Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - kyo tzo pa eit - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - baroukh haba / brouha aba-a - swaagat / aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - yôkoso - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - 환영합니다 - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam -

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Τη μιση "μαγεία" του βιβλίου να αποπνέει....

Το νησί" των εκατομυρίων και των προσδοκιών στο Mega

Όλο το τηλεοπτικό κοινό περιμένει με αγωνία τις 11 Οκτωβρίου, την ημέρα που θα κάνει πρεμιέρα το "Νησί". Η ακριβότερη...
παραγωγή στην ελληνική τηλεόραση.

Η ξεχωριστή αυτή παραγωγή του Mega κόστισε 4.000.000 ευρώ ίσως και γιατί ξεκίνησε λίγο πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης.

Το κόστος είναι τόσο υψηλό καθώς η παραγωγή προκειμένου να αναπαραστήσει πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957 χρειάστηκαν 2.000 κουστούμια και σκηνικά! Οι ενδυματολόγοι έκαναν έρευνα 8 μήνες για να καταλήξουν στα συγκεκριμένα ρούχα..

Η ιστορία ξεκινά το 1939 και φτάνει έως και το 2001. Είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της λέπρας). H ιστορία των κατοίκων της Πλάκας αποπνέει απαισιοδοξία και θλίψη, καθώς πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν τον χαμό των δικών τους ανθρώπων αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους. Στην απέναντι όχθη, στη Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και «φυλακισμένοι» πάνω στο νησί, έχοντας να αντιμετωπίσουν τεράστιες δυσκολίες καθημερινής επιβίωσης, καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, ευημερούν, παντρεύονται και γεννούν παιδιά, καλλιεργούν, κάνουν εμπόριο, συνεχίζουν να δημιουργούν και να ζουν…

Πρόσχαρη, με το λεξικό ανά χείρας, η συγγραφέας του Best Seller «Το νησί», Βικτόρια Χισλοπ, εξηγεί πόσο χαρούμενη είναι που το βιβλίο της μεταφέρεται στη μικρή οθόνη.

«Είμαι πολύ χαρούμενη και έχω ασχοληθεί πραγματικά με την παραγωγή. Τα πράγματα προχώρησαν αρκετά γρήγορα μετά απ' αυτό και τότε συνάντησα την Μιρέλλα Παπαοικονόμου, που ξεκίνησε να δουλεύει το σενάριο».

Η ίδια δηλώνει πως είναι πολύ χαρούμενη που συνεργάζεται με το Mega. Τα συναισθήματα της πολύ έντονα όταν βρέθηκε για πρώτη φόρα στη Σπιναλόγκα: «Eίχα συγκινηθεί πολύ. Ανατρίχιαζα όλη την ώρα που περπατούσα εκεί. Η δύναμη του νησιού με οδήγησε στην συγγραφή του βιβλίου. Υπήρξαν αρκετές φορές που έκλαψα».

Η συγγραφέας αυτό το διάστημα ξεκίνησε το νέο της μυθιστόρημα που θα κυκλοφορήσει σ' έναν περίπου χρόνο.

Σπιναλόγκα: Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, απέναντι από το χωριό Πλάκα. Άρχισε να οχυρώνεται το 1574, την περίοδο της Ενετοκρατίας και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1649, η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι το 1715. Στη συνέχεια, στο νησί διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός. Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως, κατά το τέλος του 19ου αι., ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου.

Οι Τούρκοι φεύγουν από το νησί, όταν η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη το 1898. Η Σπιναλόγκα, από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου οδηγήθηκαν εκεί όλοι οι λεπροί της Κρήτης που πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι σε μια περιοχή έξω από το Ηράκλειο. Αργότερα μεταφέρθηκαν και ασθενείς απ' όλη την Ελλάδα. Τελικά, εγκαταλείφτηκε οριστικά, το 1957, όταν βρέθηκε η θεραπεία κατά της νόσου. Για αρκετά χρόνια έμεινε αναξιοποίητη αλλά σήμερα αποτελεί σημαντικό πολιτιστικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο.

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ.

Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά.

Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές... Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε..

Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.

Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους. Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς. Oχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία.

Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια και πού θεωρεί ως σωστό ότι γράφει το σχολικό. Το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.

Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου - μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία!

Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά; Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος.

Οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Που να φθάσουν και τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς;

Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Υ.Γ. Ένα κείμενο του κ. Σαράντου Καργάκου το οποίο γράφτηκε πρίν 4 χρόνια και όμως εξακολουθεί να ειναι τόσο επίκαιρο

Έκρηξη Πάγκαλου: "Να πού πήγαν τα λεφτά"

Αφωνα άφησε τα μέλη της κοινοβουλευτικής επιτροπής δημόσιας διοίκησης ο αντιπρόεδρος τής κυβέρνησης με την, έξω από τα δόντια, εξήγηση που έδωσε στο ερώτημα των πολιτών «πού πήγαν τα λεφτά».

Ο κ. Πάγκαλος μιλώντας στους βουλευτές είπε: «Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε, πού τα φάγατε τα λεφτά, είναι μία: Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε μια φράση με ισχυρής δόσης αλήθειας για το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Εκρηξη Πάγκαλου:  Να πού πήγαν τα λεφτά

Λίγο αργότερα οι βουλευτές τον ακούγαν και πάλι να αναφέρεται στο νομοσχέδιο για τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων του Δημοσίου και στιος πιέσεις που δέχθηκε κατα την κατάρτισή του.

«Μου ασκήθηκε πίεση, που μου μου έλεγε μην βαδίσεις προς αυτή την κατεύθυνση -τις συγχωνεύσεις- γιατί θα εκτεθούν συνάδελφοι, δηλαδή μου ζητήθηκε να κάνω ένα βήμα συνενοχής και δεν το δέχτηκα».

Οι 10 γυναικείες ατάκες της χυλόπιτας .


1. Σε βλέπω σαν αδελφό μου
(Μου θυμίζεις τον Κουασιμόδο στην Παναγία των Παρισίων)

2. Έχουμε μια μικρή διαφορά ηλικίας
(Συνομήλικος της Ακρόπολης είσαι...?)

3. Δεν με ελκύεις με αυτόν τον τρόπο
(Είσαι ο πιο άσχημος τύπος που έχω δει ποτέ μου)

4. Η ζωή μου είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη αυτήν την εποχή
(Δεν θέλω να περάσω όλο το βράδυ μαζί σου γιατί θα ακούσεις όλα τα
τηλεφωνήματα από τους άνδρες με τους οποίους βγαίνω)

5. Έχω ήδη ερωτικό δεσμό
(Ο οποίος είναι ο αρσενικός μου γάτος και μια μεγάλη σακούλα ποπκόρν)

6. Δεν βγαίνω ραντεβού με άνδρες από την δουλειά μου
(άκουσε, φιλαράκο, δεν θα έβγαινα μαζί σου ακόμη και αν ήσουν ο
τελευταίος άνδρας στο σύμπαν, πόσο μάλιστα στο κτίριο)

7. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω
(Δεν φταίω εγώ, εσύ φταις)

8. Ασχολούμαι με την καριέρα μου
(Ακόμη και κάτι τόσο βαρετό και μη ικανοποιητικό σαν την καριέρα μου
είναι καλύτερο από το να βγω μαζί σου)

9. Δεν θέλω να δεσμευτώ
(Έχω ξεκόψει κάτι κρύους σαν και σένα)

10. Ας μείνουμε φίλοι
(Σε θέλω να είσαι κοντά μου για να σου λέω με ανατριχιαστικές
λεπτομέρειες όλα εκείνα που θα γίνονται με τους άλλους άντρες όταν
κάνω έρωτα μαζί τους)

5 ΚΙΛΑ ΠΗΡΕ Ο ΣΙΜΑΟ !!!!!

Η κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ είχε ξεφύγει το τελευταίο δίμηνο και με την επιστροφή του Κώστα Αντωνίου ξεκίνησαν οι μετρήσεις στους ποδοσφαιριστές. Αρκετοί από αυτούς βρέθηκαν στο… κόκκινο όσον αφορά το λίπος, αλλά αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα πέντε κιλά που έχει πάρει ο Σιμάο Μάτε Τζούνιορ.

Μεγάλη ζήτηση

Παντρεύτηκε ένας στο χωριό, και μόλις πήγε τη γυναίκα του στο σπίτι, της είπε:
- Γυναίκα, ότι θέλεις κάνε, αλλά μακριά από το στάβλο με το μεγάλο μαύρο άλογο, γιατί είναι άγριο κι επικίνδυνο!

Ζήσανε 1-2 χρόνια καλά, ξεχάστηκε μια μέρα η φουκαριάρα η γυναίκα, μπήκε στο στάβλο, τρώει μια κλωτσιά από το άλογο, και έμεινε στον τόπο.

Έγινε η κηδεία, δεχόταν συλλυπητήρια ο σύζυγος, μόνο που ο παπάς του χωριού παρατήρησε ότι, κάθε φορά που τον πλησίαζε γυναίκα να τον...


...συλλυπηθεί, κουνούσε ο σύζυγος το κεφάλι προς τα κάτω, και κάθε φορά που τον πλησίαζε άντρας το κουνούσε προς τα πάνω. Δεν είπε τίποτα βέβαια, τέτοιες ώρες, αλλά την περιέργεια την είχε.

