Στις
διεθνείς σχέσεις – κατά κανόνα – η επίκληση του «δικαίου» και της
«ηθικής» από τον ανίσχυρο είναι χαμένη υπόθεση. Διότι, πολύ απλά, το
«δίκαιο» αποτυπώνει τους κανόνες που έχει επιβάλει ο ισχυρός. Όσο για
την «ηθική», αυτή ανασύρεται επιλεκτικά και κατά περίπτωση για να
ενισχύσει την επιχειρηματολογία του ισχυρού.
Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, προβάλλουν την ηθική υποχρέωση της Ελλάδας να αναγνωρίσει το χρέος της και τη γενική αρχή ότι το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια και οι υποχρεώσεις του...
Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, προβάλλουν την ηθική υποχρέωση της Ελλάδας να αναγνωρίσει το χρέος της και τη γενική αρχή ότι το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια και οι υποχρεώσεις του...
πρέπει να εξυπηρετηθούν από τον ελληνικό λαό και τις κυβερνήσεις που αυτός θα εκλέξει.
Με αυτήν την «ηθική» προσέγγιση το Βερολίνο ζητάει από τη νέα ελληνική
κυβέρνηση να αποδεχτεί το γερμανικό «δίκαιο» που έχει επιβληθεί στη χώρα
με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις που οι προηγούμενες
ελληνικές κυβερνήσεις υπέγραψαν.
Μάλιστα, το Βερολίνο ζητάει από τη νέα ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί
ότι το γερμανικό «δίκαιο» (δηλαδή οι πολιτικές των μνημονίων) που
εφαρμόζεται στη χώρα από το 2010 είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να
βαδίσει η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι αυτές οι πολιτικές εξυπηρετούν
μόνο την αέναη τροφοδότηση του ελληνικού χρέους με νέα δάνεια που
εξυπηρετούν παλαιότερα δανεικά.
Αυτή είναι η γερμανική πολιτική «ηθική»... Αυτήν την πολιτική υπηρέτησαν
με συνέπεια οι κυβερνήσεις - μαριονέτες των κυρίων Παπανδρέου -
Παπαδήμου - Σαμαρά - Βενιζέλου, αυτήν την πολιτική ο ελληνικός λαός
έδωσε εντολή στη σημερινή του κυβέρνηση να ανατρέψει.
Είναι προφανές ότι οι διαθέσεις και οι πολιτικές επιλογές του ελληνικού
λαού αφήνουν παγερά αδιάφορους τους ισχυρούς του Βερολίνου, οι οποίοι
θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα και τη δύναμη να προβάλλουν το συμφέρον
τους ως «δίκαιο».
Ωστόσο, έχει και ο ανίσχυρος ένα αδιαμφισβήτητο, τελικά, δικαίωμα, το
οποίο πηγάζει από τα βάθη της μνήμης και της ιστορίας του: Να ζητήσει
«ευγενικά» από τον ισχυρό να πάψει να του ζαλίζει τα μέζεα.
Και πιο συγκεκριμένα, κατά τη διατύπωση του Κώστα Ζουράρι, «μας έχουν
πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι Γερμανοί ότι “τα
κράτη έχουν συνέχεια”. Επομένως, εφόσον το ναζιστικό καθεστώς αναγνώρισε
τις δύο πρώτες δόσεις (του κατοχικού δανείου), το μεταναζιστικό
καθεστώς πρέπει να συνεχίσει, διότι τα μέζεά μας μάς τα έχουν πρήξει»...
Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι
