Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όποιος ανώτερος κι ανώτατος
αξιωματικός αποφασίσει να καταθέσει αγωγή εναντίον του υπουργείου
Οικονομικών για να πάρει τα χρήματα που με βάση την απόφαση του ΣτΕ
δικαιούται θα …το βρει μπροστά του στις επόμενες κρίσεις!
Σιωπηλά το δίλημμα έχει τεθεί: “Ή γαλόνι ή χρήματα”. Δίλημμα απαράδεκτο και κατά την γνώμη μας ανύπαρκτο όπως έχουμε εξηγήσει.
Η κατάθεση αγωγής
είναι δικαίωμα κάθε πολίτη ,δεν αποτελεί …πάρανομη πράξη και κακώς θα
χρησιμοποιηθεί -αν χρησιμοποιηθεί- ως “κριτήριο” για την αξιολόγηση
στρατιωτικών.
Σιωπηλά το δίλημμα έχει τεθεί: “Ή γαλόνι ή χρήματα”. Δίλημμα απαράδεκτο και κατά την γνώμη μας ανύπαρκτο όπως έχουμε εξηγήσει.
Δυστυχώς όμως είναι πολύ πιθανό να το ζήσουμε κι αυτό.
Παρόλα αυτά ακόμη και μ΄ αυτό το δίλημμα να είναι στο τραπέζι, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να “αναχαιτίσει” την κατάθεση μαζικών αγωγών. Η ανέχεια μπορεί να αποδειχτεί πολύ ισχυρότερη από την φυσιολογική φιλοδοξία ενός αξιωματικού να ανέβει σκαλοπάτι στην ιεραρχία.
Η “επιχειρηματολογία” που συνοδεύει τις “φιλικές συμβουλές” αποφυγής κατάθεσης αγωγής είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. “Κάτι θα πάρετε πίσω, καλό είναι κι αυτό”. Είναι η ίδια λογική που επικράτησε για τους στρατιωτικούς σ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Όταν αντί για κανονικό και αξιοπρεπές μισθολόγιο τους “φότωναν” επιδόματα τα οποία τώρα οι ίδιοι οι “εφευρέτες” τους τα χαρακτηρίζουν … “πέτσινα” και θέλουν να τα κόψουν! Βάζοντας πάντα μπροστά την τρόϊκα βεβαίως μιλάνε για “μαϊμού οδοιπορικά” όταν αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί τα επέβαλαν στις ΕΔ . Πάλι με την κουτοπόνηρη “ατάκα” που έλεγε “άντε πάλι κάτι πήρατε”!
Οι ευθύνες των στρατιωτικών ηγεσιών γι΄ αυτή την κατάσταση είναι διαχρονική και την έχουμε αναλύσει επαρκώς.
Το δίλημμα “γαλόνι ή χρήματα” θα απασχολήσει κάθε στρατιωτικό ξεχωριστά. Ο καθένας έχει την δική του “ζυγαριά” . Κι αυτή θα κρίνει τι θα επιλέξει.
