττα της σεζόν και τους προσπέρασαν στην βαθμολογία της «Πριμέρα». Πέμπτη σερί νίκη της «Μπάρτσα» σε clasico, Τσάβι, Πέδρο και Βίγια (2) τα γκολ της νίκης των «μπλαουγκράνα», αναιμική και σχεδόν… παραδομένη από την αρχή η «βασίλισσα».
Το πρώτο clasico της σεζόν είχε αφεντικό από το ξεκίνημα του. Η Μπαρτσελόνα δεν αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα στο να εφαρμόσει το νόμο της από τα πρώτα κιόλας λεπτά, εξαπολύοντας και τις πρώτες απειλές προς την εστία του Κασίγιας. Η Ρεάλ δεν μπορούσε να κόψει, δεν μπορούσε να αναπτυχθεί και έγινε και εκείνη θύμα του περιβόητου «τίκι-τάκα» των Καταλανών. Η πρώτη σοβαρή φάση για την «Μπάρτσα» ήρθε στο 6ο λεπτό, όταν σε μια σέντρα σουτ του Μέσι από δεξιά η μπάλα σταμάτησε στο δεξί κάθετο δοκάρι του Κασίγιας που πιάστηκε εκτός θέσης. Το γκολ δεν άργησε να έρθει για τους «μπλάουγκράνα» και ήταν αποτέλεσμα της εξαιρετικής συνεργασίας των Ινιέστα-Τσάβι. Ο πρώτος πέρασε «πονηρά» την μπάλα στην περιοχή και ο δεύτερος αφού πήρε την κόντρα από τον Μαρσέλο, πλάσαρε εύκολα τον Κασίγιας.

Η Ρεάλ έβγαλε μια αντίδραση όταν σε ένα τρίλεπτο έχασε δύο καλές ευκαιρίες, πρώτα στο 12’με σουτ του Ντι Μαρία και ύστερα στο 14’ όταν η «ξυραφιά» του Μπενζεμά λίγο έλειψε να ωθήσει τον Αμπιντάλ στο αυτογκόλ, αλλά οι προσπάθειες της έπεσαν στο κενό. Το χειρότερο για αυτήν ήταν ότι οι Καταλανοί έφτασαν γρήγορα και αβίαστα στο 2-0, μόλις στο 18’, όταν σε υπέροχη αλλαγή παιχνιδιού του Τσάβι, ο Βίγια απομόνωσε τον Ράμος και πέρασε την μπάλα στην «καρδιά» της περιοχής και από την στιγμή που ο Κασίγιας δεν την συγκράτησε, ο Πέδρο είχε εύκολη δουλειά σκοράροντας στην κενή εστία.

Οι «μερένχες» δεν μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν τις επιθετικές αρετές τους, καθώς από ένα σημείο και έπειτα η Μπαρτσελόνα φρόντισε να κλείσει τους χώρους και να τους περιμένει. Αποδείχτηκε μάταιο καθώς με τον Οζίλ εκτός παιχνιδιού, τον Μπενζεμά ορεξάτο αλλά κάπως «βαρύ» και τον Ράμος να μην πατάει ποτέ το δεύτερο μισό του γηπέδου, όλη η δουλειά έβγαινε από τον Ρονάλντο (κυρίως) και τον Ντι Μαρία. Ο Πορτογάλος απείλησε άμεσα με εκτέλεση φάουλ στο 35’ αλλά στο 30’ είχε προλάβει να πρωταγωνιστήσει σε ένα περιστατικό που δεν τον τιμά, όταν απώθησε τον Πεπ Γκουαρντιόλα προσπαθώντας να πάρει την μπάλα για να εκτελέσει ένα πλάγια. Δημιουργήθηκε σύρραξη, με τον Ινιέστα και τον Βαλντές (!) να του ζητούν τον λόγο αλλά μετά από ένα 2λεπτο και με την κατάλληλη χρήση καρτών τα πνεύματα. Η «Μπάρτσα» είχε και εκείνη μια καλή φάση στο 27’ με τον Πέδρο αλλά έδειχνε επικίνδυνη ακόμα και όταν αποφάσισε να σηκώσει το πόδι από το γκάζι.

