Η ΕΝΥΠΕΚΚ είναι μια κοινωνική, μη κομματική, Ένωση για την προστασία της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους. Από ετών, με τα βιβλία, τα άρθρα, τις συνεντεύξεις και κυρίως τις διαλέξεις μας, υποστηρίζαμε ότι η επικράτηση της αντικοινωνικής και ιδιοτελούς νεοφιλελεύθερης αίρεσης, σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, θα οδηγήσει σε προϊούσα συρρίκνωση το Κοινωνικό Κράτος και τις εργασιακές κατακτήσεις των λαών. Τώρα που αυτό επέρχεται ραγδαία, είναι ανάγκη οι πολίτες να ενημερωθούν, να αφυπνιστούν και να κινητοποιηθούν, ώστε να αποτρέψουν την αταβιστική αυτή παλινδρόμηση της ιστορίας. Πρωτίστως, όμως, οι κοινωνικοί επιστήμονες οφείλουν με παρρησία και αυτονομία σκέψης να βοηθήσουν τους πολίτες να σχηματίσουν τον πλήρη συλλογισμό: δηλαδή να αποδώσουν τη σημερινή απορρύθμιση στις πραγματικές της αιτίες. Μόνο με την κοινωνική συνειδητοποίηση όλων μπορεί να σωθεί ο κοινωνικός και νομικός μας πολιτισμός. Αυτός είναι ο βασικός σκοπός τής Ένωσης.
2.-Υπάρχει η σκέψη να μετεξελιχθεί σε κομματικό φορέα και να διεκδικήσει την ψήφο του ελληνικού λαού στις επόμενες εκλογές;
Η χώρα έχει ανάγκη ενωτικών πρωτοβουλιών και συμπράξεων όλων των προοδευτικών και πατριωτικών δυνάμεων. Η ετερόνομη, αντιδημοκρατική και αντεθνική πολιτική τού Μνημονίου ρηγματώνει το κοινωνικό σώμα, αλλά δημιουργεί και νέες ενοποιητικές γραμμές. Με τις θεωρητικές μας επεξεργασίες και τον τεκμηριωμένο λόγο μας θέλουμε να συμβάλλουμε στον σχηματισμό μιας όσο το δυνατόν πλατύτερης αντιμνημονιακής πλατφόρμας. Βεβαίως η κατάσταση στο χώρο της προοδευτικής πολιτικής είναι απελπιστική. Ο κατακερματισμός, οι διαιρέσεις, οι προσωπικές στρατηγικές και οι ατεκμηρίωτοι βολονταρισμοί εμποδίζουν τις ευρύτερες συμπράξεις. Εμείς δεν θα παύσουμε να ενισχύουμε και να τεκμηριώνουμε τη συγκολλητική ουσία τού κοινού και προφανούς δημοσίου συμφέροντος. Ευχόμαστε αυτή η προσπάθεια να αποδώσει καρπούς, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και ο λαός επιθυμεί εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις που θα αντιταχθούν στον απογυμνωμένο πλέον νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό του μνημονιακού «μονόδρομου».
3.-Σας έπεισε η ανακοίνωση της κυβέρνησης για τις δηλώσεις της τρόικας σχετικά με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ;
Μην υποκύπτετε στους παραπλανητικούς ευφημισμούς. Τα επίσημα κείμενα ομιλούν περί πωλήσεων -και μάλιστα επειγουσών- δημόσιας περιουσίας, ώστε, δίνοντας πιστοποιητικά «σώφρονος οφειλέτη», να «συγκινήσουμε» τους δανειστές και να στέρξουν σε επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους ή σε μείωση του επιτοκίου ή σε «κουρεμένη» επαναγορά ομολόγων ή σε όλα μαζί. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν άντεχε το πολιτικό βάρος τής ανακοίνωσης της θρασείας αυτής πράξης και επέμεινε να την ανακοινώσουν οι επιτηρητές της τριαρχίας. Όταν είδε ότι σηκώθηκε θύελλα, υποκρίθηκε ότι εθίγη γιατί οι δανειστές τής πήραν την αποκλειστικότητα τής ανακοίνωσης τής τραγικής αυτής συμφωνίας. Όταν τα επικοινωνιακά τρυκ, αντικαθιστούν την ουσία, ο χρόνος της παραπλάνησης συνεχίζεται και η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στο αδιέξοδο.
