Ναι, επαναστάτησε ο Χριστός. Κι αν κάνει ένας
άνθρωπος όλα όσα είπε, θα επαναστατήσει κιόλας. Αλλά, τώρα, τι κάνει;
Επαναστατώντας, θεωρεί πάντα, πως για ότι γίνεται στη ζωή του ευθύνεται
κάποιος άλλος έξω από αυτόν! [...] Αυτή είναι η μεγάλη κοινωνική
παθολογία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας [...] Η στάση του μέσου
Έλληνα, τα τελευταία χρόνια, ήταν τι θα εξασφαλίσει ο καθένας για τον
εαυτούλη του. Τον άλλον δεν τον υπολόγιζε ποτέ. Και δεν είχε καταλάβει,
ότι η ζωή είναι μια ενότητα, ότι αν ο διπλανός σου δεν είναι καλά, αργά ή
γρήγορα, δεν θα ‘σαι καλά κι εσύ [...].Το ότι θα ‘ρθει το Πάσχα και τα αδιέξοδά μου κατά κάποιον τρόπο μπορεί να αλλάξουν... Αυτό είναι πέρα για πέρα απατηλό. Το μόνο που μπορεί να συμβεί, είναι να χρησιμοποιώ αυτές τις ευκαιρίες σαν απόδραση από την καθημερινότητά μου και τη διαδικασία της ανάπτυξής μου, η οποία πρέπει να είναι συνεχής και αποτελεσματική. Γιατί εάν ο άνθρωπος δεν αναπτύσσεται, οδηγείται σε καταστάσεις που έχουν έναν χαρακτήρα φρικτό. Έναν χαρακτήρα κόλασης.
Σε ένα βιβλίο, έγραψα ότι το Τριώδιο είναι μια διαδικασία συγκεκριμένων βημάτων, με τα οποία ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να έχει μία «συνάντηση» με τον αναστημένο Χριστό. Νομίζω, όμως, ότι όταν μιλάμε γι αυτά τα πράγματα, περισσότερο τα αντιμετωπίζουμε σε ένα επίπεδο γραφικότητας(όλες αυτές οι ακολουθίες των Παθών, του Επιταφίου).
Οι άνθρωποι, ασχολούνται με όλα αυτά, ενώ δεν ασχολούνται με την ουσία, που είναι ο τρόπος ζωής που διδάσκει ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος εξασφαλίζει πληρότητα και ποιότητα, έναν τρόπο ζωής ο οποίος είναι λειτουργικός, σύμφωνος με τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου.Κι ένα από τα πράγματα που δεν γνωρίζει ο μέσος άνθρωπος, είναι η τέχνη της ζωής. Δεν ξέρει δηλαδή ποιες είναι οι πραγματικές του ανάγκες, δεν ξέρει ποιο είναι το πραγματικό του συμφέρον.
Για παράδειγμα, δεν ξέρει τι χρειάζεται ένα παιδί. Νομίζει ότι αυτό που χρειάζεται, είναι να του εξασφαλίσει μερικά εκατομμύρια. Ο Ωνάσης εξασφάλισε πολλά δισεκατομμύρια στην Χριστίνα Ωνάση, αλλά η ίδια ήταν ένα αξιοθρήνητο πλάσμα.Για τί ενδιαφερόταν τις 3 τελευταίες δεκαετίες ο άνθρωπος; Ενδιαφερόταν για το τι θα φάει, τι θα πιει, πως θα ντυθεί, τι αυτοκίνητο θα πάρει, και τέτοια πράγματα…
Ο Χριστός, λοιπόν, λέει: Μην ασχολείστε μ’ αυτά. Δεν είναι αυτά που χρειάζεστε. Δεν θα καλύψουν, αυτά, τις βασικές σας ανάγκες. Αλλά τι να κάνετε; Να ζητήσετε τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Αυτού, και όλα τα άλλα, θα έρθουν.