Ο Μουρίνιο επέλεξε Λασανά Ντιαρά αντί Οζίλ με την έναρξη της επανάληψης αλλά αυτό δεν είχε καμία επίπτωση ή επιρροή στην ροή του ματς. Η Μπαρτσελόνα δρομολόγησε πολύ γρήγορα τις εξελίξεις, έφτασε το σκορ στο 4-0 πριν την συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα και έδωσε το έναυσμα για ένα φοβερό πάρτι στις εξέδρες του «Καμπ Νου». Το σύνθημα δόθηκε στο 48’με μια ευκαιρία του Βίγια και στο 52’ με μια ακόμα μεγαλύτερη του Τσάβι που απέτυχε εις διπλούν να στείλει την μπάλα στα δίχτυα από κοντά, αλλά η «βασίλισσα» γλίτωσε μόνο παροδικά…

Η συνταγή για τα δύο επόμενα γκολ των Καταλανών ήταν η ίδια. Διαγώνια κίνηση του Μέσι από δεξιά και «κόψιμο» την κατάλληλη στιγμή στον Νταβίντ Βίγια. Ο Αστουριανός δεν λάθεψε προ του Κασίγιας ούτε στο 55’ (σε μια φάση στην οποία καλύπτεται οριακά από τον Πέπε) ούτε στο 58’, η συντριβή της Ρεάλ ήταν ήδη γεγονός και το μόνο που απέμενε ως «μυστήριο» ήταν το που θα σταματούσε το σκορ.

Στην πραγματικότητα, το ματς τελείωσε κάπου εκεί. Η Ρεάλ δεν είχε καν το κουράγιο να ψάξει ένα γκολ με προϋποθέσεις, ο Ρονάλντο απογοητεύτηκε και ουσιαστικά «κρύφτηκε» σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και το παιχνίδι μπήκε στο «ψυγείο». Στην απέναντι πλευρά, η Μπαρτσελόνα δεν ζήτησε επίμονα ένα πέμπτο ή έκτο γκολ αλλά με την άνεση που της έδινε το σκορ μπορούσε να αποτυπώσει πλήρως την υπεροχή της μέσα στο γήπεδο.

Οι παίκτες του Μουρίνιο παρασύρθηκαν και σε κάποια σκληρά μαρκαρίσματα και εξακολουθούσαν να κινδυνεύουν όσο η άμυνα τους βρισκόταν αρκετά ψηλά. Ο Κασίγιας κράτησε το σκορ στο 77’ σε σουτ του Μπόγιαν αλλά στο 91’ η κίνηση του νεαρού επιθετικού από δεξιά βρήκε ανταπόκριση σε εκείνη του Χεφρέν (αντικατέστησε στο 87’ τον Πέδρο) και αυτός νίκησε από κοντά τον Κασίγιας για το 5-0. Το δράμα για τους Μαδριλένους ολοκληρώθηκε στο 93’ με την αποβολή του Ράμος που πρώτα «θέρισε» από πίσω τον Μέσι και ύστερα χτύπησε στο πρόσωπο τον Πουγιόλ, εμφανώς εκνευρισμένος από την βαριά ήττα της «βασίλισσας»…

Μπαρτσελόνα: Βαλντές, Άλβες, Αμπιντάλ, Πουγιόλ, Πικέ, Μπουσκέτς, Τσάβι (87’ Κεϊτά), Ινιέστα, Πέδρο (87’ Χεφρ’έν, Μέσι, Βίγια (76’ Μπόγιαν).

Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Ράμος, Μαρσέλο (60’ Αρμπελόα), Πέπε, Καρβάλιο, Κεντίρα, Τσάμπι Αλόνσο, Οζίλ (46’ Λ. Ντιαρά), Ντι Μαρία, Ρονάλντο, Μπενζεμά.
Αναρτήθηκε από SportAlien
http://sportalien.blogspot.com/2010/11/blog-post_7887.html

Η Ελλάδα έχει πετρέλαιο και άεριο για 1.000 χρόνια?

Καθώς η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην υπερχρέωση και την ύφεση, όλο και περισσότερο συζητείται στους υψηλούς πολιτικούς, διπλωματικούς, ακαδημαϊκούς και οικονομικούς κύκλους μια πιθανή διέξοδος από την κρίση: η εκμετάλλευση των αναξιοποίητων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο!

