Οι Ερυθρές ή Ερυθραία ήταν χτισμένη στην δυτική πλευρά της ομώνυμης χερσονήσου στο δυτικότερο σχεδόν σημείο της Μικράς Ασίας. Η πόλη χτίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ. την περίοδο του πρώτου Ελληνικού αποικισμού από Ίωνες. Σύμφωνα με τον Παυσανία η πόλη χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Ερυθρό, γιο του Ραδάμανθυ ( που κατά την μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης , ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα ). Οι Κρήτες εκδιώχθηκαν στην συνέχεια από τους Ίωνες που μετανάστευσαν στην περιοχή τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τον Στράβωνα αρχηγός των Ιώνων ήταν ο Κνώπος, νόθος γιος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόρδου .
Η πόλη ήταν μία από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων.
Πάνω στα ερείπια της Ερυθραίας χτίστηκε το χωριό Λιθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραία Ερυθρί Ριθρί Λιθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λιθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το θ
Μετά τον 12ο αιώνα οι έλληνες της Μ. Ασίας άρχισαν να αραιώνουν λόγω των μαζικών εξισλαμισμών. Τον 18 ο – 19 ο αιώνα ενισχύθηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί με μεταναστεύσεις από τον ελλαδικό χώρο. Στην περιοχή του Λιθριού εγκαταστάθηκαν Κρητικοί, Χιώτες και άλλοι. Πολλά ονόματα Λιθριανών είναι Κρητικά και άλλα δείχνουν καταγωγή από την Εύβοια. Η προφορά τους θύμιζε τα Χιώτικα αλλά και ο μπάλος που ήταν ο κύριος χορός του χωριού δείχνει και νησιώτικες καταβολές .
Το 1914 έχουμε εγκατάσταση Μουσουλμάνων στα παράλια ανάμεσά τους και των Τουρκοκρητικών. Αυτοί οι πληθυσμοί υποκινούνταν από την Τουρκική κυβέρνηση κατά των ελλήνων. Η επικείμενη είσοδος της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πρόσχημα για να εκδιώξει τους Έλληνες τον Μάιο του 1914 με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών ώστε να εκκενωθεί η περιοχή απέναντι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για στρατιωτικούς λόγους. Άρχισε μια ανθελληνική εκστρατεία του τύπου, καταπίεση και εξαναγκασμός των Ελλήνων για δήθεν «εκούσια» μετανάστευση, λεηλασίες, δολοφονίες. Μετατοπίσεις πληθυσμών έγιναν και από τις ακτές στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Μια μορφή καταπίεσης ήταν τα Αμελέ ταμπουρού(τάγματα εργασίας) για άνδρες άνω των 45 ετών όπου πολλοί πέθαναν από πείνα, κακουχίες, αρρώστιες. Είχαμε κύμα φυγής προς την Ελλάδα(πρώτος διωγμός). Τότε ο παππούς Ιωάννης γιός του ιερέα του Λιθριού Κωσταντίνου Στρυμπούλη εξαδέλφου του Ανδρέα Συγγρού και η γιαγιά Ουρανία με τα παιδιά τους κατέφυγαν στον Πειραιά στα Μανιάτικα. Στο διωγμό γεννήθηκε η μητέρα μου Αγγελική. Κάποιες αδελφές της γιαγιάς πήγαν τότε στην Κρήτη και αδέλφια του παππού στο Κιάτο Κορινθίας.
Τα 1919 γίνεται η απόβαση του Ελληνικού στρατού και μαζί του επιστρέφουν και οι εκτοπισμένοι. Η οικογένεια μας επιστρέφει το 1920 στο Λιθρί που το βρίσκει ρημαγμένο(σπίτια χωρίς πόρτες και ταβάνια, κτήματα που είχαν ρημάξει) και ξεκινά τη ζωή από την αρχή. Οι Λιθριανοί στρατεύτηκαν και υπηρέτησαν μέχρι την κατάρρευση του μετώπου στον ελληνικό στρατό. Ανάμεσα τους και οι θείοι Αντώνης Στρυμπούλης και Αντώνης Νικάκης. Το 1922 με την κατάρρευση του μετώπου οι οικογένεια περνά απέναντι στην Χίο και μετά περιπέτειες καταλήγει στην επαρχία Σητείας. Μια μετακίνηση με φόντο τις φλόγες του πολέμου την τραγωδία του ξεριζωμού και ένα μυθιστορηματικό φλογερό ειδύλλιο ανάμεσα στην μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας και ένα κρητικό βαθμοφόρο της ελληνικής χωροφυλακής. Άλλοι χάθηκαν άλλοι σκόρπισαν σαν τα πουλιά και κατέληξαν αλλού. Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων του Λιθριού ήρθαν στην Αττική και δημιούργησαν την Νέα Ερυθραία. Εδώ έκαναν σιγά σιγά και την μητρόπολη του Λιθριού τον ναό του Ευαγγελισμού που είναι ο καθεδρικός του προαστείου και τα τελευταία κοντά ξαναέχτισαν τον ναό της Αγίας Ματρώνας.
Η Σίβυλλα της Ερυθραίας. Sibyl of Erythrea
Οι Σίβυλλες : Ερυθραία, Κυμαία, Δελφική και Ιδαία. The Sibyls : Erythrean, Coumaean, Delphic, Idean
Στη Σίβυλλα της Ερυθραίας αποδίδονται προφητείες για την έλευση του Χριστού. According to some texts Sibyl of Erythrea foretold the coming of Christ
