Το χρέος
της Γερμανίας προς την Ελλάδα απ’ το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο που
επέβαλαν στη χώρα μας οι Ναζί (προσοχή: το χρέος της Γερμανίας μόνον
απ’ το δάνειο, όχι και από τις Πολεμικές Αποζημιώσεις όπως αυτές
προσδιορίστηκαν το 1949) υπολογίζεται με ευάριθμους μεν, διαφορετικούς
δε τρόπους, ώσπου να βρεθεί ο ένας στον οποίον να συγκλίνουν όλοι οι
ενδιαφερόμενοι.
Ετσι οι Γερμανοί (Spiegel) το υπολογίζουν στα 160 δισ. ευρώ, οι Ελβετοί (μαΐστορες σε κάτι τέτοια) στα 575 δισ. ευρώ (δυο φορές το εθνικό χρέος και επτά φορές το ΑΕΠ) κι άλλοι αλλιώς. Καλύτερα όμως
απ’ όλους, ως φαίνεται, το υπολογίζουν οι Ελληνες. Εν προκειμένω το
υπουργείο Οικονομικών, η αρμόδια επιτροπή του οποίου απεφάνθη πως τα
χρωστούμενα της Γερμανίας στην Ελλάδα για το αναγκαστικό χρέος αγγίζουν
το αστρονομικό ποσόν των... 11 δισ. ευρώ!!!
Αμα είσαι Γραικός και ραγιάς, δεν χρειάζεται να σου στέλνουν οι ξένοι εταιρεία δολοφόνων να σε σκοτώσει, τινάζεις τα σάπια σου μυαλά στον αέρα μόνος σου.
Αν είσαι ρωμιός και ραγιάς,
δηλώνεις ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αν είσαι γραικύλος,
φωνάζεις έναν ανθύπατο και του παραδίδεις τη χώρα σου. Κι αν είσαι και
γραισκύλος, δαγκώνεις το μυαλό όσων απορούν και φρίττουν μ’ αυτά που
κάνεις. Τους βγάζεις τεμπέληδες και διεφθαρμένους, τους βρίζεις
λαϊκιστές και τους κατεβάζεις στο καθαρτήριο για να τους στείλει ο
παράδεισος των αγορών στην κόλαση της φτώχειας και της υποδούλωσης.
Αν είσαι Ελληνας γενίτσαρος, λες ότι οι εκλογές είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία, είναι κίνδυνος για το έθνος, κίνδυνος για τα λογικά του κ. Βενιζέλου - διότι αν δει τον κ. Δραγασάκη υπουργό ο άνθρωπος, θα τρελαθεί. Είναι δυνατόν να υπάρξει κυβέρνηση σ’ αυτόν τον τόπο και να μην είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων;
Τα ύστερα του κόσμου, θα ραγίσουν οι εικόνες και θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ, θα πάθει αποπληξία ο κ. Μπαλτάκος
και θα τρέχουν χωρίς να σώνουν χαρτορίχτρες, μάγισσες και καφετζούδες
μπας και ξαναβάλουν μπροστά τα ΑΤΜ, να τρέχει το χρήμα ποτάμι και ο Θεοχάρης στα ψηφοδέλτια του αρχηγού Σταύρου.
«Με το σπαθί και το άροτρο» έλεγαν οι Ρωμαίοι, με τη σκούπα και το φαράσι λέμε εμείς - πολύς κόπρος του Αυγείου έχει μαζευθεί. Ή μήπως δεν είναι κόπρος
η Διαπλοκή, όλοι εκείνοι οι Δυνατοί που απομύζησαν τον λαό, στέρησαν τη
χώρα από κάθε εθνική στρατηγική και στο τέλος την πούλησαν στα
σκλαβοπάζαρα των τόκων; Τι είναι, αν δεν είναι κόπρος
οι Δυνατοί που συνεχίζουν να πλουτίζουν με εργαλείο την κρίση,
παίρνοντας την μπουκιά απ’ το στόμα των παιδιών, πουλώντας στους
αρρώστους χρυσάφι τον θάνατο, εξορίζοντας τους νέους στην Εσπερία.
Τι είναι, αν δεν είναι κόπρος αυτοί οι σοβαροφανείς υπομείονες που ξεπουλάνε το Ελληνικό και έκαναν το μεροκάματο «προσεχώς Ρωσίδα»; Τι είναι;
Τι είναι
αυτές οι γερμανοντυμένες ψυχές που μιλούν για την Τρόικα λες και μιλούν
για την Αγία Τριάδα; Μια ορδή ραγιάδων, γενίτσαρων και δωσίλογων είναι,
που διέσυραν την Ελλάδα, εκπόρνευσαν το Σύνταγμά της και πούλησαν την
Ασυλία της. Μια χρυσή ορδή που βγάζει φράγκα απ’ την υποτέλεια, ένα
σύμφυρμα δολίων και αμοραλιστών που ενσπείρει τον φόβο, καλλιεργεί τον διχασμό και θέτει σε κίνδυνο διαμελισμού την πατρίδα - αν αυτό δεν είναι κόπρος, τι είναι;
Οι εκλογές,
συνήθως, δεν λύνουν μεγάλα προβλήματα. Αν έλυναν, θα ήταν
επαναστατικές. Και οι δημοκρατίες θα ήταν εκτός νόμου (για εκεί τις
πάνε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Ομως στην Ελλάδα ο κόμπος έχει
φθάσει στο χτένι. Και σ’ αυτές τις εκλογές ο λαός καλείται και έχει την
ευκαιρία να κάνει κάτι περισσότερον απ’ ο,τι συνήθως. Στο δημοψήφισμα
του 1946 ο λαός εκλήθη να μην πάρει μέρος και το πλήρωσε. Στις εκλογές
του 1981 ο λαός εκλήθη να σαρώσει την υποτέλεια, ου μην και την αδικία,
και προδόθηκε. Σ’ αυτές τις εκλογές ο λαός καλείται να ’χει τον νου του για μετά τις εκλογές.
