Tου Βασιλη Αγγελικοπουλου
Εθνικόν έθος. • Ο διχασμός. • Και τώρα αυτός ο κρετινικός • σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». • Εξυπακούεται ότι το δεύτερο το κολλάμε οι ίδιοι υπερηφάνως στο πέτο μας • διαλαλώντας την οργή και την αγανάκτησή μας, • ενώ το «μνημονιακός» σου το καρφιτσώνουν οι άλλοι • όπως οι ναζί στους Εβραίους. <
Φυσικό. • Με τα δεινά που συσσωρεύονται • φυσικό κατάντησε να σε θεωρούν ύποπτο εσχάτης προδοσίας • -«γερμανοτσολιά» που λέει κι ένας φιλίστωρ φίλος- • όχι μόνο αν δηλώσεις «μνημονιακός», • αλλά έστω κι αν προσπαθείς να εκφράσεις μια άλλη άποψη • που πάει πέρα και πάνω από τον κρετινικό • (και υποβολιμαίο) • διαχωρισμό που λανσάρουν όσοι διαβουκολούν απελπισμένους. • (Για να μαζεύουν ψήφους και να μπάζουν στη Βουλή την «ανανέωση» που βλέπουμε). • Εχουμε στήσει γαϊτανάκι γύρω από το «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» • και μας απασχολεί ελάχιστα η ανάγκη να δούμε τα λάθη μας και να χαράξουμε άλλη πορεία. <
«Το μόνο που ενδιαφέρει εδώ τους ανθρώπους είναι πώς να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα, • πώς να ξεπεράσουν την κρίση, • πώς να επιστρέψουν στον τρόπο ζωής που ακολουθούσαν πριν» • δήλωσε στο γαλλικό AFP (σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας») ο συγγραφέας του «Πεθαίνω σα χώρα» Δημήτρης Δημητριάδης • που έργο του παίζεται πάλι στο Παρίσι. • «Οι Ελληνες δεν θέλουν να αντικρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. • Αυτό που αποκαλούμε «γνώθι σαυτόν» δεν λειτουργεί καθόλου. • Κι αυτή η έλλειψη αυτογνωσίας, λέει, είναι ένας από τους λόγους που η Ελλάδα δύο αιώνες τώρα παραμένει μπλοκαρισμένη. • «Πάντα φταίνε οι άλλοι για τις δυστυχίες μας». • Ανάγκη πάσα όμως να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αναλογιστούμε τις ανάγκες του σήμερα • -«να βρούμε έναν καινούργιο τρόπο συνύπαρξης με τον υπόλοιπο κόσμο» καταλήγει ο Δημητριάδης. <
Αλλά για τους μαινόμενους «αντιμνημονιακούς» κάτι τέτοια δεν χωρούν. • Ή είσαι κατά του μνημονίου ή γερμανοτσολιάς. • Αυτά τα τρία τελευταία χρόνια ένιωσα βαθύτερα πόσο τραγική ήταν στον Εμφύλιο η θέση όσων δεν συντάσσονταν με το ένα ή με το άλλο άκρο. • Κι είναι γνωστό πόσα αθώα θύματα υπήρξαν εξαιτίας της μη «στράτευσής» τους στη μία ή στην άλλη τύφλα. <
Θρηνούν ορισμένα δημοσιεύματα ότι «οι Ελληνες δεν διαβάζουμε βιβλία». • Εγώ πάλι απορώ πού το βρήκαν αυτό: • Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου • οι Ελληνες που δεν διαβάζουν κανένα βιβλίο ξεπερνούν το 40%, • όσοι διαβάζουν μόνο βιβλία σχετικά με τις σπουδές ή τη δουλειά τους είναι 17%, • ενώ αυτοί που διαβάζουν από ένα ώς εννιά βιβλία τον χρόνο φτάνουν στο 34% • και 8% είναι μόνο όσοι διαβάζουν πάνω από δέκα βιβλία τον χρόνο. • «Μόνο»; • Δηλαδή υπάρχουν 800.000 Ελληνες που διαβάζουν πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο • κι άλλα 3,5 εκατομμύρια που διαβάζουν από ένα ώς εννιά; • Και – καλά… • και γκρινιάζουμε; • Εγώ αν είναι αυτά αλήθεια • και υπάρχουν τω όντι κοντά τεσσεράμισι εκατομμύρια Ελληνες που διαβάζουν τόσα βιβλία • μέχρι που αυτοκρεμιέμαι στο Σύνταγμα. • Αφού πρώτα με μαστιγώσει φιλαναγνώστης δήμιος κραδαίνων γάτα με τις εννιά ουρές. <
Το άλλο, μάλιστα, να το δεχτώ: • Ενώ η βιβλιοπαραγωγή μειώθηκε από το 2008 ώς και 30%, • αυξήθηκε εντούτοις η παραγωγή ελληνικών μυθιστορημάτων • (ροζ, ζαχαρί ή μπλαβί, ανεξαρτήτως) • και έκρηξη σημειώνεται • -για πες!- • στις ποιητικές συλλογές, όπου άλλωστε ο Ελλην επιδίδεται αναντάμ παπαντάμ. • Ψωμί και σκόρδο θα φάει • αλλά την ποιητική του πνοή θα την εκδώσει. • Καμιά πεντακοσοπενηνταριά τον χρόνο, σου λέει. • Γνώθι σαυτόν όχι αστεία.
