Το παιχνίδι είναι πολιτικό και μάλιστα γεωπολιτικό. Διαβάστε τι παίζεται και δεν σας το μεταδίδει κανένας ανίδεος τηλεοπτικός «σχολιαστής».
Η Γερμανία «τελειώνει» γιατί έχει αποδειχθεί τόσο στην ελληνική όσο και στην ουκρανική κρίση ανίκανη να διαχειριστεί τα πράγματα.
Οι ΗΠΑ μοιράζουν στα 3 την Ευρώπη. Η δυτική υπό γαλλική ηγεμονία, η ανατολική υπό πολωνική και η ανατολική Μεσόγειος – Βαλκάνια υπό Ελληνοϊσραηλινή.
Η Γερμανία θα απομονωθεί για να παράγει BMW και πλυντήρια. Μέχρι εκεί. Θα είναι το εργοστάσιο της Ευρώπης, ποτέ ξανά όμως η ηγέτης της Ευρώπης.
Ο Σόιμπλε θα χτυπήσει την Ελλάδα όσο πιο σκληρά μπορεί, να σώσει το Ράιχ, σε έναν πόλεμο που τον έχει ήδη χάσει…
Στους νέους ρόλους ο Αλέξης Τσίπρας, εάν θέλει να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας, οφείλει να μετασχηματιστεί σε έναν δημοκράτη σοσιαλιστή ηγέτη και να δουλέψει σκληρά όχι τόσο ως προς την εφαρμογή του μνημονίου, όσο προς την υλοποίηση του νέου γεωστρατηγικού σχεδιασμού.
Η διάσπαση της Ευρώπης, μετά την φινλανδική βόμβα, είναι μια πραγματικότητα.
Οι χώρες του νότου, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρος (με τις πλάτες των ΗΠΑ) το ένα μέτωπο.
Υπενθυμίζουμε ότι η πρόταση μέτρων της Ελλάδας που ψηφίστηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου συντάχθηκε από Γάλλους ειδικούς υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Αυτά είναι τα γεωπολιτικά παιχνίδια που αδυνατούν να κατανοήσουν οι μικρονοϊκοί και παρανοϊκοί του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν «όχι» ή «παρών», αλλά και η παντελώς αμόρφωτη ελληνική δημοσιογραφία.
Η Ισπανία του γερμανόδουλου Ραχόι δεν έχει πάρει ακόμα θέση.
Από την άλλη πλευρά οι Γερμανοί έχουν «ταμπουρωθεί» με τα ξαδέλφια τους, Ολλανδούς και Φινλανδούς και τους συμμάχους τους από την εποχή του Χίτλερ, Σλοβακία και Βαλτικές χώρες.
Οι υπόλοιποι είναι στη μέση, παρακολουθώντας «άφωνοι» τη σύγκρουση από Ελλάδας – Γερμανίας, να γίνεται πλέον Γαλλίας – Γερμανίας και για να είμαστε ειλικρινείς ΗΠΑ – Γερμανίας.
Ο Σόιμπλε δίνει αγώνα για να κρατήσει τη Γερμανία ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε. αφού έχει αντιληφθεί ότι οι Γάλλοι πήραν το πράσινο φως από τις ΗΠΑ να «βαρέσουν». Απειλεί την Ελλάδα με Grexit, ο στενόμυαλος, ενώ όλη η παραδοσιακή Δύση έχει συνταχθεί εναντίον του.
Στριμωγμένες στη γωνία οι γερμανικές φυλές και τα υποτελή τους ανατολικοευρωπαϊκά κρατίδια, έβαλαν ένα ναζιστικό κόμμα στη Φινλανδία, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, να απειλήσει με πτώση της φινλανδικής κυβέρνησης εάν συμφωνήσει σε βοήθεια της Ελλάδας.
Αποτέλεσμα, το Eurogroup να «τορπιλιστεί» επειδή ο Φινλανδός ΥΠΟΙΚ δήλωσε ότι δεν έχει πλέον εξουσιοδότηση να συμμετέχει. Εάν το μέτωπο του νότου κρατήσει δυνατά, με τις πλάτες των ΗΠΑ, οι Γερμανοί θα πάθουν μεγάλη ζημιά. Αυτά είναι τα νεώτερα από το… μέτωπο.
Υ.Γ. Επειδή κάποιοι αναγνώστες έχουν απορίες από που αντλούμε την πληροφόρηση, παραθέτουμε την έκθεση του γνωστού αμερικανικού ινστιτούτου Stratfor.