Πέρασε λίγος καιρός, ξαναπαντρεύτηκε ο άνθρωπος, πάλι τα ίδια και με την καινούργια του γυναίκα, "πρόσεχε της είπε, μακριά απ' το στάβλο με το μαύρο άλογο". Και που το είπε, τί κατάφερε; Ένα χρόνο μετά ξανάγινε το κακό! Μπήκε κι αυτή στο στάβλο, μια δυνατή κλωτσιά και πάλι το άλογο, πάει στα θυμαράκια κι ετούτη!

Καινούργια κηδεία, ξανά συλλυπητήρια, μα και πάλι ο παπάς πρόσεξε την ίδια περίεργη συμπεριφορά από τον χήρο, να κουνάει καταφατικά το κεφάλι στις γυναίκες που τον συλλυπούνταν και αρνητικά στους άντρες.

Δεν άντεξε και λίγο μετά, τον πήρε παραπέρα και τον ρώτησε. Τι να σου πω παπά μου, του απάντησε ο λυπημένος. Με πλησίαζαν οι γυναίκες και μου έλεγαν «ζωή σε λόγου σου» κι εγώ έγνεφα «ευχαριστώ». Οι άντρες με ρώταγαν «το πουλάς το άλογο;» κι εγώ έγνεφα "όχι"!

Υπάρχει ελπίδα αδέρφια...

Εγκαίνια σε οίκο ανοχής

Όπως φαίνεται η κρίση δεν άφησε τίποτα όρθιο εκτός από το σεξ. Στη Λάρισα επενδύθηκαν ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τέσσερα εκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία υπερπολυτελούς οίκου ανοχής, που έχει μέχρι και οπτικές ίνες. Από τα εγκαίνια δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει η Τζούλια Αλεξανδράτου (Pics)

Το σεξ ανέκαθεν πούλαγε και εξακολουθεί να πουλά και εν μέσω οικονομικής κρίσης. Μπροστάρισσα κατά της κρίσης που πλήττει την αγορά η κυρία Τζούλια Αλεξανδράτου η οποία χθες τίμησε με την παρουσία της τα εγκαίνια οίκου ανοχής στον οικισμό Τερψιθέας στη Λάρισα.

Η ξανθιά περσόνα έκοψε με τα χεράκια της τη ροζ κορδέλα εγκαινιάζοντας τον υπερπολυτελή οίκο με τις τρεις μεγάλες ανεξάρτητες κατοικίες.

Στον νέο οίκοανοχής τις υπηρεσίες τους θα παρέχουν εννέα καλλονές που θα εργάζονται σε βάρδιες. Ο οίκος άφησε άφωνους τους παρευρισκόμενους από τη πολυτέλεια και τη χλιδή του με ντεκόρ άκρως διαστημικό αφού έχει μέχρι και οπτικές ίνες, ενώ τα περσικά χαλιά και οι πίνακες δίνουν άλλο αέρα στο χώρο.

Μάλιστα, είναι ο δεύτερος οίκος μέσα σε τρία χρόνια στη περιοχή κάτι που δείχνει πως τον κλάδο δεν τον αγγίζει καμία κρίση. Σημειώνεται ότι η εν λόγω επένδυση αγγίζει τα 4 εκατoμμύρια ευρώ.



Y.Γ. Καλά μας τα έλεγε ο Γιωργάκης... «λεφτά υπάρχουν!!!». της π...νας γίνεται...


Σατυριζοντας την επικαιρότητα Νο ????












Τα παντελονάκια σας....

Γυμναστική για το μυαλό

Τα οφέλη της γυμναστικής είναι γνωστά εδώ και πολλές δεκαετίες. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ακόμα και η ήπιας έντασης σωματική άσκηση συμβάλλει καθοριστικά στο να διατηρήσουμε τη φυσική μας κατάσταση και να θωρακίσουμε την υγεία μας από πληθώρα νοσημάτων.


Βέβαια, η γνώση δεν μετατρέπεται πάντοτε σε πράξη, με αποτέλεσμα πολλοί από εμάς να μεταθέτουμε την ενασχόληση με τη γυμναστική σε κάποιο ακαθόριστο χρονικό σημείο στο μέλλον. Τι γίνεται όμως με τη γυμναστική για το μυαλό; Θα ήμασταν το ίδιο αμελείς αν υπήρχαν επιστημονικές αποδείξεις ότι η πνευματική άσκηση βοηθά στο να διατηρήσουμε το μυαλό μας κοφτερό σαν ξυράφι και, κυρίως, να το προστατεύσουμε από τη νόσο Alzheimer;
Τα καλά νέα είναι ότι οι αποδείξεις αυτές υπάρχουν. Δεκάδες είναι πλέον οι μελέτες που αποδεικνύουν ότι η ενασχόληση με σύνθετες δραστηριότητες που απαιτούν από εμάς να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει συνδέεται άμεσα με μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης νόσου Alzheimer.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μια ανασκόπηση 22 τέτοιων μελετών έδειξε ότι οι ηλικιωμένοι που είτε είχαν υψηλό μορφωτικό επίπεδο είτε ασκούσαν το μυαλό τους συστηματικά είχαν 46% χαμηλότερη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια. Τα αποτελέσματα των ερευνών, λοιπόν, ενθαρρύνουν όλους μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, να μην αφήνουμε το μυαλό μας να τεμπελιάζει. Μια μεγάλη ποικιλία δραστηριοτήτων, από το διάβασμα και τα σταυρόλεξα μέχρι τη διά βίου μάθηση και την ενασχόληση με κάποιο χόμπι, αποτελεί εξαιρετική δυναμωτική τροφή για το μυαλό!
Το περπάτημα σίγουρα είναι ευεργετικό για το σώμα μας, η παρακολούθηση όμως ενός συγκεκριμένου προγράμματος άσκησης ειδικά διαμορφωμένου με βάση τις προσωπικές μας ανάγκες σε ένα γυμναστήριο είναι πολύ πιο αποδοτική. Το ίδιο συμβαίνει και με την πνευματική άσκηση, η ένταση της οποίας έχει διαβαθμίσεις ανάλογα με τη δραστηριότητα που επιλέγουμε. Αν πραγματικά θέλουμε να γυμνάσουμε συστηματικά το μυαλό μας και να το δυναμώσουμε όσο περισσότερο γίνεται, τότε η γνωστική άσκηση (cognitive training στα αγγλικά) είναι η κατάλληλη επιλογή!
Ασκήσεις μνήμης
Πρόκειται για τις γνωστές «ασκήσεις μνήμης» για τις οποίες γίνεται πολύς λόγος τελευταία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ασκήσεις που δεν ασκούν μόνο τη μνήμη, όπως υπονοεί το όνομά τους, αλλά όλες τις γνωστικές μας λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων της προσοχής, της αντίληψης, της κρίσης κ.λπ. Οι ασκήσεις αυτές γίνονται είτε με μολύβι και χαρτί είτε μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και συνήθως εκτός από πνευματική άσκηση προσφέρουν και διασκέδαση χάρη στην ποικιλία του περιεχομένου τους.
Στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα SOCIABLE οι συμμετέχοντες θα εκπαιδευτούν στη χρήση ενός πρωτοποριακού ηλεκτρονικού υπολογιστή προσαρμοσμένου στην επιφάνεια ενός τραπεζιού. Η χρήση του είναι απλούστατη, μια και διαθέτει οθόνη αφής και συνεπώς είναι απαλλαγμένος από την ανάγκη χρήσης του συμβατικού πληκτρολογίου και του ποντικιού (mouse). Παράλληλα, η επιφάνεια επιτρέπει στον χρήστη να αλληλεπιδρά με πολλές ταυτόχρονες επαφές (λειτουργικότητα multi-touch) στα πρότυπα των δυνατοτήτων που προσφέρουν πολλά σύγχρονα κινητά τηλέφωνα.
Οι ηλικιωμένοι, ατομικά ή σε ομοιογενείς ομάδες, μαζί με έναν επαγγελματία υγείας, θα έχουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν και παράλληλα να ασκήσουν τη μνήμη, την προσοχή, την κρίση και τις υπόλοιπες γνωστικές τους λειτουργίες μέσα από ειδικά σχεδιασμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια διαφόρων επιπέδων δυσκολίας.
Ο κάθε συμμετέχων θα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα συνεδριών προσαρμοσμένο στις ιδιαίτερες ανάγκες του, έτσι ώστε να επιτευχθεί η σταθεροποίηση ή ακόμα και η βελτίωση της γνωστικής του κατάστασης.
Επιπλέον, η συμμετοχή στο πρόγραμμα θα προσφέρει στους ηλικιωμένους την ευκαιρία να ασκήσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες μέσω τις διαδικτυακής συναναστροφής με άλλους ανθρώπους της ηλικίας τους.

Φυτικά Φαρμακα

Νέους δρόμους στην παραγωγή φαρμάκων έχει ανοίξει η Ελληνίδα χημικός μηχανικός Ειρήνη Κουσκουμβεκάκη με την έρευνά της για τις φαρμακολογικές ιδιότητες των φυτών.


Ανοίγει δρόμους για φυτικά φάρμακα

Η κ. Κουσκουμβεκάκη ζει στη Δανία και εργάζεται, στο Κέντρο Βιοπληροφορικής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου. Η έρευνά της, έχει προκαλέσει ήδη το ζωηρό ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας στη Δανία και είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσει το βραβείο του «Νέου Ερευνητή», το οποίο της απένειμε ο υπουργός Επιστημών και Τεχνολογίας, Χέλγκε Σάντερ.

Σκοπός της έρευνας είναι η συστηματοποίηση της εμπειρικής γνώσης για τις φαρμακολογικές ιδιότητες των φυτικών ενώσεων με τρόπο που θα βοηθήσει τις φαρμακοβιομηχανίες να φτιάξουν νέα σκευάσματα.

