Ενα αξιολογο αρθο που αξιζει ο κοπος να το διαβασουμε ολο‏

Μια Νταβουτογλιανή προβοκάτσια με ασύλληπτες θερμές επιπτώσεις για τη Ν/Α Μεσόγειο.

«Στη Μέση Ανατολή πρέπει να μην πιστεύεις τίποτα από όσα ακούς και τα μισά από όσα βλέπεις». Αυτή είναι μια ρήση του Ουαλιντ Τζουμπλάντ, ο οποίος την είπε για το Λίβανο, και την προσάρμοσα εγώ για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το αιματηρό επισόδειο μεταξύ του στολίσκου της Free Gaza (όπου επικεφαλής ήταν η Τουρκική Οργάνωση Ι.Η.Η. και η πρωτοβουλία της Τουρκικής ισλαμικής κυβερνήσεως του κ. Ερντογάν) και των Ισραηλινών Ναυτικών Δυνάμεων αποτελεί αντικείμενο πολλαπλών αναγνώσεων. Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απόλα τη θέση μας ως προς το γεγονός: α). Η υπόθεση του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας είναι διπλωματικά άστοχη, στρατηγικά ατελέσφορη και ανθρωπιστικά απαράδεκτη. Έγραφα και εδήλωνα συχνότατα ότι οι τελευταίες δημοκρατικές εκλογές που έγιναν στην Παλαιστινιακή οντότητα και ανέδειξαν ως νικήτρια δύναμη τη Χαμάς έπρεπε να γίνουν σεβαστές από την αγγλοσαξωνική πλευρά (η οποία χαρακτηρίζεται συνήθως, όσο και αστόχως, ως «δυτικός κόσμος ή Δύση») και ο αποκλεισμός αυτός να μην είχε λάβει ποτέ χώρα. Διέβλεπα τα αδιέξοδα και τις εντάσεις αλλά και τις εκρήξεις που θα προκαλούσε αυτή η «δυτική» επιλογή. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα και εγώ, αλλά και όλοι εκείνοι οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν αυτήν την άποψη. β). Είναι φυσικό μια τέτοια κατάσταση να προσελκύσει το ενδιαφέρον της νέο-οσμανικής πολιτικής της ισλαμικής Κυβερνήσεως της Τουρκίας και του τούρκου ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου, του σχεδιαστού αυτής της πολιτικής η οποία θα οδηγήσει σε σοβαρές εντάσεις την περιοχή της Ν/Α Μεσογείου και θα διαταράξει ανεπανόρθωτα την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή. Και ακόμη, θα βλάψει όλα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του ταλαίπωρου τουρκικού λαού, τα οποία πρέπει να μας ενδιαφέρουν ως γείτονες, διότι σε περιόδους ισχυρών κρίσεων η γείτων Τουρκία, προσπαθεί να εξαγάγει τα προβλήματά της προς τα δυτικά της, και ειδικότερα στο Αιγαίο και την Κύπρο. γ). Επίσης, η Ελλάδα έχει πολλαπλά συμφέροντα να εντοπίσει στις δηλώσεις των κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου περί ισραηλινής «πειρατείας εκτός των 12 ναυτικών Μιλίων» διότι αυτό σημαίνει ότι αιφνιδίως, οι φίλοι Τούρκοι γείτονές μας διακυρήσσουν «την διάπυρον πεποίθησίν τους προς την Διεθνή Νομιμότητα και προς το Δίκαιον της Θαλάσσης» το οποίο μέχρι σήμερα έχει υπογραφεί από 160 κράτη και όχι από την Τουρκία (!) και αυτό σημαίνει ότι η φίλη, γείτων και σύμμαχος Τουρκία είναι έτοιμη: i) να αναγνωρίσει το αντίστοιχο Ελληνικό δικαίωμα των εθνικών χωρικών Υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (!) ii) να άρει το casus belli εναντίον της Ελλάδος! Δηλαδή, πράγματα τα οποία η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να τα υπομνήσει αμέσως στην Τουρκική ισλαμική κυβέρνηση και να είναι βεβαία ότι και εκείνη θα τα σεβαστεί απολύτως! Ιδιαιτέρως μετά από την μεγαλειώδη μαγιάτικη επίσκεψη «ειρήνης» του κ. Ερντογάν στην Αθήνα και την «κατανόηση» αλλά και «τις φιλικές προθέσεις» που επέδειξε έναντι της Ελληνικής πλευράς. Και βεβαίως, να είναι βεβαία η Ελληνική Κυβέρνηση ότι ο τούρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου θα σπεύσει να συνεργασθεί μαζί μας για να τα υλοποιήσει όλα αυτά τα ωραία! iii) Υπό τα δεδομένα αυτά δύναται να είναι βεβαία η Ελληνική Κυβέρνηση ότι μία «δύναμη ειρήνης», όπως είναι αναμφιβόλως (;), η νεο-οσμανική Τουρκία, θα σπεύσει να διευκρινίσει όλα τα περί ομαδικών τάφων των ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων πολέμου της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, η οποία κατέληξε στην παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. iv) Μπορούμε ακόμη να είμαστε βέβαιοι ότι η ισλαμική Κυβέρνηση της Αγκύρας θα σπεύσει, εντός του πλαισίου των νέων ανθρωπιστικών και ειρηνευτικών δραστηριοτήτων της, να επιστρέψει τις περιουσίες στους 200.000 ελληνοκυπρίους πρόσφυγες οι οποίοι εξεδιώχθησαν από τα σπίτια τους μετατρεπόμενοι σε πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα v) Επίσης είναι περισσότερο από βέβαιον ότι θα ζητήσει επίσημα συγνώμη για τους περίπου 4.000 νεκρούς Ελληνοκυπρίους που προκάλεσε η εισβολή και κατοχή της Βορείου Κύπρου, vi) Ακόμη, ότι θα σπεύσει να μας πληροφορήσει για την τύχη 1.619 Ελληνοκυπρίων οι οποίοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τον Τουρκικό στρατό Κατοχής και φέρονται 36 χρόνια τώρα, ως αγνοούμενοι όπως και όλα τα σχετικά με τους ομαδικούς τάφους που απομένουν να αποκαλυφθούν στην Κύπρο ή στην Ανατολία. Αυτά τα απαιτεί ο στοιχειώδης ανθρωπισμός! Και στην ισλαμική Τουρκία, αυτός, ως φαίνεται πλεονάζει! vii) και ασφαλώς, ως δύναμη ειρήνης και ανθρωπισμού, επειδή ηγείται παρομοίων ακτιβιστικών κινήσεων και κατανοεί τις αγαθές προθέσεις των, είναι απολύτως βέβαιον ότι: οι τούρκοι Γκρίζοι Λύκοι και δολοφόνοι του ελληνοκύπριου ακτιβιστή Τάσου Ισαάκ που δολοφονήθηκε άγρια με λοστούς και πέτρες στη «νεκρή ζώνη» στη Δερύνεια (στις 11-08-96, 24 ετών αφήνοντας για πάντα την έγκυο γυναίκα του στην αγέννητη ακόμα κορούλα του) και του Σολωμού Σολωμού (δολοφονήθηκε με δύο σφαίρες στο λαιμό στις 14-08-1986 από τον τούρκο ψευδο-υπουργό Γεωργίας των Κατεχομένων, 26 χρονών παλληκάρι), οι «αξιότιμοι κ.