Ο συνήθως καλά πληροφορημένος για τα τεκταινόμενα στα παρασκήνια της διπλωματίας, καθηγητής στο LSE, Βασίλης Μαρκεζίνης, ρίσκαρε σε πρόσφατη ομιλία του μια τολμηρή πρόβλεψη για θετική εξέλιξη στην επί δεκαετίες ανοικτή αντιπαράθεση με την Τουρκία για τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου, η οποία προκαλεί αρκετές συζητήσεις και στους οικονομικούς κύκλους της χώρας.

Ο κ. Μαρκεζίνης εκτίμησε, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, επικαλούμενος δικές του πληροφορίες, ότι ίσως και πριν από τα Χριστούγεννα να ανακοινωθεί από Αθήνα και Άγκυρα μια ιστορική συμφωνία για την υπέρβαση της διαμάχης για το Αιγαίο. Έκανε λόγο για ένα γενικό πλαίσιο αρχών διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, το οποίο προφανώς συζητείται εντατικά και υπό άκρα μυστικότητα αυτή την περίοδο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, το οποίο θα περιλαμβάνει:

1. Τη σύνταξη προσυμφώνου προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο θα κληθεί να «μοιράσει» το Αιγαίο με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τη δική του νομολογία,

2. Τη συμφωνία για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία και

3. Την εξαίρεση του Καστελόριζου από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Ελλάδας.

Η τουρκική διπλωματία από χρόνια προωθεί την ιδέα της συνεκμετάλλευσης του πλούτου του Αιγαίου, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι σταθερά προσανατολισμένες εδώ και δεκαετίες σε διπλωματική γραμμή που αποκλείει κάθε συζήτηση για το θέμα, αφού ως μοναδική διαφορά αναγνωρίζεται το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, το οποίο η Ελλάδα επιζητεί να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Τα τελευταία χρόνια, υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν, η προσπάθεια της Τουρκίας για την προώθηση της ιδέας της συνεκμετάλλευσης έχει αποκτήσει νέα δυναμική. Η Τουρκία μάλιστα έχει προτείνει να υιοθετηθεί το μοντέλο που επέλεξαν οι χώρες του Περσικού Κόλπου για να συνδιαχειρισθούν τα κοιτάσματα της περιοχής τους, που ως γνωστόν εφαρμόσθηκε με μεγάλη επιτυχία και σώρευσε τεράστιο πλούτο στα κράτη της περιοχής.

Σε συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα, ο κορυφαίος Τούρκος διπλωμάτης Γιασάρ Γιακίς, είχε προτείνει ανοικτά τη σύσταση μιας μεικτής ελληνοτουρκικής εταιρείας (joint venture) που θα αναλάβει τα κοιτάσματα των αμφισβητούμενων περιοχών, μοιράζοντας τα κέρδη στις δύο χώρες.

Το τελευταίο διάστημα, καθώς οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών συνεχίζονται, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις επιτάχυνσης, που ίσως δικαιολογούν την πρόβλεψη του καθηγητή Μαρκεζίνη για συμφωνία πριν το τέλος του χρόνου. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου επιβεβαίωσε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στις διπλωματικές επαφές, χωρίς να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες, αφού οι συνομιλίες είναι μυστικές, όπως τόνισε.

Αν οι δύο κυβερνήσεις αποφασίσουν πράγματι επί της αρχής να ξεκινήσουν την επίλυση των διαφορών για το Αιγαίο με μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης του πετρελαίου, που αποτελεί τη βασική πηγή εντάσεων από το 1973, όταν ανακαλύφθηκε μεγάλο κοίτασμα στο Β. Αιγαίο από την καναδική εταιρεία Denisson, το επόμενο ερώτημα, από την απάντηση του οποίου θα αποτιμηθούν και τα οικονομικά οφέλη για τις δύο χώρες, είναι αν η συνεκμετάλλευση θα γίνει αποκλειστικά από τις δύο χώρες, ή αν θα συμμετάσχει στο σχήμα και κάποια από τις μεγάλες πολυεθνικές του πετρελαίου.

