Σε 2.130 κτίρια είναι πολυδιασπασμένες οι κεντρικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους, σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το πιο σημαντικό στοιχείο του «κρατικού real estate» είναι ότι για τη στέγαση των κεντρικών υπηρεσιών η κυβέρνηση καταβάλλει 80 εκατ. ευρώ τον χρόνο, σε μια περίοδο που απαιτούνται σημαντικές περικοπές λειτουργικών δαπανών.
Η μελέτη για την καταγραφή των κρατικών κτιρίων πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι από τις 16 ομάδες εργασίας που δημιουργήθηκαν σε κάθε υπουργείο, προκειμένου να καταγράψουν την κατάσταση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.
Τα στοιχεία συνέλεξε η Ειδική Υπηρεσία Στρατηγικού Σχεδιασμού, Συντονισμού και Εφαρμογής Προγραμμάτων του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και αξιοποιήθηκαν στην ποιοτική αξιολόγηση του κράτους που πραγματοποίησε ο ΟΟΣΑ.
Από το σύνολο των 2.130 κτιρίων που είναι «μοιρασμένη» η δημόσια διοίκηση, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για 119 κτίρια του υπουργείου Υγείας, ενώ η μελέτη δεν αναφέρει πόσα κτίρια είναι στην ιδιοκτησία του Δημοσίου και παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Η κατανομή
Αξιοσημείωτο εύρημα της μελέτης αποτελεί το γεγονός ότι παρά το ότι οι κεντρικές υπηρεσίες καταλαμβάνουν το 30% των συνολικών κτιρίων, η ετήσια συνολική δαπάνη μίσθωσης είναι τριπλάσια από αυτήν που καταβάλλεται για τα κτίρια των περιφερειακών υπηρεσιών που αντιστοιχούν στο 70% των συνολικών κτιρίων.
Ετσι, τα κτίρια των υπουργείων και των κεντρικών υπηρεσιών που στεγάζονται στην Αθήνα κυρίως κοστίζουν 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο περίπου, ενώ τα τριπλάσια σε αριθμό κτίρια των περιφερειακών υπηρεσιών κοστίζουν σε ενοίκια το 1/3, δηλαδή 20 εκατ. ευρώ.
Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς σε αρκετές περιπτώσεις κυρίως για τα αδιαφανή κριτήρια με τα οποία επιλεγόταν ένα κτίριο για να ενοικιαστεί, προκειμένου να στεγάσει κρατικές υπηρεσίες. Και βέβαια για ιδιώτες ιδιοκτήτες που ζητούσαν υπέρογκα ποσά για ενοίκιο στο παρελθόν, αφού το κράτος θα ήταν καλός και σταθερός πελάτης για πολλά χρόνια.
Η δεινή οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα έχει οδηγήσει σε περικοπές μισθωμάτων μέχρι και 20% σε αρκετές περιπτώσεις. Τα ενοίκια στην πρωτεύουσα είναι σαφώς υψηλότερα σε σχέση με αυτά που ισχύουν στην περιφέρεια, αλλά δεν μπορεί να γίνει σύγκριση λόγω της μη καταγραφής των τετραγωνικών μέτρων που αντιστοιχούν σε κάθε κρατική υπηρεσία που ενοικιάζει γραφεία.
Οι υπηρεσίες που είναι διάσπαρτες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ανήκουν στο υπουργείο Οικονομικών (674 κτίρια, συμπεριλαμβανομένων των Εφοριών) και το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (721 κτίρια). Ακολουθούν το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης (140 κτίρια) και το υπουργείο Υγείας (132 κτίρια). Τη μικρότερη διασπορά καταγράφουν το υπουργείο Παιδείας (15 κτίρια) και το πρώην υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων (11 κτίρια). Πρωταθλητές στα μισθωμένα κτίρια είναι το υπουργείο Περιβάλλοντος (100%), το υπουργείο Εργασίας (95% επί του συνόλου των κτιρίων), το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών (82%) και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (80,65%).
Οι δαπάνες
Πρωταθλητές και ουραγοί
Το υπουργείο Εξωτερικών διαθέτει το μικρότερο ποσοστό ενοικιαζόμενων κτιρίων (2,46%), αλλά καταβάλλει το μεγαλύτερο ύψος μισθώματος (584.287 ευρώ κατά μέσον όρο). Στα 424.591 ευρώ είναι ο μέσος όρος δαπανών ενοικίων για το υπουργείο Περιβάλλοντος και 239.315 ευρώ για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τον χαμηλότερο μέσον όρο ενοικίου καταβάλλει το πρώην υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων (5.401 ευρώ) και τα υψηλότερα ενοίκια καταβάλλονται στα μισθωμένα κτίρια του πρώην υπουργείου Οικονομίας (658.943 ευρώ). Μηδενικά είναι τα έξοδα ενοικίων μόνο στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.