κ.» Μεχμέτ Αρσλάν (Αρχηγός του εσμού των Γκρίζων Λύκων των Κατεχομένων), Κενάν Ακίν («Υπουργός Γεωργίας» των Κατεχομένων και πρόεδρος του «κόμματος» των Κατεχομένων υπό την επωνυμία «Κόμμα Εθνικής Δικαιοσύνης») όπως και ο αξιότιμος κ. Ερτάλ Ακίν (Διοικητής των Ειδικών Δυνάμεων των Κατεχομένων), θα δικαστούν πάραυτα από την Τουρκική νέο-οσμανική δικαιοσύνη και θα τους επιβληθούν οι δέουσες ποινές για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Τοσούτο μάλλον που οι «κύριοι» αυτοί δεν είναι καν μουσουλμάνοι αλλά φανατικοί κεμαλιστές Γκρίζοι Λύκοι, πνευματικά παιδιά του Αρπασλάν Τουρκές! Να θυμίσω σε όσους το λησμόνησαν και να κάνω γνωστό σε όσους το αγνοούν ότι: για τις δολοφονίες των δύο αυτών Ελληνοκυπρίων ακτιβιστών έγινε προσφυγή (από τις οικογένειές τους) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 3.02.97, και στις 24.06.08 εκδόθηκε η τελική απόφαση. Όσον αφορά στην οικογένεια του Ισαάκ, το ΕΔΑΔ επιδίκασε συνολικό ποσό 215.000 και ποσό 35.000 ευρώ στον πατέρα του Σολωμού. Σημασία δεν έχει το χρηματικό ποσό, το οποίο ουδέποτε κατεβλήθη από την τουρκική κατοχική πλευρά, αλλά η ίδια η αναγνωρισμένη καταδίκη των δολοφόνων από το Διεθνές Δικαιοδοτικό όργανο! Είμαι βέβαιος, ότι η παρούσα νέο-οσμανική ισλαμική κυβέρνηση της γείτονος, φίλης και συμμάχου χώρας θα το αναγνωρίσει και θα ζητήσει επισήμως συγνώμη από τις οικογένειές τους και από την νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας! δ). Αναφορικά τώρα με την υπόθεση της «πειρατείας» για την οποία καταγγέλλεται η Κυβέρνηση Νετανιάχου, και μάλιστα εκτός των υπολοίπων, και από την Τουρκία, ιδωμένη από την αυστηρά νομική της πλευρά η καταγγελία αυτή δεν έχει νομικό έρεισμα. Απλούστατα διότι κατά το Δίκαιο του Ναυτικού αποκλεισμού (Blocus Naval) υπάρχει το Κείμενο του San Remo (San Remo Manual on International Law Applicable to Armed Conflicts at Sea, 12 June 1994) το οποίο, όπως ορθότατα παρατηρεί ο Δρ. Αθανάσιος Δρούγος, με την «…παράγραφο 67 επιτρέπει σε αντιμαχόμενους να επιτεθούν σε εμπορικά/μη-πολεμικά πλοία που φέρουν την σημαία τρίτων κρατών εκτός των χωρικών τους υδάτων, εφόσον είναι βέβαιοι και βάσει λογικών αποδείξεων εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες, ή πρόκειται να σπάσουν ναυτικό αποκλεισμό, και ενώ έγκαιρα τους έχουν ειδοποιήσει και αρνούνται να σταματήσουν ή επί τούτου αρνούνται –αντιδρούν σε νηοψία-έρευνα ή κατάληψη»[1]. Και βεβαίως, όπως συνεχίζει ο Δρ Δρούγος: «Αν πάμε και στην παράγραφο 146 του ιδίου κειμένου: Επιτρέπεται η κατάληψη του συγκεκριμένου πλοίου τρίτης Χώρας (Εμπορικού) εκτός των χωρικών υδάτων, εφόσον υπάρχει εμπλοκή σε παράνομες δραστηριότητες που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο 67»[2]. Ο Δρ Δρούγος σημειώνει ακόμη ότι «Όλοι αυτοί που τόσο έντονα επέκριναν την καταδρομική ενέργεια(που επαναλαμβάνω ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά) και είναι λαλίστατοι από τις θέσεις τους, δεν είπαν απολύτως τίποτα όταν το Ισραήλ εντόπισε και κατέλαβε το πλοίο που μετέφερε 33 τόνους όπλα στην Χεζμπολλάχ (κατά παραβίαση της απόφασης 1701 του ΣΑ/ΟΗΕ), ούτε όταν στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ/Ταϊλάνδη σταμάτησαν οι αρχές το αεροσκάφος που μετέφερε όπλα και συστήματα πυραύλων από την Β. Κορέα στο Ιράν (κατά παραβίαση των αποφάσεων 1696 και 1874 του ΣΑ/ΟΗΕ), ούτε βέβαια διαμαρτυρήθηκαν για την αθλιότητα του καθεστώτος της Β. Κορέας να βυθίσει προ δυο μηνών πολεμικό πλοίο της Νοτίου Κορέας στην Κίτρινη Θάλασσα (46 νεκροί από τα μέλη του πληρώματος).» Παρόλα αυτά, οφείλω να επαναλάβω ότι στο ηθικό πεδίο, o αποκλεισμός αυτός πρέπει κατεπειγόντως να αρθεί για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Παλαιστινιακού Λαού, του Ισραηλινού Λαού και των εθνών της Μεσογείου και της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Αυτό, όμως, δεν είναι νομικής τάξεως πρόβλημα και πάντως δεν μπορεί να επιλυθεί από έναν εθνικό δρώντα με την «αξιοπιστία της Τουρκίας», ειδικά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών! Αλήθεια, με εκείνον τον Οτσαλάν στο Ιμραλί, τι να γίνεται; ε). Φαντάζομαι, συμπαρατασσόμενος απολύτως με τον Νίκο Κοτζιά (Η Αξία, 05 Ιουνίου 2010, «Γνώμες», σ. 13) ότι οι ακτιβιστές μας είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν ακόμα έναν στολίσκο διεθνών ακτιβιστών με την εκ 50% συμμετοχή Ελλήνων ακτιβιστών (κατά την πρόσφατη τουρκική αναλογία) και «..να πάνε στην Κατεχόμενη Κύπρο να διαδηλώσουν τη θέλησή τους να απαλλαγεί η Κύπρος, και πριν απ’ όλα ο δημοκρατικός τουρκο-κυπριακός πληθυσμός, από την κατοχή των τουρκικών αντιδημοκρατικών στρατευμάτων. Αν αυτό φαντάζει δύσκολο, τότε τους προτείνω να οργανώσουν την είσοδό τους στο λιμάνι της πόλης φαντάσματος της Αμμοχώστου και να διεκδικήσουν την άμεση επιστροφή του στο Λαό της Κύπρου». στ). Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν στην χώρα μας ότι ο Οργανισμός Ισλαμικής Διασκέψεως (Ο.Ι.Δ.) έχει δεχθεί και αναγνωρίσει, το ψευδοκράτος του Ντεκτάς και των Κατεχομένων ως «Κράτος Παρατηρητή» από το 1979 (!) με την επωνυμία Turkish Cypriot State;[3] Δηλαδή, τα 57 μέλη του Αραβομουσουλμανικού Κόσμου που μετέχουν στο Οργανισμό αυτό, αναγνώρισαν ως κράτος την παράνομη «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου»! Ομόφωνα![4]. Δεν συζητούμε φυσικά για την Τουρκία, η οποία άλλωστε προεδρεύει του Οργανισμού δια του υπηκόου της Καθηγητού κ. Ekmeleddin Ihsanoglu, ο οποίος είναι ο Γ.Γ. του Ο.Ι.