Με...χιουμοριστική διάθεση !!!

-Στο τέλος της βραδιάς, ο Βενιζέλος εριξε γλωσσόφιλα σε Σαμαρά και Κουβέλη, και μετά χορεψε το "Stayin' alive" πάνω στα έδρανα.......

-Αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ, είναι το ποιοί ψήφισαν μόνο σε μία κάλπη ή μηπως βιάζονταν να τρέξουν να δουν Σουλεϊμάν????

- Ψηφίζουμε να παραπεμφθεί η Λαγκάρντ που έδωσε το CD στο πιο ανεύθυνο πολιτικό σύστημα στον πλανήτη!

-7 κάλπες,3 ψηφοφορίες,25 κάμερες,300 παίκτες στο μεγαλύτερο show της ελληνικής βουλής με πάνω από 10 εκατομμύρια θεατές.Έπαθλο ένα usb stick

-Απέδειξαν οτι η λεξη καλπικο βγαίνει απο την κάλπη.

--Γεια σας! Θα ήθελα ένα παραμύθι -Μάλιστα. Θα το φάτε εδώ ή να σας το τυλίξω για το Κοινοβούλιο?

ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΕΤΟΣ 1843

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη … Ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος.
Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του… ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Μήπως κάτι αρχίζει να μας θυμίζει;) Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να …συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις…) Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (απ νάτο!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Αυτό σίγουρα κάτι μας θυμίζει;) Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Ε όχι, δεν γίνεται, πλάκα μας κάνουν…)
 Για να μην τα πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας, είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού που τα κατέγραψε:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. (όπα…)
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες. (αμάν…)
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της «δεκάτης», που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. (από τότε έ…)
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.(ΦΠΑ δεν είχε τότε…)
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. (έλα…)
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους. (είχε ο Λοβέρδος προ-προπάππου τότε;)
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. (πιθανόν να έφερναν ξένους…)
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. (ε, όχι, αυτό όχι…)
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες «εθνικές γαίες» με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. (ερχόμαστε δεύτεροι…)
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού. (αθάνατη Ελλάδα…)
 Είναι να τρελαίνεσαι, είναι δυνατόν να αντέγραψαν οι τωρινοί ένα τόσο παλιό σχέδιο, μια που δεν είχαν άλλες ιδέες; Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; για ποιούς; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε «τι πέτυχαν με όλα αυτά;», σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλήρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη, το 1893.
 Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Μπορεί να κάνουν όλοι λάθος;

«Είναι δυνατόν όλες οι κυβερνήσεις των χωρών εκατέρωθεν του Ατλαντικού να σφάλουν ταυτόχρονα, επιβάλλοντας στους λαούς τους πολιτικές λιτότητας; Μόνον εσείς, οι μονίμως “διαφωνούντες”, έχετε δίκιο;». Πρόκειται για ένα αμείλικτο ερώτημα που μου τίθεται ευλόγως και συχνά. Η απάντηση που δίνω είναι καταφατική: «Ναι, είναι δυνατόν!». Ακούγεται αλαζονικό, αλλά αν προσεγγίσουμε το ερώτημα, τόσο ιστορικά όσο και λογικά, η καταφατική απάντηση είναι κάτι παραπάνω από θεμιτή. Πράγματι, όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, της Βρετανίας και της Αμερικής έχουν στραφεί, μετά το 2009, σε πολιτικές λιτότητας. Άλλες κυβερνήσεις επειδή πιστεύουν στη λιτότητα, παρόλο που δεν τους επιβάλλεται εκ των πραγμάτων (π.χ. Γερμανία), άλλες επειδή τους την επιβάλλουν οι ισχυροί (π.χ. ευρωπαϊκή περιφέρεια), και τουλάχιστον μία κυβέρνηση που σέρνεται χειροπόδαρα, ενάντια στη βούλησή της, προς πολιτικές λιτότητας λόγω εσωτερικού πολιτικού και συνταγματικού αδιεξόδου (αναφέρομαι, βεβαίως, στις ΗΠΑ). Μπορεί τόσοι Πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών να έχουν άδικο σε τούτη τη δύσκολη μετά το 2008 εποχή; 

