Ναι, εντάξει, θα με πείτε καχύποπτο, κακεντρεχή και κακοπροαίρετο, που βρήκα λόγο να γκρινιάξω.
Που λέω, δηλαδή, ότι την ώρα που βράζει η κοινωνία, η... επικοινωνία του πολιτικού συστήματος μετατοπίζει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, σε άλλη... θεματάρα!
Και πιάνουμε 2-3 προέδρους ΠΑΕ, αφήνουμε υπονοούμενα ότι υπάρχουν και πρόεδροι μεγάλων ΠΑΕ μπλεγμένοι και ψαχνόμαστε μεταξύ μας, γιατί είμαστε άρρωστοι με την μπάλα και ρωτάμε ο ένας τον άλλον, "ρε, λες να είναι ο δικός μας";
Αλλά λέω κάτι απλό. Τώρα κατάλαβαν όλοι ότι υπάρχει βρωμιά στο ποδόσφαιρο;
Πέσανε από τα σύννεφα όλοι;
Παιδιά ηρεμήστε! Να σας ενημερώσω ότι υπάρχει σαπίλα και στο πολιτικό σύστημα, στις πολεοδομίες, τις εφορίες, στα ταμεία, στους συνδικαλιστές, στους δημοσιογράφους, στους δικαστές και εν ολίγοις, σε...
όλη την Ελλάδα.
Μην αρχίσετε τις ομαδικές αυτοκτονίες!
Και βέβαια υπάρχει και η άλλη διάσταση στο θέμα αυτό του "ξεβρομίσματος" του ποδοσφαίρου μας.
Κάτι που δεν το σημειώνει κανείς. Για άλλη μια φορά δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε μια σωστή έρευνα.
Ό,τι γίνεται τώρα, γίνεται μετά από εντολή της Ουέφα. Από καταγγελίες που είχε η ομοσπονδία κι επειδή εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε τι συμβαίνει, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ήρθε ο "ξένος" για να μπει μια τάξη.
Η ουσία είναι, πάντως, να βγει κάτι από αυτή την ιστορία και κυρίως να καταλάβουν όλοι αυτοί που πάνε και τα κάνουν γης μαδιάμ στα γήπεδα, ότι το έμβλημα στην φανέλα δεν είναι τελικά τόσο σημαντικό, όσο οι ρίγες στην ελληνική σημαία!
Προφανώς και κάποιοι κοιτούν το συμφέρον τους και δεν υπάρχει καν φανέλα. Επιχειρηματίες είναι άλλωστε και έχουν λογιστές στην εταιρεία τους, που κοιτούν έσοδα-έξοδα.
Το γήπεδο, το ‘χω ξαναγράψει είναι κάτι σαν το θέατρο ή το σινεμά και ως τέτοιο πρέπει να το βλέπουν όλοι. Μια διέξοδο διασκέδασης.
Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη κυρίως των προέδρων, έχει μετατραπεί σε άτυπο στρατόπεδο, όπου οι χρωματισμένοι στρατοί, επιβάλλουν τον δικό τους νόμο, με αποτέλεσμα να έχει απαγορευτεί η είσοδος σε οικογένειες και παιδιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Μικρή, αλλά αναγκαία αυτή η παρένθεση.
Και για να επανέλθω στον τίτλο του κειμένου, εγώ επιμένω.
Εκείνο που ενδιαφέρει τον κόσμο, είναι ζωή του, η τσέπη και το μέλλον του. Το ποδόσφαιρο στο τέλος τέλος, άμα θες το βλέπεις, άμα θες πας γήπεδο και πληρώνεις το σχετικό, ακριβό αντίτιμο για το θλιβερό θέαμα που μας προσφέρει.
Εκείνο που δεν μπορεί να ελέγξει είναι οι πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή μας.
Γι αυτό και μου φαίνεται περίεργη η στιγμή που επέλεξαν να "βγει" προς τα έξω η ιστορία των στημένων. Την ώρα δηλαδή που αποφασίζεται το μεσοπρόθεσμο.
Ας ελπίσουμε όλοι μας τουλάχιστον, ότι θα βγει έστω κάτι από αυτή την ιστορία και δεν θα είναι άλλη μια φούσκα.
Ας ξεκινήσει η κάθαρση στον τόπο από το ποδόσφαιρο. Είναι και αυτό μια αρχή!
