Του Θοδωρή Παναγιωτίδη
Οι «επώνυμοι» που κατηγορούνται για κατάχρηση σε βάρος του δημοσίου, όπως ο Λαυρεντιάδης, ο Φιλιππίδης, ο Παπαγεωργόπουλος, οι υπεύθυνοι του ομίλου «ΑΚΤΩΡΑΣ», όπως και οι καταχραστές που έφαγαν χρήματα από την τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω δανείων και από ΜΚΟ σε λίγο δεν θα αντιμετωπίζουν καμία κατηγορία.
Η κυβέρνηση «κατεβάζει» νομοσχέδιο για την αντικατάσταση του Ποινικού Κώδικα με...
πλήθος καταργήσεων άρθρων και παραγράφων. Μέσα …στις μαζικές αλλαγές,
άκρως εντυπωσιακή και ύποπτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σπουδή να
καταργηθεί ο νόμος Ν. 1608/1950 «Περί αυξήσεως των ποινών των
προβλεπομένων για τους καταχραστάς του Δημοσίου» και όλων των άρθρων που
τον συνοδεύουν.Οι «επώνυμοι» που κατηγορούνται για κατάχρηση σε βάρος του δημοσίου, όπως ο Λαυρεντιάδης, ο Φιλιππίδης, ο Παπαγεωργόπουλος, οι υπεύθυνοι του ομίλου «ΑΚΤΩΡΑΣ», όπως και οι καταχραστές που έφαγαν χρήματα από την τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω δανείων και από ΜΚΟ σε λίγο δεν θα αντιμετωπίζουν καμία κατηγορία.
Η κυβέρνηση «κατεβάζει» νομοσχέδιο για την αντικατάσταση του Ποινικού Κώδικα με...
Δικαστικοί κύκλοι αναφέρουν στο Koutipandoras.gr ότι «ο νόμος όχι μόνο
θα καταργηθεί, δημιουργώντας ατιμωρησία και αποφυλάκιση όσων είναι στη
φυλακή, αλλά πρακτικά θα κλείσει και τα στόματα όσων είχαν την διάθεση
να συνεργαστούν με τις Αρχές»… «Αν δεν έχω υπόθεση τι να τον κάνω τον
μάρτυρα;», τονίζει επίσης με νόημα άνθρωπος της δικαιοσύνης που σχολίασε
τα τεκταινόμενα, τόσο για την πρότερη κατάργηση της ποινικής
συνδιαλλαγής, δηλαδή της δυνατότητας του κατηγορούμενου να δώσει
πληροφορίες για «μεγαλύτερα ψάρια» στους εισαγγελείς και να κερδίσει
ελαφρυντικά, τουλάχιστον για υποθέσεις που αφορούν την διασπάθιση του
δημοσίου χρήματος, όσο και για την αποδυνάμωση ή πλήρη κατάργηση του
υφιστάμενου νόμου, πολύ απλά θα οδηγούσε σε ανυπαρξία υπόθεσης, άρα
γιατί να συνεργαστεί κάποιος, εάν στην καλύτερη των περιπτώσεων θα
διωκόταν με πλημμέλημα;
«Με αυτόν τον τρόπο περιορίζονται τα εργαλεία των Αρχών. Πρακτικά θα κλείνουν τα στόματα, αφού απλά δεν θα υπάρχει υπόθεση, άρα ούτε και όφελος!», συμπλήρωσε με νόημα ο ίδιος αξιωματούχος της Δικαιοσύνης.
Σε μία εποχή άλλωστε που υποτίθεται, πως το Δημόσιο κάνει «σαφάρι» για την συλλογή εσόδων στα κρατικά ταμεία και που συνεχώς αποκαλύπτονται λεπτομέρειες και πρόσωπα για το πάρτυ της «μίζας» της συναλλαγής και της διαφθοράς από τα εξοπλιστικά, μέχρι και την διαχείριση των απορριμμάτων, ποιος είναι αυτός που θα είχε συμφέρον να πάψει να υπάρχει ένας νόμος που όχι μόνο διαχωρίζει τους καταχραστές σε βάρος ιδιωτών, αλλά και πολλαπλασιάζει το «βάρος» του «πέλεκυ» της δικαιοσύνης που προσγειώνεται στα κεφάλια τους όταν πρόκειται για δημόσιο χρήμα; Μα και βέβαια οι εν δυνάμει παραβάτες…
Εν ολίγοις, παρατηρείται μία διαρκώς αυξανόμενη προσπάθεια να αφαιρεθούν όλα και περισσότερα «όπλα» της Δικαιοσύνης σε βάρος των καταχραστών του Δημοσίου χρήματος, την ίδια ώρα, που η εφορία πραγματοποιεί 160 κατασχέσεις την ώρα από τραπεζικούς λογαριασμούς ακόμα και μικροοφειλετών…
Αυτή η «σπουδή» σε συνδυασμό με την πρότερη κατάργηση της ποινικής συνδιαλλαγής των κατηγορουμένων με την Δικαιοσύνη για υποθέσεις διασπάθισης του Δημοσίου χρήματος, αλλά και η εκ νέου «υπενθύμιση» σε προωθούμενη τροποποίηση που λειτουργεί ενισχυτικά στην κατάργηση της ποινικής συνδιαλλαγής για τέτοιες υποθέσεις, οδηγεί σε πλήρη αδυναμία τους δικαστές και άρα την Πολιτεία, να αμυνθεί απέναντι στα άπληστα χέρια των κακοποιών με τα «λευκά κολάρα». Οι κύριοι λόγοι που ισχυρίζονται οι πολέμιοι του νόμου αυτού την «ανάγκη» για κατάργησή του, είναι για να υπάρξει ισονομία προς όλους και πως τα ισόβια είναι εξαιρετικά μεγάλη ποινή, όμως πώς μπορεί να συγκριθεί π.χ. η βλάβη σε βάρος ενός ιδιώτη, σε σχέση με την βλάβη σε βάρος των πολιτών μίας ολόκληρης χώρας και ειδικά αυτή την περίοδο της κρίσης και της επιβολής της σκληρής λιτότητας;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και ο υπουργός κ. Χαρ. Αθανασίου. Μάλιστα, είναι τέτοια η «σπουδή» στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προς διαβούλευση για τον νέο Ποινικό Κώδικα, που προβλέπει ακόμα και την κατάργηση του δεύτερου άρθρου του Ν. 2656/1998 «Κύρωση της Σύμβασης για την καταπολέμηση της δωροδοκίας αλλοδαπών δημόσιων λειτουργών σε διεθνείς επιχειρηματικές συναλλαγές» και των άρθρων τρίτο–έκτο του Ν. 2802/2000 «Κύρωση της Σύμβασης περί καταπολεμήσεως της δωροδοκίας στην οποία ενέχονται υπάλληλοι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Με αυτόν τον τρόπο περιορίζονται τα εργαλεία των Αρχών. Πρακτικά θα κλείνουν τα στόματα, αφού απλά δεν θα υπάρχει υπόθεση, άρα ούτε και όφελος!», συμπλήρωσε με νόημα ο ίδιος αξιωματούχος της Δικαιοσύνης.
