Δυστυχώς το 2010 μας αποχαιρετά με ανάμεικτα συναισθήματα:
Από τη μια υπέρτατη χαρά για το double και από την άλλη με την πίκρα για την κατάσταση στην οποία μας έφεραν όλοι αυτοί …
Δηλαδή, παραφράζοντας μια φράση ενός πολίτη, που είχε πει : “Γεννήθηκα Έλληνας, μεγάλωσα Έλληνας και κατάντησα Έλληνας” το μόνο που έκαναν με τις πράξεις τους είναι να μας φτάσουν ένα βήμα πριν να πούμε: “Γεννήθηκα Παναθηναϊκός, μεγάλωσα Παναθηναϊκός και κατάντησα Παναθηναϊκός”…
Έχω αρχίσει να υποπτεύομαι ότι αυτός ο γαυρο- Μητσοτάκης ευχήθηκε κάτι στην ομάδα μας ή της έδωσε συγχαρητήρια για το ντάμπλ. Οπότε καλό θα ήταν ή τουλάχιστον δεν θα πείραζε σε τίποτα να κάναμε και κάνα δυο τρεις αγιασμούς πριν μπει η νέα χρονιά.
Για να είμαστε πάντως δίκαιοι, ο Τζίγκερ ήταν η αποτυχία της δεκαπενταετίας, το πολύ όμως να τον κατηγορήσεις για αγαθιάρη Παναθηναϊκό που αντιδρούσε υστερικά και δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να καθαρίσει το βόθρο Κόκκαλης. Σαν Παναθηναϊκός είναι μέλος της οικογένειας αλλά και μέρος της ιστορίας της ομάδας.
Όπως μέρος της Ιστορίας θα είναι και οι ρεμπεσκέδες που ήρθαν να γαυροποίησαν τον Παναθηναϊκό. Aπεδείχθησαν χειρότεροι των περιστάσεων και αν είναι δυνατόν!, χειρότεροι και του Τζίγκερ! Έβαλαν χρήματα αλλά ξόδεψαν το μέλλον του συλλόγου, υποσχέθηκαν πράγματα αλλά δεν τα έκαναν, πούλησαν πολύ παπά, μα πάρα πολύ παπά, ανέχτηκαν άνανδρους χουλιγκανισμούς από κάτι θρασύδειλα άτομα στην εξέδρα και μετά το έβαλαν στα πόδια. Σαν να είμαστε στο λιμάνι, ένα πράμα. Και κάθε μέρα να γίνεται και πιο έντονη η μυρωδιά της ψαρίλας.
Πολύ καλά κάνουν λοιπόν οι αδελφοί και δεν μπλέκονται αν και έχουν και αυτοί ευθύνη για το μπάχαλο του ποδοσφαίρου. Το μπάσκετ όμως πρέπει να διατηρηθεί σε Παναθηναϊκά επίπεδα.
Η ομάδα μας έχει ιστορία πάνω από 100 χρόνια και αυτό και μόνο πρέπει να μας δώσει τη δύναμη να παρασύρουμε με τη φωνή μας όλους αυτούς που προφανώς ΔΕΝ γνωρίζουν το μεγαλείο του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ μας.
Το κακό ξέρετε ποιο είναι ρε παιδιά; Οτι τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν πάνω-κάτω σε όλες τις παε της Ελλάδας. Έτυχε να βγουν στη φόρα με τον Πάο. Η ίδια αρπακολατζίδικη οργάνωση και διοίκηση υπάρχει σε όλες τις ομάδες. Αυτοί που έχουν τα ηνία στις ομάδες μας και γενικότερα στο ποδόσφαιρό μας (διοικήσεις-προπονητές-μάνατζερς-παράγοντες) είναι βολεψάκηδες-αεριτζήδες-δημοσιοσχεσίτες-και κατά βάσει πουθενάδες. Βρίσκονται εκεί που βρίσκονται μόνο επειδή έχουν τις γνωριμίες(το ίδιο ισχύει και για άλλα επαγγέλματα). Γι αυτό ας μην επαναπαύονται οι οπαδοί άλλων ομάδων. Είναι θέμα χρόνου να βγουν στην επιφάνεια και τα “άπλυτα” των δικών τους ομάδων.
Γι’ αυτό και θα κλείσω μόνο με αυτό το σύνθημα:
Στις χαρές και τις λύπες μαζί, μοναχά ΠΑΟ εσύ!
Καλή χρονιά σε όλους.
