στην ελληνική κρίση, την ανύπαρκτη υπομονή των δανειστών και τον πιεσμένο από τα συνεχώς αυξανόμενα οικονομικά βάρη λαό της χώρας. Το θέμα κάνει αναφορά σε πολλά από όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, ένα από αυτά και η αποχή της ΔΗΜ.ΑΡ. κατά την ψήφιση του πακέτου. Παρόλη την παραπάνω θέση του ενός εκ των τριών κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση, τονίζεται πως ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να το περάσει αν και με μία «ξεφτισμένη», όπως χαρακτηριστικά γράφουν, πλειοψηφία. Αν τα θεμέλια «στήριξής του είναι σαθρά εντός Βουλής» λέει το άρθρο «τότε στους δρόμους θεωρούνται ανύπαρκτα», σχόλιο το οποίο αναφέρεται στο πώς βλέπει και αντιμετωπίζει ο απλός κόσμος τα όσα συμβαίνουν τελευταία. «Η διολίσθηση προς τη φτώχεια μεγάλου μέρους του πληθυσμού κάνει τον κοινωνικό ιστό να βρίσκεται κοντά στο σημείο να σπάσει».
Ωστόσο, η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αποφύγει τις μεταρρυθμίσεις, κυρίως επειδή άνευ δανείων από την ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Αθήνα θα έπρεπε να προβεί σε πολύ πιο επώδυνες περικοπές. Στα όσα γράφτηκαν, ιδιαίτερη σημασία είχε το σημείο στο οποίο υπογραμμίζεται πως οι Έλληνες πολιτικοί έχουν αποτύχει παταγωδώς στο έργο τους να πείσουν τον λαό για τη σημαντικότητα και ανάγκη των μέτρων, χρήσιμων στην ανοικοδόμηση του κοινωνικού και οικονομικού τοπίου της χώρας. Όμως, «αν δεν γίνουν αυτά τα βήματα, οι Έλληνες δεν θα ζουν σε μία προηγμένη ευρωπαϊκή κοινωνία, αλλά σε έναν τόπο-εξορία των Βαλκανίων» αναφέρεται στο κείμενο. «Κανένα κόμμα δεν έχει παρουσιάσει στους Έλληνες την εικόνα μιας βελτιωμένης κοινωνίας» υπογραμμίζουν οι FT για να συνεχίσουν λέγοντας πως οι εκ βάθρων αλλαγές δεν είναι απαραίτητο να σημαίνουν ή να ισούνται με πολιτικό μηδενισμό».
Τέλος, αναφέρεται ξεκάθαρα πως «υπάρχει ακόμα περιθώριο περισωθεί η κατάσταση και αυτό θα γίνει μόνον εάν η Αθήνα περάσει τον προϋπολογισμό την Κυριακή και τα ευρωπαϊκά κεφάλαια εγκρίνουν περικοπή των επιτοκίων όπως και μία νέα σειρά πακέτων διάσωσης». Οι παραπάνω κινήσεις θα επέτρεπαν ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και θα έβαζαν τέλος στις φήμες περί (καινούργιας) πιστωτικής κρίσης. Αν, τελικά, οι πολιτικοί της Ελλάδας καταφέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ο κόσμος της χώρας θα πεισθεί πως μπορεί να έχει ένα μέλλον με δικούς του όρους. Έτσι, οι πολιτικοί θα πάψουν προσποιούνται ότι υπερασπίζονται τους πολίτες που βάλλονται από τους ανάλγητους ξένους.