Σε μία εποχή άλλωστε που υποτίθεται, πως το Δημόσιο κάνει «σαφάρι» για την συλλογή εσόδων στα κρατικά ταμεία και που συνεχώς αποκαλύπτονται λεπτομέρειες και πρόσωπα για το πάρτυ της «μίζας» της συναλλαγής και της διαφθοράς από τα εξοπλιστικά, μέχρι και την διαχείριση των απορριμμάτων, ποιος είναι αυτός που θα είχε συμφέρον να πάψει να υπάρχει ένας νόμος που όχι μόνο διαχωρίζει τους καταχραστές σε βάρος ιδιωτών, αλλά και πολλαπλασιάζει το «βάρος» του «πέλεκυ» της δικαιοσύνης που προσγειώνεται στα κεφάλια τους όταν πρόκειται για δημόσιο χρήμα; Μα και βέβαια οι εν δυνάμει παραβάτες…
Εν ολίγοις, παρατηρείται μία διαρκώς αυξανόμενη προσπάθεια να αφαιρεθούν όλα και περισσότερα «όπλα» της Δικαιοσύνης σε βάρος των καταχραστών του Δημοσίου χρήματος, την ίδια ώρα, που η εφορία πραγματοποιεί 160 κατασχέσεις την ώρα από τραπεζικούς λογαριασμούς ακόμα και μικροοφειλετών…
Αυτή η «σπουδή» σε συνδυασμό με την πρότερη κατάργηση της ποινικής συνδιαλλαγής των κατηγορουμένων με την Δικαιοσύνη για υποθέσεις διασπάθισης του Δημοσίου χρήματος, αλλά και η εκ νέου «υπενθύμιση» σε προωθούμενη τροποποίηση που λειτουργεί ενισχυτικά στην κατάργηση της ποινικής συνδιαλλαγής για τέτοιες υποθέσεις, οδηγεί σε πλήρη αδυναμία τους δικαστές και άρα την Πολιτεία, να αμυνθεί απέναντι στα άπληστα χέρια των κακοποιών με τα «λευκά κολάρα». Οι κύριοι λόγοι που ισχυρίζονται οι πολέμιοι του νόμου αυτού την «ανάγκη» για κατάργησή του, είναι για να υπάρξει ισονομία προς όλους και πως τα ισόβια είναι εξαιρετικά μεγάλη ποινή, όμως πώς μπορεί να συγκριθεί π.χ. η βλάβη σε βάρος ενός ιδιώτη, σε σχέση με την βλάβη σε βάρος των πολιτών μίας ολόκληρης χώρας και ειδικά αυτή την περίοδο της κρίσης και της επιβολής της σκληρής λιτότητας;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και ο υπουργός κ. Χαρ. Αθανασίου. Μάλιστα, είναι τέτοια η «σπουδή» στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προς διαβούλευση για τον νέο Ποινικό Κώδικα, που προβλέπει ακόμα και την κατάργηση του δεύτερου άρθρου του Ν. 2656/1998 «Κύρωση της Σύμβασης για την καταπολέμηση της δωροδοκίας αλλοδαπών δημόσιων λειτουργών σε διεθνείς επιχειρηματικές συναλλαγές» και των άρθρων τρίτο–έκτο του Ν. 2802/2000 «Κύρωση της Σύμβασης περί καταπολεμήσεως της δωροδοκίας στην οποία ενέχονται υπάλληλοι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Δηλαδή, όσοι έβαλαν το χέρι στο βάζο με το «μέλι», ακόμα και αν αυτό το
«μέλι» έχει προκύψει από φρικτή φορολογία, πέφτουν στα μαλακά και μαζί
τους πέφτουν στα μαλακά και όσοι ξένοι παράγοντες εντός της Ε.Ε. έχουν
προχωρήσει σε καταστροφικές για το κοινό συμφέρον συμβάσεις με το
ελληνικό Δημόσιο, έχουν «σπρώξει» χρήμα για τα συμφέροντά τους και έχουν
προκαλέσει αλυσιδωτά σκάνδαλα με την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος.
Και εδώ βέβαια τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την Siemens, την Ferrostaal με τα υποβρύχια, το πλήθος των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών και τις συμβάσεις τους με τα «μπουμπούκια» υπουργούς, τα ναυπηγεία, τις συμβάσεις για τα διόδια; Τι να αφήσει κάποιος και τι να πρωτοαναφέρει; Για όλους αυτούς λοιπόν, «φαίνεται» σαν να προλειαίνεται το έδαφος ώστε να μπορούν με λιγότερο ρίσκο να συνεχίσουν το βρώμικο αλισβερίσι τους σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων.