Δ από το 2005! Ο οποίος κ. Ihsanoglu μάλιστα, προτρέπει όλα τα μέλη του Οργανισμού να συνδράμουν το «Τουρκοκυπριακό Κράτος» με κάθε τρόπο και σε όλους τους τομείς! Μπορεί κανείς να απολαύσει την ομιλία του Τούρκου Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, που έγινε κατά την 34η Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης στις 14/04/2007 στην Jeddah της Σαουδικής Αραβίας).[5] Ένα ερώτημα, πάντως, θα ήθελα να θέσω προς κάποιους ανησυχούντες μήπως η στάση της Ελληνικής Κυβερνήσεως και της Κυπριακής ομολόγου της, εξοργίσει τους Άραβες και πάνε και αναγνωρίσουν την «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου»: Μα το έχουν ήδη πράξει κύριοι, από το 1979! Δεν το αντελήφθητε; Σε τι ακριβώς τους είχαμε ενοχλήσει τότε; O ηγέτης του Παλαιστινιακού Λαού αείμνηστος Γιάσερ Αραφάτ ήταν διαρκώς προσκεκλημένος των Αθηνών και μάλιστα και καθ’όλην την περίοδο των κυβερνήσεων του, επίσης αειμνήστου, Ανδρέα Παπανδρέου! Ξεχάστηκαν οι παρελάσεις και τα γήπεδα που γέμιζαν επί των κυβερνήσεων αυτών, ενώπιον του Γιάσερ Αραφάτ, σε ένδειξη αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό Λαό; Μέχρι το 1989 δηλαδή! Και εύγε στον Ελληνικό Λαό που στήριζε και στηρίζει τον αγώνα του Πλαιστινιακού Λαού! Αλλά δεν είναι δυνατόν να στηρίξουμε και τους νέο-οσμανλήδες της Άγκυρας παίζοντας το στρατηγικό παιχνίδι τους εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων! Και ερωτώ κάποιους άλλους εξαιρετικά «ανησυχούντες»: 1) Κύριοι, γιατί ενοχλείστε από προτάσεις για την βελτίωση των Ελληνο-Ισραηλινών σχέσεων; Βελτίωση, σημαίνει «καλυτέρευση σχέσεων με το Ισραηλινό κράτος» δεν σημαίνει… διάρρηξη των σχέσεών μας με τον Αραβικό κόσμο! Γιατί τόσος μανιχαϊσμός στην σκέψη σας; Και όσο για τη φράση που συστηματικά απομονώνετε για να αποκαλύψετε το δήθεν «αντιαραβικό μένος μου», αυτήν δηλαδή την περιβόητη: «να εξορκιστούν κάποια δαιμόνια μονίμως εγκατεστημένα στις συνειδήσεις των αρμόδιων για την παραγωγή αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής» σας πληροφορώ ότι είναι τελείως ατυχείς οι αυθαίρετες ερμηνείες σας περί δήθεν «κακού φιλοαραβισμού»! Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη φράση μου περί «των αμφιβόλου ευφυίας παραδοσιακών πολιτικών της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Μια φράση στο εσωτερικό της οποίας τελείως αυθαίρετα προσθέτετε σε παρένθεση, κάτι το οποίον εγώ ουδέποτε έγραψα! Και το πράττετε χωρίς να ενημερώνετε τον αναγνώστη με ένα [Σ.Σ.] ότι, δηλαδή, πρόκειται για δική σας ερμηνεία και όχι για δική μου συγγραφή! Προσθέτετε λοιπόν την εξής φράση εντός παρενθέσεως: «(δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές)» και έτσι η πραγματική φράση μετατρέπεται σε κάτι που είναι δικό σας δημιούργημα, δηλαδή: «τις αμφιβόλου ευφυίας (δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές) παραδοσιακές πολιτικές της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Ας διευκρινίσω λοιπόν λοιπόν τι εννοώ για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι: Εννοώ λοιπόν απλώς έναν διαρκή, ευήθη και ανερμήνευτο αντισημιτισμό, ο οποίος επηρρέαζε και ίσως ακόμη επηρρεάζει την ελληνική εξωτερική πολιτική! 2) Επίσης να τονίσω ότι ουδεμία έχω σχέση αγαπητοί φίλοι, ούτε είχα ποτέ, με το «Δίκτυο 21», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάτι εναντίον του ή εναντίον των μελών του. Απλώς το αγνοώ, όπως αγνοώ και τα μέλη του. Απλά, καθαρά και ξάστερα! 3) Να θυμίσουμε ακόμη εις τους «ανησυχούντες» την εξής -σουρρεαλιστική για τους νόες τους- ιστορία: η Τουρκία έγινε μέλος στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης το 1969, με άκρως κεμαλικό και κοσμικό καθεστώς! Και μάλιστα, το Φεβρουάριο του 1996, ολίγες μέρες αφού οι τούρκοι «δημοσιογράφοι»[6] δημιούργησαν το δράμα των Ιμίων, με την i) κεμαλίστρια, λαϊκο-κοσμική συνεπώς, Πρωθυπουργό κ. Τανσού Τσιλέρ! Αυτό το πράττει η Τουρκία η οποία ii) ήταν ήδη μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης-μαζί με το Ιράν(!)- και η ίδια Τουρκία iii) υπογράφει την ευρύτερη δυνατή Συμφωνία Αμυντικής και Στρατιωτικής Συνεργασίας με το…Ισραήλ! Αντιληφθήκατε τώρα μήπως, εσείς και οι «ανησυχούντες» φίλοι σας, τι σημαίνει πραγματική διπλωματία;! 4) Εάν κάποιοι δεν ενοχλούνται από την τουρκο-ισραηλινή Αμυντική Συνεργασία μέχρι και τώρα, σήμερα, όπου ο Τούρκος Υπουργός Εθνικής Αμύνης δηλώνει ανερυθρίαστα (μετά τα αιματηρά γεγονότα του Mavi Marmara…), ότι θα… συνεχίσει την προμήθεια ισραηλινών Mη Eπανδρωμένων Mαχητικών Αεροσκαφών (u.a.v.) ύψους 135 εκατομμ. Δολλαρίων (!), γιατί αλήθεια να ενοχλούνται από μια πρότασή μου περί «ελληνο-ισραηλινής συνεργασίας στο τομέα της συμπαραγωγής αμυντικών συστημάτων»; Δηλαδή για πιο λόγο η καλή φίλη, γείτων και σύμμαχος Τουρκία, πρίν ακόμη θάψει τους σκοτωμένους μουτζαχεντίν της από τον ισραηλινό στρατό, είναι καλό και δημοκρατικό να ανανεώνει την αμυντική συνεργασία της με «τον δολοφόνο τους»…το Ισραήλ, ενώ η Ελλάδα θα διαπράξει τουλάχιστον έγκλημα καθοσιώσεως εάν διαννοηθεί να το πράξει ενώ δεν έχει ούτε έναν τέτοιο νεκρό; 5) Δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι ακριβώς ενοχλεί η αμφίπλευρη διπλωματική προσέγγιση της Ελλάδος, δηλ. μεταξύ Αραβικού κόσμου και Ισραήλ, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς αποικιοκρατικό παρελθόν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, άρα έχει λευκό ποινικό μητρώο, ενώ αυτό το πράττει η Τουρκία, χώρα η οποία είναι -και θα είναι- καταδικασμένη στη συνείδηση του Αραβικού κόσμου ως καταστροφέας του Χαλιφάτου και της αραβικής λαμπρότητας! Μα όταν «οι ανησυχούντες» και οι πάσης φύσεως ηρακλειδείς των, μας προτείνουν ολοκληρωτική συνεργασία και φιλία με