Γιατί σ’ αυτό το σημείο, ο Χριστός εκφράζει μία πεποίθηση: Όταν ο άνθρωπος ζητήσει τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Αυτού, δεν θα του λείψει ούτε το φαγητό, ούτε το ποτό, ούτε το ρούχο.Κάτι, το οποίο, οι σύγχρονοι άνθρωποι αλλά κι εμείς οι παπάδες, δεν φαίνεται να το πιστεύουμε, γι’ αυτό αντιμετωπίζουμε το σύμπτωμα αντί για την αιτία: αν κάποιος π.χ. δεν έχει να φάει, αυτό που σκεφτόμαστε είναι να του δώσουμε ένα πιάτο φαί.
Ο άνθρωπος, όμως, δεν έχει να φάει, γιατί δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τις απέραντες δυνατότητες που έχει! Και κανένας λόγος δεν υπάρχει να μετατρέψεις έναν άνθρωπο σε επαίτη! Αν θέλεις πραγματικά να τον βοηθήσεις(κι αυτό έκανε ο Ιησούς, ο οποίος δεν έδινε πιάτα με φαγητό…) είναι να τον βοηθήσεις να ανακαλύψει αυτές τις απέραντες δυνατότητές του.Είναι απολύτως πεπεισμένος ο Χριστός, ότι αν διαλέξει κανείς το λειτουργικό τρόπο ζωής που προτείνει, δεν θα του λείψουν τα απαραίτητα. Τα περιττά; Δεν τα χρειάζεται.
Κι αυτός ο λειτουργικός τρόπος ζωής μεριμνά για τις πραγματικές ανάγκες: την ανάγκη της κοινωνίας με τον άλλον, την ανάγκη της ένωσης με τον άλλον.Αν λοιπόν, ο άνθρωπος επιδιώξει να καλλιεργήσει αυτήν την κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο και αναζητήσει μέσα του (αντί να ζητάει απ’ έξω πράγματα), τους εσωτερικούς του θησαυρούς, τις δυνατότητές και τα χαρίσματά του… διότι, αν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια δυσκολία, μέσα του είναι η απάντηση, όπως κι ο τρόπος με τον οποίο η κάθε δυσκολία αντιμετωπίζεται.
Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, ο δυτικός άνθρωπος έχει μάθει να περιμένει να έρθουν απ' έξω οι λύσεις των προβλημάτων του, και περιμένει από τους άλλους να κάνουν κάτι για τα προβλήματά του…Ο Χριστός, δεν ασχολήθηκε, ούτε με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ούτε με τον Ηρώδη. Δεν ασχολήθηκε με αυτά που εμείς ασχολούμεθα. Κι όμως, η Παλαιστίνη είχε κατοχή από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που ήταν κάποιον τρόπο δυνάστες του εβραϊκού λαού, και ο Ηρώδης ήταν ένας αδίστακτος δικτάτορας. Δεν ασχολήθηκε με αυτά. Εμείς ασχολούμαστε με τον πρόεδρο της δημοκρατίας, με τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, και τελικά ο μέσος Έλληνας, έχει συρρικνώσει την ύπαρξή του σε μια γραμμούλα πάνω απ’ το μηδέν… Κι αυτόν τον απέραντο εσωτερικό του πλούτο, ούτε καν τον υποπτεύεται.
Ακόμη, ο Χριστός είπε, «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού». Η οικογένειά του, είναι οι εχθροί του. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ποιος μπορεί να κάνει μεγαλύτερο κακό σ’ έναν άνθρωπο από εκείνο που μπορούν να κάνουν οι γονείς του; Γιατί οι γονείς του είναι εκείνοι που βάζουν τα θεμέλια της προσωπικότητάς του.Από τους γονείς του θα καθοριστεί ο αριθμός των λιποκυττάρων του, στα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής του, κάτι, που δεν θα μπορέσει να το αλλάξει ποτέ! Οι γονείς του είναι εκείνοι που θα του δημιουργήσουν αυτοπεποίθηση ή έλλειψη αυτοπεποίθησης, ανασφάλεια ή ασφάλεια, αυτοεκτίμηση ή έλλειψη αυτοεκτίμησης. Αυτό γίνεται από τους γονείς. Και μετά, αυτό, ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι τον θάνατό του.