Για να μπορέσει κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος του όλου πονήματος από πλευράς κυβέρνησης, αρκεί να σκεφτεί ότι όσοι βρίσκονται σήμερα πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για υποθέσεις μιζών και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, βρίσκονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης αυτού του νόμου, που η κυβέρνηση θέλει τώρα να καταργήσει. Βεβαίως, ως αντίλογο θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί ότι ο νόμος αυτός υφίσταται εδώ και 64 χρόνια στο «οπλοστάσιο» της Δικαιοσύνης και παρόλα αυτά το πάρτυ με τις «μίζες» όχι μόνο δεν κάμφθηκε ποτέ, αλλά στην πορεία των ετών θέριεψε κιόλας… Υπήρχε όμως στην «φαρέτρα» των εισαγγελέων και των δικαστών και όταν η Δικαιοσύνη θέλησε και μπόρεσε να ασχοληθεί, δεν ήταν «αφοπλισμένη»…
Στο σημείο αυτό αρκεί να θυμηθεί κάποιος την επαίσχυντη ρύθμιση για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών ακόμα και την πολύ πρόσφατη απόπειρα να περάσει τροπολογία με την οποία απαλλάσσονταν δήμαρχοι και περιφερειάρχες από τυχόν ποινικές ευθύνες αναφορικά με την παραλαβή έργων που θα κρίνονταν ασύμφωνα με την αρχική προκήρυξή τους… Άκρως φωτογραφική τροπολογία δηλαδή, ειδικά για κάτι «καρντάσια» της Β. Ελλάδος, που τελικά βρήκε την σφοδρότατη αντίδραση της αντιπολίτευσης και ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Μιχελάκης αναγκάστηκε να μαζέψει άρον-άρον.
Από το koutipandoras
Και εδώ βέβαια τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την Siemens, την Ferrostaal με τα υποβρύχια, το πλήθος των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών και τις συμβάσεις τους με τα «μπουμπούκια» υπουργούς, τα ναυπηγεία, τις συμβάσεις για τα διόδια; Τι να αφήσει κάποιος και τι να πρωτοαναφέρει; Για όλους αυτούς λοιπόν, «φαίνεται» σαν να προλειαίνεται το έδαφος ώστε να μπορούν με λιγότερο ρίσκο να συνεχίσουν το βρώμικο αλισβερίσι τους σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων.
Για να μπορέσει κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος του όλου πονήματος από πλευράς κυβέρνησης, αρκεί να σκεφτεί ότι όσοι βρίσκονται σήμερα πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για υποθέσεις μιζών και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, βρίσκονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης αυτού του νόμου, που η κυβέρνηση θέλει τώρα να καταργήσει. Βεβαίως, ως αντίλογο θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί ότι ο νόμος αυτός υφίσταται εδώ και 64 χρόνια στο «οπλοστάσιο» της Δικαιοσύνης και παρόλα αυτά το πάρτυ με τις «μίζες» όχι μόνο δεν κάμφθηκε ποτέ, αλλά στην πορεία των ετών θέριεψε κιόλας… Υπήρχε όμως στην «φαρέτρα» των εισαγγελέων και των δικαστών και όταν η Δικαιοσύνη θέλησε και μπόρεσε να ασχοληθεί, δεν ήταν «αφοπλισμένη»…
Στο σημείο αυτό αρκεί να θυμηθεί κάποιος την επαίσχυντη ρύθμιση για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών ακόμα και την πολύ πρόσφατη απόπειρα να περάσει τροπολογία με την οποία απαλλάσσονταν δήμαρχοι και περιφερειάρχες από τυχόν ποινικές ευθύνες αναφορικά με την παραλαβή έργων που θα κρίνονταν ασύμφωνα με την αρχική προκήρυξή τους… Άκρως φωτογραφική τροπολογία δηλαδή, ειδικά για κάτι «καρντάσια» της Β. Ελλάδος, που τελικά βρήκε την σφοδρότατη αντίδραση της αντιπολίτευσης και ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Μιχελάκης αναγκάστηκε να μαζέψει άρον-άρον.
Από το koutipandoras
