Μετά
τη χθεσινή αποχώρηση "κεραυνό εν αιθρία" της Gazprom από το διαγωνισμό
της ΔΕΠΑ, όλες οι πλευρές ψάχνουν να βρουν που θα ρίξουν τις ευθύνες.
Αυτό που όμως κανείς δεν εξετάζει είναι το αν είχε ποτέ πραγματικά σκοπό
ο ρωσικός κολοσσός να αγοράσει τη ΔΕΠΑ. Ή αν κατάφερε με την
διπλωματική στρατηγική του να αποτρέψει άλλους ισχυρούς επενδυτές να
συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, διαρρέοντας τα περί υψηλού τιμήματος,
καθιστώντας εν τέλει άγονο τον διαγωνισμό με την ξαφνική του αποχώρηση
και διατηρώντας παράλληλα το υπάρχον status quo, με την προνομιακή για
τα...
συμφέροντα του τρέχουσα σύμβαση με τη ΔΕΠΑ.
Όπως φανερώνεται εκ των υστέρων, η στρατηγική της Gazprom ξεδιπλώθηκε
σταδιακά, έχοντας μελετήσει προσκετικά κάθε βήμα και γνωρίζοντας άριστα
την ελληνική πραγματικότητα και τη δυνατότητα της να επηρεάσει πρόσωπα
και καταστάσεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Gazprom είναι ο αποκλειστικός
προμηθευτής φυσικού αερίου της Ελλάδας τα τελευταία 45 χρόνια και μέχρι
το 2016. Η συμφωνία της ΔΕΠΑ με την Gazprom, διασφαλίζει στη ρωσική
εταιρεία ένας υπερκέρδος σε σχέση με άλλους πελάτες της στην Ευρώπη, ενώ
οι Ρώσοι έχουν φροντίσει να "δέσουν τα χέρια της ΔΕΠΑ" με μια συμφωνία
που απαγορεύει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για έκπτωση στην τιμή αερίου
μέχρι το 2014 (!).
Όταν λοιπόν έγιναν γνωστές οι μη δεσμευτικές προσφορές η Gazprom έβαλε
σε πλήρη εφαρμογή τη στρατηγική της. Χρησιμοποίησε το «λαγό» της την
Sintez, και φρόντισε με κάθε τρόπο να διαρρεύσει ότι οι δύο ρωσικές
εταιρείες ήταν διατεθειμένες να δώσουν ένα πακτωλό χρημάτων για
ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, βγάζοντας στην ουσία τον όποιο ανταγωνισμό εκτός παιχνιδιού.
Επισφράγισαν την αποκλειστικότητα τους, με τις απανωτές επισκέψεις του
ίδιου του Μίλλερ στον πρωθυπουργό, ο οποίος με τους όρους που έθετε,
πίεσε την κυβέρνηση για αλλαγή του διαγωνισμού, έτσι ώστε να
"φωτογραφίζει" τις ρωσικές εταιρείες. Υπό την πίεση της τρόικα για άμεση
είσπραξη εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις και από το ανύπαρκτο
ενδιαφέρον των δυτικών εταιρειών για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, η
ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε με κάθε τρόπο να τελεσφορήσει ο
διαγωνισμός.
Χθές λοιπόν, όταν κυβέρνηση, ΤΑΙΠΕΔ και όλα τα Μέσα περίμεναν εναγωνίως
να δημοσιεύσουν στις 13:00 το τελικό αντίτιμο που κατέθεσε η Gazprom,
και η όλη συζήτηση επικεντρωνόταν στο αν θα είναι 765, 800 ή 900 τα
εκατομμύρια, η Gazprom έπαιξε την "τελευταία πράξη του δράματος". Όχι
μόνο δεν κατέθεσε προσφορά, αλλά δεν ενημέρωσε και ποτέ το ΤΑΙΠΕΔ. Οι δε
εξηγήσεις που έδωσε περί Κομισιόν και περί ρίσκου επένδυσης, είναι
τουλάχιστον αστείες. Ένας κολοσσός που έχει κάνει πολλές φορές εξαγορές,
και τα ρίσκα γνωρίζει και την αποτίμηση αυτού στο οποίο επενδύει.
Άλλωστε το ΤΑΙΠΕΔ δεν έκρυψε ποτέ αυτά τα στοιχεία.
Το συμπέρασμα που εξάγεται λοιπόν είναι ένα: Η Gazprom έστησε εξ αρχής
το παιχνίδι για να αποβεί άγονος ο διαγωνισμός και να μη χρειαστεί να
δώσει λεφτά για να αγοράσει ένα asset που της είναι πιο επικερδές με τη
σχέση που έχει σήμερα. Γιατί να βρεθεί ιδιοκτήτης μιας ελληνικής ΔΕΚΟ
που θα πρέπει να εξυγιάνει, όταν μπορεί να παραμείνει αποκλειστικός
προμηθευτής της και να της πουλάει 30% ακριβότερα από ότι σε άλλους
πελάτες, εισπράττοντας κάθε χρόνο η ίδια και οι μεσάζοντες της, περίπου
300 εκατ. ευρώ "καπέλο";
Και τα πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν την επόμενη μέρα του φιάσκου είναι τα εξής τρία:
· Ποιοι είναι αυτοί που καρπώνονται τα χρήματα των Ελλήνων καταναλωτών
και των ελληνικών επιχειρήσεων και που πάνε τα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο
που πληρώνουν οι Έλληνες παραπάνω από τους λοιπούς Ευρωπαίους;
· Πότε θα δημοσιευθούν οι όροι της σύμβασης προμήθειας φυσικού αερίου μεταξύ ΔΕΠΑ-Gazprom.
· Ποιος και πότε θα εξασφαλίσει καλύτερες τιμές φυσικού αερίου στους
Έλληνες; Ότι και να γίνει με την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, η
προτεραιότητα πρέπει να είναι η διαπραγμάτευση της τιμής του φυσικού
αερίου που πληρώνει η Ελλάδα.
