Πολύ πρόσφατα έλαβα ένα πολύ ενδιαφέρον email στην αγγλική γλώσσα. Πραγματικά δεν ξέρω αν είναι αληθινή ιστορία – υποθέτω πως δεν είναι – αλλά είναι τόσο ενδιαφέρουσα που πήρα το χρόνο να την μεταφράσω και να την αναρτήσω.Το μήνυμα τουλάχιστον που έλαβα εγώ είναι πως η ευτυχία καμιά φορά μπορεί να είναι μπροστά μας, απλά ίσως ακόμα δεν το έχουμε πιάσει το νόημα….
Απολαύστε τη μικρή αυτή ιστοριούλα:
Ένα γιοτ αγκυροβόλησε σε ένα μικρό νησί.
Αφού έφαγαν το μεσημεριανό τους, μία τουρίστρια επιβράβευσε τους τοπικούς ψαράδες για τα ψάρια τους ρωτώντας πόση ώρα τους έκανε να πιάσουν τα ψάρια.
«Όχι πολύ», απάντησαν οι ψαράδες με μια φωνή.
«Και γιατί δεν καθίσατε περισσότερη ώρα ώστε να ψαρέψετε περισσότερα ψάρια;»
Οι ψαράδες εξήγησαν στην κοπέλα πως τα ψάρια που πιάνουν ήταν αρκετά ώστε να καλύψουν τις ανάγκες αυτών και των οικογενειών τους.
Η τουρίστρια συνέχισε τότε: «Και τι κάνετε με τον υπόλοιπο χρόνο που σας μένει;»
«Κοιμόμαστε αργά, ψαρεύουμε λίγο, παίζουμε με τα παιδιά μας, παίρνουμε μεσημεριανό ύπνο με τις γυναίκες μας. Τα απογεύματα τσιμπάμε κάτι στην παραλία ή πηγαίνουμε στο χωριό να πιούμε ένα ουζάκι με τους φίλους στο καφενείο και να παίξουμε καμιά παρτίδα τάβλι. Το βραδάκι πάμε στην ταβερνούλα, ακούμε μπουζουκάκι, πίνουμε λίγο ακόμα ουζάκι, τραγουδάμε και άμα λάχει σπάμε και κάνα πιάτο. Με λίγα λόγια έχουμε μια πολύ καλή ζωή».
Η τουρίστρια διέκοψε τον ψαρά λέγοντας του: «Έχω ΜΒΑ από το Χάρβαντ και μπορώ να σας βοηθήσω! Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ψαρεύετε περισσότερη ώρα κάθε ημέρα. Μετά πουλήστε τα επιπρόσθετα ψάρια και με αυτά τα κέρδη αγοράστε ένα μεγαλύτερο καΐκι».
«Και μετά από αυτό;» είπαν οι ψαράδες.
«Με τα μεγαλύτερα κέρδη που θα σας φέρει το μεγαλύτερο καΐκι, θα μπορέσετε να αγοράσετε ένα δεύτερο, και μετά ένα τρίτο έως ότου αποκτήσετε ένα ολόκληρο στόλο από ψαροκάικα. Τότε αντί να πουλάτε τα ψάρια σας στον έμπορο, θα μπορέσετε να διαπραγματευτείτε απευθείας με τα εργοστάσια ή ακόμα να ανοίξετε και εσείς το δικό σας. Μετά θα μπορέσετε να φύγετε από αυτό το μικρό χωριό και να μετακομίσετε στην Αθήνα, στο Παρίσι ή ακόμα και στο Λονδίνο απ’ όπου θα μπορέσετε να διοικήσετε τη νέα σας επιχείρηση».
«Και πόσο χρόνο θα χρειαστεί να κάνουμε όλα αυτά;» ρώτησαν με απορία οι ψαράδες.
«είκοσι, ίσως είκοσι πέντε χρόνια» απάντησε η τουρίστρια.
«Και μετά από αυτά;»
«Μετά από αυτό; Λοιπόν φίλοι μου, εδώ γίνεται ενδιαφέρον το όλο θέμα» απάντησε η τουρίστρια χαμογελώντας. «Όταν η επιχείρηση σας γίνει τεράστια, τότε θα μπορέσετε να αγοράζετε και να πουλάτε μετοχές κερδίζοντας εκατομμύρια!»
«Εκατομμύρια. Αλήθεια; Και μετά από αυτά;» ρώτησαν πάλι οι ψαράδες.
«Ε, μετά από αυτό θα μπορέσετε να πάρετε σύνταξη, να ζήσετε σε ένα μικρό χωριό κοντά στη θάλασσα, να κοιμάστε αργά, να παίζετε με τα παιδιά σας, να ψαρεύετε λίγα ψάρια, να κοιμάστε το μεσημέρι με τη γυναίκα σας και να διασκεδάζετε το βράδυ με τους φίλους σας πίνοντας ουζάκια».
Και οι ψαράδες έκπληκτοι απάντησαν: «Με όλο το σεβασμό δεσποινίς, αυτό κάνουμε ακριβώς αυτή τη στιγμή. Για ποιο λόγο να περιμένουμε 25 χρόνια;»
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
Να ξέρετε τι θέλετε και που πηγαίνετε σε αυτή τη ζωή – ίσως να το έχετε ήδη πετύχει!