την Τουρκία, δεν σκέφτονται ότι η γείτων χώρα έχει αυτήν την πολιτική! Γιατί αυτό επιτρέπεται (στις συνειδήσεις των «ανησυχούντων» πάντοτε), για την Τουρκία και όχι για την Ελλάδα; Mήπως τελικά υπάρχει κάποιος υποβόσκων, ασυνείδητος ίσως, αντισημιτισμός σε όλη τούτη την υπόθεση; Ο γράφων δηλώνει ανεπιφυλάκτως ότι τιμά και σέβεται τον Παλαιστινιακό Λαό και ότι τιμά την προσπάθειά του να δημιουργήσει το Κράτος του, ανεξάρτητο, ευτυχισμένο και ελεύθερο στα εδάφη της Παλαιστίνης. Και τότε, όπως και τώρα, ασφαλώς θα πρότεινε κάθε μορφής ειρηνική συνεργασία μαζί του. Το ίδιο όμως ισχυρίζομαι και για το Ισραηλινό κράτος με το Λαό του οποίου δε θεωρώ ότι μας χωρίζει κάτι. Με κάποιες κυβερνήσεις ίσως! Αλλά αυτό μας συμβαίνει και με τις δικές μας, τις ελληνικές κυβερνήσεις! Δεν είναι «προνόμιο» μόνον των Ισραηλινών! Και θεωρώ ότι η χώρα μας, ως μη-αναθεωρητική χώρα, θα μπορούσε να βοηθήσει το Ισραήλ να σκεφθεί προς την κατεύθυνση αυτή χωρίς θερμές εκρήξεις. Όπως ήταν έτοιμος να πράξει ο αείμνηστος Γιτζχάκ Ράμπιν πρίν δολοφονηθεί από το χέρι του θερμοκεφάλου Γιγκάλ Αμίρ! Αλλά σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παύσουμε να σκεφτόμαστε το εθνικό όφελος και τις ισορροπίες στο διεθνές σύστημα 6) Επανερχόμενοι όμως στο ζήτημα της ακτιβιστικής επιχειρήσεως πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι από πλευράς των συμμετεχόντων πολιτών-ακτιβιστών των λοιπών χωρών, ήταν απολύτως καθαρή και αγνών ανθρωπιστικών προθέσεων. Δεν προκύπτει όμως ότι ισχύει κάτι κάτι ανάλογο και από την πλευρά της Τουρκίας. Όπως αναφέρει και ο συνάδελφος Νίκος Κοτζιάς (Η Αξία, 05 Ιουνίου 2010, «Γνώμες», σ. 13), «…να μην ξεχνάμε ότι Κύπριοι ευρωβουλευτές, και μάλιστα του αντιπολιτευόμενου ΔΗΣΥ, κατήγγειλαν την παρουσία των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας σε όλη την επιχείρηση»! Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του στο ότι «…όταν η κοινή γνώμη [στην Ελλάδα] είναι έτοιμη να κλάψει για δικαιώματα τρίτων χωρών, ενώ δεν είναι έτοιμη να το κάνει για την Κύπρο είναι σοβαρό το ζήτημα» και στο ότι «…σήμερα, και αυτό με παραξενεύει, συχνά με πληγώνει, οι Έλληνες ακτιβιστές πάνε μέχρι το τέρμα του κόσμου, αλλά αγνοούν συστηματικά την Κύπρο». Και για να μην βασανίζουμε τον αναγνώστη, να ξεκαθαρίσουμε ότι κατά τον γράφοντα πρόκειται για μια εκμετάλλευση των ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αισθημάτων πολλών ανύποπτων και εγνωσμένης εντιμότητος πολιτών, από την τουρκική εξωτερική πολιτική και συγκεκριμένα τους κ.κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Την Τρίτη [25 Μαΐου] έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη ένα συμβάν, το οποίο θα μπορούσε από μόνο του να χαρακτηρισθεί ως ήσσονος σημασίας αλλά με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ο τούρκος ΥπΕξ Αχμέτ Νταβούτογλου κάλεσε το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να επιτρέψει σε έναν στολίσκο, του Insani Yardim Vakfi/Ι.Η.Η. (Οργάνωση Ανθρωπιστικής Βοήθειας), μίας τουρκικής θρησκευτικής ΜΚΟ η οποία κατά το Ινστιτούτο Stratfor συνδέεται με το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας, να φέρει σε πέρας την αποστολή του, δηλ. τον εφοδιασμό των Παλαιστινίων με ανθρωπιστική βοήθεια. Το τουρκικό πλοίο στο οποίο έγιναν τα επεισόδια, ανήκε σε αυτήν την Τουρκική «Μη Κυβερνητική Οργάνωση», την IHH. Α). Η οργάνωση όμως, αυτή σύμφωνα με μελέτη του εγκυρότατου Δανικού Ινστιτούτου Διεθνούς Στρατηγικής (Danish Institute for International Studies) του 2006, με συγγραφέα τον Evan F. Kohlman, χαρακτηρίστηκε ως Ισλαμική οργάνωση που εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια έχει διατελέσει και βιτρίνα για τρομοκρατικές οργανώσεις (The Role of Islamic Charities in International Terrorist Recruitment and Financing)[7]. Στη σχετική μελέτη ο Evan F. Kohlman φέρεται ως: «Σύμβουλος θεμάτων διεθνούς τρομοκρατίας με υπερεπταετή εμπειρία έρευνας και ανάλυσης της Αλ Κάιντα και άλλα διεθνή τρομοκρατικά κινήματα του 21ου αιώνα. Έδωσε διαλέξεις και έκανε ενημερώσεις σχετικά με τις διεθνείς τρομοκρατικές απειλές σε διάφορα ιδρύματα […] μεταξύ των οποίων και στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, το F.B.I., το αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (Ν.S.C), το Υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας (Homeland Security Dept.) και την Αμερικανική Υπηρεσία Εσωτερικών Πόρων (Internal Revenue Service)». Συνεπώς, η αξιοπιστία του είναι μάλλον…ικανοποιητική και η προσπάθεια να τον θεωρήσουμε…«απατεώνα» μάλλον…δεν ευσταθεί. Πρέπει να τονίσουμε δε ότι η γνωστή φράση που τίθεται παραδοσιακά ως «μότο» σε όλες τις εκδόσεις αναλόγων Ινστιτούτων: «Τα εκδιδόμενα κείμενα δεν εκφράζουν τις απόψεις του «Τάδε» Υπουργείου Εξωτερικών ούτε αυτές του «τάδε Ινστιούτου» αλλά μόνον των συγγραφέων» είναι πάγιες και τίθενται για να διασφαλίσουν τον επιστημονικό και πολιτικό χαρακτήρα των φορέων τους έναντι πάσης εξωτερικής κριτικής περί μεροληψίας. Δεν σημαίνει ότι αναιρούν την αξιοπιστία των μελετών που οι ίδιες οι κυβερνήσεις χρηματοδότησαν! Αναγράφονται δε επιμελώς, σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσιεύσεις των Ιδρυμάτων αυτών. Επρόκειτο εν πάση περιπτώσει, για μια μελέτη που έγινε κατόπιν αιτήματος του Δανικού Υπουργείου των Εξωτερικών το οποίο διατυπώθηκε το 2005 προς το Danish Institute for International Studies, αναφορικά με μελέτες σχετικές με τους τρόπους της μέτρησης και μελέτης δράσης των ριζοσπαστικών κινημάτων μέσω των οργανώσεων Αναπτυξιακής Βοήθειας. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και δημοσιεύθηκε με δαπάνες της Δανικής Κυβερνήσεως το 2006. Το 2008 το Ισραήλ τη χαρακτήρισε επίσης την Ι.Η.Η. ως τρομοκρατική οργάνωση. Εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η Τουρκία, αν ήθελε πράγματι να βοηθήσει το χειμαζόμενο Λαό της Γάζας δεν έπρεπε να επιλέξει αυτήν την οργάνωση. Και επίσης: Ακόμα και άδικο να είχε το Ισραήλ που θεώρησε την οργάνωση τρομοκρατική, δεν έπρεπε να γίνει σεβαστή από την Τουρκία η ευαισθησία του; Πως θα φαινόταν δηλαδή στην Τουρκία αν το Ισραήλ, ανέθετε σε μια ανάλογη φιλοκουρδική οργάνωση να μεταφέρει και να διανείμει Ανθρωπιστική Βοήθεια (πραγματική Ανθρωπιστική Βοήθεια και φυσικά όχι κάτι ύποπτο) στα όρη της Ν/Α Τουρκίας τα οποία και αποτελούν εδάφη με κουρδικό πληθυσμό σε ποσοστό 100%; Ερώτημα προς ευαισθήτους! Νωρίτερα, η οργάνωση Ι.Η.Η., είχε απορρίψει την πρόταση του Ισραήλ να διοχετεύσει τα εφόδια μέσω ισραηλινού εδάφους, από τον ισραηλινό Λιμένα Ασντόντ. 1) Β.) Το Κανάλι CBS μετέδωσε συνέντευξη του Γάλλου Δικαστή κ. Jean-Louis Bruguière, ο οποίος ήταν επικεφαλής αντιτρομοκρατικής μονάδας της Γαλλικής Δικαιοσύνης για σχεδόν δύο δεκαετίες (πριν να συνταξιοδοτηθεί το 2007) στο Associated Press, στο πλαίσιο της οποίας ο γάλλος ανώτατος δικαστικός λειτουργός καταθέτει ότι η τουρκική ομάδα βοήθειας είχε σχέσεις με την τρομοκρατία. Ο Bruguière, 67 ετών, είναι σήμερα ο συντονιστής του προγράμματος παρακολούθησης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργεί σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραθέτουμε[8]: «(AP) ΠΑΡΙΣΙ (AP) - Το Εδρεύον στην Κων/πολη τουρκικό ισλαμικό Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ελευθερίες και Ανθρωπιστικού έργου, που βρίσκεται πίσω από τον στολίσκο των πλοίων που δέχτηκε επίθεση από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ κατευθυνόταν προς τη Γάζα είχε δεσμούς με δίκτυα τρομοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου της Αλ Κάιντα, το 1999, να βομβαρδίσει το Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, δήλωσε την Τετάρτη Γαλλίας πρώην ανώτατος δικαστής κατά της τρομοκρατίας. Το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τις Ελευθερίες και την Ανθρωπιστική Βοήθεια, με βάση την Κωνσταντινούπολη, γνωστό με το τουρκικό ακρωνύμιό του ΙΗΗ, είχε «σαφείς, μακροχρόνιους δεσμούς με την τρομοκρατία και την Τζιχάντ», δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Associated Press ο πρώην ανακριτής κ. Jean-Louis Bruguière. Ο Bruguière, ο οποίος ήταν επικεφαλής αντιτρομοκρατικής μονάδας της γαλλικής δικαιοσύνης για σχεδόν δύο δεκαετίες πριν από συνταξιοδοτηθεί το 2007, δεν ανέφερε αν το ΙΗΗ έχει σήμερα δεσμούς με την τρομοκρατία[9], αλλά είπε ότι είχε όταν διεξήγαγε έρευνα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. «Βοηθούσαν βασικά την Αλ Κάιντα, όταν ο (Οσάμα) Μπιν Λάντεν άρχισε να θέτει το έδαφος των ΗΠΑ στο στόχαστρό του», είπε. Ορισμένα μέλη της διεθνούς τρομοκρατικής ομάδας που είναι γνωστή ως «Δίκτυο Fateh Kamel», εργάζονταν τότε στην ΙΗΗ, είπε. Ο Kamel, με διπλή αλγερινή και καναδική υπηκοότητα, είχε δεσμούς με την εκκολαπτόμενη Αλ Κάιντα, δήλωσε ο Bruguière. Μεταξύ των οπαδών του Kamel ήταν ο Ahmed Ressam, έναν Αλγερινός που συνελήφθη στην πολιτεία της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ το Δεκέμβριο του 1999, καθώς μετέβαινε για να βομβαρδίσει το Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, μέρος της σχεδίου της Αλ Κάιντα. «Το ΙΗΗ είχε ένα ρόλο στην οργάνωση η οποία οδήγησε στο σχέδιο», δήλωσε ο Bruguière, επαναλαμβάνοντας την ένορκη κατάθεση που πραγματοποιήσε ως μάρτυρας σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δίκης του Ressam. Ο Ressam εκτίει σήμερα ποινή φυλάκισης 22 ετών. Ο Bruguière εξέδωσε διεθνές ένταλμα κατά του Kamel, πρώην μέντορα του Ressam, ο οποίος εκδόθηκε από την Ιορδανία στη Γαλλία το 1999 και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης με κατηγορίες που συνδέονται με την τρομοκρατία. Το ΙΗΗ αρνείται κατηγορηματικά δεσμούς με ριζοσπαστικές ομάδες. Η ομάδα αυτή δεν βρίσκεται μεταξύ των περίπου 45 ομάδων που έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές από το Συντονιστή για την Αντιτρομοκρατία του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Εννέα άνθρωποι που επέβαιναν στον στολίσκο του ΙΗΗ σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις τη Δευτέρα. «Είμαστε μια νόμιμη οργάνωση», δήλωσε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΙΗΗ Omer Faruk Korkmaz, αργά την Τετάρτη σε απάντηση στις δηλώσεις του Bruguière. «Δεν έχουμε καμία σχέση με οποιαδήποτε παράνομη οργάνωση", είπε. «Δεν γνωρίζουμε τον Ahmed Ressam ή τον Fateh Kamel," δήλωσε ο Korkmaz. «Δεν εγκρίνουμε τις ενέργειες οποιασδήποτε τρομοκρατικής οργάνωσης στον κόσμο». Γάλλοι ερευνητές ανακάλυψαν τη δεκαετία του 1990 ότι «πολλά μέλη του δικτύου Fateh Kamel εργάστηκαν στο ΙΗΗ ως προκάλυμμα», δήλωσε ο Bruguière. «Ήταν μια υπερβολικά συστηματική και εκτενής πρακτική ώστε η αυτή η ΜΚΟ να μην γνωρίζει τον πραγματικό στόχο τους», είπε. Ο πρώην δικαστής, που φημίζεται για τον εντοπισμό του καταδισθέντος τρομοκράτη «Κάρλος το Τσακάλι», είπε ότι δεν πιστεύει ότι θα μπορούσαν να είχαν διεισδύσει τρομοκράτες στο ΙΗΗ, χωρίς αυτό να το γνωρίζει. «Είναι δύσκολο να αποδειχθεί, αλλά όλα τα στοιχεία της έρευνας αποδεικνύουν ότι μέρος της ΜΚΟ χρησίμευσε για να καλύπτει ιεροπολεμικές δραστηριότητες», είπε ο Bruguière. «Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή ήταν μια ξεκάθαρη