ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ (Ο Γιώργος Κασιμάτης είναι ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Πειραιάς, 17 Μαρτίου 2013
Κάθε Έλληνας
πρέπει να δει ποιες σκοτεινές δυνάμεις και ποιοι δόλιοι στόχοι
βρίσκονται πίσω από το πρωτοφανές χτύπημα που επέφερε η πολιτική και η
οικονομική ηγεσία της Ευρωζώνης στην Κυπριακή Δημοκρατία για την
κατάλυση και υποδούλωσή της. Κάθε Ευρωπαίος, ιδίως κάθε Ευρωπαίος του
Νότου, θα πρέπει να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει το νόημα του
χτυπήματος, αυτό που επέφερε η σκοτεινή σύμπνοια και συνεργασία των
αχόρταγων δυνάμεων της πολιτικής ηγεμονίας και της απληστίας του
χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού για την κατάλυση και την άλωση του
εθνικού κράτους ως πολιτισμικής και πολιτικής οντότητας. Αλλά και κάθε
Άνθρωπος του Πλανήτη θα πρέπει να συνειδητοποιήσει το τι σημαίνει για τη
ζωή του, για τον πολιτισμό του και για τη μελλοντική ιστορία του λαού
στον οποίο ανήκει η αγαστή σύμπνοια και συμμαχία της γεωπολιτικής και
της καπιταλιστικής ηγεμονίας, του παντοδύναμου οικονομικό-πολιτικού
ιμπεριαλισμού.
Ο
κ. Σόιμπλε δήλωσε ότι η περίπτωση της Κύπρου είναι διαφορετική από
εκείνη της Ελλάδας. Είναι ψέμα! Μόνο η εξωτερική μορφή της πρώτης
επέμβασης διαφέρει. Στην Ελλάδα άρχισε με τα «Μνημόνια» του απάνθρωπου
δανεισμού - στην Κύπρο άρχισε με το «Μνημόνιο» επέμβασης στις καταθέσεις
και στο τραπεζικό σύστημα για να ακολουθήσει και στην οικονομική
πολιτική. Στην ουσία της, όμως, η επέμβαση είναι ίδια και απαράλλαχτη:
Είναι η άλωση της εθνικής οικονομίας και η αρπαγή του εθνικού πλούτου,
είναι η άσκηση γεωπολιτικής κυριαρχίας στην περιοχή, είναι η νέα μορφή
πολέμου για την κατάκτηση και κατάλυση του εθνικού κράτους, είναι η αρχή
του δεύτερου μετά την Ελλάδα πειράματος επιβολής των κέντρων
υπερεθνικής εξουσίας του οικονομικό-πολιτικού
Η
επέμβαση στην Κύπρο μας αποκαλύπτει τις ίδιες μεθόδους και τις ίδιες
δυνάμεις που μας αποκάλυψε η επέμβαση στην Ελλάδα: πώς προκαλούνται οι
οικονομικές κρίσεις, πώς διογκώνονται, πώς γίνονται αντικείμενα
εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας και πώς μεταβάλλονται σε όπλα
υποδούλωσης των λαών και γεωπολιτικών επικυριαρχιών.
Η
επέμβαση στην Κύπρο, όπως και η επέμβαση στην Ελλάδα το 2010, μας
αποκαλύπτει, πώς η οικονομική επάρκεια μιας χώρας χειραγωγείται και
μετουσιώνεται σε οικονομική κρίση και ανάγκη επιβίωσης του λαού, πώς
ασκείται η πολιτική του τρόμου, πώς δυσφημείται και συκοφαντείται ένας
λαός και πώς ασκείται η πολιτική ενοχής της υποταγής του. Μας
αποκαλύπτει πώς επιλέγονται οι «εκλεγόμενες» κυβερνήσεις, πώς
δημιουργούνται οι «πλειοψηφίες» της Βουλής και πώς χειραγωγείται η
δημοκρατία και η λειτουργία του πολιτεύματος μιας χώρας.