Οπως επισημαίνει, τα φυτά δεν χρησιμοποιούνται συστηματικά στον δυτικό κόσμο για την παρασκευή φαρμάκων, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε χώρες της Ασίας, όπως η Κίνα. Η προσπάθειά της θα επικεντρωθεί στον συγκερασμό των πρακτικών που χρησιμοποιούνται στην Απω Ανατολή και τη Δύση έτσι ώστε, μελλοντικά, να δημιουργηθούν καλύτερα φάρμακα.

«Είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλά προϊόντα της φύσης με φαρμακολογική δράση. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πώς ακριβώς δρουν και σε ποιες συγκεκριμένες ουσίες οφείλουν τις ιδιότητές τους. Για τον λόγο αυτό τα φυτικά φάρμακα που έρχονται από την Κίνα, για παράδειγμα, δεν μπορούν να περάσουν από τη διαδικασία πιστοποίησης. Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ των κινέζικων και των ευρωπαϊκών φαρμάκων. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου θα επιδιώξω να αντλήσω τη γνώση που υπάρχει στα κινέζικα φάρμακα έτσι ώστε να εμπλουτίσω τη διαδικασία ανάπτυξης συνθετικών φαρμάκων», εξηγεί.

Η επιστήμη έχει αποδείξει ήδη ή έχει σοβαρές ενδείξεις ότι οι ουσίες αρκετών φυτών έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου 5.000 είδη φυτών χρησιμοποιούνται ή ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν στην παρασκευή φαρμάκων. Αυτά, ωστόσο, δεν αποτελούν παρά μόνο το 5% του συνόλου του φυτικού βασιλείου, γεγονός που αφήνει μεγάλο πεδίο στην επιστημονική έρευνα.

Το ήμερο έλατο του Ειρηνικού, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται ήδη για την παρασκευή φαρμάκου κατά του καρκίνου. Πολλά άλλα φυτά χρησιμοποιούνται για να καταπολεμηθούν ασθένειες όπως ο διαβήτης, το Πάρκινσον, το AIDS κ.ά.

Η κ. Κουσκουμβεκάκη συνεργαζεται με μια φαρμακοβιομηχανία από τη Δανία για να διαπιστώσει αν τα φυτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία του διαβήτη ΙΙ. «Τα συνθετικά φάρμακα που χορηγούνται στους ασθενείς με τον συγκεκριμένο τύπο διαβήτη προκαλούν πολλές παρενέργειες.

Αντίθετα, υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποιες φυτικές ενώσεις μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή ινσουλίνης χωρίς παρενέργειες», τονίζει.

Η αποτελεσματικότητα των φυτικών φαρμάκων είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει πολλές φορές την επιστημονική κοινότητα. Η γενική αίσθηση είναι ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα υπόσχονται πολλά οφέλη στους ασθενείς που τα χρησιμοποιούν, αλλά τα τελικά αποτελέσματα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αμφίβολα. Η κ. Κουσκουμβεκάκη εκτιμά ότι η δυσπιστία είναι σε έναν βαθμό δικαιολογημένη. «Είναι αλήθεια ότι υπάρχει δυσπιστία για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων που προέρχονται από φυσικές πρώτες ύλες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι προς το παρόν δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση για τις θετικές συνέπειες που έχει η χρήση τους από τον άνθρωπο.

Από την άλλη, οι ασθενείς που χρησιμοποιούν μόνο φυτικά φάρμακα έχουν μια τάση δυσπιστίας προς την επιστήμη. Εκτιμώ ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση και οι δύο πλευρές έχουν λάθος σε έναν βαθμό. Η λύση μπορεί να βρεθεί κάπου στη μέση», σημειώνει.

Τα κέρδη από τη χρήση φυτικών ουσιών για την παρασκευή νέων φαρμάκων, επισημαίνει η κ. Κουσκουμβεκάκη, θα είναι πολλαπλά, αφού οι ασθενείς θα βοηθηθούν χωρίς να θιγούν οι βιομηχανίες. «Το μεγαλύτερο κέρδος για τους ασθενείς είναι ότι θα έχουν φάρμακα εμπνευσμένα από τη φύση τα οποία δεν θα έχουν τις παρενέργειες των εξ ολοκλήρου συνθετικών φαρμάκων. Για ό,τι αφορά τις φαρμακοβιομηχανίες έχει αποδειχθεί ότι η χρήση συνθετικών ουσιών για την παραγωγή φαρμάκων δεν είναι πάντα αποδοτική.

Οι βιομηχανίες έχουν πολλές φορές βασιστεί σε συγκεκριμένες ουσίες για να παρασκευάσουν νέα φάρμακα τα οποία έχουν τελικά αποτύχει στο στάδιο των κλινικών δοκιμών, με αποτέλεσμα να έχουν τεράστια οικονομική ζημιά. Η συγκεκριμένη βιομηχανία βρίσκεται το τελευταίο διάστημα σε αναζήτηση νέων δρόμων και πιστεύω ότι η έρευνά μου θα αποδείξει ότι η χρήση φυσικών βιοενεργών συστατικών είναι μια καλή πρόταση».

Πεκίνο : Xάλκινο από την Ελλάδα στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής

Από αριστερά: Μαρία Κονταξή, Γιάννης Σειραδάκης, Νίκος Φλεμοτόμος, Γιώργος Λιούτας, Δέσποινα Παζούλη, Ορφέας Βουτυράς, Στέφανος Τύρος, Λουκάς Ζαχείλας
Στο βάθρο της 4ης Ολυμπιάδας Αστρονομίας και Αστροφυσικής, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο, ανέβηκαν δύο Έλληνες μαθητές λυκείου, ο Ορφέας Βουτυράς από την Αθήνα και ο Γιώργος Λιούτας από τα Τρίκαλα. Ένας ακόμα μαθητής, ο Νίκος Φλεμοτόμος από την Αθήνα, βραβεύτηκε με τιμητική διάκριση, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα οι επικεφαλής της ελληνικής ομάδας. Στους φετινούς αγώνες συμμετείχαν ακόμα η Δέσποινα Παζούλη από τη Δράμα και ο Στέφανος Τύρος από την Καλαμάτα.
Στη διοργάνωση αναμετρήθηκαν περίπου 110 μαθητές από 22 χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Νοτίου Αμερικής.
Το χρυσό κέρδισε ένας Πολωνός, ο οποίος απάντησε σωστά στο 90% των θεμάτων που τέθηκαν στους μαθητές. Αυτό σημαίνει ότι η επόμενη διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβριο του 2011 στην Πολωνία.
Στην καθιέρωση της Ολυμπιάδας Αστρονομίας και Αστροφυσικής είχε συμβάλει ο καθηγητής Αστρονομίας του ΑΠΘ Γιάννης Σειραδάκης, ο οποίος έθεσε το θέμα το 2006 στη Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης που πραγματοποιήθηκε στην Πράγα.
Ο κ. Σειραδάκης ηγήθηκε της ελληνικής αποστολής στους φετινούς αγώνες μαζί με τον λέκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Λουκά Ζαχείλα.
Η 4η Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής λήγει επισήμως την Τρίτη.

Νέο δάνειο σε τρία χρόνια;;;

Για όσους πίστευαν ότι το δάνειο της τροικα, θα πάει σε μισθούς και συντάξεις!

Στο άρθρο "Another Greek Bailout Likely in 3 Years: Analyst" του CNBC, η αναλύτρια Virginie Maisonneuve, αναφέρει:

Τα μέλη της Ε.Ε, θα χρειαστεί μάλλον να παρέξουν επιπρόσθετη βοήθεια στην βυθιζόμενη στο χρέος Ελλάδα, μέσα στην επόμενη τριετία, προσπαθώντας να μπορέσει να αποπληρώσει τους πιστωτές, ανέφερε η Virginie Maisonneuve, διευθυντικό στέλεχος της Schroders (Ηead of global and international equities)
“Αναμένουμε μέσα σε τρία χρόνια ότι θα χρειασθεί άλλο ένα πακέτο υποστήριξης για την Ελλάδα. Το έχουμε συζητήσει το ζήτημα και στο παρελθόν"

"Θα ήταν πολύ αισιόδοξο να πιστεύαμε ότι θέμα τελείωσε εδώ..."

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧEΤΙΚΟ VIDEO ΤΟΥ CNBC

Ετελείωσε- ΦΤΟΥ ΣΟΥ !!!!

Ποντιακόν....

Selections from 80's click on the images below, and good hearing.


http://pop80music.blogspot.com/

θέρμανση με πέλετ. Η λύση για το ακριβό πετρέλαιο

«Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που αντί για πετρέλαιο θα χρησιμοποιήσουμε πέλετ για τη θέρμανση του σπιτιού μας. Το κόστος για τη θέρμανση πέρσι ήταν το μισό σε σχέση με την τελευταία φορά που χρησιμοποιήσαμε πετρέλαιο».
O κ. Θανάσης Παπαχρήστος από τη Λάρισα είναι ένας από τους πρώτους που επέλεξαν να αντικαταστήσουν τον καυστήρα πετρελαίου του διώροφου σπιτιού που μοιράζεται η δική του οικογένεια με την οικογένεια του αδελφού του με καυστήρα πέλετ. Πρόκειται για ένα βιοκαύσιμο που παράγεται από ...
κατάλοιπα ξύλου (πριονίδια) το οποίο συμπιέζεται και υφίσταται ειδική επεξεργασία αποξήρανσης, ώστε να αποβάλει πλήρως την υγρασία, και παίρνει τη μορφή μικρών κυλίνδρων, χωρίς κανένα χημικό πρόσθετο. Το συγκεκριμένο βιοκαύσιμο παράγει η εταιρεία Βioenergy Ηellas που δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια στο Συκούριο Λάρισας. Όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο συνιδιοκτήτης της εταιρείας κ. Νίκος Μήλιος, «η ιδιαιτερότητα του πέλετ είναι ότι επιτυγχάνει τέλεια καύση με ενεργειακή απόδοση πάνω από 80%, χωρίς αξιόλογα κατάλοιπα: Από έναν σάκο με δεκαπέντε κιλά πέλετ θα μείνουν μόλις 75 γραμμάρια στάχτης».
Όπως εξηγεί ο κ. Μήλιος, δύο κιλά πέλετ έχουν την ίδια θερμική απόδοση με ένα λίτρο πετρελαίου. «Όμως, τα δύο κιλά πέλετ κοστίζουν 38 λεπτά ενώ το ένα λίτρο πετρέλαιο αναμένεται φέτος να πωλείται μεταξύ 1,25-1,35 ευρώ, οπότε έχουμε ένα καύσιμο κατά 70% οικονομικότερο». «Την τελευταία χρονιά που χρησιμοποίησα πετρέλαιο, καταναλώσαμε σε ένα διώροφο σπίτι που μένω με τον αδελφό μου, περίπου 6.500 λίτρα πετρέλαιο. Δηλαδή πληρώσαμε περίπου 4.800 ευρώ. Πέρυσι, που εγκαταστήσαμε τον καυστήρα με πέλετ χρειαστήκαμε 9.500 κιλά από το βιοκαύσιμο, δηλαδή πληρώσαμε περίπου 1.980 ευρώ, με θερμοκρασίες πάνω από 22 βαθμούς στο σπίτι και χωρίς κανένα πρόβλημα απολύτως», είπε ο κ. Θανάσης Παπαχρήστος, προσθέτοντας πως «σχεδόν κάναμε απόσβεση στο κόστος του καυστήρα μέσα σε έναν χρόνο».
Όπως λέει ο κ. Μήλιος, «η απόδοση ενός λίτρου πετρελαίου είναι 8.200 θερμίδες ενώ ενός κιλού πέλετ είναι 4.500 θερμίδες. Για τον λόγο αυτόν γίνεται σύγκριση ενός λίτρου πετρελαίου και δύο κιλών πέλετ. Με λίγα λόγια, αν χρειαζόμαστε για 1.000 λίτρα πετρελαίου 1250-1350 ευρώ, για τα 2.000 κιλά πέλετ χρειαζόμαστε 380 ευρώ».

Ετοιμάζουν βιοκαύσιμα από... αγριαγκινάρα
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ στο Συκούριο της Λάρισας ήταν η πρώτη που παρήγαγε πέλετ στην Ελλάδα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εξακολουθεί να εξάγεται στην Ιταλία, όπου η χρήση του συγκεκριμένου βιοκαυσίμου είναι πολύ πιο διαδεδομένη.
Παράλληλα, η εταιρεία πειραματίζεται και για την παραγωγή πέλετ από αγριαγκινάρα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωργίας κ. Ν. Δαναλάτο, το πανεπιστήμιο έχει προχωρήσει σε πειραματικές καλλιέργειες του συγκεκριμένου φυτού, ώστε να παραχθεί βιοκαύσιμο.
Ωστόσο, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις δεν επαρκούν προς το παρόν για την παραγωγή βιοκαυσίμου που να μπορεί να βγει στο εμπόριο.
Παρόμοιο εργοστάσιο αποξήρανσης καταλοίπων ξύλου και παραγωγής βιοκαυσίμων λειτουργεί και στη Θεσσαλονίκη, ενώ ετοιμάζονται στην Κόρινθο και στη Σκύδρα. Το πέλετ διατίθεται σε συσκευασίες των 15 κιλών που κοστίζει 2,85 ευρώ, σε παλέτα 77 σάκων (1.155 κιλών) που κοστίζει 219,45 ευρώ και χύμα τα 1.000 κιλά προς 166,60 ευρώ, το οποίο είναι φθηνότερο γιατί δεν υπάρχουν έξοδα συσκευασίας.

Πόσο κοστίζουν οι λέβητες πέλετ
ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ διατίθενται καυστήρες- λέβητες για κεντρική θέρμανση και με μπόιλερ για ζεστό νερό, σόμπες και τζάκια που καίνε πέλετ αντί για ξύλο. Ο καυστήρας έχει χώρο που δέχεται 200 κιλά πέλετ και μπορεί να λειτουργεί με αυτήν την ποσότητα για μια εβδομάδα περίπου για ένα σπίτι 120 τ.μ. Αντίστοιχα μια σόμπα για χώρο 60 τ.μ. δέχεται 15 κιλά πέλετ και μπορεί να λειτουργεί μια ολόκληρη ημέρα. Τα τζάκια δέχονται 15-30 κιλά και μπορούν να λειτουργήσουν 1-2 ημέρες. Οι καυστήρες- λέβητες ξεκινούν από 3.000 ευρώ για 200 τ.μ., οι σόμπες από 1.500 ευρώ για 60 τ.μ. και τα τζάκια από 2.500 ευρώ για 100 τ.μ. «Λειτουργούν αυτόματα με θερμοστάτη για να ανάψουν και για να σβήσουν όταν φθάσουν στη θερμοκρασία που επιλέξαμε»

ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ

Η αληθινή εξουσία, η τέταρτη εντολή, οι ιδιαιτερότητες της απελευθέρωσης των αγορών, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι τιμές καταναλωτή, τα μεγέθη της ΔΕΗ και οι υποψήφιοι αγοραστές της


«Νομίζετε ότι ο πρωθυπουργός έχει την παραμικρή εξουσία; Ξυπνήστε, η αληθινή εξουσία είναι το Καρτέλ! Είναι η Microsoft, η Google, η Nestle, η Coca Cola, η Wal-Mart, η Monsanto, η Toyota, η Siemens, η ΑΒΒ, η Exxon, η Shukori, η Morgan Stanley, η Deutsche Bank, η Royal Dutch Shell, η Astra Zeneca, η Sanofi-Aventis και όλες οι άλλες πολυεθνικές. Ορίστε, αυτή είναι η αληθινή κυβέρνηση του πλανήτη. Όταν συγκεντρώνονται κάθε τρείς μήνες στο Μπίσκο Κέι, οι “προτάσεις συντονισμού”, στις οποίες συμφωνούν, είναι πολύ πιο σημαντικές από όλα τα κυβερνητικά διατάγματα. Προτάσεις…..Είναι για γέλια.

Πρόκειται για εκτελεστικές αποφάσεις, μπροστά στις οποίες όλοι υποκλίνονται – ακόμη και η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα (ΔΝΤ), η ΕΕ, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α. Και εσύ το ξέρεις και εγώ το γνωρίζω…….είναι κοινό «μυστικό». Η Πολιτική; Ας γελάσω. Ξέρετε τι μου θυμίζουν όλοι αυτοί, όταν βγαίνουν από τα υπουργικά συμβούλια; Πιγκουίνους που χειροκροτούν άλλους πιγκουίνους, επάνω σε πάγο που λιώνει. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί να θέλει κανείς να συμμετάσχει σε αυτήν την απίστευτη παρωδία, επιλέγοντας την Πολιτική για να κάνει την καριέρα του».

Το παραπάνω χαρακτηριστικό, ελαφρά διαμορφωμένο κείμενο του Γάλλου συγγραφέα M.Crespy, αν και σε κάποιο βαθμό υπερβολικό, είναι αρκετά αποκαλυπτικό σε σχέση με την «σκιώδη» παγκόσμια διακυβέρνηση – ενώ περιγράφει σε ποιους ακριβώς χρωστάμε, σε τελική ανάλυση, όλοι εμείς: τα κράτη, οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις. Κατά τον ίδιο, χωρίς καμία αμφιβολία, η πραγματική εξουσία δεν ασκείται δυστυχώς από την Πολιτική, αλλά από τους διεθνείς τοκογλύφους δανειστές και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις – κυρίως βέβαια, από αυτές που ανήκουν στις επτά ισχυρότερες χώρες του πλανήτη (G7). Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί είναι αρκετά αποκαλυπτικός, σε σχέση με το ευρωπαϊκό Καρτέλ, τις αμοιβές των στελεχών του, καθώς επίσης τις χώρες εγκατάστασης του:

Πίνακας Ι: Οι αμοιβές των γενικών διευθυντών των 20 μεγαλυτέρων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων – το 2009 σε εκ. €

Εταιρεία

Χώρα

Όνομα

Ποσόν





Royal Dutch Shell

Μ. Βρετανία

Peter Voser

15,00

Astra Zeneca

Μ. Βρετανία

David Brennan

13,00

Credit Suisse

Ελβετία

Brady Dougan

12,50

BG Group (Energy)

Μ. Βρετανία

Frank Chapman

11,20

Novartis

Ελβετία

Daniel Vassela

11,00

Axel Springer (Spiegel)

Γερμανία

Mathias Doepfner

11,00

Vodafone

Μ. Βρετανία

Vittorio Colao

10,90

Deutsche Bank Investm.