Καλή ανάγνωση…
Το αμερικανικό ινστιτούτο Stratfor προσπάθησε να κάνει μια προβολή του κόσμου μας στο μέλλον -δηλαδή, στο 2025.
Μια εκτίμηση η οποία κάνει λόγο για την ύπαρξη όχι μιας Ευρώπης, αλλά… τεσσάρων: της δυτικής, της ανατολικής, των σκανδιναβικών χωρών και των βρετανικών νήσων!
Πρόκειται, πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες του Stratfor, για οικονομικές και πολιτικές ζώνες οι οποίες ναι μεν θα διατηρούν δεσμούς μεταξύ τους, ωστόσο αυτοί θα είναι πολύ πιο χαλαροί από ό,τι σήμερα, στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της ζώνης του ευρώ.
Κι όλα αυτά, στο πλαίσιο ενός κόσμου ο οποίος, «σε δέκα χρόνια από σήμερα θα είναι ένα πολύ πιο επικίνδυνο μέρος για να ζει κανείς, με την αμερικανική ισχύ να εξασθενεί και άλλες χώρες με εξέχουσα θέση να αντιμετωπίζουν μια περίοδο χάους και αποδυνάμωσης».
Γερμανία σε κρίση, Πολωνία σε άνοδο
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδέχεται να επιβιώσει, με κάποιο τρόπο, όμως σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο θα κυριαρχούν, πρωτίστως, οι διμερείς ή οι περιορισμένης έκτασης πολυμερείς σχέσεις, οι οποίες δεν θα καλύπτουν ευρύ φάσμα, ενώ δεν θα είναι δεσμευτικές (…) Ορισμένες χώρες είναι πιθανό να διατηρήσουν μια κάποια ιδιότητα μέλους σε μια ριζικά αλλαγμένη Ε.Ε., όμως δεν θα είναι αυτό που θα σφραγίζει την ταυτότητα της Ευρώπης».
Αυτά αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, το Stratfor στην πρόγνωσή του για την επόμενη δεκαετία, σημειώνοντας παράλληλα ότι «δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η ευρωπαϊκή ενότητα έμοιαζε να αντιπροσωπεύει μια ιστορική δύναμη την οποία δεν μπορούσε κανείς να ανακόψει».
Φαίνεται, όμως, ότι η κρίση που ξέσπασε το 2008 στον πλανήτη, με την κατάρρευση της αμερικανικής Lehman Brothers, για να συνεχιστεί φτάνοντας να πλήξει τους ίδιους τους πυλώνες της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», έχει αλλάξει ριζικά τις ισορροπίες και έχει καταρρίψει μύθους και θέσφατα πολλών δεκαετιών. Η σημερινή εικόνα μοιάζει να είναι απολύτως προσωρινή και μεταβατική, προς ένα νέο σύστημα ισορροπιών, το οποίο κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει απολύτως πώς θα είναι. Ακόμη και οι ισχυροί και κυρίαρχοι δεν μπορούν να θεωρούν δεδομένη τη θέση τους -με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία.
Όπως σημειώνει, άλλωστε, το αμερικανικό ινστιτούτο, «αναμένουμε ότι η Γερμανία θα αντιμετωπίσει σοβαρές οικονομικές αναταράξεις και ανατροπές μέσα στην επόμενη δεκαετία», καθώς η εξαρτώμενη από τις εξαγωγές οικονομία της είναι η περισσότερο ωφελημένη από την ενιαία αγορά της Ευρώπης, όμως θα είναι και ο μεγάλος χαμένος από την επιδείνωση της κρίσης στην Ευρωζώνη και το εντεινόμενο ρεύμα του Ευρωσκεπτικισμού.
Από την άλλη, οι αναλυτές χαρακτηρίζουν την Πολωνία ως την αναδυόμενη ευρωπαϊκή δύναμη, η οποία «θα βρεθεί στο επίκεντρο της οικονομικής ανάπτυξης, με παράλληλη διεύρυνση της πολιτικής της επιρροής». Έτσι αιτιολογεί, μάλιστα, η έκθεση το αυξημένο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ΗΠΑ όσον αφορά την εμβάθυνση των σχέσεών τους με την Πολωνία, με στόχο την οικοδόμηση μιας στρατηγικής συμμαχίας, ανάλογης με εκείνη η οποία υπάρχει ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Λονδίνο.
Η Deutsche Welle γράφει: Ρήγμα Γερμανίας – Γαλλίας λόγω Ελλάδας
Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεν φαίνεται να συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις ως προς τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, γεγονός που γίνεται πιο εμφανές τις τελευταίες μέρες, αναφέρει η Deutsche Welle σε ρεπορτάζ της.