4.-Ποια είναι η εκτίμησή σας; Δεν θα το αποφύγουμε τελικά το ξεπούλημα;
Καμιά χώρα, κανένας λαός, κανένα έθνος, δεν μπορεί να υπάρξει, αν απωλέσει τα υλικά και άυλα στοιχεία τής ύπαρξής του. Αν ο ελληνικός λαός το αντιληφθεί αυτό έγκαιρα, τότε θα το αποτρέψει με τις κινητοποιήσεις του και θα εξαναγκάσει τους κυβερνώντες σε άτακτη υποχώρηση. Προς το παρόν εξελίσσεται ένα κακόγουστο θέατρο, όπου η μεθοδευμένη μνημονιακή δημοσιολογία προσπαθεί να μας πείσει ότι «οι τίμιοι» δανειστές μας πρέπει να πληρωθούν με ό,τι πολύτιμο έχει «ο αχρείος και απατεώνας» λαός μας, όπως διεθνείς μισθοφόροι των συμφερόντων και εγχώριοι υπεύθυνοι είχαν προ καιρού ισχυριστεί. Ελπίζουμε ότι σύντομα οι πολίτες θα συνέλθουν από το σοκ της ενοχοποίησης και θα στείλουν πληρωμένη απάντηση, πολύ περισσότερο που έγκυρα ερευνητικά κέντρα στη Δύση διαβεβαιώνουν ότι είμαστε οι σκληρότερα και για περισσότερο χρόνο εργαζόμενοι πολίτες της ΕΕ.
5.-Τα χειρότερα έρχονται κύριε καθηγητά; Τι περιμένει τον ελληνικό λαό; Ο κ.Γεννηματάς υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα γίνει Μπιάφρα σε δύο χρόνια. Συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Με την αναμενόμενη αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών εργασίας, την επερχόμενη νέα μείωση των μισθών και των συντάξεων, κυρίως δε, με την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, που θα οδηγήσουν την τιμή τους στα ύψη, τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμη. Θα υπάρξει ραγδαία επιδείνωση του επιπέδου ζωής όλων μας, αν η παταγωδώς αποτυχημένη πολιτική τού Μνημονίου συνεχίσει να εφαρμόζεται στην οικονομία της ύφεσης και στην κοινωνία της απερήμωσης.
6.-Υπάρχει διέξοδος; Ποιοι είναι οι εναλλακτικοί τρόποι αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης;
Αν είναι αλήθεια ότι οι αγορές προεξοφλούν τις προσδοκίες και τα γεγονότα του μέλλοντος, τότε η κυβέρνηση, που παρέλαβε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ανεκτών επιτοκίων, όφειλε με διακριτικότητα, σοβαρότητα και χωρίς φωνασκίες να συνεχίσει την ανανέωση των ομολόγων του δημοσίου χρέους που έληγαν. Μπορούσε να δημιουργήσει έναν τραπεζικό κρατικό πυλώνα, ο οποίος θα δανειζόταν από την ΕΚΤ με χαμηλό επιτόκιο και αυτός με τη σειρά του θα αναχρηματοδοτούσε το δημόσιο χρέος κατά το παράδειγμα της γερμανικής ΚfW. Επίσης, είχε την ευκαιρία να ανταποκριθεί στην πρόθεση της Κίνας να αγοράσει με χαμηλό επιτόκιο τα ομόλογα που έληγαν. Όπως επίσης, θα μπορούσε να εκδώσει ένα λαϊκό ομόλογο, κατάλληλα δομημένο, εγγυημένο και ελκυστικό για όλους τους Έλληνες (εσωτερικό δάνειο). Ταυτόχρονα δε, έπρεπε να συστήσει διεθνή επιτροπή για την επανεκτίμηση των τμημάτων του χρέους και την άρνηση πληρωμής των ποσών που θεωρούνται άδικα, αισχρά ή επονείδιστα (πρόγραμμα εξαγοράς πολιτικού προσωπικού, περιττές, ενεκτέλεστες, καταπλεονεκτικές, υπερτιμημένες κ.λπ. συμβάσεις, τοκογλυφικά επιτόκια κ.λπ.). Αυτά και άλλα μέτρα θα έπρεπε να είναι στο οπλοστάσιο οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να της εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη διαπραγματευτική δυνατότητα. Πάνω απ’όλα όμως, μπορούσε να «παίξει το χαρτί» του υπερτιμημένου για τη χώρα μας ευρώ, για τη σταθερότητα και το δυναμισμό του οποίου κόπτονται οι κεντροευρωπαίοι και να αξιώσει φτηνή δανειοδότηση ως οφειλή προς τη χώρα μας των πλεονασματικών χωρών, αφού οι κανόνες της ΟΝΕ και η διαφορά δυναμικότητας των οικονομιών μας ανάγκασε να δανειζόμαστε ακριβά για να αγοράζουμε τα προϊόντα της Γερμανίας και των άλλων εξαγωγικών χωρών, έτσι που να αποσυγκροτηθεί ο ασθενικός πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγικός τομέας της χώρας. Οι λύσεις αυτές, συνδυασμένες, θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, αλλά αυτό απαιτεί ένα πολιτικό προσωπικό που να μην έχει αλλοτριωθεί από το νεοφιλελεύθερο βρυξελληνικό πνεύμα, να έχει ιδεολογική και εθνική αυτονομία και να μην βαρύνεται με το πρόγραμμα εξαγοράς των κυβερνήσεων που εκπονούσαν και υλοποιούσαν οι κεντροευρωπαϊκές βιομηχανίες.