Γερμανία

Anshu Jain

10,30

BP

Μ. Βρετανία

Tony Hayward

9,80

Deutsche Bank

Γερμανία

Josef Ackermann

9,40

Santander

Ισπανία

Alfredo Abad

9,30

HSBC

Μ. Βρετανία

Michael Geoghegan

8,60

RWE

Γερμανία

Juergen Grossmann

7,10

Adidas

Γερμανία

Jochen Zeitz

7,10

Sanofi-Aventis

Γαλλία

Chris Viehbacher

7,10

Siemens

Γερμανία

Peter Loescher

7,00

Glaxo Smith Klein

Μ. Βρετανία

Andrew Witty

6,70

Nestle

Ελβετία

Paul Bulcke

6,70

BHB Billiton

Μ. Βρετανία

Marius Kloppers

6,60

Volkswagen

Γερμανία

Martin Winterkorn

6,60

Πηγή: ΜΜ

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι η Μεγάλη Βρετανία, ο «εκπρόσωπος» του αγγλοσαξονικού μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ευρώπη δηλαδή, παρά το ότι είναι ένα από τα περισσότερο χρεωμένα κράτη του πλανήτη (συνολικό χρέος άνω του 466% του ΑΕΠ ή περί τα 9 τρις $), διαθέτει επιχειρήσεις (8 από τις 20 του ευρωπαϊκού καρτέλ, το 40%), οι οποίες προσφέρουν τις υψηλότερες αμοιβές στα στελέχη τους. Επίσης φαίνεται πως, παρά το ότι οι παραπάνω αμοιβές ήταν μειωμένες, σε σχέση με το 2008, έως και -30%, παρέμειναν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα (για μία περίοδο παγκόσμιας κρίσης, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν).

Για να κατανοήσουμε τα μεγέθη, οι ετήσιες αποδοχές του προέδρου της Shell, ήταν όσες περίπου αυτές 150 βουλευτών μαζί του Ελληνικού Κοινοβουλίου ή σχεδόν 100 Ευρωπαίων Πρωθυπουργών. Όσον αφορά δε την ισχύ των πολυεθνικών, ίσως να βοηθάει ο παρακάτω Πίνακας ΙΙ:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Μεγέθη πολυεθνικών εταιρειών το 2009, σε δις $

Μεγέθη/Εταιρείες

Wal-Mart

Shell

Metro*

Pfizer

Microsoft







Τζίρος

405,04

280,15

85,15

50,01

62,48

Κέρδος π.φ.

22,01

21,02

1,36

8,63

25,01

Αριθ. Προσωπικού

2.100.000

101.000

286.091

116.500

89.000

* Μητρική της Makro

Σημείωση: Ο τζίρος της Wal-Mart είναι πολύ μεγαλύτερος από το Ελληνικό ΑΕΠ (το ελληνικό ΑΕΠ είναι περί τα 312 δις $, όσο και ο τζίρος της Exxon, ο οποίος ανέρχεται στα 310,5 δις $ - με μόλις 80.700 εργαζομένους, έναντι 5 εκ. Ελλήνων εργαζομένων)

Πηγή: Finance D.

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Ολοκληρώνοντας τον πρόλογο μας οφείλουμε να σημειώσουμε πως, αν και οι κυριότεροι δανειστές του «συστήματος» είναι τα μεγάλα συνταξιοδοτικά ταμεία (διαχειρίζονται αποταμιεύσεις περί τα 20 τρις $, όταν το συνολικό παγκόσμιο χρέος ανέρχεται στα 58 τρις $) και οι μεγάλες πολυεθνικές (οι βασικοί μέτοχοι τους), πρέπει να συμπεριληφθούν επίσης εκείνες οι χώρες, τα ισοζύγια των οποίων είναι διαρκώς θετικά – ενώ ακολουθούν «εναλλακτικούς πολιτικούς δρόμους» (απολυταρχικός καπιταλισμός κλπ). Ο Πίνακας ΙΙΙ που ακολουθεί αναφέρεται στις σημαντικότερες από αυτές:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙIΙ: Πλεονασματικές χώρες (2007), με κριτήριο τα εμπορικά ισοζύγια

Μεγέθη

Κίνα

Γερμανία

Ρωσία

Ιαπωνία

Βραζιλία







ΑΕΠ

2,879 τρις

3,030 τρις

1,251 τρις

5,103 τρις

1,269 τρις

Εργαζόμενοι

803,30 εκ.

43,63 εκ.

75,10 εκ.

66,07 εκ.

99,47 εκ.

Δημόσιο Χρέος

18,9% ΑΕΠ

65,3%

7,0% ΑΕΠ

182,4%

43,9% ΑΕΠ

Εξαγωγές

1,221 τρις

1,361 τρις

365,0 δις

665,7 δις

159,2 δις

Εισαγωγές

917,4 δις

1,121 τρις

260,4 δις

571,1 δις

115,6 δις

Εμπορ. Ισοζύγιο

303,6 δις

240 δις

104,6 δις

94,6 δις

43,6 δις

Πηγή: IQ 2007

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Οι παραπάνω πλεονασματικές χώρες, συντελώντας τα μέγιστα στην «ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση», λειτουργούν προσθετικά στον περιορισμό της ελευθερίας - ενώ δημιουργούν επίσης, σε συνεργασία (Γερμανία, Ιαπωνία) ή μη με τις δικές τους πολυεθνικές, ανάλογες προϋποθέσεις «κατάλυσης» της Δημοκρατίας. Κάποιες από αυτές (Κίνα Ρωσία) αποτελούν τη μοναδική απειλή για το Καρτέλ, γεγονός που φάνηκε από την τρομοκρατημένη αντίδραση της Παγκόσμιας Τράπεζας, όταν η Ρωσία ανακοίνωσε την απαγόρευση των εξαγωγών των σιτηρών της.

Ο πανικός της δεν οφείλεται φυσικά στο ενδεχόμενο έλλειψης σιτηρών (άλλωστε ένας από τα αποτελέσματα των «παράδοξων» πυρκαγιών ήταν η αύξηση της τιμής του σιταριού, η οποία προσέφερε τεράστια κέρδη σε όσους την «προέβλεψαν», ενώ συντελεί στην εξαθλίωση πολλών χωρών – επομένως στην χωρίς βία υποταγή τους στις πολυεθνικές), αλλά στο ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Καρτέλ δεν είναι άλλος από το κλείσιμο των συνόρων – από την επιστροφή στον προστατευτισμό δηλαδή, στην αυτάρκεια, στα τελωνεία, στους δασμούς και γενικότερα στο διασυνοριακό έλεγχο, τόσο των παγκοσμίων χρηματοπιστωτικών ροών, όσο και των εμπορευμάτων. Στην υποθετική αυτή περίπτωση, οι πολυεθνικές θα ήταν αδύνατον να διατηρήσουν τα μεγέθη τους – πόσο μάλλον να επιτύχουν τον τελικό στόχο τους: την ανάδειξη τους σε διαπλανητικά μονοπώλια.

Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΤΟΛΗ

Όπως φαίνεται καθαρά σήμερα, πλησιάζουμε γρήγορα στα τελευταία στάδια των «νεοφιλελεύθερων» ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 - με ηγέτη τις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία. Αφού προηγήθηκαν λοιπόν οι μεγάλες κρατικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων βέβαια οι κοινωφελείς, οι οποίες εξαγοράσθηκαν από τις υπερμεγέθεις πολυεθνικές (μόνο αυτές διαθέτουν τα απαιτούμενα κεφάλαια), η διαδικασία «τείνει» στο τέλος της - με την ολοκληρωτική κατάληψη της Πολιτείας.

Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα έχουμε την άποψη ότι, αυτά που διαδραματίζονται σήμερα, έχουν στόχο τον «εκμοντερνισμό» ενός κράτους με φεουδαρχικές δομές, με απώτερο σκοπό την υποδούλωση του - μέσω της υποταγής του στην 4η εντολή του διεθνούς κεφαλαίου, σύμφωνα με την οποία απαιτείται: η όσο το δυνατόν βαθύτερη διάσπαση, η κατάτμηση και η διαίρεση δηλαδή του Δημοσίου τομέα, με την ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που βρίσκονται άμεσα ή έμμεσα στην ιδιοκτησία του. Όπως θα τεκμηριώσουμε δε παρακάτω, αυτοί που επωφελούνται από το «άνοιγμα» των αγορών δεν είναι σε καμία περίπτωση οι καταναλωτές, όπως συνήθως προσπαθεί να μας πείσει το «σύστημα», αλλά τα ισχυρότερα κράτη – κατ’ επέκταση βέβαια οι πραγματικές κυβερνήσεις τους: οι πολυεθνικές.

Θεωρώντας λοιπόν ότι, το σημαντικότερο μελλοντικό πρόβλημα της χώρας μας θα είναι η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των κερδοφόρων κοινωφελών επιχειρήσεων (ενέργεια και ύδρευση, αφού δυστυχώς «αλώθηκαν» οι τηλεπικοινωνίες), θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε εκτενέστερα το θέμα - χωρίς να παραγνωρίζουμε τη συμβολή του ΔΝΤ στις συγκεκριμένες προσπάθειες (επηρεασμός της κοινής γνώμης μέσω των ΜΜΕ, επιλογή της κατάλληλης χρονικής περιόδου για την επιβολή μέτρων κλπ). Ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε εδώ ότι, η μοναδική κρατική επιχείρηση που κατάφερε να διατηρήσει η Βραζιλία, είναι η Petrobras - χάρη στις συντονισμένες ενέργειες του έντιμου, μαχητικού και ικανότατου συνδικάτου της.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Τόσο οι ιδιωτικοποιήσεις, όσο και η «απελευθέρωση» των αγορών (το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων κλπ), ακολουθούν τον παρακάτω απλουστευμένο δρόμο:

(α) Η «κοινή γνώμη» πείθεται έντεχνα ότι (κυρίως μέσω των ΜΜΕ, συνειδητά εκ μέρους τους ή όχι), το άνοιγμα των αγορών θα έχει θετικά αποτελέσματα στη διαμόρφωση των τιμών καταναλωτή - οι οποίες τότε θα ακολουθήσουν πτωτική πορεία. Έτσι, ο «λαός» τοποθετείται εχθρικά απέναντι σε όλους εκείνους, οι οποίοι «επαναστατούν», εκμηδενίζοντας δυστυχώς τις όποιες αντιδράσεις τους (απεργίες, διαδηλώσεις κλπ).

Σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, δημιουργούνται σκόπιμα οι προϋποθέσεις «λαϊκών αντιδράσεων» απέναντι στα κρατικά μονοπώλια («black out» κλπ), έτσι ώστε να αποδυναμωθούν εντελώς τα τυχόν δραστήρια συνδικαλιστικά κινήματα τους – να χάσουν την υποστήριξη της κοινής γνώμης δηλαδή και να βρεθούν αντιμέτωπα με εχθρικά ΜΜΕ, όπως έχει συμβεί σε κάποιες άλλες χώρες, στις οποίες «εισέβαλλε» το εξαιρετικά ικανό και έμπειρο ΔΝΤ.

(β) Οι αγορές ανοίγουν «με εντολή των Θεσμών» (ΔΝΤ, κυβερνήσεις, διακρατικές ενώσεις κλπ) οπότε, στα πρώτα στάδια της διαδικασίας, εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των επαγγελματιών ή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πράγματι την «υποχώρηση» των τιμών – επομένως, τεκμηριώνεται απόλυτα το «αξίωμα», το βασικό «δόγμα» καλύτερα του διεθνούς κεφαλαίου.

(γ) Η υποχώρηση των τιμών οδηγεί στη χρεοκοπία πολλούς επαγγελματίες ή μικρομεσαίες εταιρείες, οι οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν με το συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό – πόσο μάλλον όταν «υποδαυλίζουν» την αδυναμία τους οι τράπεζες, αρνούμενες «κατ’ εντολήν» να τους εγκρίνουν δάνεια. Εκτός αυτού, προβληματίζει τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, κοινωφελείς ή μη (όπως για παράδειγμα τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ κλπ) οι οποίες, μη έχοντας τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τις πολυεθνικές που «εισβάλλουν» στα εθνικά εδάφη τους, υποχρεώνονται στην εκποίηση τους - στην απορρόφηση τους δηλαδή από αυτές.

Προφανώς οι ίδιες σπάνια μπορούν να επεκταθούν στα «ξένα εδάφη», αφού η μικρή εσωτερική αγορά τους δεν επιτρέπει την ενίσχυση ενδεχομένων επεκτατικών προγραμμάτων - όπως συμβαίνει με τις πολυεθνικές των ισχυρών κρατών, δια των μεθόδων του damping (υψηλές τιμές στις εθνικές αγορές τους, χαμηλές στις εξωτερικές, επιδοτήσεις του εργατικού κόστους κ.α.) ή άλλων.

(δ) Ο αριθμός των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται πλέον στην εκάστοτε αγορά που απελευθερώνεται μειώνεται διαρκώς, με αποτέλεσμα το περιορισμό του ανταγωνισμού και την εγκαθίδρυση «ολιγοπωλιακών δομών» (ουσιαστικά, νέο-φεουδαρχικών). Η μισθοί μειώνονται και η ανεργία αυξάνεται - αφενός μεν από τις επιχειρήσεις που χρεοκοπούν, αφετέρου δε από τις απολύσεις, με τις οποίες οι πολυεθνικές τείνουν να εξορθολογήσουν τη λειτουργία τους και να μεγεθύνουν τα κέρδη τους. Οι σχετικά ελάχιστες επιχειρήσεις που απομένουν, δεν έχουν κανέναν αντικειμενικό λόγο να διατηρήσουν τον προϋπάρχοντα τιμολογιακό ή μισθολογικό ανταγωνισμό.

(ε) Οι τιμές αρχίζουν να αυξάνονται, ενώ στη συνέχεια ξεπερνούν κατά πολύ τα επίπεδα πριν την «απελευθέρωση» - έτσι ώστε οι πολυεθνικές εταιρείες που έχουν πλέον κυριαρχήσει, να υπερκαλύψουν τις αρχικές τους «επενδύσεις», οι οποίες είχαν απώτερο στόχο τη μόνιμη εγκατάσταση των «ολιγοπωλιακών δομών». Χωρίς καμία αμφιβολία, είναι πλέον πολύ αργά τότε να αντιδράσουν οι καταναλωτές.

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε σκόπιμη την τεκμηρίωση της παραπάνω ανάλυσης μας, ειδικά όσον αφορά την εξέλιξη των τιμών καταναλωτή σε μία αγορά που «απελευθερώνεται», με τη βοήθεια της πραγματικότητας σε μία ισχυρή χώρα, με σχετικά φτωχούς κατοίκους: στη Γερμανία, όπου το 20% των εργαζομένων της αμείβεται δυστυχώς με λιγότερα από 5 € την ώρα (μικτά, πηγή: Spiegel).

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΜΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

“Σε σύγκριση με τον Απρίλιο του 1998, με το έτος δηλαδή που απελευθερώθηκε η αγορά του ηλεκτρικού ρεύματος”, διαβάζουμε στις γερμανικές εφημερίδες του 2006 (FAZ), όχι μόνο εκμηδενίσθηκαν τα αρχικά κέρδη της απελευθέρωσης για τους καταναλωτές αλλά, αντίθετα, επιβαρύνθηκαν πολύ περισσότερο. Τα γερμανικά νοικοκυριά είναι υποχρεωμένα σήμερα να πληρώνουν πάνω από 25% ακριβότερα το ρεύμα, ενώ η βιομηχανία γύρω στο 15%. Οι τιμές του φυσικού αερίου ευρίσκονται στα ανώτερα επίπεδα της ΕΕ, ενώ οι βιομηχανικές επιχειρήσεις με περιορισμένη κατανάλωση ρεύματος, πληρώνουν τις ακριβότερες τιμές στην Ευρώπη. Ένα μέσο γερμανικό νοικοκυριό πληρώνει 19,83 σεντς την κιλοβατώρα, όταν ένα αντίστοιχο γαλλικό μόλις 12,20 σεντς – ένα ελβετικό 12,12 και ένα ελληνικό περί τα 10,00 σεντς”.

Παρά το υψηλό επίπεδο των τιμών”, συνεχίζει το άρθρο από τον Αύγουστο του 2006, “οι περισσότερες εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος έχουν καταθέσει αιτήσεις αύξησης των τιμών τους για το 2007, μεταξύ 7% και 20%, στα υπεύθυνα τοπικά κοινοβούλια. Οι επιχειρήσεις αυτές αιτιολογούν τις αιτήσεις αύξησης των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, στη βάση των αυξήσεων της τιμής αγοράς του - έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται από το χρηματιστήριο ενέργειας της Λειψίας. Η εκμετάλλευση των καταναλωτών από το ολιγοπώλιο της ενέργειας, η οποία ευρίσκεται στα χέρια τεσσάρων μόλις επιχειρήσεων (Eon, RWE, Vattenfall και ENBW), θα πρέπει, σύμφωνα με την κυβέρνηση, να καταπολεμηθεί άμεσα”.

Ακριβώς τέσσερα χρόνια αργότερα (Αύγουστος του 2010), διαβάζουμε ξανά στις γερμανικές εφημερίδες (Zeit): “Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, οι ενεργειακοί όμιλοι αύξησαν υπερβολικά τις τιμές τους, «αφαιρώντας» από καταναλωτές πολλά εκατομμύρια Ευρώ. Οι τιμές αυξήθηκαν με απαράδεκτες δικαιολογίες, ενώ φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκαν τη μονοπωλιακή δομή τους εις βάρος των καταναλωτών. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι επικρατεί ανταγωνισμός μεταξύ τους. Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος ακολουθεί την ίδια πορεία εδώ και πολλά χρόνια – είναι μονοδρομημένα ανοδική”. Φυσικά, η τιμή αγοράς του ηλεκτρικού ρεύματος στη Γερμανία, διαμορφώνεται με τη βοήθεια του χρηματιστηρίου ενέργειας της Λειψίας - με τη συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού κλάδου δηλαδή, έτσι ακριβώς όπως συνέβη με την Καλιφόρνια και την Enron.

Τα δύο παραπάνω άρθρα των γερμανικών εφημερίδων, με τέσσερα χρόνια διαφορά μεταξύ τους, είναι χαρακτηριστικά, σε σχέση με την απελευθέρωση των αγορών, καθώς επίσης με το κατά πόσο ωφέλιμες είναι γενικά (όχι μόνο για την Ελλάδα) οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών επιχειρήσεων για τον καταναλωτή.