Άρα, ο Χριστός, έδειξε, που πρέπει να στραφεί ο άνθρωπος. Έδειξε στους γονείς, τι δυνατότητες έχουν και σε πιο βαθμό είναι υπεύθυνοι για τη ζωή των παιδιών τους. Έτσι φτάνουμε να ασχοληθούμε λίγο, και με την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση της ελληνικής οικογένειας, η οποία είναι φυτώριο ψυχοπαθολογίας!
Αυτά όλα είπε ο Χριστός. Και είπε, ότι ο καλύτερος τρόπος, να εξασφαλίσεις το συμφέρον σου είναι να μην ασχολείσαι αποκλειστικά με το συμφέρον σου.Έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Αγαπάτε τους εχθρούς σας, είπε. Να κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας μισούν. Να ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται. Να προσεύχεστε γι αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται. Μην εμποδίσεις κανέναν να σου πάρει ότι είναι δικό σου, κι αν στο πάρει μη το ζητήσεις πίσω.
Όλα αυτά είναι τα ακριβώς αντίθετα με τα οποία ζήσαμε τα τελευταία χρόνια της απόλυτης θηριωδίας, που για μένα, αυτή ήταν η περίοδος της φρίκης. Κι αυτή ήταν η μεγάλη κρίση. Όχι τώρα. Τώρα δημιουργείται μια δυνατότητα για κάτι άλλο: Να ανακαλύψουμε τελικά, που βρίσκεται η πραγματική ζωή!Ναι, επαναστάτησε ο Χριστός. Κι αν κάνει ένας άνθρωπος όλα όσα είπε, θα επαναστατήσει κιόλας. Αλλά, τώρα, τι κάνει; Επαναστατώντας, θεωρεί πάντα, πως για ότι γίνεται στη ζωή του ευθύνεται κάποιος άλλος έξω από αυτόν!
Αυτή είναι η μεγάλη κοινωνική παθολογία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ο άνθρωπος ασχολείται αποκλειστικά με το κακό που του κάνει ο άλλος. Αλλά, ξέρετε, το κακό που του κάνει ο άλλος, πολύ ξώφαλτσα τον επηρεάζει.Το κακό που καθορίζει την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου είναι αυτό που κάνει εκείνος στους άλλους. Διότι όταν εγώ σας κακομεταχειρίζομαι, παραμορφώνω την υπόστασή μου, κάνω κακό στην υπόστασή μου. Όταν με εκμεταλλεύεστε εσείς, με ταλαιπωρείται, αλλά δεν συγκρίνεται μ' αυτό που υφίσταμαι εγώ, όταν κάνω κακό στον άλλον. Γιατί διαστρέφω την προσωπικότητά μου.
Η στάση του μέσου Έλληνα, τα τελευταία χρόνια, ήταν τι θα εξασφαλίσει ο καθένας για τον εαυτούλη του. Τον άλλον δεν τον υπολόγιζε ποτέ. Και δεν είχε καταλάβει, ότι η ζωή είναι μια ενότητα, ότι αν ο διπλανός σου δεν είναι καλά, αργά ή γρήγορα, δεν θα ‘σαι καλά κι εσύ.
Ο εγωκεντρικός άνθρωπος, χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται και τη φύση και τον συνάνθρωπο, και τα καταστρέφει και τα δυο. Και αυτή η καταστροφή, γυρνάει μπούμερανγκ στον ίδιο! Καλείται να ζήσει σε μια κατεστραμμένη φύση...-
[Συνέντευξη του ψυχοθεραπευτή Πατέρα Φιλόθεου Φάρου στο tvxs.gr]
