Το συγκεκριμένο άρθρο έρχεται σε συνέχεια των όσων έχουν γραφτεί τον τελευταίο καιρό για την "ελληνική έξοδο", προειδοποιώντας για πιθανές επιπτώσεις, που αυτή τη φορά έχουν να κάνουν με τους καταθέτες.
Η απειλή της "Greek Exit" αναδεικνύει τα "κενά" που υπάρχουν σε ό,τι αφορά την προστασία των καταθέσεων των Ευρωπαίων πολιτών, σύμφωνα με τους συντάκτες Liam Vaughan και Gavin Finch.
Τα εθνικά προγράμματα εγγύησης καταθέσεων, τα οποία ενισχύθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2009 ώστε η εγγύηση να φτάνει τουλάχιστον τα 100.000 ευρώ, δεν καλύπτουν απόλυτα τους καταθέτες εάν μια χώρα εγκαταλείψει το ευρώ και το νόμισμά της αλλάξει ισοτιμία, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Επιπλέον, τα διαθέσιμα κεφάλαια σε ορισμένες χώρες έχουν εξαντληθεί, καθώς χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη προβληματικών τραπεζών, γεγονός που έχει κάνει τους φορείς χάραξης πολιτικής της Ευρώπης να σκέφτονται το ενδεχόμενο να εφαρμόσουν ένα σχέδιο προστασίας για ολόκληρη την ΕΕ.
Σύμφωνα με τον Άντριου Κάμπελ, καθηγητή Διεθνούς Τραπεζικής και Τραπεζικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Leeds και σύμβουλο της Διεθνούς Ένωσης Ασφαλιστών Καταθέσεων, "τα προγράμματα αυτά δεν σχεδιάστηκαν για την περίπτωση ολοκληρωτικής κατάρρευσης ενός τραπεζικού συστήματος. Εάν καταρρεύσει το σύστημα, θα πρέπει να υπάρξει κάποια μορφή παρέμβασης".
Οι συντάκτες του άρθρου υποστηρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι συζητούν πλέον ανοικτά το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, κάτι που ωθεί τους καταθέτες σε Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία να αρχίσουν να παίρνουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, φοβούμενοι ότι οι χώρες αυτές θα ακολουθήσουν την Ελλάδα και ότι οι αποταμιεύσεις τους θα χάσουν την αξία τους. Καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει τη δύναμη πυρός που χρειάζεται για να χειριστεί την κατάσταση εάν υπάρξει ταυτόχρονα πρόβλημα σε πολλές τράπεζες.
Τα νοικοκυριά απέσυραν 34 δισ. μέσα σε 12 μήνες
Βάσει των στοιχείων που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις απέσυραν από τις ελληνικές τράπεζες 34 δισ. ευρώ μέσα σε 12 μήνες και συγκεκριμένα μέχρι τον Μάρτιο, ποσό που αντιστοιχεί στο 17% του συνόλου της χώρας.
Οι καταθέσεις σε τράπεζες στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία μειώθηκαν κατά 80,6 δισ. ευρώ, ή 3,2%, από το τέλος του 2010 μέχρι το τέλος του Μαρτίου, σύμφωνα πάντα με στοιχεία της ΕΚΤ.
Την ίδια περίοδο, οι καταθέσεις στις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες αυξήθηκαν κατά 217,4 δισ. ευρώ ή 6,3%.
Ο αναλυτής της Goldman Sachs στο Λονδίνο Τζέρνεϊ Ομαχεν, δήλωσε ότι ακόμη και μετά τις "ενέσεις" ρευστότητας της ΕΚΤ, οι τράπεζες μπορεί να μην είναι σε θέση να επιβιώσουν σε περίπτωση μαζικών αναλήψεων από το τραπεζικό σύστημα, εάν δεν υπάρξει πολιτική παρέμβαση, είτε με τη μορφή μιας πανευρωπαϊκής εγγύησης για τις καταθέσεις είτε με τη μορφή ενός διευρυμένου μηχανισμού για τη στήριξη των τραπεζών.
Το άρθρο κάνει επίσης λόγο για την νέα οικονομική πολιτική που στοχεύει στην ανάπτυξη και αναμένεται να υιοθετηθεί από Ολάντ και Μόντι ενώ γίνεται εκτενής αναφορά και στην οικονομική κρίση που έπληξε την Αργεντινή λόγω των αυστηρών μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής και λιτότητας. Στην περίπτωση της Αργεντινής, οι καταθέτες "τράβηξαν" από τις τράπεζες 27% των καταθέσεων τους από το 2000 μέχρι το 2003 κάτι που μπορεί να παρατηρηθεί σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα χαθούν τουλάχιστον 340 δισ. ευρώ από τις τράπεζες.
Τέλος, το άρθρο καταλήγει με προτάσεις διαχείρισης του όλου προβλήματος, αναφέροντας ότι οι φορείς χάραξης πολιτικής ίσως πρέπει ακόμη να σκεφτούν την πιθανότητα να μειώσουν τα επιτόκια, να αγοράσουν περισσότερα ομόλογα μέσω του προγράμματος αγοράς ομολόγων της ΕΕ (Securities Market Program) και να ξεκινήσουν μια τρίτη, πιο μακροπρόθεσμη πράξη αναχρηματοδότησης για να διασκεδάσουν την ανησυχία, πρότεινε από την πλευρά του ο Στεφάν Νεντιάλκοφ της Citigroup.