Κι αυτή είναι μια ειδοποιός διαφορά σημαντική.
Το σύστημα κάνει ό,τι μπορεί για να κρατηθεί. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλου και Παπανδρέου) επιδιώκουν μια διαχειρίσιμη ήττα. Οι εφεδρείες τους εξαερώθηκαν (ΔΗΜΑΡ) ή συρρικνώνονται με γεωμετρική πρόοδο (Χρυσή Αυγή). Οι μεταλλάξεις τους
(Ποτάμι) δεν μπόρεσαν να φέρουν άλλη γλαύκα στην Αθήνα πέραν των
φθαρμένων πολιτικών υπολειμμάτων άλλων κομμάτων. Αυτό το μπλοκ δυνάμεων
κατεβαίνει στις εκλογές με την προπαγάνδα του να τραυλίζει και τον
βασιλιά του «γυμνό». Η ευκαιρία για τον λαό είναι σημαντική και δεν
είναι σαν τις άλλες.
Διότι, αν ο λαός μείνει στο προσκήνιο
και μετά τις εκλογές, ούτε η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι σαν τις
άλλες. Αν η Αριστερά λάβει την εντολή, θα έχει να συγκρουσθεί με το
ελληνικό βαθύ κράτος και τους ξένους προστάτες του. Θα έχει, δηλαδή, να
αντιμετωπίσει τις ορίζουσες αυτού του κράτους και στο εποικοδόμημα και
στις υποδομές. Και εις ό,τι αφορά το εποικοδόμημα, το βαθύ «ελληνικό»
κράτος υπήρξε ορατό στο πρόσωπο του «εκσυγχρονισμού»
και στο δίκτυο εκείνο των διανοουμένων, πανεπιστημιακών και καλλιτεχνών
που τον υπηρέτησαν. Με τους οργανικούς αυτούς διανοούμενους ένα μέρος
της Αριστεράς (και στη ΔΗΜΑΡ και στον ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνον δεν
συγκρούσθηκε, αλλά και συνέπλευσε.
Σ’
αυτόν τον τομέα και σήμερα η Αριστερά παραμένει ευάλωτη, κατ’ αντίθεσιν
μάλιστα της μεγάλης πλειοψηφίας των Αριστερών (αλλά και όλων των
δημοκρατικών πολιτών) που, είτε από πολιτική διαίσθηση είτε από
επίγνωση, έχουν πάρει χαμπάρι ποιον θεό προσκυνάνε όσοι κατηγορούν τον
λαό για λαϊκισμό κι όσοι τον βρίσκουν κομπλεξικό και τέλος πάντων ολίγον
βρωμοπόδαρο.
Πού ακούσθηκε λαός που αντιλαμβάνεται εγκαίρως
τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία και τι σημαίνει γερμανική Ευρώπη; Ενας
τέτοιος λαός είναι φρίκη για την ελίτ των σνομπ (που, αμόρφωτη και
μέτρια καθώς είναι, απ’ αυτόν ακριβώς τον χρήσιμο για τους Δυνατούς
σνομπισμό προσπορίζεται το παντεσπάνι της) - φρίκη που πρέπει να γίνει
χυλός. Ωστε απορφανισμένοι απ’ την παράδοσή τους οι πολίτες,
αναξιοπρεπείς και χαζεμένοι, να ’ναι έτοιμη για την υποδούλωσή τους.
Αλλά,
αν αυτά συνέβαιναν στο εποικοδόμημα της χώρας επί δεκαετίες, συνέβαιναν
διότι στις υποδομές της συνέβαινε το ίδιο. Οχι μόνον επί Σημίτη, αλλά επί κυβερνήσεων Καραμανλή, Παπανδρέου, μεσοβασιλείας και Σαμαρά, οι «εκσυγχρονιστές» ήταν που κυβέρνησαν και κυβερνούν, Σημιτάνθρωποι.
Με αυτό το εποικοδόμημα και αυτές τις υποδομές
εις ό,τι αφορά το εγχώριο σύστημα θα βρεθεί αντιμέτωπη η Αριστερά μετά
τις εκλογές, αν ο λαός τής δώσει την εντολή. Με τη Διαπλοκή, τους
οργανικούς διανοουμένους της, με τη Διαφθορά και την κομματική της
σαπίλα, με τους σμπίρους των εξωχώριων Δυνατών, γραικύλους και ραγιάδες,
γραισκύλους και δωσίλογους, γενίτσαρους και γερμανοντυμένους. Σ’ αυτόν
τον αγώνα η Αριστερά θα τα καταφέρει μόνον αν κρατήσει τον λαό στο προσκήνιο. Τους καλούς, τίμιους, ξύπνιους κι ενάρετους πολίτες, δεξιούς και αριστερούς.
Τα επίδικα αυτών των εκλογών είναι υψηλού επιπέδου. Αφορούν την εθνική ανεξαρτησία και τον αναπροσδιορισμό της ελληνικής κοινωνίας με προτάγματα την κάθαρση, την αξιοπρέπεια της εργασίας και τη δικαιοσύνη.
Συνεπώς, μόνον με τη δύναμη του λαού, που η Αριστερά θα πρέπει να
ανατροφοδοτεί συνεχώς κι απ’ αυτήν η ίδια να ανατροφοδοτείται, υπάρχει η
δυνατότητα, το περιεχόμενο της δημοκρατίας, οι θεσμοί και το πνεύμα της
να επικεντρώσουν στον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Του Στάθη από enikos