στρατηγική, γνωστή στο ΙΗΗ». Ο δικαστής δήλωσε ότι ήταν προσωπικά αναμειγμένος σε μια επιδρομή με τη γαλλική και την τουρκική αστυνομία στα κεντρικά γραφεία του ΙΗΗ στην Κωνσταντινούπολη το 1998, όπου ευρέθησαν όπλα, πλαστά έγγραφα και άλλο «ενοχοποιητικό» υλικό. «Είχε σαφώς αποδειχθεί ότι μέρος των δραστηριοτήτων της ΜΚΟ δεν ήταν η φιλανθρωπία, αλλά η προσφορά «βιτρίνας» για τη διακίνηση κεφαλαίων, όπλων και μουτζαχεντίν προς και από τη Βοσνία και το Αφγανιστάν» - περιοχές του τότε ενδιαφέροντος των ισλαμιστών μαχητών. Στην Κωνσταντινούπολη, ο Korkmaz, του ΙΗΗ, επιβεβαίωσε την επιδρομή της αστυνομίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αλλά αρνήθηκε ότι βρέθηκαν όπλα και είπε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία για δεσμούς οι οποίοι να απεδείκνυαν σχέσεις με παραστρατιωτική δράση. Ο Bruguière δεν προσδιόρισε τον αριθμό των μελών της τρομοκρατικής ομάδας ούτε έδωσε ονόματα, αλλά είπε ότι ένας από τους υπόπτους, ένας άνδρας από τη Βοσνία, εμφανίστηκε σε άλλη υπόθεση που σχετίζεται με την τρομοκρατία, αρκετά πρόσφατα, το 2005 - αν και δεν υπήρχε καμία ένδειξη τότε ότι ο άνδρας αυτός είχε ακόμη δεσμούς με το ΙΗΗ. Διάφορα στοιχεία εντός της φιλανθρωπικής οργάνωσης υποστηρίζαν επιχειρήσεις του τζιχάντ κατά τη δεκαετία του 1990, είπε ο Bruguière, πριν προσθέσει: «Δεν ξέρω αν συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα». «Αλλά διεφαίνετο σαφώς τότε ότι το ΙΗΗ μπορούσε να συνεχίζει τη λειτουργία του χάρη στη μερική πολιτική υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης παρά τις σοβαρές υποψίες εναντίον του», εδήλωσε ο Bruguière. Ο Bruguière αποσύρθηκε από το δικαστικό σώμα το 2007, όταν έγινε υποψήφιος βουλευτής με το συντηρητικό κόμμα του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Δεν εξελέγη. Ο Bruguière, 67 ετών, είναι σήμερα ο συντονιστής του προγράμματος παρακολούθησης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργεί σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες[10]. Στην Ουάσιγκτον, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ P.J. Crowley δήλωσε την Τετάρτη στους δημοσιογράφους ότι «γνωρίζουμε ότι εκπρόσωποι του ΙΗΗ συναντήθηκαν με ανώτερους αξιωματούχους της Χαμάς στην Τουρκία, τη Συρία και τη Γάζα τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό προφανώς μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία». Είπε όμως, ότι οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να «επικυρώσουν» ότι το ΙΗΗ έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα». Το ζήτημα βέβαια δεν έγκειται στο εάν εισέτι το Ι.Η.Η. έχει διασυνδέσεις με την Αl-Qaida. Και βεβαίως δεν αναμέναμε από τον αμερικανό εκπρόσωπο να στραφεί, ουσιαστικά, εναντίον της τουρκικής κυβερνήσεως που υποστήριξε εμφανέστατα το εγχείρημα. Εδώ εντοπίζεται και η δυσκολότατη θέση της Αμερικανικής Κυβερνήσεως να θίξει κάποιον εκ των δύο στρατηγικών συμμάχων. Το ζήτημα είναι αν η Ι.Η.Η. έχει πλούσιο παρελθόν και παρόν με την Χαμάς και την τουρκική ισλαμική κυβέρνηση. Και αυτό συμβαίνει, δυστυχώς. Γ). Ακόμα, πρέπει να σκεφτούμε το γιατί στην περίπτωση του Ιρλανδικού ακτιβιστικού σκάφους Rachel Corrie δεν υπήρξε η παραμικρή σύγκρουση ή ανταλλαγή ύβρεων, ξυλοδαρμών ή πυροβολισμών μεταξύ των πραγματικά ειρηνικών ακτιβιστών που επέβαιναν στο σκάφος και των Ισραηλινών Κομμάντος (5 Ιουνίου 2010). Το πλοίο οδηγήθηκε κανονικά στον λιμένα Ασντότ και ξεφόρτωσε την ανθρωπιστική του βοήθεια η οποία και έλαβε το δρόμο του προορισμού της προς τη Γάζα αφότου υπέστη τον απαιτούμενο, από τις ισραηλινές αρχές έλεγχο. Η κυβέρνηση Νετανιάχου, κατόπιν προειδοποιήσεως πάντως την οποία όφειλε από νομικής πλευράς να κάμει, αντέδρασε σπασμωδικά, και έπαιξε ουσιαστικά το παιχνίδι της τουρκικής προβοκάτσιας κάνοντας υπερβολική και απαράδεκτη χρήση βίας, προκαλώντας 8 νεκρούς τούρκους πολίτες και έναν τουρκικής καταγωγής αμερικανό πολίτη πάνω στο τουρκικό σκάφος Mavi Marmara, της «ανθρωπιστικής» ισλαμιστικής οργανώσεως Ι.Η.Η. Ήταν μέγα σφάλμα, που θα οδηγήσει την ισραηλινή κυβέρνηση σε διεθνείς πιέσεις, οι οποίες μόνο χρήσιμες δεν της είναι. Επίσης διέκοψε τις Ισραηλο-Παλαιστινιακές συνολιλίες Ειρήνευσης, όπως και ανάγκασε τον Μαχμούντ Αμπάς καταγγέλοντας την επίθεση των Κομμάντος της Κυβερνήσεως Νετανιάχου, να…συστρατευθεί εκ των πραγμάτων, προσωρινά τουλάχιστον, με τη… Χαμάς! Δεν έπρεπε σε καμμία περίπτωση η κυβέρνηση Νετανιάχου να αντιδράσει κατ’ αυτόν τον τρόπο! Καταδικάζεται και καταγγέλλεται διεθνώς, μέχρι και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πρόκειται για μέγιστο διπλωματικό, εκτός από ανθρωπιστικό, λάθος της. Πάντως, πέραν του απολύτως καταδικαστέου γεγονότος αυτού, πρέπει να δούμε και το γεωστρατηγικό παιχνίδι της Τουρκίας και να το αναλύσουμε. Δ). Σύμφωνα και με το αμερικανικό Ινστιτούτο Strafor (και έχει σημασία να τονίσουμε την προέλευση του Ινστιτούτου), η Τουρκία προσπαθεί να επανακάμψει στη διεθνή σκηνή ως μεγάλη δύναμη, κι η επιδίωξή της αυτή έχει τεράστια επίπτωση στην πάλαι ποτέ συμμαχία της με το Ισραήλ, που διήρκεσε περισσότερο από έξι δεκαετίες. Το αμερικανικό αυτό Ινστιτούτο, προέβλεπε, ήδη από την 25η Μαΐου 2010, σε σχετικό του policy paper, με εξαιρετική ακρίβεια τα εξής: «Η Τουρκία προσπαθεί να επανακάμψει στη διεθνή σκηνή ως μεγάλη δύναμη, κι η επιδίωξή της αυτή έχει τεράστια επίπτωση στην πάλαι ποτέ συμμαχία της με το Ισραήλ, που διήρκεσε περισσότερο από έξι δεκαετίες. Πράγματι, η Τουρκία, διανύοντας το στάδιο της επανάκαμψής της, πρέπει να σταθεί κριτικά απέναντι στο Ισραήλ. Και τούτο γιατί η Άγκυρα πρέπει να αναλάβει ηγεμονικό ρόλο στη Μ. Ανατολή, και να αναδειχθεί ως ηγέτιδα δύναμη του ευρύτερου ισλαμικού κόσμου. Τούτο μπορεί να εξηγήσει τη δηκτική στάση του τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν και την άσκηση ηχηρής κριτικής έναντι του Ισραήλ στο Νταβός, έπειτα από την τελευταία στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία οδήγησε σε σοβαρή επιδείνωση τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις. Οι Τούρκοι διαισθάνονται προφανώς μια ευκαιρία να προσπαθήσουν να φέρουν το Ισραήλ σε δύσκολη θέση. