Ο αθλητισμός στην υπηρεσία της πολιτικής, ή αλλιώς ένα απαραίτητο εργαλείο για την οικοδόμηση του
4ου δρόμου του μεταμοντέρνου, νεοφιλελεύθερου, μπανανιότροπου, δουλόφρονου, ολίγον σοσιαλισμού. Στα πλαίσια του σεμιναρίου (γουόρκ-γκρουπ) «Πώς να πουλήσεις τη χώρα σου, διατηρώντας το χαμόγελο και την ψυχολογία ενός πλασιέ», η
Σοσιαλιστική Διεθνής Α.Ε. παρουσιάζει το νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης διευθυντικών στελεχών. Η
«σοσιαλιστική γυμναστική» απευθύνεται σε πολιτικούς που θεωρούν ότι η παραδοσιακή πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ δεν επαρκεί για την αποτελεσματική διαφημιστική προώθηση ενός σοσιαλιστή ηγέτη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα ακόλουθα αθλήματα:
Η ποδηλασία τονίζει το προφίλ του έξυπνου ηγέτη, που ξέρει να κρατάει την ισσοροπία του και να στέκει ορθός παρά τις εκάστοτε αντιξοότητες. Ο καλός ποδηλάτης είναι προπάντων
εύστροφος - καταφέρνει να ξεπερνάει κάθε αναποδιά, διατηρώντας παράλληλα την πορεία του. Εκτός, βέβαια, κι αν του βγει η αλυσίδα...
Το κολύμπι ανοίγει το στέρνο, φουσκώνει το στήθος και κάνει γερές πλάτες. Αυξάνει δηλαδή την αρρενωπότητα (
μασκουλίνιτι) του ηγέτη. Παράλληλα, η συχνή εμφάνιση με κολυμβητικό σκουφάκι προετοιμάζει την κοινή γνώμη για την σταδιακή υιοθέτιση και άλλων χαριτωμένων καπέλων, όπως φέσι, κιπά κ.λπ...
Το κανώ κάνει γερά μπράτσα, κάνοντας τον ηγέτη να φαίνεται αρκετά δυνατός ώστε να σηκώσει τα βάρη της πολιτικής. Επίσης, η πολύωρη κωπηλασία περνάει το μήνυμα ότι ο ηγέτης είναι ένας έμπειρος
καπετάνιος που ξέρει να προσανατολίζεται και να βρίσκει τον δρόμο του μέσα στις φουρτούνες της πολιτικής. Αρκεί, βέβαια, να μη χαθεί...
Σε περίπτωση που το πόπολο συνειδητοποιήσει την εκποίηση της χώρας του και αντιδράσει, ο ηγέτης θα πρέπει να διαθέτει μία ακόμη αρετή: γερά πόδια! Με το τζόγκινγκ μαθαίνει ο πολιτικός να διαφεύγει με ταχύτητα από κάθε δυσάρεστο συναπάντημα. Όπως λέει και ο λαός: Του φευγάτου η
Μάργκαρετ δεν έκλαψε ποτέ...
περιοδικό Άρδην, τ.81, Σεπτέμβριος 2010
Ο αθλητισμός στην υπηρεσία της πολιτικής, ή αλλιώς ένα απαραίτητο εργαλείο για την οικοδόμηση του 4ου δρόμου του μεταμοντέρνου, νεοφιλελεύθερου, μπανανιότροπου, δουλόφρονου, ολίγον σοσιαλισμού. Στα πλαίσια του σεμιναρίου (γουόρκ-γκρουπ) «Πώς να πουλήσεις τη χώρα σου, διατηρώντας το χαμόγελο και την ψυχολογία ενός πλασιέ», η Σοσιαλιστική Διεθνής Α.Ε. παρουσιάζει το νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης διευθυντικών στελεχών. Η «σοσιαλιστική γυμναστική» απευθύνεται σε πολιτικούς που θεωρούν ότι η παραδοσιακή πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ δεν επαρκεί για την αποτελεσματική διαφημιστική προώθηση ενός σοσιαλιστή ηγέτη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα ακόλουθα αθλήματα:
Η ποδηλασία τονίζει το προφίλ του έξυπνου ηγέτη, που ξέρει να κρατάει την ισσοροπία του και να στέκει ορθός παρά τις εκάστοτε αντιξοότητες. Ο καλός ποδηλάτης είναι προπάντων εύστροφος - καταφέρνει να ξεπερνάει κάθε αναποδιά, διατηρώντας παράλληλα την πορεία του. Εκτός, βέβαια, κι αν του βγει η αλυσίδα...
Το κολύμπι ανοίγει το στέρνο, φουσκώνει το στήθος και κάνει γερές πλάτες. Αυξάνει δηλαδή την αρρενωπότητα (μασκουλίνιτι) του ηγέτη. Παράλληλα, η συχνή εμφάνιση με κολυμβητικό σκουφάκι προετοιμάζει την κοινή γνώμη για την σταδιακή υιοθέτιση και άλλων χαριτωμένων καπέλων, όπως φέσι, κιπά κ.λπ...
Το κανώ κάνει γερά μπράτσα, κάνοντας τον ηγέτη να φαίνεται αρκετά δυνατός ώστε να σηκώσει τα βάρη της πολιτικής. Επίσης, η πολύωρη κωπηλασία περνάει το μήνυμα ότι ο ηγέτης είναι ένας έμπειρος καπετάνιος που ξέρει να προσανατολίζεται και να βρίσκει τον δρόμο του μέσα στις φουρτούνες της πολιτικής. Αρκεί, βέβαια, να μη χαθεί...
Σε περίπτωση που το πόπολο συνειδητοποιήσει την εκποίηση της χώρας του και αντιδράσει, ο ηγέτης θα πρέπει να διαθέτει μία ακόμη αρετή: γερά πόδια! Με το τζόγκινγκ μαθαίνει ο πολιτικός να διαφεύγει με ταχύτητα από κάθε δυσάρεστο συναπάντημα. Όπως λέει και ο λαός: Του φευγάτου η Μάργκαρετ δεν έκλαψε ποτέ...
περιοδικό Άρδην, τ.81, Σεπτέμβριος 2010