Όταν πριν από μια εβδομάδα έγινε γνωστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η καγκελάριος αποφάσισε να μεταβεί την επόμενη μέρα στο Παρίσι για να διαπραγματευτεί με τον Φρανσουά Ολάντ, τον σημαντικότερο εταίρο του Βερολίνου σε καλές και κακές στιγμές και πρόεδρο της δεύτερης σε μέγεθος οικονομίας της ευρωζώνης. Αυτές τις μέρες και ιδιαίτερα σήμερα αποκαλύφθηκε ο λόγος της σπουδής: Μέρκελ και Ολάντ δεν βλέπουν την ελληνική κρίση μέσα από το ίδιο πρίσμα.
Διαφορές στην κοινή γνώμη των δύο χωρών
Ενώ ο Φρανσουά Ολάντ ήταν ο πρώτος που από την περασμένη Παρασκευή επαίνεσε ως σοβαρές τις νέες ελληνικές προτάσεις, η Άνγκελα Μέρκελ προτίμησε να σιωπήσει και το γερμανικό υπουργείο των Οικονομικών να χαρακτηρίσει ανοιχτή την έκβαση του σημερινού Eurogroup. Η επιφυλακτικότητα των Γερμανών έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση προτείνει μεταρρυθμίσεις που αφορούν περισσότερο την τετράμηνη παράταση του προγράμματος, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εντελώς νέο πρόγραμμα διάρκειας 3 χρόνων.
Οι δύο ηγέτες στις αποφάσεις τους έχουν να λάβουν υπόψη τους επίσης ένα αριθμό παραγόντων. Καταρχήν την κοινή γνώμη που είναι διαφορετική στις δύο χώρες. Στη Γαλλία είναι ισχυρή η έννοια της αλληλεγγύης προς τους Έλληνες στις τάξεις των κυβερνώντων σοσιαλιστών και περιμένουν από τον Ολάντ να την επιδείξει. Αντίθετα στη Γερμανία επικρατεί έντονη επικριτική διάθεση και η πλειοψηφία απορρίπτει νέα χρηματοδοτική βοήθεια προς τους Έλληνες, όπως φαίνεται άλλωσε και μέσα από τις στήλες και τις κατά καιρούς καμπάνιες της λαϊκής εφημερίδα Bild. Η τάση αυτή αντικατοπτρίζεται και στην σκλήρυνση του τόνου στις πρόσφατες δηλώσεις του αντικαγκελαρίου και υπουργού Οικονομίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος προειδοποίησε την Αθήνα να μην στηρίζει την πολιτική της στα λεφτά των γερμανών φορολογουμένων.
Διαφορετικοί κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί σε Γαλλία και Γερμανία
Αλλά και οι διαδικασίες στα κοινοβούλια των δύο χωρών είναι διαφορετικές. Στη Γαλλία ο Ολάντ δεν έχει πρόβλημα να περάσει το νέο πακέτο από την Ολομέλεια της Εθνοσυνέλευσης, αντίθετα στη Γερμανία οι διαδικασίες στο πλαίσιο του ESM είναι αυστηρότερες από ό,τι τα προηγούμενα πακέτα. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε πρέπει να λάβουν από τη Bundestag εντολή για να διαπραγματευτούν και οι βουλευτές διατηρούν το δικαίωμα να αρνηθούν τη χορήγηση κάθε βοήθειας. Η κοινοβουλευτική ομάδα των Χριστιανικών Koμμάτων (CDU/CSU), στην οποία υπάρχουν πολλοί επικριτές της ελληνικής διάσωσης πρέπει να πειστούν ότι και οι δύο διαπραγματεύτηκαν σκληρά.
Τέλος, η τρίτη διαφορά Γαλλίας και Γερμανίας έχει να κάνει με τη γενικότερη δημοσιονομική φιλοσοφία τους. Η Γαλλία λόγω του αυξανόμενου πληθυσμού της και της παρεμβατικής πολιτικής της δεν έχει «αλλεργία» απέναντι στα χρέη. Αντίθετα στη Γερμανία επικρατεί το δόγμα της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος. Οι περισσότεροι γάλλοι οικονομολόγοι και πολιτικοί αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την πολιτική της αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει έχει επιβάλει η Γερμανία στην ευρωζώνη. Γι αυτό και σε κυβερνητικούς κύκλους των Παρισίων αντιμετωπίζουν μια περαιτέρω μείωση του ελληνικού χρέους με λιγότερο δέος.
Στέφανος Μυτιληναίος
