Η βιωσιμότητα των εθνικών συνταξιοδοτικών ταμείων είναι στα όριά της λέει ο ΟΟΣΑ και έτσι προωθεί δυο σχέδια παράλληλα. Από τη μια την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65 και 67 έτη στις χώρες που δεν έχουν άμεσο πρόβλημα και από την άλλη την προώθηση ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων.Μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, το προσδόκιμο της ζωής αναμένεται να αυξηθεί κατά επτά χρόνια στις αναπτυγμένες οικονομίες, τονίζει ο διεθνής Οργανισμός. Η ηλικία συνταξιοδότησης θα πρέπει να αυξηθεί στα 65 στις μισές από τις χώρες του ΟΟΣΑ (Καναδάς, Ιαπωνία, Κορέα, Ελβετία, Τουρκία, Νέα Ζηλανδία, Μεξικό, Σουηδία κλπ) και στα 67 με 69 χρόνια σε άλλες 13 (Γερμανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βρετανία, Δανία, Ιταλία κλπ).Από την πλευρά του ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι «οι κυβερνήσεις οφείλουν να προσανατολισθούν στην επίσημη σύνδεση της συντάξιμης ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής, όπως στη Δανία, ή την Ιταλία και να διπλασιάσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα», προκειμένου τα δικά τους εθνικά συνταξιοδοτικά συστήματα να γίνουν ταυτόχρονα «χρηματοοικονομικώς βιώσιμα και προσαρμοσμένα».
Ομως, στις 13 χώρες, που έχουν θεσπίσει υποχρεωτικά ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα (όπως η Αυστραλία, ή η Χιλή), οι συνταξιοδοτούμενοι μπορούν να ευελπιστούν ότι θα απολαύσουν το 60% των καθαρών κερδών τους.
Στις χώρες όπου το εθνικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι σχετικώς αδύναμο και όπου τα ιδιωτικά προγράμματα έχουν καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα (Γερμανία, Κορέα, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιαπωνία), «μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα πρέπει να αναμένουν κάθετη πτώση των εισοδημάτων τους», επισημαίνει ο ΟΟΣΑ