7.-Είστε υπέρ της διενέργειας πρόωρων εκλογών; Σε τι θα ωφελούσαν;
Ό,τι μας βγάζει από αυτόν τον κατήφορο, είναι χρήσιμο. Οφείλουμε όλοι οι εγρήγοροι πολίτες να ενισχύσουμε την κοινωνική κινητικότητα, ώστε να επέλθουν σοβαρές ανακατατάξεις στο πολιτικό εποικοδόμημα. Η δημοκρατία θα δώσει λύση και θα βγάλει τη χώρα από τον καταστροφικό μονόδρομο. Εσείς ως λειτουργοί τού δημοσίου λόγου, αλλά και κάθε πολίτης ξεχωριστά, δεν βλέπετε την ανάγκη έκφρασης του λαού, όταν μία κυβέρνηση εφαρμόζει ένα πρόγραμμα εντελώς διαφορετικό από εκείνο με το οποίο εξελέγη και μάλιστα υπό την εμφανή επικυριαρχία των δανειστών μας, που -ούτως ή άλλως- οδηγεί στην αναίρεση κάθε εθνικής και κοινωνικής αυτονομίας; Δεν βλέπετε ότι το Κοινοβούλιο είναι απλώς μια λέσχη ανέξοδων συζητήσεων ή, όπως εύστοχα είπε ο συνάδελφός σας κ.Κύρτσος, «λέσχη μεταφραστών των κειμένων» της τριαρχίας;
8.-Τι πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο;
Από τον τίτλο του «Από την 3η Σεπτέμβρη του Σεπτέμβρη στο Μνημόνιο» ανιχνεύεται εύκολα ότι οι μελέτες, τα άρθρα και τα λοιπά κείμενά του σχετίζονται με την πορεία του ΠΑΣΟΚ και με τη μετάλλαξή του από Σοσιαλιστικό Κίνημα κοινωνικής, οικονομικής και εθνικής αυτονομίας, σε όχημα εισαγωγής των ετερόνομων και αντικοινωνικών πολιτικών του νεοφιλελεύθερου προτάγματος. Πραγματεύεται τη φθορά και την απαξίωση των κάποτε ελπιδοφόρων ιδεών και συλλογικοτήτων. Πώς δηλαδή οι συλλογικές εγχαράξεις εξαχνώνονται μέσα από τα θέλγητρα της συστημικής εξουσίας και της αναπαραγωγής τού πολιτικού προσωπικού. Πώς εξελίχθηκε η ελληνική εκδοχή τής ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας, που από το σύνθημα «Αλλάζουμε τον κόσμο και το καπιταλιστικό σύστημα με δημοκρατικές διαδικασίες, λαϊκή συμμετοχή, αυτοδιαχείριση και εθνική ανεξαρτησία», περιέπεσε το «Αλλάζουμε εμείς για να παραμείνουμε σε εξουσιαστική τροχιά». Εν τέλει, περιέχει και πολλές προτάσεις για την αναγέννηση του Σοσιαλιστικού Κινήματος και τη διάσωση του Κοινωνικού Κράτους.-