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν υπέρ τους τις επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Αν και η ΜΚΟ μπορεί να έχει δεσμούς με το κυβερνών AKP, δεν υπάρχει ένδειξη ότι η κίνηση για άρση του αποκλεισμού έχει οργανωθεί από την κυβέρνηση. Το νέο σενάριο, πάντως, προβλέπει ένα δυνητικά τεράστιο διεθνές σκηνικό το οποίο, ανεξάρτητα από την έκβασή του, θα είναι επ' ωφελεία της Τουρκίας. Οι Τούρκοι διαισθάνονται προφανώς μια ευκαιρία να προσπαθήσουν να φέρουν το Ισραήλ σε δύσκολη θέση. Εάν οι ισραηλινές δυνάμεις απαγορεύσουν τον πλου του σκάφους, η Τουρκία μπορεί να στρέψει τα διπλωματικά της βέλη κατά του Ισραήλ και να προκαλέσει γενικευμένη καταδίκη του. Η αύξηση της έντασης θα προκαλούσε την ανάμειξη των ΗΠΑ. Δεδομένης της εξάρτησης των ΗΠΑ από την Τουρκία, η τελευταία θα μπορούσε να αναγκάσει την Ουάσινγκτον να τοποθετηθεί ως προς το ζήτημα. Φυσικά, η Ουάσιγκτον δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στην Άγκυρα. Εναλλακτικά, εάν οι Ισραηλινοί αναγκάζονταν να επιτρέψουν στο στολίσκο να ολοκληρώσει την αποστολή του, η Τουρκία θα κατέγραφε μία μείζονα νίκη. Θα ενισχυόταν ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας ως ανερχόμενης δύναμης, ειδικότερα στη Μέση Ανατολή και τον ευρύτερο ισλαμικό κόσμο, την ηγεσία του οποίου επιζητούν οι Τούρκοι. Αν και η κατάσταση, ανεξαρτήτως έκβασης, μόνον επικερδής μπορεί να είναι για την Τουρκία (win-win), βάζει το Ισραήλ σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, ανεξαρτήτως του πώς θα χειριστεί το ζήτημα του στολίσκου. Εάν οι Ισραηλινοί αποφασίσουν να απαγορεύσουν στο σκάφος να παραδώσει τα εφόδια, διακινδυνεύουν να δεχθούν παγκόσμια κριτική και να χειροτερεύσουν περαιτέρω τις σχέσεις τους με τη σύμμαχο Τουρκία. Διακινδυνεύουν επίσης μία περαιτέρω περιπλοκή της κατάστασης με τις ΗΠΑ και τούτο γιατί, σε μια δύσκολη περίοδο για ις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ, η Ουάσιγκτον χρειάζεται την Άγκυρα για την επίλυση πολλαπλών περιφερειακών ζητημάτων. Από την άλλη πλευρά, εάν προσπαθήσουν να αποφύγουν τη διπλωματική αποτυχία και επιτρέψουν στο σκάφος να πλεύσει προς τον προορισμό του, θα έχουν λάβει αμυντική στάση απέναντι στην εθνική τους ασφάλεια. Κι αυτό είναι κάτι που το Ισραήλ δεν έχει κάνει ποτέ στο παρελθόν. Σε μια δύσκολη περίοδο για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ, με δεδομένη την απόκλιση των περιφερειακών συμφερόντων μεταξύ Ιράν και Παλαιστινίων, η ισραηλινή κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε περαιτέρω ενέργειες που θα αύξαναν την ένταση με την κυβέρνηση του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Πέραν τούτου, το τουρκικό σκάφος, το οποίο έχει ήδη αποπλεύσει για τις ακτές της Γάζας, δημιουργεί μια κατάσταση στην οποία το Ισραήλ δεν έχει την επιλογή των κινήσεων. Το σενάριο αυτό έχει αποκτήσει τη δική του δυναμική – πολύ μεγαλύτερη από την αρχική πρόθεση των εμπλεκομένων μερών». Το αποτέλεσμα είναι όμως, όπως ο καθείς αντιλαμβάνευαι πλέον, αυτό που περιγράφει το κείμενο του αμερικανικού Think Tank. Εκπληκτικό? Σίγουρα όχι για τους παροικούντες την διεθνολογική Ιερουσαλήμ! Πρέπει όμως να τονισθεί ότι, οι τυχοδιωκτικές αυτές κινήσεις της Τουρκίας, θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο την ασφάλεια της περιοχής εξωθώντας στα άκρα ισχυρούς γεωστρατηγικά πόλους ισχύος, στη Μέση Ανατολή. Και θα μου επιτραπεί και μια πρόβλεψη: οι εξελίξεις αυτές δεν θα αφήσουν τα εσωτερικά μέτωπα στην Τουρκία (Κούρδοι της Τουρκίας) αλλά και τις εξελίξεις στο Ιράκ (Κούρδοι του Ιρακινού Κουρδιστάν) χωρίς αναταραχές και αλυσιδωτές εκρήξεις θερμών κρίσεων. Τα νέο-οσμανικά παίγνια του κ. Νταβούτογλου και του «μοιραίου» πρωθυπουργού του, ο οποίος προσπαθεί να ενδυθεί ρόλο Σουλτάνου, δεν θα καταλήξουν προς το συμφέρον της Τουρκίας. Και να σκεφθεί κανείς ότι μόλις χθές, τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ, παρέδωσαν την «Πράσινη Γραμμή» στον Ιρακινό Στρατό όπως και ότι η επιχείρηση έγινε δύο μέρες πρίν την συνάντηση Ομπάμα με τoν Μαχμούντ Αμπάς και τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ίσως αυτό να έκανε και τον κ. Νταβούτογλου να «κινητοποιηθεί ανθρωπιστικά» μέσω αναγνωρισμένων τρομοκρατικών οργανώσεων, για να προλάβει την επισφαλή γι αυτόν, επόμενη μέρα…Προφανώς κατά τις τουρκικές νέο-οσμανικές αντιλήψεις, ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ ισραηλινών και Παλαιστινίων, χωρίς την…Υψηλή Πύλη, δεν έπρεπε να προχωρήσει! Ο Αποκλεισμός της Γάζας. Αναφορικά, τώρα με τον αποκλεισμό της Γάζας, θεωρώ ότι πρέπει να αναθεωρηθεί τάχιστα από Ισραηλινής πλευράς. Δεν συνάδει με τις στοιχειώδεις αρχές του ανθρωπισμού και βασανίζει άδικα έναν πληθυσμό ανθρώπων που, ούτως ή άλλως υποφέρουν, πρωτίστως, από την ίδια τη Χαμάς. Δεν αποτελεί πολιτική λογική, ούτε επιδεικνύει διπλωματική ευφυΐα το «μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά»! Εφόσον υπάρχει ζήτημα ασφάλειας του Ισραήλ, ας κλείσει απολύτως τα σύνορά του με τη Λωρίδα της Γάζας και ας της αφήσει απολύτως ελεύθερη την επικοινωνία μέσω θαλάσσης και αέρος, αλλά και δια ξηράς από την Αίγυπτο. Δεν μπορεί η κυβέρνηση του κ. Νετανιάχου, όπως και αυτή του κ. Όλμερτ, να τιμωρούν έναν ολόκληρο λαό, επειδή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Χαμάς. Επίσης, μια τέτοια πράξη θα εκτιμηθεί δεόντως από την διεθνή κοινότητα, αλλά και θα ανακουφίσει τον χειμαζόμενο παλαιστινιακό πληθυσμό της περιοχής με ευεργετικά αποτελέσματα για την πρόοδο των ειρηνευτικών διαδικασιών. Ας βοηθήσουμε όλοι μας, προς μια τέτοια κατεύθυνση. Δεν είναι άστοχο… *Ι.