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, εσχάτως έχει εμφανισθεί δυναμικά στο διπλωματικό παρασκήνιο μεγάλη πολυεθνική του πετρελαίου, που από παλιά διατηρεί ενδιαφέρον για το Αιγαίο, η οποία προσφέρεται να μετάσχει στο σχήμα, επενδύοντας κεφάλαια και τεχνογνωσία. Η τουρκική πρόταση, όπως είχε διατυπωθεί από τον Γιακίς, φαινόταν να αποκλείει κάτι τέτοιο, αφού είχε κάνει λόγο για joint venture εταιρειών από Ελλάδα και Τουρκία, χωρίς αναφορές σε συνεργασία με διεθνή πετρελαϊκή εταιρεία.

Ακόμη και στην περίπτωση που ένα σημαντικό μερίδιο των κερδών κατευθυνθεί σε διεθνή όμιλο πετρελαίου, ειδικοί του ενεργειακού τομέα τονίζουν στο “S10”, ότι τουλάχιστον από ένα μεγάλο κοίτασμα (στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, ανατολικά της Θάσου) μπορεί να αναπτυχθεί σε σχετικά σύντομο διάστημα σημαντική παραγωγή πετρελαίου, η οποία θα αποφέρει στο Ελληνικό Δημόσιο αρκετών δις. ευρώ ετησίως, αλλά και σημαντική τόνωση της ανάπτυξης, που θα διευκολύνει τη βιώσιμη εξυπηρέτηση του χρέους. Επιπλέον, θα υπάρξει έμμεση διευκόλυνση της δημοσιονομικής προσπάθειας, από τη μείωση των αμυντικών δαπανών.

Η ύπαρξη μεγάλου κοιτάσματος, με περισσότερα από 900 εκατ. βαρέλια υδρογονανθράκων, έχει βεβαιωθεί στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, έξω από την Θάσο. Με βάση ένα υποθετικό σενάριο αξιοποίησης όλων των κοιτασμάτων του Βορείου Αιγαίου, η παραγωγή θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 200.000 βαρέλια ημερησίως, όπως εκτιμούν ειδικοί. Η αξιοποίηση αυτών των κοιτασμάτων, μάλιστα, θα γίνει στη λεγόμενη εποχή του peak oil, δηλαδή σε μια περίοδο μόνιμα υψηλών και αυξανόμενων διεθνών τιμών του πετρελαίου, καθώς υπολογίζεται ότι έχει αντληθεί περισσότερο από 50% των διαθέσιμων κοιτασμάτων διεθνώς.

Βέβαια, πρέπει να υπογραμμισθεί, ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση, θα χρειασθεί να ξεπερασθούν λεπτά διπλωματικά και πολιτικά ζητήματα, που προκαλούν σημαντικές εντάσεις εδώ και πολλές δεκαετίες. Πάντως, στη διεθνή κοινότητα των ειδικών που ασχολούνται με αυτά τα θέματα, διατυπώνονται από καιρό σενάρια «μοιρασιάς» του Αιγαίου.

Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε πέρυσι, ο Γάλλος ειδικός Ντιντιέ Ορτολάντ διατυπώνει τέτοια σενάρια (δείτε το άρθρο ΕΔΩ δημοσιεύοντας μάλιστα και χάρτη ΕΔΩ όπου παρουσιάζει την ιδέα του για τη διευθέτηση των διαφορών, η οποία δεν απέχει από το πλαίσιο που περιέγραψε στην ομιλία του ο καθηγητής Μαρκεζίνης.

Το πρόγραμμα μετατάξεων στις ΔΕΚΟ...

Τώρα που θα γίνουν περικοπές θέσεων εργασίας,

μάλλον ο "Μ@@@ς" θα πάει σπίτι του...

Συναντηση...

Μ.Θεοδωρακης,Β.Τσιτσανης και Ι.Ζιγδης

Φιλικες σχεσεις ειχαν...

...ο Μανος Χατζιδακης και ο Γιαννης Φλωρινιωτης.

Τσοπανης 2010

Οι γαμπροι της ευτυχιας(1962)

Πρωταγωνιστουσαν:Β.Αυλωνιτης,Γ.Βασιλειαδου,Ν.Ριζος,Κ.Γιουλακη,Ε.Ριζου Σκηνοθεσια:Σ.Καψασκης Σεναριο:Ν.Τσιφορος,Π.Βασιλειαδης

Ινδια,Μαρτιος 1962

Η Πρωτη Κυρια των ΗΠΑ Τζακι Κενεντυ με την αδελφη της Πριγκιπισσα Lee Radziwill.