Είναι δε σε όλους γνωστή η ιστορία του μεγάλου αμερικανικού ενεργειακού ομίλου Enron, ο οποίος ουσιαστικά έφερε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας την 8η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, την Καλιφόρνια – μεταξύ άλλων αυξάνοντας συνεχώς, με πλήρη αδιαφάνεια, τις τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος (η αγορά ενέργειας των Η.Π.Α. απελευθερώθηκε, παραδόθηκε δηλαδή στο Καρτέλ, το 1992). Επίσης γνωστή είναι και η τραγωδία των κατοίκων της Χιλής, μετά την ιδιωτικοποίηση όλων των εταιρειών ύδρευσης της χώρας τους (ξεραίνονται οι καλλιέργειες τους, λιμοκτονούν, έχουν τεράστιες ελλείψεις πόσιμου νερού κλπ).

Συμπληρωματικά, ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, οι τρείς μεγαλύτεροι κλάδοι της παγκόσμιας οικονομίας είναι το πετρέλαιο, ο ηλεκτρισμός και το νερό – γεγονός που καθιστά περιζήτητες από το Καρτέλ όλες εκείνες τις κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στους συγκεκριμένους, ουσιαστικά μονοπωλιακούς τομείς (επίσης στα τυχερά παιχνίδια, όπως ο ΟΠΑΠ). Προφανώς κάτι παραπάνω από εμάς θα γνωρίζει το Καρτέλ, έχοντας ανέκαθεν αυτές τις προτεραιότητες.

Η ΔΕΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Επιθυμώντας κατ’ αρχήν να αποσαφηνίσουμε την κοινή γνώμη στη χώρα μας, έτσι όπως έχει σήμερα διαμορφωθεί (αν και πιθανότατα «χειραγωγημένη»), θεωρούμε ότι συμφωνεί με την απαγόρευση των κρατικών μονοπωλίων, με το άνοιγμα των αγορών, καθώς επίσης με την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων. Οι Έλληνες έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία την πεποίθηση ότι, μόνο έτσι θα καταπολεμηθούν οι απαράδεκτες «πελατειακές σχέσεις», η διαφθορά, η διαπλοκή και η «συντεχνιακή» νοοτροπία των επαγγελματιών συνδικαλιστών.

Περαιτέρω, πιστεύουν ότι «επιλέχθηκε» η ΔΕΗ για την κατάλυση των κρατικών μονοπωλίων (αν και θα έπρεπε λογικά να αναρωτηθούν, γιατί να προηγηθεί η κερδοφόρα ΔΕΗ, αντί ο ζημιογόνος ΟΣΕ), ενώ είναι σχεδόν σίγουροι ότι, μόνο μέσω της κατάργησης των κλειστών επαγγελμάτων θα αναπτυχθεί η Ελληνική Οικονομία (υπάρχουν άλλωστε πολλές «μελέτες», οι οποίες το «αποδεικνύουν» - από το ΙΟΒΕ κλπ). Τέλος, θεωρούν μονόδρομο τις αποκρατικοποιήσεις, σε σχέση με την έξοδο από την κρίση των κρίσεων, καθώς επίσης για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Σχεδόν το σύνολο των απόψεων που έχουμε μελετήσει στον Τύπο και αλλού, ταυτίζονται σε γενικές γραμμές με τα παραπάνω, τα οποία εμφανίζουν μία «οργισμένη» κοινή γνώμη – μία ελληνική κοινωνία η οποία, έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα στο παρελθόν, τόσο από τη διαπλοκή, όσο και από τη διαφθορά ενός κράτους με απίστευτες «φεουδαρχικές δομές», εξεγείρεται εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, των πολιτικών, των μεγάλων επιχειρηματιών, των επαγγελματιών συνδικαλιστών, των ιδιοκτητών φορτηγών και πολλών άλλων. Δυστυχώς, αυτός είναι ταυτόχρονα ο κύριος στόχος της (σκιώδους) κυβέρνησης: ο «εμφύλιος πόλεμος» δηλαδή, αφού γνωρίζει πολύ καλά να εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα του «όχλου» - πόσο μάλλον όταν δεν είναι υποχρεωμένη να σπαταλήσει ενέργεια, για να καταπνίξει τυχόν αντιστάσεις του (Pareto).

Είναι όμως αλήθεια αυτή η ρεαλιστική «πραγματικότητα»; Δεν μας έχει γίνει καμία «πλύση εγκεφάλου» και είναι σωστές οι πεποιθήσεις μας ή μήπως απλά θα επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο οι καταναλωτές, θα υποφέρουν τα παιδιά μας, θα αυξηθεί η ανεργία, θα μειωθούν τα εισοδήματα όλων των Ελλήνων και θα αντικατασταθεί η εγχώρια από τη διεθνή «τυραννία»;

Μήπως ταυτόχρονα θα μεταφερθούν δια της «φοροαποφυγής» (απόλυτα νόμιμη πληρωμή ελάχιστων φόρων, μέσω της εκμετάλλευσης διαφόρων «φορολογικών παραδείσων» και λογιστικών «παραθύρων») αφορολόγητοι ελληνικοί πόροι στο εξωτερικό, εκεί δηλαδή που έχουν την έδρα τους οι πολυεθνικές;

Δεν είναι γνωστό το ότι, μόνο εκείνοι που (μεταφορικά) κατέχουν ένα πλεόνασμα τροφής, μπορούν να εξαναγκάσουν αυτούς που λιμοκτονούν σε μία «ελεύθερα» αποδεκτή δουλεία, χωρίς να χρησιμοποιήσουν βία;

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ

Κατ’ αρχήν, είναι πολύ σωστή η ελληνική κοινή γνώμη, όταν τάσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου υπέρ της καταπολέμησης της διαφθοράς - με τη βοήθεια και των ιδιωτικοποιήσεων. Εάν όμως τα «προϊόντα» της, η αύξηση των εσόδων και η μείωση των δαπανών δηλαδή, δεν παραμείνουν στη χώρα μας, αλλά διαφύγουν μέσω των πολυεθνικών στο εξωτερικό, τότε όχι μόνο δεν θα υπάρξει αντικειμενικό όφελος αλλά, αντίθετα, η ζημία θα διπλασιασθεί.

Αφενός μεν λοιπόν θα συνεχίσουν να επιβαρύνονται δυσανάλογα οι καταναλωτές, παρά την «απελευθέρωση» των αγορών, όπως αναφέραμε στο παραπάνω παράδειγμα της Γερμανίας, αφετέρου δε τα έσοδα από την καταπολέμηση της διαφθοράς μάλλον δεν θα καταναλώνονται στο εσωτερικό, αλλά στο εξωτερικό – αυξάνοντας εκεί το επίπεδο διαβίωσης και τις θέσεις εργασίας. Δυστυχώς για όλους μας, σπάνια η διαφθορά εξαφανίζεται – συνήθως, αλλάζει απλά «στρατόπεδο» (στην προκειμένη περίπτωση, μεταφέρεται στις ξένες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες κάθε άλλο παρά σαν αδιάφθορες μπορούν να χαρακτηρισθούν).

Όσον αφορά ειδικά την παραγωγικότητα των εργαζομένων, εάν η βελτίωση της αυξήσει μόνο τα κέρδη των πολυεθνικών και δεν συμβάλλει στη μείωση των τιμών καταναλωτή, στην παραγωγή εθνικού πλούτου ή στην αύξηση των θέσεων εργασίας, δεν θα έχει καμία ουσιαστική ωφέλεια για τους Πολίτες. Για παράδειγμα, όλοι είμαστε εναντίον της εικόνας κάποιων υπαλλήλων στις κρατικές επιχειρήσεις ή στο δημόσιο, οι οποίοι κάθε άλλο παρά εργάζονται – δεν παράγουν δηλαδή. Όμως, εάν οι επιχειρήσεις αυτές ιδιωτικοποιηθούν από το διεθνές Καρτέλ, μειώνοντας το προσωπικό τους και αυξάνοντας την παραγωγικότητα τους, αυτό που στην πραγματικότητα θα απομείνει στη χώρα μας θα είναι η ανεργία, ο περιορισμός των δημοσίων εσόδων, καθώς επίσης η πτώση των μέσων ελληνικών εισοδημάτων – με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται (μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης, χρεοκοπία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ).

Δυστυχώς, οι μεγάλες κρατικές εταιρείες μίας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να ιδιωτικοποιηθούν από δικούς της επιχειρηματίες – όπως συμβαίνει συνήθως στη Γερμανία, στις Η.Π.Α. ή στην Ιαπωνία. Αρκεί να δει κανείς τα μεγέθη τους, για να κατανοήσει τη θέση μας. Στον Πίνακα ΙV παραθέτουμε τα μεγέθη της ΔΕΗ, απέναντι στα αντίστοιχα υποθετικών αγοραστών της (η γερμανική RWE έχει δείξει ενδιαφέρον στο παρελθόν), έτσι ώστε να τεκμηριώσουμε την άποψη μας:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙV: Μεγέθη εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας (κεφαλαιοποίηση με τιμή μετοχής στις 12.08.10)

Μεγέθη/Εταιρείες

ΔΕΗ

RWE

ENEL

ENDESA






Τζίρος

6,03 δις

47,74 δις

62,17 δις

22,8 δις

Κέρδος π.φ.

993 εκ.