Πριν απαντήσουμε, μια ιστορική παρατήρηση: προ του 2008, όλες αυτές οι χώρες είχαν κυβερνήσεις που, στη σφαίρα της οικονομικής πολιτικής, εφάρμοζαν σχεδόν πανομοιότυπες πολιτικές, οι οποίες απoδείχτηκαν καταστροφικές τόσο για τους λαούς τους όσο και για τη διεθνή οικονομία. Αγκάλιασαν ως θεόπεμπτο δώρο την ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, θεώρησαν ότι η υστέρηση των χαμηλότερων εισοδημάτων (ιδίως των βασικών μισθών) μπορούσε να εξισορροπηθεί από τη μείωση των επιτοκίων (κάτι που έστρεψε τα πλήθη στον δανεισμό, που στόχο είχε την ικανοποίηση των βασικών αναγκών), έλαβαν ως δεδομένο ότι οι αγορές εξισορροπούνται αυτόματα εντός κι εκτός νομισματικών ενώσεων.

 Προ του 2008, λοιπόν, τόσοι Πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών έσφαλλαν όλοι μαζί, κατά συρροή κι εξακολούθηση. Γιατί πρέπει τώρα να λάβουμε ως δεδομένο ότι η μεταξύ τους συμφωνία, ως προς την αναγκαιότητα και σοφία της γενικευμένης λιτότητας, δεν μπορεί να αποτελεί άλλο ένα συλλογικό λάθος; Ιστορικά, λοιπόν, το ότι όλες οι δυτικές κυβερνήσεις αποδέχονται διά βοής τις πολιτικές λιτότητας δεν αποτελεί απόδειξη, ούτε καν ένδειξη, ότι η λιτότητα ενδείκνυται ως η σώφρων οικονομική πολιτική. Θα ρωτήσει, όμως, κάποιος: αν η λιτότητα δεν είναι η βέλτιστη πολιτική, τότε γιατί δεν ξεφεύγει από την «αγέλη» της λιτότητας ούτε ένας πολιτικός ηγέτης; Γιατί, παραδείγματος χάριν, δεν είπε «όχι» στη λιτότητα ο κ. Ολάντ μετά την εκλογή του, δεδομένου μάλιστα ότι αυτό το «όχι» το βροντοφώναζε στη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας; Αν η λιτότητα υπονομεύει τη σταθεροποίηση, όπως ισχυριζόμαστε κάποιοι, γιατί δεν την απέρριψε ο κ. Ολάντ; Η επιτυχία της δικής του πολιτικής μη-λιτότητας δεν θα τον ενίσχυε; Μήπως το ότι αποδέχτηκε κι αυτός τη λιτότητα αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική; Ότι η λιτότητα είναι η μοναδική, αν και επώδυνη, διέξοδος από την κρίση; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι σαφέστατα αρνητική: είναι εύκολο να φανταστούμε περιστάσεις υπό τις οποίες η υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας να εξυπηρετεί το στενό συμφέρον του κάθε πολιτικού ηγέτη, π.χ. του κ. Ολάντ, του κ. Σαμαρά, όντας καταστροφική για τον καθένα τους! Το κλασικό παράδειγμα μιας τέτοιας σύγκρουσης προσωπικού και συλλογικού συμφέροντος που δίνω στους φοιτητές μου έχει ως εξής: Έστω, τους λέω, ότι σας δίνω τη δυνατότητα άμεσης και αυτόματης βαθμολόγησης του εξαμήνου σας, ζητώντας από τον καθένα να γράψει σε ένα χαρτί το όνομά του, τον αριθμό μητρώου του κι έναν (ολόκληρο) αριθμό μεταξύ του 1 και του 9 (συμπεριλαμβανομένων των 1 και 9). Κατόπιν, θα πάρω τον μέσο όρο των αριθμών που επιλέξατε, έστω Μ.Ο., και θα βαθμολογήσω τον καθένα σας με την εξής φόρμουλα: πολλαπλασιάζω το 11 με τον Μ.Ο. και αφαιρώ τον αριθμό που επιλέξατε. Κατόπιν, διαιρώ διά 10 και βρίσκω τον βαθμό σας. Είναι προφανές ότι αν όλοι οι φοιτητές επιλέξουν τον αριθμό 9, ο καθένας τους θα αριστεύσει, λαμβάνοντας βαθμό 9 (Μ.Ο.=9, 11Χ9=99 μείον το 9 που επέλεξε = 90, διά 10 = 9). Αντίστοιχα, αν όλοι επιλέξουν το 6, θα πάρουν όλοι 6, αν όλοι επιλέξουν το 3, θα πάρουν όλοι 3 κ.ο.κ. 