Άκουσα
αιτιάσεις εις βάρος του κυπριακού τραπεζικού συστήματος που
δικαιολογούσαν δήθεν την επέμβαση: ότι το τραπεζικό αυτό σύστημα είναι
υπερτροφικό αναλογικά με το μέγεθος της χώρας και ότι, δήθεν, δεν
τηρούσε πάντοτε την αρχή της νομιμότητας. Διερωτώμαι: δεν είδαν, άραγε,
οι Βρυξέλλες γύρω τους κανένα άλλο υπερτροφικό τραπεζικό σύστημα μικρού
κράτους; Ούτε έμαθαν ποτέ για ανομίες ευρωπαϊκών τραπεζικών
συστημάτων;
Ένα
είναι βέβαιο: ότι η επέμβαση της Τρόικας στο τραπεζικό σύστημα της
Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αντίθετη με τις αρχές νομιμότητας του
διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παραβιάζει
την εθνική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και απειλεί άμεσα
δικαιώματα του ανθρώπου. Αλλά φαίνεται ότι αυτή η ανομία που υποσκάπτει
σήμερα τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
του κοινωνικού κράτους δικαίου δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την
Τρόικα και τις δυνάμεις που εκπροσωπεί...
Πριν
κλείσω αυτές τις γραμμές, άκουσα το διάγγελμα του Προέδρου της Κύπρου.
Νόμιζα ότι το ημερολόγιο γύρισε πίσω και άκουγα το Γιώργο Παπανδρέου το
Μάιο του 2010 και αργότερα τους επόμενους δύο πρωθυπουργούς μετά από
κάθε «Μνημόνιο» και από κάθε παράδοση όπλων και υποταγή της χώρας. Οι
δυνάμεις που απεργάζονται και υπηρετούν σήμερα το δέσιμο της Κύπρου
χειροπόδαρα δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη μονοτονία του πολιτικού λόγου
άλωσης και υποδούλωσης του εθνικού κράτους. Ίδιες λέξεις, ίδιοι
εκβιασμοί, ίδιος λόγος «φόβου και δέους», ίδια «ενοχή» του κυπριακού
λαού και ίδια «ευθύνη «παλαιότερων κυβερνήσεων», ίδιος «μονόδρομος
σωτηρίας». «ίδιες υποσχέσεις» («άτακτη χρεωκοπία», «απώλεια των
καταθέσεων», «έξοδος από το ευρώ», «γκρεμός», «καταστροφή», «αίσθημα
ενοχής», «η μόνη λύση σωτηρίας», η «μοναδική και τελευταία θυσία», η
«σύντομη ανάκαμψη»). Ένα πρέπει να ξέρει ο κυπριακός λαός: ότι στην
Ελλάδα όλα αυτά αποδείχτηκαν ψεύδη. Παρά την αποκάλυψη όλων των ειδών
ψεύδους που χρησιμοποιήθηκαν, παρά το ότι οι ίδιοι οι δανειστές
ομολογούν το «λάθος», η δουλεία συνεχίζεται με όλο και πιο αβάσταχτα
βάρη, μέχρι την τελική άλωση του ελληνικού πλούτου και μέχρι την πλήρη
εξαθλίωση του ελληνικού λαού – αν δεν υπάρξει αποφασιστική αντίσταση και
αλλαγή.
Ο
Κυπριακός Λαός οφείλει να πάρει το μάθημα από την αδελφή του, την
Ελλάδα: Να μην υποκύψει στους εκβιασμούς της πολιτικής του φόβου, της
ενοχής και της ανασφάλειας. Οφείλει να συνειδητοποιήσει τη γεωπολιτική
του ισχύ και τη δύναμη του υποθαλάσσιου πλούτου του. Οφείλει να θυμηθεί
την Ιστορία του: ότι όρθωσε το μικρό αλλά τιτάνιο ανάστημά του στην
Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη διάδοχό της Τουρκία, καθώς και στην
κοσμοκράτειρα Αγγλική Αυτοκρατορία. Να θυμηθεί ότι είναι ακόμη νωπή η
τόλμη του, με την οποία, με άξια ηγεσία και αψηφώντας τις Ηνωμένες
Πολιτείες, την Αγγλία και την Ευρώπη, απέκρουσε την κατάλυση της
Κυπριακής Δημοκρατίας με το πρωτοφανές έκτρωμα του διεθνούς δικαίου, το
Σχέδιο Ανάν.
Με
όλο αυτό το οπλοστάσιο, ο Κυπριακός Λαός οφείλει να οργιστεί, να
αγανακτήσει και να αντιδράσει με όλα τα νόμιμα μέσα της δημοκρατίας.
Τώρα! Οφείλει να αξιώσει από τον Πρόεδρο της Κύπρου την ανάκληση της
συναίνεσής του, οφείλει να κινητοποιήσει στο σωστό δρόμο της Πατρίδας το
αντιπροσωπευτικό του σώμα και, αν χρειαστεί, να αξιώσει λαϊκή
ετυμηγορία για το μεγάλο ανοσιούργημα της επέμβασης. Η ελλαδική
εμπειρία ας γίνει οδηγός του Λαού της Κυπριακής Δημοκρατίας!
