Οδυνηρες οι συγκρισεις
Μόνο θλίψη αλλά και προβληματισμό δημιουργούν τα δεδομένα για τους φόρους που καλούνται να πληρώσουν οι Έλληνες, σε σχέση με άλλους Ευρωπαίους πολίτες. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα όχι υψηλά εισοδήματα, όπου σε πολλές χώρες μέχρι ένα συγκεκριμένο ποσό ο φόρος εισοδήματος μπορεί να είναι ακόμη και μηδενικός.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, το μεγάλο «αγκάθι» για τους Έλληνες είναι η σταθερή τάση όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων να επιβάλλουν έμμεσους φόρους. Αυτούς δηλαδή που δεν καταβάλει ο καθένας από εμάς εφάπαξ, μετά την υποβολή φορολογικής δήλωσης και την έκδοση εκκαθαριστικού, αλλά εκείνους που συμπεριλαμβάνονται στις τιμές των προϊόντων τα οποία καταναλώνουμε.
Οι άδικοι έμμεσοι φόροι
Οι ειδικοί έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση περί αυτού, τονίζοντας ότι οι έμμεσοι φόροι από την ίδια τη… φύση τους στρέφονται κυρίως κατά των χαμηλών εισοδημάτων και γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγονται, ενώ παράλληλα ευθύνονται μέχρι ενός βαθμού και για τον πληθωρισμό καθώς ανεβάζουν τις τιμές των προϊόντων.
Για να γίνει πιο κατανοητό, ας πάρουμε το παράδειγμα της βενζίνης, χρησιμοποιώντας τυχαία νούμερα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε δύο πολίτες. Ο ένας έχει συνολικό εισόδημα ας πούμε 100.000 ευρώ και ο άλλος 10.000 ευρώ. Εάν και οι δύο χρησιμοποιούν καθημερινά αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους, έχουν αντίστοιχα έξοδα για το καύσιμο που χρησιμοποιούν, που στην Ελλάδα έχει πολύ υψηλή τιμή εξαιτίας του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
Μέσα σε ένα χρόνο και τα δύο άτομα του παραδείγματός μας θα έχουν πληρώσει ακριβώς το ίδιο ποσό, το οποίο μπορούμε να πούμε για τις ανάγκες του παραδείγματος ότι φτάνει τα 1.000 ευρώ. Για τον πρώτο θα αποτελεί μόλις το 1% του εισοδήματός του, ενώ για τον 2ο το 10%, δηλαδή το δεκαπλάσιο…
Προφανώς κάτι ανάλογο ισχύει κατ’ αντιστοιχία με όλα τα προϊόντα που φτάνουν στον καταναλωτή και φυσικά η τιμή τους καθορίζεται και από το ύψος του ΦΠΑ…
Οι συγκρίσεις της άμεσης φορολόγησης
Περνώντας τώρα στο θέμα των άμεσων φόρων, ας θυμηθούμε τι προβλέπει το φορολογικό καθεστώς στην πατρίδα μας. Εφόσον το εισόδημά μας δεν ξεπερνά τις 10.000 ευρώ, ο συντελεστής είναι της τάξης του 9%, ενώ στη συνέχεια σκαρφαλώνει στο 22%.
Επομένως εφόσον οι απολαβές ενός ατόμου σε ετήσια βάση φτάνουν στις 12.000, ο φόρος υπολογίζεται στα 900 ευρώ για τα πρώτα 10 χιλιάρικα (10.000 Χ 9%) και επιπλέον άλλα 440 (2.000 Χ 22%) για τα υπόλοιπα 2.000. Συνολικά, λοιπόν, βγάζοντας στην άκρη άλλου τύπου εισφορές, η συνολική φορολόγηση αγγίζει τα 1.340 ευρώ. Ένα ποσό που μικρό δεν το λες, ειδικά αν το συγκρίνεις με την κατάσταση με άλλες χώρες.
Στην Κύπρο για παράδειγμα, ο φόρος είναι μηδενικός μέχρι τις 19.500 ευρώ, δηλαδή για εισοδήματα σχεδόν διπλάσια από αυτά στα οποία αναφερόμαστε!
Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου ανάλογα δυσάρεστες για εμάς τους Έλληνες μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες, είναι οι συγκρίσεις και με άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα χαμηλά εισοδήματα.
Στην Γερμανία το όριο για το αφορολόγητο είναι στα 12.096 ευρώ, άρα όπως και στην περίπτωση της Κύπρου ο φορολογούμενος δεν πληρώνει τίποτα, ενώ ελαφρώς διαφοροποιημένη είναι η κατάσταση στην Γαλλία, όπου και εκεί όμως μιλάμε για ιδιαίτερα χαμηλή επιβάρυνση.
Για την ακρίβεια οι Γάλλοι έχουν υιοθετήσει ένα σύστημα μηδενικής φορολόγησης για εισοδήματα που φτάνουν μέχρι τα 11.497 ευρώ, ενώ από εκείνο το όριο και μέχρι τα 25.710 ευρώ ο φορολογικός συντελεστής είναι ο μισός σε σχέση με την Ελλάδα, δηλαδή μόλις 11%.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, για 12.000 ευρώ ο φόρος που αναλογεί είναι περίπου 50 ευρώ.
Οπότε για να το… εμπεδώσουμε καλύτερα, αν και το εμπεδώνουμε σίγουρα κάθε καλοκαίρι όταν σκάει το… ραβασάκι της ΑΑΔΕ, ένας Έλληνας που βγάζει 12.000 ευρώ το χρόνο πληρώνει 1.340 ευρώ σε άμεσους φόρους, ένας Κύπριος κι ένας Γερμανός δεν καταβάλει ούτε σεντ κι ένας Γάλλος θα… καθαρίσει με ένα… πενηντάρικο.
Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο με τόσες εθνικότητες, αλλά δυστυχώς μόνο για γέλια δεν είναι…
https://menshouse.gr/
