Ο κ. Λαπαβίτσας, μίλησε και σήμερα για το Grexit, αναμφίβολα καλοπροαίρετα, αλλά καθόλου ρεαλιστικά. Ψυχολογικά μιλώντας, ξεχνά ότι, παρά το συναίσθημα και το -πρόσκαιρο, ανοργάνωτο, ενοχικό και σποραδικό "φιλότιμο"- δεν έχουμε ως λαός ούτε την ισλανδική, ούτε τη νορβηγική αξιοκρατική, έντιμη, σταθερή και συνεργατική νοοτροπία και άρα δυνατότητα να αντέξουμε μια οικονομική κρίση. Όχι ακόμη, αν και είμαστε πια όλο και πιο ώριμοι σε σχέση με λίγο παλιότερα, στον τομέα της συλλογικής διαχείρισης κρίσεων.
Οικονομικά και γεωπολιτικά μιλώντας, αναφέρθηκε πάλι σήμερα σε οικονομική βοήθεια από το Ιράν και τη Ρωσία, αν βγούμε από το ευρώ (σημειώνω: έστω και παροδικά, εάν, μετά μια περίοδο υποτίμησης και διαγραφής χρέους, πάμε π.χ. στο δολάριο. Ο λόγος είναι πως κατά τις μεταβατικές περιόδους από το ένα νόμισμα στο άλλο δημιουργείται οικονομικό χάος). Ακόμη κι αν έχουμε ένα ασήμαντο πλεόνασμα στην αρχή (και εάν δεν αγοράσει και δωροδοκήσει όλη την υποτιμημένη χώρα η διαπλοκή με τα δολάριά της), από όσο ξέρω, η Ρωσία μόνο με αντάλλαγμα μας δίνει 2-3 δις και μια έκπτωση στο αέριο και το Ιράν -το οποίο επίσης έδινε κάποια έκπτωση στο πετρέλαιο- δεν έχει ρευστό τώρα που μειώνεται η τιμή του πετρελαίου..
Καλό θα ήταν λοιπόν, επιστημονικά μιλώντας, να μας πει ο κ. Λαπαβίτσας πως ακριβώς, με χαρτί και καλαμάρι, θα βρεθούν τα χρήματα που λέει για να γίνουν επενδύσεις σε περίπτωση Greit και πως θα ελεγχθεί τότε η διαφθορά σε μία χώρα με αδύναμη και αρίζωτη ακόμη κυβέρνηση, άστατο και μη νομοταγή πληθυσμό και πληθωρισμό 50%, και νόμισμα τρωτό σε κάθε υποτίμηση.
Τέλος, θα πρέπει να μας πει εάν θα ήταν σωστό να ρισκάρουμε μαζί με τη φτώχεια, και τη γεωπολιτική απομόνωση (η Ρωσία δεν μπόρεσε να σώσει ούτε την "ολόδική της" Συρία ή την αδερφή της Ουκρανία από την επέμβαση και τη διάλυση), και φυσικά μια συνολική από-ευρωπαϊκοποίηση της χώρας, όσο λάθη και εάν έχει κάνει (και) η Ευρώπη, στην οποία, πάντως, ακόμη ασθμαίνει μια κάποια δημοκρατία.Ι.Θ.
