Η νέα αναχώρηση του επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα από την Αθήνα, χωρίς να είναι σε θέση κανείς να ανακοινώσει έστω και μια κατ’ αρχήν συμφωνία, ενίσχυσε τις ανησυχίες, παρά τα περί «προγραμματισμένης αναχώρησης» που ανακοινώθηκαν – στο ίδιο μοτίβο και με τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν και κατά την προ μηνών αναχώρηση της τρόικας.
Το μεγάλο αγκάθι παραμένει το ύψος του επιτοκίου και σύμφωνα με πληροφορίες, αν και η Αθήνα φάνηκε διατεθειμένη να αποδεχθεί το επιτόκιο (γύρω στο 5%) επί του οποίου επιμένουν οι ιδιώτες πιστωτές – διότι, ως γνωστόν, η Αθήνα δέχεται τα πάντα αρκεί να λάβει την επόμενη δόση της και αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα εμφανιστούν στο μέλλον – ΕΕ και ΔΝΤ παρενέβησαν ζητώντας χαμηλότερο επιτόκιο και ξεκαθαρίζοντας πως διαφορετικά το χρέος της Ελλάδας θα παραμείνει μη βιώσιμο, δηλαδή θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό.
Το θέμα ξανασυζήτησαν χθες και στη νέα τους συνάντηση στο Βερολίνο Μέρκελ και Λαγκάρντ, ενώ θα βρεθεί και στο επίκεντρο των συζητήσεων που θα έχουν σήμερα το απόγευμα οι υπουργοί των Οικονομικών της ευρωζώνης.
Η ΕΕ πιέζει ώστε να υπάρχει συγκεκριμένη συμφωνία στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έχει συγκληθεί για τις 30 Ιανουαρίου, ενώ την ίδια ώρα – και μετά την αναχώρηση του κ. Νταλάρα το Σάββατο – συνεχίζονται οι συζητήσεις σε επίπεδο ειδικών.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου (IIF), Νταλάρα και Λεμιέρ (ειδικός σύμβουλος του προέδρου της τράπεζας BNP Paribas), αναχώρησαν λόγω «ανειλημμένων προσωπικών υποχρεώσεων» και οι συζητήσεις θα συνεχιστούν τηλεφωνικά!
Είναι, όμως, σαφές ότι οι δύο πλευρές (δηλαδή IIF και ΕΕ) δεν τα βρίσκουν στα νούμερα.
Η πρόταση που συζητήθηκε ήταν να συμφωνηθεί κλιμακούμενο επιτόκιο, το οποίο θα άρχιζε από 3% και θα κατέληγε στη λήξη των νέων ομολόγων στο 4,75%. Προέκυπτε, δηλαδή, ένα μέσο επιτόκιο της τάξης του 4%- 4,25% για ομόλογα 30ετούς διάρκειας και με 10ετή περίοδο χάριτος.
Όμως, υπήρξε αντίδραση από τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ, που ζήτησαν να μειωθεί το μέσο επιτόκιο των νέων ομολόγων, έστω και οριακά, κάτω του 4%.
Με το συγκεκριμένο αίτημα φέρεται να συντάσσεται και το ΔΝΤ θεωρώντας ότι λόγω της μεγάλης ύφεσης στην ελληνική οικονομία, εάν δεν μειωθεί δραστικά το επιτόκιο το χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο.
Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν, με αποκλειστικές του δηλώσεις στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, προειδοποίησε πως το κούρεμα του ελληνικού χρέους θα έχει μακροπρόθεσμα μεγάλο κόστος για τη Ευρώπη.
«Η προσδοκία των επενδυτών ήταν ότι η αξία των ομολόγων θα επιστραφεί κατά 100%. Η αρχή αυτή παραβιάστηκε παρά τις όποιες δηλώσεις», είπε. «Αυτό σημαίνει ότι θα κληθούμε να πληρώσουμε ένα υψηλότερο τίμημα, μεταξύ άλλων και με τη μορφή υψηλότερων επιτοκίων, τα οποία οι επενδυτές θα απαιτήσουν από πολλές κυβερνήσεις».
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο Άκερμαν, που από την αρχή διαφωνούσε με το «κούρεμα» και την είσοδο των ιδιωτών πιστωτών στην απομείωση του ελληνικού χρέους, προχώρησε σε μια σοβαρή διαπίστωση-παραδοχή.
Όπως είπε, το «κούρεμα» ήταν αναγκαίο για «πολιτικούς λόγους». Και εξήγησε πως αν δεν ελαμβάνετο η συγκεκριμένη απόφαση, «δεν θα υπήρχε πλειοψηφία στη γερμανική Βουλή για το πακέτο διάσωσης»!
Αποκάλυψε δηλαδή πως η κ. Μέρκελ επέμεινε σ’ αυτήν την επιλογή, επειδή αν επελέγετο διαφορετικός τρόπος «διάσωσης» της Ελλάδας, θα έχανε την πλειοψηφία στη γερμανική Βουλή και η κυβέρνησή της θα έπεφτε.
Όλα αυτά, αποφασίστηκαν στα τέλη του 2010 ερήμην της Ελλάδας, που τώρα βρίσκεται παγιδευμένη σε μια απόφαση για την εφαρμογή της οποίας διαπραγματεύονται άλλοι για λογαριασμό της.
Επομένως η παγίδα που στήθηκε σε βάρος της Ελλάδας ήταν διπλή: Και καταστροφικό «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων και στραβό «κούρεμα» του χρέους…