Θ.Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών [1] SECTION V: NEUTRAL MERCHANT VESSELS AND CIVIL AIRCRAFT Neutral merchant vessels 67. Merchant vessels flying the flag of neutral States may not be attacked unless they: (a) are believed on reasonable grounds to be carrying contraband or breaching a blockade, and after prior warning they intentionally and clearly refuse to stop, or intentionally and clearly resist visit, search or capture;(b) engage in belligerent acts on behalf of the enemy;(c) act as auxiliaries to the enemy s armed forces;(d) are incorporated into or assist the enemy s intelligence system;(e) sail under convoy of enemy warships or military aircraft; or(f) otherwise make an effective contribution to the enemy s military action, e.g., by carrying military materials, and it is not feasible for the attacking forces to first place passengers and crew in a place of safety. Unless circumstances do not permit, they are to be given a warning, so that they can re-route, off-load, or take other precautions. [2] SECTION VI: CAPTURE OF NEUTRAL MERCHANT VESSELS AND GOODS 146. Neutral merchant vessels are subject to capture outside neutral waters if they are engaged in any of the activities referred to in paragraph 67 or if it is determined as a result of visit and search or by other means, that they:(a) are carrying contraband;(b) are on a voyage especially undertaken with a view to the transport of individual passengers who are embodied in the armed forces of the enemy;(c) are operating directly under enemy control, orders, charter, employment or direction;(d) present irregular or fraudulent documents, lack necessary documents, or destroy, deface or conceal documents;(e) are violating regulations established by a belligerent within the immediate area of naval operations; or(f) are breaching or attempting to breach a blockade.Capture of a neutral merchant vessel is exercised by taking such vessel as prize for adjudication. [3] Website Οργανισμού ισλαμικής Διάσκεψης: http://www.oic-oci.org/page_detail.asp?p_id=181 [4] Website Οργανισμού ισλαμικής Διάσκεψης: http://www.oic-oci.org/member_states.asp [5] With reference to the situation in Cyprus, and in implementation of the resolution adopted by the previous Islamic Conference of Foreign Ministers (ICFM), urging the OIC Member States to promote effective solidarity with the Turkish Muslim Cypriot people, exchange high-level visits among businessmen, and develop cultural, trade, tourism, and other relations with them, the General Secretariat organized a visit to Turkish Cyprus in which a large high-level delegation took part, comprising a number of directors from the OIC General Secretariat and representatives of most subsidiary, specialized, and affiliated organs. The OIC delegation held several meetings with officials in the Turkish Cypriot State, led by the President of the Republic, the Prime Minister, the Foreign Minister, and others. The delegation was briefed on the political and economic situation there and affirmed the importance of cooperation between the Turkish Cypriot State, the General Secretariat, and the OIC Member States. The visit was received with great satisfaction and appreciation by Cypriot officials because it opened the door for direct political contacts with the Turkish Cypriot State and will have a positive impact on promoting trade, economic, and tourism exchanges between the Turkish Cypriot State, on the one hand, and the Member States and the General Secretariat, on the other hand. Η πλήρης ομιλία: http://www.oic-oci.org/topic_detail.asp?t_id=1340&x_key=turkish%20cyprus [6] Αλήθεια, πόσοι το πιστεύουν πια αυτό, περί «τούρκων δημοσιογράφων»; Σαν αυτό με τον «Τοτό» ακούγεται πια, ιδιαίτερα μετά την ολική εξόντωσή τους, στην Τουρκία, μέχρις ενός, όλων των τότε συμμετεχόντων…»δημοσιογράφων». [7] Evan F. Kohlman, The Role of Islamic Charities in International Terrorist Recruitment and Financing, DIIS Working Paper no 2006/7, Copenhagen 2006, ISBN: 87-7605-126-9. [8] http://www.cbsnews.com/stories/2010/06/02/ap/world/main6541706.shtml [9] Σ.Σ.: Και είναι φυσικό κάτι τέτοιο, εφόσον ως έντιμος άνθρωπος δεν μπορούσε να μιλήσει για κάτι με του οποίου την έρευνα δεν ασχολείτο από το 2007 εφόσον συνταξιοδοτήθηκε. Ενας τέτοιος ανώτατος κρατικός λειτουργός δεν μπορεί να θεωρηθεί αναξιόπιστος και απατεώνας από κανέναν. Εκτός και αν είχε υποπέσει σε κάποιο ανάλογο αδίκημα και είχε δικασθεί και καταδικαστεί από την Γαλλική Δικαιοσύνη, η οποία ως γνωστόν δικάζει και τους Προέδρους της Δημοκρατίας αλλά και τους Υπουργούς της! Ας μη κρίνουμε λοιπόν εξ ιδίων τα αλλότρια! [10] Σ.Σ.: Ακόμη ένας σημαντικότατος –και άκρως υπεύθυνος- ευρωπαϊκός θώκος, που αποδεικνύει ότι ακόμη και σήμερα ο κ. Bruguière, χαίρει της εμπιστοσύνης της Ευρώπης των 25. Ας είμεθα λοιπόν προσεκτικοί!

Share