Ερώτημα: Δεδομένου ότι όλοι θα αρίστευαν αν ο καθένας τους επέλεγε το 9, τι συμφέρει τον καθένα να κάνει; Έστω ότι σε μία τάξη εκατό φοιτητών ο Φώτης προσδοκά ότι όλοι οι συμφοιτητές του θα επιλέξουν το 9. Τι θα συμβεί αν εκείνος επιλέξει έναν μικρότερο αριθμό, π.χ. το 1; Τότε ο μέσος όρος Μ.Ο. θα ισούται με 8,92 (9Χ99+1 διά 100) και ο Φώτης θα βαθμολογηθεί με 9,712 (=11Χ8,92-1), δηλαδή με 10, όταν οι υπόλοιποι συμφοιτητές του θα βαθμολογηθούν με 8,912 (=11Χ8,92-9), δηλαδή με 9. Άρα, αν ο Φώτης θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι θα επιλέξουν τον αριθμό 9, εκείνον τον συμφέρει να επιλέξει τον αριθμό... 1 (καθώς έτσι θα λάβει το μοναδικό δεκάρι της τάξης). 

Το ίδιο, όμως, ισχύει αν προσδοκά ότι όλοι οι συμφοιτητές του θα επιλέξουν τον αριθμό 1: και πάλι τον συμφέρει να επιλέξει τον αριθμό 1 (καθώς οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα τον σπρώξει σε βαθμό κάτω του ενός). Όπερ μεθερμηνευόμενον, ό,τι αριθμό και να προσδοκά ο Φώτης ότι θα επιλέξουν οι συμφοιτητές του το στενό συμφέρον του είναι να επιλέξει τη μονάδα. Όμως –κι αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης–, αν κάτι τέτοιο ισχύει για τον Φώτη, τότε ισχύει για όλους τους φοιτητές. Έτσι, όλοι τους επιλέγουν, με απόλυτη επίγνωση του στενού τους συμφέροντος, τον αριθμό 1 και όλοι τους «κόβονται» με 1, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να αριστεύσουν (επιλέγοντας το 9). Να, λοιπόν, πώς είναι λογικά εφικτό όλοι οι Πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών να επιλέγουν μια πολιτική (λιτότητας τώρα, απόλυτης ταύτισης με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο προ του 2008) που είναι μεν συλλογικά καταστροφική, αλλά κανένας τους δεν τολμά να απεμπολήσει, παρόλο που το γνωρίζουν. 

Τίποτε από τα παραπάνω δεν αποδεικνύει ότι η λιτότητα είναι εσφαλμένη οικονομική πολιτική στο πλαίσιο της κρίσης. Αυτό που αποδεικνύει είναι ότι, ναι, είναι απόλυτα θεμιτό να σφάλλουν συλλογικά και κατ’ εξακολούθηση όλοι οι ηγέτες της Δύσης, υιοθετώντας τη γενικευμένη λιτότητα που παρατηρούμε όπου στρέψουμε τα μάτια μας.

Αποχωρούν μαζικά από την Ελλάδα οι Αλβανοί μετανάστες

Περίπου 180.000 άτομα ή το 20% των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα επέστρεψαν στη χώρα τους την τελευταία πενταετία, σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης USAID για τις επιπτώσεις της ελληνικής οικονομικής κρίσης στην Αλβανία.

Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η εφημερίδα Σέκουλι (Shekulli) των Τιράνων, στην έκθεση επισημαίνεται πως "η επιστροφή των μεταναστών είναι ένας παράγοντας στον οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή και παρακολουθείται διότι μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική βόμβα, μολονότι μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει και κάποιες θετικές επιπτώσεις στον τομέα των ακίνητων περιουσιών, την αύξηση της κατανάλωσης, των επενδύσεων κ.α.".

Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη μνεία στις επιπτώσεις της επιστροφής των Αλβανών μεταναστών στους τομείς της υγείας και της παιδείας στην Αλβανία. Ειδικότερα για την υγεία, επισημαίνεται πως η χώρα δεν μπορεί να επενδύσει στον συγκεκριμένο τομέα καθώς προσπαθεί να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της.

Επισημαίνεται δε ότι μέχρι στιγμής από αυτούς που έχουν επιστρέψει μόλις το 5% και ζήτησαν να ενταχθούν στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αλλά το χαμηλό αυτό ποσοστό αποδίδεται στην έλλειψη γνώσης από την πλευρά των μεταναστών σχετικά με τα δικαιώματά τους αλλά και στην έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στο αλβανικό κράτος.

Παρατείνονται οι συμβάσεις για τη μεταφορά των μαθητών στην Αττική

 Την παράταση των συμβάσεων για τη μεταφορά των μαθητών αποφάσισε ομόφωνα το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, κατά τη διάρκεια της χθεσινής του συνεδρίασης.

Η παράταση των συμβάσεων ορίστηκε συγκεκριμένα να ισχύσει μέχρι 30 Ιουνίου 2013 για τη μεταφορά των μαθητών ΑμΕΑ και μέχρι 30 Μαρτίου 2013 για τους μαθητές των μουσικών, καλλιτεχνικών, διαπολιτισμικών και άλλων σχολείων.

Ο περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός δήλωσε με αφορμή την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου ότι «με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους 18.000 μαθητές που μεταφέρουμε καθημερινά και τις οικογένειές τους αποφασίσαμε τη νέα αυτή παράταση. Η κοινωνία σήμερα περνά πολύ δύσκολες στιγμές και πρέπει όλοι να στεκόμαστε δίπλα της και όχι απέναντί της».

Ωστόσο, παρατήρησε ότι εδώ και μία δεκαετία, έχουν περάσει εννέα αλλαγές νόμου και το πρόβλημα παραμένει άλυτο, για να συμπληρώσει ότι «σήμερα, θέσαμε εκ νέου το θέμα στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα και αποφασίστηκε η πραγματοποίηση κοινής σύσκεψης με το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εσωτερικών, προκειμένου να συζητηθεί η κατανομή στις 13 Περιφέρειας των οφειλομένων από τη μεταφορά των μαθητών.

Η Περιφέρεια Αττικής διαθέτει κάθε χρόνο περισσότερα από 22 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά μαθητών. Μάλιστα, το Σεπτέμβριο του 2012 και μπροστά στο ενδεχόμενο η σχολική χρονιά να ξεκινούσε και οι μαθητές να μην είχαν μέσο να φτάσουν στα σχολεία τους, η Περιφέρεια Αττικής διέθεσε επιπλέον 3 εκατ. ευρώ αποκλειστικά από δικούς της πόρους.

