Γράφει ο Γιώργος ΔελαστίκΔιευρύνεται και παγιώνεται το χάσμα στις σχέσεις των εργαζομένων, της νεολαίας, των μικρομεσαίων και των συνταξιούχων με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Πάνω από 100.000 άτομα διαδήλωσαν πάλι προχθές στην Αθήνα εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, συμμετέχοντας σε ένα ογκώδες συλλαλητήριο και μια πολύ μεγάλη πορεία, εφάμιλλη εκείνης της 5ης Μαΐου της περυσινής χρονιάς, της πρώτης μετά την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου με την ΕΕ και το ΔΝΤ που αποφάσισε ο πρωθυπουργός.
Είναι προφανές ότι σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη λήψη εκείνης της μοιραίας για την Ελλάδα απόφασης από τον Γ. Παπανδρέου, καθόλου δεν έχει καμφθεί η αντίσταση του ελληνικού λαού προς αυτή την επιλογή της κυβέρνησης. Με διαδηλώσεις, πορείες, απεργίες οι εργαζόμενοι και οι νέοι προσπαθούν να πιέσουν την κυβέρνηση να αλλάξει πολιτική, χρησιμοποιώντας τα πιο μαχητικά μέσα που τους παρέχει το δημοκρατικό πολίτευμα. Χωρίς αποτέλεσμα, μέχρι τώρα.
Εχει καταστεί εξίσου προφανές ότι ο πρωθυπουργός αδιαφορεί για τις αντιδράσεις όλων των κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων. Δείχνει αποφασισμένος να υλοποιήσει την πολιτική που έχει χαράξει και η οποία εν πολλοίς ταυτίζεται με αυτήν που του υπαγορεύουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, αν και όχι σπάνια δικές του πολιτικές επιλογές υπερβαίνουν σε επιθετικότητα τις ξένες εντολές. Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει συχνά ότι αδιαφορεί για το πολιτικό κόστος που θα κληθεί να πληρώσει το ΠΑΣΟΚ γιΆ αυτή την κυβερνητική πολιτική - αγνοώντας δηλαδή ακόμη και την περυσινή οξυδερκή προειδοποίηση του Χ. Καστανίδη ότι αν δεν ληφθούν μέτρα να πειστεί ο λαός, τότε ενδέχεται μετά την ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησης Παπανδρέου να μην υπάρχει Κεντροαριστερά στην Ελλάδα για καμιά εικοσαριά χρόνια!
Εκτός όμως από το δευτερεύον ζήτημα του μέλλοντος του ΠΑΣΟΚ μετά τον Γ. Παπανδρέου, προηγείται ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα που απειλεί τη χώρα.
Η έμπρακτη περιφρόνηση εκ μέρους του πρωθυπουργού των λαϊκών αντιδράσεων κατά της κυβερνητικής πολιτικής, η άρνηση υποχωρήσεων της κυβέρνησης στους διαδηλωτές και τους απεργούς που σταδιακά ενσταλάζουν στη συνείδηση του λαού την πεποίθηση ότι αυτές οι δημοκρατικές μορφές ειρηνικής διεκδίκησης δεν συγκινούν την κυβέρνηση και έχουν πλέον καταστεί αναποτελεσματικές, οδηγούν την πολιτική ζωή της Ελλάδας σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η περιφρόνηση των απεργών και των διαδηλωτών είναι ορθή και κυρίως αποτελεσματική πολιτική, αν κατόρθωνε ταυτόχρονα να εκτονώνει και να ενσωματώνει ή τουλάχιστον να αδρανοποιεί τις λαϊκές αντιδράσεις. Το γεγονός όμως ότι εκατό και πλέον χιλιάδες διαδηλωτές, όπως μετέδωσαν ξένα μέσα ενημέρωσης από την Αθήνα, βγήκαν προχθές στους δρόμους εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, αποδεικνύει ότι αντιθέτως η λαϊκή οργή συσσωρεύεται. Αν εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η εντός του δημοκρατικού πλαισίου εκδήλωσή της αδυνατεί να φέρει αποτελέσματα, τότε εγκυμονούνται κίνδυνοι διάρρηξης του «κοινωνικού συμβολαίου» που μέχρι τώρα καθόριζε τη λίγο - πολύ ειρηνική συμβίωση πολιτικών και πολιτών.
Ορισμένα πρώτα δείγματα υπέρβασης αυτού του πλαισίου, ανώδυνα για την ώρα, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Σίγουρα συνιστά πλήγμα π.χ. για τη διεθνή εικόνα του Γ. Παπανδρέου το να υποχρεώνεται να διακόψει επί δεκάλεπτο διάλεξή του στο φημισμένο πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου εξαιτίας του άγριου γιουχαΐσματος που υπέστη από ομάδα Ελλήνων φοιτητών που φώναζαν το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ληστεύει τον λαό», όσο ασήμαντο και αν θεωρηθεί το γεγονός αυτό καθαυτό.
Το γεύμα μετά... κραξίματος του Χ. Πρωτόπαπα, η προ εβδομάδων αναγκαστική αποχώρηση από ταβέρνα λόγω αποδοκιμασιών του Θ. Πάγκαλου, το γιουχάισμα από εργαζόμενους του Π. Μπεγλίτη, η μυστική «μεταγωγή» από την πίσω πόρτα στον χώρο που θα μιλούσε στην Κομοτηνή του πρωθυπουργού για να αποφύγει διαμαρτυρόμενους πολίτες και πληθώρα παρόμοιων περιστατικών υποδηλώνουν μια συντελούμενη αλλαγή στους κανόνες συμπεριφοράς του λαού έναντι των πολιτικών ηγετών του. Τα σύννεφα έχουν αρχίσει να μαζεύονται. Αγνωστο πάντως είναι ακόμη, αν θα ξεσπάσει καταιγίδα.
Απεργία
Δεν αποτέλεσε σημείο καμπής
Τεράστια ήταν η προχθεσινή πορεία. Σίγουρα μία από τις μεγαλύτερες που έχει ζήσει ποτέ η Αθήνα. Πολύ μεγάλη ήταν και η συμμετοχή στην απεργία. Δεκάδες χιλιάδες καταστήματα είχαν κλείσει νεκρώνοντας όχι μόνο το κέντρο της Αθήνας, αλλά και πολλών επαρχιακών πόλεων. Παντού έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις. Η επαναβεβαίωση όμως της αποξένωσης της κυβέρνησης από τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν αναμένεται να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις. Οι διαδηλώσεις δεν προσέλαβαν διαστάσεις ικανές να προκαλέσουν την κατάρρευση της κυβέρνησης, η οποία επίσης γνωρίζει ότι αποκλείεται να κερδίσει κοινοβουλευτική ισχύ ίση με τη σημερινή της, αν αποφάσιζε να προκηρύξει η ίδια πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
=================================