5,6 δις

9,07 δις

4,31 δις

Κεφαλαιοποίηση

3,06 δις

30,10 δις

36,01 δις

20,10 δις

Αριθ. Προσωπικού

23.127

70.726

81.208

26.587

Τζίρος ανά άτομο

260.000

675.000

765.564

857.000

Κέρδος ανά άτομο

42.936

79.178

111.688

162.109

Ποσοστό κέρδους

16,46%

11,73%

14,59%

18,90%

Υποχρεώσεις

9,32 δις

79,72 δις

127,95 δις

41,46 δις

Υποχρεώσεις/Τζίρο

154,5%

166,98%

205,80%

181,84%

Μετοχική σύνθεση

ΔΕΗ: 51,49% Ελληνικό δημόσιο, 5,01% Silchester, 5% Fidelity, 38,5% free float

RWE: RWE & Co KG 16%, Ίδιες μετοχές 5,5%, Black Rock 4,57%, Capital Research 2,98%, free float 70,95%

ENEL: Casa Depositi e Prestiti 17,4%, Υπουργείο οικονομικών 13,9%, free float 68,7%

ENDESA: Enel 24,9%, Acciona 21,03%, Cajamadrit 9,9%, Sepi 2,9%, free float 41,2%

Σημείωση: Η κεφαλαιοποίηση της ΔΕΗ αντιστοιχεί στο 50% του τζίρου της, ενώ της γερμανικής RWE στο 156%, της ιταλικής Enel στο 172% και της ισπανικής Endesa στο 91%.

Πηγή: Finance Net

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Από τον Πίνακα ΙV είναι φανερή η εξαιρετικά χαμηλή παραγωγικότητα της ΔΕΗ (τζίρος και κέρδη ανά άτομο) - επομένως ο υψηλός αριθμός των εργαζομένων της, αν και δεν είναι απόλυτα συγκρίσιμος με τις υπόλοιπες, λόγω των γεωγραφικών «δυσχερειών» της χώρας μας (νησιά κλπ). Όμως, παραμένει εξαιρετικά κερδοφόρα, αφού το ποσοστό καθαρού κέρδους (προ φόρων) διαμορφώνεται στο 16,46% - υψηλότερο από τις δύο άλλες.

Επίσης, πουλάει ηλεκτρικό ρεύμα σε τιμές φθηνότερες από τους ανταγωνιστές της – ενώ ο πρόεδρος της δεν αμείβεται με 7 εκ. € το χρόνο, όπως ο συνάδελφος του της RWE (ποσόν δηλαδή, το οποίο αντιστοιχεί με τις αμοιβές άνω των 800 ανειδίκευτων εργαζομένων). Εκτός αυτού, παρά το ότι οι υποχρεώσεις της είναι υψηλές, είναι χαμηλότερες από όλες τις άλλες – επίσης σε ποσοστά επί του τζίρου.

Επομένως, γιατί θα έπρεπε να προβεί σε απολύσεις, αυξάνοντας την ανεργία στη χώρα μας η οποία, μέσω των επιδομάτων, «εκβάλλει» τελικά στα ελλείμματα του προϋπολογισμού; Σε τι θα ωφελούσε την Ελλάδα η εκποίηση της – πόσο μάλλον όταν το κράτος εισπράττει μεγάλα μερίσματα (φορολογικά έσοδα επίσης) από τη συμμετοχή του; Ποιο θα ήταν το υλικό όφελος των καταναλωτών, από την κατάργηση του «μονοπωλιακού οχυρού», εάν εξαιρέσουμε την εύλογη ηθική ικανοποίηση τους από την «τιμωρία» κάποιων «διαπλεκομένων» συνδικαλιστών ή αντιπαραγωγικών εργαζομένων;

Τέλος, επειδή είναι φυσιολογικό να προσπαθεί ο αγοραστής ενός σπιτιού να αναδείξει πολλά ελαττώματα του, έτσι ώστε να μειώσει το δυνατόν περισσότερο την τιμή πώλησης του, μήπως ευρίσκεται σε εξέλιξη ένα αντίστοιχο γεγονός;

Κλείνοντας, ενδεχομένως η σημαντική συμμετοχή της ιταλικής Enel στην ισπανική Endesa, να εμφανίζει καθαρά την τάση εξαγοράς των μικρότερων κοινωφελών επιχειρήσεων από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες – όπως όμως τονίσαμε παραπάνω, σε καμία περίπτωση προς όφελος των καταναλωτών ή της εθνικής οικονομίας τους.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Δεν είμαστε προφανώς σε καμία περίπτωση αντίθετοι με την άμεση ανάγκη εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, με την καταπολέμηση της διαφθοράς ή με τη ριζική αντιμετώπιση της διαπλοκής των πολιτικών, των ιδιοτελών ψηφοφόρων τους, των επιχειρηματιών και των συνδικάτων. Εν τούτοις, δεν συμφωνούμε με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, με την αδικαιολόγητη ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, με την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης με την επέλαση του Καρτέλ στη χώρα μας – με την απαράδεκτη ανοχή τόσο της ΕΕ, όσο και της Γερμανίας, η οποία συνεχίζει να μην εξοφλεί τις τεράστιες οφειλές της (αποζημιώσεις) απέναντι στην Ελλάδα, ενώ επωφελείται τα μέγιστα από την ελληνική κρίση.

Η Ελλάδα, μία χώρα πάμπλουτη από πολλές πλευρές, κυριολεκτικά προικισμένη από τη Φύση, οφείλει να ακολουθήσει το δικό της δημοκρατικό δρόμο – έτσι όπως τον έχουμε και εμείς, μεταξύ άλλων, περιγράψει, σε προηγούμενα κείμενα μας. Εάν όμως οι Πολίτες της δεν συνειδητοποιήσουν ούτε αυτή τη φορά τις τεράστιες ευθύνες τους, καθώς επίσης εάν τα ΜΜΕ της χώρας μας δεν συμβάλλουν θετικά στην αντικειμενική, σωστή ενημέρωση των Ελλήνων, συνεχίζοντας ενδεχομένως να «παραπληροφορούν», πόσο μάλλον να υπηρετούν ξένα συμφέροντα ή τις ανάγκες κερδοφορίας τους, ο πόλεμος θα χαθεί για τη χώρα μας – αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα. Δυστυχώς, τα διάφορα ανεξάρτητα «ιστολόγια» και οι ελεύθερες διαδικτυακές εφημερίδες δεν αρκούν – δεν έχουν την «εμβέλεια», αλλά ούτε και την εγκυρότητα των μεγάλων αστικών μέσων ενημέρωσης.

Κλείνοντας, είναι οφθαλμοφανές το ότι, με 5% επιτόκιο των κρατικών δανείων και -4% ύφεση, σε συνδυασμό με έναν φορολογικό πληθωρισμό ύψους 7%, είναι φύσει αδύνατον, εάν δεν αντιδράσουμε άμεσα (αναπτυξιακά μέτρα, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, θεσμική προστασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας κλπ), να αποφύγει η χώρα μας το μοιραίο – την ελεγχόμενη χρεοκοπία δηλαδή, η οποία δρομολογείται από τους «σωτήρες» της, με στόχο να λεηλατηθεί ο τεράστιος φυσικός πλούτος της.

Ελπίζοντας να μη χαθεί τελικά ο πόλεμος, παρά το ότι στο πρόσφατο παρελθόν, όταν ανακοινώθηκε επίσημα η εθνική μας συνθηκολόγηση, αναφερθήκαμε στο «Ρέκβιεμ της Δημοκρατίας», δεν θα πάψουμε να επιμένουμε στο ότι, «Ο Θεός είναι πράγματι Μεγάλος, αλλά εμείς είμαστε τα χέρια Του».

Σημείωση: Οι λέξεις με διαφορετικό χρώμα είναι και σύνδεσμοι (link), οι οποίοι παραπέμπουν σε προηγούμενα σχετικά άρθρα μας

tweeter

Our Banner

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ

Καλώς ήλθατε-Welcome-welkom-mirë se vini- welkomma- ahlan wa sahlan- bari galoust- xos gelmissiniz -i bisimila - akwaba - ongi etorri - Шчыра запрашаем - swagata - amrehba sisswène - ani kié - dobro došli - degemer mad - добре дошъл - - benvinguts - bonavinuta - dobrodošli - vítejte - velkommen - welkom - bonvenon - tere tulemast -gabitê - vælkomin - tervetuloa - welkom - bienvenue - wolkom - binvignut - benvido -herzlich willkommen - eguahé porá - mikouabô - bienvéni - / brouha aba-a - aap ka swaagat hein - üdvözlöm - velkomin - nnoo / i biala - selamat datang -fáilte - benvenuto - - amrehva ysswène / l'aaslama - chum reap suor (formal) / suor sdei (casual) -murakaza neza - - nodé - bi xer hati - gnindi ton hap - gratus mihi venis - laipni lūdzam - benvegnûi - boyeyi bolamu - sveiki atvykę - welkum - wëllkom - dobredojde - tonga soa -selamat datang - swagatham - merħba -haere mai - miawezon -tavtai morilogtun (Тавтай морилогтун) - ne y waoongo - namaste - velkommen - benvenguts - khosh âmadid (formal) / khoshumadi (informal) -witaj (sing.) / witajcie (pl.) -bem-vindo - mishto-avilian tú - bine ai venit (sing.) / bine aţi venit (pl.) - добро пожаловать - afio mai, susu mai ma maliu mai - benènnidu / beni benìu - fàilte - dobrodošli - karibu - wauya (plural: mauya) - bhali karay aaya -aayuboovan - vitame vás / vitajte - dobrodošel (to a man) - zupinje z te videtite - bienvenido - karibu - välkommen - härzliche wöikomme -maligayang pagdating - maeva / manava - nal-varravu -rahim itegez - swagatham -ยินดีต้อนรับ - malo e lelei - hosgeldiniz - gazhasa oetiśkom - laskavo prosymo -khush amdeed - hush kelibsiz - chào mừng - bénvnou (bénvnowe) / wilicome -croeso -bel bonjou - dalal ak diam - ékouabô / ékabô

(Ιf you want, you can use our website translator)