Επτά κάλπες για τη λίστα Λαγκάρντ

  Με τρεις ψηφοφορίες και επτά κάλπες θα αποφασίσουν τελικά την Πέμπτη οι βουλευτές ποιους θα παραπέμψουν στην Προανακριτική Επιτροπή για την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ». Η κυβέρνηση λοιπόν μιλά δηλαδή για μία κάλπη ανά πρόσωπο της κάθε πρότασης. Θα τεθεί δηλαδή σε ψηφοφορία η κοινή πρόταση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με μία κάλπη για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Θα υπάρξει, επίσης, μία δεύτερη ψηφοφορία για την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ με δύο κάλπες για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελο Βενιζέλο.
Τέλος, θα γίνει μία τρίτη ψηφοφορία στην οποία θα στηθούν τέσσερις κάλπες για την πρόταση Ανεξάρτητων Ελλήνων και Χρυσής Αυγής με τέσσερις κάλπες για τους Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο, Παπανδρέου και Παπαδήμο.

Σε εκκρεμότητα οι αποφάσεις για διπλές συντάξεις & συντάξεις χηρείας

Δύο εκκρεμή ζητήματα -η απογραφή 400.000 δικαιούχων συντάξεων χηρείας και η περικοπή 110.000 διπλών συντάξεων που εκκρεμεί εδώ και ένα χρόνο- βρίσκονται αυτή την εβδομάδα στο επίκεντρο των συσκέψεων του υπουργείου Εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα δύο θέματα που θα τεθούν επί τάπητος είναι τα εξής:
-Η ολοκλήρωση της απογραφής των συνταξιούχων μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου. Τώρα το βάρος πέφτει στην απογραφή των δικαιούχων συντάξεων χηρείας και μέσα στην εβδομάδα θα ανακοινωθούν οι σχετικές προθεσμίες (σήμερα αναμένεται σύσκεψη στο ΙΚΑ).
Μάλιστα ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει ζητήσει με έγγραφό του από όλα τα Ταμεία αναλυτικά στοιχεία για το πότε και με ποιο τρόπο θα γίνει η απογραφή. Στόχος είναι η διαδικασία να γίνει με αξιόπιστο τρόπο, ώστε να αντιμετωπιστούν φαινόμενα χορήγησης συντάξεων χηρείας σε άτομα που έχουν παντρευτεί εκ νέου.
Σημειώνεται πως ήδη στα τρία μεγαλύτερα Ταμεία έχει ολοκληρωθεί η απογραφή των συντάξεων γήρατος. Αυτή τη στιγμή αναζητούνται 11.095 συνταξιούχοι του ΙΚΑ, 12.792 συνταξιούχοι του ΟΓΑ και με βάση τελευταίες πληροφορίες περίπου 15.000 συνταξιούχοι του ΟΑΕΕ.
Στο «επίκεντρο» των ελέγχων είναι και 560.000 συνταξιούχοι όλων των ασφαλιστικών φορέων που δεν έχουν ακόμα δηλώσει ΑΦΚ ή ΑΜΚΑ (μητρώο κοινωνικής ασφάλισης). Από αυτούς περίπου 120.000 καλύπτονται από το ΙΚΑ, όπου καταβάλλεται προσπάθεια διασταύρωσης με τη γενική γραμματεία των στοιχείων (ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω ταλαιπωρία των ασφαλισμένων).
-Οι περικοπές σε περίπου 100.000 διπλές συντάξεις, που προβλέπονται σε παλαιότερους νόμους, αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Η μείωση αναμένεται να γίνει με τη σύνταξη του Απριλίου (που καταβάλλεται στο τέλος Μαρτίου), ενώ αναζητείται φόρμουλα για τα αναδρομικά.
Με βάση τη νομοθεσία θα έπρεπε να έχουν ήδη εφαρμοστεί δύο περικοπές στις διπλές συντάξεις: μείωση 3% έως 14% στα ποσά άνω των 1.400 ευρώ και στη συνέχεια 12% περικοπή στα ποσά άνω των 1.300 ευρώ. Ωστόσο, επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα διασταύρωσης των στοιχείων οι περικοπές αυτές δεν έγιναν ποτέ στους διπλοσυνταξιούχους (σε όσους έπαιρναν μία σύνταξη εφαρμόστηκαν κανονικά).
Τώρα υπάρχει μία ξεκάθαρη εικόνα για το τι εισπράττουν οι συνταξιούχοι και έτσι μπορεί να εφαρμοστεί κανονικά το μέτρο. Θα επηρεαστούν κυρίως ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ (γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι) που παίρνουν δεύτερη σύνταξη από το Δημόσιο ή το ΙΚΑ.

Η Σάουνα…

Σήμερα δεν έχει γκρίνια. Θα σας πω για τη Σάουνα.  ’Ισως να την ξέρετε ήδη, ως συνήθεια των Φινλανδών, ίσως και να την μπερδεύετε με το χαμάμ (ατμόλουτρο) ή με κείνο το γελοίο κουτί που έχουν κάποια “ινστιτούτα καλλονής” όπου βάζουν τις γυναίκες μέσα με το κεφάλι έξω και το γεμίζουν ατμό. Δεν είναι αυτό. Είναι ένας ξύλινος θάλαμος όπου μπαίνεις ολόκληρος μέσα και μένεις περίπου 10′-15′. Μετά βγαίνεις και κάνεις ένα κρύο ντους κι αν διατίθεται, βουτάς και στο ειδικό βαρέλι ή πισίνα με κρύο νερό. Ενδείκνυται να γίνεται κυρίως τον χειμώνα (για την Ελλάδα) και όχι καλοκαιριάτικα.
Και γιατί σας γράφω για τη Σάουνα; Γιατί, από την εμπειρία μου βρήκα ότι η τακτική απόλαυσή της με κρατά χωρίς κρυολογήματα, συνάχια, πυρετούς, γρίπη, βήχα, πονόλαιμο, κ.α. ‘Οταν κάνω σάουνα (συνήθως μία φορά την εβδομάδα ή και κάθε δύο βδομάδες) τίποτα από τα παραπάνω δεν με πιάνει. Αν την διακόψω ένα χειμώνα επανέρχονται αυτά τα ενοχλητικά…
Την κυρία Σάουνα την γνωρίζω από μερικές δεκαετίες. Την πρώτη φορά που την δοκίμασα ήταν στο Μόναχο της Γερμανίας με θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Μπαίνοντας μέσα με ενόχλησε η θερμή και (ελαφρώς) υγρή ατμόσφαιρα και αφού έμεινα 10 λεπτά αναρωτιόμουν πώς θα έμπαινα μετά κάτω από το παγωμένο νερό. Το αποφάσισα όμως με αποφασιστικότητα που θα ζήλευε και ο Μεγαλέξαντρος και μπήκα! Βέβαια ένα ρίγος ισχυρό στα πρώτα 5 δευτερόλεπτα μου έκοψε την ανάσα (νερό στους 0˚C), αλλά σε λίγο δεν καταλάβαινα τίποτα! Αυτό ήταν. Βούτηξα και στο βαρέλι με το τρεχούμενο νερό και ξανά στο ντους που έτρεχε με ορμή.
Από τότε και μετά από τις πληροφορίες που πήρα για τα οφέλη που προκύπτουν, καθιέρωσα τη Σάουνα ως μέρος της …προληπτικής μου θεραπείας! Βέβαια δεν την έβρισκα πάντα στη σωστή της μορφή, αλλά την έψαχνα σε ξενοδοχεία και άλλα μέρη. Τα αποτελέσματα σας τα είπα.
Και μιά σημείωση: Στη Σάουνα μπαίνουμε εντελώς γυμνοί, με μόνο μιά πετσέτα. Το μαγιουδάκι αντενδείκνυται. Πρώτον γιατί περιορίζει τα εκτεθειμένα στη θέρμανση μέρη του σώματος και δεύτερον γιατί τα συνθετικά υφάσματα δεν τα πανε καλά με τις υψηλές θερμοκρασίες (85˚-120˚).
Επειδή νομίζω ότι ξέρω αρκετά για τη Σάουνα, έγραψα και το σχετικό άρθρο στην  Ελληνική Wikipedia. Αν πάτε εκεί θα βρειτε πολλές πληροφορίες και παραπομπές.

πηγη : http://heliotypon.wordpress.com/2011/05/23/%CE%B7-%CF%83%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B1/